مجله علوم پزشکی فیض
سال:1398 | دوره:23 | شماره:6 |تعداد مقالات:13

سابقه و هدف: امروزه با افزایش سرطان، به ویژه سرطان کولون و همچنین با در نظر گرفتن عوارض داروهای شیمیایی در درمان این گونه بیماری ها بایستی به روش های بدون عوارض توجه بیشتری نمود. بر همین اساس در این تحقیق، به ارزیابی سمیت نانوذرات اکسید روی سنتزشده به روش سبز از عصاره ی گیاه زوفا بر رده ی سلولی سرطان کولون (HT29) پرداختیم و اثرات این نانوذرات بر پروتئین پروکسی تونین خون نیز مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تحقیقاتی و پژوهشی در محیط invitro از روش MTT با هدف ارزیابی میزان سمیت این نانوذره علیه سلول های نرمال و سلول های سرطان کولون استفاده شد، همچنین در محیط invivo تعداد 20 سر موش سوری بالغ نر در 3 گروه تجربی (5n=) مقادیر 100، 200، 300 میلی گرم بر کیلوگرم نانوذرات اکسید روی دریافت کردند و 1 گروه کنترل (بدون دریافت نانوذرات) در نظر گرفته شد؛ درنهایت موش ها توسط کتامین و زایلازین بی هوش و کالبدشکافی شدند و خون گیری از قلب جهت انجام تست پروتئین پروکسی تونین توسط سل کانتر انجام شد. نتایج: این نانوذرات قادر به مهار سلول های سرطانی در غلظت های پایین (62/5، 31/2 میکروگرم بر میلی لیتر) بودند و IC50 آن حدودا 62/5 میکروگرم بر میلی لیتر (0/001***P<) گزارش می شود. نتایج حاصل از تست PCT در نتیجه ی تیمار موش ها، افزایش خفیفی از پروتئین پروکسی تونین در غلظت 300 میلی گرم بر کیلوگرم (0/001***P<) را نشان داد. نتیجه گیری: با افزایش غلظت نانوذرات اکسید روی سنتزشده به روش سبز از عصاره ی گیاه زوفا خاصیت سمیت آن نیز افزایش می یابد و در خون، باعث افزایش پروتئین پروکسی تونین می شود.

سابقه و هدف: سرطان ریه یکی از شایع ترین سرطان هاست. ترکیبات گیاهی به دلیل اثرات ضدسرطانی، در درمان سرطان مورد توجه قرار گرفته اند. پوست انارL. ) (Punica granatum به دلیل داشتن ترکیبات فنولی، دارای خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد سرطانی است. کوئرستین یک فلاونوئید گیاهی است که قادر به مهار تکثیر سلول های سرطانی می باشد. در پژوهش حاضر اثرات ضدتکثیری عصاره ی پوست میوه ی انار و کوئرستین در رده ی سلولی کارسینومای ریه ی انسانی calu-6 مقایسه شد و اثر هم افزایی آن ها در مهار تکثیر و مهاجرت سلول های سرطانی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: رده ی سلولی Calu-6 از انستیتو پاستور ایران تهیه شد و در محیط کشت RPMI-1640 حاوی 10 درصد FBS و 1 درصد آنتی بیوتیک کشت شد. جهت تعیین درصد بقای سلول ها، تست MTT انجام شد. نوع مرگ سلولی توسط روش فلوسایتومتری تعیین و جهت تشخیص میزان مهاجرت سلولی از تست خراش استفاده شد. نتایج: عصاره ی پوست میوه ی انار و کوئرستین موجب مهار تکثیر سلول های سرطان ریه شدند؛ همچنین، کوئرستین و عصاره ی پوست انار به صورت جداگانه و همزمان موجب القای آپوپتوز در سلول های calu-6 شدند به طوری که میزان بیان Annexin-V در تیمار کوئرستین و عصاره ی پوست انار به ترتیب 18/20 و 15/59 درصد بود و در طی تیمار همزمان به 25/51 درصد افزایش یافت. نتایج حاصل از تست خراش نیز نشان داد که عصاره ی پوست میوه ی انار و کوئرستین موجب مهار متاستاز در سلول های calu-6 شدند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد کوئرستین و عصاره ی پوست میوه ی انار دارای اثرات ضدسرطانی بوده و می توانند در مکمل درمانی سرطان ریه مورد توجه قرار گیرند.

