فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
سال:1399 | دوره:8 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

هدف این پژوهش بررسی الگو های فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت آنتی بیوتیکی دو باکتری اسید لاکتیک Lactococcus lactis subsp. cremoris (NABRII64 و NABRII66) دارای پتانسیل پروبیوتیکی جداسازی شده از روده ماهیان قزل آلای رنگین کمان بود. الگوی حساسیت فنوتیپی سویه های مورد بررسی بر اساس حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) نسبت به هشت آنتی بیوتیک رایج در پزشکی و دامپزشکی شامل آمپی سیلین، کانامایسین، جنتامایسین، استرپتومایسین، اریترومایسین، کلیندامایسین، تتراسایکلین و کلرامفنیکل بررسی شد. پس از مقایسه مقادیر MIC با مقادیر استاندارد توصیه شده توسط سازمان ایمنی مواد غذایی اتحادیه اروپا (EFSA)، ماهیت مقاومت فنوتیپی مشاهده شده در سویه های باکتریایی به وسیله DNA پلاسمیدی از طریق واکنش زنجیره پلی مرازی (PCR) بررسی شد. نتایج ارزیابی فنوتیپی نشان دهنده مقاومت تتراسایکلینی در هر دو سویه باکتریایی بود (mg/L4

نمونه های آب از چشمه آب معدنی گرم قینرجه استان اردبیل در اطراف کوه سبلان جمع آوری شد. پس از کشت، از میان باکتری های رشد داده شده، باکتری Gh1 به دلیل رشد سریع تر در محیط های انتخابی و بازه دمایی مورد نظر، برای بررسی های بیشتر انتخاب شد. ویژگی های باکتری با استفاده از کشت روی محیط های کشت اختصاصی در شرایط هوازی و بی هوازی، آزمایش های بیوشیمیایی، تعیین هویت برخی لیپیدها، تعیین توالی بازی 16S rDNA و ترسیم درخت فیلوژنتیک به دست آمد. باکتری Gh1، گرم مثبت، اسپوردار و غیرمتحرک بود. طول و عرض سویه 4-3 ×1 میکرومتر بود و اسپورهای آن مستطیل شکل و انتهایی بودند. دمای مطلوب رشد 60-58 درجه سانتی گراد و حداقل و حداکثر دمای رشد به ترتیب 30 و 72 درجه سانتی گراد بود. pH مطلوب رشد 0/8 بود و باکتری در pH بین 6 تا 10 رشد می کرد. غلظت 0/1-5/0 درصد NaCl سرعت رشد را بالا برد، اما غلظت 0/2 درصد NaCl رشد را مهار کرد. تنها منبع هیدروکربنی با اثر مثبت روی رشد باکتری، نشاسته بود. علاوه بر فعالیت آمیلازی، باکتری دارای فعالیت های ژلاتینازی، کاتالازی و اکسیدازی نیز بود. سویه Gh1 هوازی بود و روی محیط کشت بی هوازی رشد نکرد. بررسی لیپیدهای قطبی نشان داد سویه حامل فسفاتیدیل اتانول آمین، دی فسفاتیدیل گلیسرول، فسفاتیدیل گلیسرل و چندین لیپید و فسفولیپید شناسایی نشده بود. دی آمینو پیملیک اسید در دیواره باکتری موجود نبود. بررسی توالی 16S rDNA نشان داد این توالی 72/99 درصد با باکتری Aeribacillus pallidus یکسانی داشت. ویژگی های مهم دیگر باکتری، مانند تحرک و تنفس بی هوازی، با گزارش های پیشین متفاوت بودند. نتایج به دست آمده همچنین نشان داد که نمی توان از وجود فسفاتیدیل اتانول آمین به عنوان معیاری برای تفکیک Aeribacillus از Geobacillus استفاده کرد.

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات مصرف باکتری Lactobacillus casei روی برخی از فراسنجه های بیوشیمیایی و آنتی اکسیدانی سرم خون ماهی قز ل آلای رنگین کمان پس از مواجهه با فلز سرب در جیره است. برای این منظور، 375 قطعه ماهی (6/4± 15 گرم) به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند (با سه تکرار). گروه یک، دو و سه به ترتیب با جیره های حاوی 106×5، 107×5 و CFU/g 108×5 پروبیوتیک تغذیه شدند. گروه چهارم (شاهد منفی) با جیره پایه تغذیه شد. گروه پنجم (شاهد مثبت) ابتدا به مدت 45 روز با جیره پایه و سپس به مدت 21 روز همراه با گروه های پروبیوتیکی با غذای حاوی نیترات سرب تغذیه شد. خون گیری در روزهای صفر، 45، 52، 59 و 66 صورت گرفت. طبق نتایج مقادیر LDH، کلسترول و تری گلیسرید در اغلب تیمارهای پروبیوتیکی پس از 45 روز نسبت به گروه شاهد منفی کاهش معنی داری داشت (05/0P<). پس از مواجهه با سرب مقادیر ALP و LDH سرم در گروه دو نسبت به پنج از کاهش معنی داری برخوردار بود (05/0P<). در گروه دو سطح آنزیم گلوتاتیون در روز 52 افزایش معنی داری نسبت به گروه پنج داشته است (05/0P<). بر اساس نتایج، استفاده از پروبیوتیک مذکور در ماهی قزل آلای رنگین کمان می تواند با بهبود شاخص های بیوشیمیایی و آنتی اکسیدانی ماهی در پیشگیری از مسمومیت با سرب موثر باشد. همچنین به نظر می رسد که سطح CFU/g107×5 باکتری تاثیر بهتری در بهبود فراسنجه های مورد مطالعه داشت.

