مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1395 | دوره:71 | شماره:3 |تعداد مقالات:19

زمینه مطالعه: استفاده صحیح از پسماندها در تغذیه دام، سبب کاهش آلودگی های زیست محیطی می شود. تفاله سیب به عنوان یک ماده انرژی زا و منبع خوب الیاف قابل هضم برای اغلب نشخوارکنندگان، جایگزین مطلوبی برای علوفه محسوب می شود. هدف: هدف از این آزمایش بررسی تاثیر جیره های حاوی تفاله خشک سیب بر هضم پذیری، فعالیت نشخوار، تخمیر میکروبی و گلوکز و اوره خون گوسفندان عربی بود. روش کار: در مرحله اول در جیره های آزمایشی از سطوح 10، 20 و 30% تفاله خشک سیب به جای یونجه استفاده شد. بر طبق نتایج، تولید گاز و هضم پذیری جیره حاوی 30 % تفاله خشک سیب بالاتر از سایر جیره ها بود. بنابراین در مرحله دوم، تعداد 8 رأس گوسفند عربی با جیره بدون تفاله سیب (شاهد) و جیره حاوی 30% تفاله خشک سیب به مدت 45 روز تغذیه شدند. نتایج: نتایج آزمایش نشان داد هضم پذیری مواد مغذی (ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی) تحت تاثیر جیره ها قرار نگرفت (0.05<p)، در حالی که فعالیت نشخوار جیره حاوی تفاله سیب کاهش یافت (0.05>p). در زمینه متابولیت های خون (گلوکز، اوره) اختلاف معنی د اری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد اما میزان گلوکز خون در تیمار شاهد بالاتر بود (0.05>p). نیتروژن آمونیاکی شکمبه در تیمار شاهد و تیمار حاوی تفاله سیب به ترتیب14.48mg/dl  و 17.49 (0.05>p) و pH به ترتیب 6.3 و 16.6 بود (0.05>p). جمعیت پروتوزوای شکمبه گوسفندان با مصرف تفاله سیب افزایش یافت (0.05>p). جیره حاوی تفاله سیب، پتانسیل تولید گاز (0.05>p) و قابلیت هضم کاه گندم توسط کل میکروارگانیسم ها و باکتری های شکمبه (0.05>p) را افزایش داد. نتیجه گیری نهایی: بنابراین نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که شاید استفاده از 30% تفاله خشک سیب به جای یونجه در جیره گوسفندان عربی بتواند فعالیت میکروب های شکمبه در هضم و تخمیر مواد مغذی جیره را بهبود دهد.

زمینه مطالعه: افزایش تولید در آبزیان تابع کیفیت مواد خام جیره، تکنولوژی تهیه دان و تولید جیره غذایی بهینه است. هدف: هدف از این تحقیق بررسی و کنترل کیفیت جیره های مراحل انگشت قدی (FFT)، رشد (GFT1) و پروار (GFT2)، ماهی قزل آلای رنگین کمان در مزارع پرورشی و کارخانه های تولید کننده در استان چهارمحال و بختیاری بود. روش کار: در این تحقیق به طور تصادفی نمونه هایی از جیره های ماهی قزل آلای رنگین کمان در مراحل انگشت قدی ( FFT)، رشد (GFT1) و پروار (GFT2)، در مزارع پرورش دهندگان و کارخانه های تولید کننده در استان چهارمحال و بختیاری اخذ گردید. نمونه ها برای تجزیه رطوبت، درصد پروتئین خام، چربی خام، خاکستر، فسفر و میزان ازت آزاد، شمارش کل میکروبی و تعداد کلی فرم مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: بررسی انجام شده نشان داد که درصد پروتئین خام بین جیره کارخانه های مورد بررسی در برخی موارد دارای اختلاف آماری معنی دار بود، در جیره های مورد بررسی پروتئین خام، فسفر و چربی خام با نیازها و استانداردهای ارائه شده برای ماهیان قزل آلای رنگین کمان مطابقت نداشت و در بسیاری موارد از میزان مورد نیاز کمتر بود (0.05>p). میزان ازت آزاد در نمونه های مورد بررسی بسیار بالاتر از حد استاندارد بود. شمارش کل میکروبی و تعداد کلی فرم بر حسب مورد بین کارخانه های مختلف متفاوت بود. نتیجه گیری نهایی: به طور کلی آزمایش نشان داد که لازم است از نظر استفاده از مواد خوراکی با کیفیت مناسب و تازه در جیره های غذایی و تعادل مواد مغذی متناسب با احتیاجات غذایی ماهیان قزل آلای رنگین کمان برای مراحل مختلف پرورش در کارخانه های مذکور مدیریت مناسب تری اعمال گردد.

