فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
سال:1397 | دوره:6 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

صدف های مرواریدساز لب سیاه (Pinctada margaritifera) یکی از گونه های مهم نرم تنان است که برای تولید مروارید پرورشی از آن استفاده می شود. تلفات در تمامی مراحل صدفچه و مولدین صدف مشاهده شده است که تاکنون به دلایل آن پرداخته نشده است. این مطالعه با هدف بررسی عوامل بیماری زا در صدفچه و مولدین صدف مرواریدساز لب سیاه و همچنین تعیین مقاومت و حساسیت دارویی باکتریایی، در کارگاه تکثیر و پرورش تحقیقات بندرلنگه انجام شد. نمونه ها به صورت تازه و برای بررسی های باکتریایی مورداستفاده قرار گرفتند. بررسی باکتریایی طبق روش های بیوشیمیایی و رنگ آمیزی گرم و با استفاده از محیط کشت های TSA و TCBS انجام شد. نمونه ها برای بررسی مقاومت و حساسیت دارویی باکتری ها با استفاده از محیط کشت مولر هینتون آگار مورد مطالعه قرار گرفتند. 4 گونه باکتری از جنس Vibrio یافت شد که V. harveyi، V. alginolyticus، V. splendidus و V. anguillarum در اندام آبشش مولد صدف لب سیاه شناسایی شد. باکتری ها به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، اریترومایسین، استرپتومایسین و اگزاسیلین مقاوم و به آنتی بیوتیک نووبیوسین حساس و به آنتی بیوتیک اکسی تتراسایکلین نیمه حساس بودند.

در این مطالعه ابتدا اثر حضور نانو ذرات اکسید مغناطیسی آهن (Fe3O4 NPs) تولید شده با سه روش هم رسوبی، گرمادهی معمولی و گرمادهی با ماکروویو بر رشد سرخس آبزی Azolla filiculoides در محیط آبی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، اثر حضور هر یک از نانوذرات تولیدی بر قابلیت جذب فلزات سنگین کادمیوم و نیکل توسط آزولا ارزیابی شد. بر اساس نتایج به دست آمده از تیمارها و مقایسه آن با تیمار شاهد (فاقد نانوذرات) بیشترین کاهش رشد آزولا طی 10 روز، به واسطه حضور نانوذرات تولید شده با ماکروویو بود که بیشترین درصد ذرات آن قطر کمتر از 10 نانومتر داشت. بررسی اثر غلظت نشان داد که افزایش غلظت نانوذرات از 1000 به ppm2000 به طرز محسوسی رشد را کند کرد. همچنین، حضور نانوذرات موجب تغییر در وضعیت رشد آزولا در دو دمای 10 و 50 درجه سانتی گراد شد، به طوری که کمترین میزان رشد در دمای 50 درجه در حضور نانوذرات و در دمای 10 درجه سانتی گراد در غیاب نانوذرات ملاحظه شد. در بررسی حذف کادمیوم و نیکل مشخص شد که حضور نانوذرات با وجود اثر کاهندگی رشد آزولا، سبب افزایش جذب فلزات بر طبق مدل سینتیک درجه اول شد.

در این پژوهش تاثیر چهار سطح از پروبیوتیک Pediococcus acidilacticiدر جیره غذایی بچه شاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylusبر برخی شاخص های سیستم ایمنی و آنزیمی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور بچه شاه میگوها با وزن 10 تا 20 گرم، در 4 گروه تیماری و یک گروه شاهد با سه تکرار در مدت 84 روز تغذیه شدند. سپس از همولنف نمونه گیری شد. نتایج اندازه گیری شاخص های ایمنی و آنزیمی همولنف و روده نشان داد که در همه تیمارها و شاهد، بیشترین تا کمترین تعداد هموسیت به ترتیب متعلق به هموسیت های نیمه دانه دار، دانه دار بزرگ و هیالین بود. تعداد کلی هموسیت ها، هموسیت های نیمه دانه دار، دانه دار بزرگ و هیالین در تیمارهای حاوی پروبیوتیک افزایش معنادار آماری نشان داد (05/0>P). همچنین سنجش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز و فنول اکسیداز در همولنف بچه شاه میگو و در مقایسه با گروه شاهد، روند افزایشی و تفاوت معنادار آماری نشان داد (05/0>P). اندازه گیری فعالیت آنزیم های گوارشی لیپاز، آمیلاز و پروتئاز نیز بیانگر تاثیر مثبت افزاینده معنادار پروبیوتیک بر هرسه آنزیم مورد بررسی بود (05/0>P). با توجه به اثر مثبت و چشمگیر پروبیوتیک acidilacticiP. برشاخص های ایمنی و گوارشی می توان از آن برای بهره وری بیشتر در پرورش انبوه شاه میگوی جوان استفاده کرد.

