مجله دانشکده پزشکی
سال:1390 | دوره:69 | شماره:3 |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: با وجود پیشرفت در زمینه های تشخیص و درمان سرطان ها، هنوز میزان بقای مبتلایان به گلیوبلاستوما مالتی فورم(GBM)  بهبود قابل توجهی نیافته است و درمان های دیگری در کنار درمان های رایج پیشنهاد شده است. یکی از این درمان ها، کنترل و توقف آنژیوژنز تومور از طریق داروها بوده تا از این طریق بتوان سرعت رشد سلول های بدخیم را مهار نمود. سنجش تراکم عروق کوچک (MVD) تکنیکی است که در آن عروق خونی رنگ پذیر شده توسط ایمونوهیستوشیمی، شمارش می گردند. امروزه از موش های بی موی فاقد ایمنی سلولی به طور گسترده ای در تحقیقات سرطان جهت ایجاد مدل تومورهای زنوگرافت استفاده می شود. هدف از این مطالعه، سنجش تراکم عروق کوچک در تومورهای زنوگرافت بومی حاصله از کاشت گلیوبلاستوما مالتی فورم بیماران در موش بوده تا از این مدل ها بتوان در تحقیقات داروهای مهارکننده آنژیوژنز استفاده نمود.روش بررسی: نمونه های توموری تازه از سه بیمار مبتلا به GBM اخذ و بعد از آماده سازی اولیه، به شکل هتروتاپیک در پهلوی موش های بی مو کاشته شد. دو ماه بعد موش ها قربانی و تومورها به آزمایشگاه پاتولوژی منتقل شده و پس از اطمینان از نوع تومور، میزان MVD-CD34 با شمارش نواحی Hot spot در 22 نمونه تعیین گردید.یافته ها: میزان تراکم عروق کوچک در این تومورها به طور میانگین 2.1± 30شمارش شد.نتیجه گیری: از مدل زنوگرافت بومی گلیوبلاستوما مالتی فورم می توان در مطالعات پیش بالینی داروهای مهارکننده آنژیوژنز بر اساس فارماکوژنومیکس بیماران ایرانی استفاده نمود. هم چنین در آینده این امکان وجود دارد که از این مدل ها بتوان در پیش بینی میزان حساسیت یا مقاومت نسبت به داروهای مهارکننده آنژیوژنز به منظور درمان انفرادی سرطان استفاده نمود.

زمینه و هدف: پروتیین انتقال دهنده غشایی ATP Binding Cassette transporter A1 (ABC A1) به عنوان یک واسط کلیدی در تحویل کلسترول از ماکروفاژهای غنی از لیپید به آپو لیپوپروتیین A1 که اولین مرحله در انتقال معکوس کلسترول در بدن و مرحله قطعی در جلوگیری از آترواسکلروز است، می باشد. افزایش بیان ATP binding cassette transporter A1 ممکن است مانع از تشکیل ماکروفاژهای غنی از لیپید شود و به دنبال آن خطر بروز آترواسکلروز کاهش یابد. با توجه به خاصیت ضد آترواسکلروزی و ضد آتروژنیکی سیر در دیواره عروق، هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره الکلی سیر بر بیان ژن ATP binding cassette transporter A1 در ماکروفاژهای THP-1 انسانی می باشد.روش بررسی: با استفاده از آزمایش تعیین دوز توکسیک، دوز توکسیک عصاره الکلی سیر بر ماکروفاژهای THP-1 تعیین شد. سلول های ماکروفاژ با غلظت های مختلف عصاره الکلی سیر به مدت 48 ساعت تیمار شدند. RNA از ماکروفاژهای تیمارشده استخراج و به وسیله Real-time PCR بررسی شد. پروتیین از سلول های ماکروفاژ تیمار شده استخراج و با آزمایش وسترن بلات مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: غلظت های مختلف عصاره الکلی سیر، بیان ATP binding cassette transporter A1 mRNA را به میزان 23-20% و بیان پروتیین آن را به میزان 37-18% در مقایسه با گروه کنترل (سلول های تیمار نشده) به طور معنی داری (P<0.05) افزایش داد.نتیجه گیری: عصاره الکلی سیر دارای اثرات مثبتی بر بیان ژن ATP binding cassette transporter A1 در سلول های ماکروفاژ است و احتمالا با افزایش انتقال معکوس کلسترول در ماکروفاژ از ایجاد آترواسکلروز جلوگیری می کند.

