مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران (نامه دانشگاه)
سال:1381 | دوره:12 | شماره:35 |تعداد مقالات:14

سابقه و هدف: Sedation یکی از عوارض جانبی مشترک بیشتر آنتی هیستامین ها است. این عارضه کاربرد بالینی عوامل آنتی هیستامین کلاسیک را محدود می کند، در صورتی که بعضی از آنتی هیستامین های جدید فاقد اثر Sedation می باشند. نظر به اهمیت موضوع، در مطالعه حاضر نقش مکانیسم های گیرنده های مختلف هیستامینی در القای Sedation با استفاده از تست Rota rod مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: هماهنگی حرکتی حیوانات بر اساس زمان تحمل موش صحرایی روی میله دوّار با استفاده از یک دستگاه Rota rod در سرعت 16 دور در دقیقه ثبت می گردید. زمان تحمل حیوان قبل وبعد از تجویز داروها اندازه گیری می شد.یافته ها: تزریق داخل مغزی یا داخل صفاقی HTMT (10 میکروگرم/موش صحرایی) یا دیفن هیدرامین (20 الی 40 میلی گرم/کیلوگرم) زمان تحمل حیوان در تست Rota rod را کاهش داد، در صورتی که دکس کلرفنیرامین در این رابطه بی اثر بود. آگونیست گیرنده H2 هیستامینی، Dimaprit (30 میلی گرم/کیلوگرم، داخل صفاقی)، نیز زمان تحمل حیوان در تست Rota rod را کاهش داد ولی آنتاگونیست های گیرنده H2 هیستامینی، فاموتیدین (20 الی 40 میلی گرم/کیلو گرم، زیرجلدی) و رانیتیدین (20 الی 40 میلی گرم/کیلوگرم، داخل صفاقی)، نیز موجب اختلال در هماهنگی حرکتی حیوان در تست Rota rod شدند و آنتاگونیست گیرنده H3 هیستامینی، تیوپراماید (5 و 10 میلی گرم/کیلوگرم، داخل صفاقی)، در این رابطه بی اثر بود. تزریق داخل صفاقی دوز 50 میلی گرم/کیلوگرم تیوپراماید به طور معنی داری اختلال حرکتی القای شده توسط Imetit را آنتاگونیزه نمود.استنتاج: نتایج پیشنهاد می کند مکانیسم گیرنده H3 هیستامینی در تعدیل Sedation دخیل می باشد.

سابقه و هدف: سرطان پستان مهمترین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان بوده و حدود 33 درصد کل سرطان ها در زنان را تشکیل می دهد. با توجه به این که بیش از یک سوم زنان مبتلا به سرطان پستان در مرحله پیشرفته این بیماری جهت درمان مراجعه می کنند، هدف از این بررسی تعیین روشی برای تشخیص سرطان پستان در مراحل اولیة آن می باشد.مواد و روش ها: در این پژوهش، ابتدا آنزیم خام کاتپسین D از لوکوسیت ها جدا شده و سپس باکروماتوگرافی تعویض یون با 25DEAE- ، ابتدا اسید پروتئازها از بقیه آنزیم ها جدا شدند و سنجش میزان فعالیت آنزیم کاتپسین D و وجود بیشترین میزان فعالیت آنزیمی در ناحیه اسید پروتئازی، کروماتوگرافی حساس با سفادکس G-200 انجام شد. سپس با انطباق فراکسیون های محدوده پیک تک شارپ در ناحیه  280نانومتر با پیک تک آنزیمی و مشاهده باند تک به روی پلی اکریل آمید جداسازی آنزیم کامل گردید. این مراحل جداسازی و سنجش فعالیت آنزیم در بیمارستان امام خمینی تهران بر روی بیماران مبتلا به سرطان پستان در مقایسه با افراد سالم (تست کنترل) انجام گرفت. سنجش فعالیت آنزیم با استفاده از روش اصلاح شده Anson انجام شد.یافته ها: میانگین فعالیت آنزیم کاتپسین D درخون افراد مبتلا به سرطان پستان 37.42±2.56 و در افراد سالم (گروه شاهد) 11.94±1.011 به دست آمد که این اختلاف معنی دار می باشد (P>0.03). استنتاج: با توجه به یافته های این پژوهش اندازه گیری آنزیم کاتپسین D به عنوان یک شاخص تشخیصی برای شناسایی زودرس افراد مبتلا به سرطان پستان می تواند مورد توجه قرار گیرد.

