مجله علوم پزشکی فیض
سال:1386 | دوره:11 | شماره:4 (پی در پی 44) |تعداد مقالات:16

سابقه و هدف: برخی از ترکیبات شیمیایی از گروه آفت کش ها با فعالیت کولین استراز تداخل کرده و یا آن را مهار می سازند. اندازه گیری فعالیت کولین استراز کاربرد زیادی در تشخیص آسیب کبد توسط حشره کش ها دارد. یکی از گروه هایی که در معرض خطر مسمومیت با آفت کش ها قرار دارند، کارگران شاغل در کارخانجات تولید سموم هستند. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر کار در مجاورت سموم بر روی سطح آنزیم کولین استراز و برخی از آنزیم های کبدی می باشد.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه کوهورت بود که در سال 1384 بر روی کارگران یک کارخانه تولید سموم گیاهی انجام پذیرفت. در این مطالعه از 63 نفر طی دو مرحله نمونه خون تهیه گردید. مرحله اول پیش از شروع به کار کارگران فصلی و مرحله دوم سه ماه بعد انجام پذیرفت. آزمایش کولین استراز با استفاده از ماده اولیه بوتیریل تیوکولین و آزمایش های آلانین ترانس آمیناز و آسپارتات ترانس آمیناز به روش کینتیک انجام شدند.نتایج: میانگین سطح کولین استراز سرم در مرحله اول 9569±2496 IU/L و در مرحله دوم 7970±2067 IU/L بود. از نظر آماری کاهش کولین استراز سرم معنی دار بود = 1599,95% CI=1140-2058, p<0.001) آزمون t جفت و میانگین). افزایش آلانین ترانس آمیناز در مرحله دوم نسبت به مرحله اول از نظر آماری معنی دار است = -7.9,95% CI=-10.9-4.9, p<0.001) آزمون t جفت و میانگین). آسپارتات ترانس آمیناز مرحله اول و مرحله دوم دارای اختلاف معنی دار آماری نبودند. در مجموع هشت نفر (12.7 درصد) کاهش بیش از 35 درصد در سطح کولین استراز سرم و نه نفر (14.3 درصد) کاهشی بین 26 تا 35 درصد داشتند.نتیجه گیری: علی رغم عدم ارتباط کاهش کولین استراز با افزایش سطح آنزیم های کبدی و با توجه به کاهش بیش از 25 درصدی سطح کولین استراز سرم در 17 نفر (27 درصد) از کارگران کارخانه سنجش رایج کولین استراز سرم و کنترل آنزیم های کبدی در کارگران شاغل در این گونه مشاغل الزامی به نظر می رسد.

سابقه و هدف: یکی از روش های سترون سازی استخوان های آلوگرافت، جهت کاهش خطر انتقال بیماری های عفونی، استفاده از گاز اکسید اتیلن می باشد. این مطالعه به منظور بررسی اثرات این گاز بر خواص القای استخوان سازی پودر استخوان دمینرالیزه انجام شده است.مواد و روش ها: این تحقیق به روش تجربی و در مدل حیوانی انجام شد. پودر استخوان دمینرالیزه سترون شده با گاز اکسید اتیلن به عنوان گروه مورد بررسی و پودر استخوان دمینرالیزه تهیه شده به روش آسپتیک به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. 30 میلی گرم پودر استخوان از هر گروه به صورت مجزا در عضلات کنار مهره ای چپ و راست 18 موش صحرایی (Rat) کاشته شدند و پس از 4 هفته نمونه های پیوند شده همراه با حاشیه 0.5 سانتی متر برداشت شده، قابلیت تحریک استخوان سازی در دو گروه با بررسی هیستوپاتولوژیک مقایسه گردید.نتایج: در بررسی نمونه های شاهد به جز یک مورد در بقیه نمونه ها (94.4 درصد) شواهدی از تشکیل بافت جدید استخوانی مشاهده شد که این تغییرات در گروه مورد بررسی در 14 نمونه (77.7 درصد) مشاهده شد. این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. تشکیل سلول های استخوان ساز در گروه شاهد 88.8 درصد و در گروه مورد بررسی 50 درصد بود. (p>0.05)نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد استفاده از گاز اکسید اتیلن در دمای 42 درجه سانتی گراد جهت سترون سازی نهایی پودر استخوان دمینرالیزه، تاثیر عمده ای بر خواص القای استخوان سازی آن ندارد. بنابراین استفاده از روش سترون سازی نهایی با گاز اکسید اتیلن اگرچه مطلوب نیست ولی مناسب به نظر می رسد.

