بینا
سال:1383 | دوره:9 | شماره:4 (پی در پی 36) |تعداد مقالات:17

هدف: تعیین شیوع نسبی انواع تومورهای اربیت در بیماران مراجعه کننده به مرکز چشم پزشکی بیمارستان لبافی نژاد از ابتدای سال 1360تا پایان سال 1380. روش پژوهش: داده های موجود در پرونده بیمارانی که طی مدت فوق در بیمارستان لبافی نژاد تحت عمل جراحی به منظور درمان تومور اربیت قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفت. سن و جنس بیماران و انواع تومورها بر اساس گزارش آسیب شناسی، بررسی و ثبت شدند. یافته ها: از 267 بیمار مبتلا به تومور اربیت با میانگین سنی 33 سال، نسبت زنان، 6/45 درصد بود. تومورهای ثانویه اربیت 73 مورد (27 درصد)، ضایعات کیستیک 61 مورد (23 درصد)، ضایعات غده اشکی 33 مورد (12 درصد)، توده های التهابی 19 مورد (7 درصد)، تومورهای لنفویید و ارتشاح ناشی از لوسمس 21 مورد (8 درصد)، ضایعات عروقی 15مورد (55 درصد) تومورهای با منشا ماهیچه ای 9 مورد (3 درصد)، ضایعات مزانشیمی و چربی 4 مورد (5/1 درصد)، تومورهای مننژو عصب بینایی 2 مورد (1 درصد) و ضایعات هیستیوسیتی 1 مورد (5/0 درصد) مشاهده شد. نتیجه گیری: شایع ترین تومور اربیت در گروه مورد مطالعه، تومورهای ثانویه بود و موردی از تومورهای ملانویسیتی، استخوانی یا غضروفی  مشاهده نشد.

هدف: معرفی یک مورد نادر بیماری گانگلیوزیدوز GM2 بزرگ سالان همراه با لکه قرمز گیلاسی (cherry red spot). معرفی بیمار: بیمار مرد 41 ساله ای است که از حدود یک سال پیش با کاهش بینایی هر دو چشم همراه با علایم عصبی اتاکسی پیش رونده، دیس تونی، دیس ارتری و ضعف ماهیچه ها رو به رو بوده است. در هر دو چشم بیمار، لکه قرمز گیلاسی مشاهده گردید. در معاینات سیستمیک، نکته غیر طبیعی دیگری مشاهده نشد. بیمار با توجه به علایم و سیر بالینی، مبتلا به گانگلیوز GM2 نوع بزرگ سالان تشخیص داده شد ولی برای تایید تشخیص، بررسی سطح آنزیم هگزوزآمینیداز گویچه های سفید خون ضروری است که امکان انجام آن در مراکز ما وجود نداشت. نتیجه گیری: گانگلیوزیدوز GM2 از نادر بیماری های ذخیره ای ارثی در بزرگ سالان می باشد که در نمای بالینی با علایم بیماری استحاله ای نورولوژیک و لکه قرمز گیلاسی همراه است ولی برای تایید نهایی آن بررسی سطح آنزیم هگزوزامینیداز A در لوکوسیت ها الزامی است.

