مجله دانشکده پزشکی
سال:1383 | دوره:62 | شماره:8 |تعداد مقالات:14

مقدمه: به دنبال کسب مهارت کافی در انجام اعمال جراحی الکتیو به روش لاپاروسکوپی و مزایای انکار ناپذیر آن برای بیمار، به تدریج لاپاروسکوپی جایگاه خود را در اعمال جراحی اورژانس نیز باز کرده است. در این مقاله ضمن تبیین اصول و معیارهای مربوطه و بیان مزایای کاربرد لاپاروسکوپی در بیماران اورژانس، گزارش بیست و پنج مورد بیمار اورژانس درمان شده به روش لاپاروسکوپی ارائه می شود. مواد و روشها: در ابتدا به کمک تروکار 10 میلیمتری که از راه ناف وارد شکم می شود تمامی شکم به کمک دوربین 30 درجه ارزیابی اولیه می شود و چنانچه به تشخیص نرسیدیم برحسب اینکه به ضایعات قسمت فوقانی و با تحتانی شکم مشکوک باشیم از خط مید کلاویکولر سمت چپ در محل LLQ و یا LUQ تروکار 5 میلیمتری وارد کرده و بررسی را به کمک وسائل لاپاروسکوپی کامل می کنیم و در مواردی که باز اطمینان لازم را به دست نیاوردیم از دست دوم جراح به کمک تروکار سوم استفاده می شود.یافته ها: از بین بیست و پنج بیمار ترومائی که طی 12 ماه در بیمارستان سینا و یک بیمارستان خصوصی براساس پروتکل بالا، نیاز به عمل براساس معاینه شکمی، C.T Scan و یا DPL محرز شده بود بجای انجام لاپاروتومی در قدم اول، در بیمار لاپاروسکوپی به عمل آمد. در 9 مورد هیچ یافته مهم به دست نیامد (36% منفی) در 8 مورد خونریزی مختصر تا متوسط داخل شکمی مشاهده شد که منشا آن از کبد (چهار مورد)، مزانتر روده باریک (یک مورد) و کپسول طحال (سه مورد) مشاهده شد که در سه مورد با صرف شستشو مشکل رفع گردید (همگی پارگی های مختصر کبد با حدود 200 میلی لیتر خون داخل شکم بود) و در سه مورد دیگر به کمک کلیپس و یا کوتر کردن هموستاز به دست آمد. دو مورد پارگی طحال به علت وسعت پارگی، عمل به روش باز و اسپلنکتومی تبدیل شد. نتیجه گیری و توصیه ها: مهمترین مزیت انجام لاپاروسکوپی در بیماران ترومایی با شرایط stable  کاهش در صد لاپاروتومی های منفی می باشد که با توجه به طول بلند برش عمل در این لاپاروتومی ها و ریسک بالای عوارض محل برش در بیماران ترومائی نظیر عفونت زخم و یا فتق های محل عمل؛ پرهیز از ایجاد این برش ها برای بیماران بسیار مطلوب است.

بیوپسی غده لنفاوی نگهبان (Sentinel Lymph Node) وضعیت غدد لنفاوی آگزیلا را در مراحل اولیه کانسر پستان به درستی تعیین کرده و نسبت به دیسکسیون غدد لنفاوی آگزیلا با عوارض کمتری همراه است. این تکنیک در حال حاضر برای بسیاری از جراحان روش ایده آل مرحله بندی آگزیلا می باشد و به کارگیری گسترده آن سبب مشخص شدن جزئیات تکنیکی و رفع ابهامات و اختلاف نظرهای قبلی شده است. بسیاری از شرایط بیمار که قبلا محدودیت و ممنوعیت بیوپسی غده لنفاوی نگهبان تصور می شد؛ در حال حاضر مانعی برای این اقدام نمی باشد و اندیکاسیون های آن رو به گسترش اند. روش تزریق، نقش سنتی گرافی، اهمیت میکرومتاستاز غده لنفاوی نگهبان؛ ارزیابی حین عمل آن و فایده دیسکسیون آگزیلا در حضور درگیری نود نگهبان و ... روشن تر شده اند.از آنجا که در طول 5 سال اخیر قریب به 1000 مقاله انگلیسی زبان در متون پزشکی درباره غده لنفاوی نگهبان در کانسر پستان به چاپ رسیده است و از آنجا که بسیاری از پروتکل های معتبر جهانی در این مورد به مرحله نتیجه گیری نزدیک شده اند، در این مقاله سعی شده تا با مروری بر مطالعات فوق جمع بندی از پیشرفت های اخیر داشته باشیم.