هدف این مطالعه، بررسی فعالیت ضدباکتریایی هیدرولیز آنزیمی و عصاره استخراج شده از دوکفه ای های Anodonta cygnea و Dreissena polymorpha بود. نمونه های پودر شده قسمت های نرم بدن جانور برای تهیه عصاره های متانولی، اتانولی، کلروفرمی و هیدرولیز آنزیمی آلکالاز مورد استفاده قرار گرفت. اثر ضدباکتریایی این عصاره ها بر باکتری های گرم منفی Proteus vulgaris و Klebsiella pneumoniae و گرم مثبت Enterococcus faecalis به روش انتشار دیسک و اندازه گیری هاله عدم رشد، مورد بررسی قرار گرفت. همچنین حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) عصاره ها تعیین شد. از نظر اندازه گیری قطر هاله عدم رشد عصاره ها و هیدرولیز آنزیمی، D. polymorpha اثر ضدباکتریایی قوی تری در مقایسه با A. cygnea علیه باکتری های P. vulgaris و K. pneumoniae نشان داد. هر چند که عصاره های A. cygnea علیه E. faecalis موثرتر بود. با توجه به یافته های پژوهش حاضر عصاره ها و هیدرولیز آنزیمی دوکفه ای D. polymorpha اثرات ضدباکتریایی قوی تری علیه باکتری های P. vulgaris و K. pneumoniae و عصاره ها و هیدرولیز آنزیمی A. cygnea اثرات قوی تری علیه باکتری E. faecalis نشان داد. خالص سازی ترکیبات موثر عصاره های مورد مطالعه و مکانیسم های ضدباکتریایی آن ها در مطالعات آینده می تواند به درک بهتر و بهینه سازی عملکرد و استفاده از این ترکیبات طبیعی در مهار باکتری های مذکور منجر شد.

نظر به کاربردهای متنوع نانوذرات اکسید آهن (مگنتیت، Fe3O4-NPs) و ره یافت نهایی آن ها به اکوسیستم های آبی، در مطالعه حاضر اثرات مواجهه حاد (96 ساعته) با Fe3O4-NPs شیمیایی (غلظت های 10، 100، 500، 1000 و mg/L2000) و بیوسنتز شده (Bio-Fe3O4-NPs) توسط جلبک Ulva prolifera (500 و mg/L1000)، بر تغییرات شاخص های خونی شامل تعداد کل و درصد افتراقی گلبول های سفید (WBC)، تعداد گلبول های قرمز (RBC)، میزان هموگلوبین، هماتوکریت، شاخص های گلبول قرمز شامل MCV، MCH و MCHC، شاخص های بیوشیمیایی سرم شامل گلوکز و آنزیم آلکالین فسفاتاز (ALP) و شاخص ایمنی آزمون احیای نیتروبلوتترازولیوم، در مقایسه با گروه شاهد (بدون نانوذره) در بچه ماهیان کپور معمولی (Cyprinuscarpio) (میانگین وزن 83/1± 04/10 گرم) بررسی شد. نتایج نشان داد که با وجود عدم سمیت حاد هر دو نوع نانوذره مگنتیت در ماهی کپور معمولی، با افزایش غلظت Fe3O4-NPs و Bio-Fe3O4-NPs افزایش معنی داری در شاخص های هماتوکریت، هموگلوبین، RBC، WBC (نانوشیمیایی)، گلوکز و ALP و کاهش معنی داری در MCV و MCH مشاهده شد. در این میان RBC به عنوان کارآمدترین نشانگر معرفی شد (00001/0P<، 952/0= rc؛ 982/0= rb). با این حال در غلظت های مشابه، شدت تغییرات شاخص ها در گروه تیمار با Bio-Fe3O4-NPs پایین تر از Fe3O4-NPs بود که احتمال می رود علت آن ناشی از تفاوت ماهیت، روش ساخت و توان زیست سازگاری Bio-Fe3O4-NPs باشد.