هدف: تعیین شیوع آب مروارید، کدورت عدسی وسایر وضعیت های عدسی در افراد بالای 40 سال ساکن شهرتهران در سال 81-1380. روش پژوهش: پژوهش به روش توصیفی – مقطعی به عنوان بخشی از مطالعه بررسی شیوع گلوکوم بر روی 2160 فرد بالای 40 سال ساکن شهر تهران شامل  1346زن (62درصد) و 814 مرد (38درصد) از 4418 فرد واجد شرایط دعوت شده (میزان پاسخ دهی 50 درصد) انجام شد. همه افراد پس از مصاحبه، تحت رفرکشن، تعیین حدت بینایی و معاینه با اسلیت لمپ قرار گرفتند. وجود هر نوع کدورت عدسی به همراه دید40/20 یا کم تر بدون وجود سایر علل افت بینایی، آب مروارید در نظر گرفته شد و وضعیت های مختلف عدسی و انواع مختلف کدورت عدسی بررسی گردیدند. یافته ها: شیوع آب مروارید در چشم راست1/8 درصد، در چشم چپ 1/9 درصد و در کل افراد مورد مطالعه 12 درصد بود. شیوع کدورت عدسی در چشم راست 4/29 درصد و در چشم چپ 6/30 درصد بود و  699نفر (4/32درصد)، دست کم در یکی از چشم ها دچار کدورت عدسی بودند. شیوع آفاکی یاسودوفاکی در چشم راست و چپ، هر کدام 9/3 درصد و براساس فرد 2/5 درصد بود. شیوع آب مروارید در مردان 3/14 درصد و در زنان 6/10 درصد بود. شیوع آب مروارید در افراد 49-40 ساله، 9/1 درصد و در افراد بالای 50 سال، 1/17درصد یعنی حدود 9 برابر افراد 49-40 ساله بود. شیوع کدورت عدسی در مردان 1/39 درصد و در زنان 3/28 درصد بود. شیوع کدورت عدسی در افراد 49-40 ساله، 3/6 درصد و در افراد بالای 50 سال، 7/45 درصد بود. انواع کدورت عدسی به ترتیب شیوع، شامل کدورت هسته ای، قشری و زیرکپسولی خلفی بودند. شدت کدورت عدسی در 4/33 درصد موارد 2 یا بیش تر بود. نتیجه گیری: شیوع کدورت عدسی و آب مروارید در افراد بالای 40 سال، به ویژه در افراد بالای 50 سال ساکن شهرتهران، قابل توجه می باشد و برآورد می شود که 648 هزارنفر آن ها دچار آب مروارید هستند که برنامه ریزی مناسب برای مداخله بهداشتی- درمانی و هم چنین آموزش و اطلاع رسانی عمومی را ایجاب می کند.

سبب شناسی آتروفی عصب بینایی در 100 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه نوروافتالمولوژی بیمارستان فارابی. هدف: تعیین انواع سبب شناسی آتروفی عصب بینایی در 100 بیمار که به درمانگاه نوروافتالمولوژی بیمارستان فارابی مراجعه نموده بودند. روش پژوهش: این پژوهش، با بررسی پرونده این 100 بیمار انجام شد. ویژگی های سن، جنس و یک طرفه یا دو طرفه بودن ضایعه مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران براساس سبب شناسی، به 8 گروه شامل علل فشارنده، ایسکمیک، ارثی، ضربه ای، نوریت اپتیک، تغذیه ای- سمی، علل متفرقه و علل نامشخص تقسیم بندی شدند. یافته ها: بیماران شامل 58 مرد و 42 زن بودند. اتروفی عصب بینایی در 55 درصد موارد دو طرفه و در 45 موارد یک طرفه بود. ضایعات فشارنده، شایع ترین نوع بودند (33درصد). شایع ترین ضایعه فشارنده، آدنوم هیپوفیزبود (33درصد ضایعات فشارنده). دومین علت شایع، بیماری های ایسکمیک بودند (25درصد) که 96 درصد از این موارد، مبتلا به نوروپاتی قدامی عصب بینایی بودند. شایع ترین علت آتروفی دو طرفه عصب بینایی، ضایعات فشارنده و شایع ترین علت آتروفی یک طرفه عصب بینایی، ضایعات ایسکمیک بودند. نتیجه گیری: شایع ترین علت آتروفی عصب بینایی در افراد زیر 40 سال، ضایعات فشارنده و در افراد بالای 40 سال، ضایعات ایسکمیک هستند.

