درمان بیماری های مزمن که با عوارض متعدد و از کار افتادگی همراه هستند، در همه کشورهای دنیا با چالش های زیادی همراه است. از این میان، دیابت یکی از مهم ترین بیماری های مزمن غیرواگیر است که رتبه های مرگ و میر و Morbidity آن در زمره 6 بیماری اول در دنیا است. کشور ما نیز مستثنی نبوده، به طوری که داده های بهداشت و درمان کشور نشان می دهد که طی سال های 1369 تا 1389 مرگ و میر 40 درصد، از کارافتادگی 13 درصد، سال های از دست رفته به علت از کارافتادگی 17 درصد و سال های از دست رفته زندگی 60 درصد در بیماران دیابتی افزایش یافته است. 1 تا سه دهه پیش درمان دارویی دیابت منحصر به 3 گروه از داروهای خوراکی، انسولین ساده و NPH بود ولی در دهه های اخیر داروهای خوراکی متعددی برای درمان دیابت تولید شده و هم چنین انسولین های نوترکیب برای درمان بیماران عرضه شده اند. داروهای جدید گران تر بوده و بین 5-20 برابر هزینه بیشتری را به بیماران تحمیل می کنند. استفاده از این داروها برای همه بیماران دیابتی، جز در کشورهای با تولید ناخالص بالا، امکان پذیر نیست. حتی در آن کشورها نیز راهنماهای متعدد برای کاهش هزینه های مراقبت دیابت در نظر گرفته می شود...