مجله فیزیولوژی و پرورش گیاهان
سال:1397 | دوره:8 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

جو (Hordeum vulgare L. ) به عنوان یک گیاه متحمل به شوری دارای اهمیت اقتصادی قابل توجهی در نواحی خشک و نیمه خشک است. در این مطالعه، سه ژنوتیپ جو (Sahara3771 و لاین امید بخش به عنوان لاین­ های متحمل و Clipper به عنوان لاین حساس به شوری) در مرحله گیاهچه تحت تیمار شوری صفر، 100 و 200 میلی مولار NaCl قرار گرفتند. 24 ساعت، سه روز و سه هفته پس از اعمال تیمار شوری نمونه برداری از ریشه در سه تکرار انجام شد. طول ریشه و وزن خشک و تر ریشه اندازه­ گیری شد و الگوی بیان ژن Atls1 در نمونه­ های ریشه با تکنیک Real-time-PCR کمی مورد بررسی قرار گرفت. اختلاف بین ژنوتیپ­ ها و مراحل نمونه برداری برای صفات ریشه معنی­ دار بود. با پیشرفت مراحل نمونه برداری و طول مدت تیمار، طول ریشه و وزن خشک و تر آن افزایش معنی­ داری داشت. شوری، ژنوتیپ، مرحله نمونه برداری و اثر متقابل آن­ ها بیان ژن Atls1 را به طور معنی­ داری تحت تاثیر قرار دادند. در هر سه ژنوتیپ، با افزایش غلظت NaCl، بیان ژن Atls1 کاهش یافت. تحت شوری 100 میلی مولار NaCl، سطح mRNA ژن Atls1 در Clipper در مقایسه با ژنوتیپ­ های متحمل به شوری Sahara3771 و لاین امید بخش کاهش معنی­ داری داشت. علاوه بر این، در تمامی ژنوتیپ­ ها تحت تیمار شوری طولانی مدت (سه هفته) بیان ژن Atls1 کاهش یافت. کاهش بیان این ژن در تیمار شوری بلند مدت نشان می­ دهد که احتمالا این ژن در مراحل ابتدایی پاسخ به تنش شوری دخالت دارد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

به منظور تعیین وراثت پذیری برخی از صفات فیزیولوژیک درگیاه جو، بذرهای F1 حاصل از یک تلاقی دی الل 5×5 به همراه والدین درگلخانه در شرایط بدون تنش و تنش خشکی انتهایی، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال 1395 کشت گردیدند. صفات فیزیولوژیک و زراعی محتوی نسبی آب برگ، اتلاف آب از برگ جداشده، هدایت روزنه ای، صدمه وارده به غشا، پارامترهای فلورسانس کلروفیل، سطح ویژه برگ، ضخامت برگ، طول ریشه، وزن خشک ریشه و عملکرد دانه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که وراثت پذیری عمومی تمام صفات بالا بود. در بین صفات اندازه گیری شده، صدمه وارده به غشای سیتوپلاسمی دارای بیشترین وراثت پذیری خصوصی بود (47/0) و سطح ویژه برگ، اتلاف آب از برگ جداشده و محتوی نسبی آب برگ بترتیب با مقادیر 369/0، 353/0 و 311/0 در رتبه­ های بعدی قرار گرفتند. درجه غالبیت متوسط در مورد تمام صفات اندازه گیری شده بزرگتر از 1 بود که حاکی از کنترل کلیه صفت توسط اثر فوق غالبیت ژنی بود. نتایج نشان داد که در عملکرد و سطح ویژه برگ الل­ های غالب و در صدمه وارده به غشای سیتوپلاسمی الل­ های مغلوب، مطلوب می­ باشند. نتایج همچنین نشان داد که نتاج F1 در مقایسه با والدین دارای سطح ویژه برگ، اتلاف آب از برگ جدا شده، محتوی نسبی آب برگ و هدایت روزنه­ ای کمتر و وزن خشک ریشه بیشتری هستند. با توجه به اهمیت بیشتر ارزش­ های غالبیت در کنترل صفات اندازه­ گیری شده، پیشنهاد می­ شود که ارزیابی صفات در نسل­ های تفرق پیشرفته و بعد از رسیدن نتاج به خلوص نسبی انجام گیرد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