هدف:تعیین ویژگی های اپید میولوژیک و سبب شناختی و انواع روش های درمانی ونتایج آن ها در مبتلایان به فلج ماهیچه های خارج چشمی که طی سال های 80-1379به مرکز پزشکی شهید دکتر لبافی نژاد مراجعه نمودند. روش پژوهش: دریک مطالعه توصیفی وطی مراجعه مستمر، بیماران مبتلا به فلج ماهیچه های عضلات خارج چشمی مرتبط با فلج اعصاب سوم، چهارم و ششم مغزی با آزمون forced duction منفی، وارد مطالعه شدند. سن، جنس، طول مدت ابتلا، سابقه بیماریهای قبلی، قدرت ماهیچه فلج شده، شدت انحراف چشم و سر و هم چنین علت فلج ها بررسی شدند. سپس روش های درمانی مختلف به کاررفته ونتایج آن ها مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: طی مدت مورد بررسی، 119بیمار واجد شرایط شامل 75 مرد (63درصد) و 44 زن (37 درصد) در سنین 22±58/30 سال وارد مطالعه شدند. سن بیماران، حداقل 9 ماه و حداکثر 83 سال بود. درگیری در 111بیمار (3/93درصد) یک طرفه و در 8 بیمار (7/6درصد) دو طرفه بود. در 103 بیمار (5/86 درصد)، یک عصب منفرد درگیر بود که شامل فلج زوج ششم در40نفر (6/33درصد)، فلج زوج چهارم در 39نفر (7/32درصد) و فلج زوج سوم در 24نفر (2/20درصد) بود. علت فلج ماهیچه های خارج چشمی در 32نفر (9/26درصد) مادرزادی، در 30نفر (2/25درصد) عروقی و در 27نفر (7/22درصد) ضربه ای بود. میانگین سن مراجعه بیماران در موارد مادرزادی 8/13سال، در موارد ضربه ای 4/27 سال و در موارد عروقی 4/56 سال بود. بیش از 60 درصد بیماران مبتلا به فلج زوج چهارم، تحت عمل جراحی قرار گرفتند که موفق ترین روش، مایکتومی ماهیچه مایل تحتانی (با 76درصد نتیجه عالی) بود. نیمی از مبتلا یان به فلج زوج ششم یا سوم تحت عمل جراحی قرار گرفتند که شایع ترین روش، تقوت ماهیچه مبتلا و تضعیف ماهیچه مقابل بود. نتیجه گیری: شایع ترین عصب فلج در مراجعه کنندگان به بیمارستان لبافی نژاد، عصب ششم بود. ضایعات مادرزادی، بیش تر در فلج زوج چهارم ضایعات عروقی و ضربه ای بیش تر در فلج زوج ششم دیده شدند.

هدف: تعیین تاثیر 5 - فلورواوراسیل (5-FU) موضعی 2 درصد پس از درمان جراحی در نئوپلازی داخل اپی تلیومی ملتحمه ای – قرنیه ای. روش پژوهش: تحقیق به روش کار آزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد، بر روی 7 بیمار که با تشخیص نئوپلازی داخل اپی تلیومی ملتحمه ای - قرنیه ای تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، انجام شد. در همه موارد، تشخیص بالینی با بررسی آسیب شناسی تایید شد. پس از جراحی، قطره 5-FU موضعی 2 درصد، تهیه شده در اشک مصنوعی ،به میزان 2 بار در روز در ماه اول و یک بار در روز در ماه دوم تجویز شد. حداقل مدت پی گیری 7ماه بود و بیماران از نظر عود تومور ،از بین رفتن بقایای احتمالی تومور اولیه و عوارض 5-FU موضعی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: بیماران شامل 6 مرد و یک زن با میانگین سنی 1/56 سال (40 تا 72 سال) بودند. متوسط پی گیری 2/14ماه از حداقل 7 ماه تا حداکثر 18 ماه بود. در همه موارد، بهبود بالینی دیده شد. در یک مورد به دلیل وسعت درگیری چشم، ضایعه به صورت ناقص برداشته شد. در طول درمان، عارضه ای مشاهده نشد. نتجه گیری: 5-FU موضعی ممکن است روش موثری در درمان و پیش گیری از عود نئوپلازی داخل اپی تلیومی ملتحمه ای – قرنیه ای باشد و به نظر می رسد که تحمل آن حتی در غلظت های بیش تر از 1 درصد، خوب باشد.