زمینه و هدف: پاسخ های ایمنی ذاتی و اکتسابی وابسته به مهاجرت لکوسیت ها از عرض سلول های اندوتلیال (EC) می باشد. سلول های دندریتیک (DCs) که نقش مهمی در شروع پاسخ های ایمنی سلولی دارند و در مسیر مهاجرت از بافت های محیطی به عقده های لنفاوی با سلول های اندوتلیال عروق لنفاوی تماس پیدا می کنند. در این تحقیق اثرات سلول های اندوتلیال چسبیده به سطح و غیرفعال بر روی خصوصیات فنوتیپی و عملکردی سلول های دندریتیک مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: بعد از جدا نمودن سلول های تک هسته ای از خون محیطی و کشت آن ها در محیط RPMI حاوی IL-4 (اینترلوکین-4 ) FCS و GM-CSF (فاکتور محرک- گرانولوسیت و مونوسیت) به مدت پنج روز سلول های دندریتیک نابالغ ایجاد شد. این سلول ها همراه با فاکتورهای بلوغ (مایع رویی مونوسیت (MCM)، TNF-α و (Poly I-C بر روی سلول های اندوتلیال اضافه شد و به مدت 48 ساعت، در محیط کشت RPMI کشت داده شد. هفت روز پس از کشت بلوغ سلول های کشت داده شده توسط دستگاه فلوسایتومتری، بتا کانتر و کیت الایزا بررسی شد.یافته ها: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که سلول های اندوتلیال از طریق تماس سلول به سلول با سلول های دندریتیک ارتباط برقرار نموده و باعث مهار بلوغ در سلول های دندریتیک می گردد. این اثر به علت کاهش بیان CD83, CD86, CD80 و HLA-DR و افزایش بیان CD14 می باشد. آن ها هم چنین با مهار نمودن محرک های لنفوسیت های T موجب کاهش تکثیر آن ها می شوند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گرفت، سلول های اندوتلیال که در مسیر مهاجرت سلول های دندریتیک قرار می گیرند، می توانند به عنوان تنظیم کننده های بالقوه عملکرد و تمایز سلول های دندریتیک باشند.

زمینه و هدف: یووینگ سارکوما یکی از بدخیم ترین تومورهای کودکان و نوجوانان است. خانواده این نوع تومور از سه گروه یووینگ سارکومای استخوانی، یووینگ سارکومای خارج استخوانی و تومورهای نورواکتودرمال اولیه محیطی (PPNET) تشکیل شده است. مطالعات اندکی، بیولوژی مولکولی این گروه از تومورها را بررسی نموده اند. بنابراین جهت بسط مطالعات قبل بیان پروتیین های p53، Ki67، CD99 و Fli-1 در بلوک های پارافینی 15 بیمار ایرانی یووینگ سارکوما بررسی شد. همبستگی بین بیان پروتیین هاFli-1 ، Ki67 و p53 با یکدیگر و هم چنین با سن، جنس و طول عمر بیماران بررسی شد.روش بررسی: بیان پروتیین های مورد نظر در 15 نمونه توموری از تومورهای خانواده یووینگ سارکوما فیکس شده در فرمالین و قالب گیری شده در پارافین با روش ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. برش های رنگ آمیزی شده با توجه به درصد سلول های توموری رنگ شده طبقه بندی شدند.یافته ها: نتایج بیان غشایی پروتیین CD99 را در 100 درصد بافت های توموری نشان داد. بیان پروتیین Fli-1 در هسته سلول های توموری در 86.7 درصد از نمونه ها مشاهده شد. بیان افزایش یافته پروتیین p53 در هسته سلول های توموری در 53.3درصد از نمونه ها مشاهده شد. بیان افزایش یافته پروتیین Ki67 در 60 درصد از بافت های توموری دیده شد. همبستگی آماری معنی دار بین بیان پروتیین های p53، Ki67 و Fli-1 با سن، جنس و طول عمر بیماران اثبات نشد. همبستگی آماری معنی دار بین بیان پروتیین های p53 و Ki67 مشاهده شد (P=0.003، .(c2نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بر نقش پروتیین های p53 و Ki67 در ایجاد و پیشرفت این گروه از تومورها تاکید می کند. هم چنین نتایج رنگ آمیزی هم زمان ایمونوهیستوشیمی پروتیین های Fli-1 و CD99 را جهت تشخیص یووینگ سارکوما پیشنهاد می کند.

