مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1389 | دوره:17 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین نئوپلاسم در بین زنان و با شیوع فزاینده است. این سرطان علت عمده مرگ زنان در سنین کمتر از 55 سال است. با توجه به گزارش ثبت موارد سرطان در ایران این سرطان رتبه اول را در بین زنان داشته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین محتمل ترین ژن های دخیل در سرطان پستان انجام شده است.روش: 10mg از ماده سرطان زای DMBA از طریق خوراکی به رت های نژاد SD تحت آزمایش خورانده شد. به منظور شناسایی و تعیین نوع سرطان های حاصل که برای کشت سلولی نیز به کار رفتند از روش های هیستوپاتولوژی و ایمنوهیستو شیمی استفاده و سپس اقدام به تهیه کروموزوم های متافازی گردید و نواربندی های کروموزومی توسط رنگ آمیزی گیمسا انجام شد. فراوان ترین و مشترک ترین تغییرات کروموزومی ثبت گردید. بر اساس چگونگی تغییرات و محل آنها و با کمک پایگاه های اطلاعاتی و تعیین توالی های نوکلئوتیدی و مقایسه ژنومیک بین رت و انسان، لیستی از ژن های موجود در نواحی که به احتمال زیاد با تغییرات خود سبب بروز تومور شده اند تهیه شد.یافته ها: تغییرات کروموزومی ایجاد شده طیف وسیعی از ناهنجاری های عددی را شامل می گردید و به طور واضح، کروموزوم های شماره 1، 3 و 9 دچار افزایش و کروموزوم های شماره 8 و 15 دچار گم شدگی در تعداد کروموزوم ها گردیده بودند. علاوه بر این، تغییرات ساختاری از جمله حذف شدگی در کروموزوم های شماره 2، 5، 8، 16 و 19 هم چنین اضافه شدگی در کروموزوم های 2، 12 و 19 به طور غیر اتفاقی مشاهده شد.نتیجه گیری: با استفاده از روش مقایسه ژنومیک مشخص شد که احتمالا ژن های DAB2، KLF4، HSPA8، CALB2, CDKN2A، HPR، CHFR، ALDH2، AQP3، ABCA1، ALDOB، ASH2L، LSM1,FGFR1، HSPA8،ZFHX3  و SFRP1 می توانند از جمله مهم ترین ژن ها در بروز سرطان پستان باشند و به عنوان ژن های پیشنهادی برای مطالعات دقیق تر ارایه می گردند.

مقدمه: ایمیپنم از خانواده کارباپنم ها و در مقابل بتالاکتامازها مقاوم می باشد. این دارو در درمان عفونت های حاصل از باکتری های گرم منفی مقاوم و دارای ژن های ESBL و  AmpC به کار می رود. ظهور متالوبتالاکتامازها باعث ایجاد مقاومت به این دارو شده است. EDTA در شرایط برون تنی سبب مهار این آنزیم ها می گردد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع مقاومت به ایمیپنم در باکتری های گرم منفی ایجادکننده عفونت های بیمارستانی و حضور متالوبتالاکتامازها در نمونه های مقاوم می باشد.روش: حداقل غلظت مهارکنندگی نسبت به ایمیپنم برای 276 ایزوله از باسیل های گرم منفی مقاوم به چند دارو با روش رقت در آگار تعیین شد. از سویه های باکتریایی Escherichia coli ATCC 259222،Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853  و Klebsiella pneumoniae ATCC 700603 به عنوان سوش استاندارد استفاده شد. برای تعیین متالوبتالاکتامازها از روش دیسک دیفیوژن به صورت دیسک ایمیپنم به تنهایی و همراه با 0.5M, EDTA به مقدار 10ml استفاده شد. افزایش قطر هاله عدم رشد  ³7mm در اطراف دیسک حاوی EDTA و ایمیپنم در مقابل دیسک ایمیپنم به تنهایی نشان دهنده حضور متالوبتالاکتاماز می باشد.یافته ها: از مجموع 276 نمونه شامل 38 ایزوله کلبسیلا پنومونیه، 169 ایزوله اشریشیاکلی و 69 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا تولید کننده بتالاکتاماز، سه ایزوله مقاوم به ایمیپنم و دارای حداقل غلظت مهارکنندگی برابر با 32mm/ml بودند، که در دو نمونه شامل کلبسیلا پنومونیه و یک نمونه سودوموناس آئروژینوزا با روش فنو تیپی آنزیم متالوبتالاکتاماز شناسایی شد.نتیجه گیری: با توجه به پیدایش متالوبتا لاکتامازها در سویه های مورد بررسی در این ناحیه مقاومت به این داروی مهم درمانی دور از انتظار نیست.

