مجله علوم پزشکی فیض
سال:1392 | دوره:17 | شماره:5 |تعداد مقالات:17

سابقه و هدف: سرطان کولون شایع ترین سرطان دستگاه گوارش و هم چنین چهارمین دلیل مرگ بر اثر سرطان در جهان می باشد. از سوی دیگر بسیاری از فرآیندهای رشد و نموی می تواند تحت تاثیر میدان های الکترومغناطیسی قرار بگیرد و میدان الکترومغناطیسی ممکن است اثرات متفاوتی بر سلول ها داشته باشد. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثرات میدان الکترومغناطیس با فرکانس پایین بر رد ه سلول های سرطان کولون (HT-29) می باشد. مواد و روش ها: سلول های سرطانی HT-29 و سلول های طبیعی L929 در محیط RPMI حاوی سرم جنین گاوی (FBS) و آنتی بیوتیک کشت گردیدند. سلول ها به مدت 3 ساعت در مجاورت میدان الکترومغناطیس با فرکانس 50 هرتز و شدت های 50، 200 و 400 گاوس قرار گرفتند. میزان رشد و تکثیر و هم چنین تغییرات مورفولوژیک ایجاد شده با میکروسکوپ معکوس، عکس برداری شد. و میزان زنده بودن سلول ها به روش آزمون MTT تعیین شد. نتایج: درصد زنده ماندن سلول های HT-29 ((81.097±2.703 و L929 ((89.375±3.672 پس از قرارگیری در مجاورت میدان الکترومغناطیس با شدت 50 گاوس نسبت به شاهد معنی دار نبود. درصد زنده ماندن سلول های HT-29 ((30.807±4.479 و L929 ((35.179±4.137 پس از قرارگیری در مجاورت میدان الکترومغناطیس با شدت 200 گاوس نسبت به شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. درصد زنده ماندن سلول های (HT-29 (18.391±3.091 و L929 (3.513±23.046) پس از قرارگیری در مجاورت میدان الکترومغناطیس با شدت 400 گاوس نسبت به شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. نتیجه گیری: میدان الکترومغناطیس با فرکانس 50 هرتز و شدت های 200 و 400 گاوس اثر مهاری بر رشد و تکثیر رد ه سلول های سرطانی HT-29 و سلول های طبیعی L929 داشته و هم چنین دارای اثر کشندگی بر سلول های مذکور می باشد.

سابقه و هدف: لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری های اندمیک در برخی از نقاط ایران است. استفاده از ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتی به عنوان داروهای خط اول درمان، با محدودیت ها و عوارض جانبی متعددی همراه می باشد. از این رو، همواره تلاش برای یافتن روش های درمانی جدید و ﻣﺆثر مورد نظر است. در پژوهش حاضر، تاثیر آلوئه امودین بر رشد پروماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی مورد ارزیابی قرار گرفت. هم چنین، تاثیر آلوئه امودین در روند القا آپوپتوز در پروماستیگوت های انگل سنجیده شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی غلظت های مختلف (40، 80، 120 و 160 میکروگرم بر میلی لیتر) از آلوئه امودین در سه زمان (24، 48 و 72 ساعت) بر پروماستیگوت های انگل تاثیر داده شده و با استفاده از شمارش تعداد انگل IC50 محاسبه شد. هم چنین، برای تعیین درصد پروماستیگوت های زنده پس از افزودن آلوئه امودین از روش MTT استفاده شد. در ادامه با استفاده از آزمون فلوسایتومتری میزان آپوپتوز در سه غلظت (40، 80 و 120 میکروگرم بر میلی لیتر) بررسی شده و درصد آپوپتوز اولیه، تاخیری و نکروز مشخص شد. نتایج: آلوئه امودین دارای اثر ممانعت کنندگی بر رشد پروماستیگوت های انگل است و میزان52.79 IC50  میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد. هم چنین، نتایج حاصل از آزمون فلوسایتومتری نشان داد که آلوئه امودین باعث القای آپوپتوز اولیه و تاخیری در پروماستیگوت لیشمانیا ماژور می شود. نتیجه گیری: آلوئه امودین دارای اثرات ضد لیشمانیایی بوده و با توجه به اینکه ماده ای با منشا گیاهی است، می تواند به عنوان دارویی جدید در بررسی های درون تنی مورد بررسی قرار گیرد.

