مجله پرستاری و مامایی
سال:1397 | دوره:16 | شماره:7 (پی در پی 108) |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: پژوهش حاضر باهدف تعیین تاثیر آموزش کمک های روان شناختی اولیه بر شیوه های مقابله با استرس و کفایت هیجانی زنان بعد از زایمان انجام گرفت. در پژوهش نیمه تجربی حاضر، از طرح دو گروهی با آزمون قبل و بعد از آموزش استفاده شد. مواد و روش ها: در پژوهش نیمه تجربی حاضر، از طرح دو گروهی با آزمون قبل و بعد از آموزش استفاده شد. جامعه موردبررسی عبارت بود از تمامی زنان که برای زایمان در بهمن ماه سال 1396 به بیمارستان قمر بنی هاشم خوی مراجعه کرده بودند. از این میان تعداد 24 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و سپس به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند. برای گروه آزمایش آموزش کمک های روان شناختی اولیه طی 8 جلسه 90 دقیقه ای برگزار شد، درحالی که گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. داده های پژوهش با کمک پرسشنامه مقابله با استرس اندلر و پارکر و کفایت هیجانی براسور و همکاران جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در محیط نرم افزار SPSS21 صورت گرفت. یافته ها: یافته ها: ی پژوهش نشان داد که میانگین نمرات راهبرد مقابله ای مسئله مدار در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش و میانگین نمرات راهبرد مقابله ای هیجان مدار کاهش معنی داری داشته است (P=0/000). اما میانگین نمرات روش مقابله اجتنابی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت. بین دو گروه ازنظر کفایت هیجانی تفاوتی معنی دار وجود داشت (P=0/005). نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، می توان گفت که آموزش کمک های روان شناختی اولیه در دوران پس از زایمان بر شیوه های مقابله با استرس (مقابله مسئله مدار / هیجان مدار) و کفایت هیجانی زنان اثربخش است.

زمینه و هدف: دوره کارشناسی ارشد به دنبال تربیت فارغ التحصیلان حرفه ای و متخصص می باشد که بتوانند مراقبت های پرستاری مطلوب در عرصه های مختلف ارائه نموده و از طرفی بتواند ازلحاظ پژوهش مسائل و مشکلات را شناسایی و برطرف کند. این مطالعه باهدف مقایسه برنامه آموزشی کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه نوزادان در ایران و دانشگاه مک مستر کانادا و ارائه پیشنهاد های عملی و کارساز جهت بهبود کیفیت برنامه آموزشی انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تطبیقی در سال 97 انجام شد. پس از جستجوی اینترنتی با عنوان برنامه آموزشی کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه نوزادان در دانشگاه های معتبر جهان، دانشگاه مک مستر کانادا به دلیل تشابه نسبی رشته انتخاب شده و دو برنامه آموزشی با استفاده از الگوی Beredy در چهار مرحله توصیف، تفسیر، هم جواری و مقایسه، تحلیل شده و نقاط قوت و ضعف آن ها ارزیابی گردید. یافته ها: ارزش ها و باورهای هر دو برنامه آموزشی بر اساس عقاید و ارزش های حاکم بر جامعه بوده و هر دو برنامه آموزشی دارای رسالت واضح و روشن بودند. در برنامه درسی ایران؛ نقش های مراقبتی حمایتی، آموزشی، پژوهشی و مدیریتی به عنوان نقش های آتی دانش آموختگان ذکر شده بود که در برنامه کانادا هیچ گونه اشاره ای به آن نشده بود. همچنین نحوه پذیرش دانشجو و واحدهای درسی دوره در برنامه درسی دانشگاه مک مستر جامع تر و مرتبط تر از برنامه ایران بود. بحث و نتیجه گیری: برنامه درسی پرستاری مراقبت های ویژه نوزادان در ایران غالبا متمرکز بر پژوهش بوده و نسبت به برنامه درسی دانشگاه مک مستر کانادا دارای نواقص اجرایی در رابطه با شروط پذیرش دانشجویان، غنی سازی توانمندی ها و مهارت های عملی تخصصی مرتبط با نوزادان در دانشجویان و ایجاد جایگاه بهتر در بالین برای دانش آموختگان این مقطع بوده است. لذا می توان با رفع این مشکلات در جهت ارتقای هر چه بیشتر کیفیت این دوره در ایران، گام برداشت.

