مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1393 | دوره:22 | شماره:5 |تعداد مقالات:21

مقدمه: در این مطالعه دو روش درمانی شقاق مزمن مقعد که عبارتند از استفاده از ژل موضعی دیلتیازم 2% و پماد موضعی %GTN0.03مورد مقایسه قرار داده شد.روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، 66 بیمار مبتلا به شقاق مزمن مقعد که به کلینیک گوارش و جراحی یزد در سال 88 مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند و پس از 8 هفته از درمان، از نظر عوارض و بهبودی ارزیابی شدند. افراد به دو گروه تقسیم شدند، در یک گروه از ژل موضعی دیلتیازم 2% و در گروه دیگر از پماد موضعی GTN%0.03 استفاده شد و بیماران از نظر عوارض و بهبودی پس از 8 هفته مورد مقایسه قرار گرفتند.نتایج: از نظر بهبودی پس از 8 هفته، در گروه استعمال کننده پماد GTN،%53.3  بهبودی کامل، 6.7% بهبودی نسبی و 40% بهبودی نداشتند و در گروه استفاده کننده از ژل دیلتیازم 2%، 67.7% بهبودی کامل 6.5% بهبودی نسبی و 25.8% بهبودی نداشتند (p=0.482). در گروه استعمال کننده پماد %53.1 GTN بدون عارضه بودند. 2 بیمار (6.2%) سر درد غیرقابل تحمل داشتند که از ادامه درمان سرباز زدند. 11 بیمار (34.3%) سردرد قابل تحمل و 2 نفر (6.2%) افت فشار خون وضعیتی داشتند و در گروه استفاده کننده از ژل دیلتیازم 2%، 30 نفر (96.7%) بدون عارضه بودند و 1 بیمار (3.2%) دچار سردرد شدند.نتیجه گیری: درمان با GTN دارای میزان عود بالا و عوارضی مانند سردرد و هیپوتانسیون ارتواستاتیک می باشد و اسفنکتروتومی شیمیایی با ژل دیلتیازم میزان بهبودی قابل مقایسه با GTN دارد و عوارض جانبی کمی دارد.

مقدمه: بتاتالاسمی ماژور یکی از شایع ترین اختلالات ژنتیک در جهان می باشد. افراد هموزیگوت گاهی فرم خفیف تری از این بیماری را نشان می دهند که به آنها اینترمدیا اطلاق می شود. در این مطالعه، اثر هیدروکسی اوره در بیماران تالاسمی اینترمدیایی که به عنوان تالاسمی ماژور با تزریق خون در درمانگاه تالاسمی بیمارستان بوعلی اردبیل تحت درمان بوده اند، بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی کل بیماران مبتلا به تالاسمی اینترمدیا (63 نفر) به روش کل شماری بعد از کسب رضایت نامه کتبی تزریق خون آنها قطع و تحت درمان با هیدروکسی اوره قرار گرفتند. بعد از 3 و 6 ماه، نیاز آنها به تزریق خون بررسی شد. در این مدت میزان هموگلوبین، فریتین، سطح سلول های خون و عملکرد کلیه و کبد قبل و بعد از هیدروکسی اوره ارزیابی و داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری ناپارامتری ویلکاکسون و نرم افزار SPSS نسخه 18 تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: بعد از 6 ماه، 60 نفر (95.2%) از بیماران به طور کامل از تزریق خون بی نیاز شده و فواصل تزریق خون در 3 نفر (4.8%) افزایش پیدا کرد. میانگین هموگلوبین بعد از مصرف دارو افزایش و میانگین فریتین کاهش یافته بود. همچنین از عوارض دارو می توان به افزایش معنی دار مقادیر AST،ALT و BUN اشاره کرد.نتیجه گیری: درمان با هیدروکسی اوره در بیماران بتا تالاسمی اینترمدیا، باعث برطرف شدن نیاز به تزریق خون و افزایش سطح هموگلوبین در آنها می شود.