سابقه و هدف: تا به حال از سلول های بنیادی مزانشیمی خرگوش در چندین مطالعه مرتبط با سلول درمانی تجربی به ویژه بازسازی ضایعات استخوان و غضروف استفاده شده، در حالی که توان تمایز این سلول ها در محیط کشت کمتر مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر به این موضوع می پردازد.مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، با کشت نیم میلی لیتر مغز استخوان آسپیره شده از درشت نی خرگوش، سلول های بنیادی مزانشیمی آن استخراج و در طی چندین پاساژ تکثیر گردید. سلول های پاساژ 3، به مدت 21 روز در حضور مواد القاکننده تمایز، به استخوان چربی و غضروف کشت شدند و در پایان این مدت از نظر تمایز با رنگ آمیزی اختصاصی و RT-PCR بررسی گردیدند.نتایج: سلول های جدا شده از نظر ریخت شناسی، فیبروبلاستی بودند. این سلول ها، در کشت تمایز استخوان توده های استخوانی تشکیل دادند که با آلیزارین قرمز، قرمزرنگ شد. در کشت تمایز چربی، در سیتوپلاسم سلول ها قطرات چربی تجمع یافت. این قطرات با رنگ آمیزی Oil red قرمز شدند. برش های تهیه شده از کشت تمایز غضروف، در رنگ آمیزی تولوئیدن آبی، خاصیت متاکرومازی داشتند. بر اساس نتایج PCR- RT، ژن های استخوانی شامل استئوکلسین، استئوپونتین و کلاژن نوع I، ژن های بافت چربی شامل LPL، PPAR alpha، PPAR gamma و ژن های سلول های غضروفی نظیر آگریکان، کلاژن نوع II و X به ترتیب در کشت تمایز به استخوان، چربی و غضروف بیان شدند.نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت که سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان خرگوش از نظر توان تمایزی حداقل سه ظرفیتی بوده، قادرند به رده های استخوانی، چربی و غضروفی تمایز یابند.

سابقه و هدف: تزریق عضلانی از روش های دردناک رساندن دارو به بدن است. یکی از روش های کاهش درد، طب فشاری و یا شیاتسو است. تاثیر طب فشاری بر دردهای مزمن تا حدی مورد بررسی قرار گرفته ولی تاثیر این روش در دردهای حاد به ویژه درد ناشی از تزریق عضلانی نامشخص است از این رو تحقیقی تجربی با هدف بررسی تاثیر طب فشاری بر درد ناشی از تزریق عضلانی در بیماران مراجعه کننده به اورژانس مرکزی شهر کاشان در سال 1385 انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه از نوع تجربی یک سوکور بود و در آن 64 بیماری که دارای 2 تزریق عضلانی با یک دارو بودند مورد بررسی قرار گرفتند. یک تزریق با روش طب فشاری انجام گرفت و تزریق دیگر بدون کاربرد این روش انجام شد و میزان درد ناشی از تزریق در بیماران با استفاده از آزمون آماری ویلکاکسون بررسی و مقایسه شد. میزان درد با ابزار آنالوگ چشمی بررسی شد که عددی بین صفر تا 10 را نشان داد.نتایج: متوسط درد در گروهی که روش طب فشاری بر ایشان انجام شده بود 2±3 و در گروه بدون طب فشاری 5±2 بود. به طور متوسط میزان درد در گروه طب فشاری 5.2 واحد کمتر از تزریق عادی بود. این تفاوت از نظر آماری معنی دار نشان داد (p<0.001). کاربرد روش طب فشاری در مردان در مقایسه با زنان به نحو موثرتری منجر به کاهش درد می گردید (p<0.001). با افزایش سن میزان درد ناشی از تزریق به نحو معنی داری کاهش می یافت. متوسط کاهش درد با استفاده از روش فشاری در مردان 4.3 و در زنان 1.1 بود که حاکی است این روش در مردان به نحو معنی داری موثرتر از زنان بوده است (p<0.001).نتیجه گیری: روش طب فشاری می تواند به نحو موثری منجر به کاهش درد ناشی از تزریق عضلانی گردد. پیشنهاد می گردد این روش در سایر موارد درد حاد مورد بررسی قرار گیرد.