سابقه و هدف: مکامیلامین و نیتریک اکساید در رفتارهای شبه اضطرابی نقش دارند. اما تعیین محل اثر و برهمکنش این سیستم ها در مغز نیازمند مطالعه می باشد. لذا، در این مطالعه برهمکنش احتمالی بین مکامیلامین و سیستم نیتریک اکساید هیپوکامپ پشتی در زمینه رفتار شبه اضطرابی بررسی شده است.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی روی 180 سر موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI انجام شد. موش های کوچک آزمایشگاهی با کتامین و زایلازین بی هوش شدند و دو کانول با استفاده از دستگاه استریوتاکسی در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. به تمامی حیوانات قبل از شروع آزمون رفتاری برای بهبودی یک هفته فرصت داده شد. تست ماز به علاوه ای شکل مرتفع برای سنجش رفتارهای شبه اضطرابی مورد استفاده قرار گرفت.نتایج: تزریق دوطرفه مکامیلامین، -L آرژنین یا L-NAME به هیپوکامپ پشتی باعث القاء اثرات اضطراب زا می شود. تزریق مقدار غیرموثر مکامیلامین به داخل هیپوکامپ پشتی قبل از مقادیر مختلف -L آرژنین یا L-NAME اثرات اضطراب زای -L آرژنین یا L-NAME را تقویت می نماید. نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهند که نه تنها نیتریک اکساید و مکامیلامین هر دو در تعدیل اضطراب در هیپوکامپ پشتی موش های کوچک آزمایشگاهی نقش دارند، بلکه بین آنها یک برهمکنش پیچیده نیز وجود دارد.

سابقه و هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مصرف رژیم غذایی حاوی عصاره تخم کدو بر ساختار بیضه و پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون موش های صحرایی بالغ تیمار شده با سیکلوفسفامید اجرا گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 40 سر موش بالغ نژاد ویستار با وزن 300-250 گرم به 4 گروه 10 تایی تقسیم شدند. گروه اول (دارونما): موش های سالم دریافت کننده 1 میلی لیتر نرمالین سالین. گروه دوم: سیکلوفسفامید با یک دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم بر وزن بدن، و گروه های سوم و چهارم: دوزهای 300 و 600 میلی گرم بر کیلوگرم در روز، عصاره تخم کدو را به صورت خوراکی و آغشته با غذا به مدت 6 هفته بعد از تزریق داروی سیکلوفسفامید با همان دوز به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. ساختارهای بافت شناسی و مورفولوژیک بیضه ها و هم چنین فاکتورهایی مانند MDA، ROS، سطح آنتی اکسیدان و تستوسترون در سرم خون موش ها مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: تعداد سلول های جرم و ضخامت اپی تلیوم در لوله های منی ساز در گروه تیمار شده با سیکلوفسفامید در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری (P<0.001) نشان دادند. این متغیرها در گروه دریافت کننده عصاره تخم کدو در مقایسه با گروه تیمار شده با سیکلوفسفامید به طور معنی داری افزایش یافت (P<0.001). تخم کدو با دوزهای 300 و 600 میلی گرم بر کیلوگرم سطح آنتی اکسیدان و ROS را در مقایسه با گروه های کنترل و تیمار شده با سیکلوفسفامید به ترتیب افزایش داد (P<0.05). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تخم کدو با دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم در روز دارای خاصیت آنتی اکسیدانی است و عوارض جانبی داروی سیکلوفسفامید بر روی پارامترهای بیضه موش های صحرایی را کاهش می دهد.