مقدمه: عضلات تنه، نقش مهمی در پایداری و سلامتی ستون فقرات به عهده دارند؛ ثبت کمی مقادیر عملکرد عضلانی، یک جزء اساسی از اقدامات توانبخشی است. متدهای ثبت نیروی عضلانی ممکن است، ایزومتریک، ایزوکنتیک و یا ایزواینرشیال باشد. متد اخیر، که توسط ایزواستیشن  B200، صورت می گیرد به خاطر شباهت بیشتر به حرکات طبیعی بدن، از امتیاز ویژه ای برخوردار است. تاکنون به علت قفل صفحه ساژیتال دستگاه B200، کلیه بررسی های عملکرد ایزومتریکی، در زاویه قائم (0) درجه تنه انجام گرفته است، با توجه به تاثیر قاطع Posture بر روی فعالیت عضلات تنه، لزوم تحقیقات بیشتری در این زمینه، محسوس می باشد، لذا با طراحی و ساخت آچار مخصوص، هدف این تحقیق که، بررسی تاثیر زوایای 0،15،30،45درجه خم شدگی تنه، بر روی گشتاورهای ایزومتریک و داینامیک عضلات تنه، می باشد، فراهم شده است.مواد و روش ها: 53 مرد سالم با میانگین سن (6.01) 24.72 به روش شبه تجربی در این مطالعه شرکت نموده اند. پس از طی مراحل مقدماتی و استقرار فرد در دستگاه B200، 5بار حرکت داینامیک آزاد، در صفحه ساژیتال انجام شد. سپس 3 بار انقباض ایزومتریکی حدود 10 ثانیه در جهات فلکسوری و اکستنسوری در هر یک از زوایای 45،30،15،0درجه، انجام گرفت. در پایان اطلاعات کسب شده توسط کامپیوتر B200، محاسبه و بر روی دیسک ذخیره می گردید.یافته ها: آزمون آماری T.test زوجی، اختلاف معنی داری را بین کلیه متغیرهای ایزومتریکی در زوایای چهارگانه دو به دو و به طور جداگانه با P<0.01 ثابت نموده است. بین کلیه میانگین های گشتاور فلکسوری و اکستنسوری در چهار زاویه، همزمان، مطابق با آزمون ANOVA اختلاف معنی P<0.01 به دست آمد.نتیجه گیری و توصیه ها: گشتاور اکستنسوری تنه، نه تنها در زاویه 0 درجه، بلکه در زوایای 15، 30 و 45 درجه، همچنان برتری اش را نسبت به گشتاور فلکسوری حفظ می کند. گشتاورهای ایزومتریک فلکسوری و اکستنسوری با افزایش زاویه تنه، به طور خطی، افزایش می یابند. اختلاف نسبی این افزایش در فلکسورها، بیشتر از اکستنسورهاست که تاثیر وزن و جاذبه، شرکت عضلات فلکسور ران بویژه، استحکام و ثبات تنه در دستگاه B200 از مهمترین دلایل آن به شمار می رود.

مقدمه: در این مطالعه سعی شده از که شیوع و شدت بیماری های کبدی در کودکان زیر 16 سال تالاسمی ماژور که نیاز به دریافت خون دارند تعیین شود و ارتباط آن با برخی از یافته های بیوشیمی و بالینی مورد ارزیابی قرار گیرد.مواد و روش ها: بیوپسی کبد از مبتلایان زیر 16 سال که کاندید پیوند مغز استخوان بودند در مرکز طبی اطفال صورت گرفت. شدت التهاب و فیبروز، درجه هموسیدروز از نمونه های به دست آمده با روش هیستولوژیک تعیین و ثبت شد و ارتباط آن با نحوه دریافت دسفروکسامین، سطح فریتین سرم، هپاتومگالی و ابتلا به هپاتیت C مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: به طور کلی 108 بیمار وارد مطالعه شدند و از تمامی آنها بیوشیمی کبد به عمل آمد. هموسیدروز درجه 3 و 4 و فیبروز کبدی (خفیف تا شدید) به ترتیب در 51.9% و 65.6% از بیماران به دست آمد. درجه هموسیدروز و شدت التهاب و فیبروز با سطح فریتین سرم بیماران رابطه مستقیم، ولیکن با نحوه مصرف شلاته کننده آهن یعنی دسفروکسامین ارتباط معنی داری نداشت.نتیجه گیری و توصیه ها: این مطالعه نشان داد که علیرغم مصرف دسفروکسامین، هموسیدروز و فیبروز کبدی در کودکان زیر 16 سال مبتلا به تالاسمی ماژور وجود دارد. از سوی دیگر این مطالعه نشان داد که با استفاده از سطح فریتین سرم بیماران می توان شدت بیماری کبدی را در آنها حدس زد.