زمینه مطالعه: بیماری ورم پستان یکی از بیماری های مهم و موثر صنعت گاو شیری است که بر تولید شیر، باروری حیوان و تولیدات دام تأثیر منفی دارد. هدف: این مطالعه به منظور بررسی بروز تجمعی ورم پستان در گاوداری های صنعتی استان تهران انجام گرفته است. روش کار: از بین 679 واحد گاوداری موجود در استان تهران که دستکم دارای 50 رأس گاو بودند، 32 واحد گاوداری به صورت تصادفی انتخاب گردید و با مراجعه به تک تک آن ها، در مجموع 10506 رأس گاو که از یک فروردین تا 29 اسفند سال 1386 زایش داشتند، به این مطالعه وارد شدند و در مجموع برای هر گاو، داده های مرتبط با شماره گاو، شکم زایش و رخداد ورم پستان از روی دفتر یا سیستم رایانه ای ثبت اطلاعات گاوداری جمع آوری گردید. نتایج: شمار 3764 گاو مبتلا به ورم پستان شده بودند که بروز تجمعی ورم پستان در این گله ها برابر با %35.8 (با فاصله اطمینان 36.8- 34.9) برآورد شد. با افزایش شکم زایش بروز تجمعی افزایش یافت به طوری که بیشترین موارد ابتلا در گاوهای شکم پنجم دیده شد. نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان دادند که بروز ورم پستان در گاوداری های منطقه بسیار بالاست که باید راهکارهایی جهت کنترل و کاهش بروز بیماری ارائه نمود.

زمینه مطالعه: شیستوزومیازیس یکی از آلودگی های مهم در نشخوارکنندگان به حساب می آید. این ترماتود در عروق خونی انواع حیوانات مشاهده میشود. این انگل از بسیاری کشورها از جمله ترکمنستان، قزاقستان، ایران، عراق و قسمتی از اروپا مشاهده شده است. هدف:هدف از این مطالعه تعیین میزان آلودگی به شیستوزوما ترکستانیکم در گوسفندان مناطق مرکزی استان مازندران در سال 92-1391 میباشد.روش کار: طی گزارش سازمان دامپزشکی کشور مبنی بر تلفات سنگین بعضی گله ها در شهرهای شمالی به این مناطق مراجعه گردید. طی بررسیهای به عمل آمده %21.2 در گله های آلوده تلفات مشاهده گردید که با کالبد گشایی 2 راس لاشه در هر گله علت مرگ اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم تائید گردید. از گله های مورد نظر در این شهرستانها نمونه مدفوع تهیه گردید سپس با روش شناور سازی مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج بدست آمده با آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: طی این بررسی که در پنج شهرستان مرکزی استان که بیشترین میزان آلودگی در شهرستان بابلسر و کمترین آن دربخش مقریکلای شهرستان بابل مشاهده گردید. تلفات در دامها از نظر جنسیت نیز مورد ارزیابی قرار گرفت و نشان داده شده میزان مرگ و میر در جنس ماده بیشتر از جنس نر مشاهده گردید (0.05>p). نتیجه گیری نهایی:اورنیتوبیلارزیوزیس یکی از بیماریهای بومی در بعضی نقاط ایران محسوب میگردد که اپیدمیهای مختلفی در سالهای اخیر در ایران اتفاق افتاده است. از آنجا که این انگل قادر به ایجاد ضررهای اقتصادی فراوانی در گله های گوسفند و بز در ایران میباشد با توجه به اینکه استان مازندران از کانونهای حایز اهمیت این آلودگی میباشد لذا توجه بیش از پیش سازمان دامپزشکی و نهادهای وابسته به آن را برای کنترل هرچه بهتر و بیشتر این آلودگی می طلبد.