مقدمه: عدم پاسخ مطلوب به درمان و رشد سریع سرطان محققین را به تلاش برای دست یابی به داروهای موثرتر با اثرات جانبی کم تر واداشته است. اعضای خانواده آرتمیزیا (درمنه) گیاهان دارویی مهمی در دنیا محسوب می شوند و تاثیر سمیت سلولی برخی از گونه های آرتمیزیا بر بعضی از رده های سلولی سرطانی گزارش شده است. در بررسی های قبلی تاثیر ضد سرطانی گونه های مختلف آرتمیزیا گزارش شده بود. این تحقیق با هدف ارزیابی تاثیر عصاره متانلی Artemisia annua بر رده های سلولی سرطانی و طبیعی صورت گرفت.روش: ابتدا عصاره متانلی Artemisia annua تهیه شد. رده های سلولی سرطانی معده(AGS) ، سرویکس (Hela)، کولون (HT-29)، پستان (MCF-7) و سلول های فیبروبلاستی طبیعی (L929) با غلظت های مختلف عصاره متانلی به مدت 72 ساعت انکوبه شده و میزان مهار رشد سلول های تیمار شده توسط تست رنگ سنجی ام تی تی بررسی شد.یافته ها: نتایج حاصل از تست ام تی تی مهار قوی و وابسته به غلظت تکثیر سلول های سرطانی مختلف را توسط عصاره متانلی Artemisia annua نشان داد. عصاره متانلی جدا شده از این گیاه سبب کاهش قابل توجه رشد تمام سلول های سرطانی مورد بررسی شد و همزمان سمیت کمتری بر سلول های طبیعی داشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه احتمال اثرات ضد توموری عصاره متانلی Artemisia annua را مطرح کرده و انجام مطالعات تکمیلی به منظور جداسازی ترکیبات موثره در آن و بررسی تاثیر آن بر مدل های حیوانات آزمایشگاهی توموری را پیشنهاد می کند.

مقدمه: اختلالات ناشی از ید با طیف وسیعی از تظاهرات بالینی به عنوان یکی از مشکلات عمده بهداشتی - تغذیه ای کشور محسوب شده و مبارزه با آن نیز یکی از اولویت های بهداشتی کشور بوده است. استان کرمان از مناطقی است که قبل از یدرسانی، دارای شیوع بالای گواتر آندمیک بوده است. از آنجا که برنامه های پایش و حذف اختلال های ناشی از کمبود ید در کشور ما هر 5 سال یک بار انجام می شود، این مطالعه با هدف تعیین شیوع گواتر اندمیک در سال 1385 و مقایسه آن با دوره های قبلی انجام شد.روش: طی یک بررسی توصیفی - مقطعی از طریق نمونه گیری تصادفی، 5380 دانش آموز دختر و پسر از طریق معاینه بالینی و طبق تقسیم بندی سازمان جهانی بهداشت از نظر شیوع گواتر درجه بندی شده سپس میزانTSH, T3, T4  سرم و ید ادرار آنان اندازه گیری شد.یافته ها: درصد کلی گواتر در هر دو گروه دختران و پسران دانش آموز %34.8 بود. میانگین ید ادراری در جمعیت مورد مطالعه 213.7 میکروگرم در لیتر و در دختران و پسران به ترتیب 212.07±122.65 و 212.60±107.11 میکروگرم در لیتر بود که اختلاف معنی داری را نشان نمی دهد. میانگین T4 در کل دانش آموزان 8.7 میکروگرم در لیتر، در دختران 8.8±1.9 میکروگرم در لیتر و در پسران 8.6±1.8 میکروگرم در لیتر به دست آمد که اختلاف معنی داری بین دو جنس وجود نداشت. میانگین TSH در کل 2.6، در دختران 2.9±1.7 و در پسران 2.3±1.2 میکروگرم در لیتر بود (P=0.001). میانگین T3 در کل 159.3، در دختران 162.4±31.3 و در پسران 156.9±33.2 میکروگرم در لیتر در به دست آمد که اختلاف معنی داری بین دو جنس وجود نداشت.نتیجه گیری: یافته های این بررسی نشان می دهد که در مقایسه با بررسی کشوری سال 1375 و 1380 درصد گواتر در دانش آموزان استان کرمان کاهش معنی داری داشته و میزان ید ادرار به حد مطلوب سازمان بهداشت جهانی رسیده است.

