مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1398 | دوره:26 | شماره:3 (مسلسل 93) |تعداد مقالات:9

سابقه و هدف آدنوتونسیلکتومی (جراحی برداشتن لوزه ها) یکی از رایج ترین عمل های جراحی می باشد که اگرچه از نظر روش آسان است؛ اما می تواند منجر به عوارض جدی از قبیل خونریزی، درد، حالت تهوع و اسپاسم حنجره شود. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تزریق دگزامتازون قبل از عمل بر درد پس از جراحی تونسیلکتومی در کودکان انجام شد. مواد و روش ها در آزمایش بالینی سه سو کور حاضر، 70 کودک 3 تا 15 سال که کاندید جراحی آدنوتونسیلکتومی بودند، به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک ساعت قبل از عمل جراحی، به یکی از این گروه ها دگزامتازون وریدی (1/0 میلی گرم بر کیلوگرم) و به گروه دیگر آب مقطر وریدی تزریق گردید. درد بیماران طی 1، 4، 10 و 24 ساعت پس از عمل جراحی، شروع تغذیه با رژیم نرم و میزان حالت تهوع و استفراغ در هر دو گروه ارزیابی شد. در انتها، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها هر دو گروه از نظر سن و جنسیت مطابقت داشتند. در گروه مداخله، متوسط میزان درد در اولین و چهارمین ساعت پس از عمل جراحی و متوسط زمان شروع تغذیه با رژیم نرم به طور قابل توجهی کمتر از گروه شاهد بود. میانگین میزان درد در کودکان گروه مداخله طی 1، 4، 10 و 24 ساعت پس از جراحی تونسیلکتومی به ترتیب معادل 40/8، 74/5، 28/4 و 28/2 و در کودکان گروه شاهد به ترتیب برابر با 40/9، 80/6، 51/4 و 75/2 به دست آمد (05/0P<). باید خاطرنشان ساخت که اختلاف معناداری از نظر میزان بروز حالت تهوع و استفراغ بین این دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری تزریق دگزامتازون قبل از جراحی موجب کاهش درد عمل لوزه برداری در چهار ساعت اول پس از جراحی آدنوتونسیلکتومی شده و آغاز تغذیه با رژیم نرم را تسریع می بخشد.

سابقه و هدف مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج رفرکتیو جراحی کاتاراکت در بیمارانی که به طور متوالی تحت عمل جراحی دو چشم قرار می گیرند، انجام شد. به نظر می رسد در صورت وجود رفرکشن قبل از عمل و با مد نظر قرار دادن رفرکشن نهایی چشم اول می توان با تعدیل شماره لنز چشم دوم در راستای اصلاح نتیجه رفرکتیو جراحی اقدام نمود. مواد و روش ها مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی همسان سازی شده می باشد. با درنظر گرفتن نتیجه نهایی رفرکشن چشم اول، تعدیل شماره لنز چشم دوم به میزان 50 درصد از عیب انکساری باقی مانده در سطح عینک صورت گرفت و شماره لنز چشم دوم تعیین گردید. در نهایت، میانگین معادل کروی (SE: Spherical Equivalent) چشم اول و دوم مشخص شد و اختلاف میانگین دو گروه با استفاده از آزمون آماری t زوجی در سطح اطمینان 95 درصد مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها در این مطالعه 470 بیمار که در طول انجام طرح و ادامه آن تحت عمل جراحی کاتاراکت دو طرفه قرار گرفته بودند، بررسی شدند. محدوده عیب انکساری بیماران در چشم اول بین 25/8-تا 50/6+ و در چشم دوم بین 75/6-تا 25/7+ بود. متوسط SE قبل و بعد از عمل در چشم اول به ترتیب برابر با 55/2 و 13/1 و در چشم دوم معادل 48/2 و 47/0 برآورد گردید. تفاوت بین دو گروه از نظر آماری معنادار بود (001/0P<). نتیجه گیری تعدیل قدرت لنز داخل چشمی در چشم دوم به میزان 50 درصد از عیب انکساری باقی مانده در چشم اول در سطح عینک، نتایج رفرکتیو قابل قبولی را برای بیمار به همراه دارد.

