مجله دانشکده پزشکی
سال:1387 | دوره:66 | شماره:11 |تعداد مقالات:18

زمینه و هدف: داروهای متعددی در درمان لیشمانیوز جلدی به کار گرفته شده و علیرغم تاثیر، عوارض ناشی از آنها و مقاومت دارویی توجه بیشتر به داروها با منشا طبیعی معطوف شده است. در این تحقیق ماده ای موسوم به بره موم که حاصل فعالیت زنبور عسل بر روی گیاهان می باشد، همچنین عصاره های گیاهی بومادران و آویشن پیشنهاد می گردد. هدف این مطالعه دسترسی به فرمولاسیون دارویی فاقد مواد شیمیایی مضر و بدون عوارض جانبی و موثر می باشد.روش بررسی: هفت گروه موش آزمایشگاهی نژاد Balb/c مطالعه شد. آلوده کردن موش ها با تلقیح 0.1ml سوسپانسیون که حاوی دو میلیون پروماستیگوت لیشمانیا ماژور سوش (MRHO/IR/75/ER) بوده و در قاعده دم موش ها صورت گرفت. با استعمال دارو در محل زخم روزی دو نوبت به مدت شش هفته و سپس با اندازه گیری قطر زخم های ایجاد شده اثر درمانی دارو در بهبودی زخم بررسی شد.یافته ها: اختلاف معنی داری بین میانگین قطر زخم ها قبل و پس از درمان در گروه شاهد، بو مادران، آویشن و بره موم مشاهده شد (p<0.05). این آزمون بین میانگین قطر زخم ها پس از درمان در گروه های تحت درمان با عصاره های گیاهی، گروه های سه گانه شاهد و گروه گلوکانتیم اختلاف معنی داری نشان نداد (p>0.05).نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی آویشن و بومادران در التیام زخم سالک تاثیر خوبی داشته اند، لذا پیشنهاد می گردد که این مطالعه با عصاره هیدروالکلی گیاهان آویشن و بومادران در پایه ژل یا پماد و در مراحل ابتدایی ظهور ضایعه در موش های بالب سی تکرار گردد.

زمینه و هدف: تشکیل فیبروز اپیدورال بخشی از یک پاسخ فیزیولوژیک طبیعی پس از انجام عمل جراحی لامینکتومی می باشد همچنین این پروسه می تواند یکی از علل مهم عدم موفقیت اعمال جراحی ستون فقرات به حساب آید. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ژل فوم در کاهش فیبروز اپیدورال پس از جراحی لامینکتومی در خرگوش می باشد.روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت آینده نگر بر روی 45 خرگوش از نژاد نیوزلندی سفید انجام شد و تحت جراحی لامینکتومی با روش استاندارد و پذیرفته شده قرار گرفتند. پس از هشت هفته خرگوش ها کشته شده و ستون فقرات از L3 تا L6 به صورت یکپارچه خارج گردید. میزان فیبروز اپیدورال مشخص گردید. همچنین تعداد فیبروپلاست ها و سلول های التهابی در هر دو گروه با هم مقایسه شد.یافته ها: در این بررسی از نظر میزان فیبروز اپیدورال پس از عمل %55 خرگوش های گروه A در گرید صفر و یک و %45 در گرید دو قرار داشتند. این میزان در گروه B به ترتیب %73.7 و %26.3 بود که از نظر آماری تفاوت معنی دار وجود نداشت (p=0.189). از نظر تعداد سلول های فیبروبلاست ها به ترتیب %40 از خرگوش های گروه A در گرید یک و %60 در گرید دو و %42.1 خرگوش های گروه B در گرید یک و %57.9 در گرید دو قرار داشتند و تفاوت آماری بین دو گروه معنی دار نبود (p=0.576). از نظر تعداد سلول های التهابی نیز بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (p=0.465).نتیجه گیری: استفاده از ژل فوم پس از جراحی لامینکتومی در خرگوش تاثیری در کاهش میزان فیبروز اپیدورال پس از هشت هفته ندارد.

