مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1397 | دوره:26 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

مقدمه: کبد چرب به عنوان شرایط پاتولوژیک در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شناخته شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات ترکیبی بر نشانگر های جدید کبد چرب(شاخص چربی کبد FLI، شاخص تجمعی چربیLAP، شاخص استئاتوز کبدی HSI و شاخص استئاتوز فرامینگهام FSI) در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. روش بررسی: 35 زن مبتلا به دیابت نوع 2 به صورت تصادفی به دو گروه تمرین ترکیبی (17 نفر) و کنترل (18نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین ترکیبی به مدت 10 هفته به تمرینات منتخب هوازی و مقاومتی پرداختند. نمونه های خونی قبل و پس از 10 هفته پروتکل تمرینی از دو گروه گرفته شد. به منظور مقایسه های درون گروهی از آزمون t زوجی و برای مقایسه های بین گروهی از آزمون آنالیز کوواریانس استفاده شد. نتایج: نتایج آزمون آنالیز کوواریانس نشان داد 10 هفته تمرینات ترکیبی موجب کاهش غیر معنی دار HSI (596/0P=)، FSI (312/0P=)، FLI (327/0P=) و کاهش معنی دار LAP (34/0P=) نسبت به گروه کنترل می شود. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد، 10 هفته تمرینات ترکیبی موجب کاهش معنی دار در شاخص LAP و کاهش غیر معنی دار در شاخص های FSI, HSI و FLI زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می شود. از این رو، تمرین ترکیبی برای بهبود وضعیت کبد چرب در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 توصیه می شود.

مقدمه: هدف این پژوهش مقایسه اثر تمرینات تناوبی خیلی شدید و تداومی بر غلظت اپلین پلاسما و مقاومت به انسولین در سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش بررسی: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است و از نظر جمع آوری اطلاعات، کمی و کاربردی است. در این مطالعه، تعداد 39 مرد و زن (سالمند دیابتی نوع 2 به صورت تصادفی به سه گروه تمرین تناوبی خیلی شدید (HIGH)، تمرین تداومی با شدت متوسط (CONT) و گروه کنترل (CTL) تقسیم شدند. مداخله تمرینی سه جلسه در هفته و به مدت 10 هفته روی دوچرخه کارسنج اجرا شد. تمرین HIIT شامل 6 تناوب و هر تناوب 4 دقیقه با شدت 90-85 درصد حداکثر ضربان قلب (HRmax) و 3 دقیقه با شدت 50-45 درصد HRmax بود. برنامه تمرینی گروه تداومی با شدت متوسط شامل 42 دقیقه با شدت 70 درصد HRmax بود. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، خون گیری انجام شد و سطوح اپلین پلاسما، شاخص های بیوشیمیایی لیپیدی، گلوکز، هموگلوبین گلیکولیزه و انسولین پلاسما اندازه گیری شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 16 برای آنالیز واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی توکی انجام شد. نتایج: آزمون آنالیز واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی کاهش معنادار مقاومت به انسولین در دو گروه تمرین نسبت به گروه کنترل نشان داد (019/0 P =). میزان سطوح پلاسمایی اپلین در گروه HIGH در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری داشت (022/0 P =). آمادگی قلبی تنفسی (VO2peak) در گروه­ های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت (008/0=p). به دنبال 10 هفته تمرین ورزشی سطوح پلاسمایی HDL در گروه­ های تمرینی افزایش معناداری داشت (022/0 P =) و در مقابل سطوح پلاسمایی LDL کاهش معنا داری داشت (046/0 P =). با وجود این، اختلاف معناداری بین گروه­ های تمرینی وجود نداشت. نتیجه گیری: احتمالا تمربن های تناوبی خیلی شدید بر بهبود و تنظیم ترشح اپلین و سایر شاخص های گلیسمی در مقایسه با پروتکل های تمرین تداومی در سالمندان دیابتی نوع 2 تاثیر بارزتری داشته باشد.

