مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1390 | دوره:19 | شماره:2 (پیاپی 77) |تعداد مقالات:18

مقدمه: از زمان استفاده از روش های ایمونواسی و الیزا برای اندازه گیری سطح استرادیول و FSH سرم، نقش اسیدیته واژن علی رغم تاریخچه طولانی، بعنوان نشانه ای از پاسخ استروژنی سلول های واژینال رو به فراموشی گذاشته شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان حساسیت اسیدیته واژن در تشخیص یائسگی و سطح سرمی استروژن و ارتباط ان با دو شکایت شایع یائسگی گرگرفتگی و خشکی واژن می باشد.روش بررسی: مطالعه حاضر، مطالعه ای توصیفی و مقطعی است که بر روی 250 خانم 60-45 سال انجام شد. روش نمونه گیری بطور غیر تصادفی مبتنی بر عدم وجود عفونت واژینال، عدم هورمون تراپی، عدم استفاده از دوش واژینال و مقاربت در سه روز قبل از معاینه انجام گردید. اسیدیته واژن، FSH و استرادیول سرم اندازه گیری شدند و اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS و تست های مجذور کای و اسپیرمن و پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: میانگین سن زنان 50.4±4.4 سال بود که 45.7% زنان، یائسه و 54.3% در مرحله گذر از یائسگی بودند. میانگین اسیدیته واژن 57.5 0.66 به دست آمد و ارتباط بین PH واژن با سطح FSH و استرادیول سرم معنی دار شد(p=0.000 و .(p=0.04 با درنظر گرفتن سطح FSH سرم بیشتر یا مساوی 20miu/ml به عنوان شاخص یائسگی، حساسیت PH واژن بیشتر از 5 در تشخیص یائسگی 60% و حساسیت این سطح اسیدیته واژن در تشخیص سطح استرادیول سرم کمتر از40pg/ml ، %55 به دست آمد. بین گرگرفتگی و خشکی واژن با افزایش PH واژن نیز رابطه معنی دار وجود داشت.نتیجه گیری: اندازه گیری اسیدیته واژن به عنوان روشی آلترناتیو، ارزان و غیرتهاجمی درکمک به تشخیص یائسگی و سطح استرادیول سرم و علایم مرتبط با دوران حوالی یائسگی و یائسگی می تواند مد نظر قرار گیرد.

دیابت نوع 2 شایع ترین نوع دیابت بوده و 90% موارد بیماری را به خود اختصاص داده است. شیوع دیابت نوع 2 پیوسته در حال افزایش است و میزان بروز دیابت نوع 2 در کودکان تقریبا ده برابر شده است. تخمین زده شده که در حال حاضر تعداد بیماران دیابتی در ایران حدود 1.5 میلیون نفر می باشد. ابتلا به دیابت به علت ایجاد عوارض باعث تحمیل رنج و هزینه زیادی در بیمارمی گردد که این عوارض شامل افزایش خطر بیماری های قلبی - عروقی، بیماری مرحله انتهایی کلیوی، کوری و آمپوتاسیون اندام تحتانی است. افراد دارای دیابت بیشتر در خطر بیماری عروق کرونر، بیماری عروق محیطی، سکته مغزی، فشار خون بالا، چربی بالا و چاقی هستند. به طور کلی شناسایی ریسک فاکتورهای دیابت و سعی در برطرف ساختن آنها می تواند از دیابت نوع 2 جلوگیری کرده یا بروز آن را به تعویق اندازد، همچنین آشنایی با اصول درمانی در دیابت نیز یک ضرورت به نظر می رسد.

هدف از نگارش این مقاله آشنا نمودن بیشتر پزشکان با تشخیص، درمان و راه های پیشگیری از توکسوپلاسموز بخصوص در خانم های حامله می باشد.