خشکی تنش غیرزیستی اصلی است که به طور جدی بر تولید و کیفیت گندم در جهان تأثیر می­ گذارد. اطلاعات مربوط به وراثت تحمل به خشکی برای تعیین نوع برنامه اصلاحی و تکوین ارقام متحمل ضروری است. در این مطالعه، استنباط بیزی برای بررسی ماهیت و میزان اثرهای ژنی کنترل کننده عملکرد و اجزای آن در شرایط کمبود آب و شرایط عادی با استفاده از ارزیابی ارقام گندم نان (بم و آرتا) و نسل های مشتق شده از آن­ ها مورد استفاده قرار گرفت. استنباط بیزی با استفاده از روش گزینش متغیر گیبز (GVS) و معیار اطلاعات انحراف (DIC) برای شناسایی مهم ترین اثرهای ژنی و مقایسه مدل­ هایی با اثرهای ژنی مختلف مورد استفاده قرار گرفت. GVS و DIC روشی کارآمد برای انجام تجزیه و تحلیل و معرفی مدل های مناسب ارایه کردند. می­ توان نتیجه گرفت که تجزیه و تحلیل بیزی استنباط قوی از ساختار ژنتیکی عملکرد و اجزای عملکرد در گندم ارایه می دهد. از آن جا که اثرهای افزایشی، غالبیت و اپیستازی در وراثت صفات زراعی درگیر بودند، روش­ هایی که از همه انواع اثرهای ژنی استفاده می­ کنند مانند اصلاح ارقام هیبرید، در صورت رفع موانع تولید این ارقام، می­ تواند در بهبود عملکرد و پایداری آن در گندم سودمند باشد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

شنبلیله (Trigonella foenum-graecum L. ) یک گیاه دارویی بوده که در طب سنتی مورد استفاده قرار می­ گیرد. دو تا از مهمترین مواد دارویی دیوزجنین و تری گونلین می­ باشد که دارای خواص دارویی بسیار از جمله خاصیت ضد سرطان، پایین آورنده کلسترول و قند خون می­ باشد. بهینه سازی درون شیشه، القای کالوس و باززایی اندام­ های هوایی اولین گام در جهت تولید بهینه متابولیت­ های ثانویه در این گیاه از طریق کشت بافت و مهندسی ژنتیک می­ باشد. به منظور دستیابی به این هدف ریزنمونه های برگ، هیپوکوتیل و محور جنینی روی محیط کشت موراشیک و اسکوگ (MS) حاوی غلظت های مختلف هورمون های نفتالین استیک اسید (NAA) (0، 5/0، 5/1 و 2 میلی گرم در لیتر) در ترکیب با 6-بنزیل آدنین (BA)(0، 5/0، 1 و 5/1 میلی گرم در لیتر) با تشکیل 48 تیمار کشت شدند. داده­ ها به وسیله آزمون غیرپارامتری کروسکال والیس تجزیه شدند و میانگین­ ها توسط آزمون غیرپارامتری توکی مقیسه شدند. نتایج تجزیه داده­ ها تفاوت معنی­ داری را بین تیمارها نشان داد. القای کالوس و باززایی اندام­ های هوایی به طور هم­ زمان در محیط کشت MS حاوی 5/0 میلی گرم در لیتر NAA بدون BA و در ریزنمونه محور جنینی رخ داد. بیشترین فراوانی القای کالوس در ریزنمونه برگ و هیپوکوتیل در غلظت بالاتر NAA (2 میلی گرم در لیتر) به دست آمد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

