کومش
سال:1380 | دوره:2 | شماره:3-4 |تعداد مقالات:11

این مقاله، خلاصه ای از یافته های اخیر ما در مورد نقش گیرنده های گلوکوکورتیکوئید آمیگدال و هیپوکمپ در فرآیند ذخیره حافظه در موش بزرگ آزمایشگاهی می باشد. در همه آزمایش ها، پس از جراحی و کاندول گذاری، برای پی بردن به نقش گیرنده های گلوکوکورتیکوئید آمیگدال و هیپوکمپ از تزریق دگزامتازون به عنوان آگونیست و RU 38486 به عنوان آنتاگونیست اختصاصی گیرنده گلوکوکورتیکوئید به داخل هسته قاعده ای جانبی آمیگدال و قسمت خلفی هیپوکمپ استفاده شد. مدل های بررسی حافظه، مدل یادگیری احترازی غیر فعال، مدل یادگیری احترازی مکانی و ماز آبی موریس بود. نتایج نشان داد که تزریق آگونیست یا آنتاگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوئید قبل و تا 60 دقیقه بعد از اموزش در همه مدل های یادگیری فوق به ترتیب موجب افزایش یا کاهش میزان ذخیره حافظه می شود ولی بر به خاطرآوری اطلاعات تازه آموخته شده اثر معنی داری دارد. یافه های فوق بیان می کنند که گیرنده های گلوکوکورتیکوئید آمیگدال و هیپوکمپ نقش مهمی در اکتساب و تثبیت اطلاعات فضایی و هیجانی دارند.

سابقه و هدف:تحقیقات نشان می دهد که چنانچه بتوان روند ترمیم اعصاب ضایعه دیده را به هر شکلی سرعت بخشید، می توان امیدوار بود قبل از آتروفی عضلات اندام هدف، پیوند مجدد عصب- عضله (Neuromuscuscular Junction) برقرار گردد. این عمل باعث خواهد شد که عضلات محروم مانده از عصب قبل از آنکه دچار آتروفی ناشی از ناتوانی شوند مجددا فعالیت های حرکتی خود را به دست آورند. هدف این مطالعه بررسی فاکتورهای محرک رشد عصبی موجود در عصاره مغز جنین بر روند ترمیم عصب ضایعه دیده در زبان رت می باشد.مواد و روش ها: 12 رت نر 2 ماهه از نژاد Wistar در این مطالعه استفاده شدند. سپس طی برش پوستی کوتاهی عصب هیپوگلوس سمت راست در آنان قطع گردید و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل (n=6) تقسیم شدند. به رت های تجربی، یک روز در میان به مدت 20 روز در هر نوبت 0.1 مییلی لیتر عصاره مغز جنین به صورت زیر پوستی به محل ضایعه تزریق گردید. در گروه کنترل نیز مشابه این عمل با سرم فیزیولوژی صورت پذیرفت. سپس در روز 20 و 40 بعد از عمل از عضلات زبان هر دو گروه نمونه برداری شد و اقدام به فیکس، آماده سازی بافتی و تهیه برش های میکروسکوپی گردید.یافته ها:مقایسه عضلات  زبان در سمت ضایعه عصب هیپوگلوس نشان داد که این دسته از عضلات در گروه تجربی که عصار مغز جنین دریافت داشته اند درجات خفیف تری را از آتروفی عضلانی نسبت به کنترل نشان می دهند و تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: براساس یافته های فوق می توان گفت چنانچه از طریق یک عامل تحریکی، اعصاب محیطی ضایعه دیده را در کوتاه مدت وادار به ارتباط مجدد با اندام هدف نمود، روند فعالیت طبیعی این گونه اعصاب دوباره سازماندهی شده و بدینوسیله از آتروفی عضلانی جلوگیری می شود.