مقدمه: سقط جنین در طول تاریخ همواره بحث انگیز بوده و تمام ادیان و مذاهب مختلف و جامعه پزشکی و بشری نسبت به آن موضع گیری نموده اند. عوارض ناشی از سقط های غیرقانونی یکی از علل شایع بستری نمودن این افراد در کشورهای در حال توسعه می باشد. سازمان بهداشت جهانی تخمین می زند که یک هشتم مرگ ناشی از حاملگی به علت عوارض سقط های غیرقانونی است. عدم آگاهی کادر درمان از قوانین و مقررات سقط می تواند سلامت مادران باردار را به خطر بیاندازد و مشکلاتی را برای جامعه پزشکی ایجاد نماید.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی که در سال 1386 صورت گرفت، 110 نفر متخصص زنان و ماماهای شهر یزد به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خود ساخته و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های مجذور کای و تی استفاده گردید.نتایج: از مجموع 110 نفر، 16.4% متخصص زنان و 83.3% ماما بودند. 31.8% در مراکز دانشگاهی و 68.2% در مراکز غیردانشگاهی اشتغال داشتند. از کل جمعیت مورد بررسی 25.5% از آگاهی مطلوبی برخوردار بودند. بین سطح آگاهی شاغلین دانشگاهی و افرادی که در مراکز غیردانشگاهی اشتغال داشتند و نیز بین سطح آگاهی افراد با مطالعه آئین نامه قوانین سقط اختلاف معنی داری وجود داشت (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به اینکه 74.5% از جمعیت مورد مطالعه از آگاهی مطلوب در خصوص قوانین سقط جنین برخوردار نبودند، لذا توصیه می شود با افزایش میزان آگاهی متخصصین زنان و ماماها از موارد مجاز سقط درمانی و قوانین مربوط به آن و نیز مجازات های سقط جنین جنایی هم به سلامت جامعه زنان باردار کمک شایانی شود و هم اینکه از مشکلات قضایی افراد نامبرده در این زمینه کاسته شود.

مقدمه: هدف این مطالعه مقطعی، تحقیق در مورد شیوع اختلالات تیروئیدی در زنان بالای 60 سال در تبریز که بزرگترین شهر شمال غرب ایران است می باشد.روش بررسی: در این مطالعه با استفاده از اطلاعات مراکز بهداشتی شهر تبریز و بکارگیری روش نمونه گیری تصادفی، یک نمونه 1000 نفری با سن بین 89-60 سال (متوسط 5.4±64.5) انتخاب شد و تست های عملکرد تیروئید (شامل TSH و سطح آزاد T4 و سطح آزاد (T3 در این افراد انجام شد. آنتی میکروزومال آنتی بادی فقط در افرادی که سطح TSH بالا داشتند اندازه گیری شد.نتایج: هفتاد و سه نفر (7.3%) سطح TSH سرمی بالا(4.5 mIu<)  و 54 نفر (5.4%) سطح TSH کمتر از میزان نرمال (0.3 mIu/1>) داشتند. شیوع کلی اختلالات تیروئیدی درکل نمونه12.7 % بود. شیوع هیپوتیروئیدیسم آشکار و تحت بالینی به ترتیب 1.5% و 5.8% و شیوع هایپرتیروئیدیسم آشکار و تحت بالینی به ترتیب 1.2% و 1.4% بود. در افراد با سطح TSH بالا، تیترهای بالای آنتی میکروزومال آنتی بادی در 60.6% از بیماران به دست آمد.نتیجه گیری: شیوع عملکرد بیوشیمیایی غیرطبیعی تیروئید گزارش شده در این مطالعه قابل توجه بوده و نتایج مطالعات قبلی در جمعیت های دیگر را تایید می نماید. ما در این مطالعه شیوع بالایی از اختلالات تیروئید را در جمعیت زنان مسن آذربایجان شرقی به دست آوردیم. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند اطلاعات پایه ای جهت تعیین برنامه بهداشت عمومی و ایجاد تغییرات را فراهم نماید.

