علوم پزشکی رازی
سال:1399 | دوره:27 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: مهم ترین عوارض درمان فیستول آنال بی اختیاری دفع گاز یا مدفوع و عود فیستول است. عود یکی از مهم ترین عوارض درمان های فسیتول می باشد، چراکه عود می تواند باعث بستری مکرر، جراحی متعدد، آسیب بیشتر بافت، صرف هزینه و زمان بیشتر شود. با توجه به اینکه به نظر می رسد بیشتر علل عود فیستول قابل پیشگیری باشد، تصمیم بر آن شد تا در مطالعه ای بر روی بیماران عوامل موثر بر عود فیستول آنال بررسی شود. روش کار: در این مطالعه مقطعی (توصیفی-تحلیلی) 50 بیمار مراجعه کننده به بخش جراحی بیمارستان رسول اکرم جهت درمان عود فیستول از فروردین 96 الی شهریور 96 وارد مطالعه شدند. برای هر بیمارقبل از عمل پرسش نامه ای شامل سن، جنس، مدت بیماری، سابقه جراحی فیستول، سابقه جراحی آبسه، سابقه تخلیه آبسه های خود به خودی، تعداد دفعات دفع مدفوع در روز، بیماری زمینه ای دیابت، مصرف کورتون، تعداد دفعات مراجعه به پزشک بعد از جراحی فیستول قبلی، تعداد و محل سوراخ داخلی و خارجی پر گردید و روز بعد از عمل که آناتومی کامل فیستول و اشکالات تکنیکی جراحی های قبلی مشخص شد، قسمت دوم پرسش نامه تکمیل گشت. در نهایت اطلاعات به دست آمده وارد نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 شد و تحت انالیز آماری قرار گرفت. یافته ها: تعداد 50 بیمار با میانگین سنی 3/12± 5/42 سال وارد مطالعه شدند که به صورت میانگین 09/4± 33/3 سال درگیر بیماری فیستول مقعدی بوده اند. در این مطالعه 8 نوع علت عود فیستول در بیماران بررسی شد به طوری که 18 نفر (36%) از بیماران به دلیل کالکشن سوپرالواتور وسیع، 7 نفر (14%) به دلیل نبود سوراخ داخلی، 3 نفر (6%) به دلیل بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease-IBD)، 6 نفر (12%) به دلیل عدم پیگیری مناسب، 6 نفر (12%) به دلیل فیستول نعل اسبی، 7 نفر (14%) به دلیل فیستول رکتوواژینال، 1 نفر (2%) به دلیل توده رترورکتال و 2 نفر (4%) به دلیل عدم تشخیص curve extension دچار عود فیستول شدند. همچنین ارتباط معناداری بین علت عود و نوع ترکت اصلی نیز به دست آمد. (035/0=p). نتیجه گیری: با به کارگیری بهترین تکنیک جراحی فیستول مقعدی با توجه به شرایط بیمار و در نظر گرفتن نوع ترکت اصلی، می توان میزان عود فیستول و عوارض پس از عمل را کاهش داد.