زمینه و هدف: موکوزیت و عوارض حاد دیگر ناشی از درمان کمورادیاسیون یکی از عوامل ناراحت کننده در بیماران با تومورهای سر و گردن می باشد. سیکلواکسیژناز-2 (cox-2) به عنوان آنزیمی که در بافت های نرمال التهابی و تومورال فعالیت بیش از حدی دارد شناخته می شود. این مطالعه جهت ارزیابی یک مهار کننده cox-2 در کاهش عوارض حاد درمان در بیماران مبتلا به سرطان های پیشرفته سر و گردن که تحت درمان با کمورادیاسیون قرار می گرفتند طراحی شده است.روش بررسی: این مطالعه که به صورت یک کارآزمایی بالینی فاز III و به صورت دوسوکور در بیماران با موارد پیشرفته موضعی سرطان های سر و گردن انجام شده است به صورتی که درمان رادیوتراپی 60-70 Gy و شیمی درمانی همزمان با سیس پلاتین هر سه هفته یا هفتگی برای انجام آنها شد. کپسول سلکوکسیب به صورت 100 mg چهار بار در روز که از روز اول درمان به مدت هشت هفته برای گروه مورد و پلاسبو برای گروه شاهد ادامه می یافت.یافته ها: در این مطالعه در کل 122 نفر (61 نفر در هر گروه) مورد بررسی قرار گرفته اند که 81 نفر مرد و 41 نفر زن بودند. در آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مشاهده شد که هر دو گروه در طی زمان درمان دچار عوارض موکوزیت، ازوفاژیت و درماتیت و درد شده اند ولی به طور کاملا معنی داری میزان افزایش درجه (Grade) هر یک از این عوارض در گروه پلاسبو بالاتر از گروه دارو بوده است (p<0.001). وزن در هر دو گروه در طی زمان به طور مشابهی کاهش یافته بود که البته در گروه پلاسبو میزان کاهش وزن به طور معنی داری بیشتر از گروه دارو بوده است (p<0.004). شاخص های خونی از قبیل فرمول شمارش خون و کراتینین خون در هر دو گروه کاهش یافته بود که تغییرات معنی داری نداشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از یک مهارکننده انتخابی cox-2 که دارویی ارزان و کم خطر می باشد سبب کاهش عوارض حاد درمانی در بیمارانی مبتلا به سرطان پیشرفته سر و گردن که تحت کمورادیاسیون قرار می گیرند، خواهد شد.

زمینه و هدف: شواهد متعددی بر نقش زمینه ژنتیکی در ایجاد بیماری آرتریت روماتوئید وجود دارد. این مطالعه به منظور شناسایی ارتباط این بیماری و ساب تایپ های مختلف HLA-DR4، در بیماران ایرانی انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه از نوع مورد شاهدی غیر همسان می باشد. گروه مورد 110 بیمار ایرانی آرتریت روماتوئید و گروه شاهد 56 بیمار مبتلا به آرتروز زانو مراجعه کننده به بیمارستان دکتر شریعتی تهران بودند. پس از اخذ نمونه خون از بیماران و گروه کنترل و استخراج DNA، HLA-DR4 و ساب تایپ های آن مورد بررسی قرار گرفتند. ارتباط HLA-DR4 و ساب تایپ های آن با ابتلا به بیماری، فاکتور روماتوئید و علایم بالینی بیمار مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: 89 نفر (%80.9) از بیماران آرتریت روماتوئید زن و بقیه مرد بودند. در 34 بیمار آرتریت روماتوئید (%30.9) و 11 نفر از گروه شاهد HLA-DR4 (%19.6) مثبت بود (p=0.12). در بین بیماران با HLA-DR4 مثبت، شایع ترین ساب تایپ مشاهده شده 0404 و در افراد شاهد HLA-DR4 مثبت، شایع ترین ساب تایپ مشاهده شده 0401 بود (p=0.03). ارتباط آماری معنی داری بین سن ابتلا به بیماری، سابقه فامیلی، خشکی صبحگاهی و فاکتور روماتوئید با مثبت شدن HLA-DR4 وجود نداشت. تورم مفصلی و تندرنس ارتباط معنی داری با مثبت بودن HLA-DR4 داشتند (p=0.03 و p=0.04).نتیجه گیری: گرچه در این مطالعه ارتباط HLA-DR4 با ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید از نظر آماری معنی دار نبود اما نسبت مثبت شدن آن در بیماران بیش از گروه شاهد بود. ممکن است در برخی از اقوام، سایر HLAها نیز به عنوان قسمتی از زمینه ژنتیکی در پاتوژنز این بیماری نقش داشته باشند.

