علوم مراقبتی نظامی
سال:1403 | دوره:11 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

این مقاله با رویکردی ساخت گرا به بررسی نقش پرستاران در سیاست گذاری عمومی می پردازد. پرستاران،  به عنوان بزرگترین گروه فعال در نظام سامت، به واسطه حضور در خط مقدم مراقبت و ارتباط نزدیک با بیماران و خانواده ها، درک عمیقی از تأثیر سیاست های عمومی بر سامت جامعه کسب می کنند. این موقعیت منحصربه فرد به آن ها بینش مراقبتی ارزشمندی می دهد که نه تنها برای ارتقای سیاست گذاری های مراقبت سلامت مفید است بلکه می تواند از سیاست گذاری های عمومی سلامت محور، حمایت کند. با این حال، به دلایلی مانند موانع سیستمی، آگاهی سیاسی کم، ضعف آموزشی و انگیزشی، کمبود نمایندگی در فرآیندهای سیاسی و سیاست گذاری، این ظرفیت بالقوه نادیده گرفته شده و از تخصص و مهارت های حمایتی پرستاران به اندازه کافی استفاده نمی شود. برای توانمندسازی پرستاران در این زمینه، لازم است دانش سیاسی و سیاستی آن ها توسعه یابد، همکاری بین رشته ای تقویت شود، موانع مشارکت برطرف و پتانسیل نقش آفرینی آن ها در حمایت از سیاست گذاری های عمومی آزاد شود. این اقدامات می تواند هم سیاست های مراقبت سلامت را بهبود بخشد و هم به مدیریت بهتر تأثیرات سیاست های عمومی بر سلامت مردم کمک کند.

اسکیزوفرنیا یک اختلال شدید روانی است که دارای ویژگی هایی مانند افکار غیرطبیعی،  اختلالات درکی، کاهش و یا بیان اغراق آمیز هیجانات م یباشند. این اختلال روانی دارای سیر بالینی مزمنی بوده و بسیاری از افراد مبتلا به آن، علائم بیماری را در یک دوره زمانی طولانی نمایش م یدهند. بیماران اسکیزوفرنیا نسبت به بیماری خود بینش نداشته و عودهای مکرر و بستری شدن های بسیار را تجربه م یکنند. اکثر اختلالات روانی باعث تحمیل بار قابل ملاحظه ای بر مراقبین م یگردند؛ اما در این میان، بیماری اسکیزوفرنیا نه تنها به دلیل تضعیف عملکرد فردی و اجتماعی بیمار و نیز علائم بیماری که کیفیت زندگی مراقبین را تحت تأثیر قرار م یدهد، بلکه به دلیل ماهیت ناتوان کننده و نیز شروع زودهنگام بیماری، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. در این خلاصه سیاستی، راهبردها و راهکارهای کاهش بارمراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا ارائه می شود.

