بیماریهای عفونی و گرمسیری ایران
سال:1397 | دوره:23 | شماره:83 |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: در انگلشناسی، روش های معمول آزمایشگاهی مانند میکروسکوپ نوری برای شناسایی مرفولوژیک انگلها مورد استفاده قرار میگیرد. تحقیقات اخیر بر روی روش های جایگزین به منظور بهبود بخشیدن روش های تشخیصی انگلشناسی تمرکز یافته اند. این روش ها شامل تکنیک هایی مثل سرولوژیکی، روش های پروتئومیکس با استفاده از تکنولوژی طیف سنجی و روش های مولکولی است. از روش مولکولی برای تشخیص ساختار انگلها به منظور افزایش شناسایی و تعیین خصوصیات آنها با حساسیت و اختصاصیت بالا استفاده میشود. در این مطالعه روش های مولکولی رایج و جدید جهت مطالعه و تشخیص انگلها مورد بررسی قرار گرفته است روش کار: بیش از 400 مقاله در بازه زمانی 1980-2017 از پایگاههای اطلاعاتی قابل دسترس نظیر SienceDirect, Google Scholar, PubMed, IranMedex, Scopus, SID, Magiran و کتابهای مرجع انگلشناسی انتخاب نمودهایم. نهایتا اطلاعات لازم از 92 مقاله جهت مطالعات بیشتر انتخاب شد. یافته ها: روش های مولکولی رایج و جدید شامل PCR، RT-PCR، LAMP، Luminex xMAP، RAPD، AFLP، RFLP، NASBA و Microsatellites با حساسیت و اختصاصیت بالا میت وانند در تشخیص عفونت های انگلی به کار گرفته شوند. نتیجه گیری: روش های مولکولی ارزیابی جامع تری را در تشخیص، درمان و مطالعات اپیدمیولوژیک بیماریهای انگلی و نهایتا کنترل مرگ و میر ناشی از عفونتهای انگلی فراهم میکنند.

سابقه و هدف: آنتی بیوتیک های خانواده آمینوگلیکوزید جهت درمان عفونت های ناشی از باکتری های گرم منفی و برخی از باکتریهای گرم مثبت استفاده می شوند. در میان گونه های باکتریایی مختلف، مقاومت به آمینوگلیکوزیدها از طریق سازوکارهای مختلفی ایجاد می شود که از مهمترین آنها می توان به غیرفعال شدن این آنتی بیوتیکها از طریق آنزیم های تغییردهنده اشاره داشت. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت به آمینوگلیکوزیدها در میان سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در شهر اصفهان به انجام رسیده است. روش کار: در این مطالعه 286 سویه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه ادرار بیماران مبتلا به عفونت ادراری از 2 بیمارستان در شهر اصفهان در طی سال 1396 جدا گردید و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی شناسایی شد. مقاومت سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین نسبت به 16 آنتی بیوتیک تعیین گردید و وجود تایپهای مختلف SCCmec و ژنهای موثر در مقاومت نسبت به آمینوگلیکوزیدها مشخص گردید. یافته ها: در مجموع 12 سویه (39 درصد) استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به سفوکسی تین و واجد ژن mecA در میان سویه ها شناسایی گردیدند. تمامی سویه های مقاوم به متی سیلین نسبت به آنتی بیوتیک های ونکومایسین، لینزولاید و کینوپریستین دالفوپریستین حساس بودند و بیشترین میزان مقاومت نیز نسبت به پنی سیلین، سیپروفلوکساسین، اریترومایسین و کلیندامایسین مشاهده گردید. همچنین، 85، 86، 89، 89، 92 و 63 درصد سویه ها نسبت به ترتیب نسبت به توبرامایسین، کانامایسین، تتراسایکلین، آمیکاسین، نئومایسین و جنتامایسین مقاومت نشان دادند. نود و هفت درصد سویه ها واجد SCCmec تایپ III بودند و ژنهای aac(6’ )-Ie+aph(2’ )، ant(4’ )-Ia، ant(6)-Ia و aph(3’ )-IIIa نیز به ترتیب در 63، 60، 56و38 درصد سویه ها شناسایی شدند. نتیجه گیری: شیوع بالای مقاومت نسبت به آمینوگلیکوزیدها در میان سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جداسازی شده از عفونت ادراری موید عدم کارآیی این آنتی بیوتیک ها جهت درمان عفونت های ادراری در این مطالعه است.