کشت بافت از طریق جنین زایشی رویشی یکی از روش­ هایی است که بیشتر در روند اصلاح گیاهان کاربرد دارد. یک مسئله کلیدی جنین زایی رویشی، هم­ زمان سازی آن است. مشخص شده است که نیتروژن در این مورد نقش مهمی ایفا می­ کند. بنابراین، آزمایشی برای ارزیابی جنین زایی رویشی گوجه فرنگی در محیط پایه B5، تحت تاثیر نیتروژن اکسیدی، احیایی و آلی قرار گرفت. دو آزمایش جداگانه شامل هشت تیمار با چهار تکرار هر کدام با استفاده از طرح کاملا تصادفی انجام شد. در آزمایشی که تیمارها در طول مرحله القا، اعمال شده بودند، حداکثر هم­ زمان سازی براساس تعداد نسبی جنین اژدری شکل به تمام جنین­ های تشکیل دهنده جنین، با استفاده از نیترات به عنوان تنها منبع نیتروژن (81/0) به دست آمد. در مقابل، زمانی که در طول مرحله ظهور جنین تیمارها اعمال شدند، حداکثر هم­ زمان سازی با استفاده از ترکیب نیترات و هیدرولیزات کازئین (51/0) به دست آمد. علاوه بر این، در هر دو آزمایش بیشترین تعداد جنین رویشی در محیط استاندارد B5 (58/91 در اولین آزمایش و 19/59 در آزمایش دوم) ثبت شد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در پژوهش حاضر به بررسی توانایی باززایی گیاه فیتونیا با به کارگیری ریزنمونه های مختلف (برگ، گره) در غلظت های متفاوت تنظیم کننده های رشدی گوناگون ((2, 4-D، ایندول استیک اسید، ایندول بوتیریک اسید (IBA)، 6-بنزیل آمینو پورین (BAP) و تیدیازورون)) پرداخته شد. درصد القای کالوس، تعداد شاخساره، طول شاخساره، درصد ریشه زایی و طول ریشه یادداشت برداری شدند. تفاوت قابل ملاحظه ای میان تنظیم کننده های رشدی از لحاظ درصد القای کالوس، تعداد شاخساره، درصد ریشه زایی و طول ریشه وجود داشت. نتایج حاصل نشان داد که ریزنمونه برگ از بیشترین درصد القای کالوس در مقایسه با گره برخوردار است در حالی که گره بیشترین تعداد شاخساره را داشت. بیشترین درصد القا (12/86 درصد) مربوط به ریزنمونه برگ در محیط کشت MS حاوی یک میلی گرم در لیتر 2, 4-D و یک میلی گرم در لیتر IBA بود. ریزنمونه گره در محیط کشت MS حاوی دو میلی گرم در لیتر BAP و یک میلی گرم در لیتر IBA دارای بیشترین تعداد شاخساره (9/5 در هر ریزنمونه) و در محیط کشت MS حاوی یک میلی گرم در لیتر BAP و یک میلی گرم در لیتر IBA دارای بیشترین طول شاخساره (95/7 سانتی متر) بود. بالاترین درصد ریشه زایی (87 درصد) و طول ریشه (1/10 سانتی متر) به ترتیب در MS غنی شده با 2/0 میلی گرم در لیتر IBA و محیط کشت MS پایه به دست آمد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

با وجود نقش محوری گندم، کشت آن در ایران اغلب به صورت دیم است. از طرف دیگر روند گرم شدن جهانی به صورت افزایشی است. برای استفاده بهینه از منابع محدود آب، اصلاح عملکرد گندم از طریق مطالعه سازوکار های افزایش کارائی مصرف آب، امری ضروری است. در این مطالعه اثر هدایت روزنه ای (gs) بر روی کارایی مصرف آب (WUE) و اجزای آن در گندم نان (Triticum aestivum L. ) مورد مطالعه قرار گرفت. هفت کولتیوار گندم نان (مرودشت، روشن B. C.، داراب 2، Vee/Nac، شیراز، چمران، مارون) در گلدان تحت شرایط آبیاری نرمال کشت شدند. الگوی تغییرات برای WUE و اجزای آن در کولتیوارهای مختلف، متفاوت بود. هدایت روزنه ای همبستگی مثبت با کارایی مصرف آب کل، کارایی تعرق و عملکرد دانه داشت. تجزیه ضرایب مسیر نشان داد که اثر مستقیم کارایی تعرق بر عملکرد دانه (91/0) بیشتر از اثر مستقیم HI (40/0) بود. اگر چه gs اثر مستقیم نزدیک به صفر روی عملکرد دانه داشت، ولی اثر خود را به طور غیرمستقیم از طریق کارایی تعرق (47/0) اعمال نمود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در بسیاری از نواحی جهان شوری از مهمترین فاکتورهای محدود کننده رشد گیاه است. برای ارزیابی اثرات تنش شوری روی جوانه زنی، رشد و برخی ویژگی های کتان روغنی دو آزمایش جداگانه در آزمایشگاه و گلخانه انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سه اکوتیپ کتان روغنی (بومی کردستان، L18، E37) و چهار سطح شوری ( 0، 50، 100 و 150 میلی مولار) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، بنیه گیاهچه، طول و وزن خشک ساقه چه و ریشه چه نسبت به شاهد در هر سه اکوتیپ کاهش یافت. در شوری 150 میلی مولار، اکوتیپ بومی کردستان و E37 به ترتیب بالاترین و پایین­ ترین جوانه زنی و رشد گیاهچه را داشتند. همچنین شوری طول ساقه و ریشه، وزن خشک ساقه و ریشه و محتوی نسبی آب را کاهش داد درحالی که نشت الکترولیت ها و قندهای محلول را در هر سه اکوتیپ افزایش داد. اکوتیپ بومی کردستان بیشترین وزن خشک ریشه و ساقه، محتوی نسبی آب و قندهای محلول را داشت و بعد از آن L18 و E37 قرار گرفتند. در شوری 150 میلی مولار اکوتیپ بومی کردستان پایین­ ترین و اکوتیپ­ های L18 وE3 بالاترین نشت الکترولیت­ ها را دارا بودند. به طور کلی، حساس ترین و متحمل ترین اکوتیپ ها به ترتیب E37 و بومی کردستان بودند. بنابراین، اکوتیپ بومی کردستان دارای پتانسیل برای کاشت در مناطق با آب شور است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

