مجله دانشکده پزشکی
سال:1387 | دوره:66 | شماره:10 |تعداد مقالات:20

زمینه و هدف: سلول های سرطانی برای رشد و تقسیم به غذا نیازمندند. بنابراین برای درمان سرطان یکی از روش های مهم و امیدوار کننده استفاده از مهارکننده های رگزایی است که رشد تومور و متاستاز سلول های سرطانی را متوقف می کنند. مطالعات قبلی نشان می دهد که Plasminogen related protein-B دارای اثرات ضد توموری است. با توجه به شباهت این پپتید با Preactivation peptide پلاسمینوژن (PAP)، اثرات ضد رگزاییPAP  در مدلی آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت.روش بررسی: قطعه DNA بیان کننده PAP به کمک PCR از ژن پلاسمینوژن انسانی در حامل pGEX-2T همسانه سازی شد و در باکتری Escherichia coli به صورت متصل (Glutathione S-transferase) GST بیان گردید، سپسRefolding  پروتئین حاصل (GST-PAP) انجام گرفت و پروتئین مذکور با رزینGSH-Sepharose  تخلیص شد و روی یک مدل رگزایی با استفاده از ماتریژل بررسی گردید.یافته ها: پس از تایید صحت پروتئین خالص شده با روش های SDS-PAGE و ایمنوبلاتینگ، بر اساس نتایج حاصل از سنجش رگزایی در سیستم ماتریژل مشخص شد که GST-PAP رگزایی را متوقف و مهار می کند. طبق این اطلاعات همبستگی بسیاری بین غلظت اعمال شده از GST-PAP و مهار رگزایی وجود دارد که به صورت کاهش طول ساختارهای مویرگی شکل و تعداد توبول ها مشخص می شود. مهار رگزایی در غلظت های بالای 25 میکروگرم در میلی لیتر نسبت به کنترل معنی دار هستند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه GST-PAP در سیستم ماتریژل توانایی مهار تشکیل شبکه سلول های آندوتلیال را داراست. این نتایج می تواند تاییدی برای فرضیه مهار رگزایی توسط PAP باشد. لذا این پپتید می تواند نامزدی برای مهار رگزایی محسوب شود.

زمینه و هدف: سندرم دیسترس تنفسی (RDS) نوزادان علت مهم مرگ و میر نوزادی است و روش های بررسی رسیدگی ریه جنین نقش مهمی در اداره حاملگی های زودرس، خصوصا در مواردی که ادامه حاملگی متضمن خطرات برای مادر یا جنین باشد، دارد.روش بررسی: مطالعه ای آینده نگر در 80 زن حامله (با سن حاملگی 40-28 هفته) و نوزادانشان انجام گردید. وضعیت تنفسی نوزادان پس از تولد مورد ارزیابی قرار گرفت. تشخیص RDS بر اساس وجود علایم فیزیکی (ناله کردن، تورفتگی عضلات بین دنده ای و افزایش تعداد حرکات تنفسی) نیاز به اکسیژن اضافی به مدت بیشتر از 24 ساعت و علایم رادیوگرافیک داده شد. جذب نوری مایع آمنیوتیک در طول موج 650 نانومتر (OD 650) جهت ارزیابی رسیدگی ریه جنین مورد ارزیابی قرار گرفت. تواناییOD 650  با بررسی حساسیت و ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی در هر مقدار از (0.02-1.59) OD 650 با رسم منحنی Receiver Operating Characteristic (ROC) ارزیابی گردید.یافته ها: 20 (25% نفر) از نوزادان دچار RDS گردیدند. نسبت بیشتر از 0.28 از OD 650 پیش بینی کننده رسیدگی ریه جنین بود که در این مقدار وقوع 19 RDS مورد از 20 نوزاد به طور صحیح پیش بینی گردید. متوسط سن حاملگی در این نوزادان 32.3±2.49 هفته و وزن آنان 2043±511.68 گرم بود و متوسط OD 650 این نوزادان 0.1340 بوده است. ارزش اخباری منفی آن در نسبت بالای 0.28 به میزان %97 و ارزش اخباری مثبت آن %51 بوده و حساسیت آن %95 و ویژگی آن %70 محاسبه گردید.نتیجه گیری: اندازه گیری OD 650 مایع آمنیوتیک روش سریع آسان و ارزان جهت ارزیابی رسیدگی ریه جنین می باشد.