امروزه درگیری های قلبی یکی از مهم ترین موانع در درمان بیماران روماتولوژیک است. چنین درگیری برای نخستین بار در ابتدای قرن بیستم معرفی شد، اما در دهه های اخیر، با توجه به تکنیک های تصویربرداری قلبی بسیار حساس، غیر تهاجمی یا نیمه تهاجمی، بیماری های روماتیسمی زیادی تشخیص داده و معرفی شده اند. درگیری های قلبی در بیماران مبتلا به بیماری های روماتولوژیک از تظاهرات تحت بالینی تا شدید متفاوت است. این تظاهرات ناهمگن بر ساختارهای مختلف (پریکارد، میوکارد یا غدد درون ریز) تاثیر می گذارد. آریتمی می تواند نخستین تظاهر سارکوییدوز، لخته داخل قلبی یک شکل از تظاهر بیماری بهجت و یا پریکاردیت تظاهری از اسکلرودرمی می باشد. دراسپوندیلیت انکیلوزان اختلالات قلبی می توانند شکایات تدریجی نظیرکاهش توان فعالیتی یا ضعف ایجادکنند که به اشتباه به جنبه های غیرقلبی بیماری منسوب شوند. آن ها در زمان تشخیص اختلال روماتولوژیک یا پس از آن ارایه می شوند. درگیری قلبی همچنین می تواند اولین مورد از شرایط روماتولوژیک باشد به طوری که برخی از بیماران مبتلا به بیماری روماتولوژیک ممکن است در درجه اول هنگام حمله بیماری، به یک متخصص قلب مراجعه کنند. درگیری قلبی می تواند باعث مرگ و میر و عوارض در بیماران مبتلا به بیماری های روماتولوژیک شود. شناخت سریع ناهنجاری های قلبی-عروقی برای مدیریت به موقع و مناسب بیماری ضروری است. روش های درمانی جهت روند التهابی برای کاهش عوارض بیماری قلبی-عروقی و مرگ و میر بسیار مهم است. آن ها ممکن است نیاز به درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی داشته باشند. اگرچه درمان تهاجمی بیماری های روماتولوژیکی اولیه می تواند میزان مرگ و میر را کاهش داده و آن ها را بهبود بخشد، اما تاکنون دستورالعمل و توصیه خاصی برای آن ها وجود ندارد.

زمینه و هدف: موتورسواری یکی از دلایل عمده سوانح ترافیکی در جاده ها محسوب می شود و موتورسواران به عنوان آسیب پذیرترین کاربران جاده محسوب می شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اپیدمیولوژی مرگ و میر ناشی از تصادفات موتورسیکلت در استان تهران انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی اطلاعات کلیه مرگ های مرتبط با تصادفات موتور سیکلت درطی سال های 1390 تا 1395 با همکاری سازمان پزشکی قانونی جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام شد. یافته ها: از 2098 مورد فوت شده در تصادفات موتورسیکلت، 8/95 درصد مرد و 2/4 درصد زن بودند. میانگین سنی در متوفیان 7/17± 9/28 سال با بیشترین فراوانی در گروه سنی 18 تا 24 سال (6/30 درصد) بود. مهم ترین علت نهایی منجر به فوت ضربه به سر (1/64 درصد) بود. از نظر وضعیت متوفی، 7/73 درصد از متوفیان راننده و 6/22 درصد ترک نشین بودند. بالاترین میزان مرگ و میر در افرادی با تحصیلات زیر دیپلم (8/62 درصد) و دارای شغل آزاد (2/38 درصد) مشاهده شد. مکانسیم عمده تصادفات موتورسیکلت ناشی از برخورد با وسایل نقلیه در حال حرکت (6/76 درصد) بود. بیشترین موارد تصادف در مناطق درون شهری (80 درصد) رخ داده بود و اکثر متوفیان در بیمارستان فوت نمودند. نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای مرگ و میر در مردان، سنین جوانی، افراد با تحصیلات پایین، جاده های درون شهری و همچنین این مطلب که ضربه به سر علت مرگ اکثر متوفیان را تشکیل می داد اقدامات پیشگیرانه مناسب جهت کاهش تصادفات موتورسیکلت ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: ژن PAX4 فاکتور های رونویسی حیاتی را برای تکوین و تمایز سلولی رمز گذاری می کنند. PAX4 برای تولید اجداد سلولی جزایر پانکراس و تمایز آن ها به سلول های بتا ضروری است. عملکرد صحیح این ژن نه تنها در تکوین بلکه در بقا و ترمیم سلول های بتا نیز ضروری است و جهش های موجود در آن با دیابت نوع یک و دو همراه است. در همین راستا مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تیمول بر بیان ژن PAX4 در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین طراحی و اجرا شد. روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی 42 