مقدمه: درد یک مشکل پیچیده طبی است که کنترل ناکافی آن پس از عمل جراحی اثرات نامطلوبی بر وضعیت فیزیولوژیکی، متابولیکی و روحی بیمار دارد. افزودن مکمل های جدید منجر به افزایش مدت بی دردی می شود. هدف این مطالعه، مقایسه افزودن نئوستیگمین و کتامین به بوپیواکائین 0.25% در بی حسی اپیدورال در افزایش مدت بی دردی بعد از عمل می باشد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 90 بیمار بالای 50 سال با ASA کلاس I, II کاندید عمل جراحی الکتیو ران به صورت تصادفی در سه گروه نئوستیگمین، کتامین و شاهد تقسیم شدند. همه بیماران بی حسی اپیدورال با بوپیواکائین 0.25% به میزان 2cc/segment دریافت کردند. به علاوه در گروه اول 60 میکروگرم نئوستیگمین، در گروه دوم 40 میلی گرم کتامین اضافه شد. میزان درد پس از عمل بر اساس معیار VAS و مدت زمان بی دردی و مقدار مسکن مصرفی تعیین و بین سه گروه مقایسه شد.نتایج: میانگین اسکور درد در 6 و 12 ساعت بعد از عمل در گروه کتامین به طور معنی داری کمتر از دو گروه دیگر و در گروه نئوستیگمین کمتر از پلاسبو بود (p£0.01). میانگین مدت بی دردی بعد از عمل در گروه کتامین به طور معنی داری بیشتر از دو گروه دیگر و درگروه نئوستیگمین بیشتراز پلاسبو بود (p£0.01). میانگین دوز مصرفی مسکن (پتدین) در گروه کتامین از همه کمتر بود (p£0.001).نتیجه گیری:نئوستیگمین و کتامین همراه با بوپیواکائین 0.25% در بی حسی اپیدورال موجب افزایش مدت بی دردی بعد از عمل و کاهش مصرف مسکن می شود که در مورد کتامین بیشتر از نئوستیگمین بوده است.

مقدمه: سندروم روده تحریک پذیر یکی از شایع ترین اختلالات عملکردی دستگاه گوارش است که از تظاهرات آن درد مزمن شکم همراه با تغییر در اجابت مزاج در غ‍ی‍اب اخ‍ت‍لالات س‍اخ‍تاری است، لذا تمامی تعاریف بیماری بر اساس تظاهرات بالینی است. در این مطالعه میزان اعمال جراحی شکم و لگن در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر بررسی گردید.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 314 بیمار مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به درمانگاه های گوارش استان یزد در طی سال های 91-1388 به عنوان گروه مورد و 319 بیمار بدون سندروم روده تحریک پذیر به عنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند و میزان اعمال جراحی شکم و لگن در آنها بررسی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون آماری Chi-Square تجزیه و تحلیل شد.نتایج: 46.8% از افراد مورد مطالعه مرد و 53.2% آنها زن بودند. میانگین سنی آنها 37 سال بود که در دو گروه مورد و کنترل تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. میزان کله سیستکتومی در گروه مورد بیش از 3 برابر گروه کنترل (5.4% در مقابل 1.6%) و اپاندکتومی حدود 3 برابر (11% در مقابل 3.8%) و فتق اینگوینال 2.5% در مقابل 0.3% بود.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالاتر اعمال جراحی شکم و لگن به خصوص کله سیستکتومی و اپاندکتومی در بیماران سندروم روده تحریک پذیر لزوم دقت و تامل بیشتر برای تصمیم گیری جهت عمل جراحی پیشنهاد می شود.