سابقه و هدف: اختلال متابولیکی پیچیده با هیپرگلیسمی را دیابت می گویند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر ترکیبی تمرین تداومی منظم و مصرف رزوراترول بر فاکتورهای تنظیمی و اجرایی آپوپتوز هپاتوسیتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی 60 سر موش نر نژاد ویستار در 6 گروه 10 تایی شامل گروه های کنترل سالم، دیابتی، دیابتی سالین، مکمل رزوراترول، تمرین تداومی و مکمل رزوراترول + تمرین تداومی تقسیم شدند. برنامه ی تمرین به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. رزوراترول در گروه های مکمل رزوراترول و مکمل رزوراترول + تمرین تداومی با دوز 20 میلی گرم تزریق شد. ارزیابی از نشانگران آپوپتوز در بافت کبدی به وسیله ی ELISA انجام شد. نتایج: غلظت BAX و CASPASE-3 در گروه های بیمار دیابتی و دیابتی-سالین در مقایسه با سایر گروه ها بیشتر بوده است (0/001≤ P). غلظت Bcl-2 هم در گروه های بیمار دیابتی و دیابتی-سالین در مقایسه با سایر گروه ها کمتر بوده است (0/001≤ P). میانگین نسبت BAX/BCL2 در گروه های بیمار دیابتی و دیابتی-سالین بیشتر بوده است (0/001≤ P). تمرین تداومی، تجویز رزوراترول به تنهایی و یا به ویژه مداخله ی رزوراترول همراه با ورزش تداومی سبب کاهش معنی داری در میانگین غلظت BAX و CASPASE-3 (0/001≤ P)، نسبت غلظت BAX/BCL2(0/001≤ P) و افزایش معنی دار غلظتBCL-2 (0/001≤ P) در بافت هپاتوسیتی شد. نتیجه گیری: استفاده از شیوه های درمانی غیردارویی تمرین ورزشی، مکمل رزوراترول و به ویژه ترکیبی از این دو می تواند در کاهش آپوپتوز هپاتوسیتی ناشی از بیماری دیابت موثر باشد.

سابقه و هدف: بیوژنز میتوکندری وابسته به ژن های PGC-1α و Atf2 است. تمرین استقامتی به وسیله ی بیان این ژن ها باعث بیوژنز میتوکندری می شود اما احتمالا آلودگی هوا اثر مخالفی دارد؛ بنابراین، هدف، بررسی تاثیر تمرین استقامتی در آلودگی هوا بر بیان ژن های PGC-1α و Atf2 قشر مغز موش های نژاد ویستار بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی، 32 سر موش 8 هفته ای (وزن: 10/65± 180/77) به چهار گروه کنترل، تمرین، آلودگی و تمرین + آلودگی تقسیم شدند. به منظور قرار دادن حیوانات در معرض آلودگی از اتاقکی به حجم 9000 لیتر استفاده گردید. تمرین به مدت 8 هفته انجام شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه، موش ها تشریح و قشر مغز آن ها استخراج گردید. بیان ژن ها به روش RT-PCR اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ANOVA دو طرفه استفاده شد. نتایج: بیان ژن Atf2 گروه تمرین + آلودگی تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/04=P). به علاوه بیان ژن Atf2 گروه تمرین تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/01>P). همچنین، بیان ژن PGC-1α گروه تمرین تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/01>P). به علاوه، بیان ژن PGC-1α گروه آلودگی تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/01>P). همچنین، بیان ژن PGC-1α گروه تمرین + آلودگی تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل نداشت (0/05