بهره گیری های صنعتی از جلبک های دریایی در دهه های گذشته رشد نمایی را نشان می دهد. کاربردهای غذایی به ویژه در ترکیبات غذای انسان و کاربردهای درمانی از مهم ترین این بهره مندی ها به شمار می آید. هدف مطالعه حاضر ارزیابی فعالیت زیستی فراکشن آلی، آبی و اتیل استاتی از دو گونه ماکروجلبک قهوه ای Polycladia myrica و Padina sp. از سواحل جزیره قشم بود. در مطالعه تجربی حاضر، به منظور شناسایی گونه برتر، خواص زیستی شامل خواص آنتی اکسیدانى و ضدباکتریایی، از یک گرادیان غلظتی با روش های سنجش توان احیاکنندگی آهن، FRAP و مهار رادیکال های آزاد DPPH و ABTS، تعیین ترکیبات فنلی و فلوروتانن و نیز سنجش فعالیت ضدباکتریایی به روش دیسک انتشار استفاده شد. فراکشن اتیل استاتی در هر دو گونه ماکروجلبکی بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی را در تمامی روش های مورد آزمایش داشت. تنها فراکشن اتیل استاتی ماکروجلبک Padina sp. فعالیت ضدباکتریایی نسبت به همه سویه های مورد مطالعه نشان داد. هر دو گونه ماکروجلبک قهوه ای Polycladia myrica و Padina sp. خواص آنتی اکسیدانی و ضدباکتریایی داشتند، اما ماکروجلبک گونه Padina sp. به دلیل داشتن مقادیر زیادی فنل و فلوروتانن و قدرت آنتی اکسیدانی و ضدباکتریایی بالا، می تواند به عنوان گونه ای با ارجحیت خواص زیستی معرفی شود.

این مطالعه به منظور بهبود پاسخ های فیزیولوژیکی ماهی قزل آلای رنگین کمان تحت تنش مزمن آمونیاک، به عنوان یک عامل بازدارنده در سیستم های بازگردشی آب پرورش ماهی، با استفاده از مکمل های آنتی اکسیدانی انجام شد. 150 قطعه ماهی (میانگین وزن اولیه 84/0± 40/8 گرم) در 5 تیمار آزمایشی و هر یک با سه تکرار به مدت 60 روز مورد بررسی قرارگرفتند. تیمارها شامل ماهیان تغذیه شده با جیره پایه و بدون تنش آمونیاک (C-)، با جیره پایه همراه با تنش آمونیاک (C+)، با جیره دارای مکمل ویتامین E و تحت تنش آمونیاک (E)، با جیره دارای مکمل نانوسلنیوم و تحت تنش آمونیاک (Se) و ماهیان با جیره دارای مکمل ویتامین E همراه نانوسلنیوم تحت تنش آمونیاک (E+Se) بود. بعد از 30 روز تغذیه با مکمل ها، ماهیان در معرض آمونیاک (NH4OH: 2/0 میلی-گرم در لیتر) به مدت 30 روز قرارگرفتند و شاخص های رشد و خون در روزهای 44 و 60 آزمایش مورد مطالعه قرارگرفت. نتایج نشان داد تغذیه ماهیان با E+Se باعث افزایش شاخص های رشد و کاهش آمونیاک پلاسما در مقایسه با دیگر تیمارهای آزمایشی شد. ماهیان تغذیه شده با مکمل های E+Se دارای بیشترین تعداد گلبول قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت بودند در حالی که تعداد گلبول های سفید نسبت به تیمار C-تفاوت معنی دار نداشت. این نتایج اثرات هم افزایی افزودن مکمل های E+Se را در جیره ماهی قزل آلای رنگین کمان نشان داد که می تواند خسارات ناشی از آلودگی های آمونیاکی را جبران کند.