هدف: ارزیابی نتایج پیوند قرنیه در بیماران مبتلا به دیستروفی ماکولر قرنیه در مرکز پزشکی شهید لبافی نژاد طی سالهای 1381-1365. روش پژوهش: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی مجموعه بیماران مبتلا به دیستروفی ماکولر قرنیه انجام شد که طی سالهای مورد بررسی، تحت عمل جراحی پیوند قرنیه قرار گرفته بودند. بیماران دارای اطلاعات کامل پرونده ای، فراخوان شدند و تحت معاینه مجدد کامل چشم قرار گرفتند. افرادی که در معاینه فراخوان شرکت نمودند و دست کم 6 ماه از عمل جراحی پیوند قرنیه آن ها گذشته بود و دارای معاینات و پی گیری کامل بودند، در این مطالعه وارد شدند. نتایج: در نهایت،62 چشم از 39 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. سن بیماران در زمان اولین مراجعه 1/12+30 سال (12 تا 58 سال) و در زمان پیوند قرنیه 33/10±34 سال (13 تا 58 سال) بود. مدت پی گیری بیماران بعد از پیوند قرنیه 3/47±52 ماه (6 تا 190 ماه) بود. بهترین دید اصلاح شده بیماران قبل از جراحی، 4/0±4/1 لاگمار (100/4) بود. بعد از جراحی، دید اصلاح نشده به 44/0±6/0 لاگمار (80/20) رسید (P<0.0001). دید اصلاح شده در زمان پی گیری، 32/0±2/0 لاگمار (32/20) بود. عیب انکساری معادل کروی در پایان پی گیری، 24/3±28/2- دیوپتر و آستیگماتیسم، 50/2±32/3 دیوپتر بود. روش بخیه زدن پیوند، تاثیری در میزان آستیگماتیسم نهایی نداشت. دید اصلاح شده در 36 چشم که در سنین کم تر از 35 سالگی پیوند شده بودند، 4/0±15/0 لاگمار و در 26 چشم که در سنین 35 سالگی یا بالاتر از تحت عمل جراحی پیوند قرار گرفته بودند، 25/0±26/0 لاگمار بود (P=0.005). در 12 چشم (4/19درصد) طی مدت پی گیری، واکنش ایمونولوژیک دفع پیوند روی داد که اولین واکنش دفع در این چشم ها ، 5/3±1/6 ماه (2 تا 14 ماه) بعد از پیوند قرنیه روی داد. در یک چشم به علت ضربه شدید به چشم، کدورت پیوند و شکست (failure) روی داد. بقیه موارد پیوند (4/98درصد) در پایان دوره پی گیری شفاف بودند. نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به دیستروفی ماکولرقرنیه، میزان بقای پیوند در حد عالی بود. پیوند قرنیه در دیستروفی ماکولرقرنیه، باعث بهبود چشم گیر دید می گردد و وضعیت بینایی بیماران بعد از پیوند مطلوب است .در این مطالعه ، بیمارانی که قبل از 35 سالگی تحت عمل جراحی پیوند قرنیه قرار گرفتند، بینایی بهتری بدست آورد.

