مجله علوم پزشکی فیض
سال:1392 | دوره:17 | شماره:6 |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: فلوکستین دارویی است که در درمان افسردگی مصرف جهانی دارد. تاکنون گزارشی مبنی بر اثر فلوکستین بر محور هورمونی هیپوفیز-گناد در موش های صحرایی ماده منتشر نشده است. به علاوه، نتایج حاصل از مطالعات مختلف نشان می دهند که داروهای ضد افسردگی با هورمون های جنسی در هر دو جنس تداخل اثر داشته و میزان مصرف این داروها در زنان بیشتر از مردان است. تحقیق حاضر به منظور ارزیابی تاثیر فلوکستین بر هورمون های جنسی در موش های صحرایی ماده انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی ماده از نژاد ویستار با وزن 200-180 گرم و سن 120-100 روزه انتخاب شده و به گروه های کنترل، شاهد، وتجربی (فلوکستین با دوزهای 5 و 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. فلوکستین به مدت 4 هفته به روش درون صفاقی تزریق شد. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد و به گروه شاهد بر اساس وزن بدن 0.2-0.18 میلی لیتر آب مقطر تزریق شد. بعد از خون گیری، نمونه ها جهت بررسی میزان هورمون های FSH، LH، استروژن و پروژسترون استفاده شد. نتایج: این دارو با دوزهای 20 mg/kg و 10 به روش درون صفاقی باعث کاهش استروژن و FSH و هم چنین با دوز 20 mg/kg باعث کاهش پروژسترون گردید. دریافت دوزهای مختلف فلوکستین هورمون LH را تغییر نداد. نتیجه گیری: فلوکستین باعث کاهش معنی دار غلظت استروژن، پروژسترون، FSH و ایجاد اختلال فیزیولوژی تولید مثل در موش های صحرایی ماده می گردد.

سابقه و هدف: هورمون های جنسی می توانند درک درد را در جنس نر و ماده تغییر دهند. در رابطه با نحوه عمل هورمون های جنسی نر و ماده بر درک درد اطلاعات کافی وجود ندارد. هدف این مطالعه بررسی میزان تاثیر اوپیوئیدهای درون زا بر درک درد در موش های سوری نر و مراحل مختلف سیکل جنسی ماده (پرواستروس، استروس، مت استروس و دی استروس) می باشد. مواد و روش ها: در مطالعه پژوهشی حاضر از موش سوری نر و ماده بالغ (در مراحل محتلف سیکل جنسی) با وزن 3±30 گرم در گروه های کنترل، شاهد تزریق و دریافت کننده نالوکسان (3 میلی گرم/کیلو گرم، داخل صفاقی) استفاده شد. در همه گروه ها زمان پاسخ دهی به محرک دردناک با تست صفحه داغ ارزیابی شد. نتایج: زمان بی دردی در فاز دی استروس گروه های کنترل و شاهد تزریق موش های ماده بیشترین مقدار بوده و با فاز استروس (P<0.05) و نرها (P<0.001) اختلاف داشت. نالوکسان باعث کاهش معنی دار زمان بی دردی هم در نرها (P<0.001) و هم در فازهای پرواستروس، استروس، مت استروس و دی استروس ماده ها به ترتیب (P<0.001, P<0.001, P<0.05, P<0.001) گردید. هم چنین، نالوکسان موجب تفاوت در زمان بی دردی موش های نر نسبت به ماده ها در فاز پرو استروس و دی استروس (P<0.05) شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد بخشی از اثرات هورمون های جنسی موش های نر و ماده در مکانیسم درک درد توسط اوپیوئیدهای درون زا واسطه گری شود.