زمینه مطالعه: زهر عقرب Mesobuthus eupeus شامل پپتید توکسین هایی است که برخی از آن ها در عملکرد کانال های پتاسیمی دخالت دارند. این نقش می تواند تأثیر مهمی در مطالعات فارماکولوژی و فیزیولوژی این کانال ها ایفا کند. هدف: با توجه به نبود اطلاعات کافی از بیولوژی مولکولی پپتید های زهر عقرب ایرانی، هدف کلی ما در این پژوهش افزوده سازی و آنالیز توالی cDNA کد کننده یک پپتید توکسین از غده زهر عقرب Mesobuthus eupeus استان خوزستان می باشد. روش کار: به منظور ساخت cDNA، مجموع کل RNA از غده زهر عقرب Mesobuthus eupeus استان خوزستان جداسازی شد و به کمک آن ساخت cDNA صورت گرفت. در ادامه با بکارگیری تکنیک Semi-Nested RT-PCR افزوده سازی cDNA هدف انجام گرفت و قطعه نوکلئوتیدی 227bp توالی یابی شد. نتایج: این قطعه شامل یک توالی کد کننده پپتید توکسین به اندازه 174 نوکلئوتید است که پروتئینی را به میزان 57 اسیدآمینه، وزن مولکولی 6.434KD و نقطه ایزوالکتریک 5.12 را کد می کند. آنالیز توالی اسیدآمینه ای این پروتئین، پپتید راهنما، پیش پروتئین و پروتئین بالغی بطول بترتیب 19، 4 و 34 اسید آمینه را مشخص می کند. با همترازی این پپتید توکسین با دامین های مربوط به توکسین دیگر عقرب ها، معلوم شد که این پپتید به سوپر فامیلی توکسین- 6 تعلق دارد. نتیجه گیری نهایی: با توجه به بیشترین شباهت این پپتید توکسین با آلفا نوروتوکسین-1Mesobuthus eupeus آسیایی، می توان چنین نتیجه گرفت که این توکسین احیانا عضو دیگری از آلفا توکسین هاست که متعلق به عقرب Mesobuthus eupeus بومی استان خوزستان است.

زمینه مطالعه: به طور کلی پل میوکاردیال یک نوار یا باند عضلانی است که به صورت انفرادی یا چند تائی بر روی سرخرگ کرونردر حیواناتی مانند سگ، گربه، انسان و گوسفند یافت میشود. هدف: در دامپزشکی مطالعه به روی این ساختار در خلال آزمایشات پس از مرگ صورت میگیرد. روش کار: این مطالعه بر روی 50 قلب گوسفند که از کشتارگاه شهر کرد تهیه گردید صورت پذیرفت. ابتدا قلب از حفره پریکاردخارج شد ودر زیر نور با استفاده از ذره بین از دو سمت چپ و راست مورد مطالعه قرار گرفت پس از تشخیص پل میوکاردطول و پهنای ان توسط کولیس یجیتال اندازهگیری شد و موقعیت آن در دو طرف قلب براساس محل قرار گرفتن در یک سوم فوقانی یکسوم میانی و یک سوم تحتانی تعیین گردید. نمونه های مثبت جهت تهیه مقاطع و مطالعات بافت شناسی به آزمایشگاه بافت شناسی ارسال گردید. مقاطع بافتی به روش هماتوکسیلین ائوزین رنگ امیزی گردیدند. نتایج: از نمونههای مورد بررسی 10 مورد (20%) دارای پل میوکارد بودند. این پلها دارای میانگین طول 1.55±1.17 cm (SD) دارای میانگین پهنای 1.09±0.92cm بودند. نمونههای مثبت جهت تهیه مقاطع و مطالعات بافت شناسی به ازمایشگاه بافت شناسی ارسال گردید. مقاطع بافتی به روش هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی کردیدند. نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان داد که این نوارها از جنس میوکارد بوده و در مقطع عرضی فیبرهای تشکیل دهنده پل میوکاردیال دارای فضای بین سلولی زیاد و در مقطع طولی فیبرهای عضلانی بلند وباریک و قلمی در امتداد یکدیگر آرایش یافته و واسطه بین آنها خطوط پلکانی بود.