زمینه و هدف: به دلیل اهمیت، گستردگی و تنوع کاربرد الیاف در مجموعه های کلینیکی خصوصا به صورت پانسمان و بانداژ، همچنین شیوع عفونت های بیمارستانی ناشی از انواع مقاوم باکتری ها، دستاوردهای دهه اخیر در رشته نانوبیوتکنولوژی با اصلاح الیاف جهت ایجاد خاصیت ضدمیکروبی در آنها، نیازهای بیماران در زمینه سلامتی و بهداشت را برآورده می سازند. در این مطالعه اثر ضدمیکروبی نوعی از این الیاف روی باکتری سودوموناس آئروژینوزا بررسی گردید.روش بررسی: این تحقیق فعالیت ضدمیکروبی نوع خاصی از این الیاف را که توسط کارخانه پلی اکریل اصفهان تولید شده بر روی یک سویه سودوموناس آئروژینوزا که از بین 54 نمونه جدا شده از زخم های بیماران بستری در بیمارستان عیسی بن مریم اصفهان انتخاب گردید و یک سویه استاندارد این باکتری به روش shake flask بررسی و سپس به منظور مقایسه اثر ماده آنتی باکتریال خالص الیاف با آنتی بیوتیک جنتامایسین، ابتدا حداقل غلظت مهارکننده دو ماده ضدمیکروب روی این سویه ها تعیین و متعاقبا برهم کنش آنها به روش  checkerboard بررسی و غلظت مهاری خاص آنها نیز تعیین گردید.یافته ها: نتایج حاصل بیانگر عدم تاثیر الیاف آنتی باکتریال روی دو سویه مورد بررسی می باشد اما علی رغم MIC بالای جنتامایسین روی این باکتری ها (1-3mg/ml)، ماده آنتی باکتریال خالص الیاف ضدمیکروبی با MIC در حد 10-3mlit/ml رشد باکتری ها را مهار نمود. همچنین تعیین برهم کنش بین این دو ماده آنتی باکتریال روی سویه جدا شده از زخم به صورت سینرژیسم ارزیابی گردید.نتیجه گیری: برخلاف اثر قابل توجه ماده خالص ضدمیکروبی مورد استفاده در ساخت الیاف روی سویه های مورد آزمایش، تحقیق حاضر نشان دهنده عدم تاثیر الیاف ضدمیکروبی مورد بررسی روی سویه های سودوموناس آئروژینوزا می باشد.

زمینه و هدف: نتایج مطالعات مختلف نشان داده است 45 تا 65 درصد بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس از انواع اختلالات شناختی رنج می برند. یکی از مولفه های شناختی، حافظه معنایی است که از عوامل ضروری در برقراری ارتباط موثر روزمره است. در تحقیق حاضر حافظه طبقه بندی معنایی برای بررسی سازماندهی معنایی در افراد سالم و بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مورد مطالعه قرار گرفت.روش بررسی: در این تحقیق تعداد 90 نفر داوطلب در دو گروه افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس و افراد سالم که از نظر سن و جنس و تحصیلات مطابقت داده شدند مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای مورد مطالعه شامل زمان و تعداد پاسخ صحیح به اسامی دو طبقه معنایی طبیعی (حیوانات، میوه ها) و مصنوعی (اشیا) بود که در حین نمایش واژه اندازه گیری گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که بین افراد سالم و مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس در زمان و تعداد پاسخ های درست به طبقه های معنایی طبیعی و مصنوعی تفاوت معنی داری وجود دارد (p<0.05). به علاوه، در هر گروه بین زمان و تعداد پاسخ های درست به دو طبقه معنایی طبیعی و مصنوعی تفاوت معنی داری مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که سازماندهی طبقه بندی معنایی به صورت طبقه طبیعی (حیوانات، میوه ها) و طبقه مصنوعی (اشیا) در گروه بیماران مولتیپل اسکلروزیس نیز حفظ می شود. با وجود این، پردازش مقوله های مختلف معنایی (طبیعی و مصنوعی) در بیماران مولتیپل اسکلروزیس و سالم متفاوت می باشد. آنالیز داده های این مطالعه شواهدی را ارایه می دهد که در بیماران مولتیپل اسکلروزیس پردازش حافظه معنایی از نظر زمان پاسخ دهی و تعداد پاسخ های درست با کندی قابل توجهی نسبت به افراد سالم صورت می گیرد.