زمینه و هدف: درمان اسپوندیلولیستزی دژنراتیو بسیار مورد بحث است. در حال حاضر، برای بیمارانی که به درمان طبی پاسخ مناسب نمی دهند روش های جراحی متعددی وجود دارد. هدف از انجام این بررسی، ارزیابی نتایج درمان مبتلایان به اسپوندیلولیستزی دژنراتیو به روش جراحی رفع فشار، وسیله گذاری و جوش دهی خلفی جانبی می باشد.روش بررسی: این بررسی به صورت مطالعه قبل و بعد روی 23 بیمار مبتلا به اسپوندیلولیستزی دژنراتیو که برای اولین بار تحت جراحی قرار می گرفتند انجام شد. همه این بیماران تحت جراحی رفع فشار، وسیله گذاری و جوش دهی خلفی جانبی قرار گرفته و به طور متوسط به مدت 29 ماه (13 تا 73 ماه) پی گیری شدند. برای بررسی نتایج بالینی از شاخص ناتوانی اوسستری، ظرفیت عملکردی هندرسون، میزان پایداری علایم پا، کمر یا لنگش استفاده شده است.یافته ها: متوسط شاخص ناتوانی اوسستری که قبل از عمل %72.2 (50 تا %88) بود، در آخرین مراجعه بیماران به %14.4 (صفر تا %54) رسید. نتایج ظرفیت عملکردی هندرسون در آخرین مراجعه بیماران، شامل 14 مورد (%60.9) عالی، هفت مورد (%30.4) خوب و در دو مورد (%8.7) متوسط بوده است. میزان کاهش شاخص ناتوانی اوسستری بعد از عمل نسبت به قبل از عمل و نیز ظرفیت عملکردی هندرسون، ارتباط قابل توجهی با میزان سابقه درد پا و لنگش در بیماران داشته است (p<0.05). همچنین، نتایج بالینی پس از جراحی تحت تاثیر مشخصات رادیولوژیک اسپوندیلولیستزی قبل از عمل نبوده است.نتیجه گیری: جراحی رفع فشار، وسیله گذاری و جوش دهی خلفی جانبی، روشی موثر و کم خطر در درمان بیماران با اسپوندیلولیستزی دژنراتیو ستون فقرات کمری است.

زمینه و هدف: پایش تهاجمی و مستقیم فشار شریانی توسط یک سیستم ساده مانومتر نیز انجام پذیر است اما به دلیل نبود مطالعات سیستماتیک جهت تعیین صحت و دقت آن و مقایسه با ترانسدیوسر، تفسیر نتایج حاصله از چنین سیستمی پایه علمی ندارد.روش بررسی: جهت تعیین ارتباط یافته های سیستم مانومتر با سیستم استاندارد ترانسدیوسر جمعا 105 اندازه گیری همزمان فشار خون سیستولیک و دیاستولیک شریان رادیال در هفت بیمار حین جراحی توسط این دو سیستم انجام گردید. در سیستم مانومتر، اکستنشن تیوب تا نیمه نزدیک به بیمار از سرم سالین پر می شد و نیمه خالی آن به یک مانومتر متصل می گردید. ترانسدیوسر و سطح بین مایع و هوای درون اکستنشن تیوب در یک سطح قرار داده می شدند. سپس برای تعیین ارتباط مقادیر فشار شریانی به دست آمده توسط دو روش اندازه گیری از آنالیز رگرسیون خطی استفاده گردید.یافته ها: فشار نبض در سیستم مانومتر به میزان mmHg [mean (CI 95%)] 37 (33-41) کمتر از سیستم استاندارد بوده، اما فشار متوسط شریانی در دو سیستم با تنها 2 (1-3) mmHg اختلاف، از لحاظ بالینی قابل انطباق می باشند. به علاوه، بدون نیاز به محاسبه فشار متوسط شریانی در سیستم مانومتر، امکان تخمین دقیق فشار متوسط شریانی در سیستم ترانسدیوسر (MAPT) و پایش تغییرات آن از روی فشار سیستولیک شریانی در سیستم مانومتر (SAPM) با وجود ارتباط خطی بسیار مناسب این دو اندازه گیری (R=0.966) توسط فرمول MAPT= (1.03 ×SAPM) - 7.34 مقدور می باشد.نتیجه گیری: پایش فشار سیستولیک شریانی توسط سیستم مانومتر روش قابل قبولی جهت تخمین فشار متوسط شریانی در سیستم استاندارد ترانسدیوسر می باشد.