سابقه و هدف: با توجه به عوارض به کارگیری روش های دارویی جهت القای دردهای زایمانی، یافتن یک روش آسان، کم هزینه، مطمئن و بدون عارضه برای القای دردهای زایمانی بعد از هفته 40 حاملگی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تاثیر استفاده از روغن کرچک بر القای دردهای زایمانی بعد از هفته 40 حاملگی در بیمارستان شبیه خوانی کاشان از سال 1383 تا 1385 انجام شد.مواد و روش ها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 200 خانم باردار انجام شد. نمونه ها به دو گروه 100 نفری مورد و کنترل تقسیم شدند. به گروه مورد 60 میلی لیتر روغن کرچک خوراکی داده شد و گروه شاهد هیچ دارویی دریافت نکرد. سپس میزان شروع دردهای زایمانی، زمان زایمان، نوع زایمان و آپگار نوزاد با استفاده از آزمون های آماری OR, CI, c2 و t در هر دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که در 70 درصد افراد گروه مورد و 12 درصد افراد گروه کنترل در عرض 24 ساعت پس از ورود به مطالعه انقباضات منظم رحمی شروع شد CI=8.17-35.84) و OR=17.11 و (p<0.001 و از این تعداد 28 درصد افراد گروه مورد و یک درصد افراد گروه کنترل زایمان کردند CI=3.86-226.4) و OR=29.5 و (p<0.001. همچنین یافته های این مطالعه هیچ اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه از نظر نوع زایمان و نمره آپگار نوزادان مشاهده نشد.نتیجه گیری: روغن کرچک خوراکی در شروع درد زایمان در خانم های باردار بعد از هفته 40 حاملگی، بدون افزایش در میزان عوارضی همچون سزارین و پایین آمدن نمره آپگار نوزادان موثر است. تحقیقات تجربی بیشتر توصیه می شود.

سابقه و هدف: وقوع ایزوله های تولیدکننده بتالاکتامازهای با طیف وسیع (ESBL) در سراسر دنیا رو به افزایش است. باسیل های گرم منفی تولیدکننده ESBL مسوول مقاومت در مقابل آنتی بیوتیک های اکسی ایمینو بتالاکتام ها و مونوباکتام ها بوده و می توانند به عنوان عامل بیماری زا غالب در بخش مراقبت های ویژه نوزدان (NICU) باشند. هدف از این مطالعه آینده نگر تعیین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در فلور مدفوعی نوزادان و تعیین عوامل خطرساز است که منجر به این کولونیزاسیون می گردد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی نمونه های مدفوع 167 نوزاد بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1385 انجام پذیرفت. باسیل های گرم منفی جدا شده از مدفوع طبق روش استاندارد تعیین هویت گردید. الگوی حساسیت و تولید ESBL بر اساس معیارهای پیشنهادی استانداردهای آزمایشگاه های بالینی (CLSI) تعیین گردید. از آزمون دقیق فیشر و آزمون آماری کای دو برای تحلیل داده ها استفاده گردید.