مقدمه: دژنراسیون وابسته به سن ماکولا یکی از بیماری های شایع شبکیه است که در آن به دلیل افزایش سن و در نتیجه دژنره شدن گیرنده های نوری شبکیه، دید مرکزی کاهش و یا کاملا از بین می رود. در مطالعه حاضر یک روش غیرتهاجمی برای برآورد و مقایسه الاستیسیته چشم سالم و چشم مبتلا به بیماری دژنراسیون وابسته به سن ماکولا با استفاده از تصاویر فراصوتی مورد ارزیابی قرار می گیرد.روش: برای برآورد الاستیسیته چشم، سیستم بارگذار ویژه ای طراحی شد، به طوری که چشم 10 بیمار وابسته به سن غیراگزوداتیو ماکولا و 25 چشم سالم تحت استرس خارجی 2660±146 نیوتن بر مترمربع، در محدوده کمتر از فشار کره چشم هر فرد، قرار گیرد. تصاویر فراصوتی B-mode،A-mode  و سیگنال فرکانس رادیویی چشم بدون اعمال استرس و پس از استرس ثبت گردید. برای مطالعه off line، در طول بارگذاری، تصاویر فراصوتی به صورت تصاویر متوالی توسط برد واسط ویدئو گرابر به کامپیوتر منتقل و امکان ثبت، ذخیره و بررسی مجدد تصاویر مربوط به طول محوری چشم، ضخامت ناحیه خلفی و لایه شبکیه - کروئید چشم قبل و پس از استرس فراهم شد. با توجه به تغییر نسبی ابعاد محوری چشم، ضخامت ناحیه خلفی چشم و نیز لایه شبکیه - کروئید بر اساس استرس اعمال شده، مدول الاستیک برآورد گردید. پس از برآورد نمونه، تحلیل آماری با آزمون t دو نمونه ای مستقل برای مقایسه بین ویژگی های الاستیک گروه های سالم و بیمار استفاده شد.یافته ها: مدول الاستیک طول محوری چشم گروه بیمار و سالم به ترتیب 109100±37017 و 63920±36212 پاسکال برآورد شد که اختلاف معنی داری داشتند (P<0.05). هم چنین مدول الاستیک دیواره خلفی چشم گروه بیمار و سالم به ترتیب 58911±15884 و 211560±13118 پاسکال برآورد شد که اختلاف معنی داربود (P<0.001). مدول الاستیک لایه شبکیه - کروئید گروه بیمار و سالم به ترتیب 17700±3675 و 20175±4956 پاسکال برآورد شد که اختلاف معنی دار آماری بین دو گروه مشاهده نگردید.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که مدول الاستیک طول محوری چشم و دیواره خلفی می توانند به عنوان عوامل مناسبی در افتراق نوع غیرتهاجمی بیماری دژنراسیون وابسته به سن ماکولا استفاده شوند.