زمینه و هدف: مداخلات پیشگیرانه برای کاهش خطر ابتلا و پیشرفت استئوآرتریت زانو اهمیت ویژه ای دارد، چرا که علاوه بر تاثیر روی کیفیت زندگی بیماران، باعث کاهش بار اقتصادی بر جامعه و خانواده می گردد. طراحی برنامه های پیشگیری از آرتروز زانو مستلزم شناخت عوامل خطر خصوصا عوامل خطر قابل اصلاح می باشد.روش بررسی: مطالعه فاز سوم برنامه جامعه نگر کنترل بیماری های روماتیسمی (COPCORD)، موردی - شاهدی بوده و انتخاب گروه ها به صورت تصادفی از افراد مرحله اول طرح صورت گرفته و تعداد 480 بیمار با تشخیص آرتروز زانو و 490 نفر به عنوان گروه شاهد مورد پرسشگری و معاینه قرار گرفتند. تشخیص آرتروز زانو در صورت درد زانو همراه وجود حداقل سه معیار از شش معیار ACR گذاشته شد. عوامل خطر مورد بررسی: سن، جنس، چاقی، قومیت، مذهب، سطح تحصیلات، سابقه مصرف سیگار و یا انواع تنباکو. ارتباط عوامل فوق با آرتروز زانو با مدل GEE با ارایه CI%95، OR بررسی گردید.یافته ها: فاکتور سن به همراه فاکتور جنس به صورت معنی دار عامل خطر برای آرتروز زانو محسوب می گردد (p<0.001، OR:1.096 CI%95:1.091 -1.1) و خانم ها بیشتر مبتلا به آرتروز زانو می گردند (p<0.001، 2.85 CI%95:2.49 -3.28) اضافه وزن (p<0.001، 1.28-2.55)1.8، چاقی (p<0.001، 2.34-4.66)3.3 و نسبت دور کمر به دور باسن (p=0.07، 0.89-31.44)5.28 در افراد مبتلا به آرتروز زانو بیشتر از گروه شاهد بود. هر چه سطح تحصیلات بالاتر باشد احتمال آرتروز زانو کمتر می گردد. افراد با دیپلم (p<0.001، 0.44-0.73)0.57 و تحصیلات دانشگاهی (p<0.001، 0.38-0.78)0.54 نسبت به افراد بی سواد / تحصیلات ابتدایی نسبت شانس کمتری برای آرتروز زانو داشتند.نتیجه گیری: عواملی نظیر سن و جنس، چاقی، اضافه وزن و BMI به عنوان عامل خطر در آرتروز زانو بوده و سطح تحصیلات، یک عامل محافظت کننده می باشد. مذهب، قومیت، مصرف سیگار و قلیان عوامل خطر برای آرتروز زانو نبودند.

زمینه و هدف: عفونت و شل شدن محل پین در کشش خارجی یکی از معضلات ارتوپدی محسوب می شود و روش هایی که به طور معمول به منظور درمان این دو عارضه به کار می روند پر هزینه و گاهی همراه با عوارض جانبی هستند. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر استفاده از محافظ گچی در شل شدگی و عفونت محل پین پروگزیمال تیبیا می باشد.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 60 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی ایران (بیمارستان رسول اکرم (ص)) در سال های 84-1383 که نیاز به حداقل یک ماه پین پروگزیمال تی بیا داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند. در تمام بیماران تا 24 ساعت آنتی بیوتیک خوراکی تجویز گردید. بیماران بر اساس به کارگیری و عدم به کارگیری محافظ گچی به صورت تصادفی به دو گروه با محافظ گچی (n=30) و بدون محافظ گچی (n=30) تقسیم شدند. میزان عفونت و شل شدگی پین پس از یک ماه در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: در گروه فاقد محافظ گچی عفونت در %26.7 بیماران مشاهده شد و این مقدار در گروه واجد محافظ %13.3 بود که اختلاف معنی داری نداشتند (p=0.33) به علاوه اگر چه میزان شل شدگی در گروه فاقد محافظ گچی از گروه دارای آن بیشتر بود اما این اختلاف نیز از لحاظ آماری معنی دار نبود. (%20 در برابر %10، p=0.47).نتیجه گیری: استفاده یا عدم استفاده از محافظ گچی تاثیری در میزان عفونت و شل شدگی پین کار گذاشته شده در استخوان تیبیا ندارد. در حالی که رعایت تکنیک صحیح گذاشتن پین، شامل عدم ایجاد آسیب حرارتی و هماتوم موضعی اهمیت فراوانی دارد.