مقدمه: شجاعت اخلاقی یکی از ویژگی های کلیدی پرستاران، به ویژه در بخش اورژانس، است. آموزش مؤثر می تواند به تقویت این ویژگی کمک کند. هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش همتا و روایت گری بر شجاعت اخلاقی پرستاران بخش اورژانس بیمارستان های منتخب نظامی در کرمانشاه انجام شد. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده با طرح پیش آزمون-پس آزمون در سال 03-1402 انجام شد. 45 پرستار شاغل در بخش اورژانس سه بیمارستان نظامی کرمانشاه به صورت هدفمند وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی ساده به سه گروه آموزش همتا (15 نفر)، روایتگری (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تخصیص یافتند. شش جلسه آموزشی در خصوص اصول اخلاقی برای گروه های آموزش همتا و روایتگری برگزار شد. داده ها از طریق پرسشنامه های مشخصات فردی و شجاعت اخلاقی جمع آوری و در سطح معن یداری کمتر از 0/05 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در گروه همتا، میانگین نمرات شجاعت اخلاقی قبل (7/47±58/60)، بلافاصله بعد (7/47±58/60)، یک ماه بعد (16/39±42/13) و دو ماه بعد از مداخله (12/66 ±54/20) تغییر معناداری داشت ( 011/P=0). همچنین، میانگین نمرات شجاعت اخلاقی گروه روایتگری، قبل (2/23± 66/40)،  بلافاصله (2/23± 66/40)، یک ماه (12/86 ±49/13) و دو ماه بعد از مداخله  (5/11±65/67) تغییر معناداری داشت (0001/P=0). در حالی که میانگین نمرات شجاعت اخلاقی در گروه کنترل، قبل (3/35±47/27)، بلافاصله بعد (3/35±47/27)، یک ماه بعد (16/948±49/33) و دو ماه بعد از مداخله (8/598±58/07) تغییر معناداری نداشت (051/P=0). همچنین میانگین نمرات شجاعت اخلاقی بین سه گروه بلافاصله پس از مداخله به ترتیب در گروه روایتگری و سپس گروه همتا و کنترل به طور معناداری بالاتر بوده است (0001/P=0).   نتیجه گیری: با توجه به تأثیر مثبت آموزش همتا و روایتگری، این روش ها می توانند در برنامه های آموزش مداوم پرستاری برای آموزش اصول اخلاقی، استفاده شوند.

مقدمه: یکی از مشکلات شایع در بیماران تحت همودیالیز پایین بودن وضعیت بهداشت دهان است که به دلیل تأثیرگذاری بر کیفیت زندگی این بیماران نیازمند مداخلات فوری پرستاری است. هدف: مقایسه تأثیر فرم مکیدنی کورکومین و دهان شویه زنجبیل بر بهداشت دهان بیماران تحت همودیالیز هدف این مطالعه بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی بوده و جامعه آماری آن تمام بیماران همودیالیز بستری در بیمارستان های تابعه آجا در شهر تهران در سال 1402 بودند. 99 بیمار به صورت در دسترس انتخاب و به روش تصادفی بلوکی به سه گروه فرم مکیدنی کورکومین، دهان شویه زنجبیل و کنترل تخصیص یافتند. در هر سه گروه، مراقبت های روتین بهداشت و دهان شامل نخ دندان، نحوه مسواک زدن، شستشوی دهان بعد از هر وعده غذایی و آموزش استفاده از دهان شویه ادامه یافت. در گروه دهان شویه زنجبیل، بیماران صبح و شب دهان شویه را به مدت 60-30 ثانیه داخل دهان با میزان 20-15 سی سی انجام می دادند و در گروه فرم مکیدنی کورکومین، روزانه دو بار و هر بار 2 عدد قرص را به صورت مکیدنی مصرف می کردند. برای جمع آوری داده ها، از فرم مشخصات دموگرافیک بیماران و مقیاس بررسی دهان بک استفاده شد. یافته ها: قبل از مداخله، میانگین امتیاز بهداشت دهان بیماران گروه کورکومین 2/39±9/21، زنجبیل 2/21±9/69  و کنترل 2/20±8/87 بود که تفاوت آماری معنی داری نداشتند (P=0/343). بعد از مداخله در گروه کورکومین 1/67±6/39 ، زنجبیل 2/00±7/81  و کنترل 2/23±8/806 رسید که تفاوت معنی داری بود (P=0/002). بعد از مداخله بین گروه  فرم مکیدنی کورکومین و دهان شویه زنجبیل (P=0/018) و بین گروه فرم مکیدنی کورکومین و گروه کنترل (P=0/004) اختلاف معنادار وجود داشت. نتیجه گیری: پرستاران شاغل در بخش همودیالیز ضمن ارتقای اطلاعات خود در مورد گیاهان دارویی با پیشنهاد داروی مکیدنی کورکومین موجب ارتقای بهداشت دهان این بیماران شوند.