سابقه و هدف: استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بسیاری از بیماری ها دخالت دارد. شرایط استرس اکسیداتیو و عدم تعادل آنتی اکسیدان نقش عمده ای در بروز و توسعه بیماری ها دارد. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر چهار هفته تمرین استقامتی و مصرف بربرین کلراید بر آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت قلب رت های نر ویستار دیابتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 40 سر رت نر بالغ از نژاد ویستار با میانگین وزنی حدود 250-200 گرم به صورت تصادفی در 5 گروه شامل گروه کنترل سالم (بدون تزریق STZ، دارو و تمرین)، گروه کنترل دیابتی (با تزریق STZ)، گروه تجربی دیابتی+تمرین بدنی، گروه تجربی دیابتی+مصرف بربرین (mg/kg 50)، گروه تجربی دیابتی+تمرین بدنی+ مصرف بربرین قرار گرفتند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، حیوانات بااستفاده از تزریق درون صفاقی کتامین بیهوش شدند و بافت قلب جهت سنجش تغییرات آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز جدا شد. از آزمون تی زوجی و آزمون تحلیل واریانس به منظور تجزیه و تحلیل داده ها بااستفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 22) و در سطح 0/05 =α استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که پس از مصرف مکمل بربرین و تمرین استقامتی در گروه دیابتی، تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل در میزان فعالیت های آنزیم CAT، SOD و GPX مشاهده شد (0/001=P). در مقایسه بین گروهی نتایج نشان داد که بین میزان اثر تمرین در گروه دیابتی+تمرین+بربرین با گروه دیابتی+تمرین و گروه دیابتی+بربرین تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: تمرین استقامتی می تواند بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت قلب در رت های دیابتی تاثیر معنی دار و موثر داشته باشد.

سابقه و هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان فراشناختی موریتس و ولز بر علائم وسواسی و انعطاف پذیری شناختی زنان خانه دار دارای اختلال وسواس جبری بود. مواد و روش ها: از بین کلیه زنان متقاضی درمان وسواس جبری شهر بروجرد (297 نفر)، سه گروه 15 نفری به روش در دسترس انتخاب شدند. برای دوگروه، درمان فراشناختی موریتس و درمان فراشناختی ولز اجرا شد. در پیش آزمون و پس آزمون پرسشنامه های وسواس فکری-عملی و انعطاف پذیری شناختی تکمیل شد. داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره با کمک نرم افزار SPSS تحلیل شد. نتایج: نتایج، نشان دهنده اثربخشی دو رویکرد درمانی موریتس و ولز بر علائم وسواسی و انعطاف پذیری شناختی زنان خانه دار دارای اختلال وسواس جبری بود (0/05>P). همچنین تفاوت معنی داری بین اثربخشی دو رویکرد موریتس و ولز مشاهده نشد (0/05

سابقه و هدف: پیشگیری و درمان درد بعد از جراحی، نقش مهمی در تسریع بهبود وضعیت بیماران دارد. هدف این مطالعه مقایسه ی بین دو روش Patient Controlled Analgesia وریدی و بی دردی اپیدورال توراسیک از نظر میزان بی دردی و عوارض آن ها در بیماران تحت جراحی شکم می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه که روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بعثت همدان جهت انجام جراحی شکم صورت گرفت، بیماران به دو گروه 72 نفری تقسیم شدند. داده ها توسط پرسشنامه که شامل سنجش عملکرد ریوی، میزان درد، عوارض پس از عمل، میزان مصرف مخدر و رضایت مندی بیمار بود، جمع آوری و توسط SPSS V21 آنالیز شد. نتایج: درد بعد از عمل بیماران با روش های کمی و کیفی در 24 ساعت اول بعد از عمل در گروه اپیدورال بیشتر ولی در 24 ساعت دوم فقط با روش ارزیابی کیفی درد در این گروه بیشتر بود. میزان عوارض در هر دو گروه مشابه ولی تهوع در گروه PCA و پارستزی در گروه اپیدورال بیشتر بود. پارامترهای تنفسی بین دو روش تفاوت معنی داری نداشتند. رضایت بیماران از روش بی دردی در گروه PCA بیشتر بود اما در میزان رضایت مندی پرستاران بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: میزان کاهش درد در هر دو روش PCA و اپیدورال برابر است. با توجه به ساده تر و ارزان تر بودن روش PCA می توان از آن برای بی دردی بعد از عمل با اطمینان کافی استفاده کرد. همچنین بهتر است روش اپیدورال در بیماران با مشکلات ستون فقرات، اختلالات عصبی عضلانی و اختلالات حسی به کار برده نشود.