سابقه و هدف: فشار داخل چشمی (Intraocular pressure, IOP) فشاری است که در اثر ترشح مایع زلالیه و تغییر حجم کروئید وتونوسیتی عضلات خارج چشمی ایجاد می شود. مقدار متوسط آن 15 میلی متر جیوه است. عوامل زیادی روی IOP اثر می گذارند که سن، جنس و نوع داروی بیهوشی از جمله آنها می باشد. با توجه به این که افزایش IOP در حین عمل باعث عارضه خطرناک و گاهی جبران ناپذیر خون ریزی ناگهانی از کروئید (Expulsive hemorrhage) و عوارض دیگر می شود، هدف این مطالعه بررسی اثر دو داروی شل کننده عضلانی آتراکوریوم و ساکسینیل کولین (که در بیهوشی عمومی استفاده می شوند) روی IOP می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی بیماران 50 سال و یا کمتر که برای عمل جراحی مراجعه کرده بودند انتخاب و افراد با زمینه های موثر بر IOP و سابقه عمل جراحی چشم حذف شدند. تعداد 70 نمونه به دست آمد که در دو گروه همگن از نظر سن و جنس و سایر شرایط قرار گرفتند. یک گروه ساکسینیل کولین و گروه دیگر آتراکوریوم گرفتند. فشار چشم در سه مرحله قبل، حین و بعد از بیهوشی عمومی با تونومتر اندازه گیری شد.یافته ها: تغییرات IOP در افرادی که آتراکوریوم گرفتند از مرحله اول به دوم (P=0.714) و از مرحله دوم به سوم (P=0.44) و از مرحله اول به سوم (P=0.58) معنی دار نبود. تغییرات IOP در گروه ساکسینیل کولین از مرحله اول به دوم (P=0.002) و از مرحله دوم به سوم (P=0.001) معنی دار بود و تغییرات از مرحله اول به سوم (P=0.77) معنی دار نبود.نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهند که ساکسینیل کولین (یک داروی دپولاریزان) باعث تغییرات بیشتری و آتراکوریوم (یک داروی غیر دپولاریزان) تغییرات کمتری در فشار داخل چشم در حین عمل جراحی می شود.  

سابقه و هدف: با توجه به نقش ضایعات و تنگی های شریان کاروتید داخلی در پاتوفیزیولوژی سکته های مغزی ایسکمیک و نیز وجود آمارهای متفاوت در مورد شیوع تنگی خارج و داخل جمجمه ای در جوامع شرقی و غربی، هدف این مطالعه بررسی شیوع تنگی اکستراکرانیال شریان کاروتید داخلی را در بیماران با سکته مغزی ایسکمیک می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه روی 100 بیمار که بر اساس شرح حال، معاینه بالینی، CT اسکن و نظر متخصص در آنها سکته ایسکمیک تشخیص داده شده بود، تنگی شریان کاروتید با استفاده از داپلر سونوگرافی شریان کاروتید بررسی گردید و اطلاعات زمینه ای توسط محقق از بیمار گرفته شده و در فرمی ثبت گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که حدود 12% از بیماران تنگی بیش از 50% داشته اند که از این تعداد 5% تنگی خفیف، 4% تنگی متوسط و 3% تنگی شدید داشته اند. دیابت و سیگار به عنوان عوامل خطر رابطه معنی داری را با تنگی شریان کاروتید نشان دادند و با افزایش قند خون و مصرف سیگار، شدت تنگی نیز افزایش یافت. لیکن سن، جنس، و سابقه فشار خون رابطه معنی داری را نشان ندادند.نتیجه گیری: مقایسه نتایج با مطالعات قبلی (در جوامع غربی) نشان می دهد که شیوع تنگی قسمت اکستراکرانیال شریان کاروتید داخلی در ایران کمتر از جوامع غربی است. این امر می تواند نشان دهنده این نکته باشد که در جوامع شرقی گرفتاری بیشتر در ناحیه اینتراکرانیال شریان کاروتید داخلی است. از طرفی عوامل موثر و مهم در جامعه ما نیز ممکن است با این جوامع تفاوت داشته و در جامعه ما دیابت و سیگار از اهمیت بیشتری برخوردار می باشند.  