زمینه مطالعه: علف کش آترازین یکی از مهمترین آلاینده های اکوسیستم های آبی است که متاسفانه به فور در مزراع نیشکر استان خوزستان مورد استفاده قرار گرفته و موجب آلودگی منابع آبی می گردد. هدف: محاسبه سمیت حاد آترازین در ماهی شیربت (Tor grypus) و سپس اثر مسمومیت مزمن این سم بر برخی شاخص های خونی می باشد. روش کار: LC50 96 ساعته آترازین در ماهی شیربت با وزن 10±1.12g با استفاده از نرم افزار Probit تعیین شد. سپس 180 قطعه ماهی شیربت با وزن 10.2±15g در 4 گروه (5، 10 و 20% LC50 96 و گروه شاهد) در سه تکرار تقسیم گردیدند. 7، 14 و 21 روز پس از شروع آزمایش خون گیری انجام شده و شاخص های خون شناسی شامل: هموگلوبین، هماتوکریت، تعداد گلبول های قرمز و سفید خونی و اندیس های گلبولی، در مراحل مختلف مقایسه گردید. نتایج:96LC50 ساعته آترازین 65 mgl-1 محاسبه شد و تقریبا تمام فاکتورهای خونی تحت تأثیر مسمومیت با این سم قرار گرفت (0.05>p). در مورد اندیس های گلبولی، تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد (0.05<p). نتیجهگیرینهایی: در مجموع با توجه به نتایج، آترازین تاثیر عمیقی بر روی فاکتورهای خونی ماهی شیربت دارد، و قرار گرفتن طولانی مدت در معرض غلظت بالای این سم منجر به ایجاد تغییرات فیزیولوژیک در ماهی شیربت می گردد.

زمینه مطالعه: لاکتوکوکوس لاکتیس یکی از باکتری های تولیدکننده اسید لاکتیک بوده و می تواند به عنوان یک پروبیوتیک احتمالی در تاسماهی ایرانی مورد توجه قرار گیرد. هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر، مقاوم سازی تاسماهی ایرانی در برابر باکتری بیماریزای آئروموناس هیدروفیلا پس از تغذیه با باکتری Lactococcus lactis JF831150 بوده است. روش کار: در مطالعه حاضر، ابتدا 60 عدد تاسماهی ایرانی به مدت 56 روز با مقادیر متفاوت از L. lactis JF831150 تغذیه شدند و سپس فلور باکتریایی روده با استفاده از محیط های کشت TSA و MRS شمارش شدند در انتها میزان مقاومت آن ها در مواجه سازی با آئروموناس هیدروفیلا ارزیابی گردید. نتایج: استفاده از L. lactis JF831150 به مدت 56 روز در تغذیه تاس ماهیان بهبود معنی داری در کاهش فلور باکتریایی هترتروف بی هوازی اختیاری و افزایش باکتری های اسید لاکتیک در روده را نشان داد. همچنین در مواجهه سازی تاسماهیان مورد تغذیه علیه باکتری آئروموناس هیدروفیلا مشخص گردید که در تیمار سوم (108 CFU/g) میزان بازماندگی بطور معنی داری نسبت به گروه شاهد و سایر تیمارها بیشتر بوده است. نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف L. lactis JF831150 به میزان 108 CFU در هر گرم غذا می تواند در بهبود فلور میکروبی روده تاسماهی ایرانی و افزایش مقاومت آن نسبت به بیماریزایی آئروموناس هیدروفیلا موثر باشد.

