سلول و بافت
سال:1397 | دوره:9 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات حفاظتی چای کوهی بر تخریب القا شده با اتانول می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه، 24 رت ویستار نر به 4 گروه مساوی شامل: کنترل، اتانول (5 g. kg− 1)، اتانول+ عصاره-(500 mg. kg− 1) و عصاره تنها (500 mg. kg− 1) تقسیم شد. بعد از تیمار به‫ مدت 4 هفته، میانگین قطر لوله های سمی‫ نیفر (MSTD) و رتبه‫ بندی آسیب بافتی جانسون جهت ارزیابی هیستولوژیکی مورد استفاده قرار گرفت. علاوه بر این پارامترهای اسپرمی شامل: شمارش اسپرم و تحرک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان دادند که افزودن اتانول منجر به کاهش معنی داری در شمارش اسپرم، تحرک و بقای اسپرم ها در گروه اتانول شد. درحالی‫ که عصاره مورد مطالعه مانع از این کاهش معنی دار این پارامترها در گروه اتانول+عصاره شد. در این مطالعه، میزان MSTD و MTBS در رت های تیمار شده با اتانول کاهش یافت. افزودن اتانول هم زمان با عصاره منجر به افزایش هر دو مورد ذکر شد. نتیجه گیری: این مطالعه ی نشان داد که تیمار با عصاره چای کوهی می تواند مسمومیت تولیدمثلی ایجاد شده توسط اتانول را کاهش دهد.

هدف: در این بررسی اثر هورمون رشد انسانی نوترکیب و جمسیتابین به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر بر سلول‫ های فیبروبلاست شش انسانی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‫ ها: هورمون رشد انسانی در مقادیر 10 تا 400 نانوگرم بر میلی‫ لیتر و داروی جمسیتابین نیز در غلظت های 1 تا 100 میکروگرم بر میلی‫ لیتر با سلول های فیبروبلاست شش انسانی تیمار و بررسی ها با آزمون MTT، فلوسیتومتری به واسطه رنگ‫ آمیزی با پروپیدیوم یدید و روش خراش سلولی انجام شد. نتایج: مطالعات و آنالیزهای چرخه سلولی و MTT نشان دهنده تاثیر هورمون رشد در پیشبرد چرخه سلولی و خروج از فاز G1و تکثیر سلول‫ ها نسبت به نمونه کنترل، و اثرات مهاری روند چرخه سلولی و رشد توسط جمسیتابین بود. نتایج حاصل از آزمون خراش سلولی نشان داد که هورمون رشد در غلظت های موثر خود سبب مهاجرت سلولی افزایش یافته نسبت به کنترل شد درحالی‫ که داروی جمسیتابین مهاجرت سلولی را نسبت به کنترل کاهش داد. نتیجه گیری: با مصرف هم‫ زمان هورمون رشد در دوره شیمی درمانی با جمسیتابین به نظر می رسد می توان روند مرگ و میر سلول‫ های طبیعی را کاهش داد. زیرا سلول‫ های طبیعی نسبت به سلول‫ های سرطانی نسبت به هورمون رشد حساس تر می باشند.

هدف: هدف از این پژوهش ایجاد شرایط اکسیداتیو در محیط کشت سلول های بنیادی عصبی و تیمار این سلول ها با عصاره متانولی برگ گیاه گزنه است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی استخراج سلول های بنیادی عصبی از ناحیه هیپوکامپ نوزاد یک روزه موش صحرایی نر انجام شد. شرایط اکسیداتیو در محیط کشت سلولی، با افزودن هیدروژن پراکسید ایجاد شد. پس از تایید هویت سلول های عصبی به مدت 24 ساعت در شرایط اکسیداتیو و سپس در معرض دوزهای مختلف 5/2، 20، 10، 5 و 40 میکرو گرم در میلی‫ لیتر عصاره متانولی برگ گزنه قرار گرفتند. بررسی نهایی مقدار تکثیر سلول ها با استقاده از تست زنده مانیMTT انجام شد. گروه های تحقیق شامل گروه تجربی: شرایط اکسیداتیو ودریافت عصاره گزنه و گروه کنترل: شرایط اکسیداتیو بدون عصاره بود. نتایج: سلول های بنیادی عصبی دارای مورفولوژی عصبی و بیان کننده ی نشانگر نستین بودند. درصد تکثیر سلول های بنیادی عصبی در گروه های تیمار نسبت به گروه کنترل بیشتر بود به طوری که تکثیر سلول های بنیادی عصبی در غلظت 20 میکروگرم در میلی‫ لیتر به طور قابل توجهی افزایش یافته بود 05/0>p. نتیجه گیری: عصاره متانولی برگ گیاه گزنه دارای اثرات محافظتی و نورروپروتکتیو بوده و می تواند شرایط آسیب اکسیداتیو اعمال شده در شرایط آزمایشگاهی را تعدیل و اختلال عملکرد سیستم عصبی به‫ دنبال تولید رادیکال های آزاد را بهبود بخشد.