زمینه و هدف: در سال های اخیر مواردی از فعال شدن مجدد سایتومگالو ویروس در بیماران بدحال بدون سابقه نقص ایمنی گزارش شده است. هدف اصلی تعیین فراوانی عفونت CMV (به روش PCR) در مایع نخاع مبتلا به مننگوآنسفالیت بستری در بخش های کودکان بود.روش بررسی: مطالعه مقطعی، روش نمونه گیری آسان در طی دو سال بود. 132 بیمار مننگوآنسفالیت بستری در بخش های کودکان رسول اکرم و مفید انتخاب شدند. جستجوی دی ان ای سایتومگالو ویروس با روش PCR کیفی در مایع نخاع انجام شد.یافته ها: سن بیماران: پنج ماه تا 13 سال، میانه سنی دو سال انحراف معیار 3.7± سال بود. 87(%65.9) پسر، 45(%34.1) دختر. تشنج %94.4 (77 نفر)، %70.4(76 نفر)، مننژیت %18.8(25 نفر)، کاهش سطح هوشیاری %37(47 نفر)، ضایعات عصبی %15.9 از مایع نخاع 11 بیمار دی ان ای استخراج گردید. دو مورد مایکو پلاسما، از 9 موردDNA-CMV  در %1.5(2.132 نفر) و DNA-HSV در %5.3(7.132 نفر) کودکان مثبت بود. شیرخوار پنج ماهه با اختلال تکاملی، میکروسفالی، تشنج های مکرر، دختر یک ساله با آتروفی مغزی، هیدروسفالی پیشرونده و شانت مغزی.نتیجه گیری: افتراق مننگوآنسفالیت ناشی از هرپس ویروس ها از سایر آنسفالوپاتی ها بر اساس علایم بالینی مشکل است. سایتومگالو ویروس با %1.5 از هرپس سیمپلکس تیپ یک با %5.3 شیوع کمتری دارد. چون سایر هرپس ویروس ها (مانند واریسلا و هرپس انسانی تیپ دو، هرپس زوستر، ابشتاین ویروس، هرپس 6 و 7 و 8) در مننگوآنسفالیت های کودکان نقش دارند استفاده از روش جدید سریع، حساس و مطمئن PCR مولتی پلکس تک لوله ای توصیه می شود. تشخیص سریع و درمان زودرس برای کاهش مرگ و میر در مننگوآنسفالیت لازم است.

زمینه و هدف: هدف از این بررسی، بررسی مقایسه ای دو روش PSV و SIMV در مرحله جداسازی نوزادان از ونتیلاتور بود.روش بررسی: این مطالعه به طریقه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در بخش NICU بیمارستان ولیعصر تهران انجام شد. 30 نوزاد در دو گروه 15 نفری پس از کسب رضایت نامه از والدین در مرحله جدا شدن از ونتیلاتور به طور تصادفی تحت تهویه با دو روش SIMV و PSV قرار گرفتند و در پایان دوره تهویه کمکی از نظر حجم جاری  (VT)، حداکثر فشار دمی (PIP)، میزان بروز پنوموتوراکس، میزان شکست در جدا شدن از ونتیلاتور و طول مدت زمانی که تحت تهویه مکانیکی قرار داشتند با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: در این مطالعه تفاوتی از نظر حجم جاری  (VT)، حداکثر فشار دمی (PIP)، میزان بروز پنوموتوراکس و میزان شکست در جدا شدن از ونتیلاتور بین دو گروه وجود نداشت اما طول زمان جدا کردن نوزادان تحت روش PSV از دستگاه نسبت به گروه SIMV به طور معنی داری کوتاه تر بود (p=0.006 با روش test t و p=0.009 با روش Mann-Whitney test). نتیجه فرعی دیگری که در طی این مطالعه به دست آمد، محاسبه RVR برای نوزادان تحت PSV بود که عدد 1.46±0.40 به دست آمد. (max=2.38 و min=1.05).نتیجه گیری: با توجه به کاهش مدت زمان جدا شدن نوزادان از دستگاه تهویه کمکی در طی روش PSV و در نتیجه کاهش دوره بستری بیماران، استفاده از این روش در کاهش هزینه بستری، عوارض ناشی از تهویه کمکی طولانی (مانند مشکلات تغذیه ای و BPD) و کاهش عفونت های بیمارستانی نقش موثری خواهد داشت.

