ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها
سال:1398 | دوره:7 | شماره:3 |تعداد مقالات:7

سابقه و هدف: طبق آمار سازمان جهانی بهداشت، ایران ازجمله کشورهایی است که آمار بالای مرگ ومیر ناشی از تصادفات جاده ای را دارد (به ازای هر 100 هزار وسیله نقلیه 75 نفر فوتی) و در این بین 51 درصد تلفات سوانح رانندگی در ایران مربوط به موتورسواران است. استفاده از کلاه ایمنی می تواند صدمات و مرگ ومیر ناشی از حوادث موتوری را کاهش دهد. این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر بر استفاده از کلاه ایمنی در بین موتورسواران شهر اردبیل انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی روی 350 نفر از موتورسواران شهر اردبیل انجام گرفت. نمونه گیری به روش خوشه ای تصادفی انجام شد. ابزار مورد بررسی پرسشنامه مدل مراحل تغییر پروچسکا بود. داده ها با آمارهای توصیفی و تحلیلی (آزمون کای مربع و رگرسیون لجستیک و اوردینال) با استفاده از نسخه 20 نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تعداد 44 نفر (12/6%) از کلاه ایمنی استفاده می کردند (طبق مراحل تغییر، در مرحله عمل و حفظ قرار داشتند. ) تعداد 249 نفر (71/2%) در مرحله غیرفعال (پیش تفکر و تفکر) قرار داشتند. بین افزایش سن با مراحل تغییر (0/008= p) و وضعیت تاهل با مراحل تغییر (0/04= p) ارتباط معنی داری وجود داشت. تعادل تصمیم گیری با (0/001= p) و (0/097= β ) و فرایندهای رفتاری تغییر با (0/001 = p) و (0/041= β ) قوی ترین پیش بینی کننده های استفاده از کلاه ایمنی بودند. همچنین موقعیت های منفی عاطفی با (0/019= p) و (0/096-= β ) به عنوان قوی ترین زیرسازه اغوا و کاهش خودکارآمدی برای استفاده از کلاه ایمنی در بین جمعیت مورد مطالعه بود. نتیجه گیری: با توجه به نتیجه تحقیق، میزان استفاده از کلاه ایمنی پایین می باشد ولی با توجه به اینکه درصد قابل ملاحظه ایی از جمعیت مورد مطالعه در مرحله آمادگی برای تغییر قرار دارند می توان با اجبار استفاده از کلاه ایمنی از یکطرف و از طرف دیگر با بهبود فرایندهای رفتاری تغییر ازجمله رهاسازی اجتماعی و شایسته سازی متقابل و کنترل محرک این افراد را به مرحله عمل و حفظ (استفاده از کلاه ایمنی) رهنمون کرد.

سابقه و هدف: امروزه به علت افزایش چشمگیر خشونتها در مراکز درمانی و مواجه هی کارکنان فوریت های پزشکی با انواع خشونت ها، ارزیابی عوامل تاثیرگذار در کاهش این خشونت ها و بررسی فراوانی آنها امر مهم و ضروری است. این پژوهش باهدف بررسی خشونت فیزیکی نسبت به کارکنان اورژانس 115 و عوامل مرتبط با آن در دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. روش بررسی: این مطالعه بهصورت توصیفی-مقطعی بوده که جامعه آن کارکنان فوریتهای پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد که از بین آنها 265 نفر به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه ی خشونت شغلی در 4 بخش)اطلاعات جمعیت شناختی، خشونت فیزیکی، واکنش به خشونت و خشونت در آخرین ماموریت(و پرسشنامه ی سلامت عمومی گلدن برگ GHQ-28((بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نسخه ی 22 نرمافزارSPSS SPSS استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان دادند که 6/ 29 درصد کارکنان در محل کار خشونت فیزیکی را تجربه کردند، بیشترین نوع خشونت، بهصورت هل دادن 54/9 درصد بود. 1/ 76 درصد خشونتها درصحنه حادثه اتفاق افتاده بود و همراهان بیمار با 2/ 73 درصد عامل اصلی خشونت بودند. بین خشونت فیزیکی با بحران 6 ماه اخیر کارکنان ارتباط معنی داری وجود داشت 02 / P=0. بعلاوه بیشترین خشونت اعمالشده علیه کارکنان در آخرین ماموریت به ترتیب کلامی 82 درصد، فیزیکی 6/ 14 درصد، فرهنگی 3 درصد و جنسی صفر درصد هست. بین خشونت در آخرین ماموریت با نوع استخدام 03 / P=0، سن 03 / P=0 و سابقه کار کارکنان 01 / P=0 ارتباط معنادار بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر بر شیوع بالای خشونت فیزیکی علیه کارکنان فوریتهای پزشکی تاکید داشت. لذا جهت کاهش خطرات ناشی از خشونت شغلی، آموزش مهارتهای ارتباطی و کنترل خشم برای کارکنان و پیگیری موارد خشونت توسط مسیولین توصیه میشود.