هدف: مقایسه دونوع ویسکوالاستیک مورد استفاده در جراحی آب مروارید، شامل هیاتورونات سدیم و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز در ایجاد یووییت بعد از عمل به روش فیکوامولسیفیکیشن. روش پژوهش: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 81 چشم که در مرکز پزشکی دکتر لبافی نژاد تحت عمل فیکوامولسیفیکیشن و کارگذاری لنز داخل چشمی از جنس PMMA قرار گرفتند، انجام شد. بیماران مبتلا به دیابت، سندرم سودو اکسفولیشن، یووییت حاد یا مزمن، سابقه عمل جراحی داخل چشمی ، سابقه مصرف استرویید سیستمیک یا موضعی دو هفته قبل از جراحی، وارد مطالعه نشدند. چشم های واجد شرایط به دو گروه تقسیم شدند و به طورتصادفی برای گروه اول (39مورد) از ویسکوالاستیک HPMC و برای گروه دوم (42مورد) از هیالورونات سدیم استفاده شد. بیماران از نظر بروز یووییت بعد از عمل، به مدت 3 ماه پی گیری شدند. یافته ها: میانگین سنی در گروه HPMC، 63.4 سال و در گروه هیالورونات سدیم، 5/64 سال بود. در گروه HPMC، 65 درصد افراد و در گروه هیالوروناتسدیم، 51 درصد افراد مرد بودند. در گروه HPMC، 21.1 درصد (8 موررد) و در گروه هیالورونات سدیم، 6/32 درصد (14 مورد) از بیماران دچار فشار خون بالا بودند. در گروه HPMC در 35.1 درصد (13 مورد) از بیماران، چشم مقابل پیش تحت عمل جراحی آب مرواید قرار گرفته بود. این میزان در گروه هیالورونات سدیم 48 درصد (20 مورد) بود. متوسط زمان انجام فیکو در گروه HPMCT، 133±63 ثانیه و در گروه هیالورونات سدیم 66±150 ثانیه بود. هیچ کدام از این تفاوت ها به لحاظ آماری معنی دار نبودند. در گروه HPMC، 20.5 درصد از بیماران (8 مورد) دچار یووییت بعد از عمل شدند در صورتی که در گروه هیالورونات سدیم، 4/2 درصد از بیماران (یک مورد) دچار این عارضه گردیدند P<0.017)، آزمون دقیق فیشر). نتیجه گیری: استفاده از ویسکوالاستیک هیالورونات سدیم در مقایسه با HPMC در عمل جراحی آب مروارید، شیوع یووییت بعد از عمل را کاهش می دهد. بنابراین توصیه می شود در مواردی که احتمال یووییت بعد از عمل بالاست (مانند افراد مبتلا به دیابت، سابقه یووییت و کودکان)، درصورت در دسترس بودن، از هیالورونات سدیم استفاده گردد.

هدف: تعیین اثر ترموتراپی از طریق مردمک بر روی بهبود بینایی و پس رفت نورگ زایی کوروییدی مخفی (occult CNV) در بیماران مبتلا به استحاله وابسته به سن ماکولا در مراجعان به کلینیک نگاه، طی سال های 81-1380 روش پژوهش: در این مجموعه موارد (case series)، 30 چشم از 30 بیمار مبتلا CNV occult تحت درمان ترموتراپی با لیزر دیود با طول موج 810 نانومتر از طریق مردمک قرار گرفتند. بیماران از نظر دید، میزان پس رفت نورگ زایی کوروییدی، فوندوسکوپی و انژیوگرافی، در طول 6 هفته، 3 ماه و 6 ماه پی گیری شدند. یافته ها: بیماران شامل 8 زن و 22 مرد با میانگین سنی 3/67 سال بودند. بعد از متوسط پی گیری 3/5 ماهه، میانگین دید قبل از لیزر از 25/1 لاگمار، معادل 320/20 به 06/1 لاگمار، معادل 200/20 بعد از عمل افزایش یافت که نشان دهنده افزایش 2 خط در حدت بینایی است (P<0.004). موفقیت اناتومیک به صورت آتروفی یا اسکار flat کوروییدی، در 3/73 درصد مواد و عدم موفقیت درمان، به صورت اسکار دیسکی شکل یا عود CNV در 7/26 درصد موارد روی داد (P<0.0001). در 12 مورد، PED وجود داشت که در 2 مورد بسیار وسیع و بزرگ بود و همگی به طور کامل و بدون ایجاد عارضه، به درمان پاسخ دادند. نتیجه گیری: ترموتراپی از طریق مردمک ممکن است در پس رفت نورگ زایی کوروییدی مخفی در مبتلایان به استحاله وابسته به سن ماکولا و در بهبود حدت بینایی این بیماران موثرباشد.