سابقه و هدف: بیماریهای انگلی مشترک انسان و دام طیف وسیعی از بیماریهای زئونوز را شامل می شوند که از نظر بهداشتی و اقتصادی حائز اهمیت فراوان می باشند. هدف از این مطالعه تعیین شیوع آلودگی بیماریهای انگلی در دامهای کشتار شده در کشتارگاه صنعتی سنندج می باشد روش کار: این مطالعه بصورت توصیفی مقطعی با نمونه برداری ساده بر روی 273 راس دام کشتار شده شامل 164 راس گوسفند 64 راس گاو و 45 راس بز با استفاده از روش مشاهده ماکروسکوپی انجام گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS صورت پذیرفت. یافته ها: در این تحقیق میزان آلودگی انگل های گوارشی گوسفند، بز و گاو به ترتیب 29، 38 و 8 درصد گزارش شد. میزان آلودگی کبد به فاسیولا در گوسفند، بز و گاو به ترتیب 5. 49، 4. 4 و 6. 25 درصد، آلودگی کبد به دیکروسلیوم به ترتیب 3. 05، 2. 2 و 3. 1 درصد و آلودگی کرمهای ریوی در گوسفند و بز 8. 54 و 4. 4 درصد گزارش شد ولی در گاو آلودگی کرمی درریه مشاهده نگردید. میزان آلودگی کبدگوسفند، بز و گاو به کیست هیداتیک به ترتیب 4. 27، 2. 2 و 6. 25 درصد، میزان آلودگی ریه به کیست هیداتیک به ترتیب 7. 32، 11. 11 و 9. 37 درصد اعلام گردید. در این مطالعه از گوسفند 19 گونه انگل (12 نوع نماتود، 4 نوع سستود، 3 نوع ترماتود)، بز 11 گونه (7 نوع نماتود، 2 نوع سستود، 2 نوع ترماتود) و گاو 7 گونه انگلی (3 نوع نماتود، 1 نوع سستود، 3 نوع ترماتود) جدا شد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که شیوع آلودگی به انگل های فوق نسبتا بالا می باشد که این مسئله علاوه بر تحمیل زیان های اقتصادی و خطرات بهداشتی برای ساکنین منطقه، ضرورت انجام اقدامات بهداشتی و کنترلی فراگیرتر در جهت کنترل بیماریها را افزایش می دهد.

سابقه و هدف: قاصدک با نام علمی Taraxacum pseudocalocephalum متعلق به خانواده Asteraceae میباشد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر ضد میکروبی عصاره برگ گیاه قاصدک، بر کاندیدا آلبیکانس، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، لیستریا اینوکوآ، اشرشیا کلی، سالمونلا تیفی و سودوموناس آئروژینوزا و مقایسه آن با تعدادی از آنتیبیوتیک های رایج درمانی در شرایط برون تنی بود. روش کار: در این پژوهش آزمایشگاهی، از روش ماسراسیون (خیساندن) جهت استخراج عصاره برگ گیاه قاصدک استفاده شد. فعالیت ضد میکروبی عصاره برگ قاصدک به روش های دیسک دیفیوژن، انتشار چاهک در آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی (میکرودایلوشن براث) و حداقل غلظت کشندگی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حداقل غلظت مهارکنندگی عصاره آبی برگ قاصدک برای میکروارگانیسمهای کاندیدا آلبیکانس، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، لیستریا اینوکوآ، سالمونلا تیفی، اشرشیا کلی و سودوموناس آئروژینوزا به ترتیب برابر با 128، 128، 256، 256، 256، 256 و 215 بود. مقاوم ترین سویه نسبت به عصاره آبی برگ گیاه قاصدک باکتری گرم منفی سودوموناس ائروژینوزا بود. نتایج نشان داد که قطر هاله عدم رشد در روش چاهک در آگار نسبت به روش دیسک دیفیوژن بیشتر بوده و سویه ها در غلظت های کمتری هاله بزرگتری را نشان دادند. نتیجه گیری: به طور کلی می توان بیان نمود که عصاره آبی برگ قاصدک بر باکتری های گرم مثبت و مخمر کاندیدا آلبیکنس اثر ضد میکروبی بیشتری را نسبت به سویههای گرم منفی از خود نشان داد. با توجه به نتایج این مطالعه، پژوهش های بیشتری در زمینه ترکیبات ضد میکروبی گیاه قاصدک پیشنهاد میگردد تا بتوان از این گیاه در درمان بیماری های عفونی بهره جست.