مقدمه: از تاثیرات بلند مدت کودک آزاری و غفلت، شکل گیری طرحواره های هیجانی می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان طرحواره های هیجانی بر طرحواره های هیجانی زنان قربانی کودک آزاری و غفلت است.روش بررسی: در طرحی نیمه تجربی، تعداد 30 زن دارای سابقه کودک آزاری و غفلت (بر اساس نمره کسب شده در پرسشنامه کودک آزاری و غفلت) و ملاک های ورودی پژوهش، انتخاب و به شیوه تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند ((n=15. گروه آزمایش، مداخله 13 جلسه ای بر اساس الگوی درمانی طرحواره های هیجانی دریافت نمود و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه کودک آزاری و غفلت، مقیاس طرحواره های هیجانی لیهی (LESS) و پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) به منظور کنترل نقش اضطراب و افسردگی بود. داده ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد درمان طرحواره های هیجانی منجر به کاهش طرحواره های هیجانی«احساس گناه» و «ساده انگاری هیجانی» و افزایش «پذیرش هیجانات» در مرحله پس آزمون و پیگیری شده است. این تاثیرگذاری بر افزایش «همگانی بودن هیجانات» در مرحله پس آزمون و افزایش «اعتباربخشی هیجانی» و «درک هیجانی» هم در مرحله پیگیری به تایید رسید.نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است درمان طرحواره های هیجانی می تواند به عنوان درمانی موثر جهت اصلاح برخی طرحواره های هیجانی زنان قربانی کودک آزاری و غفلت مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: بر اساس مطالعات، تومورهای مغزی با افت عملکرد و کیفیت زندگی در کودکان همراه است. هدف از این مطالعه بررسی عوامل مختلف اپیدیمیولوژیک، جمعیت شناختی و بالینی در کودکان و نوجوانان مبتلا به تومور مغزی شهر اراک می باشد.روش بررسی: این مطالعه مورد - شاهدی بر روی 50 کودک مبتلا به تومور مغزی (در محدوده سنی 1.5-19 سال) به عنوان گروه مورد و 50 کودک غیرمبتلا به تومور مغزی به عنوان گروه کنترل، از میان بیماران بستری و سرپایی بیمارستان ولی عصر شهر اراک در بین سال های 1392-1389 انجام گرفت. برای کلیه افراد مورد مطالعه، پرسشنامه ای که حاوی اطلاعات اپیدمیولوژیک، جمعیت شناختی و بالینی بود، تکمیل شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: بین افراد مورد مطالعه در دو گروه از لحاظ محل سکونت ((p=0.008، تعداد خواهر و برادران ( (p=0.003سابقه تماس یا نگهداری از حیوانات خانگی ((p=0.007 سابقه تماس مداوم پدر با مواد شیمیایی، فلزات سنگین و آفت کش ها ((p=0.05، مصرف مکمل های ویتامینی و تغذیه ای در زمان بارداری ((p=0.048، سابقه بیماری های نورولوژیک ((p=0.048، سابقه سرطان ها و تومورهای بدخیم غیر از دستگاه عصبی ( (p=0.005و سابقه تومورهای مغزی (p=0.035) در فامیل درجه یک افراد مورد مطالعه، تفاوت معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه، عوامل قابل پیشگیری و قابل پیش بینی زیادی با تومورهای مغزی در کودکان ارتباط دارند، در نتیجه بررسی و غربالگری کودکان مستعد ابتلا به تومورهای مغزی از لحاظ این عوامل خطر، توصیه می شود.