هدف: تعیین اثر داروی آنتی فیبرینولیتیک ترانکسامیک اسید در درمان خون ریزی زودرس بعد از ویترکتومی در بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی. روش پژوهش: تعداد 62 بیمار مبتلا به رتینوپاتی پرولیفراتیو دیابتی که کاندید جراحی ویترکتومی عمیق بودند در یک کارآزمایی بالینی، به دو گروه درمان با ترانکسامیک اسید و بدون دارو تقسیم شدند. تجویز ترانکسامیک اسید به صورت دو نوبت (قبل و بعد از عمل) تزریق آهسته داخل سیاهرگی به میزان 10 mg/kg در هر نوبت و سپس به طور خوراکی به میزان20 mg/kg ، هر 8 ساعت به مدت 4 روز همراه با تعدیل مقدار در موارد لزوم، صورت پذیرفت. میزان خون ریزی زجاجیه ای وحدت بینایی، طی یک ماه در دو گروه مقایسه شد. یافته ها: مطالعه بر روی 62 چشم از 62 بیمار شامل 32 چشم در گروه درمان و 30 چشم در گروه شاهد انجام شد. سن بیماران در گروه شاهد 11±9/56 و در گروه شاهد 11±53/50 سال بود. حدت بینایی در گروه شاهد پس از 4 هفته، در 1/26 درصد موارد پایین (≤20/1200)، در 1/26 درصد موارد متوسط (بین1200/20 تا 200/20) و در 8/47 درصد خوب (بهتر از 200/20) بود. این میزان ها در گروه درمان به ترتیب 4/21 درصد، 3/14 درصد، 3/64 درصد بودند که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود. نسبت میزان خون ریزی زجاجیه ای خفیف به شدید، طی چهار روز اول و بعد از چهار هفته، به ترتیب 7/76 درصد به 3/23 درصد و 3/78 درصد به 7/21 درصد در گروه شاهد و 79 درصد در گروه شاهد و 79 درصد به 21 درصد و 82 درصد به 18 درصد در گروه درمان بود که این اختلاف نیز معنی دار نبود. عارضه جانبی مهمی از مصرف داروی ترانکسامیک اسید مشاهده نشد. تنها یافته قابل توجه، وجود همبستگی مستقیم بین خون ریزی زجاجیه ای تازه قبل از عمل وخون ریزی پس از عمل بوده است. نتیجه گیری: داروی ترانکسامیک اسید، دست کم با مقدار و نحوه تجویز در این مطالعه، اثری بر روی خون ریزی زودرس پس از ویترکتومی در بیماران دیابتی ندارد.

کراتیت اکانتامیبایی عفونت قرنیه ای شدیدی است که به وسیله یک آمیب پاتوژن و آزاد زیست و عمدتا در اثر استفاده نادرست از لنزهای تماسی ایجاد می شود. عدم تشخیص و درمان سریع و درست آن، می تواند سبب تهدید بینایی و در نهایت از بین رفتن چشم بیمار گردد. مقالات موجود در منابع پزشکی در مدلاین با استفاده از کلمات کلیدی keratitis و acanthamoeba تا سال 2004 جستجو و بررسی شدند و از میان مقالات مروری و مقالات بالینی حاوی نکات اصیل و برجسته انتخاب شدند. روش درمانی مرکز لبافی نژاد نیز ارایه شده است. اطلاعات انگل شناسی، اپیدمیولوژی و شناخت عوامل خطر، نحوه بیماری زایی (پاتوژنز) علایم مختلف بالینی بیماری، روش های مختلف استاندارد و نوین تشخیص و درمان تقسیم بندی و ارایه شدند. بیش از سی سال از گزارش اولین موارد اثبات شده کراتیت آکانتامیبایی می گذرد اگر چه در فاصله سال های 1973 تا 1983، موارد گزارش شده این کراتیت محدود بودند اما با گذشت زمان و به علت گسترش استفاده از لنزهای تماسی، این تعداد افزایش یافت. داروهای مختلفی برای درمان این بیماری ساخته شده اند. درمان های دارویی این کراتیت شامل داروهای خانواده دی آمیدین های معطر، آنتی سپتیک های کاتیونی، آمینوگلیکوزیدها و بالاخره مشتقات ضد قارچی ایمیدازول می باشند. پس ازتشخیص، ابتدا داروها به دفعات زیاد و فواصل کم آغاز می شوند و در صورت پاسخ درمانی مناسب، به تدریج کاهش می یابند. در صورت عدم پاسخ به درمان های دارویی مشتمل بر دبریدمان اپی تلیوم، کرایوتراپی، کراتکتومی لایه ای و در نهایت پیوند نفوذی قرنیه مورد استفاده قرارخواهند گرفت. اگرچه درمان کراتیت اکانتامیبایی دشوار و وقت گیر است اما تشخیص سریع، به موقع و صحیح آن، نقش به سزایی در نتیجه نهایی و حفظ بینایی بیمارخواهد داشت. این مقاله ضمن آشنا کردن مطالعه کننده با علایم ابتدایی این کراتیت، مرورنسبتا کاملی بر چگونگی اغاز سریع درمان های مورد لزوم، موثروگام به گام برای کنترل آن ارایه خواهد نمود.