در این مطالعه اثرات ویروس Carp sprivivirus عامل بیماری ویرمی بهاره کپور (SVC) بر آنزیم های کبدی شامل آلکالین فسفاتاز، لاکتات دهیدروژناز، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز و شاخص های بیوشیمیایی خون بچه ماهیان سفید (Rutilus kutum) مانند آلبومین، اوره، چربی، کلسترول، پروتئین و گلوکز بررسی شد. پس از مواجه سازی بچه ماهیان با ویروس با تیتر TCID50/mL 104× 5/6، اولین علائم بالینی و تلفات در تیمار تزریق صفاقی و حمام با آب حاوی ویروس به ترتیب در روزهای 13 و 16 مشاهده شد. آنزیم های کبدی در تیمارهای حمام و تزریق صفاقی نسبت به تیمار شاهد اختلاف معنی داری را نشان دادند (05/0>P). بیشترین افزایش آنزیم های کبدی به جز شاخص آلانین آمینوترانسفراز در تیمار حمام مشاهده شد. میزان آلبومین و چربی در تیمار تزریق صفاقی تفاوت معنی داری را با سایر تیمارها نشان داد (05/0>P). اوره، پروتئین و گلوکز با بالاترین میزان در تیمار تزریق صفاقی تفاوت معنی داری را با تیمار شاهد نشان دادند (05/0>P). کلسترول در تیمارهای مختلف تقاوت معنی داری داشت. بیشترین افزایش شاخص های بیوشیمیایی در تیمار تزریق صفاقی مشاهده شد. در نتیجه ویروس عامل SVC موجب آسیب کبدی و تغییر در شاخص های بیوشیمیایی خون بچه ماهی سفید می شود.

درک درست از نقش شوری در عوامل رشد و بقای میگوی رودخانه ای شرق، در افزایش توان بالقوه تولید آبزی پروری این گونه نقش به سزایی دارد. این مطالعه برای بررسی پرورش میگوی رودخانه ای شرق در درجات مختلف شوری شامل آب شیرین (شاهد) 6، 9، 12 و 16 گرم در لیتر به مدت 8 هفته انجام شد. تعداد 250 قطعه میگوی جوان با میانگین وزنی44/0± 5/1 گرم به طور کاملا تصادفی بین 15 آکواریوم 100 لیتری توزیع شدند. با افزایش درجه شوری تا 16 گرم در لیتر شاخص های رشد و بیوشیمیایی همولنف شامل کورتیزول و گلوکز عدم بهبود را نشان دادند و با سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشتند (05/0>P). شاخص های رشد مانند درصد افزایش وزن و نرخ رشد ویژه در تیمار شاهد نسبت به تیمار شوری 6 گرم در لیتر افزایش یافت، اگرچه به لحاظ آماری اختلاف معناداری نشان ندادند (05/0

مرحله استخراج روغن از ریزجلبک اصلی ترین و اساسی ترین مرحله تولید بیودیزل محسوب می شود. در این پژوهش تاثیر زمان بر روش فراصوت، در مراحل پیش فرآوری و استخراج، بهینه سازی شد. پیش فرآوری ریزجلبک Chlorella vulgaris با سه روش پیش فرآوری با آب گرم، تابش امواج فراصوت در حلال آب و به صورت ترکیبی صورت گرفت. استخراج روغن نیز با دو روش استخراج با حلال به کمک امواج فراصوت و بلای و دایر در زمان های معین و نسبت های حلال مشخص صورت پذیرفت و پروفایل اسیدهای چرب آن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد پیش فرآوری ریزجلبک C. vulgaris بر بازده استخراج تاثیرگذار بود و باعث افزایش بازده استخراج شد. همچنین، استفاده از امواج فراصوت باعث تسریع فرآیند انتقال جرم و انرژی، کاهش دمای عملیاتی و کاهش اندازه تجهیزات شد. استفاده از آب گرم همراه با 15 دقیقه تابش امواج فراصوت در پیش فرآوری و استخراج توسط فراصوت در 50 دقیقه، بازده استخراج را تا 96/22 درصد افزایش داد که 63/18 درصد بیش از حالت بدون پیش فرآوری و روش بلای و دایر بود. بررسی ترکیب و میزان اسیدهای چرب ریزجلبک C. vulgaris نشان داد زمان تابش فراصوت تاثیر مثبت قابل ملاحظه ای بر میزان استخراج اسیدهای چرب غیراشباع داشت.