زمینه و هدف: تیمیدین فسفریلاز (TP) تبدیل تیمیدین به تیمین را کاتالیز می کند. Mitochondrial Neuro Gastro Intestinal Encephalomyopathy (MNGIE) یک بیماری اتوزومی مغلوب است که در نتیجه جهش در ژن هسته ای TP، از دست رفتن شدید فعالیت آنزیم و تجمع تیمیدین در پلاسما ایجاد می گردد. تظاهرات بالینی این بیماری در مراحل ابتدایی قابل تشخیص نمی باشند. در افراد مشکوک به MNGIE تعیین فعالیت تیمیدین فسفریلاز در گلبول های سفید و اندازه گیری مقدار تیمیدین پلاسما ارزش تشخیصی دارند.روش بررسی: روش هایی که تا به حال برای اندازه گیری فعالیت تیمیدین فسفریلاز و میزان تیمیدین پلاسما مورد استفاده قرار گرفته اند از سرعت، دقت و صحت کافی برخوردار نبوده اند. ما فعالیت آنزیم تیمیدین فسفریلاز در گلبول های سفید بیماران دارای علایم بالینی MNGIE و افراد کنترل را به روش RP-HPLC سنجش کردیم. تیمیدین پلاسما نیز به همین روش اندازه گیری شد.یافته ها: در تحقیق ما غلظت تیمیدین پلاسمای افراد بیمار بیش از سه میکرومول بر لیتر و در افراد سالم غیر قابل اندازه گیری و پایین تر از حد اندازه گیری دستگاه ما بود. فعالیت آنزیمی در افراد بیمار کمتر از 5% افراد کنترل بود 14±4 nmol/h/mg) در مقابل 525±165 nmol/h/mgبا .(P<0.05 این نتایج یک الگوریتم تشخیص قطعی را بر اساس اندازه گیری تیمیدین پلاسما یا فعالیت تیمیدین فسفریلاز در گلبول های سفید و یا هر دو ارایه کردند.نتیجه گیری: ما یک روش سریع و دقیق را برای سنجش فعالیت آنزیم به روش RP-HPLC در ایران راه اندازی کردیم و توانستیم مقادیر مرجعی را برای میزان تیمیدین پلاسما و میزان فعالیت آنزیم TP برای بیماران ایرانی به دست آوریم.

زمینه و هدف: گیاه گل سرخ به واسطه اثرات آرام بخشی، ضد تشنجی و ضد دردی از دیرباز در طب سنتی ایران و اکثر کشورها جایگاه خاصی داشته است. این گیاه با توجه به داشتن آلکالوییدها، فلاونوییدها و ترکیبات آلی همواره در جهت کاهش فشارهای عصبی، درمان افسردگی، بی خوابی مزمن، ایجاد اثرات آرام بخش و ترمیم کنندگی پوست مورد استفاده قرار گرفته است. در حال حاضر با وجود این که از داروهای آرام بخش و ضد اضطراب شیمیایی به منظور تسکین دهندگی و پیش بیهوشی استفاده می شود ولی به علت عوارض جانبی این داروهای سنتتیک و مسایل اقتصادی بر آن شدیم تا اثرات ضداضطرابی و پیش بیهوشی عصاره این گیاه را با داروی سنتتیک به صورت مقایسه ای مورد مطالعه قرار دهیم.روش بررسی: به گروه های مختلف موش های نر نژاد ویستار عصاره گل سرخ با دوزهای150 mg/kg ، 300 و 450 و دیازپام با دوز 1.2mg/kg و دی متیل سولفوکساید با همان حجم 30 دقیقه قبل از ارزیابی اثرات تسکینی و پیش بیهوشی (مدت خواب القا شده با کتامین) با دوز 40 mg/kg تزریق شد و برای ارزیابی اثرات ضد اضطرابی از Elevated plus maze و Rota rod استفاده شد.یافته ها: نتایج به دست آمده بیان گر افزایش معنی دار مدت خواب القا شده با کتامین و هم چنین افزایش معنی دار مدت زمان سپری شده در بازوهای باز در گروه های تیمار با دوزهای بالا و پایین عصاره بود.(P≤0.01) نتیجه گیری: نتایج حاصله نشان داد که عصاره گل سرخ در دوز 450 mg/kg دارای اثرات تسکینی، پیش بیهوشی و ضد اضطرابی است.