سابقه و هدف پسوریازیس یکی از شایع ترین بیماری های پوستی می باشد که 2 تا 4 درصد از افراد جامعه را مبتلا می کند. براساس مطالعات و شواهد، بیماران پسوریازیس در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع دو قرار دارند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی دیابت در مبتلایان به پسوریازیس و مقایسه آن با افراد سالم انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه مقطعی مورد-شاهدی حاضر که در بیمارستان سینای شهر همدان انجام شد، 35 بیمار مبتلا به پسوریازیس در گروه مورد و 35 فرد سالم که از نظر سن و جنس همسان سازی شده بودند در گروه شاهد قرار گرفتند. تمامی شرکت کنندگان از نظر میزان قند خون ناشتا و شاخص توده بدنی بررسی گردیدند. در هر دو گروه میزان قند خون ناشتای بیشتر مساوی 126 به عنوان معیار دیابت در نظر گرفته شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقدار (05/0P<) نیز از نظر آماری معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها از بین 35 فرد مورد مطالعه در هر دو گروه، 19 نفر (3/54 درصد) مرد بودند. میانگین سنی بیماران معادل 5/11± 43 سال ارزیابی شد و برای گروه شاهد برابر با 8/12± 1/45 سال به دست آمد (481/0=P). میانگین PASI (Psoriasis Area and Severity Index) بیماران در گروه مورد نیز معادل 7/12± 6/20 بود (4/1 تا 8/49). شایع ترین شدت بیماری براساس معیار PASI، شدت متوسط با فراوانی 16 نفر (7/45 درصد) بود. میانگین قند خون ناشتا در گروه مورد 6/33± 108 و در گروه شاهد 5/20± 6/99 میلی گرم بر دسی لیتر به دست آمد (755/0=P). بر مبنای نتایج، هشت بیمار مبتلا به پسوریازیس (9/22 درصد) دارای معیار دیابت بودند؛ در حالی که در گروه شاهد تنها سه نفر (6/8 درصد) دیابت داشتند (188/0=P). نتایج آزمون لجستیک رگرسیون چند متغیره نیز نشان دادند که بیماران پسوریازیس نسبت به افراد سالم، تقریبا چهار برابر شانس بیشتری برای ابتلا به دیابت دارند (08/0=P). نتیجه گیری با توجه به بالابودن قند خون بیماران مبتلا به پسوریازیس بهتر است احتمال همراهی و ارتباط دیابت نوع دو و پسوریازیس مد نظر قرار گیرد.

سابقه و هدف کاندیدیازیس دهانی اغلب توسط کاندیدا آلبیکنس و سپس کاندیدا دابلینینسیس، کاندیدا پاراپسیلوزیس و کاندیدا گلابراتا ایجاد می شود. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات ضد قارچی اسانس گل سرخ، دهان شویه مرکب (حاوی سرکه انگور (Grape Vinegar) و اسانس گل سرخ) و نیستاتین بر گونه های مختلف استاندارد کاندیدا انجام شد. مواد و روش ها مطالعه توصیفی حاضر در ارتباط با پنج سویه استاندارد گونه های مختلف کاندیدا انجام شد. اثرات ضد کاندیدایی گل سرخ و دهان شویه مرکب بر سویه های مختلف کاندیدا با استفاده از روش های چاهک گذاری و میکرودایلوشن براث سنجیده شد. از نیستاتین نیز به عنوان داروی کنترل مثبت استفاده گردید. یافته ها نتایج آزمایش چاهک گذاری اسانس گل سرخ و دهان شویه مرکب برای سویه های کاندیدا آلبیکنس به ترتیب 17 و 6 میلی متر و برای سایر سویه های کاندیدایی آزمایش شده به ترتیب 15 و 0 میلی متر بود. در آزمایش میکرودایلوشن براث، حداقل غلظت مهارکنندگی اسانس گل سرخ (Rose Damascena) و دهان شویه مرکب برای کاندیدا آلبیکنس به ترتیب 8 و 6 میکروگرم بر میلی لیتر، برای کاندیدا دابلینینسیس 124 و 12 میکروگرم بر میلی لیتر، برای کاندیدا گلابراتا 31 و 12 میکروگرم بر میلی لیتر و برای کاندیدا پاراپسیلوزیس 62 و 25 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد. بر مبنای نتایج، کاندیدا آلبیکنس حساس ترین گونه کاندیدایی نسبت به اسانس گل سرخ و دهان شویه مرکب بود. نتیجه گیری نتایج نشان دادند که اسانس گل سرخ و دهان شویه مرکب به طور قابل ملاحظه ای موجب مهار رشد گونه های کاندیدایی ایجادکننده کاندیدیازیس دهانی می شوند.