سابقه و هدف: جراحی آندوسکوپیک سینوس یکی از جراحی هایی است که نیاز به محل تمیز جراحی دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پروپوفول در مقایسه با ایزوفلوران روی عمق بیهوشی و نیز رابطه احتمالی آن با میزان خونریزی حین آندوسکوپی سینوس است. مواد و روش ها: تعداد 52 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان شفا کرمان شامل 16 زن و 36 مرد تحت عمل آندوسکوپی سینوس جهت این کارآزمایی بالینی انتخاب شدند. در گروه اول پروپوفول و در گروه دوم ایزوفلوران استفاده شد. فشار متوسط شریانی، عمق بیهوشی و کل خون از دست رفته برای تمام بیماران در هر دو گروه ثبت شد. نتایج: یافته های مطالعه نشان داد در حالی که عمق بیهوشی در هر دو گروه کاهش یافت، اما رابطه معنی داری بین عمق بیهوشی و فشار متوسط شریانی با میزان خونریزی یافت نشد. در بررسی میزان خونریزی بین دو گروه تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نشد. و هر دو روش بیهوشی فشار خون را در حین عمل کاهش داد. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت تفاوت خاصی بین پروپوفول و ایزوفلوران در عمق بیهوشی و کاهش خونریزی در حین جراحی آندوسکوپیک سینوس وجود ندارد. بنابراین، استفاده از هوشبرهای کاهنده فشار خون بدون در نظر گرفتن روش کاربرد آنها در این جراحی پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: افتادن یک مشکل تهدید کننده سلامتی در سالمندان است که باعث تغییر کیفیت زندگی آنها و بالا رفتن هزینه های نگهداری شده و دارای عوارض جسمانی، روانی، اجتماعی و اقتصادی است، به طوری که حتی ممکن است موجب مرگ آن ها شود. هدف از تحقیق حاضر تاثیر یک دوره برنامه تمرینی پیلاتس بر عوامل روانی و اجتماعی مرتبط با افتادن در زنان سالمند است. مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه نیمه تجربی 30 زن سالمند با میانگین سنی 5.9±70.23 سال که در سال  1390به مرکز توانبخشی جامع سالمندان فرهیختگان (شهرکرد) مراجعه کرده بودند، به صورت دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. برای ارزیابی عوامل روانی از فرم کوتاه افسردگی سالمندان و برای سنجش عوامل اجتماعی از پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. سپس گروه تجربی به مدت 12 هفته برنامه ورزشی پیلاتس را دریافت کردند. نتایج: در پایان مطالعه اختلاف معنی داری بین دو گروه کنترل و تمرین در بعد افسردگی (0.007=P) و کیفیت زندگی در ابعاد جسمانی (0.0001=P) و محیطی (0.017= P) مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد شرکت در تمرینات پیلاتس می تواند به کاهش سطوح افسردگی و بهبود کیفیت زندگی که از عوامل کلیدی مرتبط با افتادن در سالمندان می باشد کمک کرده و به ایفای نقش فعال تر در جامعه و افزایش تعاملات اجتماعی و فرهنگی آنان منجر شود.

سابقه و هدف: تالاسمی شایع ترین بیماری ارثی است که علی رغم اقدام های درمانی، باز هم علایم و تظاهرات بالینی آن مانند هر بیماری مزمن دیگر بر کیفیت زندگی اثر دارد. این وضعیت نیاز به حمایت روانی و برنامه های بازتوانی با اهداف افزایش کیفیت زندگی را در بیماران تالاسمی بیان می کند. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر برنامه طراحی شده پیاده روی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 61 بیمار تالاسمی ماژور 18 سال به بالا به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. بیماران گروه آزمون برنامه پیاده روی طراحی شده را 8 هفته اجرا نمودند. ابتدا و انتهای مداخله در دو گروه کیفیت زندگی با پرسشنامه SF36 سنجیده شد. نتایج: یلفته های مطالعه بهبود معناداری را در متغیرهای کیفیت زندگی در بیماران گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل پس از هشت هفته پیاده روی منظم و برنامه ریزی شده نشان داد (0.05>P). نتیجه گیری: برنامه پیاده روی طراحی شده بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور تاثیر داشته و توصیه می شود در مراقبت از بیماران تالاسمی از برنامه پیاده روی طراحی شده جهت ارتقاء کیفیت زندگی استفاده شود.