نتایج: کولونیزاسیون فلور مدفوعی با باسیل های گرم منفی در 120 نمونه مشاهده گردید. کلبسیلا پنومونیه در 53 از 120 نمونه (44.2 درصد) و اشریشیاکلی در 34 از 120 نمونه (28.3 درصد) مشاهده شد. میکروارگانیسم های تولیدکننده ESBL در 29.2 درصد (35 از 120 نمونه) مشاهده شد. 23 از 35 نمونه (65.7 درصد) از میکروارگانیسم های تولیدکننده ESBLs، کلبسیلا پنومونیه بودند. مهم ترین عامل خطرسازی کولونیزاسیون با باسیل های گرم منفی تولیدکننده ESBL وزن کمتر یا مساوی 2500 گرم (p<0.00008)، مصرف هر نوع آنتی بیوتیک در نوزادان (p<0.0001)، نوزادان پره ترم (p<0.00013)، تغذیه کامل به روش تزریقی (p<0.0007)، مصرف آمپی سیلین (p<0.0017)، بیماری تنفسی (p<0.0037)، درمان با اکسیژن (p<0.0076)، و طول مدت زمان بستری بیش از 7 روز (p<0.0082)، مصرف سفوتاکسیم (p<0.0247)، و زایمان به طریق سزارین (p<0.048) بود.نتیجه گیری: حفظ و استقرار باکتری های غیر بیماری زای فلور طبیعی روده ای در کاهش میزان ابتلا و مرگ و میر به دنبال بروز عفونت ایجاد شده با باسیل های گرم منفی تولیدکننده ESBL در روده نوزادان اهمیت زیادی دارد. به کارگیری موثر معیارهای کنترل عفونت و محدود نمودن مصرف آنتی بیوتیک ها به جز در موارد اندیکاسیون بالینی محض، این مهم را مهیا می سازد.

سابقه و هدف: زونا در اثر فعال شدن دوباره ویروس واریسلاـ زوستر نهفته در گره های ریشه خلفی ایجاد می شود. مهم ترین عوامل موثر، سن بالا و بیماری های ایجادکننده نقص ایمنی می باشند. دیابت هم بیماری است که درجاتی از ضعف ایمنی ایجاد می کند و احتمالا می تواند باعث بیماری زونا شود. در مطالعات مختلف پیدایش زونا در افراد با دیابت بیشتر از مردم عادی بوده است. هدف این مطالعه مشخص نمودن رابطه زونا و دیابت می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 103 بیمار مراجعه کننده به کلینیک های پوست و عفونی مبتلا به زونا که بر اساس یافته های بالینی تشخیص داده شدند به عنوان مورد و 142 نفر از مراجعین به علل دیگر به عنوان گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن، جنس و سابقه فامیلی دیابت جور شدند. هیچ یک از افراد دو گروه سابقه ای از دیابت نداشتند. برای هریک از دو گروه قند خون ناشتا اندازه گیری و مقدار 126 یا بیشتر به عنوان دیابت در نظر گرفته شد.نتایج: دو گروه از نظر سنی، جنسی و سابقه فامیلی ابتلا به دیابت جور بودند. 35.9 درصد از بیماران مبتلا به زونا و 19.7 درصد از افراد گروه شاهد مبتلا به دیابت بودند. بین ابتلا به زونا و وجود دیابت مخفی رابطه معنی دار مشاهده شد (OR=2.28, %95CI: 1.28-4.06, p=0.0046). به این معنی که بیماران مبتلا به زونا 2.28 برابر گروه شاهد شانس ابتلا به دیابت داشتند. نتیجه گیری: دیابت مخفی می تواند یک عاملی جهت ایجاد زونا باشد. لذا توصیه می شود در بیماران با تشخیص زونا که سابقه ای از ابتلا به دیابت در آنها وجود ندارد، از نظر ابتلا به دیابت کنترل شوند.