زمینه و هدف: پیلونفریت حاد کودکان می تواند منجر به اسکار کلیوی شود. توصیه استاندارد درمان عفونت تب دار مجاری ادراری بستری شدن و درمان آنتی بیوتیکی وریدی است. هدف این مطالعه مقایسه اثر بخشی درمان سرپایی با سفتریاکسون و سفیکسیم با درمان بستری است.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی اثربخشی درمان داخل دو روزه سفتریاکسون و به دنبال آن سفیکسیم خوراکی تا هشت روز (گروه سرپایی) در مقایسه با درمان داخل وریدی چهار روزه سفتریاکسون و به دنبال آن سفیکسیم خوراکی تا شش روز (گروه بستری) مورد بررسی قرار گرفت. 203 کودک سه ماهه تا 15 ساله (99 نفر در گروه سرپایی و 104 نفر در گروه بستری) مبتلا به تب و عفونت مجاری ادراری از نظر پیامدهای بالینی کوتاه مدت (استریل شدن ادرار و قطع تب) و عوارض بلند مدت (بروز عفونت مجدد و اسکار کلیه) طی یک دوره چهار ماهه تحت نظر قرار گرفتند.یافته ها: کشت ادرار طی 48 ساعت در تمام کودکان استریل شد. میانگین مدت زمان قطع تب به ترتیب در گروه سرپایی 27.58(SD=±12.62) ساعت و در گروه بستری 31.44(SD=±17.06) ساعت بود (p=0.067). عود عفونت در %9.1 از کودکان گروه سرپایی و %13.4 از کودکان گروه بستری رخ داد (p=0.326). پیشرفت به سوی ایجاد اسکار کلیوی در %11 از کودکان گروه سرپایی و %7.6 از کودکان گروه بستری رخ داد (p=0.884).نتیجه گیری: درمان سرپایی با سفتریاکسون وریدی به مدت دو روز و ادامه درمان با سفیکسیم خوراکی به مدت هشت روز یک روش درمان موثر در کودکان مبتلا به عفونت تب دار مجاری ادراری است.

زمینه و هدف: درد همراه با تزریق داخل وریدی پروپوفول در %28 تا %90 از بیماران دیده شده است. روش های متعددی برای کاهش درد حین تزریق پروپوفول مورد بررسی قرار گرفته اند که با نتایج متفاوتی همراه بوده اند. در این مطالعه اثربخشی پیش درمانی با افدرین و لیدوکائین را در جلوگیری از درد حین تزریق پروپوفول بررسی کرده ایم.روش بررسی: 120 بیمار بالغ با وضعیت فیزیکی معادل ASA I, II که کاندید جراحی انتخابی بودند به صورت تصادفی به شش گروه (هر یک 20 نفر) تقسیم شدند. گروه نرمال سالین (نرمال سالین) گروه لیدوکائین (لیدوکائین (40mg)%2) و گروه افدرین (در دوزهای 30mg/kg، 70mg/kg، 100mg/kg، 150mg/kg) دریافت کردند. تمامی پیش داروها در حجم دو میلی لیتر تهیه شده بودند. درد حین تزریق پروپوفول توسط مقیاس سنجش بینایی درد (VAS) (=0 بدون درد و =10 شدیدترین درد) سنجیده می شد و توسط verbal rating scale (VRS) از صفر تا سه، هر پنج ثانیه هنگام تزریق پروپوفول کنترل و هماهنگ می شد.یافته ها: میانگین شدت درد در گروه نرمال سالین به میزان معنی داری از گروه لیدوکائین و افدرین بیشتر است اما اختلاف معنی داری بین دو گروه لیدوکائین و افدرین دیده نشد. (به ترتیب 85.9 در برابر 59.6 و 51.05 در آزمون kruskal-wallis test p:0.009) همچنین فراوانی بروز درد در گروه نرمال سالین به میزان معنی داری از گروه لیدوکائین بیشتر بود اما اختلاف معنی داری بین دو گروه و لیدوکائین و افدرین یافت نشد. (p>0.05) (نرمال سالین %85، لیدوکائین %55، افدرین %50 E30، افدرین %40 E70، افدرین %45 E100 و افدرین %50 E150).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد پیش درمانی با افدرین موجب کاهش شدت درد حین تزریق پروپوفول می شود که با داروی لیدوکائین قابل مقایسه است اما بر بروز آن تاثیری ندارد. همچنین در دوزهای پایین (ترجیحا 70m/kg) با حمایت از سیستم همودینامیک بدن از عوارض شناخته شده پروپوفول جلوگیری می کند.