زمینه و هدف: همدلی اساس ارتباط مراقبین درمانی با بیماران است که در فضای پراسترس و تکنولوژی محور اتاق عمل نتایج مطلوبی برای بیماران دارد. تعیین نمره همدلی با بیمار در دانشجویان اتاق عمل می تواند به پی بردن به نواقص موجود و تقویت این مهارت کمک نماید. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی نمره همدلی با بیمار و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان کارشناسی اتاق عمل است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی– تحلیلی در سال تحصیلی 97-1396 بر روی 110 نفر از دانشجویان سال های اول تا چهارم رشته اتاق عمل که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند در دانشکده پرستاری-مامایی اصفهان انجام شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه همدلی با بیمار جفرسون نسخه مربوط به دانشجویان حرفه های مختلف سلامت (JSE-HPS) بود که توسط نمونه ها تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آمار توصیفی و آزمون های آماری در نرم افزار SPSS. 22 انجام شد. یافته ها: میانگین نمره کل همدلی با بیمار در دانشجویان اتاق عمل 2/14± 2/89 و میانگین نمرات ابعاد همدلی شامل: اتخاذ دیدگاه 5/5± 06/55، مراقبت همدلانه 01/12± 3/26 و خود را بجای بیمار نهادن 3/2± 8/7 بود. بین نمره کل همدلی با ویژگی های دموگرافیک نمونه ها، ارتباط معنی داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: نمره همدلی با بیمار در دانشجویان کارشناسی اتاق عمل در محدوده متوسط بود. بنابراین آموزش همدلی به دانشجویان این رشته باید موردتوجه قرار گیرد. ازآنجاکه ارتباط بین نمره همدلی با ویژگی های دموگرافیک معنی دار نشد، نتیجه گیری: قطعی در این خصوص به مطالعات بیشتری نیاز دارد.

زمینه و هدف: ایمنی بیمار اولویت کار اتاق عمل می باشد. ازآنجایی که باقی ماندن اقلام جراحی و خطاها در مدیریت نمونه های جراحی از موارد مهم به خطر افتادن ایمنی بیماران هستند، پرستاران و تکنولوژیست های اتاق عمل نقش ویژه ای در گزارش خطاهای اتاق عمل دارند. از طرفی مستندسازی نیز از وظایف آن ها است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر استفاده از دو فرم مستندسازی مراقبت از نمونه های جراحی و شمارش وسایل جراحی بر تعداد خطاهای گزارش شده در اتاق عمل می باشد. . مواد و روش کار پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی و تک گروهی با طرح قبل و بعد است و جامعه پژوهش را کلیه پرستاران و تکنولوژیست های شاغل در این اتاق عمل ها تشکیل دادند. به روش سرشماری، 65 نفر از پرستاران و تکنولوژیست های دارای معیارهای ورود وارد پژوهش شدند. ابزار جمع آوری داده ها یک پرسشنامه گزارش خطای محقق ساخته بود. در طول دوره مداخله، دو فرم مستندسازی شمارش اقلام جراحی و مراقبت از نمونه های جراحی تکمیل شد. پرسشنامه گزارش خطا قبل و بعد از مداخله توزیع شد. آنالیز آماری با آمار توصیفی و آزمون مک نمار در نرم افزار SPSS20 انجام شد (05/0 P <). یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که تعداد خطاهای گزارش نشده بعد از مداخله به طور معنی داری کاهش یافت، اما تعداد گزارش شفاهی خطا قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری نداشت و تعداد خطاهای گزارش شده به صورت کتبی در مورد شمارش اقلام جراحی به طور معنی داری افزایش یافته بود. نتیجه گیری: استفاده از فرم های مستندسازی مناسب می تواند پرستاران و تکنولوژیست های جراحی را به گزارش خطاها تشویق نماید و در نتیجه ایمنی بیمار را افزایش دهد.

پیش زمینه و هدف: افزایش خطاهای پزشکی؛ عامل بسیاری از مرگ های قابل اجتناب است که اهمیت و ضرورت تحقیق در خصوص آن را دوچندان می کند؛ لذا مطالعه حاضر باهدف، تعیین فراوانی خطاهای پزشکی گزارش شده در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، 1393 انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر؛ کلیه خطاهای پزشکی گزارش شده توسط کارکنان مراکز آموزشی درمانی ارومیه موردبررسی قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها؛ فرم مصوب وزارت بهداشت و درمان بود که خطاهای اتفاق افتاده گزارش شده بود. نهایتا داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: تعداد خطاهای پزشکی گزارش شده در سال 1393، 84 مورد بود که یک مورد (2/1 درصد) منجر به مرگ و 53 مورد (1/63 درصد) منجر به آسیب شده بود. بیشترین گزارش خطا (2/45 درصد) مربوط به مرکز تروما بود. بیشترین عامل خطای گزارش شده توسط پرستاران (4/46 درصد) و بیشترین خطای گزارش شده مربوط به خطاهای دارویی (9/42 درصد) بودند. از بین خطاهای دارویی؛ دادن داروی اشتباه (4/21 درصد) بیش از سایر خطاها گزارش گردید. نتیجه گیری: تعداد خطاها در مقایسه با کشورهای پیشرفته خیلی کمتر بود. لذا به نظر می رسد با بالا بردن فرهنگ ایمنی بیمار و از بین بردن شبه ترس از تنبیه شدن؛ می توان با افزایش گزارش خطا و درس گرفتن از آن؛ از میزان خطاها در آینده پیشگیری کرد.

