مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1386 | دوره:14 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

مقدمه: شیوع روز افزون کاندیدیازیس و به دنبال آن افزایش مصرف داروهای ضد قارچی برای درمان و پیشگیری منجر به مقاومت بعضی از گونه های کاندیدا نسبت به این داروها شده است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی برون تنی (In vitro) اثر ضد قارچی عصاره آبی سیر به تنهایی و تاثیر هم افزایی (Synergism) آن با فلوکونازول بر علیه گونه های کاندیدای شایع جدا شده از ضایعات بیماران مبتلا به کاندیدیازیس انجام شده است.روش: اثرات ضد قارچی عصاره سیر با استفاده از روش استاندارد Broth microdilution در شرایط آزمایشگاهی (برون تنی) بر علیه پنج گونه کاندیداآلبیکنس، کاندیداتروپیکالیس، کاندیدا گلابراتا (تورولوپسیس گلابراتا)، کاندیداپاراپسیلوزیس و کاندیداکروزه ای که اغلب از ضایعات بیماران مبتلا به کاندیدیازیس جدا شده بودند و هم چنین سه گونه استاندارد کاندیدا بررسی شد. تاثیر هم افزایی عصاره سیر و فلوکونازول نیز در این مطالعه بررسی شد.یافته ها: قوی ترین اثر عصاره سیر بر علیه کاندیداتروپیکالیس (MIC=0.78mg/ml) و سپس گونه های کاندیداگلابراتا (MIC=1.56mg/ml) و کاندیداآلبیکنس (MIC=3.12mg/ml) مشاهده شد که به عنوان گونه های حساس به عصاره سیر شناخته شدند. در حالی که گونه کاندیدا کروزه ای مقاوم ترین گونه با حداقل غلظت بازدارنده 6.25mg/ml در مطالعه حاضر بود. هم چنین با ترکیب عصاره سیر و فلوکونازول حداقل غلظت مهار کننده (MIC) فلوکونازول بر علیه کاندیداتروپیکالیس 8 مرتبه، کاندیداگلابراتا و کلاندیداآلبیکنس 4 مرتبه و برای سایر گونه های مطالعه شده کاندیدا 2 مرتبه کاهش یافت. با انجام آزمون مقایسه میانگین ها، تعداد کلنی های کاندیدای جدا شده در چاهک های بدون عصاره سیر در مقایسه با چاهک های حاوی دو غلظت عصاره سیر تفاوت معنی داری برای گونه های کاندیداتروپیکالیس (p=0.0001) کاندیداگلابراتا (p=0.001) و کاندیداآلبیکنس (p=0.002) وجود داشت.نتیجه گیری: گونه های کاندیدا خصوصا گونه های مقاوم مانند کاندیداتروپیکالیس و کاندیداگلابراتا به عصاره آبی سیر حساس می باشند و کاربرد این عصاره همراه با فلوکونازول به صورت موضعی می تواند باعث افزایش اثربخشی و کاهش میزان فلوکونازول مصرفی شود.