زمینه و هدف: تاکنون در پژوهش های متعدد هم خوانی بین علایم رادیوگرافی و علایم کلینیکی در بیماران مبتلا به آرتروز زانو پیدا نشده است، اما این هم خوانی بین علایم کلینیکی و MRI کمی شده دیده شده است. مطالعه حاضر به بررسی ارتباط بین علایم با تغییرات ساختمانی مشخص شده توسط MRI و رادیوگرافی در مبتلایان به استئوآرتریت زانو پرداخته است.روش بررسی: تعداد 80 بیمار با تشخیص استئوآرتریت زانو به صورت متوالی در بیمارستان رسول اکرم از سال 1388 الی 1389 وارد مطالعه شدند و پس از معاینه میزان کمی شده درد و سفتی و محدودیت حرکت مفصل و در بررسی پاراکلینیک میزان کمی شده یافته های MRI و رادیوگرافی ساده به همراه مشخصات دموگرافیک در چک لیست مربوطه وارد شدند.یافته ها: ارتباط معنی داری بین درد با افیوژن مفصلی (P=0.008)، استئوفیت (P=0.006)، دژنراسیون منیسک(P=0.036)  و کیست ساب کندرال (P=0.044) در MRI وجود داشت. هم چنین خشکی مفصلی با ضایعات غضروفی (P=0.020) و دژنراسیون منیسک (P=0.026) در MRI رابطه آماری معنی داری داشت. بین یافته های رادیوگرافی با درد و خشکی و محدودیت حرکت مفاصل رابطه معنی داری وجود نداشت. ارتباط معنی داری بین یافته های رادیوگرافی و ادم مغز استخوان (P=0.015)، ضایعات غضروفی (P=0.022) و کیست ساب کندرال (P=0.014) وجود داشت.نتیجه گیری: آسیب غضروفی، ساب کندرال کیست و ادم مغز استخوان در MRI با یافته های رادیوگرافی همبستگی دارد و استئوفیت، دژنراسیون منیسک، کیست ساب کندرال و افیوژن مفصل زانو با شدت درد و آسیب غضروفی و دژنراسیون منیسک با خشکی مفاصل در ارتباط هستند. درحالی که یافته های بالینی (درد و خشکی و محدودیت حرکت) با نتایج رادیوگرافی همبستگی ندارند.

زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) علت اصلی ناباروری ناشی از فقدان تخمک گذاری می باشد. یکی از راه های درمان این سندرم استفاده از داروی متفورمین است. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی تاثیر داروی متفورمین بر اندومتر رحم در حین لانه گزینی و تعداد جنین در موش صحرایی ماده دچار سندرم تخمدان پلی کیستیک می باشد.روش بررسی: تعداد 40 سر موش صحرایی ماده بالغ از نژاد Sprague-Dawley به طور تصادفی انتخاب و به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه یک: کنترل، بدون دریافت هیچ دارویی، گروه دو: داروی متفورمین (150mg/kg/day) دریافت نمودند، گروه سه: با دریافت استرادیول والریت (4mg/rat)، PCOS در آن ها برانگیخته شد، گروه چهار: پس از برانگیختن PCOS، موش ها با متفورمین درمان شدند. وزن بدن، قند خون و هورمون های LH، FSH، تستوسترون، پروژسترون و استرادیول در خون موش ها اندازه گیری شدند. پس از جفت گیری موش های هر گروه به طور تصادفی و مساوی به دو زیر گروه تقسیم شدند و زیر گروه ها 5 و 15 روز پس از جفت گیری به ترتیب برای بررسی واکنش های دسیدوا در رحم و شمارش جنین کشته شدند.یافته ها: قند خون و هورمون های LH، FSH، تستوسترون و استرادیول در موش های دچار PCOS افزایش معنی دار داشت. قند خون به صورت معنی دار در موش های دچار PCOS دریافت کننده متفورمین کاهش نشان داد (P≤0.01)، در حالی که وزن و تعداد جنین افزایش نشان داد (P≤0.01). وزن در موش های دچار PCOS نسبت به گروه کنترل افزایش داشت (P≤0.01).نتیجه گیری: متفورمین تاثیر معنی دار بر میزان گلوکز و هورمون های جنسی خون و هم چنین تعداد جنین در موش صحرایی مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک دارد.