مقدمه: هدف این مطالعه اثر وجود Bridging Collateral Vessels BCVs در میزان موفقیت آنژیوپلاستی در عروق کرونر در موارد Chronic Total Occlusion (CTO) می باشد. در آنژیوپلاستی عروق کرونر در موارد CTO تقسیم شکل ضایعات ممکن است در ارزیابی میزان موفقیت آنژیوپلاستی مفید باشد. در مورد نقش BCVs میزان موفقیت آنژیوپلاستی در CTO اختلاف نظرهایی وجود دارد.مواد و روش ها: 77 بیمار که در آنها آنژیوپلاستی در ضایعات CTO صورت گرفته است وارد این مطالعه شدند. این بیماران به دو گروه تقسیم شدند. در گروه 1 که شامل 27 بیمار بود BCVs وجود داشت و در گروه 2(50 بیمار) بیماران فاقد BCVs بودند.یافته ها : میزان موفقیت آنژیوپلاستی در گروه 11، 1 بیمار ودر گروه 2 در41 بیمار بوده است (40.7% در مقابل 82%، P=0.0002 و  relative risk=3.9 با حد اطمینان 95%، 6.4-1.7)  از 52 بیمار با آنژیوپلاستی موفقیت آمیز در بیمارانی که طول مدت انسداد در آنها کمتر از 3 ماه تخمین زده شد، میزان موفقیت آمیز بیش از بیمارانی بود که طول مدت انسداد در آنها بیش از 3 ماه بوده است (63.5% در مقابل 47.5%،  P=0.0001 وrelative risk=1.8  با حد اطمینان 95%، 2.6-1.3). وجود یک شاخه فرعی که فاصله 2mm از نقطه انسداد رگ داشته باشد یک فاکتور پیش آگهی کننده برای عدم موفقیت آنژیوپلاستی بوده است  P=000.7)، 2.9 = relative risk  با حد اطمینان 95%، 5.6-1.5). نتیجه گیری و توصیه ها: در CTO اشکال مورفولوژیکی در آنژیوگرافی عروق کرونر وجود دارد که ممکن است در هدایت موفق آنژیوپلاستی مفید باشد. یکی از آنها BCVs می باشد. که به نظر می رسد معکوس یا میزان موفقیت آنژیوپلاستی داشته باشد.

مقدمه: محدوده حرکتی پس از تعویض مفصل زانو از عوامل مهمی است که نتایج حاصل از عمل را تحت تاثیر قرار می دهد. تاکنون در مورد نوع عوامل و میزان تاثیر عوامل مختلف بر محدوده حرکتی زانو پس از تعویض مفصل، اتفاق نظر کامل وجود ندارد. هدف این مطالعه یافتن عواملی است که در پیش بینی محدوده حرکتی زانو پس از تعویض مفصل، نقش دارند. موارد و روش ها: در این مطالعه 68 زانو (در 60 بیمار) که در مدت سه سال [از شروع سال 1380 تا پایان سال 1382] تحت عمل تعویض مفصل زانو قرار گرفته بودند بصورت آینده نگر از نظر چندین متغیر [شامل سن، جنس، میزان Flexion Contracture قبل از عمل، میزان محدوده حرکتی زانو قبل از عمل، زاویه تیبیو فمورال قبل و بعد از عمل، میزان Body mass index  هنگام عمل، علت زمینه ای منجر به تعویض مفصل زانو و بالاخره نوع طراحی پروتز از نظر حفظ یا جایگزینی  PCL] مورد ارزیابی قرار گرفتند. در پایان رابطه هر یک از متغیرهای فوق با محدوده حرکتی زانو 6 ماه پس از عمل جراحی بررسی شد.یافته ها و نتیجه گیری: آنالیز آماری یافته های فوق مشخص کرد که میزان محدوده حرکتی زانو 6 ماه پس از تعویض کامل مفصل تنها با سه فاکتور از متغیرهایی که در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفته بودند، ارتباط دارد:1)محدوده حرکتی زانو قبل از عمل جراحی(P<0.01)  2)     میزان Flexion Contracture قبل از عمل جراحی (P<0.05)  3)       (P<0.05) Body mass index