مقدمه: شقاق مقعد (Anal fissure) شکاف های غیر طبیعی ظریف در پوست ناحیه آنوس می باشد که با علایمی مانند درد و خونریزی در محل زخم (هنگام اجابت مزاج) همراه است. از جمله داروهایی که اخیرا برای درمان این بیماری استفاده می شود، اشکال موضعی گلیسریل تری نیترات (GTN) و دیلتیازم می باشند. دیلتیازم یک داروی بلوکه کننده کانال کلسیم است که به طور موثر باعث کاهش فشار آنال و افزایش خون رسانی به موضع شده و عوارض GTN مانند سردرد، سوزش آنال و افت فشار خون را به همراه ندارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارائه یک فرمولاسیون مناسب از دیلتیازم در پایه ژل است که علاوه بر ارائه یک پروفایل آزادسازی مناسب از دارو، پایداری کافی و عمر قفسه ای مطلوب نیز داشته باشد.روش: چهار فرمولاسیون ژل از سه پلی مرهیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC)، گوار و کتیرا تهیه شد. خصوصیات فیزیکی فرآورده های منتخب از جمله آزادسازی دارو به روش in vitro و نفوذپذیری آن به روش ex-vivo توسط سل دیفوزیون فرانز و غشا های سنتتیک (سلولز استات) و بیولوژیک (پوست رت) مورد بررسی قرار گرفته و مقدار داروی آزاد شده از هر فرمولاسیون (در طول دوره زمانی 5 ساعته) توسط روش اسپکتروفتومتری در طول موج 236 نانومتر تعیین شد. همچنین مطالعات پایداری اولیه تحت شرایط تسریع شده و تعیین عمر قفسه ای در مورد چهار فرمولاسیون منتخب انجام شد.یافته ها: فرآورده های منتخب شامل ژل با پایه HPMC %1 و 5/1%، گوار 25/1% و کتیرا 5/1% دارای خصوصیات فیزیکوشیمیایی مطلوبی بوده و در طول آزمایشات پایداری کیفیت خود را حفظ نمودند. همچنین بررسی آزادسازی دارو توسط غشا سنتتیک نشان داد که ژل های فوق به ترتیب 7/89%، 7/76%، 9/94% و 1/66% محتوای دارویی خود را آزاد کرده اند. این مقادیر در مورد عبور دارو از غشا بیولوژیک (پوست رت) برای هر یک از فرمولاسیون ها به ترتیب برابر 7/52%، 9/50%، 6/64% و 6/42% بود.نتیجه گیری: مقایسه نتایج میزان داروی آزاد شده از پایه های مختلف مشخص نمود که درصد آزادسازی از غشا سنتتیک (در تمام پایه ها) از درصد عبور دارو از پوست رت بیشتر بوده است (P<0.05). کینتیک آزادسازی دارو از پایه ، در هر دو روش بررسی (غشا سنتتیک و پوست رت) به نوع عامل(پلیمر) ژل ساز بستگی نداشته و در مورد هر چهار فرمولاسیون از معادله هیگوچی پیروی می نماید.

مقدمه: مس و روی نقش مهمی در واکنش های اکسیداتیو ایفا می کنند و مطالعات in vivo اثرات متفاوت این عناصر را نشان داده است. در این مطالعه تاثیر مواجهه با مس و روی بر میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز (CAT) و سوپراکسید دیس میوتاز (SOD) و تولید مالون دی آلدهید (MDA) اریتروسیتی و نیز ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم(TAS) مورد بررسی قرار گرفته است.روش: در این تحقیق 70 نفر از کارکنان مرد مجتمع مس و 70 نفر فرد سالم در محدوده سنی 55-35 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. غلظت مس و روی به روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی و فعالیت آنزیم های CAT و SOD اریتروسیتی و آنتی اکسیدان کل به روش رنگ سنجی اندازه گیری شد. با استفاده از واکنش اسیدتیوباربیتوریک غلظت مالون دی آلدهید به دست آمد.یافته ها: غلظت مس و روی در سرم کارگران به ترتیب 113.8±2.2 و 148.3±3.2 میکروگرم در دسی لیتر بود که در مقایسه با مقادیر آنها در گروه شاهد (به ترتیب 104.5±1.5 و 107.7±2 میکروگرم در دسی لیتر) بالاتر بود (P<0.001). فعالیت آنزیم های CAT و SOD اریتروسیتی کارگران به ترتیب برابر 7621.7±199.3U/gHb و U/gHb 1489±12.3 بود که از میزان آن در گروه شاهد با مقادیر 7049.1±157.4  و 1421.7±11.1  بیشتر بود (P<0.05). میزان TAS در گروه آزمون به طور معنی داری از افراد شاهد بیشتر بود (1.6±0.03 در مقابل 1.4±0.01 میلی مول در لیتر، P<0.001). همچنین مقدار MDA گروه مورد برابر245.8±3.7 nmol/gHb  بود که از میزان آن در گروه شاهد با 205±3.2nmol/gHb به طور معنی داری بالاتر بود. ارتباط معنی داری بین غلظت مس و روی با سایر فاکتورهای مورد مطالعه مشاهده نشد.نتیجه گیری: در این تحقیق مشخص شد که استرس اکسیداتیو در کارگرانی که در معرض تماس با مس و روی بودند افزایش یافته که برای مقابله با آن دفاع اکسیدان نیز افزایش یافته است.