سابقه و هدف: مهم ترین مساله ای که پرسنل اتاق عمل با آن مواجه هستند خطرات ایجاد شده ناشی از پخش گازهای بیهوش کننده استنشاقی است که این گازها به عنوان یکی از روش های متداول در اعمال جراحی مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به این که تاکنون دستگاهی جهت اندازه گیری میزان پخش این گازها در اتاق عمل، در ایران طراحی نشده است و شواهد زیادی نشان می دهد عوامل شیمیایی مختلف از جمله گازهای بیهوش کننده استنشاقی می تواند مستقیما بر روی کروموزوم های انسانی اثرات سو داشته باشند، هدف این تحقیق بررسی اثر گازهای بیهوشی پخش شده در اتاق عمل بر ایجاد تاثیرات سو کروموزومی و کروماتیدی (شامل شکاف و شکست کروموزومی و کروماتیدی) و بررسی ارتباط بین سابقه شغلی و ایجاد آسیب ها بود.مواد و روش ها: نمونه های موردنظر در این تحقیق در دو گروه اصلی شامل یک گروه شاهد و یک گروه پرسنل اتاق عمل تقسیم بندی شد که گروه شاهد در دو دسته شاهد نرمال بیمارستانی و شاهد نرمال غیربیمارستانی و گروه پرسنل اتاق عمل هم بر اساس میزان سابقه کاری به سه دسته کمتر از 5 سال، بین 5 تا 10 سال و بیشتر از 10 سال تقسیم بندی شدند. ابتدا از تمامی نمونه ها 2 میلی متر خون گرفته و هپارینه شد و 0.4 میلی لیتر از این خون را به شیشه کشت در پوشدار استریل که شامل RPMI 1640، فیتوهماگلوتینین، فتال کالف سرم و آنتی بیوتیک بود اضافه نمودیم و بعد از 70 ساعت که این شیشه در دمای 37 درجه سانتی گراد قرار داشت عملیات برداشت که شامل تزریق 0.075 KCL مولار و سپس اضافه کردن فیکساتیو و در نهایت تهیه لام از نمونه های مورد نظر و رنگ آمیزی بوسیله گیمسا بود انجام و در هر نمونه 100 متافاز با میکروسکوپ نوری بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین آسیب های کروماتیدی در بین دو گروه شاهد نرمال و سه گروه شاغلین در اتاق عمل اختلاف معنی دار وجود دارد ولی در ارتباط با شکاف کروماتیدی بین گروه شاغلین در اتاق عمل اختلاف معنی داری دیده نشد. از نظر حذف کروماتیدی بین شاغلین با سابقه کمتر از 5 سال با دو گروه دیگر اختلاف معنی دار دیده شد. هیچ ارتباط معنی داری بین گازهای بیهوش کننده و آسیب های کروموزومی (شکاف و حذف) در پنج گروه مورد مطالعه دیده نشد. از نظر شکاف کروموزومی بین گروه شاهد بیمارستانی و پرسنل اتاق عمل اختلاف معنی دار وجود داشت ولی بین سه دسته پرسنل اتاق عمل هیچ اختلاف معنی داری دیده نشد. در رابطه با حذف کروموزومی بین گروه های شاهد و شاغلین با سابقه کمتر از 5 سال و شاغلین با سابقه بین 5 تا 10 سال اختلاف معنی دار وجود داشت ولی بین گروه شاهد با شاغلین بیش از 10 سال هیچ گونه اختلاف معنی داری دیده نشد.نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهند که اشتغال و در نتیجه در معرض قرار گرفتن پرسنل با گازهای بیهوشی سبب افزایش آسیب های کروماتیدی و کروموزومی می شود و ارتباط بین سابقه شغلی و ایجاد آسیب های کروموزومی و کروماتیدی وجود ندارد.  

سابقه و هدف: با توجه به نقش ارزیابی در ارتقا کیفیت آموزش پزشکی، هدف از این مطالعه ارزیابی درونی گروه آموزشی اطفال دانشگاه علوم پزشکی سمنان بود که به منظور ارتقا کیفیت آموزشی انجام شد.مواد و روش ها: در این ارزیابی از الگوی اعتبار بخشی استفاده شده است. زمان مطالعه زمستان 1379 و مکان مطالعه بیمارستان امیرالمومنین بخش اطفال بوده است. ارزیابی در شش زمینه انجام شد که عبارت بودند از: اهداف آموزشی، اهداف درمانی، اهداف پژوهشی، جایگاه سازمانی، فرایند تدریس و عوامل پشتیبانی. اهداف آموزشی و فرآیند تدریس در دوره های کارآموزی، کارورزی و دستیاری سال اول و سوم گروه آموزشی اطفال بررسی شد. اهداف درمانی شامل ارزیابی امکانات تشخیصی و درمانی؛ اهداف پژوهشی شامل تعداد پایان نامه های راهنمایی شده، شرکت در سمینارها و کنگره ها، ارایه مقاله و چاپ مقاله در مجلات پزشکی توسط اعضا هیئت علمی گروه اطفال؛ جایگاه سازمانی شامل مدیر گروه، شورای گروه و اعضای گروه و عوامل پشتیبانی شامل نیروها و پرسنل بخش های مختلف، فضا و تجهیزات موجود در بخش بوده است. برای جمع آوری داده ها از 35 پرسشنامه با 460 ملاک استفاده شد و امتیاز ارزیابی از میانگین امتیازها بدست آمد و بر اساس طبقه بندی گورمن تجزیه و تحلیل شد.یافته ها:در این ارزیابی، اهداف آموزشی با امتیاز 45/3 در رده بیش از رضایت بخش قرار گرفت و بالاترین امتیاز در این مورد مربوط به اهداف آموزشی در سال اول دستیاری بود. اهداف درمانی با امتیاز 2/3 در رده بیش از رضایت بخش و اهداف بهداشتی با امتیاز 16/4 در رده قوی قرار گرفت. در ارزیابی اهداف پژوهشی گروه با امتیاز 2/3 در رده بیش از رضایت بخش، و از نظر فضا و پرسنل و تجهیزات با امتیاز 6/3 در رده خوب طبقه بندی شد. همچنین جایگاه سازمانی گروه با امتیاز 07/3 و فرآیند آموزش با امتیاز 52/3 در رده بیش از رضایت بخش قرار گرفتند.نتیجه گیری: با بررسی نتایج بدست آمده گروه آموزشی اطفال با بدست آوردن 39/3 امتیاز در رده بیش از رضایت بخش گورمن قرار گرفت که نشانه وضعیت مطلوب گروه می باشد.  

