مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1386 | دوره:14 | شماره:4 |تعداد مقالات:12

مقدمه: مواد محرک و آلرژیک فراوانی در طبیعت وجود دارند. عوامل محیطی آلرژیک که می توانند اگزما را در افراد ایجاد یا شدت آن را افزایش دهند، در جوامع مختلف متفاوت و اغلب ناشناخته اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی حساسیت تماسی در بیماران مبتلا به اگزمای مزمن مراجعه کننده به مراکز تخصصی پوست در کرمان صورت گرفت.روش: در این مطالعه توصیفی 156 بیمار (56 مرد و 69 زن) مبتلا به اگزمای مزمن که به واحدهای درمانی تخصصی پوست بیمارستان افضلی پور در کرمان مراجعه یا ارجاع داده شده بودند، با استفاده از Patch test حاوی 24 ماده آلرژن مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج تست هر فرد در سه روز متوالی (24، 48 و 72 ساعت) بعد از انجام تست مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: در مجموع 153 نتیجه تست مثبت در 66 (8/52 درصد) بیمار از بین 125 بیماری که تست آنها خوانده شد، به دست آمد. حساسیت نسبت به سولفات نیکل در راس مواد آلرژن و در 20 (1/13 درصد) بیمار، مثبت بود (17 زن و 3 مرد). در این مورد حساسیت در خانم ها با اختلاف معنی داری بیشتر از آقایان بود (P<0.05). در مرتبه دوم، حساسیت به ترکیب کروم دار پتاسیم (دی کرومات پتاسیم) در 17 (1/11 درصد) بیمار، مثبت بود (12 مرد و 5 زن) و مردان با اختلاف معنی داری بیشتر از خانم ها نسبت به این آلرژن حساسیت داشتند. درکل اختلاف معنی داری بین جنس و سن در دو گروه دارای پاسخ تست مثبت و منفی مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به این که عوامل مسبب اگزمای تماسی در هر منطقه متفاوت می باشند، با انجام Patch test می توان مواد محرک و مسبب آلرژن در هر منطقه را شناسایی و سپس نسبت به محافظت از آن اقدام نمود تا تدابیر درمانی در بیمار موثر و پایدارتر باقی بماند. در این مطالعه ترکیبات نیکل و کروم به ترتیب در مرتبه اول و دوم و ترکیبات تیورام، کبالت، بنزوکائین و تیازولین ها در مرتبه سوم از نظر ایجاد حساسیت قرار گرفتند.

مقدمه: آرایش مجدد کانال های یونی در طول آکسون های دمیلینه شده نقش مهمی در بهبود اختلالات نورولوژیکی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز ایفا می کند. در این مطالعه تاثیر وراپامیل (verapamil) به عنوان یک بلوک کننده کانال کلسیمی بر انتقال مرکزی با ارزیابی تغییرات ایجاده شده موج P100 از پتانسیل تحریک بینایی (VEP) مورد مطالعه قرار داده شده است.روش: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی، تصادفی، دو سوکور و با کنترل دارونما، بر روی دو گروه شامل 20 بیمار مبتلا به MS قطعی (Definite) که در طول سال گذشته هیچ گونه عودی نداشته اند بود. در این مطالعه تاثیر وراپامیل خوراکی با دوز 40mg هر 8 ساعت بر روی تغییرات تاخیر (Latency) موج P100 با دارونما مقایسه شد. یافته ها: در گروه وراپامیل، تاخیر موج P100 در مقایسه با گروه کنترل حدود 5 میلی ثانیه به طور متوسط کاهش یافت (4 ± 1/6 در مقابل 6/0 ± 1 درگروه کنترل). وراپامیل تاثیری بر مدت (Duration) موج VEP نداشت.نتیجه گیری: مطالعه انجام شده نشان می دهد که با دستکاری فارماکولوژیک در کانال های کلسیمی، و احتمالا در سطح اکسون های دمیلینه شده می توان به صورت حاد، هدایت مرکزی ایمپالس های الکتریکی را در بعضی از بیماران با MS تثبیت شده (Stable) بهبود بخشید.