سابقه و هدف: ساختارهای شناختی بنیان تفکر و رفتار انسان را سازمان می دهند. با برانگیخته شدن ژرف ترین ساختارهای شناختی طرح واره ها، افراد معمولا سطوح بالایی از هیجانات را تجربه می کنند. امروزه به روشنی مشخص شده است که تنظیم هیجانی نقش مهمی در سازگاری با وقایع استرس آور زندگی بازی می کند. از این رو، پژوهش حاضر به منظور مقایسه طرح واره های ناسازگار اولیه و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری و افراد عادی صورت گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر پس رویدادی، علی مقایسه ای بود. نمونه شامل 60 نفر از افراد مبتلا به اختلال وسواسی جبری و 60 نفر افراد عادی بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. نتایج: بین طرح واره های ناسازگار اولیه و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در افراد مبتلا به اختلال وسواسی جبری و عادی تفاوت معنی داری وجود دارد، به طوری که بیماران وسواسی نمرات بالاتری را در طرح واره های ناسازگار اولیه به دست آوردند. پژوهش حاضر نشان داد در مواجهه با رویدادهای منفی، بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری از راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان و افراد عادی از راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان استفاده می کنند. عدم تفاوت معنی دار بین نمرات گروه مردان و زنان در طرح واره های ناسازگار اولیه و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، دیگر یافته این پژوهش بود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به اختلال وسواسی جبری، دارای سطوح بالاتری از طرح واره های ناسازگار اولیه بوده و در مواجهه با رویدادهای منفی، از راهبردهای ناسازگار و منفی تنظیم شناختی هیجان استفاده می کنند.

سابقه و هدف: انتروکوک مقاوم به ونکومایسین از پاتوژن های مهم بیمارستانی در جهان است. هدف از این مطالعه شناسایی شیوع انتروکوک مقاوم به ونکومایسین در سویه های انتروکوک جدا شده از سواب رکتال بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان و فاکتورهای خطر آن بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی از آبان 1390 تا فروردین 1391 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام پذیرفت. 156 نمونه سواب رکتال از بیماران بستری در سه بخش مراقبت ویژه جمع آوری گردید. نمونه ها از نظر وجود انتروکوک با انجام رنگ آمیزی گرم، تست های بیوشیمیایی مانند کاتالاز، هیدرولیز پیرولیدونیل بتا نفتیل آمید و ایجاد کلونی های سیاه رنگ روی بایل اسکولین آزید تایید هویت شدند. تست حساسیت آنتی بیوتیکی به روش کربی بایر برای تشخیص مقاومت انجام شد. نتایج: شیوع انتروکوک مقاوم به ونکومایسین 58 مورد (43 درصد) بود. فنوتیپ VanA  79.3 درصد، 17.2 VanB درصد وVanC  3.5 درصد بود. بین ناقل VRE و مصرف آنتی بیوتیک ارتباط معنی دار مشاهده شد (0.037=P) و 94.8 درصد افراد با کلونیزاسیون انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین سابقه مصرف آنتی بیوتیک داشتند و این ارتباط در مصرف 4-3 نوع آنتی بیوتیک (59.2 درصد) نسبت به 2-1 آنتی بیوتیک (35.4 درصد) (0.009=P) و با مدت زمان بستری در بیمارستان (0.009=P) ارتباط معنی داری نشان داد. بین کلونیزاسیون VRE و مصرف کورتون، وجود دیابت، سابقه بستری و نوع ICU ارتباط معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: فاکتورهای خطر کولونیزاسیون VRE در مطالعه حاضر، مصرف آنتی بیوتیک و مصرف 4-3 نوع آنتی بیوتیک و افزایش طول مدت بستری در بیمارستان بود.