زمینه مطالعه: پروبیوتیک ها دارای اثرات سودمند زیادی می باشند و توانایی زنده مانی پایین آن ها در شرایط دشوار اسیدی صفراوی دستگاه گوارش و شرایط محصولات غذایی، محققین را همیشه به پیدا کردن راه های حل این مشکل تشویق کرده است. ریزپوشانی به عنوان یک روش کارا اثر قابل توجهی در این زمینه داشته است. هدف: این مطالعه با هدف بررسی نقش حفاظتی دانک های دوپوشینه ای آلژینات کلسیم-کیتوزان- نانوذرات اودوراژیت S100 حاصل از ریزپوشانی باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بعنوان فلور غالب روده انسان و حیوانات انجام گرفت. روش کار: پس از فعال سازی باکتری استارتر ل. اسیدوفیلوس در محیط MRS broth، برای خالص سازی باکتری از سانتریفیوژ (سرعت rpm 5000 به مدت 10min) استفاده شد. ریزپوشانی باکتری پروبیوتیک به روش اکستروژن انجام گرفت. بررسی استحکام دانک ها در طولh  12 و بررسی میزان زنده مانی باکتری ها در طول 120 min در درون اسیدهیدروکلریک، بافرفسفات و محلول پودر دایجستیو در دو حالت با و بدون تنش مکانیکی انجام گرفت. جهت کشت از محیط MRS-Salicin-agar و روش کشت سطحی و گرمخانه گذاری در دمای 37oC به مدت 48 ساعت استفاده شد. داده ها بوسیله آزمون t-test مستقل مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج: شکل و اندازه دانک ها بوسیله میکروسکوپ نوری نشان داده شد. نتایج نشان دادند که میزان زنده مانی باکتری های ریزپوشانی-شده در شرایط فوق در دو حالت با و بدون تنش مکانیکی بطور معنی داری بیشتر از باکتری های آزاد می باشد (05.0>p). نتیجه گیری نهایی: ریزپوشانی با آلژینات کلسیم-کیتوزان-اودوراژیت S100 نقش مهمی در ارتقای میزان زنده مانی پروبیوتیک ل. اسیدوفیلوس ایفا می کند.

زمینه مطالعه: لاکتو پراکسیداز آنزیمی از خانواده اکسیدوردوکتاز می باشد، که عامل مهم ضد باکتری محسوب می گردد. بدین علت بعنوان نگهدارنده مواد غذایی و آرایشی بهداشتی کاربرد دارد. تثبیت لاکتو پراکسیداز مزیت های زیادی از قبیل، جدا سازی آسان،کاهش هزینه تولید از طریق به کار گیری مجدد و نیز کنترل اثر آنزیم دارد. هدف: خالص سازی و تثبیت آنزیم لاکتوپراکسیداز استخراج شده از شیر شترتوسط پلیمر آلژینات سدیم. روش کار: در این پژوهش آنزیم لاکتوپراکسیدازی با استفاده از کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون با ستون سفادکس 100-Gو کروماتوگرافی تعویض یونی با ستون کربوکسی متیل سفادکس 50-C از شیر شتراستخراج وخالص سازی شد. سپس با استفاده از آلژینات سدیم، گلیسرول وتوئین 80 انکپسوله گردید. کارآئی ریز پوشانی محاسبه گردید و اندازه ذرات ونحوه پراکنش آن ها توسط دستگاه پارتیکل سنج اندازه گیری شد. مرفولوژی ذرات و مشاهده میکروکپسول ها تشکیل شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. پایداری آنزیم محلول و انکپسوله شده در دمای 4oC طی 70 روز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: پس از خالص سازی و تعیین خلوص توسط SD-SPAGE غلظتی معادل 0.28mg/ml برای هر یک از فراکسیون ها بدست آمد.همچنین کارآئی ریزپوشانی 84% تعیین و کپسول هایی کمتر از 200nm تشکیل شد. در بررسی بامیکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داده شد که میکروکپسول ها دارای سطحی نسبتا صاف، کروی دارای بهم چسبیدگی کم می باشند. پایداری لاکتوپراکسیداز انکپسوله درعرض 70 روز 81% بدست آمد. نتیجه گیری نهایی: روش انکپسوله کردن آنزیم لاکتوپراکسیداز استخراج شده از شیر شتر توسط آلژینات سدیم روشی مناسب برای افزایش کارآئی آنزیم می باشد.