در پژوهش حاضر به معرفی زنی 24 ساله پرداخته شده که به دنبال سندرم له شدگی ساق پا، دچار سپتی سمی و سندرم کمپارتمان شده است. تاخیر در فاشیاتومی به نارسایی حاد کلیوی و ادم شدید اندام مبتلا و در نهایت، فاشییت نکروزان منجر شده و سرانجام بیمار با آمپوتاسیون عضو، از مرگ حتمی نجات یافته است. به نظر می رسد تردید در قطع عضو و تاخیر در تصمیم گیری برای انجام مداخلات درمانی تهاجمی سبب ایجاد پیامدهای زیانبار بعدی شده است. تدوین پروتوکل های درمانی استاندارد و ارسال آن به مراکز درمانی و ارایه آموزش های لازم به ارایه دهندگان مراقبت های درمانی می تواند از چنین مشکلاتی جلوگیری نماید.

سابقه و هدف: صدای محیط کار یکی از عوامل مخاطره آمیز صنعت سرامیک سازی می باشد که می تواند سبب آزردگی صوتی برای کارکنان صنعت شود. هدف از مطالعه حال حاضر بررسی ارتباط بین دو شاخص آزردگی صوتی و فرسودگی شغلی در کارکنان در معرض آلودگی صوتی یکی از صنایع سرامیک سازی می باشد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 100 نفر از کارگران صنعت سرامیک سازی صورت گرفت. شرایط ورود به مطالعه شامل رضایت شرکت در مطالعه، سن زیر 50 سال و سابقه کار حداقل 6 ماه و همچنین عدم وجود بیماری های قلبی عروقی، دیابت و هرگونه مصرف داروی ضد افسردگی بود. با توجه به اندازه گیری صدای محیطی افراد به دو گروه شاهد (50 نفر) و مواجهه (50 نفر) تقسیم شدند. دزیمتری صدا برای افراد شرکت کننده انجام شد. از دو پرسشنامه آزردگی صوتی و فرسودگی شغلی مسلش (Maslach) در بین افراد استفاده شد. بعد از جمع آوری پرسشنامه ها نتایج با نرم افزار spss19 و با آزمون های من ویتنی، اسپیرمن، واریانس یک طرفه و آزمون t آنالیز شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین تراز صدای معادل 8 ساعته در گروه مواجهه 86 dBA و در گروه شاهد 59 dBA بود. میانگین آزردگی صوتی در گروه مواجهه و شاهد به ترتیب 70/79و 20 و میانگین نمره کل فرسودگی در گروه مواجهه 82/36و در گروه شاهد 36/62بود. نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن ارتباط مثبت و معناداری بین ابعاد فرسودگی شغلی و آزردگی صوتی را نشان داد (0/05>p). نتایج ارتباط معناداری بین تراز صدا و میزان آزردگی صوتی و همچنین بین تراز صدا و فرسودگی شغلی نشان داد (0/05>p). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده ارتباط مثبت و معنادار بین آزردگی صوتی و فرسودگی شغلی نشان داد. افزایش صدا ممکن است با ایجاد آزردگی صوتی باعث افزایش سطح استرس و بروز فرسودگی شغلی شود. کنترل سطح صدا در محیط کار با استفاده از روش های فنی-مهندسی و مدیریتی به عنوان راهکاری برای افزایش عملکرد و بازده کارگران توصیه می شود.

سابقه و هدف: سوانح و حوادث سومین علت مرگ ومیر بعد از بیماری های قلبی، عروقی و سرطان ها در دنیا به شمار می رود. این مطالعه با هدف تعیین کننده های رفتاری پیشگیری از وقوع حوادث و سوانح خانگی در مادران دارای کودک زیر 6 سال بر اساس تیوری انگیزش محافظت انجام شده است. روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که 204 نفر از مادران دارای کودک زیر 6 سال با روش خوشه ای چندمرحله ای وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته شامل 2 قسمت بود که بخش اول حاوی مشخصات دموگرافیک و بخش دوم مربوط به سوالات سازه های تیوری انگیزش محافظت بود. روایی پرسشنامه با نظر اساتید متخصص و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 0/80 تایید شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار16 SPSS و آزمون های توصیفی و آزمون های تحلیلی در سطح معنی داری 0/05 انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سازه خودکارآمدی 5 ± 32/6، آسیب پذیری 3/7 ± 20/6، هزینه درک شده 3/7 ± 11/3، کارایی پاسخ2/4 ± 16/3، شدت درک شده 1/7 ± 12/5، پاداش 1/6 ± 6/1 و ترس 4 ± 12/8به دست آمد. میزان نمره خودکارآمدی در مادران با سطح تحصیلات دانشگاهی بیشتر از سایر مادران بود که آزمون کروسکال والیس رابطه معنی داری بین سطح تحصیلات و خودکارآمدی نشان داد (0/01 =p). نتیجه گیری: با توجه به نقش موثر مادران در زمینه پیشگیری از سوانح و حوادث خانگی در کودکان زیر 6 سال، به نظر می رسد طراحی مداخلات آموزشی بر اساس سازه های تیوری انگیزش محافظت می تواند نقش تعیین کننده ای در کاهش آسیب های خانگی در این گروه سنی داشته باشد. .