مقدمه: قدرت گرفتن دست در بسیاری از فعالیت های عملکردی روزانه نقش اساسی دارد. کاهش قدرت گرفتن به طور معمول در برخی از بیماران دارای اختلالات عضلانی اسکلتی در اندام فوقانی دیده می شود. استفاده ازkinesio taping  در ناحیه ساعد می تواند از طریق تحریک گیرنده های مکانیکی پوست و به دنبال آن افزایش فیدبک حسی ناحیه tape شده، به تسهیل انقباض عضلانی کمک کند. هدف این مطالعه تعیین موثرترین محل و زمانkinesio taping  برای بهبود قدرت گرفتن دست در افراد سالم بود.روش: در این مطالعه مداخله ای، تعداد 40 فرد سالم (20 نفر مذکر و 20 نفر مونث) به روش غیرتصادفی ساده انتخاب شدند. در ابتدا عضلات گروه فلکسور، اکستانسور و فلکسوری/اکستانسوری با هم در ناحیه ساعد با کشش %50 مورد taping قرار گرفتند. برای اندازه گیری قدرت گرفتن دست از یک دستگاه grip meter هر نیم ساعت یک بار، طی 2 ساعت استفاده شد. سپس tape از روی پوست فرد برداشته شد. تغییرات قدرت گرفتن دست قبل و بعد از taping ثبت شده و از طریق آزمون های مناسب آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده 22.3±2.2 سال بود. قدرت گرفتن دست در افراد مذکر از 38.3±6.5 به 42.4±7.3 کیلوگرم (P<0.05) و در افراد مونث از 19.3±4.5 به 23.5±4.3 کیلوگرم افزایش یافت (P<0.05). هم چنین taping ناحیه اکستانسوری بیش از ناحیه فلکسوری و فلکسوری/اکستانسوری قدرت گرفتن دست را افزایش داد (P<0.05). علاوه بر این حداکثر قدرت گرفتن دست در افراد مذکر 0.5 ساعت پس از taping و معادل %10.8 به دست آمد. این در حالی است که این افزایش قدرت در افراد مونث 1.5 ساعت پس ازtaping  و معادل %23.9 بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد kinesio taping در افزایش قدرت گرفتن دست در افراد سالم روش موثری بوده و بهترین ناحیه برای اعمال آن ناحیه اکستانسوری ساعد باشد. هم چنین علی رغم اینکه افزایش قدرت گرفتن دست در افراد مونث دیرتر بروز می نماید، اما میزان این افزایش خیلی بیشتر از افراد مذکر می باشد.

مقدمه: با توجه به اینکه بیشتر مطالعات قبلی در زمینه عوارض ناشی از مواجهه با میدان های الکترومغناطیسی تلفن های همراه محدود به اظهارات شخصی افراد می شود، این مطالعه با هدف بررسی توانایی افراد در تشخیص مواجهه واقعی و مواجهه کاذب با این امواج و بررسی تغییرات علایم حیاتی در هنگام مواجهه واقعی با میدان های الکترومغناطیسی نسبت به مواجهه کاذب انجام شد.روش: طی دو مرحله غربال گری، از میان 700 دانشجوی دانشگاه های شیراز تعداد 20 نفر با علایم حساسیت زیاد نسبت به مواجهه با میدان های الکترومغناطیسی وعدم مواجهه زیاد با سایر منابع میدان های الکترومغناطیسی (غیر از تلفن همراه) انتخاب و پس از کسب رضایت طی دو نوبت به صورت واقعی و کاذب به مدت 10 دقیقه در معرض پرتوهای ریزموج تابشی از تلفن همراه قرار گرفته و از آنها در خواست گردید احساس خود را در مورد وجود یا فقدان عوارض بیان نمایند. تمام این افراد در مرحله سوم مطالعه به دستگاه های مانیتور ICU متصل شده و علایم حیاتی آنها نظیر ضربان قلب، تنفس، و فشار خون به دقت ثبت گردید.یافته ها: اختلال در توجه و تمرکز و کمر درد ارتباط معنی دار آماری با استفاده از تلفن همراه داشتند (P<0.05). هم چنین هنگامی که به شدت هر یک از نشانه های بیماری امتیازی داده شد و مجموع این امتیازات تعیین گردید، بین استفاده از تلفن همراه و محل قرار دادن گوشی حین مکالمه با مجموع شدت نشانه های بیماری ارتباط معنی دار آماری مشاهده گردید (P<0.0001). در مرحله دوم تنها 5 نفر (%25 از افراد) توانستند در هر دو آزمایش مواجهه واقعی و کاذب وجود یا نبود پرتوهای ریزموج تابشی از تلفن همراه را تشخیص دهند که این درصد کاملا منطبق با میزان احتمال تشخیص های کاملا تصادفی است. این افراد در مرحله سوم مطالعه هیچ گونه تغییری در علایم حیاتی نظیر ضربان قلب، تنفس، و فشار خون در مراحل تابش واقعی و کاذب نداشتند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه در راستای دیگر مطالعات می تواند تایید کننده نقش عوامل روان شناختی در افرادی باشد که دارای حساسیت ظاهری نسبت به مواجهه با میدان های الکترومغناطیسی می باشند.