سابقه و هدف: دیابت نوع 2 همراه با افزایش استرس اکسیداتیو و کاهش آنتی اکسیدان ها است. مکمل ویتامین E باعث کاهش استرس اکسیداتیو در بیماران دیابتی می شود. همچنین برخی مطالعات نشان داده اند که ویتامین E سبب افزایش حساسیت به انسولین و بهبود سطوح چربی ها می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثر ویتامین E بر پاسخ های قند و چربی در بیماران دیابتی نوع 2 است.مواد و روش ها: در این مطالعه از بین بیماران دیابتی نوع 2 بالاتر از 30 سال که به مرکز تحقیقات دیابت یزد مراجعه کردند، 31 بیمار دیابتی نوع 2 که دارای قند خون ناشتای 140-200 mg/dl، قند دو ساعت بعد از غذای 200-250 mg/dl‏، تری گلیسرید 200-400 mg/dl، کلسترول، 300-200 mg/dl و فشار خون خفیف (فشار خون سیستولی 140-160 mmHg و فشار خون دیاستولی 100-90) بودند، انتخاب شدند، سپس به بیماران قرص ویتامین 400 E واحد دو بار در روز به مدت 3 ماه داده شد، قند ناشتا، کلسترول، تری گلیسرید، LDL، HDL، HbA1C و میزان انسولین ناشتا در شروع و پایان مطالعه اندازه گیری گردید.نتایج: در این مطالعه 31 بیمار دیابتی نوع 2 (19 زن، 12 مرد) با میانگین سنی 53.03±8.87 سال و طول مدت ابتلا به دیابت 2.16±0.89 سال وارد مطالعه شدند. در پایان مطالعه قند خون ناشتا، تری گلیسرید و میزان انسولین ناشتا کاهش یافت اما این کاهش معنی دار نبود. میزان کلسترول تام، فشار خون سیستولی و دیاستولی تغییر محسوسی نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می آید که ویتامین E با دوز 800 واحد در روز به مدت 3 ماه نمی تواند باعث بهبود قند خون، چربی های خون، میزان هموگلوبین گلیکوزیله، میزان انسولین ناشتا و فشار خون در بیماران دیابتی نوع 2 شود.

سابقه و هدف: مرحله سوم زایمان خطرناک ترین مرحله زایمان است، زیرا در صورت طولانی شدن خطر خون ریزی پس از زایمان مادر را تهدید می کند. لذا با توجه به اهمیت ویژه این مرحله از زایمان و تناقضات موجود در مورد عوامل مرتبط، تحقیق حاضر به منظور تعیین طول مرحله سوم زایمان و عوامل مرتبط با آن انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه به شکل مقطعی بر روی 1000 مورد از زایمان های انجام شده در بیمارستان شبیه خوانی کاشان طی سال های 1385-1384 که به صورت پی در پی انتخاب شده بودند، صورت گرفت. معیارهای ورود به پژوهش حاملگی تک قلو با زایمان طبیعی و سن حاملگی بیشتر از 20 هفته در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسش نامه و ساعت ثانیه شمار بوده و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری OR, c2 و CI استفاده گردید.نتایج: در این پژوهش میانگین و میانه مرحله سوم زایمان به ترتیب 6.03 و 5 دقیقه به دست آمد. همچنین یافته ها نشان داد که بین تعداد زایمان (p=0.04)، تحریک زایمان با اکسی توسین (p=0.002)، بی دردی با پتیدین (p=0.008) و درناژ بند ناف جهت اداره مرحله سوم (p<0.001) با طول مرحله سوم ارتباط آماری معنی داری وجود دارد، لیکن با سابقه سقط، سن حاملگی، تزریق اکسی توسین جهت اداره مرحله سوم، وزن و جنس نوزاد ارتباط معنی داری دیده نشد.نتیجه گیری: تحریک زایمانی، بی دردی طی زایمان و درناژ بند ناف از عوامل طولانی شدن مرحله سوم زایمان و افزایش تعداد زایمان از عوامل مرتبط با کوتاهی آن شناخته شد. جهت پیشگویی و پیشگیری از مخاطرات مرحله سوم زایمان، توجه به این عوامل توصیه می شود.