زمینه مطالعه: استافیلوکوکوس آرئوس (S. aureus) ژنهای حدت متنوعی دارد که در بروز عفونتهای ناشی از این عامل نقش دارند. هدف:هدف از این تحقیق، بررسی فراوانی ژنهای مربوط به عوامل چسبان پروتئین متصل شونده به کلاژن (cna) و پروتئین متصل شونده به فیبرونکتین (fnb) در جدایه های استافیلوکوکوس ارئوس حاصل از مواد غذایی و عفونتهای درمانگاهی بود. روشکار: در محدوده زمانی سالهای 1392-1389، تعداد 38 جدایه استافیلوکوکوس آرئوس از نمونههای درمانگاهی و 32 جدایه نیز از نمونههای مواد غذایی جداسازی و جمعآوری گردید. تمام جدایه ها با روشهای بیوشیمیایی شناساییشده و مورد استخراج DNA قرار گرفتند. صحت استخراج DNA با تکثیر ژن aroA به وسیله PCR در هر یک از جدایه ها مورد تایید قرار گرفت و سپس حضور ژنهای cna و fnb در DNA هر یک از جدایه ها با PCR به کمک پرایمرهای اختصاصی این ژنها ردیابی شد. نتایج: نتایج نشان داد از میان 38 جدایه بهدستامده از نمونه های درمانگاهی تعداد 15 (39.5%) و 32 (84.2%) جدایه و از میان 32 جدایه با منشأ مواد غذایی تعداد 10 (31.2%) و 16 (50%) جدایه بهترتیب واجد ژنهای cna و fnb بودند. تعداد 13 جدایه درمانگاهی (34.21%) و 6 جدایه با منشأ مواد غذایی (18.7%)، واجد هر دو ژن چسبان cna و fnb بودند و تعداد 4 جدایه درمانگاهی (10.5%) و 12 جدایه با منشأ مواد غذایی (37.5%) فاقد هر دو ژن بودند. نتیجه گیری نهایی: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه میتوان گفت، اگرچه این عوامل چسبان در همه جدایه های درمانگاهی استافیلوکوکوس اورئوس بیان نمیشوند، اما شیوع آنها بالا بوده و ممکن است، استفاده از فراورده این دو ژن در واکسنهای ضد این عامل در جلوگیری از عفونتهای حاصل از این باکتری موثر واقع شود.