مقدمه: استرس زیاد علاوه بر ایجاد مشکلات روانشناختی و جسمی در پزشکان عمومی می تواند به کاهش کیفیت در مراقبت و درمان بیماران نیز منجر گردد. هدف از انجام این بررسی تعیین فراوانی سندروم فرسودگی شغلی در پزشکان عمومی شهرکرمان بود.روش: این پژوهش توصیفی تحلیلی بر روی 150 نفر از پزشکان عمومی شاغل در مراکز بهداشتی درمانی، بیمارستان ها و مطب های شهر کرمان در سال 1387 انجام گرفته است. ابزار مورد استفاده پرسشنامه مازلاک بوده که بعد از توجیه آزمودنی ها، پرسشنامه ها توزیع شد و بلافاصله پس از تکمیل جمع آوری گردیدند.یافته ها: در مجموع %94.7 آزمودنی ها مسخ شخصیت بالا، %23.7 خستگی عاطفی متوسط به بالا و %73.7 عدم موفقیت شخصی متوسط به بالا را گزارش نمودند. نتایج، نشان دهنده خستگی عاطفی و مسخ شخصیت بیشتر در پزشکان عمومی مرد نسبت به زن بود (P<0.05). تاهل و سابقه کار با هیچ کدام از حیطه های فرسودگی شغلی ارتباط معنی داری نداشت و خستگی عاطفی و مسخ شخصیت در پزشکان شاغل در بیمارستان ها بیشتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: فراوانی سندروم فرسودگی شغلی در پزشکان عمومی شهر کرمان به ویژه در حیطه مسخ شخصیت بالا است و مداخله سریع به منظور ارزیابی، مطالعه عوامل و اتخاذ تدابیر پیشگیرانه و درمانی در قبال این پدیده ضروری به نظر می رسد.

آنژیومیکسوم تهاجمی ولو یک تومور با رشد آهسته در بافت نرم است که عمدتا ناحیه ولو و پرینه را گرفتار می کند. این تومور به شکل موضعی دارای ماهیت تهاجمی است و پتانسیل زیادی برای عود موضعی مکرر دارد ولی تاکنون تنها 2 مورد متاستاز از این تومور گزارش شده است.در این گزارش زنی 32 ساله و متاهل معرفی می شود که با شکایت احساس توده دردناک از چند ماه پیش در سمت راست دستگاه تناسلی خارجی مراجعه کرده است. شرح حال، بیماری قبلی یا سابقه خانوادگی بیماری خاصی را نشان نمی دهد. وی سابقه یک بار حاملگی و یک بار زایمان داشته است. در معاینه زنان توده ای به ابعاد 3×2cm در ناحیه تحتانی لب بزرگ سمت راست داشت که متحرک و دردناک بود. ضایعه بیمار، تحت عمل جراحی برداشته شد و جواب پاتولوژی آن آنژیومیکسوم تهاجمی گزارش شد. بیمار پس از چند ماه به دلیل عود مجدد در همان ناحیه تحت عمل جراحی قرار گرفت که گزارش پاتولوژی قبلی تایید شد. در بررسی های انجام شده متاستاز دور دست دیده نشد.