مقدمه: خونریزی داخل مغزی خود بخودی یک بیماری شایع است. بیماران کومایی با خونریزی های داخل مغزی به دلیل مورتالیته بالا یک گروه ویژه از این بیماران می باشند و اندیکاسیون های جراحی در این گروه نامشخص تر است. هدف از این مطالعه بررسی عوامل موثر در نتایج جراحی خونریزی های داخل مغزی در این گروه از بیماران است.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی و گذشته نگر 50 بیمار طی سال های 1387 تا 1392که خونریزی خود بخودی داخل مغزی داشتند و معیار کومای گلاسگوی آنها کمتر یا مساوی 8 بود و در بیمارستان امام خمینی ارومیه تحت عمل جراحی قرار گرفتند، مورد بررسی قرار گرفتند. پیش آگهی بیماران با معیار پیش آگهی گلاسگو در زمان ترخیص از بیمارستان ارزیابی شد. بیماران بر اساس سطح هوشیاری قبل از عمل جراحی، سن، جنس، هیپرتانسیون، اندازه و حجم هماتوم و گسترش هماتوم به داخل سیستم بطنی ارزیابی شدند.نتایج: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 11.4±49 سال بود. معیار گلاسگو در 16 نفر کمتر از 5 و در 34 نفر بین 5 تا 8 بود. حجم هماتوم در 4 بیمار کوچک، در 18 بیمار متوسط و در 28 بیمار بزرگ بود. در 28 بیمار هماتوم به سیستم بطنی راه نیافته بود. میزان مرگ در افراد مورد مطالعه 52% بود. سطح هوشیاری بیمار قبل از عمل جراحی، حجم هماتوم و گسترش هماتوم به فضای داخل بطنی بر پیش آگهی موثر بودند. سن، جنس و پرفشاری خون ارتباطی با پیش آگهی بیماران ندارد.نتیجه گیری: در بیماران کومایی با خونریزی خود بخودی داخل مغزی، هرچه سطح هوشیاری قبل از عمل جراحی بهتر باشد، حجم هماتوم کمتر باشد و هماتوم به فضای داخل بطنی گسترش نداشته باشد، پیش آگهی جراحی بهتر است.

مقدمه: پوسیدگی های دندانی و بیماری های پریودنتال احتمالا شایع ترین بیماری های مزمن دهانی در جهان هستند. میزان وقوع آنها به طور روز افزون در حال افزایش است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین پوسیدگی و بیماری های پریودنتال، همچنین ارزیابی شدت هر دو بیماری در افراد مراجعه کننده به برخی مراکز دندانپزشکی شهر یزد است.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 237 رادیوگرافی پانورامیک مربوط به بیماران 10-65 ساله (110 مرد و 127 زن) با نمونه گیری به روش آسان انتخاب شدند. در اندازه گیری متغیرها از کولیس مدرج با دقت 0.2 میلیمتر و نگاتوسکوپ با روشنایی کافی و برای تشخیص پوسیدگی ها استفاده شد و برای به حداقل رساندن خطا از روش "Calibration" استفاده گردید.نتایج: هیچ ارتباط معنی داری بین پوسیدگی تاجی و میانگین تحلیل استخوان به دست نیامد (p=0.19). با بالاتر رفتن سن افزایش میانگین تحلیل استخوان آلوئول در گروهای سنی مختلف دیده شد و ارتباط میان شدت پوسیدگی های دندانی و تحلیل استخوان با جنسیت مذکر معنی دار بود.نتیجه گیری: به طورکلی نتایج حاصل از این مطالعه هیچ رابطه ای میان پوسیدگی های دندانی و وقوع بیماری پریودنتال نشان نداد ((p=1.0.