سابقه و هدف: نیتریک اکساید (Nitric oxide) در کنترل بسیاری از عملکردهای فیزیولوژیک بدن شرکت دارد و نقش آن در بسیاری از فرایندهای بیولوژیک در دست بررسی است. در بررسی حاضر نقش سیستم نیتررژیک در تاثیر هورمون های استروئیدی تخمدانی بر اضطراب در مدل ماز بعلاوه ای شکل مرتفع (Elevated plus maze) می باشد.مواد و روش ها: از موش های صحرایی ماده نژاد Sprauge–Dawly با میانگین وزنی 230-170 گرم که همگی اواریکتومی شدند استفاده گردید. به موش ها استرادیول بنزوات به میزان 10mg/kg، سه ساعت قبل از آزمون با پروژسترون به میزان 25mg/kg، شش ساعت قبل از آزمون و یا هر دو آنها به صورت جلدی تزریق شدند. 30 دقیقه قبل از تزریق این هورمن ها، L–Name به میزان 60mg/kg یا L–Arginine به میزان 100mg/kg به صورت داخل صفاقی تجویز گردید. سپس موش ها به مدت 5 دقیقه در ماز گذاشته شدند و شاخص های نشان دهنده اضطراب از طریق مشاهده، ارزیابی و پبت گردید.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق صفاقی L–Arginine سبب افزایش اضطراب در نمونه هایی که پروژسترون یا استرادیول و یا هر دو را دریافت کرده بودند گردید. از طرف دیگر، تزریق صفاتی L–Name موجب مهار اثر اضطراب زایی استرادیول گردید و اثر ضد اضطرابی پروژسترون را تقویت نمود.نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که هورمن های استروئیدی تخمدانی و سیستم نیتررژیک (NO) در فرایند اضطراب دخالت داشته و نیتریک اکساید به عنوان یک نروتزانسمیتر اثرات هورمون های استروژن و پروژسترون بر اضطراب را واسطه گری می نماید.

سابقه و هدف:استفاده از کامپیوتر در مطالعه و بررسی تصاویر ماموگرافی می تواند کمک موثری به رادیولوژیست در شناسایی ضایعات باشد. در مطالعات مربوط به غربالگری سرطان پستان، می توان از یافته های کامپیوتری به عنوان یک روش دوم استفاده کرد و نواحی مشکوک را مورد بررسی بیشتری قرار داد. این روش می تواند حساسیت و ویژگی روشهای غربالگری را افزایش دهد و بررسی مجدد تصاویر ماموگرافی را ممکن سازد. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر روشی پردازشی برای بررسی خوشه های میکروکلسیفیکاسیون ارایه شده است، که توسط آن می توان خوشه ها را از بافت نرمال پستان متمایز ساخت. ابتدا با استفاده از تفاضل میانگین موضعی، «ابرها» و «حباب های» نامنظم موجود در ماموگرام که توسط بافت پارانشیمال نرمال با چگالی متغیر ایجاد شده است، حذف گردید. سپس بافت نرمال پستان مشخص و برداشته شد. هرگونه ضایعه کلسیفیه که ممکن است در ماموگرام وجود داشته باشد، در تصویر باقیمانده تقویت گردید، بناراین نواحی میکروکلسیفیکاسیون ماموگرام، مشخص تر و تفکیک آن از بافت نرمال ساده تر شد. تصاویر ماموگرافی با مناطق متعدد کلسیفیه توسط رادیولوژیست پیش از اعمال الگوریتم و پس از آن مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج بررسی 20 تصویر ماموگرافی با ضایعه میکروکلسیفیکاسیون در دو حالت قبل از اعمال الگوریتم پردازشی همراه با اطلاعات پزشکی بیمار و پس از اعمال الگوریتم و متمایز نمودن ناحیه میکروکلسیفیکاسیون نشان می دهد که حساسیت 100 درصد (پس از پردازش) و 4/85 درصد (کنترل) می توان ضایعات میکروکلسیفیکاسیون را با وضوح بیشتری بررسی کرد. نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهند که استفاده از کامپیوتر و مشخص نمودن مرز ضایعات از جمله میکروکلسیفیکاسیون می تواند در شناسایی دقیق ماموگرام موثر بوده و احتمال گم شدن ضایعه در ماموگرام را به حداقل برساند.  