مقدمه: آنومالی های دندانی، گروه مهمی از تنوعات مورفولوژیک دندانی هستند. که شیوع آن ها در جمعیت های مختلف، متفاوت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی فراوانی آنومالی های دندانی و شاخص سلامت دندان ها در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی همدان در سال 1393 بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی 772 بیمار مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندان پزشکی، جهت تعیین فراوانی آنومالی های دندانی و شاخص DMFT (تعداد دندان های پوسیده، پر شده و کشیده شده) به روش WHO تحت معاینه دهانی بالینی قرار گرفتند و رادیوگرافی انجام نشد. پیش از معاینه اطلاعات بیوگرافیک بیماران شامل جنس، سن، محل زندگی، تحصیلات و وضعیت اقتصادی – اجتماعی در برگه مربوط به هر بیمار وارد شد. در تحلیل داده ها از نرم افزار SPSSآمار توصیفی و آزمون های chi-square، one-way ANOVA و T Test استفاده شد. ( 05/0=α ) نتایج: 218 نفر (2%/28) از افراد حاضر در طرح، مرد و 554 نفر( % 8/71) زن بودند و میانگین سنی آن ها 123/32 سال بود. فراوانی کلی آنومالی های دندانی در این افراد 70% بود. اتریشن (2/40%)، فلوئورزیس (% 3/20)، کاسپ اضافی (7%/15)، تغییر رنگ (4%/14) و هیپودونشیا (%2/3) فراوان ترین آنومالی های دندانی مشاهده شده در مطالعه بودند. میانگین شاخص سلامت دهان درجمعیت مورد مطالعه 78/5 1/14بود. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر آنومالی های دندانی اکتسابی فراوانی بالایی داشت و شاخص سلامت دهان پایین بود. بنابراین آموزش مداوم جهت تشخیص این آنومالی ها و آموزش بهداشت جهت جلوگیری از مشکلات احتمالی ا برای دندان پزشکان و جامعه لازم است.

مقدمه: درحال حاضر Cytomegalovirus (CMV) به عنوان یک عامل پاتوژن مهم در تمام گروه های سنی در کل دنیا شناخته می شود. CMV خود به تنهایی نیز می تواند باعث کاهش هرچه بیشتر پاسخ های لنفوسیت T شود. بنابراین CMV یک عامل مهم در مراحل پیشرفته ایدز محسوب میشود. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت سرواپیدمیولوژی CMV در بیماران HIV مثبت در استان یزد می باشد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی توصیفی به صورت سرشماری روی تمام پرونده های ثبت شده بیماران HIV مثبت در مرکز مشاوره بیماری های رفتاری استان یزد از سال1381 تا 1394 انجام گردید. اطلاعات بیماران شامل جنس، سال تولد، ملیت، تحصیلات، شغل، نحوه ابتلا به HIV، سطح شمارش CD4 خون، Anti CMV IgM و Anti CMV IgG به صورت محرمانه و بدون ذکر نام بیماران از این پرونده ها استخراج و در فرم گردآوری داده که به همین منظور تنظیم شده بود، وارد شد. نرم افزار استفاده شده، SPSS 22 بود و تست آماری توصیفی استفاده شد. نتایج: از مجموع پرونده های 71 بیماری که مورد بررسی قرار گرفت، 45 نفر (38/63 درصد) آنها مرد و 26 نفر (61/36 درصد) زن بوده اند. 48 نفر 64-35 سال سن و 67 نفر تابعیت ایرانی داشته اند. سطح شمارش CD4 خون بیش از %80 از بیماران200 cell/µ l تا بیش از500 cell/µ l بود. Anti CMV IgM درتمام بیماران مورد بررسی منفی و Anti CMV IgG نیز در تمامی بیماران مثبت بود. نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان داد که تمامی بیماران HIV مثبت در تمامی گروه های سنی، به CMV آلوده بوده و البته هیچ گونه ارتباط معناداری بین جنس، سن، میزان تحصیلات، چگونگی ابتلا به HIV، سطح CD4 خون و میزان شیوع CMV یافت نشد.