مقدمه: بررسی شیوع جنسی، توزیع سنی و یافته های آنژیوگرافیک خونریزی ساب آراکنوئید (SAH) با توجه به مرگ و میر بالای آن در برنامه ریزی جهت کاهش مرگ و میر بیماران (mortality rate) موثر خواهد بود. این مقاله به بررسی این نکات می پردازد. مواد و روش ها: طی یک بررسی توصیفی در 580 بیمار ایرانی، اطلاعات مورد نظر بیمارانی که تشخیص SAH در آنها با سی تی اسکن و / یا LP به اثبات رسیده بود، از روی پرونده ها استخراج شد. در همه بیماران، آنژیوگرافی ساب ترکشن چهار رگ مغزی به روش استاندارد و مشتمل برنماهای روبرو، مایل و نمیرخ انجام شد. در مورد شریانهای ورتبروبازیلر نماهای روبرو و نیمرخ گرفته شد.یافته ها: از میان 580 بیمار، 60% آنها مرد و بقیه زن بودند. 60% بیماران بین 60-30 سال سن داشتند. 136 بیمار (23.4%) دچار آنوریسم مغزی، 82 مورد مبتلا به AVM  (14.1%)، 325 مورد آنژیوگرافی نرمال (56%) و 37 مورد مبتلا به ضایعات دیگر بودند (6.3%). در بیماران آنوریسمی، میانگین سنی بیماران 46 سال بود و 41% آنها زن بودند. در کل بیماران 149 آنوریسم مشاهده شد، یعنی 13 نفر (9.5%) از بیماران آنوریسمی مبتلا به دو آنوریسم بودند. 16 مورد (10.7%) از آنوریسمها در سیرکولاسیون خلقی و 133 مورد (89.3%) در سیرکولاسیون قدامی قرار داشت. 50 مورد (33.6%) آنوریسمها در ACA (42 مورد در (A.Com.A، 46 مورد (31%) در ICA (14 مورد در محل دو شاخه شدن و 25 مورد در P.Comm.A)، 37 مورد (24.8%) در MCA (30 مورد در محل دو شاخه شدن). 10 مورد (6.7%) در شریان بازیلر و 4 مورد (2.6%) در شریان ورتبرال و 2 مورد (1.3%) در PCA مشاهده شد.نتیجه گیری و توصیه ها: درصد ابتلای مردان نسبت به اغلب مطالعات بالاتر بود. که می تواند بدلیل مواجهه بیشتر مردان با برخی از ریسک فاکتورهای بیماری از قبیل دخانیات و یا دلایل نژادی باشد. میانگین سنی بیماران نسبت به بسیاری از مطالعات کمتر بود. میزان کمتر آنوریسمهای P.Comm.A موضوع بسیار جالبی است که میتواند در فهم بهتر پاتوفیزیولوژی بیماری به ما کمک کند و در ضمن در تشخیص و درمان بیماران اهمیت دارد. نسبت بالای موارد منفی در آنژیوگرافی می تواند بدلیل انجام آنژیوگرافی در زمان مناسب (یعنی حین وازواسپاسم)، استفاده از مواد حاجب هیپراسمولار یا عدم انجام کامل نماهای تکمیلی بوده باشد.