زمینه مطالعه: پرورش صنعتی طیور باتراکم بالا و در محیط های بسته سبب افزایش مرگ ومیر ناشی از بیماری های مختلف شده است. هدف:بررسی شرایط محیطی و مدیریتی موثر بر بروز تلفات در گله های طیور صنعتی، تعیین سهم هریک از این عوامل و رتبه بندی مرغداری ها از لحاظ ریسک بروز تلفات و ترمیم تقریبی این نقصان مربوط به نظام بیمه بخش طیور در ایران بود. روشکار: نمونه گیری از 47 مزرعه جوجه گوشتی، 20 مزرعه مرغ تخم گذار و 30 مزرعه مرغ مادرگوشتی از 16 استان کشور انجام شد. استان ها براساس موقعیت جغرافیایی، شرایط اقلیمی و شیوع بیماری انتخاب شدند. شرایط فیزیکی آشیانه مانند تبادل حرارتی، شدت نور، اتمسفر آشیانه مانند غلظت اکسیژن، آمونیاک و اسیدیته و رطوبت بستر، کیفیت تجهیزات مانند قدرت هواکش ها و تجهیزات گرمایش و خنک کننده با استفاده از ابزاردقیق، اندازه گیری و شاخص مدیریت دما، تهویه، نور، تغذیه و شاخص عملکرد، محاسبه شد. فراسنجه های مربوط به مدیریت بهداشت و ایمن سازی گله نیز اندازه گیری و نمونه های خون جهت تعیین عیار آنتی بادی علیه بیماری ها و ارزیابی برنامه ایمن سازی و وضعیت گله ها از لحاظ مدیریت کنترل بیماری ها مورد بررسی قرارگرفت. در مجموع از تعداد 97مزرعه مرغداری 27231 داده اندازه گیری و ثبت شد. نتایج: میانگین تلفات گله های گوشتی 15.4 %، تخم گذار 11.2% در یک دوره و مادر 1.9% در ماه بود. در مدل تابعیت تبعیضی درصد تلفات از متغیرهای محیطی و مدیریتی در مزارع پرورش جوجه گوشتی که توسط روش گام به گام و بر مبنای حداقل مقدار لامبدای ویلکس برآورد شد، بیشترین ضریب استاندارد شده مربوط به متغیر نحوه انجام واکسیناسیون (VA) بود و پس از آن به ترتیب ظرفیت تهویه به ازای یک 2m مساحت آشیانه (VM)، ایمن سازی علیه آنفلوانزا (AIG)، چگونگی امنیت زیستی (SHOW)، نوع آبخوری (DRIN)، میزان نزولات (RAIN) و شاخص مدیریت دما (TMI) در رتبه های بعدی قرار گرفتند. Mortality Risk (0,1) i = -2.622+ 1.533VA - 1.135 SHOW + 0.739 AIG + 0.551 DRIN - 0.016 VM + 0.003 RAIN + 0.002 TMI مدل های برازش شده در مورد گله های تخم گذار و مادر نیز بیانگر بیشترین توضیح توسط متغیر های بهداشتی و ساختار تهویه آشیانه بودند.نتیجه گیری نهایی: از بین متغیرهای محیطی و مدیریتی شش گانه مورد بررسی، ایمن سازی گله در مقابل بیماری، امنیت زیستی و ساختار تهویه آشیانه بیشترین تأثیر را بر رتبه بندی مرغداری به لحاظ ریسک بروز تلفات داشتند.

زمینه مطالعه: مایکوپلاسموز یک بیماری عفونی ماکیان و عامل مهم خسارت اقتصادی وسیع، از طریق ایجاد بیماری های دستگاه تنفس، ناهنجاری های حرکتی، کاهش در رشد و تولید تخم مرغ و نیز کاهش بازدهی جوجه درآوری می باشد. هدف: هدف از این مطالعه تعیین وضعیت آلودگی مایکوپلاسما گالیسپتیکوم و عوامل خطر مرتبط با آن در مزارع مادر گوشتی استان مازندران و ارائه راهکارهای کنترلی علیه این بیماری می باشد. روش کار: در این مطالعه از کلیه مزارع مادر گوشتی در دوره تولید واقع در استان مازندران (74 مزرعه در 14 شهرستان) و از 45 قطعه پرنده در هر مزرعه نمونه خون اخذ شد و مطابق دستورالعمل استاندارد آزمایش آگلوتیناسیون سرم روی پلیت و الیزا روی سرم های اخذ شده صورت گرفت. نتایج: در مطالعه حاضر، هم در آزمایش آگلوتیناسیون سرم روی پلیت و هم در الیزا ، 3 مزرعه از 74 (4%)، 15 سالن از 553، (2.7%) مثبت بود. از5626 نمونه خون، 139 نمونه (2.5%) در آزمایش آگلوتیناسیون و 124 نمونه (2.2%) در آزمایش الیزا مثبت بود.نتیجهگیری نهایی: شیوع سرمی مایکوپلاسما گالیسپتیکم در مطالعه انجام شده حدود (4%) بود. نتایج حاصل از آنالیز آماری نشان می دهد وضعیت امنیت زیستی مزرعه، به طور معنی داری در مزارع منفی بهتر از مزارع مثبت بود (0.04=p). با وجود رعایت حداقل اصول امنیت زیستی در مزارع مادر اما کیفیت این اصول و رعایت آن ها گاها بسیار متفاوت از هم می باشد. نزدیکی به روستا یا نزدیک شدن تدریجی روستا به مزارع، نزدیک شدن پرندگان بومی به مزرعه مادر، استفاده از پرسنل بومی که در روستا ساکن بوده از جمله اصولی است که در مزارع آلوده رعایت نشده است.