مقدمه: هیپوکامپوس، ناحیه ای کاملا شناخته شده از مغز است که در حافظه دخیل است. مطالعات اخیر نشان داده است که در افراد مسن نشانه هایی از آتروفی هیپوکامپوس وجود دارد، به هرحال در مطالعات انسانی، اثر سن بر روی آتروفی هیپوکامپوس با متغیرهای دیگری مانند تغذیه نامناسب و استرس های جسمانی و روانی مخدوش شده است بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین اثر پیری طبیعی بر اندازه حجم زیر نواحی مختلف هیپوکامپوس با استفاده از مدل حیوانی رت انجام شد.روش بررسی: رت های نر نژاد ویستار تا زمان کشته شدن که برای رت های جوان شش ماهگی و رت های پیر 24 ماهگی بود (در هر گروه 10 رت) در شرایط یکسان آزمایشگاهی نگهداری شدند. مقاطع متوالی کرونال به ضخامت 25 میکرون در محدوده کل هیپوکامپوس بریده شد و با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی یکنواخت سیستماتیک، تعداد10  تا 12 مقطع انتخاب و بر روی لام چسبانده و با هماتوکسیلین رنگ شد. اصل کاوالیر برای تخمین حجم زیر نواحی هیپوکامپوس مورد استفاده قرار گرفت.نتایج: تحلیل آماری داده ها نشان داد که فقط تاثیر معنی دار سن در طبقه رادیاتوم و لاکونوزوم و مولکولار ناحیه هرمی CA1 وجود دارد به طوری که حجم این ناحیه در رت های پیر کمتر از رت های جوان است .(P<0.05) نتایج همچنین نشان داد که حجم کل هیپوکامپوس در رت های پیر و جوان تفاوتی ندارد .(P=0.74) نتیجه گیری: یافته های این تحقیق تغییرات احتمالی در زواید نورونی سلول های CA1 هیپوکامپی را مطرح می کند که این فرضیه را باید با مطالعات میکروسکوپ الکترونی و روش گلژی آزمود. این داده ها مبنای نورآناتومیکی را فراهم می کند که می تواند با اختلالات رفتاری و حافظه گزارش شده متعاقب پیری، مرتبط باشد.

مقدمه: لیشمانیوز جز یکی از مهمترین بیماری های گرمسیری است که عامل بیماری (انگل لیشمانیا)، توسط گزش گونه هایی از پشه خاکی های ماده منتقل می شود. با توجه به وفور بالای پشه خاکی ها در اکثر مناطق ایران، شناسایی گونه های پشه خاکی به عنوان ناقلین و تعیین وفور و پراکندگی آنها در مناطق اندمیک بیماری در برنامه ریزی برای کنترل بیماری موثر است.روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی - مقطعی انجام شد، پشه خاکی ها از 17 روستای سه منطقه تحت مطالعه با هماهنگی مسوولان بهداشتی استان انتخاب شدند تا پوشش لازم داده شود. نمونه ها با استفاده از تله چسبان و تله نورانی CDC صید و جمع آوری شدند. سر و انتهای بدن پشه خاکی ها جدا و با استفاده از محلول برلیز(Berlese)  روی لام مونته و با استفاده از میکروسکوپ و کلید تشخیص مورد شناسایی قرار گرفته و تعیین گونه شدند.نتایج: در مجموع 3178 عدد پشه خاکی جمع آوری گردید، پشه خاکی ها شامل فلبتوموس پاپاتاسی، فلبوتوموس برگروتی، فلبوتوموس الکساندری، فلبوتوموس سرژنتی، فلبوتوموس مونگولنسیس، فلبوتوموس توبی و سه گونه سرژنتومیا دنتاتا، سرژنتومیا سینتونی و سرژنتومیا تایبریادیس از زیر جنس سرژنتومیا تعیین گونه شدند. پشه خاکی ها پس از تشخیص بر اساس نوع گونه و از نظر زیستگاه های محل جمع آوری، تفکیک شدند. پشه خاکی های ماده از نظر حالت های مختلف شکمی مشخص شدند که بیشترین آنها، مربوط به پشه خاکی های خون نخورده بوده است.نتیجه گیری: گونه های مهمی از پشه خاکی ها در این مطالعه صید و شناسایی شدند که ناقلین قطعی و احتمالی لیشمانیوز جلدی نوع روستایی در ایران را نیز در بر می گیرند. فلبوتوموس پاپاتاسی در این مناطق گونه غالب می باشد و تنها پشه خاکی است که به عنوان ناقل قطعی در ایران تایید گردیده است. با شناخت خصوصیات و ویژگی های ناقلین، تغییرات جمعیتی و اکولوژیکی پشه خاکی ها امکان کنترل بیماری در منطقه بهتر میسر خواهد بود.