سابقه و هدف: اعضای جنس انتروکوکوس به عنوان باکتریهای بیماری زای مرتبط با عفونتهای بالینی از قبیل، باکتریمی، اندروکاردیت عفونی، عفونهای حفره شکمی، عفونتهای دستگاه ادراری و در موارد نادر عفونتهای سیستم عصبی مرکزی شناخته می شوند. این مطالعه با هدف جداسازی سویه های انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین از فاضلاب بیمارستانی در شهر تهران به انجام رسیده است. روش کار: در طی سال 1395 نمونه گیری از فاضلاب خروجی یک بیمارستان در شهر تهران انجام گرفت. از نمونه مورد نظر سریال رقت تهیه گردید و نمونه ها فیلتر شدند و بر روی محیط اختصاصی m-Enterococcus agar واجد ونکومایسین در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه شدند. کلنیهای حاصل با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تا حد گونه مورد شناسایی قرار گرفتند و مقاومت سویه ها نسبت به ونکومایسین و تیکوپلانین تعیین گردید. همچنین حضور 9 ژن مقاومت به ونکومایسین نیز با آزمون PCR مشخص شد. یافته ها: در مجموع 92 جدایه انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین شامل انتروکوکوس فسیوم (80 درصد)، انتروکوکوس فکالیس (17درصد) و انتروکوکوس گالیناروم (3 درصد) بر روی محیط اختصاصی جمع آوری شدند. تمامی سویه ها نسبت به دیسک های ونکومایسین و تیکوپلانین مقاومت نشان دادند و محدوده حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد آنتی بیوتیک ونکومایسین 2048-128 میکروگرم/میلی لیتر بود که بیشترین تعداد سویه ها (82 درصد) نسبت به بالاترین غلظت مقاومت نشان دادند. سه ژن vanA، vanB و vanC در میان سویه ها شناسایی شدند که ژن vanA در 100 درصد سویه های مقاوم به ونکومایسین حاضر بود. همچنین، حضور ژن vanC نیز تنها محدود به گونه انتروکوکوس گالیناروم بود. نتیجه گیری: حضور سویه های انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین و تیکوپلانین در فاضلاب خروجی بیمارستان مورد مطالعه در شهر تهران موید ناکارآمد بودن سیستم تصفیه فاضلاب در این بیمارستان است.

سابقه و هدف: ماکرولید، لینکوزامید و استرپتوگرامین B(MLSB) در درمان عفونت های استافیلوکوکی استفاده می شوند. استفاده گسترده از این آنتی بیوتیک ها منجر به بروز مقاومت شده است. این مطالعه به بررسی فنوتیپی و ملکولی فاکتورهای کد کننده مقاومت به متی سیلین و اریترومایسین، درجدایه های استافیلوکوکوس اورئوس جمع آوری شده از نمونه بینی دانشجویان حاضر در بیمارستان می پردازد. مواد و روش ها: نمونه برداری مقطعی به صورت سرشماری از بین 172 نفر از دانشجویان حاضر در بیمارستان های قزوین، در طی سال 95 انجام شد. جدایه های باکتریایی با استفاده از روش های استاندارد آزمایشگاهی تعیین هویت شدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی و آزمون القایی D به روش انتشار در دیسک سنجیده شد. ردیابی ژن های با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) انجام گردید. یافته ها: از مجموع 172 نمونه، 50 (%29) جدایه استافیلوکوکوس اورئوس جمع آوری شد. در مجموع، 4(%8) جدایه مقاوم به اریترومایسین و کلیندامایسین (فنوتیپ cMLSb)، 12(%24) جدایه دارای مقاومت القایی (فنوتیپ) و 6(%12) جدایه مقاوم به اریترومایسین و حساس به کلیندامایسین (فنوتیپ MS) بودند. ژن های mecA، msrA، ermA، ermB و ermC به ترتیب در 24(%48)، 10(%20)، 12(%24)، 4(%8)و 6(12%) جدایه مشاهده شدند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از حضور قابل توجه جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم و ژن های دخیل در بروز مقاومت به داروهای MLSB در نمونه های بینی دانشجویان است که پیگیری و درمان این حاملین در محیط های درمانی ضروری است.