سابقه و هدف: پره اکلامپسی یکی از عوامل مهم در مرگ ومیر مادر و جنین به شمار می رود و به نظر می رسد تغییرات در عوامل ایمونولوژیک مانند اتوآنتی بادی ها و حضور سیتوکین های مختلف بر بیماری تاثیر می گذارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح سرمی اینترلوکین 10 و پره اکلامپسی در زنان باردار در طی سه ماهه سوم بارداری در بندرعباس بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی، 60 زن باردار در دو گروه مورد و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. تمام مادران در سه ماهه سوم بارداری بودند. 60 زن باردار که 30 زن مبتلا به پره اکلامپسی بودند (گروه مورد) و 30 زن با فشارخون طبیعی (گروه شاهد) در این مطالعه شرکت کردند. پس از انتخاب آزمودنی ها، 5 سی سی نمونه خون از گروه مورد و شاهد گرفته شد. سپس سطح اینترلوکین 10 در نمونه سرمی اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های t-student و من-ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین سطح اینترلوکین 10 در مادران گروه مورد 22/25 و در مادران گروه شاهد 38/75 بود. سطح اینترلوکین 10 در مادران گروه مورد به طور معنی داری پایین تر بود (0/001>P). آنالیز آماری در این مطالعه نشان داد که اگر اینترلوکین 10 یک واحد افزایش یابد، شانس ابتلا به پره اکلامپسی به میزان 1/36 برابر (0/001>P) کاهش می یابد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد سطح سرمی اینترلوکین 10 در بروز پره اکلامپسی در مادران باردار نقش مهمی را ایفا می کند. این یافته ها می تواند برای اهداف تشخیصی و درمانی مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: یکی از متداول ترین روش های ارزیابی آسیب های قلبی، اندازه گیری شاخص های زیستی مربوط به آسیب های بافت قلبی می باشد. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه دو نوع برنامه کاهش وزن حاد 2 درصد و 4 درصد بر سطوح آنزیم های CK-MBو cTnI در کشتی گیران نخبه است. مواد و روش ها: تعداد 16 کشتی گیر جوان (سن: 1/31± 18 سال، وزن: 13/17± 71/68 کیلوگرم، قد: 6/40± 171سانتی متر) به طور تصادفی و براساس ویژگی های ترکیب بدنی در یک طرح تحقیقی متقاطع در قالب دو گروه کاهش وزن 2 درصد و 4 درصد وزن بدن در این مطالعه شرکت نمودند. نمونه های خون در چهار مرحله؛ (قبل، بلافاصله، 6 و 24 ساعت بعد) جمع آوری شد. روش آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی برای ارزیابی تغییرات درون گروهی و t مستقل جهت مقایسه بین گروهی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان CK-MB بلافاصله پس از کاهش وزن، در دو گروه افزایش معنی داری دارد (0/009=P). با وجود این، در مدت 24 ساعت بعد از کاهش وزن، سطح ایزوآنزیم کراتین کیناز قلبی به مقادیر استراحت بازگشت. همچنین، سطح cTnI در دو گروه افزایش معنی داری داشت (0/004=P) که این تفاوت در گروه 4 درصد بیشتر از 2 درصد بود با وجود این در مدت 24 ساعت بعد از کاهش وزن به مقادیر استراحت بازگشت. نتیجه گیری: اگرچه سطح آنزیم های CK-MB و cTnI در دو گروه بعد از کاهش سریع وزن افزایش یافت، اما کاهش وزن سریع به میزان 2 و 4 درصد نمی تواند سبب آسیب های جدی قلبی شود.