مقدمه: اعتیاد به مواد مخدر سبب عوارض بسیاری برای مادر و جنین می شود. زایمان زودرس، شیوع سقط خودبخودی، عقب ماندگی رشد داخل رحمی جنین، مرگ و میر پره ناتال، دکولمان جفت، پراکلامپسی، پارگی زودرس کیسه آب، افزایش سزارین و ناهنجاری های مادرزادی در بین نوزادان متولد شده از جمله این عوارض است. هدف از این مطالعه بررسی سرانجام مادری و جنینی و نوزادی خانم های حامله معتاد به مواد مخدر می باشد.روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 236 خانم حامله 40-19 ساله معتاد به مواد مخدر و 236 خانم حامله غیرمعتاد که به زایشگاه بیمارستان های امام رضا (ع) و امام سجاد (ع) شهر مشهد در سال های 88-1386 جهت زایمان مراجعه نموده و واجد شرایط پژوهش بودند انجام شد. ابزار سنجش، مشاهده و چک لیست بود. آنالیز آماری با نرم افزار SPSS انجام گردید. پس از اطمینان از نرمال بودن توزیع جامعه آماری برای مقایسه دو گروه از نظر متغیرهای کیفی از آزمون کای دو و تست دقیق فیشر و جهت متغیرهای کمی از آزمون آماری تی استفاده شد که ضریب اطمینان 95% مد نظر بوده است.نتایج: عوارضی مانند دکولمان، زایمان زودرس، پراکلامپسی، افزایش فشارخون، پارگی زودرس کیسه آب، سزارین، هپاتیت B، مایع آمینوتیک مکونیال، اختلال رشد داخل رحمی جنین آنومالی های مشهود در نوزادان، آپگار پائین دقیقه اول و پنجم، مرگ داخل رحمی جنین، هیپو گلیسمی و تشنج در نوزاد، مشکلات تنفسی و سندرم زجر تنفسی نوزادان، نیاز به اقدامات احیای نوزاد و بستری درNICU ، مرگ نوزاد در سه روز اول تولد، کاهش وزن، قد و دور سر نوزادان در بین مادران معتاد و نوزادان متولد شده آنها در مقایسه با گروه شاهد افزایش معناداری را نشان داده است.نتیجه گیری: اعتیاد به مواد مخدر سبب عوارض خطرناکی برای مادر، جنین و نوزاد می شود.