سابقه و هدف ارزیابی ضخامت لایه های داخلی شبکیه به عنوان نشانگرهای زیستی نقص شناختی خفیف و تشخیص بیماری آلزایمر معرفی شده است. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی تفاوت بین ضخامت لایه فیبر های عصبی شبکیه (RNFL: Retinal Nerve Fiber Layer) در بیماران مبتلا به بیماری اختلال شناختی خفیف (MCI: Mild Cognitive Impairment) و افراد سالم (کنترل) با استفاده از دستگاه OCT (Optical Coherence Tomography) انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه مورد-شاهدی حاضر، 20 نفر از بیماران مبتلا به بیماری اختلال شناختی خفیف و 20 نفر از افراد سالم تحت معاینه عصبی قرار گرفتند. معاینه ها عبارت بودند از: آزمون وضعیت شناختی خفیف (MMSE: Minimal Mental State Examination)، ارزیابی جامع چشم پزشکی و انجام OCT با استفاده از دستگاه اسپکترالیس. تجزیه و تحلیل های آماری به منظور ارزیابی ضخامت فیبر عصبی شبکیه با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. تجزیه و تحلیل ها در ارتباط با هر دو چشم بیماران صورت گرفتند و تفاوت ضخامت فیبر عصبی شبکیه بین بیماران مبتلا به اختلال شناختی خفیف و افراد سالم بررسی گردید. یافته ها محدوده سنی افراد بیمار، 53 تا 65 سال با میانگین 4/3± 4/61 سال بود. میانگین ضخامتRNFL در بیماران معادل 1/10± 100 میکرومتر و در ربع های تحتانی، فوقانی، نازال و تمپورال آن ها به ترتیب برابر با 9/18± 128، 2/12± 119، 06/14± 87 و 3/10± 68 میکرومتر به دست آمد. تفاوتی در میانگین ضخامت RNFL بین بیماران زن (2/13± 99) و مرد (6/5± 103) مشاهده نشد. میانگین ضخامت RNFL نیز در گروه های سنی در مردان و زنان اختلاف معناداری نداشت. همچنین، در میانگین ضخامت RNFL در افراد بیمار (1/10± 100) و سالم (7/8± 104) اختلاف معناداری مشاهده نشد. با افزایش سن، شانس ابتلا به بیماری اختلال شناختی خفیف، 45/1 برابر افزایش می یابد که این ارتباط از نظر آماری به شدت معنادار می باشد (001/0P<). نتیجه گیری نتایج نشان دادند که ضخامت فیبر عصبی شبکیه در بیماران مبتلا به اختلال شناختی خفیف در مقایسه با افراد سالم کاهش می یابد؛ اما به دلیل معنادار نبودن این اختلاف، عنصری برای تشخیص و پیگیری این آسیب شناسی نمی باشد.