در این مطالعه اثر تجویز واکسن (باکترین) دو گانه استرپتوکوکوزیس/لاکتوکوکوزیس به سه روش خوراکی، تزریقی و غوطه وری در ماهی قزل آلای رنگین کمان بر بیان دو ژن مرتبط با ایمنی (IL-6 و IgM) ارزیابی شد. به این منظور 600 قطعه ماهی (1/2± 14 گرم) به چهار تیمار، هر تیمار در سه تکرار به صورت زیر تقسیم شدند: تیمار تجویز خوراکی حاوی CFU/g108 از باکترین دوگانه (Streptococcus iniae و Lactococcus garvieae)، تیمار تزریقی (تزریق داخل صفاقی باکترین دوگانه به مقدار CFU/mL109)، تیمار غوطه وری (حمام دو دقیقه ای در سوسپانسیون باکترین دوگانه به مقدار CFU/mL109) و تیمار شاهد بدون تجویز باکترین. ماهی ها به مدت دو ماه در شرایط مشابه تغذیه و نگهداری شدند. در روزهای صفر، 20، 40 و 60 عیار پادتن سرمی به روش الایزا، و میزان بیان دو ژن ایمنی IL-6 و IgM در کلیه قدامی ماهی ها با استفاده از تکنیک کمی با روش qRT-PCR ارزیابی شد. سپس تیمارها در روز 60 آزمایش با هر دو باکتری به طور جداگانه مواجهه داده شدند و تلفات بین تیمارها مقایسه شد. نتایج نشان داد که تلفات بعد از مواجهه تیمار باکترین تزریقی در مورد S. iniae و L. garvieae به ترتیب 10± 20 و 77/5± 67/26، در روش خوراکی 10± 30/56 و 10± 70/57 و در غوطه وری 63/7± 50 و 63/5± 33/43 بود. عیار پادتن در برابر هر دو باکترین در تیمار تزریقی به طور معنی داری نسبت به تیمارهای دیگر افزایش داشت (05/0P<). میزان بیان هر دو ژن در تیمارهای واکسینه شده به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش نشان داد (05/0P<) و بیشترین بیان مربوط به تیمار تزریقی بود. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که میزان محافظت، عیار پادتن و میزان بیان هر دو ژن ایمنی در تیمار باکترین تزریقی از روش های دیگر بالاتر بود، ولی با توجه به ارجحیت های روش غوطه وری و خوراکی نسبت به روش تزریقی، انجام پژوهش های بیشتر در بهبود کارایی این روش ها توصیه می شود.

در مطالعه حاضر اثرات آب مغناطیده بر سطوح پروتئین کل، آلبومین، گلبول های قرمز و سفید، هموگلوبین و هماتوکریت تاس ماهی استرلیاد (Acipenser ruthenus) مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری از تاس ماهیان استرلیاد (40 قطعه با میانگین وزن 51/4± 46/100 گرم و میانگین طول کل 80/0± 73/31 سانتی متر) که در معرض میدان مغناطیسی با شدت های 5، 15 و 25 میلی تسلا قرار گرفتند و همچنین نمونه های شاهد، انجام شد. هر تیمار شامل دو تکرار و هر تکرار حاوی 5 قطعه ماهی بود. خون گیری از ماهیان در روزهای 30 و 60 انجام شد. طبق نتایج به دست آمده، تعداد گلبول های قرمز و سفید خون، هماتوکریت و هموگلوبین در ماهی های تحت تیمار با شدت های مختلف میدان مغناطیسی در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری در زمان های مورد بررسی نداشت. همچنین سطح پروتئین کل و آلبومین تغییر چندانی را در تیمار با شدت های مختلف میدان مغناطیسی نسبت به گروه شاهد نشان نداد. با توجه به این که پژوهش حاضر، نخستین مطالعه در زمینه اثرات آب مغناطیس بر تاس ماهیان استرلیاد در بازه زمانی نسبتا طولانی است، می تواند زمینه ساز مطالعات آتی در این زمینه باشد.

امروزه با توجه به مصرف بسیار زیاد پلیمرهای مقاوم به تخریب زیستی، مشکل بزرگ تجمع ضایعات پلیمری در طبیعت به وجود آمده است. پلی هیدروکسی آلکانوات ها ترکیبات تجزیه پذیر زیستی هستند که می توانند جایگزین پلاستیک شوند. در این مطالعه، اثر تنش غلظت های مختلف نمک های معدنی موجود در محیط کشت بر تولید پلی هیدروکسی بوتیرات توسط سیانوباکتری Spirulina sp. مورد بررسی قرار گرفت. اسپیرولینا در محیط کشت زاروک حاوی نمک های معدنی با غلظت های نصف ( )، برابر (X، به عنوان شاهد)، دو برابر (2X) و سه برابر (3X) به مدت 20 روز کشت داده شد. بررسی کیفی و کمی پلی هیدروکسی بوتیرات و اندازه گیری شاخص های رشد، محتوای پروتئین و پراکسیداسیون لیپیدی صورت گرفت. میزان رشد Spirulina sp. در محیط کشت حاوی غلظت های افزایشی و کاهشی نمک های موجود تغییر معنی داری نداشت. اما میزان پراکسیداسیون لیپیدی و میزان پروتئین با بیشتر شدن غلظت نمک تا 3 برابر در مقایسه با نمونه شاهد به ترتیب افزایش و کاهش یافت. مقدار پلی هیدروکسی بوتیرات در شرایط، X، 2X و 3X به ترتیب 011/0، 014/0، 019/0 و 006/0 گرم بر گرم وزن خشک سلول به دست آمد. در نتیجه تیمار با غلظت نمک 2X، تنش مناسب تری برای تولید پلی هیدروکسی بوتیرات نسبت به تیمارهای دیگر است.