مقدمه: بیماری های التهابی مفاصل از بیماری های شایع در سنین بالا می باشند و مساله تنظیم جریان خون این مفاصل در این شرایط از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این میان بررسی پاسخ این عروق به آنژیوتانسین  (Ang II) II که یک ماده منقبض کننده عروقی است و نشان داده شده که در شرایط التهابی به صورت موضعی نیز در مفصل تولید می شود حایز اهمیت است. همچنین نوع گیرنده هایی که آنژیوتانسین در این عروق دارد از نظر درمانی اهمیت زیادی دارد.  روش: مطالعه بر روی 12 خرگوش نژاد سفید نیوزلندی از هر دو جنس انجام شد. التهاب حاد با تزریق 5/0 میلی لیتر محلول 2% کاراگینین به داخل مفصل زانوی حیوان ایجاد و 24 ساعت پس از آن در زیر بی هوشی با تیوپنتال سدیم، تغییرات جریان خون مفصل در پاسخ به غلظت های مختلف آنژیوتانسین II توسط دستگاه جریان سنج لیزری بررسی شد. شریان کاروتید برای ثبت فشار شریانی کانول گذاری و مقاومت عروقی از تقسیم فشار خون به جریان خون محاسبه گردید. یافته ها: منحنی دوز - پاسخ عروق مفصلی به Ang II نشان داد که پاسخ انقباضی به این ماده از دوز 12-10 شروع و در دوز 5-10 به حداکثر می رسد. لوسارتان (بازدارنده گیرنده های AT1) به طور کامل پاسخ های انقباضی را مهار نمود ولی هیچ گونه گشاد شدگی عروقی ایجاد ننمود. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق حاکی از این است که عروق مفصل زانو در حالت التهاب حاد پاسخ شدیدی به Ang II داده و نوع گیرنده های آنژیوتانسین در این عروق از نوع AT1 می باشد. شواهدی از وجود گیرنده های AT2 در این عروق یافت نشد. مقایسه نتایج این مطالعه با مطالعه قبلی روی مفاصل سالم، حاکی از عدم تغییر گیرنده های آنژیوتانسین توسط التهاب حاد می باشد.

مقدمه: هدف اکثر درمان های پریودنتال کاهش عمق پروبینگ و حفظ یا بهبود سطح چسبندگی بالینی می باشد. یکی از روش های درمانی مطرح شده برای بازسازی نسوج پریودنتال و دستیابی به این هدف تکنیک بازسازی هدایت شده بافتی می باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه نتایج درمانی ضایعات استخوانی یک دیواره با استفاده از دو تکنیک بازسازی هدایت شده بافتی و فلپ / دبریدمان به تنهایی بود.روش: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی شاهددار بود که بر روی 8 بیمار 43-32 ساله انجام شد. در سمت آزمون بعد از انجام فلپ/دبریدمان از غشای کلاژنی استفاده گردید اما در سمت شاهد تنها فلپ/دبریدمان انجام شد. نتایج قبل از عمل و 6 ماه پس از عمل در هر دو گروه و بین گروه ها با استفاده از Paired t-test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصله از مطالعه در سمت آزمون نشان داد که عمق پروبینگ بعد از عمل نسبت به قبل از عمل به طور متوسط 5/5 میلی متر کاهش یافته و میزان Bone fill به دست آمده نیز 75/2 میلی متر گزارش شد. در سمت شاهد، عمق پروبینگ به طور متوسط 7/5 میلی متر کاهش یافته و 5/1 میلی متر نیز Bone fill به دست آمد. در مورد میزان Bone fill و کاهش عمق ضایعه همی سپتال پس از 6 ماه بین دو سمت آزمون و شاهد اختلاف معنی دار آماری گزارش شد (0.01 P=،0.0001 >P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه استفاده از غشای کلاژنی در درمان ضایعات داخل استخوانی یک دیواره نتایج بالینی بهتری در مقایسه با انجام فلپ/دبریدمان به تنهایی دارد.

مقدمه: مومیایی در طب سنتی برای درمان التهاب، آسیب مفاصل، شکستگی ها، زخم ها و دردهای ستون فقرات مورد استفاده قرار می گیرد. اثر آن در ترمیم شکستگی استخوان تیبیای خرگوش مطالعه شده که نتایج حاصله، مفید بودن آن را تایید می کند. با توجه به ادعای افراد بومی و توصیه های طب سنتی مبنی بر موثر بودن مومیایی در التیام زخم، مطالعه حاضر با هدف بررسی علمی تاثیر مومیایی بر روی برخی از شاخص های دخیل در ترمیم زخم موش سوری انجام شد. روش: این مطالعه تجربی بر روی 56 سر موش سوری انجام شد. زخم ها با ایجاد برش طولی بر روی پوست ناحیه پشت صورت گرفت. گروه های مورد آزمون (مومیایی) و شاهد (سرم فیزیولوژی) سه، هفت، چهارده و بیست و یک روز پس از عمل جراحی از طریق برخی از متغیرهای بافتی ترمیم زخم و میزان کشش لازم برای از هم گسیختن برش التیام یافته به کمک دستگاه تانسیومتر مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: مقایسه برخی از شاخص های بافتی دخیل در ترمیم زخم بین گروه های آزمون و شاهد در هیچیک از روزهای هفت، چهارده، بیست و یک روز پس از جراحی تفاوت معنی داری را نشان نداد. بر اساس مقایسه میانگین کشش لازم برای از هم گسیختن زخم ترمیم یافته در روزهای هفتم و بیست و یکم گروه های آزمون و شاهد میزان کشش لازم برای از هم گسیختن زخم ترمیم یافته در گروه آزمون بیش از گروه شاهد بود. نتیجه گیری: مقایسه میانگین کشش لازم برای از هم گسیختن زخم ترمیم یافته گروه های آزمون و شاهد حاکی از اثرات مفید و معنی دار مومیایی در روند استحکام زخم التیام یافته بوده و معنی دار نبودن تفاوت در برخی از شاخص های بافتی شاید ناشی از تاثیرات ناچیز مومیایی بر این شاخص ها باشد.