سابقه و هدف: کاربرد گیاهان دارویی به جای داروهای صناعی در سال های اخیر به دلیل کم بودن عوارض جانبی و تنوع ترکیبات موثره این گیاهان افزایش یافته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ضد دردی عصاره چای سبز در روش آزمون فرمالین در دو فاز حاد و مزمن و آزمون صفحه داغ در موش سوری نر بود. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 56 سر موش سوری نر (28±3g) نژاد NMRI انجام شد که شامل گروه کنترل و گروه های دریافت کننده عصاره (75، 150 و 300 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) بودند. 30 دقیقه پس از تزریق داخل صفاقی برای ایجاد دردهای حاد و مزمن به طور جداگانه از آزمون های صفحه داغ و تزریق فرمالین استفاده شد. نتایج: تزریق عصاره چای سبز در دوز 75 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم سبب کاهش رفتارهای دردی در فاز دوم آزمون فرمالین شد، ولی در فاز اول و اینترفاز هم تاثیر معنی داری مشاهده نشد. تزریق عصاره چای سبز در دوز 150 و 300 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم نیز سبب کاهش رفتارهای دردی در فاز اول، اینترفاز و فاز 2 آزمون فرمالین شد. تزریق عصاره چای سبز تاثیری بر بروز رفتارهای دردی در آزمون صفحه داغ نداشت. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که عصاره هیدروالکلی چای سبز دارای خواص ضد دردی است و می تواند جایگزین مناسبی برای داروهای شیمیایی ضد درد باشد.

سابقه و هدف: با توجه به آلودگی وسیع قارچ آسپرژیلوس فلاووس بر مواد غذایی، مهار کامل رشد آن اجتناب ناپذیر است. گیاه صبر زرد به دلیل دارا بودن ترکیب های ضد میکروبی، فعالیت های ضد قارچی و ضد باکتریایی را نشان می دهد. هدف از این مطالعه، مقایسه فعالیت ضد قارچی عصاره های استونی، اتانولی، متانولی و آبی گیاه صبر زرد بر رشد آسپرژیلوس فلاووس و ارزیابی اثر عصاره بر میزان تولید آفلاتوکسین B1 می باشد. مواد و روش ها: فعالیت ضد قارچی عصاره های استونی، اتانولی، متانولی و آبی گیاه صبر زرد به روش Agar Plate Diffusion بررسی شد. عصاره ها در غلظت های 0، 102، 103، 104 و 105 میکرولیتر بر لیتر مورد آزمایش قرار گرفتند. به منظور ارزیابی اثر عصاره بر میزان تولید آفلاتوکسین B1، از عصاره استونی استفاده گردید و به کمک روش HPLC میزان سم تولیدی اندازه گیری شد. نتایج: بیشترین فعالیت ضد قارچی (100 درصد)، در غلظت 105 میکرولیتر بر لیتر عصاره استونی دیده شد. میزان مهار تولید آفلاتوکسین در غلظت 2000 میکرولیتر بر 50 میلی لیتر محیط کشت، 40.94 درصد و در غلظت 2 میکرو لیتر بر 50 میلی لیتر، 18.14 درصد گزارش شد. نتیجه گیری: عصاره استونی گیاه صبر زرد می تواند به عنوان عامل ضد قارچی موثرتری بر مهار رشد آسپرژیلوس فلاووس نسبت به حلال های دیگر باشد. هم چنین، این عصاره باعث کاهش تولید آفلاتوکسین B1 توسط قارچ آسپرژیلوس فلاووس می شود.