سابقه و هدف: در سال های اخیر شاهد بروز زلزله هایی با آثار منفی جدی بر سلامت خانواده ها بوده ایم. توجه به اهمیت نقش زنان در خانواده و جامعه، اهمیت برخورداری آنان از سلامت روانی اجتماعی-به ویژه در شرایط بحران-را نشان می دهد. در این راستا مطالعه باهدف تعیین میانگین مولفه های سلامت روانی اجتماعی زنان و ارتباط با ویژگی های فردی اجتماعی آن ها در زلزله کرمان انجام شد. روش بررسی: مطالعه توصیفی پیمایشی روی 250 نفر زنان تحت زلزله استان کرمان، در سال 1397 با به کارگیری پرسشنامه هنجاریابی شده سلامت روانی اجتماعی زنان در زلزله روی گروه نمونه (0/91=α )، از طریق مراجعه حضوری به منطقه اسکان زنان در شهرستان کوه بنان، شهر هجدک و روستاهای منطقه گور انجام و داده ها توسط آزمون کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: طبق نتایج به دست آمده از بین شش مولفه موردبررسی در حوزه سلامت روانی اجتماعی زنان مواجه شده با زلزله، بیش ترین میانگین نمره، به مولفه ارتباطات و اخبار (76/25) و کمترین میانگین نمره به مولفه مدیریت فردی و سازمانی در منطقه (24/93) و میانگین کل (48/6) از 100، اختصاص داشت. ضمنا زنان جوان تر، مجرد و غیردانشگاهی خانه دار از مولفه مدیریت فردی و سازمانی در منطقه، زنان متاهل از مولفه وضعیت روان شناختی و همچنین زنان غیردانشگاهی خانه دار از مولفه تاب آوری فردی اجتماعی ارزیابی بهتری داشتند. نتیجه گیری: طبق یافته ها: ی مطالعه، زنان مواجهه یافته با زلزله، ارزیابی مناسبی از وضعیت سلامت روانی اجتماعی خود نداشتند و سهم مهمی از نارضایتی آن ها به نحوه مدیریت و امنیتی که در منطقه انتظار داشتند مربوط بوده است. یافته ها: ی این مطالعه می تواند برای توانمندسازی زنان هم از نظر روان شناختی و هم مدیریت رفتار و هیجان در شرایط بلایا بکار گرفته شود.

سابقه و هدف: یکی از ارکان پیشگیری از حوادث و فجایع صنعتی، ایجاد و گسترش فرهنگ ایمنی است که مفهوم آن اولین بار در سال 1987 در گزارش آژانس هسته ای، درباره فاجعه چرنوبیل بکار رفت و پس ازآن ضعف فرهنگ ایمنی به عنوان علت فجایع بزرگ شناخته شد. این مطالعه باهدف تحلیل فرهنگ ایمنی کارگران به منظور ارایه راهبردهای ارتقای ایمنی در صنعت خودروسازی شرکت سایپا انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی مقطعی از نوع کاربردی در 6 مرحله و در سال 1398 دریکی از شرکت های بزرگ خودروسازی ایران سایپا انجام شد. جامعه هدف مطالعه کارگران شاغل در شرکت سایپا بوده که حجم نمونه 417 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. داده ها طی 2 ماه از طریق پرسشنامه استاندارد جمع آوری گردید. برای تحلیل یافته ها: از آزمون های t و F و واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که به طورکلی متوسط امتیاز فرهنگ ایمنی برای کارکنان برابر 3/35 می باشد که از متوسط امتیاز سطح فرهنگ ایمنی استاندارد یعنی 2/5 به طور معنی داری بالاتر است (0/000= p). بین فرهنگ ایمنی و وضعیت تاهل، داشتن و یا نداشتن شغل دوم رابطه معناداری وجود ندارد. اما فرهنگ ایمنی با سایر متغیرهای موردمطالعه مشتمل بر سن کارکنان، تجربه حادثه درگذشته، سابقه کاری، نوع کار و میزان تحصیلات رابطه معنادار دارد. نتیجه گیری: بالاتر بودن سطح فرهنگ ایمنی کارگران از میانگین استاندارد نشانگر آن است که واحد HSE شناخت مناسبی از المان های فرهنگ ایمنی داشته است و متناسب با آن سیاست گذاری راهبردی و عملیاتی صحیح انجام داده است که این امر سهم بسزایی در کاهش حوادث صنعتی یا همان ارتقای ایمنی صنعتی در سایپا داشته است.