مقدمه: تولیدمثل به عنوان اصل بقای بشر از اهمیت ویژه ای برخوردار است و حاملگی موفق یک پارادوکس ایمنی است. این پژوهش به منظور بررسی فاکتورهای ایمونولوژیکی در سقط مکرر صورت گرفته است، به این ترتیب که تغییرات تعداد سلول های‏CD4+CD25bright T ،CD4+CD25dimT  خون محیطی زنان مبتلا به سقط مکرر با جمعیت سلولی در زنان با حاملگی طبیعی با استفاده از آنتی بادی مونوکلونال مورد مقایسه قرار گرفت.روش بررسی: گروه بیمار از میان خانم هایی با علل سقط مکرر نامشخص که "un explained" بوده، انتخاب شدند. این افراد همچنین از نظر آزمایشات کاریوتایپ، آنتی کاردیولیپین، پرولاکتین و اسپرموگرام همسران طبیعی بوده و جزء موارد سندروم پلی کیستیک نبوده و تا زمان انجام آزمایش دارویی مصرف نکرده اند. لنفوسیت های جداسازی شده ازخون محیطی با آنتی بادی ضد CD4 CD25 نشاندار شده با ماده فلورسنس مجاور شدند، سپس داده های گروه بیمار و شاهد (زنان با حاملگی طبیعی) مورد مقایسه و آنالیز آماری قرار گرفتند.نتایج: یافته ها بیانگر این بود که میانگین تعداد مطلق CD4+CD25brightTcells/CD4+ در بیماران سقط مکرر نسبت به شاهد کاهش معنی داری داشته است(pvalue=0.000) ، در حالیکه تعداد CD4+CD25dimT cells در گروه بیمار نسبت به شاهد بطور معناداری افزایش پیدا کرده است(pvalue=0.000) .نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده کاهش تعداد سلول های T تنظیمی CD25bright می تواند با سقط مکرر جنین ارتباط داشته باشد. جزییات عملکرد این سلول ها در فرایند حاملگی به مطالعات بیشتر نیازمند است.

مقدمه: ارتباط سندروم پیش از قاعدگی با تعدادی از علایم رفتاری، روانی و فیزیکی مشخص گردیده و به صورت دوره ای در فاز لوتئال سیکل قاعدگی اتفاق می افتد. به علت مشخص نبودن دقیق پاتوفیزیولوژی این سندروم، پروتکل های درمانی متفاوتی از جمله استفاده از گیاهان دارویی در مورد آن توصیه شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر خوشاریزه، رازیانه و دارونما بر علایم سندروم پیش از قاعدگی انجام شد.روش بررسی: در این کار آزمایی بالینی یک سوکور تعداد 90 نفر از دانشجویان دارای علایم متوسط و شدید سندرم پیش از قاعدگی شرکت داشتند که بطور تصادفی به سه گروه 30 نفره تحت درمان با عصاره گیاه خوشاریزه، رازیانه و دارونما تقسیم شده و شدت علایم این سندروم با استفاده از پرسشنامه DRSP در پایان ماه اول و دوم پس از درمان تعیین و با شرایط قبل از درمان مقایسه شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS و آزمون های آنالیز واریانس، تعقیبی Dunn و ویلکاکسون انجام و میزان P<0.05 معنی دار درنظر گرفته شد.نتایج: میانگین امتیازات علایم کلی سندرم پیش از قاعدگی قبل از مداخله در سه گروه مشابه بود] (22.1±100.8 در گروه درمان با خوشاریزه، 33.4±101.3 در گروه درمان با رازیانه و19.5 ±104.3 در گروه دارونما)، [p=0.58، اما پس از مداخله تفاوت معنی داری بین سه گروه وجود داشت و تاثیر خوشاریزه و رازیانه بیشتر از دارو نما بود23.2)] ±49.7 در گروه درمان با خوشاریزه، 29.3±64.4 در گروه درمان با رازیانه و28.1 ±79.1 در گروه دارونما)،[p=0.009  همچنین تفاوت معنی داری بین تاثیر خوشاریزه و رازیانه وجود نداشت.نتیجه گیری: عصاره گیاه خوشاریزه، رازیانه و دارونما توانستند در طول درمان شدت علایم PMS را کاهش دهند. تاثیرخوشاریزه و رازیانه مشابه و به مراتب بیشتر از دارونما بود. استفاده از عصاره خوشاریزه و رازیانه در درمان این سندروم پیشنهاد می گردد.