سابقه و هدف: فاشئیت پلانتار عامل 11 تا 15 درصد درد پا در بزرگ سالان است. تزریق کورتیکواستروئید یک درمان شایع برای فاشئیت پلانتار است که علاوه بر داشتن اثر درمانی کوتاه مدت دارای عوارض نیز می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه اثر درمانی لیزر کم توان با تزریق متیل پردنیزولون در فاشئیت پلانتار یک طرفه صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمائی بالینی 40 بیمار با فاشئیت پلانتار یک طرفه به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفره تقسیم شده و در گروه اول ترزیق موضعی 40 میلی گرم متیل پردنیزولون و در گروه دوم 10 جلسه لیزرتراپی کم توان انجام شد. سپس، میزان درد و خشکی صبحگاهی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: 42.5 درصد بیماران مرد و 57.5 درصد زن بودند. 55 درصد فاشئیت راست و 45 درصد چپ داشتند. میانگین سن بیماران 52.98 سال و میانگین طول مدت بیماری 32.38 هفته بود. در مردان بیش تر درگیری پای راست و در زنان درگیری پای چپ دیده شد. طول مدت درد در زنان بیشتر از مردان بود. اثر دو نوع درمان بر روی خشکی صبحگاهی و کاهش درد در دو گروه یکسان بود. کاهش درد بر اساس معیار آنالوگ چشمی در دو گروه در طول بررسی اثر مداوم داشت. نتیجه گیری: استفاده از لیزر کم توان در فاشئیت پلانتار همانند تزریق موضعی کورتیکواستروئید اثر قابل توجهی در کاهش میزان و مدت درد و نیز خشکی صبحگاهی داشته و می تواند جایگزین مناسب برای تزریق موضعی باشد.

سابقه و هدف: اسیدهای چرب امگا-3 به خاطر اثرات مثبت فیزیولوژیکی که بر سیستم های مختلف بدن مانند قلب و عروق، تنفس، اعصاب و استخوان دارند، مورد توجه می باشند. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر مصرف مکمل امگا-3 بر عملکرد ریوی سربازان شرکت کننده در تمرینات کلاسیک تکاوری بود. مواد و روش ها: تعداد 41 سرباز داوطلب دوره تکاوری با میانگین سنی 0.9±18.6 سال انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه مکمل (S، n=21) و دارونما (P، n=20) تقسیم شدند و به مدت 8 هفته به صورت 5-4 جلسه در هفته در تمرینات کلاسیک تکاوری شرکت نمودند. از آزمودنی های گروه S خواسته شد 1000 میلی گرم در روز مکمل امگا-3 و گروه P دارونما را در این مدت مصرف کنند. در روز اول و آخرین روز برنامه آزمون ارزیابی عملکرد ریوی از آنها به عمل آمد. نتایج: نتایج نشان داد FEV1, FVC, MVV, FEF25-75%, FIV1 در انتهای برنامه تمرین نسبت به آنچه که در ابتدا در هر دو گروه به دست آمده بود تفاوت مثبت معنی داری داشتند، در حالی که این تغییرات در گروه S بیشتر بودند (0.05≥P). نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهند مصرف روزانه 1000 میلی گرم مکمل امگا-3 طی 8 هفته، تغییرات مثبتی در شاخص های مختلف عملکرد ریوی به وجود می آورد.

سابقه و هدف: اقامت طولانی مدت نوزادان در بخش مراقبت های ویژه نوزادان و نیاز به یک راه وریدی مناسب جهت دریافت مواد مغذی و درمانی، همیشه دغدغه پرسنل پزشکی شاغل در این بخش ها بوده است. هدف از این مطالعه مقایسه فواید و مضار تعبیه کاتتر مرکزی از طریق رگ محیطی (PICC) با کاتترهای متداول محیطی می باشد. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده تعداد 117 نوزاد نارس با وزن کمتر از 1500 گرم وارد مطالعه شدند. برای 57 نوزاد اقدام به گذاشتن کاتتر ورید مرکزی از طریق رگ محیطی (PICC) شد، و برای 60 نوزاد هم به روش معمول کانولاسیون رگ محیطی با آنژیوکت شد. پیامدهای زودرس مثل ماندگاری کاتتر، شانس ابتلا به عفونت و میزان مرگ و میر در دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج: میانگین وزن نوزادان در گروه PICC، 1061±183 گرم و در گروه رگ محیطی 217±1054 گرم بود (0.7=P). سپسیس (با کشت خون مثبت) در 8 مورد گروه PICC و 7 مورد در گروه رگ های محیطی روی داد (0.5=P). در 7 مورد کشت مثبت نوک کاتتر مرکزی (کلونیزاسیون) در گروه PICC روی داد. تعداد مرگ در گروه PICC، 6 نوزاد و در گروه رگ محیطی 5 نوزاد بود (0.9=P). نتیجه گیری: کاتتر گذاری مرکزی از طریق رگ های محیطی در نوزادان نارس منجر به افزایش عفونت خونی و مرگ و میر در نوزادان مورد بررسی نشد و با توجه به فواید آن از جمله ماندگاری زیاد آن می توان استفاده از آن را برای نوزادان VLBW توصیه کرد.