سابقه و هدف: تظاهرات بالینی سنگ های انسداد دهنده حالب بسیار آزار دهنده است. عفونت، هماتوری و نارسایی کلیه از عوارض آن هستند. در چند دهة اخیر روش استاندارد انتخابی در تشخیص علت کولیک حالبی اوروگرافی ترشحی (IVP) بوده است، ولی در بسیاری از موارد کنترااندیکاسیون و محدودیت در انجام آن وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی دقت اولتراسوند و IVP در تشخیص سنگ حالب به عنوان شایع ترین علت کولیک حالبی است. مواد و روش ها: مطالعه به صورت آینده نگر و بررسی قدرت تشخیصی یک ابزار بود. تعداد 41 بیمار با میانگین سنی 4/39 سال از اردیبهشت لغایت مهر 1378 توسط یک پزشک فوق تخصص اندوارولوژی ارجاع شدند. سونوگرافی توسط یک متخصص رادیولوژی و تفسیر IVP توسط متخصص رادیولوژی دیگر به طور مجزا انجام شد.یافته ها: در این مطالعه، در 27 نفر تعداد 39 سنگ حالب تشخیص داده شد. حساسیت و ویژگی سونوگرافی در تشخیص سنگ های حالب به ترتیب 8/88 درصد و 8/92 درصد به دست آمد. در این روش PPV=%96 و NPV=%81.2 به دست آمد. در مورد IVP حساسیت و ویژگی به ترتیب 2/96 درصد و 8/92 درصد بود. در این روش PPV=%96.2 و NPV=%92.8 به دست آمد.استنتاج: یافته های این پژوهش سونوگرافی را ازنظر حساسیت و ویژگی در تشخیص سنگ های حالب با IVP کاملا قابل مقایسه و رقابت می داند و با توجه به کنترااندیکاسیون های IVP می توان آن را به عنوان بررسی اولیه پیشنهاد نمود.

