المپیک
سال:1385 | دوره:14 | شماره:2 (پیاپی 34) |تعداد مقالات:13

هدف اصلی این تحقیق ارزیابی کارایی دانشکده ها و گروه های آموزشی تربیت بدنی دانشگاه های دولتی با استفاده از مدل ریاضی تحلیل پوششی داده ها بود. امروزه، به منظور ارزیابی کارایی وبهره وری سیستم های دانشگاهی از مدل های ریاضی تحقیق در عملیات استفاده می شود. این مدل ها مجموعه ای از فعالیت های آموزشی، پژوهشی و خدماتی را به عنوان شاخص های ورودی و خروجی در نظر می گیرند و با توجه به میزان اهمیت و تاثیر گذاری هر یک از شاخص ها در مجموعه عملکرد ، نسبت مجموع موزون خروجی ها بر مجموع موزون ورودی ها به عنوان میزان کارایی واحدهای تصمیم گیرنده محاسبه می شود.برای اجرای مدل ریاضی تحلیل پوششی داده ها در این تحقیق، داده های کمی آموزشی، پژوهشی و خدماتی مورد نیاز از 25 دانشکده و گروه آموزشی تربیت بدنی دانشگاه های دولتی در سراسر کشور جمع آوری شدند.پس از اجرای مدل در سه وضعیت متفاوت با ماهیت خروجی، علاوه بر محاسبه میزان کارایی مورد انتظار هر یک از واحدها، مجموعه های کارا یعنی واحدهایی که با توجه به منابع ورودی خود، خروجی متناسب دارند نیز مشخص شدند. همچنین، مدل این توانایی را دارد که برای هر یک از واحدهای ناکارامد تا رسیدن به مرز کارایی، درصد مورد نیاز افزایش خروجی ها را محاسبه کند.در مورد ترتیب اهمیت شاخص های ورودی، هیات علمی و کارکنان در مرتبه اول و بودجه در مرحله بعد قرار گرفت.  شاخص های خروجی نیز، خدمات تخصصی در مرحله اول، پژوهش در مرحله دوم و آموزش در مرحله سوم قرار گرفت. به این ترتیب، نتایج تحقیق علاوه بر کارایی آموزشی و پژوهشی در محیط درونی دانشکده و گروه های آموزشی تربیت بدنی، اثربخشی خدمات تخصصی آن ها در محیط بیرونی یعنی در سطح دانشگاه و جامعه به خوبی نشان دادند.

هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرین های مقاومتی بر میزان سایتوکین های همراه التهاب TNF-α) و (IL-6 و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق بود. به همین منظور، 16 مرد چاق 35-48) سال) به طور داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه هشت نفری تمرین مقاومتی و کنترل قرار گرفتند. از همه آزمودنی ها در وضعیت ناشتا خون گیری شد. گروه آزمایش به مدت 13 هفته هر هفته سه جلسه تمرین مقاومتی داشتند. برنامه تمرین های مقاومتی به طور دایره ای، در 11 ایستگاه و با شدت 50-60 درصد یک تکرار بیشینه (IRM) اجرا شد. نتایج نشان دادند که غلظت های سرمی TNF-α و IL-6 و شاخص مقاومت به انسولین در گروه تمرینی به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل بود (P<0.05). همچنین، همبستگی مثبت و معنا داری بین میزان TNF-α سرم با شاخص مقاومت به انسولین (r=0.57) و میزان IL-6 سرم با شاخص مقاومت به انسولین (r=0.47)، مشاهده شد. می توان گفت که اجرای تمرین های مقاومتی باعث کاهش میزان سایتوکین های همراه التهاب در مردان چاق می شد. احتمالا این کاهش با بهبود مقاومت به انسولین در این مردان همراه بود.

