مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران
سال:1379 | دوره:6 | شماره:3-2 (پیاپی 22-23) |تعداد مقالات:6

هدف: این پژوهش با هدف تعیین میزان شیوع اختلالهای سلوک و نافرمانی در میان دانش آموزان راهنمایی استان کردستان در سال 1378 انجام شده است. روش: آزمودنیهای پژوهش 2760 نفر (924 پسر و 1836 دختر) دانش آموز مقطع راهنمایی میباشند که به روش نمونه گیری چند مرحله ای - تصادفی انتخاب شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه علائم مرضی کودکان همراه با یک پرسشنامه در زمینه ویژگیهای جمعیت شناختی بوده است. برای تجزیه و بهره تحلیل داده های پژوهش از شیوه های آمار توصیفی و آزمون شیوع X2 گرفته شده است. یافته ها: این بررسی نشان داد که اختلال های نافرمانی و سلوک به ترتیب 3/6% و 9/6% می باشد. همچنین حساسیت سوالات مربوط به اختلال های سلوک و نافرمانی در پرسشنامه علایم مرضی کودکان که بر اساس نتایج پژوهش حاضر به دست آمده به ترتیب 85% و 80% بوده است. این پژوهش نشان داد که بین معدل سال گذشته دانش آموزان و اختلال های نافرمانی و سلوک رابطه معنی داری وجود دارد 0.01) والدین با (P<. همچنین بین جنسیت و اختلال سلوک رابطه معنی داری دیده شد (P<0.01). سابقه طلاق اختلال های نافرمانی و سلوک و بین درآمد خانواده و اختلال سلوک نیز رابطه معنی دار بوده است.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی استرس شغلی و ارتباط آن با سلامت روان در کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر شیراز انجام شده است. روش: آزمودنی های پژوهش 397 نفر (150 نفر اداری و 247 نفر درمانی) بودند که برپایه نمونه گیری تصادفی با توجه به تعداد کل کارکنان هر بیمارستان انتخاب شده و به کمک پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه رویدادهای زندگی پیکل و همکاران مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از، آزمونهای آماری  tضریب همبستگی و تحلیل واریانس انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان استرس شغلی با سلامت روان درکارکنان اداری و درمانی رابطه دارد. همچنین میان کارکنان اداری و درمانی در سلامت روان تفاوت معنی دار دیده شد و کارکنان درمانی از سلامت روان کمتری برخوردار بودند. سلامت روان در کارکنان مرد بیشتر از کارکنان زن بوده و میزان استرس شغلی در کارکنان قرار دادی بیش از سایر کارکنان که در وضعیت های استخدامی دیگر قرار داشتند بود.

هدف: روشهای رفتاری - شناختی ارزیابی استرس و روش های رویارویی با استرس کیفیت رفتار فرد را تعیین می کنند. برای تعیین الگوی رویارویی با استرس در معتادان و دست یابی به روش های مداخله ای شناختی - رفتاری و درمان معتادان با این روش، پژوهش حاضر اجرا گردید. روش: آزمودنی ها 100 نفر از معتادین خود معرف مرد، مراجعه کننده به مرکز تحقیقات و ترک اعتیاد اصفهان هستند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه گواه بر پایه ویژگیهای فردی، اجتماعی با گروه آزمایش همتا شده و از افراد خانواده و بستگان معتادین انتخاب شدند. ابزار سنجش متغیرها مقیاس مقابله تجدید نظر شده کارور میباشد. برای گردآوری داده ها نخست یک مصاحبه روانشناختی به منظور جلب اعتماد و همکاری مراجع انجام شد، سپس در قالب مصاحبه پرسشنامه ها تکمیل شد. داده ها به کمک آزمون t تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که الگوی مقابله با استرس معتادین خودمعرف با الگوی مقابله ای گروه گواه تفاوت معنی داری دارد. الگوی مقابله ای معتادین بیشتر روشهای غیر موثر (تفکر منفی، آرزومندانه، تفکر خرافی و روشهای متمرکز بر هیجان مانند انکار، عدم درگیری ذهنی و رفتاری، استفاده از دارو و دخانیات) و برونریزی عواطف بوده است. نتیجه: با توجه به الگوی مقابلهای معتادان که یک روش ناسالم در کنارآمدن با شرایط فشارزاست به نظر می رسد که این الگو گرایش به اعتیاد، مشکلات اجتماعی و روانشناختی فرد را افزایش داده و دور باطلی را به وجود میآورد. استفاده از روش آموزش سازگاری با استرس می تواند در پیشگیری اولیه و ثانویه بیماران موثر باشد.