سابقه و هدف: مقاومت به آنتی بوتیک های کینولونی معمولا متعاقب ایجاد جهش در ژن های gyrA و par C رخ می دهد. مقاومت وابسته به پلاسمید نسبت به کینولون ها به طور روزافزون در خانواده انتروباکتریاسه در جهان تعیین هویت می گردد. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین شیوع ژن qnrA در جدایه های اشریشیا کلی مقاوم به کینولون جدا شده از عفونت ادراری در شهرستان خرم آباد در سال 1391 بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 140 جدایه اشریشیا کلی از نمونه ادرار جمع آوری شدند. جدایه ها جهت تعیین مقاومت به آنتی بیوتیک های نالیدیکسیک اسید و سیپروفلوکساسین به روش دیسک دیفیوژن مطابق با دستورالعمل استاندارد CLSI مورد غربال گری قرار گرفتند. هم چنین، واکنش PCR جهت بررسی حضور ژن qnrA در جدایه های مقاوم به کینولون مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: از 140 جدایه اشریشیا کلی، 116 جدایه (82.8 درصد) و 63 جدایه (43 درصد) به ترتیب نسبت به آنتی بیوتیک های نالیدیکسیک اسید و سیپروفلوکساسین مقاومت نشان دادند. نتایج نشان داد که 14 جدایه (12.1 درصد) از جدایه های مقاوم به نالیدیکسیک اسید و 9 جدایه (14.3 درصد) از جدایه های مقاوم به سیپروفلوکساسین دارای ژن qnrA بودند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که فراوانی ژن qnrA در میان جدایه های اشریشیا کلی مقاوم به کینولون در منطقه خرم آباد از میزان نسبتا بالایی برخوردار می باشد. لذا، لزوم بررسی های بیشتر با بهره گیری از تکنیک های دقیق مولکولی و اقدامات جدی پیشگیرانه را می طلبد.

سابقه و هدف: آسپیراسیون جسم خارجی (Foreign body aspiration) در کودکان و به ویژه در بچه های 1 تا 3 سال شایع بوده و یک فوریت تهدیدکننده حیات است. این عارضه علت مرگ در 7 درصد کودکان زیر 4 سال می باشد. هدف از این پژوهش تعیین فراوانی نسبی یافته های شرح حال، معاینه فیزیکی و عکس قفسه سینه در کودکان دچار آسپیراسیون جسم خارجی مجاری تنفسی بستری در بیمارستان 17 شهریور رشت می باشد. مواد و روش ها: از پرونده های تمامی کودکان بستری شده در بیمارستان 17 شهریور رشت از سال 1375 تا 1378 با تشخیص نهایی آسپیراسیون جسم خارجی، داده های مورد نیاز جمع آوری گردید. نتایج: 51.5 درصد کودکان مورد مطالعه 1 تا 3 ساله بوده و شایع ترین شکایت اصلی بیماران سرفه (34 درصد) و اشکال در تنفس (34 درصد) بود. در تاریخچه بیماری شک اولیه به آسپیراسیون جسم خارجی (78 درصد)، دیسترس تنفسی (74 درصد) و خفگی حین تغذیه (63 درصد) ب ود. شایع ترین یافته های معاینه فیزیکی، کاهش صدای یک طرفه (56 درصد) و رال (45 درصد) بود. شایع ترین یافته در عکس قفسه سینه، کدورت (34 درصد) و پرهوایی یک طرفه (32 درصد) بود. شایع ترین جسم خارجی یافته شده، تخم آفتابگردان (34.5 درصد) بود و نسبت قرارداشتن اجسام خارجی در برونش راست و چپ در کودکان زیر یک سال (40 درصد) برابر و در سنین دیگر در برونش راست بیشتر بود. نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر، شرح حال و به ویژه شک اولیه به آسپیراسیون جسم خارجی و خفگی حین تغذیه با توجه به شیوع بالای آنها می توانند در تشخیص کمک کننده باشد.