سابقه و هدف: پولیپوز آدنوماتوز فامیلی (FAP) یک سندرم ارثی مستعدکننده به سرطان است که با ظهور پولیپ های آدنوماتوزی در کولون و رکتوم در سن پایین شناسایی می شود. جهش های ژرمینال در ژن APC ایجادکننده FAP هستند. هدف از این مطالعه، بررسی جهش های بخش انتهای '3 اگزون 15 ژن APC در مبتلایان به FAP در استان های گیلان، ایلام و لرستان در سال 1397 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 18 فرد مبتلا به FAP شناسایی و از آن ها خون گیری انجام شد. بعد از استخراج DNA، یک بخش از انتهای '3 اگزون 15 ژن APC به روش PCR تکثیر شد و تحت تعیین توالی مستقیم قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه یک جهش بی معنی (p. E1536X، c. 4606G>T) در یک فرد مبتلا به FAP کلاسیک و یک جهش بدمعنی (p. V1822D، c. 5465T>A) در یک فرد مبتلا به AFAP به صورت هموزیگوت و چهار فرد مبتلا به FAP کلاسیک به صورت هتروزیگوت مشاهده شد. همچنین چهار جهش خاموشp. T1493T، p. G1678G، p. S1756S و p. P1960P در این بیماران شناسایی شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد جهش E1536X در یک بیمار با پولیپوز شدید علت اصلی بیماری باشد. همچنین جهش V1822D به صورت هموزیگوت می تواند باعث AFAP شود؛ اما برای بروز FAP کلاسیک به جهش دوم مخرب تری به همراه این جهش نیاز می باشد.

سابقه و هدف: افزایش فشار اکسایشی ورزش های مختلف و مصرف مکمل های خوراکی به منظور کاهش آسیب های اکسیداتیو ناشی از فعالیت بدنی در بین ورزشکاران رایج است. مطالعه حاضر به منظور بررسی نقش آنتی اکسیدانی آغوز گاوی در برابر فشار اکسایشی ناشی از فعالیت وامانده ساز در دانشجویان دختر فوتسالیست انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 18 دانشجوی دختر فوتسالیست به طور تصادفی به 2 گروه دارونما و مکمل تقسیم شدند. افراد گروه مکمل روزانه 2 عدد کپسول آغوز گاوی (mg500) به مدت دوهفته مصرف کردند. گروه دیگر دارونما (کپسول دکستروز) دریافت کردند. آزمودنی های 2 گروه پس از 2 هفته مصرف مکمل و دارونما در یک آزمون هوازی وامانده ساز بر روی نوار گردان به فعالیت پرداختند. نمونه های خونی وریدی آزمودنی ها در 4 مرحله؛ 1) قبل از مکمل و دارونما 2) بعد از 2 هفته مصرف 3) بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی وامانده ساز 4) 24 ساعت بعد از فعالیت ورزشی جمع آوری شد. سپس دو شاخص مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام اندازه گیری شدند. آزمون نرمال بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون موخلی انجام شد. سپس با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه های تکراری مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج: مالون دی آلدئید در سه مرحله؛ بعد از بارگیری، بلافاصله و 24 ساعت پس از انجام فعالیت در گروه مکمل نسبت به دارونما کاهش معنی دار داشت (0/001≥ P). همچنین ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در بعد از فعالیت وامانده ساز در گروه مکمل در مقایسه با گروه دارو نما افزایش معنی دار بیشتری داشت (0/05≥ P). نتیجه گیری: به نظر می رسد مکمل یاری کوتاه مدت آغوز، فشار اکسایشی ناشی از فعالیت هوازی وامانده ساز را با کاهش مالون دی آلدئید و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در دانشجویان دختر فوتسالیست مهار می کند.