مقدمه: سیتومگالوویروس (Cytomegalovirus: CMV)، یکی از ویروس های پاتوژن است که در همه جا حضور داشته و در هر زمانی از طول حیات می تواند موجب عفونت انسان گردد. میزان آلودگی با CMV در کشورهای پیشرفته 45 درصد و در کشورهای در حال توسعه تا 100 درصد متغیر است. عوامل عفونی در دوران بارداری از اهمیت ویژه ای برخودارند، زیرا نه تنها سلامت مادران باردار را تهدید نموده، بلکه موجب مرگ جنین و بروز ناهنجاری های مادرزادی نیز می گردند. از مهم ترین موضوعاتی که در ارتباط با سیتومگالوویروس می توان در نظر گرفت، عفونت های مادرزادی با این ویروس می باشد. مهم تریـن معیار تعیین کننده پیامد عفونت های مادرزادی CMV در نوزادان، نوع ابتلا مادران حامله (اولیه یا ثانویه) می باشد. با توجه به عدم اطلاع از میزان ابتلای مادران باردار و نوزادان با عفونت CMV در شهر کرمان، مطالعه حاضر به منظور بررسی فراوانی عفونت CMV، تعیین شیوع عفونت اولیه، سابقه عفونت قبلی و همچنین تعیین ارتباط بعضی از عوامل زمینه ای این عفونت، بر روی مادران باردار و نوزادان آنها در زایشگاه های شهر کرمان انجام گردید.روش: مطالعه مقطعی حاضر، بر روی 794 نمونه سرم (397 نمونه سرم مادر و 397 نوزاد آنها) جمع آوری شده از زایشگاه های کرمان انجام شد. به منظور ارزیابی آنتی بادی های اختصاصی ضدCMV  از تکنیک (Enzyme-Linked Immunosorbent Assay: ELISA) و کیت تشخیصی رادیم (EIA WELL، RADIM،Italy) استفاده شد.یافته ها: درصد فراوانی مادران مبتلا به عفونت اولیه، ثانویه، افراد ایمن و سرم منفی به ترتیب؛ 76/0% (3 مورد)، 24/32% (128 مورد)، 70/59% (237 مورد) و 30/7% (29 مورد) به دست آمد. از نظر شیوع CMV-IgG در مادران 94/91% (365 مورد) مثبت و 06/8% (32 مورد) منفی و در مورد شیوع CMV-IgM در مادران 8/33% (134 مورد) مثبت و 2/66% (260 مورد) منفی بودند. همچنین درصد فراوانی نوزادان سرم مثبت (CMV-IgM مثبت) 76/0% (3 مورد) بود. ارتباط معنی داری بین موارد مثبت عفونت CMV در مادران و سن مادر، شغل مادر، شغل همسر، تعداد فرزند، تعداد دفعات حاملگی، میزان درآمد خانواده، سابقه سقط، سابقه دریافت خون، سابقه پیوند عضو، بیماری تب دار طی حاملگی و محل سکونت مادر دیده نشد. تنها ارتباط بین سطح تحصیلات مادر و عفونت CMV معنی دار بود (038/0=P). نتیجه گیری: نتایج حاصل، شیوع نسبتا بالایی از عفونت CMV را در جامعه مورد مطالعه نشان می دهد. چشم انداز وسیع این مطالعه، تحلیلی بر تشخیص، اپیدمیولوژی و شناسایی عفونت های اولیه HCMV در مادران و نوزادان آنها خواهد بود.