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به طور تصادفی در 7 گروه شش تایی توزیع شدند. گروه A: گروه شاهد سالم، گروه B: هر سه روز یک بار طی یک ماه در هر نوبت 160 میلی گرم بر کیلوگرم تیمول به صورت گاواژ دریافت می کنند، گروه C: دیابتی شده با استرپتوزوتوسین است و گروه کنترل منفی (شاهد دیابتی)، گروه D: داروی کاهنده ی قند خون (متفورمین) به مقدار 80 میلی گرم برکیلو گرم به صورت گاواژ دریافت می کنند، گروه E و G و F گروه تیمار هستند که به ترتیب 40، 80 و 160 میلی گرم بر کیلو گرم تیمول به صورت گاواژ دریافت می کنند. جهت بررسی تغییر بیان ژن PAX4 از تکنیک Real Time-PCR استفاده شد. آنالیز اطلاعات مربوطه با استفاده از نرم افزار SPSS V. 22صورت گرفت و از آزمون آنالیز واریانس جهت مقایسه آماری نمونه ها استفاده شد. یافته ها: مطالعه حاضر نشان داد که بیان ژن PAX4 در موش های دیابتی تیمار شده با دوز های مختلف تیمول دارای تفاوت معنی داری نسبت به گروه دیابتی شاهد می باشد (001/0>p). بنابراین استفاده از ماده موثره تیمول سبب افزایش بیان ژن PAX4 در سلول های بتای پانکراس در رت های دیابتی شده که این افزایش بیان به صورت وابسته به دوز بود. نتیجه گیری: تیمول می تواند با افزایش بیان PAX4 و کاهش غلظت گلوکز خون به بهبود بیماری در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تغییرات بیان ژن ESR و IGFBP1 موش های مدل اندومتریوز به دنبال یک دوره تمرین هوازی و مصرف ویتامینE بود. روش کار: در این تحقیق تجربی 25 سر موش صحرایی بالغ نژاد ویستار پس از ایجاد مدل آندومتریوز به صورت تصادفی به 5 گروه کنترل سالم، اندومتریوز، اندومتریوز+ویتامین E، اندومتریوز+ تمرین، اندومتریوز+ تمرین+ ویتامینE دسته بندی شدند. میزان مصرف ویتامین، kg/mg 200 به ازای وزن بدن هر موش بوده و برنامه تمرین شنا به مدت 8 هفته و هر هفته پنج روز و هر روز به مدت 30 دقیقه بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یکطرفه استفاده گردید. یافته ها: یافته هاحاکی از آن بود که بیشترین بیان ژن ESR و IGFBP1 درگروه اندومتریوز+ تمرین+ ویتامین Eو کمترین سطوح آن در گروه اندومتریوز مشاهده شد. مقایسات بین گروهی نشان داد که اختلاف معنی داری میان گروه اندومتریوز با گروه های اندومتریوز+تمرین، اندومتریوز+ویتامین E و اندومتریوز+تمرین+ویتامین E در بیان ژن ESR وجود دارد (0016/0= p، 026/0=p، 0335/0=p، به ترتیب). همچنین اختلاف معنی داری میان گروه اندومتریوز با گروه های اندومتریوز+تمرین و اندومتریوز+تمرین+ ویتامین E و نیز بین گروه های اندومتریوز+تمرین+ ویتامینE با گروه های اندومتریوز+تمرین و اندومتریوز+ویتامین E در بیان ژن IGFBP1 مشاهده شد (0019/0=p، 0446/0=p، 0002/0=p، 0222/0=p، به ترتیب). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بیانگرآن استکه تغییر مولکول های کلیدی یا مسیرهای سیگنالی و بیان ژن در فرایند آندومتریوز می تواند باعث بهبود سطح این بیماری گردد و انجام فعالیت ورزشی منظم هوازی و نیز مصرف هم زمان ویتامین Eدر مهار این بیماری و بهبود سطح این بیماری کمک شایانی می کند.

امروز چاقی به یکی از مشکلات جوامع در حال توسعه تبدیل شده است و هزینه های درمانی گزافی را بر دولت ها تحمیل کرده است. به همین دلیلی پژوهشگران شروع به انجام مطالعات گسترده ای جهت یافتن موثرترین پروتکل های ورزشی برای کاهش چربی بدن کرده اند. دو اصلاح رایج در مطالعاتی که تاثیر ورزش بر اکسداسیون چربی را می سنجند شامل حداکثر اکسیداسیون چربی (Maximal Fat Oxidation-MFO) و Fatmax (شدتی از فعالیت است که حداکثر اکسیداسیون چربی در آن اتفاق می افتد) است. در این مطالعه مطالب مربوط به MFO و Fatmaxدر مطالعات انجام شده تا به امروز مرور و پژوهش های انجام شده در حوزه تاثیر فعالیت ورزشی بر چربی سوزی به بحث گذاشته شده است. علی رغم اینکه تحقیقات بسیاری برای مشخص کردن Fatmax صورت گرفته ولی داده ها در این زمینه ضدونقیض است. با این حال اکثر پژوهشگران معتقدند بیشترین میزان اکسیداسیون چربی ها درشدت های کم تا متوسط بین 35 تا 65 درصد vo2max اتفاق می افتد.