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه انگیزش شرکت دانش آموزان و دانشجویان پسر ورزشکار در فعالیت های ورزشی و رابطه آن با هدف گرایی ورزشی آنان بود. نمونه های این تحقیق را 150 دانش آموز راهنمایی با میانگین سنی 13.85 سال، 150 دانش آموز دبیرستانی با میانگین سنی 16.60سال و 150 نفر دانشجو با میانگین سنی 22.02 سال تشکیل دادند. از پرسشنامه انگیزش شرکت در فعالیت های ورزشی (PMQ) گیل و همکارانش (1983) و پرسشنامه هدف گرایی ورزشی معطوف به تکلیف و معطوف به خود (TEOSQ) دیودا و نیکولز (1995)، به ترتیب برای ارزیابی دلایل مشارکت در ورزش وارزیابی هدف گرایی ورزشی استفاده شد. تحلیل عاملی (PMQ) پنج بعد از انگیزه ها یعنی پیوند جویی و کار گروهی؛ تفریح کردن و سرگرمی؛ انگیزه های بیرونی؛ برانگیختگی یا رقابت طلبی؛ و بهبود و یادگیری مهارت ها را نشان داد. شرکت کنندگان، یادگیری و بهبود مهارت ها را مهم ترین انگیزش خود بیان کردند. تحلیل واریانس چند متغیره، تفاوت در انگیزه ها و هدف گرایی ها را بین گروه ها نشان داد. مقایسه سه گروه نشان داد که دانشجویان ورزشکار در عامل تفریح و سرگرمی (انگیزه درونی) از دو گروه دیگربالاتر و در انگیزه های بیرونی نسبت به دو گروه دانش آموز پایین تر بودند. در عامل برانگیختگی یا رقابت طلبی (انگیزه درونی) بین دانش آموزان راهنمایی و دبیرستان تفاوت معنا داری مشاهده شد که برتری با دانش آموزان دبیرستانی بود. علاوه بر این، از بین ابعاد انگیزه های مورد مطالعه، بین هدف گرایی معطوف به تکلیف با ابعاد انگیزه های درونی و هدف گرایی معطوف به خود با انگیزه های بیرونی، رابطه مثبت و معناداری یافت شد.

هدف از اجرای این پژوهش، بررسی رابطه بین قدرت و طول اندام تحتانی با طول گام، تواتر گام و سرعت متوسط دونده در دوی سرعت بود. آزمودنی های این تحقیق را 30 ورزشکار پسر دبیرستانی (با میانگین سن 16.8 ± 1.29 سال، میانگین قد 173.8 ± 5.01 سانتی متر، میانگین وزن 71.18 ± 5.2 کیلوگرم و میانگین سابقه ورزشی (3.2 ±0.45 تشکیل دادند که طول اندام تحتانی و یک تکرار بیشینه مربوط به عضلات چهار سر رانی (پرس پا) و سه سرساقی (بلند شدن روی پنجه پا) اندازه گیری شدند. همچنین، رکورد دوی سرعت 100 متر آزمودنی ها و طول و تواتر گام آن ها هنگام دویدن با استفاده از کرونومتر و دوربین فیلم برداری اندازه گیری شدند. این پژوهش نشان داد که ارتباط معنا داری بین قدرت عضلات اندام تحتانی با طول گام و سرعت دویدن وجود داشت (P≤0.05). همچنین بین طول پا و طول گام، ارتباط معنا دار و مثبت و بین طول گام و تواتر گام رابطه معنا دار معکوسی وجود داشت. با توجه به نتایج این تحقیق و به دلیل اینکه طول پا و تواترگام دو خصوصیت تقریبا ارثی است، پیشنهاد شد که دوندگان، رکورد خود را با افزایش طول گام از طریق افزایش قدرت اندام تحتانی بهبود بخشند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه رشد اجتماعی دانش آموزان پسر ورزشکار رشته های انفرادی، گروهی و غیر ورزشکار شهرستان اصفهان بود. بدین منظور، تعداد 240 پسر دوره راهنمایی تحصیلی و 80 دانش آموز از هر یک از گروه ها، با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس رشد اجتماعی و ایتزمن استفاده شد. میانگین و انحراف معیار رشد اجتماعی دانش آموزان ورزشکار رشته های انفرادی، گروهی و غیر ورزشکار به ترتیب: 13.58±1.74، 17.57±0.96، 12.87±1.58 به دست آمد. آزمون تحلیل واریانس F یک متغیره محاسبه شده در سطح P ≤ 0.01، بیانگر وجود تفاوت معنا دار بین میزان رشد اجتماعی دانش آموزان رشته های ورزشی انفرادی، گروهی و غیر ورزشکار بود. آزمون تعقیبی شفه نشان داد که ورزشکاران، اعم از رشته های گروهی یا انفرادی از رشد اجتماعی بالاتری نسبت به غیر ورزشکاران برخوردارند. همچنین آزمون شفه نشان داد، میزان رشد اجتماعی ورزشکاران رشته های گروهی بیش از ورزشکاران رشته های انفرادی بود (P<0.01).