مقدمه: ثابت شده است در بسیاری از بافت ها در شرایط التهابی تولید نیتریک اکسید (NO ) افزایش می یابد و نیز آنژیوتانسینAngII) II ) در تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS) نقش دارد. از آن جا که تنظیم جریان خون مفصل زانو در شرایط التهابی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، مطالعه حاضر به بررسی نقش AngII در تولید ROS و نقش NO در تنظیم جریان خون مفصل زانو و تعدیل اثرات آنژیوتانسین II بر عروق مفصلی در شرایط التهاب حاد پرداخته است.روش: مطالعه بر روی 24 خرگوش نر نژاد سفید نیوزلندی در سه گروه آزمون و یک گروه شاهد انجام شد. التهاب حاد با تزریق 5/0 سی سی محلول کاراگینین 2% در مفصل زانو ایجاد شد. 24 ساعت بعد در حیوانات گروه اول تحت بیهوشی با تیوپنتال سدیم، شریان کاروتید جهت ثبت فشار شریانی و ورید ژوگولر جهت تزریق L-NAME و شریان صافن جهت تزریق آنژیوتانسین و لوزارتان کانول گذاری شدند. جریان خون مفصلی توسط دستگاه لیزر داپلر ثبت شد. مقاومت عروقی از تقسیم فشار خون به جریان خون محاسبه شد. بافت مفصل زانوی حیوانات گروه دوم برای هموژنیزاسیون و اندازه گیری ROS در روشناور بافت مورد استفاده قرار گرفت. حیوانات گروه سوم 2 ساعت قبل از ایجاد التهاب، لوزارتان (10 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند.یافته ها: مقاومت عروق مفصلی در اثر L-NAME افزایش معنی داری پیدا کرد. مقاومت عروقی در پاسخ به تزریق آنژیوتانسین با غلظت 6- 10 مولار به میزان معنی داری افزایش یافت. این پاسخ در حضور L-NAME به میزان معنی داری تشدید گردید (P<0.01). لوزارتان اثرات آنژیوتانسین بر عروق مفصلی را کاملا مهار کرد. میزان آنتی اکسیدان تام و فعالیت آنزیم کاتالاز در روشناور بافت مفصل گروه دوم نسبت به گروه شاهد افزایش یافت ولی از نظر آماری معنی دار نبود. لوزارتان موجب کاهش معنی دار میزان کاتالاز مفصل ملتهب شد (P<0.01).نتیجه گیری: NO نقش مهمی در تنظیم جریان خون و در تعدیل پاسخ های انقباضی به آنژیوتانسین II در مفصل ملتهب بازی می کند. آنژیوتانسینII  موجب افزایش ROS و در نتیجه میزان آنتی اکسیدان در مفصل ملتهب شده و این افزایش، از طریق گیرنده AT1 صورت گرفته است.

مقدمه: تخمین سن یکی از مهم ترین موضوعاتی است که در پزشکی قانونی برای طرح درمان و تعیین حقوق بیمار اهمیت دارد. علی رغم روش های گوناگونی که برای تخمین سن وجود دارد، هنوز روش عملی، غیر تهاجمی و سریع برای مردم کشورمان وجود ندارد. هدف از این تحقیق تهیه و تنظیم معیاری دقیق و اساسی برای تخمین سن تقویمی بر اساس روند تکامل دندان مولر سوم بالا و پایین در کلیشه های پانورامیک در کشور ایران و به صورت بومی در نژاد ایرانی می باشد.روش: در این تحقیق 750 عدد کلیشه پانورامیک مربوط به سال های 1372 تا 1385 از افراد سالم در محدوده سنی 5/5 تا 25 سال در 5 شهر ایران جمع آوری شدند. ملاک تعیین شهرهای مورد بررسی حتی الامکان بر اساس میزان پراکندگی قومی و جغرافیایی و امکان دسترسی به تعداد زیاد نمونه بود. این شهرها عبارت بودند از اصفهان، اهواز، مشهد،کرمان و تبریز که از هر شهر 150 کلیشه تهیه شد. سپس کلیشه ها به طور تصادفی بین دو رادیولوژیست تقسیم شد و هر یک به صورت جداگانه بر اساس روش طبقه بندی کلسیفیکاسیون دمرجیان به بررسی میزان تکامل دندان 8 فک بالا و پایین در کلیشه ها پرداختند. سپس بر اساس اطلاعات گزارش شده توسط هر دو رادیولوژیست و سن تقویمی دقیق هر فرد و با استفاده از آزمون های آماری وابستگی چندگانه و ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون داده ها تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از 750 عدد گرافی جمع آوری شده 535 کلیشه مربوط به جنس زن (%70) و 215 عدد (%30) متعلق به بیماران مرد بود. یافته ها تفاوت آماری معنی داری میان فک پایین در ارتباط با تکامل دندان نشان می داد. به نحوی که در مردان در فک بالا تمام مراحل کلسیفیکاسیون سریع تر از فک پایین بود.نتیجه گیری: با توجه به تحقیق انجام شده روش دمرجیان برای تخمین سن در نژاد ایرانی معتبر است. سن کلسیفیکاسیون دندان مولر سوم در دو جنس زن و مرد در فک بالا و پایین یکسان نبوده که حاکی از ارتباط بین جنس و کلسیفیکاسیون دندان است.