زمینه و هدف: داروهای ضد التهابی غیر استروییدی و مخدرها به صورت روتین برای کنترل درد بعد از عمل تجویز می شوند. عدم کنترل درد بعد از عمل موجب اثرات زیان بار مزمن و یا حاد شده و مرگ و میر را افزایش می دهد. در عمل استفاده از ضد دردهای اپیوییدی محدودیت هایی هم چون ایجاد تولرانس و یا عوارض جانبی هم چون تهوع، استفراغ آرام بخشی و یا دپرسیون تنفسی به همراه دارد. این مطالعه برای بررسی اثرات شیاف دیکلوفناک بر روی درد بعد از عمل فتق اینگوینال ترتیب داده شده است.روش بررسی: در یک کارآزمایی دوسوکور آینده نگر 60 بیمار کاندید هرنی اینگوینال تحت بیهوشی عمومی در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران گروه A،100mg شیاف دیکلوفناک و گروه B، 50mg پتیدین پس از القای بیهوشی دریافت نمودند. بررسی درد بعد از عمل پس از تحویل بیمار به ریکاوری و هر دو ساعت یک بار تا شش ساعت با استفاده از معیار عددی درد (VAS) انجام گردید.یافته ها: تسکین درد نسبتا در هر دو گروه مشابه بود (P=0.3). بیماران گروه پتیدین در دو ساعت بعد از عمل به مخدر بیشتری نسبت به گروه دیکلوفناک نیاز داشتند (P=0.03). در همان ساعت بیماران گروه A هم چنین نمرات درد مطلوب تری داشتند.(P<0.05) در سایر زمان ها تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. شیوع تهوع و استفراغ در هر دو گروه یکسان بود. دپرسیون تنفسی در هیچ کدام از گروه ها وجود نداشت.نتیجه گیری: بی دردی از پیش ایجاد شده با 100mg شیاف دیکلوفناک که پس از القای بیهوشی تجویز می شود موجب ایجاد بی دردی بعد از عمل با حداقل بازگشت درد در محل جراحی فتق اینگوینال می شود.

زمینه و هدف: بیماری های قلبی عروقی به خصوص آتروسکلروز از علل اصلی ناتوانی و مرگ و میر در سطح جهان هستند که شیوع آن ها در ایران نیز رو به افزایش می باشد. هموسیستیین و پروتیین واکنش گر سی (CRP) دو ریسک فاکتور جدید قلبی عروقی هستند که به طور مستقل خطر آتروسکلروز را نشان می دهند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای بر سطوح خونی این مارکرهای التهابی در مردان میان سال غیرفعال بود.روش بررسی: آزمودنی های این تحقیق شامل بیست و سه مرد میانسال سالم و غیر فعال بودند که به طور تصادفی به دو گروه تجربی (14 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 10 ایستگاه بود که با 35% یک تکرار بیشینه هر آزمودنی انجام می شد. سطوح هموسیستیین و hs-CRP خون قبل و پس از برنامه تمرینی اندازه گیری شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون تی مستقل افزایش معنی دار سطوح هموسیستیین و hs-CRP سرم را پس از تمرین در گروه تجربی نشان داد (P<0.05)، ولی در گروه کنترل این عوامل تغییر معنی داری نداشتند.نتیجه گیری: افزایش سطح هموسیستیین به علت افزایش متابولیسم پروتیین و سنتز کراتین برای تولید انرژی بوده و افزایش hs-CRP می تواند به علت تحریک کبد توسط اینترلوکین 6 مشتق از بافت عضلانی باشد که به عنوان سیگنالی برای تحریک لیپولیز و گلیکوژنولیز عمل می کند. هرچند تاثیرات مفید و یا مضر فیزیولوژیکی این تغییرات به درستی مشخص نبوده و به تحقیقات بیشتری در رابطه با تاثیر حاد و درازمدت انواع فعالیت های ورزشی بر سطوح کلیه عوامل خطرزای جدید آتروسکلروز نیاز است.