شوری درآب و خاک یک مشکل محیطی بوده و از مهمترین عوامل محدود کننده در تولید محصول می­ باشد. گشنیز به عنوان سبزی برگی مورد توجه تولیدکنندگان سبزی در دنیا است. به دلیل افزایش تدریجی شوری در آب و خاک در شمال غرب ایران، تولید این محصول با محدودیت مواجه شده است. به منظور بررسی اثر تنش شوری به برخی ویژگی های فیزیولوژیک و مورفولوژیک گشنیز آزمایشی بر مبنای فاکتوریل بر پایه بلوک­ های کامل تصادفی با پنج سطح شوری کلرید سدیم ( صفر، 50، 100، 150 و 200 میلی مول) و دو کلون محلی (تبریز و ملایر) طراحی شد. نتایج نشان دهنده وجود اثرات متقابل معنی دار سطوح شوری و کلون بر محتوای پرولین و آب نسبی برگ بود. بیشترین میزان پرولین (77 میکروگرم بر گرم وزن تر) در تیمار کلون تبریز × 200 میلی مول نمک ثبت شد و بیشترین میزان آب نسبی برگ در کلون تبریز در شرایط بدون تنش شوری و کلون ملایر در شرایط بدون تنش شوری و تنش شوری 50 میلی مول به دست آمد. بیشترین میزان وزن خشک برگ، نسبت پتاسیم به سدیم و پتاسیم متعلق به تیمار بدون شوری (شاهد) بود. بیشترین تجمع سدیم، مالون دی آلدئید، پراکسید هیدروژن و نشت یونی در تیمار 200 میلی مول نمک مشاهده شد. محتوی مواد جامد محلول به وسیله تیمار شوری و رقم تحت تاثیر قرار گرفت و بیشترین میزان مواد جامد محلول در کلون ملایر به دست آمد. با افزایش تنش شوری بر محتوی مواد جامد محلول افزوده شد و بیشترین میزان آن در تیمار 200 میلی مول حاصل شد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

یک آزمایش اسپلیت پلات بر پایه بلوک­ های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1394 اجرا گردید تا بهترین مرحله برداشت سه اکوتیپ شوید (Anethum graveolens) شامل ورامین، اصفهان و ملایر تحت شرایط آبیاری متفاوت (آبیاری پس از 70، 100، 130 و 160 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) برای تولید بذرهای با کیفیت بالا تعیین شود. نتایج به روشنی نشان داد که کیفیت بذر همه اکوتیپ­ ها در فواصل مختلف آبیاری با پیشرفت نمو بذر روی گیاهان مادر افزایش یافت. حداکثر کیفیت بذر بر اساس هدایت الکتریکی مواد نشتی از بذر، درصد و سرعت جوانه ­ زنی و وزن خشک گیاهچه بسته به اکوتیپ و فواصل آبیاری در حدود 12-2 روز بعد از رسیدگی وزنی حاصل شد. برداشت­ های زودهنگام به سبب نارسی و برداشت­ های دیرهنگام به دلیل پیری موجب کاهش جوانه­ زنی و قدرت بذر شدند. با کاهش فراهمی آب برای گیاهان مادر، قدرت بذر همه اکوتیپ­ ها به تدریج تنزل یافت. بنابراین، نتیجه­ گیری شد که آبیاری گیاهان شوید به ویژه در دوره پر شدن بذرها می­ تواند سبب بهبود کیفیت آن­ ها شود. با این حال، بهترین محتوای رطوبت بذر برای برداشت گیاهان شوید و تولید بذرهای با کیفیت بالا در حدود 20-15% است. قوی­ ترین بذرها بر اساس سرعت جوانه­ زنی و وزن خشک گیاهچه توسط اکوتیپ­ های ورامین و سپس ملایر تولید شد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