مقدمه: هوش هیجانی به عنوان شکلی از هوش اجتماعی معرف توانایی شخص در مواجهه و انطباق با فشارهای روانی می باشد. مطالعات نشان داده که نقص در هوش هیجانی با بروز رفتارهای مخرب در نوجوانان در ارتباط است. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط اختلالات رفتاری و هوش هیجانی در دانش‏آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران بود.روش: در این مطالعه 420 دانش‏آموز مقطع راهنمایی (195 پسر و 225 دختر) از سه منطقه شهر تهران (مناطق 1، 6، 16) به صورت تصادفی انتخاب شدند. کلیه آزمودنی ها دو پرسش نامه بررسی مشکلات و نقاط قوت (SDQ) و هوش هیجانی شوت (SSRI) را تکمیل کردند. داده ها به وسیله آماره همبستگی و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: بین اختلالات رفتاری با هوش هیجانی کل و مولفه‏های آن یعنی تنظیم هیجان، بیان و ارزیابی هیجان و بهره گیری از هیجان ارتباط منفی معنادار یافت شد (به ترتیب 27/0- r =،r =-0.29 ،r=-0.17 و 24/0-r=، 0.001>p). همچنین مشخص شد که از بین مولفه های هوش هیجانی مولفه تنظیم هیجانات (000/p<0، Beta=0.293) و همچنین هوش هیجانی کل (Beta=0.275, P<0.000) توانایی پیش‏بینی معنادار اختلالات رفتاری را دارند.بحث: ارتباط مشاهده شده بین اختلالات رفتاری و هوش هیجانی به ویژه برای متخصصین بهداشت روانی که در زمینه پیشگیری و درمان اختلالات رفتاری فعالیت می کنند تلویحات مهمی در بردارد. از آن جمله لزوم بکارگیری روش های ارتقای هوش هیجانی در مدل های ارایه شده برای پیشگیری و درمان اختلالات رفتاری را می توان نام برد.

مقدمه: اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه در بین کودکان نسبتا شایع است که علاوه بر آن اختلالات دیگر از جمله افسردگی دیده می شود. به علاوه در این بیماران ویژگی های هیجانی و هوشبهر نیز تحت تاثیر قرار می گیرد. این پژوهش به منظور بررسی رابطه شاخص های هیجانی و افسردگی باهوشبهر در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی همراه کمبود توجه انجام گرفته است.روش: پنجاه و شش کودک دارای اختلال و 56 کودک بهنجار که از لحاظ سن و جنس همتا بودند انتخاب شدند و آزمون های بندر گشتالت، فرم کوتاه مقیاس افسردگی کودکان و ماتریس های پیشرونده ریون به ترتیب جهت بررسی شاخص های هیجانی، افسردگی و هوشبهر، در مورد آنان اجرا گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که همبستگی معنی داری بین شاخص های هیجانی و هوشبهر (01/0>P) و همچنین بین افسردگی و هوشبهر (01/0>P) وجود دارد. تحلیل رگرسیون دو متغیری نشان داد که رگرسیون هوشبهر بر شاخص های هیجانی و افسردگی معنی دار است (01/0>P). هم چنین مقدار R2 نشان داد که تقریبا 41 درصد نمرات هوشبهر توسط دو متغیر مستقل تبیین می گردد، که از این مقدار نقش متغیر شاخص های هیجانی به تنهایی 32% بود. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که افزودن متغیر افسردگی به معادله رگرسیون فقط 9% قدرت پیش بینی را افزایش داده و در نتیجه بین متغیرهای یادشده، متغیر شاخص های هیجانی بهترین پیش بینی کننده هوشبهر در کودکان بیش فعال بود. نتایج آزمون t تفاوت معنادار بین کودکان بیمار و گروه کنترل (بهنجار) را در مورد متغیرهای مورد بررسی مورد تایید قرار داد (01/0>P).نتیجه گیری: با توجه به همبستگی بالای شاخص های هیجانی باهوشبهر و تفاوت معنادار بین کودکان بیمار و عادی، کنترل و توجه به ویژگی های هیجانی نقش مهمی در افزایش هوشبهر کودکان بیمار دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.

کیست ادنتوژنیک کلسیفیه (Calcifying Odontogenic Cyst: COC) یک کیست ادنتوژنیک تکاملی است که برای اولین بار در سال 1962 توسط گورلین توصیف گردید. این کیست بسیار نادر بوده و از نظر نمای پاتولوژیک و رفتار بیولوژیک تنوع زیادی را نشان می دهد.در این گزارش به ذکر یک مورد COC با پرولیفراسیون آملوبلاستیک که یک نوع بسیار نادر هیستولوژیک است و مشاهده ترمیم استخوان بعد از یک سال پرداخته شده و سپس مقالات مربوط نیز به طور خلاصه مرور شده اند.

علت اصلی کاهش میزان باز شدن دهان بیمارانی که دچار ضربه شده اند معمولا انکیلوز استخوانی یا فیبروز مفاصل گیجگاهی فکی می باشد، اما علل دیگری مثل اتصال استخوانی یا فیبروز گونه و/ یا فک بالا به زائده کرونوئید فک پایین نیز بایستی در ارزیابی و درمان قبل از عمل اینگونه بیماران مد نظر قرار بگیرد. اتصال فک پایین به فک بالا و گونه توسط کال استخوانی یافته ای نادر می باشد. در این مقاله یک مورد از این گونه بیماران که یکی از قربانیان زلزله دی ماه 1382 شهرستان بم می باشد معرفی می شود.