سابقه و هدف: فرمالدئید به طور معمول به عنوان ماده خام در بسیاری از فرآیندهای صنعتی به کار برده می شود. در فاضلاب این صنایع ممکن است غلظت های بالایی از فرمالدئید یافت شود. این آلدئید در اکثر موارد باعث آسیب DNA، جهش زایی در سلول ها و هم چنین سرطان زایی می گردد. مطالعه حاضر با هدف امکان سنجی حذف فرمالدئید از محلول های آبی توسط فرایند اکسیداسیون پیشرفته (UV/H2O2) انجام گرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی محلول آبی حاوی فرمالدئید با غلظت5000 mg/L  در راکتور بسته از جنس پیرکس با ابعاد 26×16×16 سانتی متر انجام گرفت. آزمایش ها در دو مرحله انجام گردید. در مرحله اول، pH و غلظت H2O2 بهینه فرآیند بررسی شده و در مرحله بعد اثر مدت زمان تابش اشعه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: درصد حذف فرمالدئید در 3=pH و زمان 60 دقیقه و با افزودن H2O2 با غلظت 0.4 و 0.5 مول در لیتر، به ترتیب به میزان 47 و 70 درصد به دست آمد. در همان شرایط با افزودن H2O2 با غلظت 0.6 و 0.7 مول در لیتر، میزان حذف فرمالدئید به ترتیب برابر 61 و 62 درصد گردید. نتیجه گیری: فرآیند اکسیداسیون پیشرفته UV/H2O2 می تواند به عنوان روشی کارا جهت حذف غلظت های بالای فرمالدئید استفاده گردد. شرایط بهینه بهره برداری شامل مدت زمان واکنش 60 دقیقه، pH بهینه 3 و غلظت H2O2 به میزان 0.5 مول در لیتر می باشد.

سابقه و هدف: یکی از موضوعات مهم در روان شناسی بالینی اندازه گیری و یافتن ابزارهای مستقل است که دارای نتایج یکسان برای ارزیابی یک مشخصه روان شناختی می باشند. از آنجا که پژوهش های اندکی توافق بین این روش ها را با یکدیگر مورد بررسی قرار داده اند، مطالعه حاضر به منظورمقایسه سه روش تشخیص اختلال روانی دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال91-90 انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 983 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال تحصیلی 91-90 انجام شده است که با روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. سه پرسشنامه سنجش سلامت روانی GHQ-28، BSI و MMPI، توسط دانشجویان تکمیل شد و پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS داده ها تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: میزان شیوع اختلال روانی بر اساس پرسشنامه GHQ-28 برابر 39.1 درصد، بر اساس پرسشنامه BSI برابر 44.8 درصد، و بر اساس پرسشنامه MMPI، 44 درصد بود. ضریب همبستگی اسپیرمن GHQ-28 با 0.588 BSI، GHQ-28 با0.488 MMPI ، و BSI با MMPI برابر 0.533 محاسبه شد. میزان درصد طبقه بندی درست بین تست های GHQ-28 و BSI برابر 73.3 درصد، بین GHQ-28 با MMPI 71.5 درصد و بین BSI باMMPI  69.8 درصد دیده شد. ضریب کاپا، توافق بالایی را بین سه تست نشان داد. نتیجه گیری: یافته های حاصل با توجه به ضریب همبستگی نسبتا بالای نتایج پرسشنامه ها و عدم تفاوت معنی دار نشان می دهد که سه پرسشنامه مذکور در تشخیص اختلال روانی دانشجویان تقریبا هم سو می باشند.