زمینه و هدف: نقص در مهارت های اجتماعی و به دنبال آن ناتوانی در ایجاد، حفظ و توسعه روابط و تعامل اجتماعی، از علایم آشکار کودکان درخودمانده گزارش شده است و در ارزیابی های تشخیصی بر این ویژگی ها بسیار تاکید می شود. توانایی زبان گفتاری یکی از پیش بینی کننده های قوی مهارت های اجتماعی است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه آموزشی مهارت های زبان بدن بر مهارت های اجتماعی کودکان اوتیسم7 الی 12 سال با عملکرد بالا در شهر سمنان بود. روش کار: در این مطالعه شبه تجربی تعداد 30 نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم7 تا 12 سال با عملکرد بالا در شهر سمنان با بهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت غیرتصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و برنامه آموزشی زبان بدن قرارگرفتند. مادران گروه مداخله به صورت گروهی، برنامه آموزشی زبان بدن را در 18 جلسه(هر هفته دو جلسه و هر جلسه 45 دقیقه ای) دریافت نمودند و گروه کنترل آموزشی دریافت ننمود. همه آزمودنی ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن و 3 ماه بعد در مرحله پیگیری، پرسش نامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت(1990) را پر کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته ها: با توجه به نتایج، میانگین مهارت های اجتماعی و مولفه های آن(قاطعیت، خویشتن داری، همکاری) در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به گروه گواه افزایش یافت (05/0p<) و این تغییر بعد از پایان آموزش، در مرحله پیگیری 3 ماهه نیز ادامه داشته است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که برنامه آموزشی زبان بدن بر افزایش عملکرد و کسب تغییرات در مهارت های اجتماعی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا موثر است. بنابراین، به اولیا و مربیان کودکان اوتیسم توصیه می شود با توجه به سطح تحولی آنها از آموزش مهارت های زبان بدن که سبب بهبود سازش یافتگی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان اوتیسم می شود بهره بگیرند.

زمینه و هدف: تحقیق حاضر به منظور تعیین تاثیر مکمل یاری بلند مدت خار مریم همراه با چهار هفته تمرین فزاینده بر شاخص های سرمی آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST)، آلانین آمینو تراسفراز (ALT)، لاکتات دهیدروژناز (LDH)، کراتین فسفوکیناز (CPK) زمان استراحت در مردان کشتی گیر انجام شد. روش کار: روش انجام تحقیق حاضر بدین صورت بود که 20 کشتی گیر مرد به طور داوطلب به عنوان نمونه در تحقیق حاضر شرکت کرده و به طور تصادفی به دو گروه 10 نفری (تمرین+ خار مریم، تمرین+ دارونما) تقسیم شدند. سپس آزمودنی ها فرم رضایت نامه را تکمیل کردند. سپس مکمل خار مریم به وزن300 میلی گرم در چهار هفته مکمل دهی شد. در مرحله پایه، یک ساعت، 24 ساعت و 36 ساعت بعد تمرین کشتی یکسان از نظر حجم تمرینی نمونه های خونی جمع آوری شدند. از آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس با اندازه های مکرر، تعقیبی بونفرونی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: مقادیر AST 24 ساعت (004/0=p) و 36 ساعت (001/0=p) بعد تمرین در گروه خارمریم کاهش معناداری داشت. همچنین کاهش معناداری در مقادیر CPK 24 ساعت (03/0=p)، 36 ساعت (001/0=p) و ALT 24 ساعت (001/0=p) و 36 ساعت (001/0=p) بعد تمرین در گروه خارمریم وجود داشت. مقدار LDH بین گروه ها تفاوت معناداری نداشت. با توجه به آزمون تحلیل واریانس با اندازه های مکرر مقادیر CPK (02/0=p)، AST (003/0 =p) و ALT (011/0=p) در گروه خار مریم کاهش معناداری داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج یافته های مطالعه انجام شده تمرین به همراه مکمل خار مریم در بلند مدت می تواند به کاهش در شاخص های سرمی آسیب عضلانی منجر شود و سبب مقابله بهتری با آنزیم های تولید شده در زمان استراحت بعد تمرین شود.