هدف: نانوذرات نقره یکی از مهم‫ ترین نانو مواد تجاری محسوب می شود. از سوی دیگر سرطان یکی از چالش های بزرگ و پیچیده‫ ای است که بشر با آن دست و پنجه نرم می کند و راه های رسیدن برای جلوگیری یا درمان آن بسیار مهم و ضروری است. بر این اساس در این مطالعه به بررسی اثر سمیت نانو ذرات نقره سنتز شده به روش زیستی بر روی سرطان کولون (HT29) و ارزیابی بیان ژن ماتریکس متالوپروتئیناز 9 (MMP9) پرداخته شد. مواد و روش‫ ها: در این مطالعه، سنتز نانو ذرات نقره با استفاده از احیای یون های نقره انجام گرفت و با کمک میکروسکوپ الکترونی عبوری مشخصه یابی شد. اثرات سمیت سلولی نانوذرات نقره بروی رده سلولی سرطانی کولون HT29 با روش رنگ‫ سنجی MTT مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، در این مطالعه با استفاده از روش real time PCR به ارزیابی میزان بیان ژن MMP9 پرداخته شد. نتایج: نتایج مشخصه یابی TEM نشان داد که نانوذرات اغلب شکل کروی داشته و میانگین اندازه آن‫ ها 22 نانومتر می باشند. نتایج نشان داد که نانوذرات نقره اثر کشندگی وابسته به دوز و زمان داشته و میزان بقای سلول‫ ها را به طور معنی داری کاهش می دهند (001/0p<). همچنین بین اختلاف غلظت ها رابطه معنی داری دیده شد. بیان ژن MMP9 در سلول های سرطانیHT29 تیمار شده با نانوذرات نقره به میزان 679 ٠ ٠ /٠ ± ٤ ٨ ٩ ٧ /٠ (001/0p<) نسبت به نمونه شاهد کاهش نشان داد. نتیجه‫ گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که نانوذرات سنتز شده به‫ روش سبز می تواند راه کار امیدوارکننده ای در درمان سرطان روده بزرگ مورد توجه قرار گیرد.

هدف: در مطالعه حاضر هدف بررسی اثر انسولین در القای مقاومت دارویی به دوکسوروبیسین در رده ی سلولی سرطان پستان MCF-7 می‫ باشد. مواد و روش­ ها: سلول‫ ­ های MCF-7 با 10نانومولار انسولین به مدت 48 و 72 ساعت تیمار شدند و سپس چاهک‫ های حاوی سلول­ های این گروه با دوز­ های متفاوت دوکسوروبیسین (1، 5 و 10 میکرومولار) به مدت 24 ساعت دیگر در انکوباتور نگه داشته شدند و در ادامه میزان بقای سلولی با استفاده از تست سنجش MTT بررسی شد. نتایج: دوکسوروبیسین اثرات ضد توموری با کاهش بقای سلولی به صورت وابسته به مقدار دارو نشان داد. این درحالی است که افزودن 10 میکرومولار دوکسوروبیسین، در سلول های تیمار شده با انسولین به مدت 72 ساعت، مقاومت دارویی چشمگیری را القا نمود. نتیجه­ گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که انسولین، به­ طور معنی­ داری در شرایط وابسته به زمان باعث القای مقاومت به داروی دوکسوروبیسین در رده سلولی MCF-7 می­ شود.

هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر چند غلظت عصاره آبی میوه چریش بر روی میزان بیان ژن های رمز کننده دو آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز و پراکسیداز در گیاه گوجه فرنگی (دو رقم متین و ارلی اوربانا) در برهم‫ کنش با نماتد بیمارگر Meloidogynejavanica بود. مواد و روش ها: به این منظور، گیاه‫ چه های گوجه فرنگی در مرحله 4 تا 6 برگی با غلظت های مختلف (غلظت های 25، 50، 75 و 100 درصد) عصاره تلقیح و سپس توسط عامل بیمارگر مایه زنی شد. نمونه برداری از این گیاهان در شش نقطه زمانی (0، 12، 24، 96، 192 و 288 ساعت) بعد از مایه زنی قارچ بیمارگر انجام شد. میزان بیان ژن های رمزکننده این آنزیم ها با روش Real Time-PCRمورد بررسی قرار گرفت و گیاه مایه زنی شده با عصاره به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج: در هر دو رقم مورد بررسی، مقدار بیان ژن رمزکننده هر دو آنزیم در تیمار توام نماتد بیمارگر و عصاره آبی چریش از زمان های اولیه پس از مایه زنی روند افزایشی داشت و دارای اختلاف معنی دار با شاهد بود. در رقم متین افزایش بیان ژن با میزان و سرعت بیشتری در مقایسه با رقم ارلی اوربانا اتفاق افتاد به طوری که بیان ژن های PAL و POX در این رقم به ترتیب به میزان 2/18 و 5/14 برابر شاهد در گیاه تیمار شده با عصاره و نماتد مشاهده شد. در رقم ارلی اوربانا نیز بیشترین میزان افزایش بیان ژن PAL در زمان 192 ساعت و به میزان 5/7 برابر، و در مورد ژن POX در زمان 96 ساعت و به میزان 9/3 برابر شاهد مشاهده شد. همچنین در آزمایش های گلخانه ای شاخص های بیماریزایی نماتد کاهش چشمگیری را در مقایسه با رقم ارلی اوربانا نشان دادند. نتیجه‫ گیری: بر اساس نتایج این مطالعه برای این که گیاه بتواند در برابر تهاجم بیمارگرها مصون بماند باید بیان ژن های دفاعی در زمان های ابتدایی بعد از تلقیح بیمارگر افزایش پیدا کند. افزایش زود هنگام بیان ژن ها در گیاهچه های تیمار شده با عصاره چریش پدیده ای قابل توجیه در مکانسیم مقاومت گیاه در برابر عامل بیمارگر به نظر می رسد.

هدف: . این مطالعه برای بررسی اثر سایتوتوکسیکی عصاره آبی ریحان و گل حنا بر روی سرطان معده رده سلولی AGS انجام شد. مواد و روش ها: جهت سنجش فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها از روش FRAP استفاده شد. پس از تهیه عصاره آبی ریحان و گل حنا، اثر ضد سرطانی آن ها بر روی رشد سلول های سرطانی AGS در زمان های 24، 48 و 72 با روش MTT مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی اندازه گیری شده ریحان و گل حنا با روش FRAP مربوط به حلال آب و روش عصاره گیری خیساندن بود که در ریحان 11/0 ± 878/0 میلی مولار و در گل حنا 03/0 ± 30/1 میلی مولار اندازه گرفته شد. بر اساس داده‫ های به‫ دست آمده از تست MTT بیشترین سمیت عصاره 72 ساعت بعد از اضافه نمودن عصاره به سلول ها اتفاق می افتد‫ . کمترین میزان IC50 عصاره آبی گیاه ریحان برابر 002/0 ± 022/3 میلی گرم بر میلی لیتر و در گل حنا برابر 001/0 ± 87/2 میلی گرم بر میلی لیتر اندازه گرفته شد که در سطح احتمال 05/0˂ pدارای اختلاف معنی داری بود. نتیجه گیری: نتایج مربوط به بررسی اثر ضد سرطانی عصاره آبی ریحان و گل حنا نشان دهنده ی این امر است که این گیاهان در غلطت های بالاتر دارای خاصیت کشندگی هستند و در مدت زمان طولانی تری اثر خود را می گذارند.

هدف: در این مطالعه ساختار تشریحی برگ و تغییرات بافت شناسی آن در سه جمعیت از گونهM. anisodon در ایران بررسی شد. مواد و روش ها: از هر جمعیت دو فرد انتخاب شد. برگ های میانی ساقه بعد از تثبیت در محلول تثبیت کننده، تحت برش دستی قرار گرفته و برش های نازکی از آن ها تهیه شد. سپس نمونه ها رنگ آمیزی مضاعف شده و توسط میکروسکوپ نوری مطالعه شدند. داده ها توسط نرم افزار های SPSS و MVSP تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: ساختار عرضی برگ در همه جمعیت ها از نوع پشتی– شکمی بود، اما صفات کمی و کیفی ساختار تشریحی برگ در بین جمعیت ها متفاوت بود. آزمون ANOVA تفاوت معنی‫ دار بین اغلب صفات کمی مطالعه شده نشان نداد. افراد جمعیت ها در درخت UPGMA و همچنین نمودارهای PCAو PCO از یکدیگر جدا شدند. نحوه استقرار جمعیت ها با فاصله جغرافیایی آن ها تطابق نداشت. هر یک از جمعیت ها دارای ویژگی تشریحی خاصی بودند که موجب تمایز آن‫ ها از یکدیگر می شد. نتیجه گیری: تشابه در شرایط اکولوژیکی زیستگاه ها موجب تشابه ساختار تشریحی می شود و این مسئله با فاصله جغرافیایی مرتبط نیست. بنابراین، هرجا که شرایط اکولوژیکی یکسان باشد، تشابه ساختار تشریحی برگ بسیار محتمل خواهد بود.