سابقه و هدف: در بعضی از کشورها یکی از نخستین و شایع ترین تظاهرات بیماران HIV مثبت سل بالینی است. خطر ابتلا به سل بالینی در طی عمر بیماران HIV مثبتی که دارای تست PPD مثبت هستند تا حدود 50 درصد می باشد. در مقایسه با 5 تا 10 درصد در بیماران فاقدHIV ، احتمال مثبت شدن خلط در بیماران HIV مثبت مبتلا به سل بالینی کمتر از سایر مسلولین می باشد. بنابراین تشخیص سل در آنها مشکل تر است. از سوی دیگر، تظاهرات مشابه سل و HIV باعث می شود که پرسنل بهداشتی این بیماران را به عنوان سل ریوی اسمیر منفی درمان نموده و منجر به تشخیص و درمان بیش از حد مجاز شود. هدف از این پژوهش، بررسی سل بالینی در بیماران HIV مثبت است زیرا با تشخیص و درمان موثر سل بالینی و پروفیلاکسی مقدماتی در بیماران مبتلا به عفونت مایکوباکتریوم توبرکلوزیس میزان مرگ و میر در این گروه در معرض خطر کاهش می یابد.مواد و روش ها: در این مطالعه اطلاعات جمع آوری شده از بیماران مسلولی که تست HIV Ab آنها توسطEliza I ، Eliza II و سپس Western blot پیش از ابتلا به سل مثبت شده بود، مورد ارزیابی قرار گرفت. ملاک تشخیص سل، اسمیر خلط از نظر باسیل کخ، پرتونگاری از قفسه سینه یا اقدامات تشخیصی تکمیلی توسط متخصصین مربوطه بود.یافته ها: تعداد کل بیماران HIV مثبت شناسایی شده در استان کرمانشاه 638 مورد (8 مورد زن و 630 مورد مرد) و میانگین سنی آنها 35 تا 39 سال بود. هفتاد و سه مورد (4/11 درصد) از کل بیماران HIV مثبت مبتلا به سل شده بودند که همگی مرد بوده و میانگین سنی آنها 34 سال بوده است. شصت و هفت مورد (8/91 درصد) سل ریوی داشتند که 59 مورد (9/80 درصد) دارای اسمیر خلط مثبت بودند و 8 مورد (9/10 درصد) سل ریوی اسمیر منفی داشتند. شش مورد (2/8 درصد) نیز سل خارج ریوی وجود داشت. شصت و یک نفر از مسلولین مورد جدید سل و سایر موارد عود سل (سابقه قبلی سل پیش از ابتلا به (HIV بودند. میزان شکست در درمان 11 مورد (1/15 درصد) بود که 8 مورد (9/10 درصد) از این افراد فوت کرده (9/10 درصد) و 3 مورد نیز دارای خلط مثبت پس از اتمام درمان بودند. چهار مورد (5 درصد) از آنها غیبت از درمان داشتند. استنتاج: با توجه به میزان شیوع سل بالینی در بیماران HIV مثبت استان کرمانشاه 4/11 درصد می باشد که این مطالعه اهمیت توجه به خطر سل در بیماران HIV مثبت و پیشگیری از آن توسط درمان پروفیلاکسی و تشخیص انواع سل اسمیر منفی و خارج ریوی را بازگو می نماید. مطالعات بعدی در مورد تاثیر انواع درمان های رایج سل و مدت درمان روتین در بیماران HIV مثبت در فازهای مختلفت بیماری توصیه می شود.

سابقه و هدف: نازایی یکی از معضلات مهم زندگی بشری است که در بسیاری از موارد موجب گسیختگی زوج ها و مشکلات و عوارض بعدی در زندگی اجتماعی می گردد. در بررسی های انجام شده 15 درصد جمعیت در سنین باروری مبتلا به نازایی بوده و قادر به تولیدمثل نیستند. در بروز نازایی هر کدام از زوجین نقشی داشته و سهیم می باشند. با بررسی های دقیق و کامل در زوج های مبتلا می توان در 85 تا90 درصد موارد علل نازایی را مشخص کرد و در صورت امکان آنها را درمان نمود. این مطالعه به بررسی علل و فراوانی هر کدام از علت ها در زوج های نابارور مراجعه کننده به مرکز نازایی فاطمه الزهرا(س) شهرستان بابل می پردازد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی و بر اساس اطلاعات موجود (Existing data) در پرونده بیماران نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری فاطمه الزهرا (س) از مهرماه 1375 تا مهرماه 1378 صورت گرفته است. فراوانی بیماران نابارور به صورت اولیه و ثانویه مشخص شده است. بیماران براساس مشکل زوجه یا زوج جداشده و سپس نقش هر کدام به تفکیک در ایجاد ناباروری مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: از میان 2169 بیمار مراجعه کننده 17/76 درصد را بیماران با نازایی اولیه و 83/23 درصد را بیماران با نازایی ثانویه تشکیل می دادند. از میان 2042 بیماری که مورد ارزیابی قرار گرفتند، در 37 درصد موارد عامل مردانه و در 33 درصد موارد علت زنانه به عنوان تنها عامل مسبب ناباروری شناخته شده و در 23 درصد موارد هر دو در ایجاد ناباروری دخیل بوده و در 7 درصد موارد هم علت ناباروری مشخص نگردیده است.استنتاج: با توجه به یافته های این مطالعه عامل تخمدانی بیشتر از بقیه مطالعات بوده که می تواند ناشی از شیوع بیشتر سندرم تخمدان پلی کیستیک در منطقه ما باشد. همچنین فاکتور لوله ای به علت عفونت های STD (بیماری های ناشی از مقاربت) کمتر در منطقه ما، کاهش واضحی را نسبت به بقیه مطالعات نشان می دهد.