زمینه و هدف: اورتریت عفونتی شایع در بیمارستان می باشدکه امروزه درمان آن به واسطه افزایش شیوع باکتری های های مقاوم به دارو با مشکل مواجه شده است. هدف از این مطالعه تعیین الگوی مقاومت به جمی فلوکساسین در سویه های اشرشیاکولای مقاوم به فلوروکینولون ها واجد DNA ژیراز جداشده از بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی – بیماران مبتلا به عفونت ادراری با یا بدون علامت در بخش مراقبت های ویژه مورد بررسی قرار گرفتند. پس از شناسایی ایزوله های ای. کولای، به منظور تعیین حداقل غلظت مهاری سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین و جمی فلوکساسین از روش میکرودایلوشن براث استفاده شد. با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با پرایمرهای اختصاصی، ژن مقاومت فلوروکینولونی (gyrA) شناسایی گردید. یافته ها: فراوانی جدایه های ا ی. کولای مقاوم به سیپروفلوکساسین %32. 2بود. %87. 3 سویه ها به جمی فلوکساسین حساس بودند در حالیکه 53. 5% و 46. 5% جدایه ها به ترتیب درطبقه بندی حساس به سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین قرار گرفتند. حداقل غلظت مهاری جمی فلوکساسین که رشد 90% جدایه هارا مهار کرد 0. 5 میکروگرم در میلی لیتر بودکه هشت برابر کمتر ازلووفلوکساسین و سیپروفلوکساسین بود. بررسی واکنش زنجیره ای پلیمراز بر روی جدایه های مقاوم به جمی فلوکساسین، موتاسیون درکدن سرین 83 ژن gyrA را تایید کرد. نتیجه گیری: ما نتیجه گرفتیم نه تنها مقاومت به فلورکینولون ها، بلکه فراوانی ژن gyrA در سویه های ای. کولای جدا شده از بیماران بستری رو به افزایش است.

سابقه و هدف: سالمونلا و E. coli از مهم ترین پاتوژنهای مواد غذایی به ویژه گوشت مرغ هستند. تشخیص سریع، اختصاصی همزمان این پاتوژنها با شناسایی ژنهای اختصاصی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف این مطالعه تشخیص همزمان سالمونلا E. coli در گوشت مرغ بر مبنای تکثیر دو ژن inv A و lamB با روش Multiplex PCR بود. روش کار: تعداد 100 نمونه گوشت مرغ جمعآوری شد. نمونه ها با نرمال سالین شسته شدند و بر روی محیط های بیوشیمیایی کشت داده شدند. جدایههای سالمونلا و E. coli خالص سازی شدند و استخراج DNA انجام گرفت. سپس تکثیر همزمان ژن های invA و lamB با واکنش Multiplex PCR انجام شد. یافته ها: از 100 نمونه گوشت مرغ، 9 نمونه و 26 نمونه به ترتیب باکتری سالمونلا و E. coli، با تست های بیوشیمیایی جداسازی شدند. نتایج واکنش Multiplex PCR فراوانی ژن invA را در 9% و ژن lamB را در 26%، همچنین فراوانی هم زمان هر دو ژن را در 1%، نمونه ها نشان داد. نتیجه گیری: در این مطالعه نتایج واکنش Multiplex PCR که بر اساس ژنهای بیماریزای اختصاصی سالمونلا و E. coli انجام شد نتایج حاصل از روش تست های بیوشیمیایی را تایید کرد. بنابراین مقایسه نتایج نشان داد واکنش Multiplex PCR جهت شناسایی سریع و همزمان پاتوژنهای مواد غذایی از حساسیت بالایی برخوردار است و می تواند به عنوان روشی قابل اعتماد در کنترل آلودگیهای مواد غذایی مطرح باشد.