سابقه و هدف: افراد دارای اضطراب سلامت، سطوح بالا و مداومی از نگرانی در مورد علائم بدنی را تجربه می کنند و در برخورد با این هیجانات منفی از راهبردهای مقابله ای همچون اجتناب استفاده می نمایند. هدف پژوهش حاضر مقایسه ی تحمل پریشانی و اجتناب تجربه ای در افراد دارا و بدون اضطراب سلامت بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه ی موردی-شاهدی بود. نمونه ی پژوهش شامل دو گروه 40 نفری از دانشجویان دانشگاه های سراسری و علوم پزشکی کاشان بود. یک گروه دارای اضطراب سلامت به شیوه ی هدفمند و گروه دیگر از دانشجویان عادی به شیوه ی دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل فرم کوتاه پرسشنامه ی اضطراب سلامت (Short form health anxiety questionnaire: F-SHAI)، مقیاس تحمل پریشانی (Distress tolerance scale: DTS) و پرسشنامه ی پذیرش و عمل (Acceptance and Action Questionnaire-2: AAQ-2) بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 19 و به روش آزمون t مستقل انجام شد. نتایج: میانگین نمره ی اجتناب تجربه ای در افراد دارای اضطراب سلامت (7/41=SD)30/28 و در افراد عادی (7/70=SD) 15/20 به دست آمد. همچنین میانگین نمره ی تحمل پریشانی در افراد دارای اضطراب سلامت (7/26=SD) 35/38 و در افراد عادی (9/70=SD) 44/42 بود. نتایج حاصل از آزمون t مستقل نشان داد اجتناب تجربه ای (4/82t=) و تحمل پریشانی (3/16-t=) در دو گروه دارای اضطراب سلامت و افراد عادی تفاوت معنادار دارد (0/01< P). نتیجه گیری: افراد دارای اضطراب سلامت در مقایسه با افراد بهنجار، تحمل پریشانی کمتر و اجتناب تجربه ای بیشتری را گزارش کردند. این افراد نسبت به افراد بهنجار به میزان بیشتری جذب هیجانات منفی مرتبط با سلامتی خود می شوند و به سبب ناتوانی در تحمل این پریشانی ها، از موقعیت های استرس زای مرتبط با این پریشانی ها اجتناب می کنند.

سابقه و هدف: یکی از چالش های مهم تامین مالی نظام سلامت، انتخاب ابزاری مناسب جهت ارزیابی نابرابری های توزیع و تخصیص منابع مالی است. معیارهای محک زنی عدالت به عنوان یک ابزار سیاست گذاری جامع شامل موانع مالی دسترسی عادلانه، تامین مالی عادلانه، کارایی مدیریتی و پاسخگویی، به ارزیابی عدالت در نظام مالی سلامت می پردازند. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیرگذارترین شاخص های مالی بر توزیع و تخصیص منابع سلامت براساس چارچوب محک زنی عدالت بود. مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر، مطالعه ای توصیفی-تحلیلی در سال 1397 بود. 50 شاخص مالی نظام سلامت از سه منبع سازمان بهداشت جهانی، کمیسیون عدالت و حقوق بشر، آژانس توسعه ی بین المللی انتخاب و با شاخص های ملی سلامت و عدالت در سلامت مقایسه شدند. پس از اعتبارسنجی خبرگان، 15 شاخص مالی انتخاب شد که از طریق نظرسنجی 206 صاحب نظر از 31 استان کشور و با استفاده ی تحلیل عاملی تاییدی میزان تاثیر هر یک از شاخص ها بر توزیع و تخصیص منابع مالی ارزیابی شد. نتایج: نتایج تحلیل عاملی نشان داد شاخص های نسبت پرداخت از جیب خانوارها و سهم سلامت از تولید ناخالص داخلی در تامین مالی عادلانه ی سلامت، شاخص تخصیص بودجه ی سلامت مبتنی بر نیاز در پاسخگویی و شاخص پوشش بیمه ی سلامت براساس آسیب پذیری، در رفع موانع مالی دسترسی عادلانه به خدمات سلامت بیشترین تاثیر را داشتند. نتیجه گیری: سیاست گذاران سلامت می توانند از شاخص های ارزیابی نابرابری های تخصیص و توزیع منابع مالی براساس معیارهای محک زنی عدالت، جهت ارزیابی و تعیین اولویت های اخلاقی اصلاحات در تامین مالی استفاده کنند.