مقدمه: هموفیلی B یک بیماری ژنتیکی خونریزی دهنده مغلوب وابسته به جنس ناشی از جهش در ژن فاکتور IX انعقادی است. جهش ها در ژن فاکتور IX باعث ناکارآمدی یا عملکرد نادرست فاکتور IX انعقادی می شوند. روش ایده آل برای تشخیص مولکولی این بیماری آنالیز مستقیم جهش های ژنی است. اما با توجه به تعداد بالای جهش های شناسایی شده در ژن مزبور، مشخص نبودن طیف جهش های شایع آن، اندازه بزرگ ژن و طبیعت ناهمگن جهش ها، آنالیز مستقیم جهش بسیار وقت گیر و پرهزینه است. بنابراین بررسی غیرمستقیم جهش ها با روش آنالیز پیوستگی با استفاده از مارکرهای چندشکلی در ناحیه ژنی فاکتور IX گزینه مناسبی در تشخیص پیش از تولد و تشخیص ناقلین هموفیلی B می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مارکر چند شکلی تک نوکلئوتیدی rs438601 در اینترون 3 ژن فاکتور IX با روشTetra-primer ARMS-PCR  با پرایمرهای اختصاصی جدیدا طراحی شده در 142 زن کنترل غیرخویشاوند در جمعیت اصفهان تعیین ژنوتیپ شد. سپس از نرم افزارGENEPOP  برای تعیین فراوانی آللی و درصد هتروزیگوسیتی و از آزمون χ2 برای بررسی تعادل هاردی-وینبرگ استفاده شد.نتایج: فراوانی آللی برای آلل های C و G به ترتیب 71.83% و 28.17% محاسبه شد. هتروزیگوسیتی مشاهده شده 53.52% می باشد. بررسی تعادل هاردی-وینبرگ نشان می دهد که جمعیت اصفهان برای مارکر rs438601 در تعادل است.نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که مارکر rs438601 به علت هتروزیگوسیتی بالا می تواند به عنوان مارکر تشخیصی مناسب برای آنالیز پیوستگی و شناسایی ناقلین هموفیلی B در نمونه ای از جمعیت ایرانی معرفی شود.

مقدمه: بیهوشی عمومی یک گزینه درمانی ارزشمند برای کودکان کم سن در مرحله قبل از همکاری یا کودکان با مشکلات پیچیده پزشکی است که نیازمند درمان های دندانپزشکی وسیع هستند. با توجه به هزینه بالا و خطر بالقوه بیهوشی عمومی، مهم است که قابل اعتمادترین تکنیک ها و مواد برای تقویت میزان موفقیت درمان های دندانپزشکی به کار روند. این مطالعه با هدف بررسی موفقیت بالینی و رادیوگرافی درمان های دندانپزشکی انجام شده تحت بیهوشی عمومی در کودکان انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 56 کودکی که در سال های 1385 تا 1390 در یکی از مراکز جراحی شهر یزد، درمان های دندانپزشکی را تحت بیهوشی دریافت کرده بودند و حداقل 6 ماه از درمان آنها گذشته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تحلیل آماری توسط آزمون Chi Sqauer و Fisher Exact برای مقایسه میزان موفقیت درمان های ترمیمی و کانال ریشه انجام شد.نتایج: روکش فلزی زنگ نزن (SSC) موفق ترین درمان با بالاترین میزان موفقیت بود (%99.2). SSC یک میزان شکست قابل توجه پایین تری نسبت به ترمیم های آمالگام و خلفی کامپوزیت دارد (%28.6) (P<0.001). ترمیم های قدامی گلاس آینومر پایین ترین میزان (69.2%) موفقیت را در میان همه انواع ترمیم ها دارد (p<0.001). موفقیت هر دو روش پالپوتومی و پالپکتومی به ترتیب با میزان 97.3% و 96.4% به طور قابل قبولی بالا بود.نتیجه گیری: با توجه به میزان شکست ترمیم های آمالگام و کامپوزیت، یک طرح درمان قطعی شامل SSC، درمان پالپ و یا کشیدن ممکن است برای بازسازی دهانی کودکان تحت بیهوشی عمومی ترجیح داده شود.