مقدمه: با توجه به شیوع بالای ناباروری در ایران و هزینه بالای درمان های ناباروری تجزیه و تحلیل و بررسی مسائل اقتصادی مرتبط با این حوزه مهم به نظر می رسد. هدف مطالعه حاضر، ارائه مستندات علمی از میزان ارزش گذاری جامعه برای درمان های دارویی ناباروری و هزینه یابی دقیق این درمان ها با استفاده از تحلیل اقتصادی می باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر، یک مطالعه مقطعی هزینه منفعت از انوع مطالعات ارزشیابی اقتصادی مداخلات سلامت می باشد. سرانه هزینه یک دوره درمان دارویی ناباروری بر اساس پروتکل های درمانی و نسخ پزشکان محاسبه شده است. سنجش میزان تمایل به پرداخت افراد با استفاده از روش ارزش گذاری مشروط و با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته در شهر کرمان انجام گرفت. از نرم افزار Excel 2013 و نرم افزار Stata 12 برای تحلیل استفاده شد. نتایج: هزینه سرانه هر سیکل درمان دارویی ناباروری 6689640 ریال برآورد گردید. میزان تمایل به پرداخت برای این درمان ها نیز 13198125 ریال برای هر سیکل درمانی محاسبه شد. بر اساس هزینه و پیامد محاسبه شده میزان شاخص های ارزش فعلی خالص(NPV) و نسبت منفعت به هزینه (BCR) به ترتیب برابر با 6508485 ریال و 97/1 به دست آمد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه، ارزش گذاری افراد برای درمان های دارویی ناباروری در حدود دو برابر هزینه یک دوره از این درمان هاست که نشان می دهد سرمایه گذاری برای این سطح درمانی دارای خالص منافع مثبت می باشد. بنابراین لازم است مساله تامین مالی علمی درمان های ناباروری، در روزگاری که نیازمند رشد جمعیت در ایران هستیم مورد توجه سیاست گذاران قرار گیرد.

مقدمه: کاهش درد پس از جراحی از مشکلات بیماران معتاد به مواد مخدر می باشد. مورفین از شایع­ ترین داروها جهت کنترل درد پس از جراحی می­ باشد. به­ علت عوارض و مقاومت به اوپیوئیدها در بیماران معتاد، توجه به داروهای کمکی نظیر کتامین افزایش یافته است. هدف این مطالعه بررسی اثر افزودن کتامین به مورفین در بیماران معتاد به اوپیوئید با درد پس از جراحی ارتوپدی بود. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور، تعداد 6٠ بیمار کاندید جراحی ارتوپدی با سابقه مصرف اپیوئید، به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. پس از جراحی، گروه اول 20 میلی­ گرم مورفین و گروه دوم20 میلی­ گرم مورفین و 100 میلی­ گرم کتامین از طریق پمپ تزریق وریدی کنترل درد توسط بیمار (IPCA)، دریافت نمودند. نمره درد بر مبنای شاخص مقیاس دیداری درد (VAS)، نمره آرام بخشی توسط معیار رامسی و میزان تهوع و استفراغ، در زمان­ های 1، 6، 12 و 24 ساعت پس از جراحی سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-20 تجزیه و تحلیل و نتایج به صورت میانگین و انحراف معیار بیان و با استفاده از آزمون t-test بررسی شدند. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج نشان داد که دوز دریافتی مورفین در گروه مورفین در مقایسه با گروه مورفین + کتامین به طور معنا داری بیشتر بود (001/ 0p ˂ ). میانگین نمره درد، فقط در ساعت 12 در گروه مورفین در مقایسه با گروه دوم به طور معنا داری کاهش یافت (02/0p=). میانگین نمره آرام بخشی در ساعات 1 (001/0p<)، 6 (002/0p=)، 12 (001/0p=) و 24 (001/0p=) در گروه مورفین به طور معنا داری در مقایسه با گروه دوم زیاد شد. در ساعت 1، میانگین نمره تهوع و استفراغ در گروه مورفین در مقایسه با گروه کتامین + مورفین به طور معنا داری کاهش یافت (024/0p=). نتیجه گیری: افزودن کتامین به مورفین در بیماران با سابقه مصرف اپیوئید می تواند سبب کاهش مصرف مورفین شود. اما اثری بر کاهش نمره درد و آرام بخشی ندارد.