هدف: در این پژوهش اثر استرس شغلی بر خشنودی شغلی و سلامت روان، با توجه به اثرات تعدیل کننده متغیرهای سرسختی و حمایت اجتماعی در گروهی از کارکنان دانشگاه های علوم پزشکی تهران، ایران و شهید بهشتی بررسی شده است. روش: 200 نفر از کارکنان بخشهای اطاق عمل در دو زیر گروه دارای حمایت اجتماعی بالا و حمایت اجتماعی پایین به کمک پرسشنامه شاخص عوامل تنش زای اطاق عمل، سیاهه رویدادهای زندگی، پرسشنامه شاخص توصیف شغل، پرسشنامه سلامت عمومی، پرسشنامه زمینه یابی دیدگاههای شخصی و پرسشنامه کیفیت روابط مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان دادند که بین استرس شغلی و خشنودی شغلی کارکنان رابطه معنی دار و منفی وجود دارد و رابطه بین استرس شغلی و سلامت روان معنی دار و منفی بود. همبستگی بین خشنودی شغلی و سلامت روان معنی دار و مثبت بود. این بررسی همچنین نشان داد که در شرایط پر استرس افراد دارای سرسختی بالا بیش از افراد دارای سرسختی پایین، ازخشنودی شغلی و سلامت روان برخوردارند. همچنین افراد دارای حمایت اجتماعی بالا بیش از افراد دارای حمایت اجتماعی پایین از خشنودی شغلی برخوردارند؛ اما از نظر سلامت روان تفاوتی میان آنها دیده نشد. این پژوهش نشان داد که حمایت اجتماعی و سرسختی با هم تعامل مثبت و معنی داری دارند و مردان بیش از زنان سرسختی از خود نشان می دهند.

هدف: ابزارهای چندی برای ارزیابی اختلال های شخصیت در جمعیتهای بالینی از جمله پرسشنامه های خودگزارشی و روشهای مصاحبه ای ساخته شده اند. پژوهشهای اندکی که همگرایی این روشها را با یکدیگر مورد بررسی قرارداده اند توافق تشخیصی ضعیفی بین این ابزارها گزارش کرده اند. هدف این نوشتار بررسی میزان توافق دو روش مصاحبه بالینی و سازمان یافته با آزمون MCMI-II در تشخیص اختلال های شخصیت است. روش: 140 بیمار سرپایی مراجعه کننده به درمانگاه شهید اسماعیلی در سه مرحله به کمک مصاحبه بالینی و سازمان یافته و آزمون MCMI-II مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس شاخصهای عملکرد تشخیصی MCMI-II و ضریب کاپا برای تعیین میزان توافق روشهای یاد شده محاسبه گردید. یافته ها: نتایج به دست آمده همگرایی متوسطی را بین دو نوع مصاحبه با آزمون MCMI-II نشان داد. تبیین های گوناگونی برای علت بالا نبودن همگرایی روش های ارزیابی شخصیت مطرح میشود که در آن میان نارسایی های موجود در ساخت مجموعه ملاک های محور II و مشکلات مربوط به ابزار سازی و مفهوم سازی آنها چشمگیرترند.

هدف: این پژوهش به منظور بررسی تاثیر عملکرد نظام خانواده بر بهداشت روانی اعضای خانواده (پدر، مادر و فرزندان) صورت گرفته است. روش: جامعه آماری پژوهش، خانواده های مهاجر ایرانی و افغانی در کشور انگلستان بودند. مجموعا 45 خانواده (پدر، مادر و یک جوان 20-15 ساله خانواده) مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از مصاحبه بالینی با خانواده، پرسشنامه سلامت عمومی، پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه ارزیابی همبستگی و انعطاف پذیری خانواده و پرسشنامه محیط خانواده استفاده شد. داده های پژوهش به کمک روشهای آمار توصیفی و تحلیل واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که عملکرد کلی نظام خانواده های «سالم» و «پریشان» کارآمد بوده و تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند، ولی عملکرد خانواده های «افسرده» در مقایسه با دو گروه دیگر ناکارآمدتر بوده است. خانواده های «افسرده» از همبستگی و انعطاف پذیری کمتری برخوردار بوده و اعضا ارتباط کمتری با یکدیگر داشتند. در خانواده های «افسرده» قدرت به طور نامتعادل بین پدر و مادر تقسیم میشد و ائتلاف والد- فرزند بیشتر به چشم می خورد. والدین خانواده های افسرده در تربیت فرزندان ناهماهنگ بوده، از زندگی زناشویی رضایت کمتری داشتند و رابطه جوانان و والدین دوستانه و رضایت بخش نبود.