پیش زمینه و هدف: مراقبت های دهان و دندان در بیماران تحت تهویه مکانیکی یکی از ملزومات عمل پرستاری است؛ مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر دو روش دهان شویه کلرهگزیدین و کلرهگزیدین توام با آب اکسیژنه بر فراوانی پلاک های دهانی بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در سال 97-1396 انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور با طرح موازی بر روی دو گروه از بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه است که طی آن تعداد 98 نفر از بیماران دارای شرایط ورود به مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه A و B تقسیم شدند. مداخله در گروه A شامل مراقبت های دهانی با محلول دهان شویه کلرهگزیدین 2/0 درصد و در گروه B استفاده از محلول دهان شویه کلرهگزیدین 2/0 درصد توام با محلول پراکسید هیدروژن 5/1 درصد بود. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، مقیاس ارزیابی وضعیت دهانی بک، معیار پلاکی مخاطی بود. داده ها با استفاده نسخه 20 نرم افزار SPSS و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون های کای دو، تی مستقل و من ویتنی) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین دو گروه دهان شویه با کلرهگزیدین و دهان شویه با کلرهگزیدین توام با آب اکسیژنه ازلحاظ فروانی پلاک های دهانی، سلامت مخاط دهانی و درنهایت شاخص پلاکی-مخاطی تفاوت آماری معنی داری مشاهده گردید (05/0>P). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها: ی حاصل از مطالعه حاضر چنین نتیجه گیری: می گردد که دهان شویه با کلرهگزیدین توام با آب اکسیژنه می تواند در پیشگیری و یا کاهش فراوانی پلاک های دهانی در بیماران تحت تهویه مکانیکی تاثیر مثبتی داشته باشد.

پیش زمینه و هدف: اگر استرس های فرد، بیش از توانایی و ظرفیت مقابله وی باشد، می تواند در درازمدت، موجب ایجاد انواع اختلالات جسمی و روانی ایجاد شود، پیش بینی عوامل استرس زا به منظور برنامه ریزی برای مداخلات آموزشی ضروری است. لذا این پژوهش باهدف بررسی کاربرد سازه های تئوری شناختی– اجتماعی در پیش بینی استرس دانشجویان جدیدالورود غیربومی دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی با استفاده از روش سرشماری در 156 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال تحصیلی 95-94 انجام شد. اطلاعات توسط پرسشنامه دموگرافیک، مقیاس استرس ادراک شده (کوهن)، مقیاس خودکارآمدی مقابله با مشکلات (چسنی) و حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت) جمع آوری شد که از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. سپس اطلاعات با آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: یافته ها: نشان داد 6/25 درصد واحدهای پژوهش مذکر و 4/74 درصد آن ها مونث بوده. میانگین سنی شرکت کنندگان 51/0± 99/18 بود. 8/28 درصد از دانشجویان دارای نمره استرس بالاتر از میانگین بودند. میانگین استرس دختران 03/8± 6/21 و پسران 2/9± 1/17 بود که نشان دهنده بالاتر بودن استرس در دانشجویان دختر است. عوامل پیشگویی کننده استرس دانشجویان، خودکارآمدی و حمایت اجتماعی بود که هر دو از سازه های مهم تئوری شناختی-اجتماعی می باشند. بین استرس ادراک شده با خودکارآمدی (6/0-=r و 001/0p<) و حمایت اجتماعی (31/0-=r و 001/0p<) رابطه معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد خودکارآمدی، نقش محوری در تنظیم حالت های روحی-روانی دانشجویان ایفا می کند، همچنین حمایت غیررسمی، ادراک خانواده، حمایت دریافت شده از سوی اساتید و کارکنان دانشگاه می تواند در مهار و کاهش استرس نقش اساسی داشته باشد.

زمینه و هدف: بروز خطاهای نوشتاری در زبان انگلیسی در بین غیر انگلیسی زبان ها از مسائل بسیار شایع در امر آموزش زبان انگلیسی بوده و نیازمند تجزیه وتحلیل دقیق می باشد. با در نظر گرفتن این مسئله، هدف از نگارش این مقاله، بررسی انواع خطاهای رایج نوشتاری"قبل از ویرایش علمی" و میزان تکرار این خطاها در چکیده های انگلیسی مقالات ارسالی به مجله پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ارومیه است. مواد و روش کار: به همین منظور، از تعداد 60 مقاله ارسالی به مجله پرستاری ارومیه در سال 1395 و 1396، چکیده انگلیسی 50 مقاله به صورت تصادفی انتخاب و انواع خطاهای موجود ازلحاظ فراوانی )تعداد) و درصد به صورت روش تحلیل کمی و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (ورژن 16) موردبررسی قرار گرفت. یافته ها: ارزیابی داده ها نشان داد که نسبت خطاهای موجود ازلحاظ تداخل میان زبانی (زبان اول) در زبان مقصد (انگلیسی) بیشتر از خطاهای متاثر از تداخل درون زبانی (خود زبان مقصد) می باشد که بیشتر مربوط به غلط های ساختاری تداخل یافته از زبان اول در زبان مقصد بودند. بحث و نتیجه گیری: بررسی خطاهای نگارشی نشان داد که زبان اول تاثیر بسزایی در بروز خطاهای نوشتاری در زبان مقصد دارد. لذا، با ارزیابی خطاهای نوشتاری و ریشه یابی علل بروز خطاها می توان به سطح مهارت نوشتاری و میزان تسلط فراگیران در زبان مقصد (انگلیسی) پی برد و از تکرار خطاهای نوشتاری جلوگیری کرد.