مقدمه: عفونت رحمی یکی از علل افزایش موربیدیته مادر پس از زایمان است که علل مستعد کننده متعددی برای بروز آن مطرح گردیده است. با توجه به احتمال همراهی بین دفع مکونیوم جنین و ابتلا مادر به متریت و با توجه به اهمیت عارضه متریت در مادر، این مطالعه در زمینه ارتباط دفع مکونیوم توسط جنین و ابتلای مادر به متریت پس از زایمان صورت گرفت.روش: در این مطالعه مقطعی و تحلیلی که در سال 1384 در بخش زنان و مامایی بیمارستان افضلی پور انجام شد، 150 خانم باردار با مایع آمنیون شفاف و 150 نفر با مایع آمنیون آغشته به مکونیوم که سن حاملگی بالای 37 هفته داشتند از نظر ابتلای به متریت پس از زایمان مقایسه گردیدند.یافته ها: سطح تحصیلات مادران، تعداد حاملگی، میانگین دفعات معاینه واژینال، نحوه زایمان و میانگین وزن نوزادان در دو گروه اختلاف آماری معنی داری نداشت اما میانگین سنی مادران و آپگار نوزادان متولد شده در دو گروه تفاوت آماری معنی داری داشت، به گونه ای که میانگین سن مادران با مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم بیشتر و آپگار نوزادان آنها کمتر از مادران با مایع آمنیوتیک شفاف بود. میزان ابتلا به متریت پس از زایمان در افراد با مایع آمنیون شفاف کمتر از افراد با مایع آمنیون آغشته به مکونیوم بود (7/2 درصد در مقابل 10 درصد) که این اختلاف از نظر آماری نیز معنی دار بود (P=0.014).نتیجه گیری: در این مطالعه بروز متریت در گروه با مایع آمنیون شفاف به طور معنی داری کمتر از گروه با مایع آمنیون آغشته به مکونیوم بود که نشان دهنده اهمیت دفع مکونیوم در بروز عفونت پس از زایمان بوده و مراقبت های دقیق برای پیشگیری از بروز آن را می طلبد.

مقدمه: گذاشتن کاتترهای دولومنه همودیالیز یک روش مناسب برای دسترسی فوری و موقت به راه عروقی برای انجام همودیالیز و حفظ وریدهای محیطی برای ایجاد راه عروق دائمی شریانی- وریدی می باشد. متاسفانه عفونت های وابسته به کاتتر شایع و عامل بالقوه ناتوانی و مرگ در تعدادی از بیماران بوده و هزینه بر می باشد. در این مطالعه اثر تجویز وانکومایسین از طریق مجرای کاتتر بر عفونت های وابسته به کاتتر در گروهی از بیماران دیالیزی مورد بررسی قرار گرفت.روش: در این مطالعه 100 بیمار با نارسایی کلیه نیازمند به کاتترهای دولومنه وریدی نصب شده در وریدهای جوگولار یا ساب کلاوین در مدت 6 ماه بطور تصادفی به دو گروه دریافت کننده وانکومایسین (1000 میلی گرم) در حین کارگذاری کاتتر از طریق مجرای کاتتر و گروه بدون دریافت آنتی بیوتیک تقسیم شدند. میزان و نوع عفونت، اثر مدت زمان باقی ماندن کاتتر، تعداد دیالیز در هفته، محل کاتتر و طول خروجی کاتتر از پوست در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون Chi-square برای مقایسه نسبت های دو گروه و ارتباط سنجی استفاده شد.یافته ها: عفونت وابسته به کاتتر در 6 بیمار (6% بیماران) دیده شد که 2 بیمار در گروه دریافت کننده وانکومایسین (4% بیماران) و 4 بیمار در گروه بدون دریافت آنتی بیوتیک (8% بیماران) بودند (P=0.05). از نظر زمان بروز عفونت، 33.3% عفونت ها در هفته اول و 16.7% در هفته دوم و 50% در هفته سوم اتفاق افتاد. ارتباط آماری معنی داری بین مدت زمان باقی ماندن کاتتر و میزان عفونت دیده نشد. همچنین میزان خارج بودن کاتتر از پوست و محل کاتتر و تعداد دیالیز در هفته ارتباط معنی داری با میزان عفونت نداشت. در تمام موارد میکروارگانیسم جدا شده استافیلوکوک بود.نتیجه گیری: از این مطالعه نتیجه گیری می شود که تزریق وانکومایسین داخل لومن کاتتر تاثیری بر جلوگیری از عفونت وابسته به کاتتر ندارد.