گل داوودی با نام علمی Chrysanthemum morifolium یکی از مهم ترین گیاهان زینتی است که دارای اهمیت اقتصادی بالایی می باشد. به منظور بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک (150، 100، 50 و200 میلی گرم در لیتر) و تیامین (100 و150میلی گرم در لیتر) بر برخی صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گل شاخه بریده داودی اسپری، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. بر اساس نتایج حاصل بیشترین قطر ساقه، طول ساقه، قطر گل، تعداد گل، تعداد شاخه گل، کارتنوئید، وزن تر اندام هوایی و جذب ریشه در غلظت100 میلی گرم در لیتر تیامین به دست آمد. غلظت150میلی گرم در لیتر تیامین، بیشترین عمر گلجایی و کلروفیل a، b و کل را ایجاد کرد. بیشترین قند احیا و کمترین زمان ظهور گل در گل های تیمارشده با اسید سالیسیلیک (150 میلی گرم در لیتر) مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان آنزیم پراکسیداز مربوط به اسید سالیسیلیک (200 میلی گرم در لیتر) بود. به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تیامین و اسید سالیسیلیک نقش بسزایی در بهبود صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گل شاخه بریده داودی داشتند. در عین حال غلظت های مختلف هر دو ماده تاثیرات مختلفی داشتند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

تنش شوری به عنوان یک محدودیت مهم در تولید محصولات کشاورزی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک شناخته شده است. در بین راهکارهای بهبود رشد گیاه در شرایط تنش شوری، استفاده از جدایه­ های تریکودرمای قادر به تحمل شوری و کاربرد سیلیسیوم می­ تواند راهکاری موثر و سازگار باشد. به منظور ارزیابی اثرات مایه­ زنی تریکودرما ویرنس و کاربرد سیلیسیوم بر برخی از ویژگی­ های فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی گندم در شرایط شور، آزمایش گلخانه­ ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل سه سطح شوری (3E1: ، 7 E2: و10 dS m-1 E3: ) از منابع NaCl، CaCl2 و MgCl2 (به نسبت 3: 2: 1)، دو سطح سیلیسیوم از منبع Na2SiO3 شامل صفر (S1) و 5/1 mM (S2)و دو سطح مایه­ زنی قارچ (با و بدون مایه­ زنی) بود. نتایج نشان داد که تنش شوری موجب کاهش معنی­ دار ارتفاع گیاه، میزان کلروفیل، عملکرد دانه و سایر ویژگی­ های مورد اندازه گیری شد. تنش شوری سبب افزایش غلظت پرولین و قند، نسبت Na/K و Na/Ca در برگ شد. کاربرد سیلیسیوم مقدار کلروفیل و عملکرد دانه گندم را در شرایط شور و غیرشور به­ طور معنی­ داری افزایش دادف ولی تاثیر آن بر ویژگی­ های ذکر شده کمتر از قارچ بود. نتایج نشان داد که سیلیسیوم با کاهش نسبت­ های Na/K و Na/Ca و غلظت پرولین در برگ باعت کاهش تنش شوری در گندم شد. مایه­ زنی تریکودرما به طور معنی­ داری میزان کلروفیل و عملکرد دانه گندم را در محیط شور افزایش داد. تریکودرما ویرنس با کاهش معنی­ دار نسبت­ های Na/K و Na/Ca و غلظت پرولین و افزایش قند محلول در برگ باعث کاهش تنش شوری شد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.