مقدمه: بیماری دیابت شایع ترین و مهمترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیکی می باشد که روز به روز بر شیوع آن در جوامع مختلف افزوده می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سرکه سیب بر پروفایل لیپیدی و شاخص های تن سنجی در بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به دیس لیپیدمی اجرا شد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، 62 بیمار دیابتی نوع 2 مبتلا به دیس لیپیدمی شرکت نمودند که به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 1) گروه دریافت کننده سرکه سیب (32 نفر) که روزانه 4 قاشق غذاخوری سرکه سیب (20 سی سی) مصرف می کردند و 2) گروه کنترل (30 نفر) که هیچ مداخله ای دریافت نمی کردند. در ابتدا و پایان هفته هشتم، دریافت غذایی، شاخص های تن سنجی و نیز پروفایل لیپیدی سرم در دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: میانگین کلسترول در دو گروه پس از مداخله با یکدیگر متفاوت نبود. میانگین کلسترول در گروه آزمون قبل و پس از مداخله به ترتیب 41.08±180.06 و 32.14±177.9 میلی گرم بر دسی لیتر و در گروه کنترل قبل و پس از مداخله به ترتیب 30.99±173.83 و 44.6± 183.43میلی گرم بر دسی لیتر بود (p=0.12). میانگین تغییرات تری گلیسیرید و LDL نیز پس از مداخله بین گروه ها تفاوتی نداشت (p<0.05). همچنین در میانگین وزن، شاخص توده بدنی و اندازه دور کمر پس از مداخله نیز بین دو گروه تفاوتی مشاهده نگردید (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از عدم تاثیر سرکه سیب بر روی شاخص های تن سنجی و پروفایل لیپیدی در بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به دیس لیپیدمی می باشد.

مقدمه: هر نوع پروتکل تمرینی آثار خاصی بر فیزیولوژی بدن دارد. با توجه به هدف از برنامه تمرینی و شرایط گروه های تحت تمرین لازم است برنامه خاصی در نظر گرفته شود. لذا، هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین تناوبی بر ظرفیت اکسیداتیو و گلیکولیتیک عضلات اسکلتی موش های صحرایی نر پیر و جوان است.روش بررسی: تعداد 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در دو گروه سنی پیر (میانگین سن و وزن به ترتیب 27 ماه و 31±389 گرم) و جوان (میانگین سن و وزن به ترتیب 3 ماه و 13±224 گرم) تهیه شده و به طور تصادفی به دو گروه شاهد (n=10) و تجربی (n=10) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل، 4 دقیقه دویدن و 2 دقیقه استراحت فعال در 10 وهله تمرینی بود. سرعت دویدن در طول پروتکل به صورت فزاینده از 18 به 30 متر در دقیقه افزایش یافت. برنامه تمرینی هر جلسه به مدت 60 دقیقه، 6 روز در هفته و به مدت 8 هفته انجام شد. موش ها 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی بیهوش شده و عضلات نعلی (SOL) و بازکننده طویل انگشتان پا (EDL) خارج گردید. و فعالیت آنزیم های سیترات سنتاز (CS) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی انجام شد.نتایج: فعالیت آنزیم CS در گروه تجربی در عضله EDL و SOL در هر دو گروه سنی افزایش معنی داری داشت (p<0.05). همچنین اگر چه فعالیت LDH عضله EDL و SOL در گروه پیر تجربی نسبت به گروه پیر شاهد افزایش داشت، ولی این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. با این حال، فعالیت LDH در هر دو عضله EDL و SOL درگروه جوان تجربی افزایش معنی داری داشت (p<0.05).نتیجه گیری: زمانی که هدف ما افزایش هم زمان ظرفیت اکسیداتیو و گلیکولیتیک است، پروتکل تمرینی اجرا شده در این مطالعه می تواند در سالمندی و جوانی مفید و سودمند باشد.

مقدمه: آکریل آمید ترکیبی است که در هنگام سرخ کردن مواد غذایی کربوهیدرات در دمای بالا تولید می شود. از آنجایی که سمیت عصبی این ترکیب به اثبات رسیده است، در این مطالعه به بررسی اثر محافظتی عصاره ریشه شیرین بیان و ویتامین C بر اثرات توکسیک آکریل آمید بر کاهش وزن و رفتارهای حرکتی موش صحرایی پرداخته شده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 28 روزه به پنج گروه هشت تایی شامل گروه کنترل، آکریل آمید، آکریل آمید با ویتامین C، آکریل آمید با عصاره شیرین بیان و گروه توام آکریل آمید با ویتامین C و عصاره شیرین بیان تقسیم شدند. تیمار تا 6 هفته ادامه یافت. سپس، شاخص های رفتار حرکتی با آزمون اختصاصی محیط باز(Open field)  سنجیده شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (One-way ANOVA) و پس آزمون Tukey تجزیه و تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که فعالیت حرکتی درگروه دریافت کننده توام ویتامین C و عصاره شیرین بیان نسبت به گروه آکریل آمید به طور معنی داری افزایش یافته است. در حالی که ویتامین C و شیرین بیان به تنهایی تغییر معنی داری در فعالیت حرکتی حیوانات ایجاد نکردند. به علاوه، تیمار توام حیوانات با ویتامین C و عصاره شیرین بیان، مهار وزن گیری ناشی از آکریل آمید را به طور معنی داری کاهش داد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف توام شیرین بیان و ویتامین C می تواند اثرات سوء ناشی از آکریل آمید بر اختلال حرکتی و وزن گیری را کاهش دهد.