سابقه و هدف: علی رغم اینکه سرطان پوست شایع ترین سرطان در ایران است، اما اپیدمیولو‍ژی آن در کشور به طور منظم مرور نشده و مطالعات انجام شده در این زمینه محدود و پراکنده است. هدف از این مطالعه مرور اپیدمیولوژی سرطان پوست و تغییرات روند زمانی بروز آن در ایران است. مواد و روش ها: در این مطالعه مروری نقلی از مقالات علمی موجود در پایگاه های ملی و بین المللی طی سال های 90-1379 که به بررسی اپیدمیولوژی و عوامل خطر سرطان پوست پرداخته بودند، استفاده گردید. در مجموع 15 مقاله در پایگاه های ملی و 5 مقاله در پایگاه های دیگر، مورد بررسی قرار گرفت. در ضمن، از گزارشات کشوری نظام ثبت سرطان نیز استفاده شد. نتایج: بر اساس گزارشات کشوری نظام ثبت سرطان در طی سال های 87-1382، میزان بروز اختصاصی سنی سرطان پوست در حال افزایش است، بیشترین و کمترین میزان بروز اختصاصی سنی به ترتیب در گروه های سنی 80-84 و 4-0 سال است. با وجود این که درصد ابتلا به سرطان پوست نسبت به کل سرطان ها از 15.7 به 13.1 درصد کاهش یافته است، ولی این سرطان هم چنان شایع ترین سرطان کشور می باشد. شایع ترین نوع مورفولوژیک آن، بازال سل کارسینوما بوده که در زنان میزان بروز آن از 75.9 به 65.9 درصد و در مردان از 69 به 59.1 درصد کاهش یافته است. صورت، سر و گردن محل های 92 درصد از موارد سرطان پوست بودند. نتیجه گیری: با توجه به میزان بروز بالای این بیماری و محدود بودن مطالعات انجام شده، پیشنهاد می گردد پژوهش های بیشتری در خصوص بررسی عوامل خطر، راهکار های پیشگیری و ارتقاء بقا این سرطان انجام شود.

سابقه و هدف: لیشمانیاز گروهی از بیماری ها هستند که توسط تک یاخته های داخل سلولی لیشمانیا از طریق پشه های خاکی انتقال می یابند. لیشمانیاز احشایی (کالاازار) معمولا توسط لیشمانیا اینفانتوم و لیشمانیا تروپیکا در کودکان کمتر از 5 سال ساکن نواحی حوزه وسیع مدیترانه و از جمله ایران ایجاد می شود که همراه با مرگ و میر قابل توجهی است و در صورت عدم درمان 85 تا  90درصد کشندگی دارد. معرفی بیمار: بیمار پسر 18 ماهه از اهالی روستای نشلج از توابع شهرستان کاشان می باشد که از حدود 2 ماه قبل از پذیرش دچار تب های گهگاهی و با منشا نامشخص همراه رنگ پریدگی و کاهش اشتها بوده است. از یک هفته قبل از پذیرش دچار تب مداوم شده که در معاینه همراه اسپلنومگالی بود و در نهایت پس از بررسی های متعدد در 2 نوبت بستری بیمارستانی با تشخیص لیشمانیاز احشایی تحت درمان قرار گرفت و بیمار بهبود یافت. نتیجه گیری: بیماری لیشمانیاز جلدی [سالک] در شهرستان کاشان یک بیماری اندمیک محسوب می گردد، ولی تاکنون موردی از لیشمانیاز احشایی در این شهرستان گزارش نشده بود. مورد گزارش شده اخیر اولین مورد بیماری در این منطقه است که با توجه به عوارض جدی در فرم احشایی بیماری، نیاز به پیگیری دقیق و شناسایی منابع و اشخاص آلوده و درمان آنها می باشد.