سابقه و هدف: سندروم مارفان با جا به جایی مادرزادی عدسی چشم به طور نسبی نادر است که گزارش های متفاوتی در مورد نتایج و عوارض عمل جراحی در آنها وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین نتایج و عوارض درمان جا به جایی وراثتی عدسی چشم به روش لنزکتومی و ویترکتومی قدامی از راه پارس پلانا و گذاشتن عدسی داخل اتاق قدامی چشم در بیماران سندروم مارفان انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه به روش مداخله ای در بیماران با سندروم مارفان و جا به جایی عدسی چشم که طی سال های 1385-1380 تحت عمل جراحی لنزکتومی و ویترکتومی قدامی از راه پارس پلانا همراه با گذاشتن متصل پیشگیرانه و عدسی داخل چشمی اتاق قدامی (Anterior Chamber Intraocular Lens) و پریفرال ایریدکتومی (PI) قرار گرفته و حداقل به مدت 3 ماه پیگیری شده بودند، صورت گرفت. اطلاعات مورد بررسی شامل اطلاعات شخصی، نوع بیماری زمینه ای، بهترین دید اصلاح شده (Best Corrected Visual Acuity) قبل و بعد از عمل و فشار داخل چشمی (Intraocular Pressure) قبل و بعد از عمل و عوارض جراحی بودند. شرط لازم برای عمل جراحی، بهترین دید اصلاح شده (BCVA) کمتر از 3/10 ، اکتوپی پیش رونده عدسی و دوبینی یک چشمی یا پیدایش کاتاراکت در عدسی جا به جا شده بود. چشم هایی که سابقه ضربه، عمل جراحی و جا به جایی کامل عدسی به داخل ویتره یا بیماری های دیگر چشمی داشتند وارد مطالعه نشدند. حدت بینایی قبل و بعد از عمل با چارت اسنلن کنترل و مقایسه گردید.نتایج: در طی 5 سال 19 چشم از 11 بیمار با میانگین سنی 34.70±6 سال (دامنه 48–12 سال) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. تعداد 7 نفر (63 درصد) از بیماران مذکر و 4 نفر (37 درصد) مونث بودند. بیماران حداقل به مدت 3 ماه پیگیری شدند. میانگین مدت پیگیری بیماران 25 ماه (دامنه 60-3 ماه) بود. بهترین دید اصلاح شده در 89 درصد بیماران قبل از عمل کمتر 1/10 بود که بعد از عمل در 82.5 درصد بیماران بیش از 3/10 رسید. عارضه شایع بعد از عمل یووئیت سترون بود که در چهار چشم (21.1 درصد) دیده شد و با درمان طبی بهبود یافت.نتیجه گیری: عمل جراحی لنزکتومی و ویترکتومی قدامی از راه پارس پلانا همراه با کار گذاشتن عدسی داخل چشمی در اتاق قدامی و انجام پریفرال ایریدکتومی و گذاشتن متصل پیشگیرانه در بیماران با سندروم مارفان و جا به جایی وراثتی عدسی باعث بهبود بینایی در بیش از 80 درصد آنها می شود.

سابقه و هدف: نظر به این که اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) از بیماری های رایج کودکان است که در 5 تا 10 درصد آنها حادث شده و یکی از علل شایع مراجعه کودکان به درمانگاه های اعصاب و روان پزشکی است، و با توجه به این که این اختلال در کودکان مبتلا به صرع شایع تر از جمعیت معمول است و مطالعه ای در این رابطه در کشور ما صورت نگرفته این تحقیق جهت تعیین فراوانی ADHD در کودکان مبتلا به صرع مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان کاشان در سال 1384 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی Cross-Sectional تعداد 50 کودک مبتلا به صرع در محدوده سنی 3 تا 17 سال مورد بررسی قرار گرفتند، همه بیماران دو پرسشنامه یکی شامل سوالات تشخیصی ADHD و نوع آن مطابق معیارهای استاندارد DSMIV و دیگری حاوی ویژگی های دموگرافیک از جمله: سن، جنس، بعد خانوار، رتبه تولد، نوع تشنج بر اساس نشانه های بالینی با توجه به نظر فوق تخصص اعصاب کودکان، سابقه تشنج تب، وضعیت هوش کودک بر اساس آزمون وکسلر، وجود نشانه های ADHD قبل یا بعد از به کارگیری داروی ضدتشنج توسط محقق با کمک والدین تکمیل گردید، همچنین مصاحبه بالینی توسط روان پزشک کودکان صورت گرفت. اطلاعات حاصله با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون های آماری کای دو و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.