سابقه و هدف: گزارش یک مورد متاستاز دو طرفه کورویید همراه با جداشدگی اگزوداتیو شبکیه به عنوان اولین تظاهر ادنو کارسینوم دو طرفه پستان. معرفی بیمار: خانم 50 ساله ای به علت کاهش دید چشم راست از حدود سه ماه قبل، به درمانگاه چشم مراجعه نمود. در معاینه، دید چشم راست در حد شمارش انگشتان از فاصله 2 متر و دید چشم چپ بدون اصلاح 10/6 بود. مارکوس گان چشم راست حدود 3 بود و در معاینه اسلیت لمپ، 2 یاخته در اتاق قدامی و زجاجیه چشم راست دیده شد. فشار چشم ها در حد طبیعی بود. در معاینه غوندوس چشم راست، جداشدگی اگزوداتیو وسیع شبکیه و در فوندوسکوپی چشم چپ، مناطق کوچک و متعدد دکولمان اگزوداتیو دیده شد. در اکوگرافی و CT-اسکن، توده کوروییدی در هر چشم دیده شد. بعد از مشاوره زنان و انجام مامو گرافی، توده دو طرفه پستان مشکوک به بدخیمی گزارش شد. نمونه برداری انجام شده از توده پستان، ادنو کارسیوم تهاجمی داخل مجرایی دو طرفه را نشان داد. شیمی درمانی سیستمیک و ترموتراپی از طریق مردمک (برای ضایعه چشمی) انجام شد. بیمار 6 ماه پس از تشخیص، به علت درگیری سیستمیک در گذشت. نتیجه گیری: در همه بیماران دچار جداشدگی اگزوداتیو شبکیه با علت نا مشخص توصیه می گردد که بررسی های سیستمیک جهت یافتن علت اصلی از جمله متاستازها صورت گیرد. تشخیص زودرس و اقدام درمانی مقتضی، در برخی موارد می تواند باعث نجات بیمار گردد.

هدف: معرفی یک مورد سندرم دوئن به همراه نقض  radial rayاندام فوقانی که با عنوان سندرم اوکی هیرو (Okihiro) شتاخته می شود. معرفی بیمار: بیمار دختر 18 ساله ای است که به علت اگزوتروپی چشم چپ و با تشخیص سندرم دوئن همراه با حرکات ناگهانی چشم به بالا و پایین (up shoot و down shoot) در اداکشن از 2 سال قبل از مراجعه اخیر، تحت رسس ماهیچه راست خارجی به همراه bifurcation قرار گرفته بود. مراجعه اخیر وی جهت اصلاح توکشیدگی گلوب حین اداکشن بود. در بررسی اندام ها، فقدان انگشت اول، متاکارپ اول و استخوان اسکافویید دست چپ مشاهده شد. سایر بررسی های سیستمیک طبیعی بودند. بیمار با تشخیص سندرم اوکی هیرو، کاندید عمل جراحی اصلاح رترکشن گلوب شد. نتیجه گیری: چون سندرم دوئن می تواند با نقایص مادرزادی متعددی همراه باشد، بررسی سیستمیک این بیماران توصیه می شود.