مقدمه: درمان دندان نکروتیک با ریشه نابالغ یک چالش کلینیکی محسوب می شود. درمان رژنراتیو اندو یک راه کار درمانی مناسب را مهیا نموده است که اجازه تداوم بلوغ ریشه را می دهد، به بسته شدن فورامن اپیکال کمک می کند و در عین حال به حفظ عملکردهای حسی و ایمنی در فضای پالپی کمک می کند. هدف: هدف این گزارش مورد، ارائه پتانسیل استفاده از درمان رژنراتیو اندو برای دندان نابالغ دائمی با پالپ عفونی با هدف حذف علائم و نشانه های کلینیکی و از بین رفتن پریودنتیت اپیکالی می باشد. بیمار یک پسر 10 ساله بود که سابقه تروما به دندان ثنایای لترال سمت راست داشت. روش بررسی: در جلسه اول خمیر آنتی بیوتیک سه گانه شامل ماینوسیکلین، سیپروفلوکساسین و مترونیدازول در کانال قرار داده شد و پس از دو هفته خمیر سه گانه توسط نرمال سالین از داخل کانال شستشو شد. سپس از K فایل شماره 80 برای تحریک خونریزی به داخل کانال استفاده شد. پس از انعقاد نسبی، Mineral Trioxide Aggregate (MTA ) برروی لخته قرار داده شد. نتایج: بعد از 3 ماه در بررسی رادیوگرافی، مشاهده شد که فرآیند بسته شدن اپکس و ضخیم شدن دیواره های کانال بدون علایم کلینیکی صورت گرفته است. نتیجه گیری: بر اساس این مقاله درمان رژنراتیو میتواند درمان مناسبی برای دندان نابالغ عفونی باشد.

مقدمه: هدف از این مطالعه، بررسی خواص فیزیکوشیمیایی، میزان شارژسطحی و سمیت سلولی فرمولاسیون های مختلف نانوکامپوزیتی جهت طراحی نانو سامانه لیپیدی با حداکثر میزان بارگیری برای اسید های نوکلئیک در سرطان استخوان بود. روش بررسی: برای انجام این مطالعه آزمایشگاهی، با استفاده از DPPC، کلسترول، DSPE-mPEG و DOTAP شش نوع لیپوزوم با ترکیبات متفاوت طراحی و سنتز شدند. سپس نانو سامانه های ساخته شده از نظر اندازه ذرات، بار سطحی، سمیت سلولی و میزان بارگیریmiRNA-143 در دو رده سلولی از رده های سلولی سرطان استخوان انسان ارزیابی شدند. از نرم افزار SPSS و آزمون هایANOVA و Student t-test برای آنالیز آماری نتایج آزمایشات و ارزیابی آنها استفاده شد. . نتایج: تمام نانو سامانه ها مونودیسپرس بودند. از بین سامانه ها، فرمول F6 دارای کمترین میزان سمیت و بیشترین میزان بارگذاریmiRNA-143 بود که به علت وجود میزان مناسبی از فسفولیپید DOTAP و DSPE-mPEG در ساختار لیپوزوم می باشد. نتیجه گیری: فرمولاسیون لیپوزومی با درصد مناسب از فسفولیپید کاتیونیDOTAP می تواند به عنوان یک حامل درمانی موفق برای حمل miRNA درفرایند ژن درمانی جهت درمان انواع سرطان ها به ویژه انواع متاستاتیک استفاده شود.