مقدمه: طویل شدن و کلسیفیه شدن کمپلکس لیگامان استیلوهیوئید ممکن است با سندرم ایگل مرتبط باشد و می تواند سبب بروز علایمی نظیر دردهای صورتی و دیسفاژی در بیمار شود. هدف از این مطالعه بررسی شیوع طویل شدن کمپلکس لیگامان استیلوهیوئید در رادیوگرافی های پانورامیک 504 بیمار در یک جمعیت از بالغین ایرانی بوده است.روش بررسی: رادیوگرافی هایی که در بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی یزد گرفته شده بود از سال 2003 تا 2008 انتخاب شدند. مجموعه لیگامان استیلوهیوئید کلسیفیه شده از قاعده کرانیال تا نوک استخوانی هر زائده اندازه گیری شدند. منیرالیزاسیون مجموعه در حد طول بیش از 25 میلیمتر روی رادیوگرافی به عنوان غیر طبیعی درنظر گرفته شد. طول نواحی معدنی شده ثبت شدند.نتایج: این یافته غیر طبیعی در هر دو جنس وجود داشت، مجموعه کلسیفیه شده در 135 مورد از 504 بیمار یافت شد،26.8  درصد آنها بلندتر از 25 میلیمتر (بنابراین غیر طبیعی) بوده اند و طول متوسط 7.65±21.78 میلیمتر بوده است و 10 مورد (2 درصد) از موارد بیشتر از 40 میلیمتر بودند. افزایش طول لیگامنت دو طرفه در 20.4 درصد موارد دیده شد. طول متوسط مجموعه لیگامان استیلوهیوئید منیرالیزه شده در بیماران گروه سنی 79-60 سال 23.13 میلیمتر بود.نتیجه گیری: این نتایج نشان داد که طویل شدن مجموعه کلسیفیه شده لیگامان استیلوهیوئید در جمعیت ایرانی شایع است و این یافته غیر طبیعی توزیع جنسی یکسان دارد.

مقدمه: علت بسیاری از بیماری های متابولیک افزایش پیش رونده در مقادیر انسولین ناشتا است که این موضوع عموما با شرایط التهابی همراه است در چنین شرایطی مقادیر هورمون رزیستین و پروتئین فاز حاد نیز افزایش می یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 2 ماه تمرینات هوازی بر مقاومت به انسولین و التهاب سیستماتیک بود.روش بررسی: 30 نفر مرد میانسال سالم(سن=4.77±38.56 شاخص توده بدنی=2.16±25.14) به عنوان آزمودنی انتخاب و بر اساس درصد چربی شان به دو گروه همگن تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و چهار جلسه در هفته با شدت 80-60 درصد ضربان قلب بیشینه تمرینات هوازی انجام دادند بود و گروه کنترل طی این 8 هفته بدون تمرین بودند. به منظور بررسی متغیر های بیوشیمیایی، 48 ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی همچنین 48 ساعت پس از اتمام 8 هفته برنامه تمرینی خون گیری در شرایطی مشابه انجام شد.نتایج: مقادیر پلاسمایی انسولین (p£0.001) و گلوکز (p=0.004) خون و به تبع آن شاخص مقاومت به انسولین (p£0.001) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت. مقادیر رزیستین و CRP پلاسما (p£0.001) نیز در گروه تجربی به ترتیب افزایش و کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشتند(p£0.001) .نتیجه گیری: به طور کلی می توان چنین استنباط کرد که تمرینات منظم هوازی، به واسطه بهبود مقاومت به انسولین و همچنین مقادیر دو مارکرهای التهابی پلاسما یعنی رزیستین و CRP خطر بالقوه ابتلا به بیماری های قلبی و متابولیک را کاهش می دهد و می توان از آن به عنوان راهبردی موثر برای جلوگیری از بروز و گسترش این بیماری ها استفاده نمود.