زمینه و هدف: فعالیت ورزشی شدید و وامانده ساز سبب استرس اکسیداتیو و آسیب سلولی می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر مکمل سازی کوتاه مدت جینسنگ بر مارکرهای بیوشیمیایی آسیب سلولی پس از ورزش بی هوازی شدید در دختران جوان بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 20 دانشجوی دختر فعال با میانگین سن 7/3 ± 85/22 سال به طور تصادفی در دو گروه تجربی (10=n) و کنترل (10=n) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی و کنترل به ترتیب روزانه دو عدد کپسول جینسنگ (1036 میلی گرم) یا دارونما را به مدت یک هفته مصرف کردند. همه آزمودنی ها پس از دوره مکمل سازی در یک آزمون بی هوازی شدید (رست) شرکت کردند. سطوح لاکتات، لاکتات دهیدروژناز و آسپارتات آمینوترانسفراز در سه مرحله پایه، پس از مکمل گیری و بلافاصله پس از آزمون ورزشی اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر انجام شد. یافته ها: سطوح لاکتات، لاکتات دهیدروژناز و آسپارتات آمینوترانسفراز پس از آزمون ورزشی در هر دو گروه افزایش معنی داری داشتند (05/0

زمینه و هدف: پیری فرایندی است که باعث تغییرات ساختاری و عملکردی در قلب می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرین هوازی و مقاومتی بر برخی شاخص های اکسایشی و TGF-β بافت قلب موش های سالمند بود. روش کار: در این مطالعه تجربی 27 سر موش صحرایی نژاد ویستار تهیه شده از مرکز انستیتو پاستور رازی با میانگین سن 24 ماه به صورت تصادفی به سه گروه کنترل (9 سر موش)، تمرین مقاومتی (9 سر موش) و تمرین استقامتی (9 سر موش) تقسیم شدند. موش ها ابتدا به مدت یک هفته با محیط جدید آشنا شدند. سپس گروه تمرین استقامتی برنامه تمرینی خود را روی نوارگردان با شیب ثابت صفر درجه به مدت هشت هفته و 5 روز در هفته بین ساعت 9 الی 11 انجام دادند. گروه تمرین مقاومتی نیز برنامه تمرینی خود را روی نردبان تمرین مقاومتی مخصوص موش به مدت هشت هفته و 5 روز در هفته انجام دادند. در این مدت گروه کنترل هیچ تمرینی انجام نداد. متغیرهای تحقیق به روش الایزا و با استفاده از کیت Zellbio آلمان اندازه گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر GPX (050/0p=)، SOD (002/0p=) و TGF-β (005/0p=) در بافت قلب موش های سالمند تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد تفاوت تنها بین گروه های تجربی با گروه کنترل وجود دارد. نتیجه گیری: به نظر می رسد نتایج حاصل از تحقیق تایید کننده نقش تمرین هوازی و مقاومتی در بهبود شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت قلب موش های سالمند می باشد.