زمینه و هدف: میاستنی گراویس یک اختلال عصبی - عضلانی است که به شکل ضعف و ناتوانی عضلات اسکلتی خود را نشان می دهد. در حال حاضر تایمکتومی به عنوان یک گزینه درمانی در این بیماری مطرح است. هدف از این مطالعه بررسی بالینی تاثیر تایمکتومی در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس می باشد.روش بررسی: بیماران مبتلا به میاستنی گراویس با سابقه تایمکتومی طی 12 سال در یک مرکز مورد بررسی قرار گرفتند. بیمارانی که حداقل شش ماه از عمل تایمکتومی آنها گذشته بود، از طریق تماس تلفنی فراخوانده شدند. برای ارزیابی میزان بهبودی از اظهارنظر بیمار در مورد نوع و دوز داروهای مصرفی و علایم بیماری استفاده شد.یافته ها: 60 بیمار میاستنی گراویس با اکثریت مونث (46 نفر= %76.7) و میانگین سنی 30.4±11.1 سال وارد مطاله شدند. 48 بیمار تحت عمل جراحی با برش استرنوتومی و 12 بیمار تحت جراحی کم تهاجمی از طریق توراکوسکوپی قرار گرفته بودند. در 17 مورد (%28.3) «بهبودی کامل» و در 34 مورد (%56.6) «بهتر شدن» مشاهده شد. در شش مورد (%10) «عدم تغییر» و در سه مورد (%5) «تشدید بیماری» دیده شد. در مجموع حدود %85 بیماران از عمل جراحی سود بردند. سن، جنس، مدت و شدت بیماری قبل از عمل، میزان مصرف دارو قبل از عمل، تکنیک جراحی و نوع بافت شناسی تیموس، اثری بر پاسخ به تایمکتومی نداشتند. رضایت از نتیجه عمل در %17 بیماران در حد عالی، %43 خوب، %35 متوسط و %5 بد بیان شد.نتیجه گیری: تیمکتومی یک روش درمانی مناسب در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس بوده است و می تواند در کلیه این بیماران صرف نظر از سن، جنس، مدت و شدت بیماری و وجود تیموما به کار رود.