سابقه و هدف: سیستم بتا-نورآدرنرژیک مرکزی نقش مهمی در فرآیندهای حافظه و یادگیری دارد. به علاوه، هیپوکامپ پشتی دارای توزیع فراوانی از گیرنده های بتای آدرنرژیک می باشد. در مطالعه حاضر نقش احتمالی گیرنده های بتا-1 آدرنرژیک ناحیه هیپوکامپ پشتی در فراخوانی حافظه در یک مدل یادگیری احترازی غیرفعال مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در تحقیق تجربی حاضر از موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (20±230 گرم) استفاده شد. پس از بیهوشی و با استفاده از روش جراحی استرئوتاکسیک کانول هایی در ناحیه هیپوکامپ پشتی موش ها تعبیه گردید. یک هفته بعد، حافظه احترازی غیرفعال طی دومرحله، آموزش و آزمون بلافاصله 24 ساعت بررسی گردید. مدت زمان تاخیر در ورود به بخش تاریک دستگاه سنجش حافظه و هم چنین زمان سپری شده در این بخش برای ارزیابی حافظه، ثبت گردید. همه حیوانات سی دقیقه پیش از آزمون دارو یا سالین را به صورت ریز تزریق های درون هیپوکامپ پشتی دریافت نمودند. نتایج: استعمال پیش از آزمون دوبوتامین (1 میکروگرم/موش)، آگونیست گیرنده های بتا-1نورآدرنرژیک، فراخوانی حافظه احترازی غیرفعال را تقویت کرد، در حالی که تزریق بتاکسولول (0.5 میکروگرم/موش)، آنتاگونیست گیرنده های بتا-1 نورآدرنرژیک، این نوع حافظه را مهار کرد. هم چنین، تزریق مقادیر کم و بی اثر بتاکسولول (0.125 و 0.25 میکروگرم/موش) از اثردوبوتامین بر فراخوانی حافظه ممانعت کرد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق به نظرمی رسد که گیرنده های بتا-1 نورآدرنرژیک هیپوکامپ پشتی ممکن است فراخوانی حافظه را در مدل یادگیری احترازی غیرفعال میانجی گری کنند.

سابقه و هدف: توسعه مقاومت به حشره کش ها در سوسری آلمانی یکی از مشکلات جدی کنترل این آفت در خانه ها و بیمارستان ها می باشد. با آگاهی از مکانیسم مقاومت می توان اقدام به مبارزه موفق با این آفت نمود. در این راستا مطالعه ای با هدف تعیین مکانیسم مقاومت سوسری آلمانی نسبت به سم سیفلوترین با استفاده از پیپرونیل بوتوکساید به روش تماس سطحی صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه از سیفلوترین روی سوش حساس- به مدت ده سال بدون تماس با سم در آزمایشگاه پرورش یافته بودند- در 4 تا 6 غلظت که کمتر از 100 و بیشتر از صفر درصد مرگ و میر داشتند، استفاده گردید. بعد از مشخص شدن غلظت ها روی سوش حساس، سطح حساسیت و مکانیسم مقاومت سه سوش وحشی با استفاده از پیپرونیل بوتوکساید به روش درون تنی صورت گرفت. آنالیز داده ها از طریق برنامه Probit انجام گردید. نتایج: مقدار دوز کشنده (LD50) سیفلوترین برای سوش حساس و سه سوش جمع آوری شده بین 133.43 ±503.6 mg/m2 به دست آمد. نسبت مقاومت (RR) هم بینmg/m2  1.48±3.77 محاسبه شد. مقدار دوز کشنده سیفلوترین + پیپرونیل بوتوکساید برای سوش حساس و سه سوش جمع آوری شده بینmg/m2  51.3±490.53 به دست آمد و نسبت سینرژیسم (SR) بین 2.43-1.03 برابر بود. نتیجه گیری: هر سه سوش جمع آوری شده سطوح مختلفی از مقاومت در مقایسه با سوش حساس نشان دادند. پیپرونیل بوتوکساید تقریبا در همه سوش ها سمیت سیفلوترین را به طور قابل توجهی با درجات مختلف افزایش داد. این نتایج دخالت آنزیم مونواکسیداز را در مقاومت به سم سیفلوترین نشان می دهد.