مقدمه: دارو دادن به بیماران یکی از مسئولیت های اصلی پرستاران است، لذا، در زمینه داروهای پرخطر که اشتباه در تجویز آ نها باعث آسیب های جدی به بیماران می شود، باید آموزش های لازم به پرستاران داده شود. هدف: این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش تحلیل ریشه ای خطا به دو روش چندرسانه ای و ایفای نقش در به کارگیری داروهای پرخطر بر عملکرد پرستاران اورژانس انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی سه گروهه از نوع مقایسه ای است که بر روی 75 پرستار شاغل در بخش های اورژانس بیمارستان های منتخب آجا در شهر تهران در سال 1402-1401 انجام شد. نمونه ها بر اساس معیارهای ورود به مطالعه به صورت تصادفی به سه گروه چندرسانه ای،  ایفای نقش و گروه کنترل اختصاص یافتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا بود، داده های حاصل از مطالعه در هر سه گروه، به صورت قبل و دو هفته بعد از مداخله جمع آوری شد و با نرم افزار SPSS  نسخه 21 تحلیل شد. سطح معنی داری آزمون ها کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمرات عملکرد در گروه های آزمون و گروه کنترل قبل از مداخله، تفاوت معناداری نداشت (0/05). مقایسه میانگین نمرات عملکرد پس از آموزش در هر سه گروه نشان داد که بین  گروه ایفای نقش و چندرسانه ای نمرات عملکرد بعد از آموزش تفاوت معنادار داشت (0/05). اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/039). نتیجه گیری: آموزش تحلیل ریشه ای خطا به دو روش چندرسانه ای و ایفای نقش بر عملکرد پرستاران اورژانس در به کارگیری داروهای پرخطر م یتواند منجر به جلوگیری از خطا های دارویی در پرستاران شود.

مقدمه: اعتیاد به مواد مخدر با اختلالات انگیزشی مانند مصرف اجباری مواد مخدر و دوره های ولع شدید به مواد مشخص می شود. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تعیین تأثیر برنامه آموزشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودکار آمدی و خودکنترلی افراد دارای وابستگی دارویی با عود مکرر بود. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود.  جامعه آماری پژوهش حاضر افراد مبتلا به اعتیاد مرکز اجتماع درمان مدار غیر اقامتی در سال 1402 تشکیل داد. در این میان تعداد 30 نفر به صورت نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در گروه آزمون و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند (در هر گروه 15 نفر) انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، مقیاس خودکارآمدی و خودکنترلی بود. فرآیند اجرا آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به مدت 8 جلسه و هر جلسه 90 دقیقه انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کواریانس چند متغیری با نرم افزار SPSS نسخه 25 در سطح معنی داری 0/05 استفاده شد. یافته ها: میانگین خودکارآمدی بعد از مداخله در گروه آزمون 14/49±103/33 28 و در گروه 8/01±58/40 بود و میانگین خودکنترلی بعد از مداخله در گروه آزمون 6/56±28/33و در گروه کنترل 3/74±20/11 بود. نتایج با استفاده از آزمون کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بعد از کنترل اثرات پیش آزمون، تفاوت آماری معنی داری بین میانگین نمرات گروه آزمون  و کنترل، در نمره کل متغیر خودکارآمدی(P<0/001؛ F=93/373) و متغیر خودکنترلی (P<0/001؛ F=8/944) وجود داشت.   نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در افزایش خودکارآمدی و خودکنترلی در افراد دارای وابستگی به دارو با عود مکرر، استفاده از این روش درمانی به متخصصان در این حیطه توصیه می شود.