زمینه و هدف: تست بیوفیزیکال پروفایل به صورت رایج جهت ارزیابی سلامت جنین و تشخیص وجود هیپوکسی و اسیدوز در جنین مورد استفاده قرار می گیرد. مداخلاتی که بر اساس تست بیوفیزیکال پروفایل غیرطبیعی صورت گرفته منجر به کاهش مورتالیتی پری ناتال و همچنین کاهش فلج مغزی شده است. تست شامل ارزیابی پنج متغیر شامل تست غیر استرسی، تنفس جنین، حرکات جنین، تونیسیته جنین و حجم مایع آمنیوتیک می باشد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط فاکتورهای مختلف فعالیت بیوفیزیکی جنین با درجات مختلف اسیدوز جنین می باشد.روش بررسی: در طی یک مطالعه آینده نگر 140 بیمار با حاملگی تک قلو و سن حاملگی 28 تا 42 هفته که قبل از شروع مراحل زایمانی کاندید سزارین شدند مورد بررسی قرار گرفتند. 24 ساعت قبل از انجام عمل سزارین پروفیل بیوفیزیکی جنین انجام شد سپس بلافاصله بعد از زایمان نوزاد به طریقه سزارین، 10-20 cm از بندناف به صورت دوبل کلامپ شده و PH خون شریانی بند ناف اندازه گیری شد. (PH کمتر از 7.2 جهت تشخیص اسیدوز به کار رفت).یافته ها: میانگین سن مادران در این مطالعه 27.42 سال بود. پروفیل بیوفیزیکی جنین ارتباط قابل توجهی با PH خون بندناف داشت. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی پروفیل بیوفیزیکی جنین به ترتیب %88.9، %88.6، %50، %98.1 بود.نتیجه گیری: اولین تظاهر اسیدوز جنین به صورت تست بدون استرس غیر راکتیو و کاهش تنفس جنین می باشد، در اسیدمی پیشرفته حرکات جنین و تون جنین تحت تاثیر قرار می گیرند. بهتر است در ارزیابی بیوفیزکی جنین علاوه بر نمره به دست آمده به فاکتورهای مختلف بیوفیزیکی نیز توجه کرد.

زمینه و هدف: تروما به عنوان مشکل جهانی به خصوص در سنین جوانی با مرگ و میر بالا ناشی از آسیب قفسه سینه، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از مطالعه بررسی اپیدمیولوژی ترومای قفسه سینه و شدت آسیب ناشی از آن می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی و آینده نگر، اطلاعات بیمارانی که با ترومای قفسه سینه از خرداد 75-76 در سه مرکز درمانی شهر تهران مراجعه و بستری شده اند جمع آوری و ارزیابی شد. این اطلاعات شامل اطلاعات دموگرافیک بیماران، نوع و شدت آسیب (ISS) و اقدامات درمانی انجام گرفته جهت بیماران بود.یافته ها: اکثریت 342 بیماری که به علت ترومای قفسه سینه در این بیمارستان ها بستری شده بودند را بالغین مذکر تشکیل می دادند؛ که در بیشتر موارد تروما به دنبال تصادف با اتومبیل رخ داده بود. ترومای همراه در 280 (%82) از موارد وجود داشت. آسیب سطحی جدار قفسه سینه شایع ترین نوع ترومای توراسیک در بیماران بود. آسیب خفیف در 181 (%53) موارد گزارش شد (ISS<7). تنها 42 (%12) نفر از بیماران مورد مطالعه به مداخلات جراحی جهت درمان ترومای قفسه سینه نیاز داشتند. میزان مرگ و میر %14 و وابسته به ISS بود.نتیجه گیری: ترومای قفسه سینه در بیماران ترومایی از شیوع بالایی برخوردار بوده و در بیشتر موارد با آسیب سایر ارگان ها همراه می باشد. با توجه به میزان بالای مرگ و میر ناشی از این نوع تروما در افراد مسن، توجه ویژه به آسیب های قفسه سینه در این گروه اهمیت ویژه ای دارد.

زمینه و هدف: با مطرح شدن درمان غیر جراحی در درمان ترومای غیر نافذ طحال، تغیر زیادی در روش برخورد بیماران با ترومای بلانت طحال ایجاد شده است. در این مطالعه با بررسی فاکتورهای کلینیکی و پاراکلینیکی مورد استفاده جهت تعیین نوع درمان بیماران مبتلا به ترومای غیر نافذ طحال سعی شده تا معیارهای نسبی مفیدی جهت تصمیم گیری منطقی تر برای انتخاب درمان جراحی و غیر جراحی این نوع بیماران تعیین شود.روش بررسی: در یک بررسی آینده نگر مشاهده ای مقطعی 101 بیمار با ترومای بلانت طحال بررسی شدند. بیماران با همودینامیک ناپایدار و علایم مشخص شکمی، تحت لاپاروتومی اورژانس و عمل اسپلنکتومی قرار گرفتند و برای بیمارانی که وضعیت همودینامیک پایدار داشتند و فاقد علایم شکمی واضح بود، سی تی اسکن شکم و لگن انجام شد.یافته ها: از میان 101 بیمار مبتلا به ترومای نافذ طحال 61 بیمار (%60.3) مورد به علت افت شدید فشار خون و علایم شدید حساسیت شکمی تحت جراحی لاپاروتومی فوری قرار گرفتند و 40 بیمار دیگر که از نظر همودینامیک کنترل شده بوده و علایم شکمی مشکوک داشتند کاندید درمان غیر جراحی شدند. افت فشار خون، وقوع افت هموگلوبین در بیش از یک اپیزود و نیاز به ترانسفوزیون خون بیش از یک مرتبه و تعداد واحد خون بیشتر دریافتی باعث افزایش ریسک عمل جراحی بیماران گردید. میانگین عدد 16 ISS و بالاتر ((ISS ³ 16 با عمل جراحی بیماران رابطه مستقیمی داشت.نتیجه گیری: درمان غیر جراحی در این سری بیماران در %75 موارد موفقیت آمیز بود. با انتخاب صحیح بیماران می توان بیماران بیشتری را جهت درمان غیر جراحی کاندید نمود.