مقدمه: پتانسیل بالای سلول های دندریتیک در عرضه آنتی ژن و نقش آنها به عنوان یک اجوانت سلولی و از همه مهم تر قابلیت تولید و دستکاری آنها در شرایط محیط کشت، این فرصت را به وجود آورده که از آنها در ایمونوتراپی سرطان، جلوگیری از رد پیوند، درمان آلرژی و بیماری های خود ایمن و درمان برخی بیماری های عفونی استفاده کنند. هدف از این پژوهش تولید سلول های دندریتیک کارآمد جهت استفاده در ایمنوتراپی و سلول درمانی می باشد.روش بررسی: تولید سلول های دندریتیک در دو مرحله صورت گرفت که در مرحله اول سلول های مونوسیت تحت تاثیر سیتوکاین های GM-CSF و IL-4 به سلول های دندریتیک نابالغ تبدیل شدند و در مرحله دوم این سلول ها در حضور مایع رویی سلول های اپیتلیال پوست(A375)  و سلول های اندوتلیال ورید ناف انسان (HUVEC) و عوامل بلوغ، به سلول های دندریتیک بالغ تبدیل شدند و از لحاظ توانایی فاگوسیتوز و فنوتیپ و میزان تحریک لنفوسیت های T و مقدار سایتوکین های تولید شده مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: سلول های دندریتیک تولید شده با تغییر وضعیت از حالت نابالغ به بالغ، قدرت بیگانه خواری شان به شدت کاسته شد، بروز نشانگرهای سطحی در آنها افزایش یافت و توانایی تحریک سلول های T در آنها تقویت شده بود و میزان ترشح سایتوکین های IL-12 در آنها افزایش یافته بود.نتیجه گیری: مایع رویی سلول های اپیتلیال پوست و اندوتلیال ورید ناف انسان، باعث القای بلوغ سلول های دندریتیک مشتق از مونوسیت می گردند و باعث بهبود فنوتیپ و عملکرد سلول های دندریتیک می شوند و همچنین باعث تولید DC1 و Th1 در شرایط آزمایشگاهی می گردند.

مقدمه: با شناسایی گیرنده های ویتامین دی در نسوج مختلف اجزای سیستم ایمنی و اهمیت این ویتامین افزایش یافته است. هدف از این مطالعه تعیین اثر تک دوز 300000 واحدی ویتامین دی بعد از زایمان در افراد مبتلا به دیابت بارداری بر وضعیت فاکتورهای پیش التهابی تاثیرگذار بر مقاومت به انسولین بوده است.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده با طول دوره پیگیری سه ماهه با مشارکت 45 نفر از خانم هایی که برای اولین بار در بارداری اخیر خود دیابت بارداری آنها تشخیص داده شده بود انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه آزمون و غیر آزمون تقسیم، که به گروه آزمون یک دوز 300000 واحد ویتامین دی تزریق و گروه دیگر دریافت نکردند. هموگلوبین گلیکوزیله A1C، 25- هیدروکسی ویتامین دی، گلوکز ناشتا و دوساعته، TNF-a، اینترلوکین-1، CPR و آدیپونکتین اندازه گیری شد.نتایج: میانگین آدیپونکتین قبل و بعد از مداخله بین دو گروه تفاوت معنی داری نشان نداد، ولی تنها در گروه آزمون بعد از مداخله نسبت به قبل از خود افزایش معنی داری حاصل نمود. میانه غلظت 25- هیدروکسی ویتامین دی سرم در گروه آزمون قبل از مداخله 24.25 بعد از مداخله 62.1 نانومول در لیتر بدست آمد(P-value<0.001) ، در حالی که این ارقام در گروه غیر آزمون به ترتیب 25.3 و 24.1 بوده است (P-value=0.02) میانه TNF-α در گروه آزمون از 6.2 پیکو گرم در لیتر در شروع مداخله به 3.05 کاهش یافته در حالی که در گروه غیر آزمون از 1.25 به 3.95 افزایش یافته است. میانه اینترلوکین-1 در آغاز و پایان مداخله بین دو گروه تفاوت معنی داری نشان نداده است.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز مکمل تزریقی مگا دوز 300000 واحدی ویتامین دی بعد از وضع حمل به خانم هایی که برای اولین بار دیابت بارداری آنها تشخیص داده شده بود، سبب بهبود وضعیت ویتامین دی، کاهش فاکتور التهابی TNF-a و افزایش آدیپونکتین می شود.