زمینه و هدف: نشان داده شده است که بین سطح سرمی برخی عوامل آنتی اکسیدان مثل سرولوپلاسمین با وقوع پره اکلامپسی و شدت آن ارتباطی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی این ارتباط می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه تحلیلی Case-Control، در درمانگاه و بخش زایمان بیمارستان میرزا کوچک خان تهران 90 زن حامله 38-19 ساله با سن حاملگی بیشتر از 20w در دو گروه مورد (پره اکلامپسی) و کنترل (مادر سالم) مورد بررسی قرار گرفتند. گروه Case متشکل از دو گروه 30 نفری مبتلا به پره اکلامپسی خفیف و پره اکلامپسی شدید بود. این گروه بر اساس سن حاملگی به دو گروه پره اکلامپسی زودرس با سن حاملگی کمتر از 37 هفته (n=41) و پره اکلامپسی دیررس با سن حامگی مساوی یا بیشتر از 37 هفته (n=19) تقسیم شدند. گروه کنترل شامل 30 زن حامله با فشارخون نرمال بود. در افراد تحت مطالعه، سطح سرمی سرولوپلاسمین اندازه گیری شد و ارتباط این فاکتور با پره اکلامپسی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: میانگین سطح سرمی سرولوپلاسمین در زنان مبتلا به پره اکلامپسی شدید (390.83mg/dl) و پره اکلامپسی خفیف (319.43mg/dl) به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل (212.7mg/dl) بود. (p<0.001) میانگین سطح سرمی سرولوپلاسمین در پره اکلامپسی شدید (390.83mg/dl) به طور معنی داری بیشتر از پره اکلامپسی خفیف (p<0.001) (319.43mg/dl) و در پره اکلامپسی زودرس (373.28mg/dl) بیشتر از پره اکلامپسی دیررس (298.34mg/dl) بود (p<0.01).نتیجه گیری: در زنان در معرض خطر بالای پره اکلامپسی، با اندازه گیری سطح سرمی برخی فاکتورهای بیوشیمیایی از جمله سرولوپلاسمین می توان وقوع پره اکلامپسی را پیش بینی کرد و احتمال ابتلا به آن را کاهش داد.