میکروRNAها، RNAهای کوتاه اندوژن تک رشته ای غیرکدکننده ی پروتیین می باشند که اغلب به عنوان تنظیم کننده ی منفی بیان ژن، بعد از فرآیند رونویسی عمل می کنند. این مولکول ها به صورت فعال در فرآیندهای مهم سلولی مشارکت کرده و در ایجاد بدخیمی های مختلف نظیر سرطان ریه دخیل اند. سرطان ریه سلول های غیرکوچک، با ماهیت هتروژن، بیش از 80% موارد سرطان ریه را شامل می شود. اخیرا بررسی الگوی بیان RNAهای تنظیمی غیر کدکننده در بافت های سالم و بیمار مورد توجه قرار گرفته و نقش احتمالی میکروRNAها در تنظیم بیان ژن پیشنهاد شده است. یافته های رو به افزایش این مولکول ها را از نظر عملکرد در دو رده ی آنکومیر و یا RNAهای سرکوبگر تومور معرفی می نماید. غربالگری گسترده ی ژنوم نشان داده است که الگوی بیان میکروRNAهای خاص با پیامد سرطان ریه سلول های غیرکوچک مرتبط می باشد. از طرفی ارزیابی کمی بیان ژن نشان داده است که میکروRNAهای دارای بیان بالا در بافت سالم، در تومورهای ریه کاهش بیان یافتند که نشانگر نقش احتمالی این مولکول ها به عنوان "مهارکننده ی تومور" می باشد. برعکس، گروه دیگر میکروRNAها نیز که در بافت تومور ریه با افزایش بیان شناسایی و به عنوان "آنکومیر" معرفی شدند. دراین مقاله مروری قصد داریم به معرفی، ساخت و پردازش و اهمیت میکروRNAها در سلول های نرمال و بیمار، بافت سالم و بافت بدخیم ریه، مکانیسم های درگیر در اختلال بیان، عملکرد، روش های شناسایی و در نهایت کاربرد این مولکول ها به عنوان مارکر زیستی در سطح بالین بپردازیم.

زمینه و هدف: طبق آمار سرطان پستان شیوع بالایی در زنان ایرانی دارد و سلامت جسمی و روانی آنان را به خطر می اندازد. این مطالعه باهدف تعیین تاثیر درمان بر مبنای پذیرش و تعهد بر سن تندرستی، شدت درد و درک از استرس زنان مبتلابه سرطان پستان شهر تهران انجام شد. روش کار: این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با پیگیری (سه ماه و شش ماه پس از پیگیری اول) است. از بین کلیه زنان مبتلابه سرطان سینه شهر تهران با توجه به ملاک های ورود به تحقیق و به صورت داوطلبانه، نمونه تحقیق انتخاب و در دو گروه آزمایش (10 نفر) و گروه انتظار (10 نفر) به صورت تصادفی کاربندی شد. گروه آزمایش طی 8 جلسه 5/1 ساعته در جلسات گروهی درمان بر مبنای پذیرش و تعهد شرکت کردند و گروه انتظار تا پایان طرح، برنامه درمانی عادی خود را دریافت نمودند. داده ها به روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که برنامه درمانی توانسته است سن تندرستی، شدت درد و درک از استرس را کاهش دهد و در طول زمان پایدار بماند (01/0

زمینه و هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر شاخص های آتروژین، ایوتاکسین و IL-10 در زنان چاق بود. روش کار: برای انجام این تحقیق نیمه تجربی و کاربردی 30 نفر از بین زنان چاق 30-45 ساله دانشگاه آزاد تهران جنوب انتخاب و به دو گروه تمرین مقاومتی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. در مرحله بعد و 24 ساعت قبل از شروع تمرینات، ویژگی های فردی آزمودنی ها و متغیرهای تحقیق (آتروژین، ایوتاکسین و IL-10) در بافت خون و در مرحله پیش آزمون اندازه گیری شد. در ادامه آزمودنی های گروه تمرین مقاومتی برنامه تمرین خود را بدین صورت انجام دادند که ابتدا 1RM آن ها با استفاده از فرمول برزیکی به دست آمد. سپس آزمودنی ها تمرینات خود را به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته با شدت 40 درصد و 5 تکرار در هفته اول شروع کرده و شدت به صورت تدریجی افزایش یافت تا در هفته 8 به 90 درصد با 20 تکرار برسد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی وابسته، تحلیل واریانس دو طرفه و بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد یک دوره تمرین مقاومتی بر میزان آتروژین و ایوتاکسین در زنان چاق تاثیر معنی داری ندارد، اما بر میزان IL-10 تاثیر معنی داری دارد. نتیجه گیری: با توجه به عدم تاثیر معنی دار تمرین مقاومتی بر آتروژین و ایوتاکسین توصیه می شود زنان چاق از تمرینات مقاومتی با مشورت پزشک استفاده کنند.