زمینه و هدف: عفونت ادراری شایع ترین بیماری سیستم ادراری - تناسلی و یکی از مهمترین عفونت های باکتریال در گروه سنی اطفال است. شیوع آن از %0.1 تا %1 در بین نوزادان و از %5 تا %11 در بین شیرخواران تب دار کمتر از هشت هفته متغیر می باشد. در سه ماهه اول زندگی، در بین پسرها به ویژه آنها که ختنه نشده اند فراوان تر است. اهمیت عفونت ادراری در نوزدادن از یک سو و فراوانی زردی در دوره نوزادی از سوی دیگر و اینکه چه ارتباطی بین این دو می تواند وجود داشته باشد انگیزه برای این تحقیق بوده اند. هدف از این مطالعه بررسی موارد عفونت ادراری در نوزادان زرد و مقایسه آن با موارد عفونت ادراری در نوزادان فاقد زردی می باشد.روش بررسی: این مطالعه از نوع تحلیلی است که به روش Case control در 100 نوزاد با زردی که در هفته دوم تولید مراجعه کرده بودند و 100 نوزاد فاقد زردی انجام گرفت. اطلاعات حاصله از شرح حال و معاینه بالینی و جواب آزمایشات در پرسشنامه از پیش طراحی شده درج و توسط نرم افزار SPSS آنالیز گردید.یافته ها: اختلاف معنی داری بین متغیرهای زمینه ای در دو گروه مورد مطالعه وجود نداشت. در 100 نوزاد مبتلا به زردی 11 مورد عفونت ادراری مشاهده شد در حالی که در 100 نوزاد فاقد زردی هیچ مورد عفونت ادرار مشاهده نگردید (p=0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به اینکه یکی از علل مهم زردی دوران نوزادی بالاخص زردی طول کشیده عفونت ادراری است باید نوزدان زرد را از نظر عفونت ادراری مورد بررسی قرار دهیم. انجام کشت ادرار الزامی است و بررسی رادیولوژیک از جمله سونوگرافی و VCUG در تمام نوزادان مبتلا به عفونت ادراری ضروری می باشد.