زمینه مطالعه: عود مجدد نشانه ها و اثرات جانبی درمان های امروزی سنگ های ادراری رایج در حیوانات کوچک به ویژه در سگ ها و گربه ها، کاربرد آن ها را محدود نموده و زمینه استفاده از درمان های جایگزین به ویژه گیاهان دارویی را فراهم می نماید. هدف: ارزیابی اثرات ضد سنگ ادراری عصاره گیاه تریبولوس ترستریس برای اولین بار در طب دامپزشکی به ویژه حیوانات خانگی (گربه) می باشد. روش کار: به منظور مطالعه اثرات درمانی این گیاه عصاره هیدروالکلی تریبولوس ترستریس در درمان هایپراگزالوری تجربی در گربه ها آزمایش گردید. عصاره گیاه مذکور با دوز mg/kg 200 به مدت یک ماه به گربه ها خورانده شد. نتایج: در بررسی میکروسکوپی ادرار و مطالعه اولتراسونوگرافی کلیه ها و مثانه اثرات ضد کریستالی عصاره گیاه در گربه ها ثابت گردید. نتیجه گیری نهایی: این مطالعه نشان داد که عصاره این گیاه توانایی بالایی در درمان کریستال های ادراری گربه ها دارد.

زمینه مطالعه: در طی سالیان گذشته ارزیابی عملکرد قلب با استفاده از معاینه بالینی،الکتروکاردیوگرافی (electrocardiography)، رادیوگرافی (radiography) واکوکاردیوگرافی (echocardiography) انجام می گرفته است. در طی پانزده سال گذشته استفاده از بیومارکرهای قلبی (cardiac biomarker) از جمله تروپونین (troponin) و ناتریورتیک پپتیدها (natriuretic peptide) نقش مهمی را در تشخیص و پیگیری بیماری های قلبی در طب انسانی بر عهده داشته است. در طب حیوانات کوچک نیز استفاده از این بیومارکر ها می تواند کمک شایانی در تشخیص بیماری های قلبی کند. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی غلظت بیومارکر pro-brain natriuretic peptideا(NT-pro BNP) در بیماری دریچه ای قلبی (valvular disease) و تعیین شدت بیماری براساس آن می باشد. روش کار: این مطالعه بروی 20 قلاده سگ مبتلا به بیماری مزمن دریچه ای (chronic valvular disease) انجام شد. سگ های ارجاعی به بیمارستان حیوانات کوچک را ابتدا مورد معاینه بالینی قرار داده و در صورت تشخیص بیماری قلبی، نمونه خون بیمارجهت سنجش NT-pro BNP گرفته شد. سپس بیمار را جهت انجام رادیوگرافی و اکوکاردیوگرافی به بخش رادیولوژی ارجاع داده پس از ثبت کلیه یافته ها و سنجش وثبت غلظت های به دست آمده NT-pro BNP، اقدام به تفسیر و بررسی نتایج گردید. نتایج: سطح سرمی بیومارکر NT-pro BNP در سگ های بیمار نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری افزایش پیدا کرده از طرفی این اختلاف سطح در سگهای گروه B2 نسبت به گروه C نیز معنی دار می باشد. سه گروه مورد مطالعه با سطح اطمینان 95% اختلاف آماری معنی داری با یکدیگر در سطح متغیر «NT-pro BNP» دارند (0.001>p). سطح سرمی این بیومارکر با نسبت دهلیز چپ به آئورت (Left Atrium/Aorta) نیز بررسی شد و مشخص گردید که در گروه B2 و C، دو متغیر «نسبت دهلیز چپ به آئورت» و «NT-pro BNP» در سطح خطای کوچک تر از 0.05 و اطمینان 95%، با یکدیگر همبستگی مثبت و معنی دار دارند. نتیجه گیری نهایی: با توجه به غلظت های به دست آمده از بیومارکر NT-pro BNP و اختلاف معنی دار میزان این بیومارکر بین گروه بیمار و شاهد و ارتباط معنی دار آن با نسبت دهلیز چپ به آئورت (LA/AO) استفاده از این بیومارکر می تواند در تشخیص بیماری و همچنین تعیین شدت آن کمک کننده باشد.