زمینه و هدف: درد مزمن لگنی عبارت است از هر گونه درد لگن بدون ارتباط با حاملگی، عادت ماهیانه و مقاربت که حداقل شش ماه یا بیشتر به طول انجامیده و علت ارگانیک شناخته شده ای برای آن مطرح نشده باشد. شیوع درد مزمن لگنی در جوامع و مطالعات مختلف %3.8-%49 گزارش شده است، ولی تا به امروز مطالعه ای که فراوانی آن را در جامعه ما نشان داده باشد انتشار نیافته است. هدف پژوهش حاضر بررسی شیوع درد مزمن لگنی در گروهی از زنان شاغل در شهر تهران است.روش بررسی: 303 زن شاغل در دو مرکز آموزشی - درمانی شهر تهران با دامنه سنی 19-63(34.7±9.2) در این طرح که به شکل مقطعی انجام شد، شرکت کردند. برای انجام این طرح پرسشنامه ای که علاوه بر اطلاعات دموگرافیک شامل سوالاتی در مورد علایم درگیری سیستم های زنان و زایمان، عضلانی - اسکلتی، ادراری و گوارشی بود، در اختیار زنان قرار گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات از نرم افزار آماری مناسب برای تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: %22.3 از زنان گزارش کرده بودند که در حال حاضر درد ناحیه لگن بدون ارتباط با عادت ماهیانه و مقاربت دارند، در حالی که درصد این درد در طول 12-6 ماه گذشته یا همان درد مزمن لگنی %10.2 بود. سابقه زایمان طبیعی، احساس عدم تخلیه کامل روده ها و تقلا و تلاش زیاد حین دفع با وجود درد ناحیه لگن در 12-6 ماه گذشته ارتباط نشان داد (p=0.0001 و p=0.036) همچنین کمر درد و درد ناحیه تحتانی بدن (مجاری تناسلی، مقعد، نشیمنگاه و استخوان دنبالچه) نیز با درد مزمن ناحیه لگن در 12-6 ماه گذشته مرتبط بودند (p=0.0001).نتیجه گیری: با توجه به شیوع قابل توجه درد لگن در جامعه مورد بررسی و همینطور همراهی مجموعه ای از علایم سیستم های ژنیکولوژیکی، عضلانی - اسکلتی، ادراری و گوارشی با آن، لزوم پرداختن به آن از طرف سیستم های بهداشت و درمان با داشتن نگاه جامع نگر و به شکل تیم چند تخصصی مطرح می شود. همچنین بر ضرورت اجرای مطالعات گسترده اپیدمیولوژیک به شکل جامعه محور و با تعداد نمونه بالاتر تاکید می شود.

زمینه و هدف: پانکراتیت مزمن یک فیبروز پیشرونده پانکراس است که منجر به نارسایی اگزوکرین و اندوکرین پانکراس می گردد و اغلب به طور مشخص با درد مداوم اپی گاستر که به درمان های طبی پاسخ نمی دهد بروز می کند و در این موارد بیماران نیازمند نوعی اقدام جراحی اند، هدف از این مطالعه معرفی سه بیمار با پانکراتیت مزمن است.معرفی بیمار: در این مطالعه سه بیمار که با تشخیص پانکراتیت مزمن تحت عمل جراحی پانکراتیکو ژژنوستومی puestow (در مرکز پزشکی جراحی عمومی بیمارستان قائم (عج) – دانشگاه علوم پزشکی مشهد) قرار گرفته اند معرفی می شوند. در هر سه مورد علت اصلی مراجعه آنان درد مقاوم به درمان بوده است. پس از انجام عمل جراحی در سه بیمار فوق الذکر درد بیماران کاملا برطرف شده و در یک بیمار که عملکرد اگزوکرین پانکراس نیز مختل بوده پس از اقدام جراحی سوء جذب بیمار اصلاح گردید.نتیجه گیری: هر چند پانکراتیت مزمن در جامعه ما به علت کاهش مصرف الکل نادر است لیکن بایستی به عنوان یکی از علل دردهای مزمن و رنج آور شکم مدنظر قرار گیرد. و در موارد دردهای مداوم و مقاوم به درمان طبی، جراحی می تواند کمک کننده باشد و سبب بهبودی بیماران گردد.

زمینه و هدف: هپاتیت حاد از عوارض هالوتان می باشد که در موارد شدید با مرگ و میر 50 درصدی همراه می شود. به علت این عارضه استفاده از هالوتان در آمریکا و اروپا برای بیهوشی بزرگسالان ممنوع است. هر گاه بیمار به دنبال بیهوشی با هالوتان دچار ایکتر و افزایش شدید آنزیم های کبدی شود تشخیص هپاتیت هالوتانی مطرح می شود البته سایر تشخیص های افتراقی زردی بعد از عمل جراحی، باید بررسی و کنار گذاشته شود. هپاتیت هالوتانی درمان ندارد و بهترین راه درمان پرهیز از استفاده از هالوتان است.معرفی بیمار: خانم 28 ساله ای به دنبال دریافت بیهوشی با هالوتان برای سزارین، دچار هپاتیت شدید شد و بعد از یک ماه بستری و بهبود حال عمومی مرخص شد.نتیجه گیری: استفاده از هالوتان در بیهوشی بزرگسالان به علت عوارض بالقوه آن باید مورد تجدید نظر قرار گرفته و محدود گردد.