در دسامبر سال 2019، مواردی از پنومونی ویروسی از نوع جدید در ووهان، استان هوبی، چین رخ داده است. سپس در تاریخ 12 ژانویه سال 2020 توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) به نام (2019-novel coronavirus) و در اخر به SARS-CoV-2 نامگذاری شده است. این بیماری تنفسی نوظهور، بدون راهنمای جامع ایی همچون کنترل، درمان، تشخیص، وپیشگیری می باشد. لذا، برای کلیه کادر درمانی خط مقدم در مقابله با پنومونی COVID-19، یک دستورالعمل جامع نیازمند می باشد. بنابراین، دستورالعمل سریع ایی با استفاده از داده های دست اول بیمارستان های مختلف وتجربیات کادر درمانی خط مقدم و قوانین کلیWHO شامل پیشگیری، تشخیص، درمان و کنترل COVID-19 تهیه و مورد بررسی قرار گرفته است. درحال حاضر، تشخیص دقیق covid-19 با روش RT-PCR امکان پذیر می باشد. علاوه براین، CT اسکن و یافته های ازمایشگاهی نقش بسیار مهمی را در پیگیری روند بهبودی بیماری و تشخیص سریع و زودهنگام COVID-19 بازی می کنند. در رابطه با موضوع درمانی، داروهایی همچون Chloroquine یک داروی ضد مالاریا و Lopinavir/Ritonavir یک داروی ضد HIV در مقابل بیماری COVID-19 فعالیت ضدویروسی به سزایی را از خود نشان داده اند و درمکان های درمانی از ان ها به عنوان دارو اصلی در مقابله با covid-19 استفاده می شود. علاوه بران، داروهای کاندید دیگر مانند آنالوگ های نوکلیوزید تایید شده (Favipiravir and Ribavirin) و آنالوگ های نوکلیوزید تجربی (Remdesivir و Galidesivir) ممکن است فعالیت ضد COVID-19داشته باشند. Pegylated Interferon Alfa-2a/b که برای درمان HBV و HCV تایید شده است، می تواند برای تحریک پاسخ ضد ویروسی ذاتی در بیماران آلوده به SARS-CoV-2مورد استفاده قرار گیرد. سپس این مقاله در رابطه با بهبودی علایم و راه کارهای درمانی و تشخیصی پیشنهادی دیگری را برای بیماران covid-19 مورد بحث قرار داده است.

زمینه و هدف: انتروبیوس ورمیکولاریس، شایع ترین آلودگی کرمی در جهان است. میزان شیوع آن در ایران در سال 2017 در بین کودکان مهدکودک 2/17 درصد تخمین زده شده بود. حضور بالای این انگل در محیط های پر جمعیت باعث انتشار انگل در بین افراد جامعه و حفظ ناقلین انگل می شود. هدف این مطالعه تعیین شیوع انتروبیوس ورمیکولاریس در کودکان 6-2 ساله مهدکودک های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران، شهر تهران در سال 1397 بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، با استفاده از تست گراهام، میزان شیوع انتروبیوس ورمیکولاریس درکنار آزمایش مدفوع برای مقایسه با شیوع دیگر انگل های روده ای، مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: از بین 154 کودک که یکی از اعضاء خانواده آن ها در دانشگاه و بیمارستان های علوم پزشکی ایران مشغول به کار بودند، 8/19 درصد مبتلا به انواع مختلف تک یاخته های روده ای بودند، در حالی که شیوع انتروبیوس ورمیکولاریس به عنوان تنها آلودگی کرمی 9/0 درصد بود و هیچ گونه آلودگی کرمی دیگری دیده نشد. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر میزان شیوع کرم های روده ای و همچنین انتروبیوس ورمیکولاریس در کودکان بسیار کمتر از مقادیر گزارش شده در دهه های اخیر بوده است و این کاهش ابتلا افراد، اگرچه قابل تقدیر و ستایش است اما نکته قابل تامل احتمال شروع انقراض همزیست های دایم بشریت و لزوم پیش بینی تبعات آتی آن از جمله افزایش آلرژی ها است.