سابقه و هدف: رنگ یکی از آلاینده های منابع آب و محیط زیست است. در صنایع چرمسازی استفاده از نمک های کروم سه ظرفیتی باعث ایجاد پساب آبی رنگی می گردد که پس از دفع به محیط و تبدیل آن به کروم شش ظرفیتی، از نظر بهداشتی مخاطرات فراوانی برای انسان و محیط زیست ایجاد می نماید. تحقیقات انجام شده در سال های اخیر نشان داده اند که قارچ ها در شرایط مناسب رنگ فاضلاب ها را حذف می نمایند. هدف این مطالعه، بررسی رنگ بری پساب واحد دباغی چرم سازی به کمک قارچ آسپرژیلویس نیجر (Aspergillus Niger) به منظور حذف بیولوژیکی کروم می باشد. مواد و روش ها: ابتدا کیفیت شیمیایی پساب واحد دباغی مورد بررسی قرار گرفت. پس از تنظیم نسبت کربن  به ازت در پساب، از محیط کشت قارچ Aspergillus Niger در مقادیر مختلف به نمونه هایی از پساب در رقت های مختل، تلقیح شد. نمونه ها به مدت 24 ساعت در گرم خانه شیکردار قرار داده شدند. سپس میزان جذب رنگ در طول موج 565 نانومتر و رشد توده سلول تعیین شد. یافته ها نتایج نشان داد که قارچ Aspergillus Niger توانایی رشد در پساب واحد دباغی، با رقت 10تا 20 درصد (میزان کروم 5/12 و 245 میلی گرم در لیتر)، نسب C/N برابر با 10و pH=3.5 را دارد و رنگ پساب را به ترتیب تا حد 5/94% و 93.4% کاهش می دهد. بهترین میزان تلقیح قارچ 10 میلی لیتر تعیین شد. با افزایش نسبت وزن توده قارچ به غلظت کروم (7/1تا 7/23 میلی گرم توده وزن خشک قارچ به میلی گرم کروم) درصد رنگ بری افزایش یافت. بالاترین درصد حذف 5/94% و در نسبت 23.7mg/mg به دست آمد این نتیجه با انجام آزمون همبستگی کاملا معنی دار (P=0.8836) بوده است. نتیجه گیری: قارچ Aspergillus Niger توانایی رشد در پساب دباغی را داشته و می توان با استفاده از آن میزان رنگ پساب را که ناشی از کروم سه ظرفیتی است، تا 95%  حذف نمود. بنابراین، بار رنگ بری می توان کروم را نیز حذف نود.  

مقدمه و هدف: علل مختلفی در ایجاد و تداوم کمر درد مزمن دخیل می باشند. در تحقیق حاضر ارتباط بین کمر درد مزمن با قابلیت انعطاف پذیری عضلات لگن و ران در مقایسه با گروه شاهد انجام گردیده و جنسیت نیز به عنوان عامل موثر بر قابلیت انعطاف پذیری مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روشها: این تحقیق روی 160 نفر(56 مورد و 104 نفر شاهد) انجام گرفته که شامل 81 مرد و 79 زن با میانگین سنی 41/3 سال می باشند. دادها به وسیله پرسشنامه و اندازه گیری قابلیت انعطاف پذیری 15 عضله در هر دو سمت در ناحیه لگن و ران صورت گرفته و روش های آماری جهت تجزیه و تحلیل داده ها شامل آزمون تی و لوینز بوده است.یافته ها: نتایج نشان می دهند که با وجود بیشتر بودن انعطاف پذیری عضلات در گروه سالم، تن ها در عضلات راست کننده ستون فقرات، پیریفورمیس و مستقیم رانی این اختلاف معنی دار شده است. همچنین در مقایسه بین دو جنس میزان انعطاف پذیری در مردان مبتلا کمر درد از زنان مبتلا بوده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، مشاهده گردید قابلیت انعطاف پذیری عضلات در افراد مبتلا به کمر درد مزمن کاهش می یابد. بنابراین، یکی از درمان های لازم در کمر درد مزمن بهبود قابلیت انعطاف پذیری عضلات ناحیه لگن و ران می باشد.