زمینه و هدف: سندروم Ekiri یا آنسفالوپاتی توکسیک کشنده، عارضه غیر گوارشی شیگلوز می باشد که به صورت دیسانتری همراه با تب بالا، تشنج، سردرد و اختلال هوشیاری تظاهر نموده و به سرعت باعث مرگ بیمار می شود.روش بررسی: این مطالعه Case Series بر روی 13 کودک مبتلا به سندروم Ekiri که از مهر 76 لغایت مهر 86 به بیمارستان بهرامی مراجعه کرده و در مدت کوتاهی دچار اختلال سطح هوشیاری، تشنج های مکرر، کولیت و تب بالا شده اند. مطالعه فوق در مورد بیماران شامل مشخصات بیماران، تظاهرات بالینی، یافته های فیزیکی، یافته های آزمایشگاهی می باشد. متغیرهای مورد بررسی در این مطالعه شامل سن، جنس، تب، تشنج، اختلال هوشیاری، سردرد، آنسفالوپاتی، دهیدراتاسیون، افزایش فشار داخل مغز، کولیت، بیماری زمینه ای، کشت مدفوع، خون و CSF بوده است.یافته ها: گروه بیماران شامل 10 پسر وسه دختر با متوسط سنی 30.5 ماه بود. همه بیماران دچار تشنج، کولیت، افزایش فشار داخل مغز، آنسفالوپاتی و کوما شده بودند. هفت بیمار از سردرد شاکی بودند و فقط سه نفر از بیماران دهیدراتاسیون داشتند. اولین علامت بیماری در سه نفر گاستروآنتریت، در 9 نفر تشنج و در یک بیمار سردرد بود. کشت مدفوع در تمام بیماران مثبت بود ولی کشت خون در یک بیمار مثبت بود. مرگ در تمام بیماران روی داده بود.نتیجه گیری: علایم و  نحوه بروز سندروم Ekiri عارضه نادر شیگلوز، در بیماران مورد مطالعه در بیمارستان کودکان بهرامی مشابه با مطالعات قبلی می باشد. در این بررسی نیز همه بیماران فوت کردند و اقدامات supportive موثر نبوده است.

زمینه و هدف: ضایعات انسدادی دستگاه گوارش از مهمترین مشکلات مادرزادی می باشند که برحسب محل و میزان انسداد، تظاهرات بالینی متفاوتی دارند. هرچند ضایعات انسدادی کامل، علایم کلاسیک انسداد روده را در شیرخوار ایجاد می کنند، انسداد نسبی ممکن است تا سنین بزرگسالی فاقد علامت باشد و گاه تظاهرات غیر معمول ایجاد نموده که بررسی های وسیع تشخیصی را می طلبد. علاوه بر این، تاخیر در تشخیص می تواند عوارض قابل توجهی داشته باشد. این ضایعات عمدتا به وسیله جراحی قابل اصلاح هستند، آگاهی پزشکان از راهکار درمانی و ارجاع به موقع حایز اهمیت می باشد.معرفی بیمار: پنج شیرخوار مبتلا به انواع متفاوتی از ضایعات انسدادی دستگاه گوارش با تظاهرات گوناگون از جمله استفراغ، هماتمز، کاهش رشد و استئاتوره مراجعه کردند. تشخیص به موقع در چهار بیمار منجر به اصلاح جراحی ضایعات شد، گرچه در یک مورد تظاهرات غیر معمول ضایعه منجر به کاهش رشد و تکامل گردید.نتیجه گیری: ضایعات انسدادی مادرزادی دستگاه گوارش به خصوص انسداد نسبی گاه تظاهراتی غیر معمول ایجاد می کند که در صورت تشخیص و درمان به هنگام پیش آگهی خوبی خواهد داشت.

زمینه و هدف: کیست هیداتید ریوی بیماری نادری است که می تواند با ایجاد کاویته، زمینه را برای عفونت قارچی آماده سازد. آسپرژیلوما به رشد ساپروفیت گونه اسپرژیلوس (شایع ترین عامل) با تجمع رشته های قارچ به شکل توپ در کاویته از پیش شکل گرفته به ویژه در پارانشیم ریه گفته می شود.معرفی بیمار: مرد 28 ساله ای بدون بیماری زمینه ای با سیر دو ماهه علایم تنفسی با دیسترس تنفسی و هیدروپنوموتوراکس وسیع توراکوستومی لوله ای شد و به علت کیست هیداتید عارضه دار، تحت توراکوتومی و لوبکتومی قرار گرفت. هیستوپاتولوژی کیست هیداتید همراه با تجمع کلافه های قارچی درون کاویته در زمینه واکنش گرانولومایی بود.نتیجه گیری: در تشخیص افتراقی علایم تنفسی در زمینه کاویته سگمان های تحتانی ریوی، کیست هیداتید ریوی با آلودگی قارچی، در مناطق اندمیک، می باشد. درمان جراحی و بستن حفره کیست تخلیه شده (کاپیتوناژ) بوده و روشی در جلوگیری از آلودگی ثانوی می باشد.