هدف پژوهش، بررسی اثر فعالیت بدنی منظم بر پیامد بارداری بود. نمونه آماری را 40 خانم باردار تشکیل دادند که به چهار گروه 10 نفره، شامل: تجربی 1 و کنترل 1 در سه ماهه دوم و تجربی 2 و کنترل 2 در سه ماهه سوم بارداری تقسیم شدند. گروه های تجربی، برنامه پیاده روی هشت هفته ای، را با شدت %50 تا %65 ضربان قلب بیشینه اجرا کردند. یافته های پژوهش بین طول دوران بارداری، وزن نوزاد و آپگار دقیقه پنجم گروه های تجربی، 2، 1 و کنترل 2، 1و همچنین بین نوع زایمان در گروه های 1 و امتیاز آپگار دقیقه اول در گروه های 2 تفاوت معنا داری مشاهده نشد (P>0.05). مقایسه میانگین های آپگار دقیقه اول در گروه های تجربی با کنترل 1 و نوع زایمان در گروه های تجربی و کنترل 2 تفاوت معنا داری نشان داد (P<0.05). بنابراین، فعالیت های بدنی مناسب در دوران بارداری نه تنها موجب صدمه به جنین و مادر نمی شود، بلکه زایمان آسان تر و تولد فرزندی سالم تر را نیز تضمین می کند.

هدف اصلی از اجرای این تحقیق، بررسی میزان شیوع و شناخت مواد نیروزا و آگاهی ورزشکاران رشته بدنسازی کل کشور در مورد عارضه های جانبی مصرف این مواد بود. در یک مطالعه توصیفی از نوع گذشته نگر با استفاده از یک پرسشنامه خود گزارش دهی و محقق ساخته، بر روی 300 ورزشکار بدنساز در پنج استان کشور (تهران، اصفهان، لرستان، خوزستان و قم) به طور تصادفی و به روش نمونه گیری خوشه ای اجرا شد. پس از حذف پرسشنامه های ناقص، تعداد 259 پرسشنامه بازگردانده شده، کدگذاری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS در دو سطح آمار توصیفی (میانگین ها، جدول های متقاطع و توضیع فراوانی) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس، تحلیل کوواریانس، آنالیز رگرسیون و تحلیل عامل ها) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که تعداد 164 نفر 63.3) درصد) از 259 نمونه این تحقیق، حداقل یک بار از مواد افزایش دهنده عملکرد استفاده کردند. همچنین، میانگین نمره کلی شیوع این مواد 7.54 (حداکثر نمره (45، میانگین نمره آگاهی از عارضه های جانبی آن ها 55.98 (حداکثر نمره (100 و میانگین نمره شناخت مواد نیروزا 20.11 (حداکثر نمره (50 بود. نتایج این تحقیق نشان دادند که شیوع مواد نیروزا با سابقه قهرمانی، میزان سابقه فعالیت در رشته بدنسازی، میزان آگاهی از عارضه های جانبی مواد نیروزا و شناخت نام مواد نیروزا دارای یک رابطه کاملا معنا دار بود (P<0.05)، ولی با سطح تحصیلات، توزیع باشگاه ها و استان ها هیچ رابطه معناداری نداشت (P>0.05).یافته های ما حاکی از شیوع بالا و آگاهی بسیار کم این ورزشکاران از عارضه های جانبی مواد نیروزا دارند.

تغییر بار کار و انتقال از یک شدت به شدت دیگر، در بسیاری از فعالیت های بدنی و ورزش ها رایج است. به همین دلیل، هدف این پژوهش مطالعه تاثیر تربیت شدت فعالیت ورزشی بر پاسخ های متابولیک دانشجویان دختر غیر ورزشکار بود. در این پژوهش، آزمودنی ها را 10 دانشجوی دختر غیر ورزشکار تشکیل دادند که هر آزمودنی در سه روز جداگانه، با فاصله دست کم 48 ساعت از یکدیگر در مرکز سنجش قابلیت های جسمانی آکادمی ملی المپیک آزمون شد در روز اول VO2Max سنجیده شد. دو روز دیگر، آزمودنی ها نیز دو فعالیت ورزشی زیر بیشینه را با ترکیبی از دو شدت کم و زیاد اجرا کردند. بدین صورت که یا نخست 15 دقیقه فعالیت ورزشی با شدت کم 50) درصد (VO2Max و سپس 15 دقیقه فعالیت ورزشی با شدت زیاد  70)درصد (VO2Max اجرا کردند یا ترتیب این دو شدت برعکس اجرا شد. متغیرهای متابولیک، هنگام فعالیت ورزشی و تا یک ساعت بعد از فعالیت ورزشی با دستگاه تجزیه و تحلیل کننده گازهای تنفسی سنجیده شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، نرم افزار SPSS 13 به کار رفت و معلوم شد در یک فعالیت ورزشی با ترکیبی از دو شدت کم و زیاد، قرار دادن دوره شدت زیاد فعالیت در ابتدا، نسبت به قراردادن دوره شدت کم در ابتدا، می تواند به اکسیداسیون چربی بیشتری در دوره فعالیت ورزشی (P=0.0001) و در دوره بازیافت (P=0.05) بینجامد، در صورتی که به تفاوت معنا داری در هزینه انرژی منجر نشود (P=0.98).