نتایج: از 50 کودک مورد مطالعه تعداد 21 نفر (42 درصد) مبتلا به ADHD بودند، از دخترها 45.8 درصد و از پسرها 38.4 درصد ADHD داشتند. فراوانی ADHD در گروه سنی 7-3 سال 69.2 درصد و بالاتر از آن 32.4 درصد بود ADHD .(p=0.025) در فرزندان اول خانواده شایع تر از فرزندان بعدی بود. تاریخچه تشنج تب در کودکان مبتلا به صرع با ADHD شایع تر از موارد بدون ADHD بود. وضعیت هوش غیرطبیعی در 23.8 درصد کودکان با ADHD و 3.4 درصد از موارد بدون ADHD دیده شد. نشانه های ADHD در 42.8 درصد قبل از پیدایش تشنج وجود داشته و در 57.1 درصد بعد از پیدایش تشنج شروع شده بود. در 33 درصد از موارد، نشانه های ADHD بعد از شروع داروی ضد تشنج تشدید شده بود. از بین داروهای ضدتشنج فنوباربیتال نقش عمده ای در ایجاد و تشدید نشانه های ADHD داشت.نتیجه گیری: اختلال ADHD در کودکان مبتلا به صرع فراوانی قابل توجهی دارد. توصیه می شود در همه کودکان با شروع تشنج، مشاوره روان پزشکی از نظر وجود نشانه های ADHD به عمل آمده، همچنین در انتخاب داروی ضد تشنج دقت کافی به کار رود.

سابقه و هدف: کاهش شنوایی یک مشکل شایع در تمام جوامع می باشد که زندگی فردی و اجتمایی را تحت تاثیر قرار می دهد. ولی میزان شیوع کاهش شنوایی و انواع آن در جوامع مختلف، متفاوت است، لذا این مطالعه به منظور تعیین فراوانی کاهش شنوایی عوامل مرتبط با آن در بیماران مراجعه کننده به کلینیک شنوایی سنجی بیمارستان متینی کاشان از آبان ماه 1384 تا اردیبهشت ماه 1385 انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت Cross-Sectional بر روی 462 نفر بیمار ارجاع شده به کلینیک شنوایی سنجی بیمارستان متینی کاشان انجام شد. سوابق و شکایت بیمار بر اساس پرسش و تشخیص نهایی با معاینات تخصصی و با توجه به نتایج شنوایی سنجی تعیین گردید. فراوانی کم شنوایی با افت شنوایی بیش از 10 دسی بل و نوع آن بر اساس هدایتی، حسی ـ عصبی یا مخلوط و شدت آن بر اساس نمودار ادیوگرام تعیین و مورد مطالعه قرار گرفت. یافته های مطالعه با آمار توصیفی و آزمون های آماری کای دو و فیشر تجزیه و تحلیل شد.نتایج: از 462 بیمار مراجعه کننده به کلینیک شنوایی سنجی تعداد 203 نفر (43.9 درصد) مبتلا به کاهش شنوایی، شناسایی شدند که از این تعداد 53.7 درصد مرد بودند. سن بیماران 33.4±19.5 سال بود. کم شنوایی حسی ـ عصبی شایع ترین نوع کم شنوایی در بین بیماران مراجعه کننده بود (41.9 درصد) و پس از آن به ترتیب کم شنوایی هدایتی (38.9 درصد) و کم شنوایی مختلط (19.2 درصد) قرار داشت. کم شنوایی دوطرفه 65 درصد و یک طرفه 35 درصد بود. از نظر میزان کم شنوایی، افت شنوایی متوسط (40-60 دسی بل) بیشترین میزان بود. از بین علل مختلف ایجادکننده کم شنوایی، عفونت گوش میانی شایع ترین علت (34 درصد) و علل ارثی مادرزادی، التهاب سروزی گوش میانی و پیرگوشی در رتبه های بعدی بود.نتیجه گیری: مطالعه نشان داد کاهش شنوایی در بیماران ارجاع شده به کلینیک شنوایی سنجی بیمارستان متینی کاشان شیوع بالایی دارد که کم شنوایی حسی ـ عصبی شایع ترین نوع کم شنوایی و عفونت گوش میانی شایع ترین علت آن می باشد، با توجه به قابل درمان بودن کامل این عامل، توجه بیشتر به شناسایی و درمان مناسب این عفونت ها را پیشنهاد می نماید.