سابقه و هدف کاتاراکت یکی از علل عمده نابینایی و شایع ترین عمل جراحی چشم می باشد. کدورت کپسول خلفی از عوارض شایع و درازمدت عمل جراحی کاتاراکت است. کدورت کپسول خلفی با کپسولوتومی توسط لیزر یاگ، قابل درمان می باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی پیامدهای یاگ لیزر کپسولوتومی بر پارامترهای سگمان قدامی و آستیگماتیسم لنتیکولار در بیماران انجام شد. مواد و روش ها در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، در 37 چشم از 30 بیمار سودوفاکیک دچار کدورت کپسول خلفی مراجعه کننده به بیمارستان سینای همدان، پارامترهای سگمان قدامی و آستیگماتیسم لنتیکولار، یک بار قبل و بار دیگر سه ماه پس از یاگ لیزر کپسولوتومی اندازه گیری شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها میانگین حدت بینایی قبل از عمل 276/0± 505/0 بود و سه ماه بعد از کپسولوتومی به 268/0± 646/0 ارتقا یافت (001/0>P). میانگین مقادیر توان کروی و استوانه ای عیب انکساری به ترتیب 268/0± 304/1 و 881/0± 142/1-دیوپتر قبل از عمل و 152/0± 285/1 و 807/0± 027/1-دیوپتر سه ماه بعد از عمل جراحی بود. تفاوت عیوب انکساری استوانه ای و کروی بعد از عمل از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین شدت آستیگماتیسم عدسی قبل و بعد از کپسولوتومی به ترتیب 735/0± 902/0 و 326/0± 621/0 بود که از نظر آماری معنی دار بود (018/0P=). تغییرات درعمق، زاویه وحجم اتاق قدامی و میانگین ضخامت مرکزی قرنیه پس از کپسولوتومی از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری عمل یاگ لیزر کپسولوتومی به طور معناداری باعث کاهش میزان آستیگماتیسم لنتیکولار و بهبود حدت بینایی بیماران نسبت به قبل از انجام عمل می شود. تغییر در عمق اتاق قدامی می تواند عامل عوارض ناخواسته ای مانند تغییر در عیوب انکساری، فشار داخل چشم و جابه جایی لنز باشد

سابقه و هدف شایع ترین عوامل ایجاد کننده عفونت ادراری، عوامل باکتریایی می باشند که در این میان، باکتری اشریشیاکلی یکی از عوامل مهم در ایجاد این بیماری است. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان مقاومت باکتری اشریشیاکلی نسبت به آنتی بیوتیک های گروه های گوناگون در موارد عفونت ادراری انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه تجربی حاضر 50 نمونه از کشت های مثبت دارای عفونت ادراری ارجاع داده شده به آزمایشگاه بیمارستان "امام رضای" شهرستان بجنورد مورد بررسی قرار گرفت. بررسی مقاومت و حساسیت جدایه ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن انجام شد. حضور ژن های tetA، blaTEM، Sul1، aac(3)-IV و aadA1 نیز به روش مولکولی با پرایمرهای اختصاصی بررسی گردید. یافته ها میزان شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی، آمپی سیلین، کوتریماکسازول، لووفلوکساسین، اسید نالیدیکسیک، سیپروفلوکساسین، جنتامایسین و نیتروفورانتوئین به ترتیب معادل 84، 60، 60، 52، 44، 22 و 6 درصد بود. در مجموع، در این مطالعه 50 جدایه باکتری E. coli جهت تعیین ژن هایblaTEM، aac (3)-IV، tetA، Sul1 و aadA1 با استفاده از PCR (Polymerase Chain Reaction) مورد بررسی قرار گرفتند که بر مبنای نتایج، فراوانی ژن های blaTEM، aac (3)-IV، tetA، Sul1 و aadA1 به ترتیب معادل 24، 12، 10، 8 و 14 درصد بودند. نتیجه گیری روش دیسک دیفیوژن آگار می تواند به عنوان یک روش غربال گری اولیه برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی برای جدایه های اشریشیاکلی جدا شده از موارد عفونت ادراری به کار رود. برای بررسی دقیق میزان مقاومت جدایه ها نیز می توان از روش ژنوتیپی استفاده کرد.