مقدمه: تظاهرات جسمانی افسردگی و بیماری های شایع روانی گاهی باعث عدم تشخیص صحیح افسردگی می شوند. هدف از این پژوهش، بررسی فراوانی انواع شکایت اصلی (chief compliant) بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مراجعه کننده به کلینیک های روانپزشکی با توجه به مشخصات جمعیت شناختی و منبع ارجاع می باشد.روش: 246 بیمار (191 زن و 55 نفر مرد) مبتلا به اختلال افسردگی اساسی که به سه روانپزشک در سطح شهر کرمان مراجعه کرده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. سه شکایت اصلی منجر به مراجعه، مشخصات جمعیت شناختی و منبع ارجاع ثبت گردید. در تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز مجذور کای و میانگین استفاده گردید.یافته ها: شکایت درد در زنان شایع تر از مردان بود در حالی که شکایات جسمانی به غیر از درد و شکایات روانپزشکی در مردان شایع تر از زنان بود. بالا رفتن سن و تحصیلات به طور معنی داری با افزایش ابراز شکایات روانپزشکی همراه بود (p<0.001, p<0.01). وضعیت تاهل و مدت زمان درگیری بیمار با شکایت اصلی ارتباط معنی داری با نوع شکایات بیماران نداشت. در بیماران با شکایات روانپزشکی منبع ارجاع بیمار به ترتیب مراجعه مستقیم خود بیمار، ارجاع توسط پزشکان عمومی و ارجاع توسط پزشکان با تخصص های دیگر بود (p<0.001) و در بیماران با شکایت درد منبع ارجاع به ترتیب مراجعه مستقیم خود بیمار، ارجاع توسط پزشکان با تخصص های دیگر و در نهایت ارجاع توسط پزشکان عمومی بود.نتیجه گیری: علایم جسمانی در بیماران افسرده شایع است. تفاوت های فرهنگی در ابراز نوع شکایت بیمار، وجود انگ اجتماعی در روند مراجعه بیمار به روانپزشک، دانش و نگرش پزشکان عمومی و پزشکان با تخصص های غیر روانپزشکی نسبت به اختلال روانی در تشخیص صحیح و به موقع این اختلال نقش دارد. ارتقا دانش پزشکان عمومی نسبت به اختلال افسردگی اساسی می تواند میزان مرگ و میر، اختلال در عملکرد اجتماعی، صرف هزینه و ریسک اقدامات پاراکلینیک غیر ضروری را کاهش دهد.

لیومیومای مجرای ادراری در زنان یافته نادری می باشد که تاکنون تنها 40-35 مورد از آن گزارش شده است. در این گزارش یک زن جوان 20 ساله معرفی می شود که با توده بدون درد در وستیبول واژن، آمیزش دردناک، سوزش ادرار و سابقه دو بار احتباس ادراری مراجعه نمود. در بررسی های بالینی، تصویرنگاری (سونوگرافی و MRI) و سیستوسکوپی، این توده در اطراف مسیر مجرای ادرار کاملا به داخل مثانه برجستگی پیدا کرده بود. مطالعات هیستوپاتولوژیک، حاکی از لیومیومای مجرا بود و بعد از جراحی و حذف کامل آن تمام علایم بیمار از بین رفت.