مقدمه: سنجش های ایمنی برای تشخیص و تعیین مقدار اپیوییدها در خون و سایر مایعات بیولوژیک بر مبنای آنتی بادی ها می باشد. در این مطالعه تولید آنتی بادی منوکلونال علیه مورفین مدنظر بود.روش بررسی: تولید آنتی بادی منوکلونال علیه مورفین در موش طبق روش استاندارد هیبریدوما انجام گرفت. بدین منظور، پنج سر موش BALB/c ماده 6 تا 8 هفته ای با مشتق 6- مورفین همی سوکسینات کونژوگه با آلبومین سرم گاوی کاتیونیزه شده ایمن سازی گردیدند. سلول های لنفوسیت B طحال موش های ایمن شده با سلول های میلومایی موشی (Sp2/0) با استفاده از پلی اتیلن گلیکول با یکدیگر ادغام شدند. سلول های هیبریدوما با رقیق سازی حد تک کلون و تکثیر داده شدند. کلاس و زیر کلاس آنتی بادی منوکلونال توسط کیت ایزواستریپ شرکت Roche تعیین شد. به منظور تخلیص آنتی بادی از افینیتی کروماتوگرافی پروتئینG  استفاده گردید. افینیتی آنتی بادی به روش Beatty سنجیده شد. واکنش های متقاطع آنتی بادی تولیدی با مولکول های شبه مورفین تعیین گردید.نتایج: از بین 3 کلون ترشح کننده آنتی بادی علیه مورفینBSA- بعد از سه بار رقیق سازی یک کلون مترشحه پایدار به دست آمد. کلاس آنتی بادی حاصل از نوع IgG2b و زنجیره سبک آن از نوع لامبدا (λ) بود. افینیتی آنتی بادی حاصل برای مورفین برابر با 2.8x109M-1 بود. تیتر آنتی بادی در محیط رویی سول های هیبریدما 1:400 بود. این آنتی بادی هیچ واکنش متقاطعی با هرویین، نالوکسان، نالتروکسان و پاپاورین نشان نداد.نتیجه گیری: آنتی بادی منوکلونال تولیدی علیه مورفین از افینیتی و ویژگی مناسبی برخوردار بود و با هرویین واکنش متقاطعی نشان نداد. بنابراین این آنتی بادی در طراحی روش های سنجش ایمنی برای تشخیص مورفین در مایعات بیولوژیک می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: کیست کولدوک ناهنجاری مادرزادی مجاری صفراوی است که بیشتر در دوران شیر خوارگی و کودکی رخ می دهد و در زمان بارداری نادر است. تظاهرات آن در حاملگی نادر، غیراختصاصی و متغیر می باشد. در مواردی که علایم دردهای شکمی و یرقان وجود دارد باید جزء تشخیص های افتراقی قرار گیرد. ام آر ای از نظر تشخیص کیست تعداد و جایگاه آناتومیک آن روش مطمئن تری می باشد. کلانژیوپانکراتوگرافی رزونانس مغناطیسی روش انتخابی در حاملگی است. درمان انتخابی تخلیه کیست با لاپاراسکوپی می باشد.