مقدمه: در بین علل متعدد نازائی، ناهنجاریهای حفره رحم یک عامل اساسی در این زمینه می باشد که شیوعی حدود 15%-10% در بین زوجین مبتلا به نازایی دارد. آن دسته از اختلالات رحمی که دخالت آنها در ناباروری مطرح شده است شامل موارد زیر می باشد: 1) ضایعات پولیپوئید (از قبیل پولیپ یا میوم)، 2) ناهنجاریهای مادرزادی (از قبیل رحم دو شاخ، سپتوم دار و...)، 3) چسبندگیهای داخل رحم. براین اساس دستیابی و شناخت یک روش تشخیصی که علاوه بر ارزش تشخیصی بالا از مزایای عوارض و هزینه کمتر نیز برخوردار باشد درخور توجه است. هدف از اجرای این طرح مقایسه صحت تشخیصی هیستروسالپنگوگرافی (HSG) و هیدروسونوگرافی (HDS) (به عنوان یک تکنیک جدید) جهت دستیابی به روش تشخیصی مطلوبتر بود. لازم به ذکر است که بعنوان استاندارد طلایی هر یک از دو تکنیک به طور جداگانه با هیستروسکوپی مورد مقایسه قرار می گرفتند. مواد و روشها: جهت انجام طرح 45 بیمار مبتلا به نازایی مراجعه کننده به بیمارستان میرزاکوچک خان مورد ارزیابی با هر یک از سه تکنیک نامبرده قرار می گرفتند. جهت انجام هیدروسونوگرافی با استفاده از سوند فولی French 8 داخل رحم محلول نرمال سالین تزریق شده و با استفاده از سونوگرافی واژینال حفره رحم بررسی می گردید. یافته ها: نتایج به دست آمده براساس هیستروسکوپی عبارت بودند از 34 مورد طبیعی، 7 مورد ضایعه پولیپوئید، 2 مورد چسبندگی داخل رحم و 2 مورد رحم دو شاخ. از مجموع کل بیماران مورد بررسی در روش HSG، 7مورد (15.6%) نتیجه غیر صحیح  (incorrect result)  گزارش شد (حساسیت 82%، اختصاصیت 85%، (%94:NPV,%64:PPV در حالی که در روش HDS فقط یک مورد منفی کاذب گزارش شد (حساسیت 89%، اختصاصیت 100%،(%97:NPV,%100:PPV براین اساس در تشخیص ناهنجاریهای حفره رحم HSG دارای صحت تشخیصی 84% و HDS دارای صحت تشخیصی 98% می باشد.نتیجه گیری و توصیه ها: به دلیل ارزش تشخیصی بالاتر در تکنیک HDS نسبت به HSG، در ارزیابی ناهنجاریهای حفره رحم در بیماران مبتلا به نازایی این روش دارای برتری می باشد.

مقدمه: عقیم سازی (لوله بستن) بعنوان یک روش مطمئن جلوگیری از بارداری توسط بسیاری از زوجها در جهان پذیرفته شده است. سندروم بعد از لوله بستن به صورت گوناگون دیده می شود. در این تحقیق برآنیم تا علایم و عوارض عمل جراحی بستن لوله های رحمی را در دو گروه از بیماران که به طور Elective مورد عمل جراحی قرار گرفته اند و بیمارانی که به صورت post-partum (زایمان طبیعی / سزارین) مورد عمل فوق قرار گرفته اند، بررسی نماییم. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 301 نفر (زن) که تحت عمل جراحی بستن لوله های رحمی قرار گرفتند، انجام شد. از بین 301 نفر، 193 نفر بلافاصله بعد از زایمان و 108 نفر در فواصلی بعد از زایمان تحت عمل فوق قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هایی که قبلا تنظیم شده بود استفاده شد. این مطالعه در مراکز بیمارستانی میرزاکوچک خان و آرش انجام شد. مدت پیگیری حداقل 12 ماه بود.یافته ها: از بین 301 نفر که وارد این مطالعه شدند (12.3%) 37 نفر بعد از عمل جراحی از درد لگنی شکایت داشتند و 93 نفر (31%) قاعدگی غیرطبیعی داشتند. همچنین بعد از عمل 61 نفر (20.3%) اختلالات خلقی خفیف داشتند و 4 نفر (1.3%) اختلالات خلقی متوسط داشتند. در مقایسه خانم های سنین 30 سال یا کمتر با خانم های مسن تر، افزایش بروز اختلالات قاعدگی دیده نشد (P=0.928). در کسانی که قبل از جراحی قرص خوراکی ضد بارداری مصرف می کردند، بهبود در عملکرد سیکل قاعدگی مشاهده نشد (P<0.001) همچنین در کسانی که قبل از عمل جراحی از دستگاه داخل رحمی (IUD) استفاده می کردند، بهبود در عملکرد سیکل قاعدگی مشاهده شد (P=0.0004). روش بستن لوله های رحمی (پارکند / پومروی) تاثیری در میزان بروز اختلالات قاعدگی نداشت. همچنین یافته ها نشانگر این بودند که از بین خانم هایی که قبل از عمل، سیکل غیر طبیعی داشتند، 66.1% یک سال بعد از عمل جراحی، قاعدگی طبیعی داشتند.نتیجه گیری و توصیه : بر اساس  یافته های بدست آمده بستن لوله های رحمی با بروز سندرم بعد از بستن  لوله های رحمی همراه نبوده است. اکثریت زنان مورد مطالعه یا اختلالی در عملکرد قاعدگی نداشتند و یا بهبود قاعدگی در آنها مشاهده شد.