مقدمه: تمایلات و انگیزش های فردی در افراد متفاوت با توجه به مزاج های گوناگون متفاوت است. هدف: این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین مزاج با انگیزش تحصیلی در دانشجویان علوم پزشکی شاهرود در سال تحصیلی 1401-1400 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی و به روش نمونه گیری تصادفی ساده بر روی 300 نفر از دانشجویان علوم پزشکی شاهرود در سال تحصیلی 1401-1400 انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک، مزاج و انگیزش تحصیلی جمع آوری شد. داده ها بعد از جمع آوری وارد SPSS نسخه 18 شده و با کمک آمار توصیفی-تحلیلی تجزیه و تحلیل شد (P>0/001).  یافته ها: در این مطالعه نتایج نشان داد که از مجموع 300 نفر دانشجوی شرکت کننده در مطالعه بیشتر افراد گروه سنی 18-21، (61/3)184،184 ، جنسیت زن ( 62 درصد)186،  محل سکونت خوابگاهی (68 درصد) 204، وضعیت مجرد (93 درصد) 279 و رشته تحصیلی پزشکی (45 درصد) 136 نفر بودند. بین جنسیت و انگیزش  رابطه معنی داری وجود داشت. مزاج دانشجویان در بخش سردی و گرمی وضعیت معتدل (60 درصد) 180 و میانگین 24±16/56 و در بخش تری و خشکی نیز وضعیت معتدل (36/7 درصد) 110 و میانگین 6±4/15 داشتند. نمره انگیزش تحصیلی دانشجویان به طور کلی 117/06±24/36 بود. بین مزاج گرم و سرد با انگیزش تحصیلی همبستگی مثبت و  معناداری وجود داشت. بین مزاج تر و خشک با انگیزش تحصیلی همبستگی منفی و بدون معناداری وجود داشت. (R=-0/248) نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد مزاج می تواند نقش تعیین کننده ای در میزان انگیزش تحصیلی فرد داشته باشد که پیشنهاد می گردد با به کارگیری آموزه های طب سنتی و اصلاح مزاج توسط سیاست گذاران عرصه بهداشتی و همچنین متولیان امر آموزش، زمینه ارتقاء سطح انگیزش تحصیلی در دانشجویان فراهم گردد.

مقدمه: قشر آهیانه خلفی راست، به ویژه لوب آهیانه تحتانی یا محل اتصال گیجگاهی - آهیانه شایع ترین مکان هایی هستند که در غفلت تحت تأثیر قرار می گیرند. مطالعات نشان داده اند بیماران با ضایعات لوب آهیانه به ویژه در نیمکره راست در لوکالیزاسیون صدا نقص دارند. هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی تحریک مغناطیسی مکرر مغزی بر توجه شنیداری افراد مبتلا به سکته مغزی دارای غفلت دیداری فضایی یک طرفه انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع آزمایشی با گروه آزمایش و شم بود. در این مطالعه 60 نفر از بیماران مبتلا به سکته ی مغزی مبتلا به همی نگلکت مراجعه کننده به کلینیک درمانی تبسم شهر تهران به صوت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه ( 30 نفر گروه دریافت کننده ی rTMS یا آزمایش و 30 نفر گروه شم) گمارش شدند. در گام بعد هر دو گروه 3 بار در هفته، هر بار 15 دقیقه به مدت 15 جلسه تحت درمان با rTMS مهاری با فرکانس 0/9 قرار گرفتند. در گروه شم پس از 30 ثانیه دستگاه rTMS خاموش شده است ولی مشارکت کننده تصور می کرد که تحت درمان با rTMS قرار دارد.  یافته ها: یافته ها نشان داد متغیرهای توجه انتخابی شنیداری و کنترل پاسخ شنیداری میان دو گروه تفاوت معناداری داشته است. آزمون پس تعقیبی بن فرونی نشان داد پس و پیش آزمون توجه انتخابی شنیداری و کنترل پاسخ شنیداری گروه  rTMS با یکدیگر تفاوت معناداری داشته است (0/05). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد گروه و کنترل پاسخ شنیداری نشان داد، این یافته نشان م یدهد که تحریک مغناطیسی جمجمه ای مکرر می تواند مداخله ای مؤثر برای افزایش توجه شنوایی در بیماران سکته مغزی مبتلا به غفلت باشد.