سابقه و هدف ابتلا به HIV (Human Immunodeficiency Viruses) در مردان نه تنها باعث بروز مشکلات جسمانی، روانی، اقتصادی و اجتماعی در آن ها می شود؛ بلکه ممکن است سلامت جسمانی و روانی همسران آن ها را نیز تحت تاثیر قرار دهد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اختلالات افسردگی، اضطراب و استرس در زنانی که همسران آن ها HIV مثبت بودند با گروه کنترل صورت گرفت. مواد و روش ها در مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر نمونه ها به روش سرشماری و نمونه گیری آسان انتخاب شدند. بدین منظور، 43 نفر از همسران بیماران HIV مثبت (گروه مورد) مراجعه کننده به مراکز مشاوره بیماری های رفتاری همدان و ملایر در سال 1398 انتخاب گردیدند و با استفاده از پرسشنامه DASS-21 (Depression, Anxiety and Stress Scales)، از نظر افسردگی، اضطراب و استرس با 100 زن دارای همسران HIV منفی (گروه کنترل) مقایسه شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و آزمون های آماری متناسب در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها در گروه مورد و کنترل به ترتیب میانگین نمره افسردگی معادل 32/12± 44/17 و 29/7± 82/5 (001/0P<)، نمره اضطراب برابر با 42/10± 20/13 و 75/5± 56/6 (001/0P<) و میانگین نمره استرس معادل 58/12± 23/20 و 03/8± 04/16 (049/0P=) به دست آمد. از میان 143 زن مورد بررسی، 38 نفر (6/26 درصد) HIV مثبت بودند. در زنان HIV مثبت و زنان HIV منفی به ترتیب میانگین نمره افسردگی معادل 64/12± 47/17 و 81/7± 36/6 (001/0P<)، نمره اضطراب برابر با 88/5± 82/16 و 87/10± 36/13 (001/0P<) و میانگین نمره استرس معادل 19/12± 05/20 و 59/8± 30/16 (042/0P=) به دست آمد. نتیجه گیری شیوع افسردگی، اضطراب و استرس در زنان دارای همسران HIV مثبت بالا می باشد. بر مبنای نتایج، افسردگی در این زنان با سطح تحصیلات ارتباط دارد. در مجموع، می توان بیان نمود که ابتلا به HIV ارتباط مستقیمی با اختلالات روانی دارد.

سابقه بیماری نوروفیبروماتوزیس نوع یک، یک بیماری ارثی اتوزوم غالب است که با عوارضی همچون تومورهای خوش خیم و بدخیم و درگیری عروقی شامل: پولمونری هایپرتنشن و تنگی شریان پولمونرو آنوریسم عروقی همراه می باشد. هموتوراکس خودبه خودی یک عارضه نادر و اغلب کشنده در نوروفیبروماتوز نوع یک (NF1: Neurofibromatosis Type1) است که علت آن واسکولوپاتی به صورت استنوز یا آنوریسم عروق بزرگ اینتراتوراسیک و تغییرات دیسپلاستیک عروق کوچک در تومور مزانشیال پرعروق می باشد. به طور شایع، هموتوراکس مرتبط با تومور ناشی از نوروفیبروماتوز می باشد و طی آن اغلب شریان اینترکوستال درگیر می شود. معرفی بیمار بیمار مرد 48 ساله ای بود که با شکایت تنگی نفس از یک هفته قبل به بیمارستان مراجعه نموده بود. وی ابتدا دچار درد قفسه سینه با ماهیت پلورتیک شده بود که به تدریج افزایش یافته و با تنگی نفس همراه شده بود. روی پوست بیمار، ضایعات نوروفیبروماتوز متعدد و ماکول های café au lait وجود داشت. در بررسی هموتوراکس وجود داشت، توراکوتومی برای بیمار انجام شد که بر مبنای نتایج، فیبروتوراکس و پلور ملتهب گزارش گردید؛ اما منشا خونریزی مشخص نشد. نتیجه گیری در بیماران نوروفیبروماتوزیس نوع یک باید به فکر عوارض عروقی بود و اگر بیمار با اختلال همودینامیک و یا پلورال افیوژن مراجعه نمود، لازم است به سرعت ارزیابی و درمان شود.