سابقه و هدف: استرپتوکوک پنومونیه به عنوان یکی از مهم ترین عوامل ایجاد کننده عفونت های شدید مانند سپسیس، پنومونی و مننژیت شناخته شده است. کلونیزاسیون در ناحیه نازوفارنکس به عنوان مرحله آغازین تمام عفونت های ایجاد شده توسط استرپتوکوک پنومونیه شناخته می شود. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی استرپتوکوک پنومونیه در نازوفارنکس دانش آموزان سطح شهر کاشان و عوامل خطر آن انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 1289 نفر از دانش آموزان کاشان از آبان 1390 تا آذر 1391 انجام پذیرفت. اطلاعات مربوط به ویژگی بالینی و خصوصیات دموگرافیک توسط والدین دانش آموزان جمع آوری شد. نمونه ها بر روی محیط انتخابی کشت داده شدند و با استفاده از رنگ آمیزی گرم، بررسی همولیز آلفا، تست کاتالاز، حساسیت به اپتوچین و حلالیت در صفرا به عنوان پنوموکوک شناخته شدند. نتایج: 181 نفر از دانش آموزان (14 درصد) حامل استرپتوکوک پنومونیه در ناحیه نازوفارنکس بودند. ارتباط معنی داری بین سن، جنس، بیماری های تنفسی قبلی، آسم، آب ریزش بینی و بستری شدن قبلی در بیمارستان با افزایش حاملین استرپتوکوک پنومونیه مشاهده گردید. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالا و ارتباط افزایش کلونیزاسیون با سن، جنس، بیماری تنفسی قبلی، آسم، آب ریزش بینی و سابقه بستری شدن در بیمارستان انجام امور پیشگیری کننده از بروز کلونیزاسیون مانند واکسیناسیون در دانش آموزان ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: مطالعه حاضر جهت شناسایی کمبود ویتامین د و عوامل همبسته با آن در سالمندان دچار نارسایی قلبی انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 50 سالمند (26 زن و 24 مرد) مبتلا به نارسایی قلبی مزمن بستری با همان تعداد سالمند فاقد نارسایی قلبی (مبتلا به بیماری های ایسکمیک قلب) با روش تصادفی ساده انتخاب شدند. دو گروه از نظر سن و جنس همسان سازی شده بودند و افرادی که در شش ماه اخیر سابقه مصرف ویتامین د داشتند، وارد مطالعه نشدند. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه ای بود که اعتبار محتوی و پایایی آن تایید شده بود. اندازه گیری سطح 25 هیدروکسی ویتامین د با روش الایزا انجام شد. نتایج: میانگین سطح ویتامین د در سالمندان با و بدون نارسایی قلبی به ترتیب 2.82±33.76 و 3.06±41.76 نانو مول در لیتر بود و اختلاف معنی داری نداشت. در سالمندان دچار نارسایی قلبی گروه کمبود ویتامین د، نسبت شانس و فاصله اطمینان 95 درصد برای اضافه وزن (1.22-2.68) 1.73، برای مشکلات گوارشی (1.22-2.68) 1.81 و برای مشکلات کلیوی (1.16-2.61) 1.74 به طور معنی داری بیشتر از سالمندان فاقد نارسایی قلبی بود (به ترتیب P=0.031، P=0.022 و P=0.031). نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای کمبود ویتامین د در سالمندان دچار نارسایی قلبی پایش و اصلاح آن ضروری به نظر می رسد.