مقدمه: هیپرگلیسمی یکی از عوامل مهم متابولیک تاثیر گذار بر عملکرد نورون های سربرال می باشد. هدف این مطالعه بررسی اثر هیپرگلیسمی بر آستانه تشنج ناشی از پنتلین تترازول بوده است.مواد و روشها: در این مطالعه برای ایجاد گلیسمی از گلوکز 40% با دوز 4 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از طریق گاواژ استفاده شده است. 30 دقیقه پس از تایید هیپرگلیسمی با انجام آزمایش خون، پنتیلن تترازول از طریق ورید دم انفوزیون شده و آستانه تشنج اندازه گیری گردید. در گروه کنترل معادل حجم گلوکز گروه تست، از سالین استفاده و با روش فوق آستانه تشنج تعیین گردید.یافته ها و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که هیپرگلیسمی احتمالا باعث کاهش آستانه تشنج ناشی از پنتیلن تترازول می شود در مطالعات و تحقیقات انجام شده نشان داده شده است که پنتیلن تترازول از طریق اثر بر سایت پیکروتوکسین و تداخل اثر با گابا اثرات خود را ایفا می کند. همچنین نشان داده شده که هیپرگلیسمی احتمالا ذخایر انرژی مغزی را کاهش داده و بازیافت ATP  مغزی را مختل می کند. در نتیجه ممکن است مغز برای تامین انرژی به متابولیزه کردن گابا متوسل شده و در نتیجه گابا کاهش یافته و آستانه تشنج کاهش یابد.

مقدمه: حجم کافی مایع آمنیوتیک یکی از مهمترین جنبه های سلامت جنین می باشد. برای امتحان این فرضیه که مایع درمانی مادر (هیدراسیون خوراکی مادر) باعث افزایش اندکس مایع آمنیوتیک در خانم های مبتلا به کاهش حجم مایع می شود، این مطالعه انجام گردید.مواد و روشها: یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی، بطور تصادفی کنترل شده از سال 1379 لغایت 1380 در بیمارستان میرزاکوچک خان انجام شد. در این مطالعه 44 بیمار به دو گروه کنترل و مداخله (مایع درمانی خوراکی)، هر گروه مشتمل بر 22 نفر تقسیم شدند. در هر دو گروه اندازه گیری اندکس مایع آمنیوتیک و وزن مخصوص ادرار قبل از شروع مطالعه انجام گردید و سپس به بیماران گروه مداخله راهنمایی شد که دو لیتر آب در عرض 2 ساعت بنوشید. گروه کنترل مایعات در حد مصرف معمول استفاده نموده و 2-4 ساعت پس از نوشیدن آب، اندازه گیری اندکس مایع آمنیوتیک و وزن مخصوص ادرار مجددا در دو گروه انجام شد.یافته ها: متوسط تغییر AFI (AFI قبل از درمان - AFI پس از درمان) به طور قابل توجهی در گروه مداخله بیش از گروه کنترل بود 16.4±14)در مقابل (P<0.001,0.36±13.4 این یافته ها نشان می دهد که مایع درمانی خوراکی مادر باعث افزایش حجم مایع در خانم های مبتلا به کاهش مایع آمنیوتیک می شود. از نظر مقایسه نتایج زایمان، سن بارداری در زمان ختم و روش زایمان (القاء زایمان در مقابل سزارین) و نیز از نظر outcome جنینی به تفاوت آماری قابل توجهی دست نیافتیم.نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج به دست آمده، اولیگوهیدرامینوس آنته پارتوم نیاز به مداخله زودهنگام جهت ختم بارداری و در نتیجه قرار دادن جنین و مادر در معرض خطرات و موربیدیتی های احتمالی ندارد.