سابقه و هدف: یکی از هدف های مهم بیهوشی خصوصا در جراحی های چشمی جلوگیری از افزایش فشار داخل چشمی(IOP)  است. ازطرف دیگر به منظور تثبیت یک راه هوایی مطمئن در طی بیهوشی عمومی نیاز به لوله گذاری تراشه ای می باشد. مطالعات مختلفی باداروهای متعدد جهت مهار افزایشIOP  در طی لوله گذاری تراشه و بیهوشی انجام گرفته است که بسیاری از آنها به راحتی در دسترس ما قرار ندارند. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر داروی قابل دسترس هالوتان با غلظت MAC2 قبل از القای وریدی همراه با پره اکسیژناسیون بر تغییرات IOP ناشی از لوله گذاری تراشه انجام گرفت.مواد و روش ها: در یک مطالعه کار آزمایی بالینی(Clinical trial)  و با روش نمونه گیری مستمر(Sequential)  بعد از تایید کمیته اخلاقی شورای پژوهشی دانشگاه و رضایت بیماران، 102 بیمار 16 تا 65 سال ریسک ASAI و II بیهوشی که تحت جراحی الکتیوارتوپدی و عمومی قرار می گرفتند به طور تصادفی ساده به دو گروه هالوتان (مورد) و غیر هالوتان (شاهد) تقسیم شدند. گروه شاهد (51 نفر)، 8 دقیقه با اکسیژن صد درصد پره اکسیژنه شدند و با داروی مشابه فنتانیل، نسدونال و پاولون لوله گذاری شدند. گروه مورد در همه جهات مشابه گروه شاهد بودند و تنها در زمان پره اکسیژناسیون و هالوتان با غلظت برابر MAC دریافت کردند. IOP در قبل و بعد از لوله گذاری با تونومترشیوتز توسط فرد ثابتی اندازه گیری و ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماریt  زوج و ANOVA استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه،IOP  در قبل از لوله گذاری تراشه در دو گروه اختلاف نداشت (P<0.05) ولی در دقایق یک و پنج بعد از لوله گذاری اختلاف معنی دار بود P<0.001)، (P=0.001. این مطالعه نشان داد که بیشترین افزایش IOP در دقیقه اول بعد از لوله گذاری در گروه کنترل بود (42.68 درصد).استنتاج: کنترل افزایش IOP در این مطالعه با هالوتان شاید به دلیل شلی بیشتر عضله خارج چشمی و تسریع در باز جذب مناسب تر زلالیه باشد. لذا در هنگام لوله گذاری تراشه پیشنهاد می شود قبل از القای بیهوشی وریدی حداقل به مدت 8 دقیقه همزمان با پره اکسیژناسیون از داروی سهل الوصول هالوتان با غلظت MAC برای بیمار استفاده شود.

سابقه و هدف: ناهنجاری های مادرزادی از علل مهم معلولیت و مرگ و میر نوزادان می باشند. این ناهنجاری ها دارای علل ارثی و محیطی هستند. تولد یک نوزاد با ناهنجاری مادرزادی علاوه بر ایجاد مشکلات عاطفی برای والدین، مستلزم صرف هزینه بالا نیز هست. این مطالعه با هدف تعیین شیوع و برخی عوامل موثر بر بروز این ناهنجاری ها در متولدین زنده بیمارستان فاطمیه شهر همدان انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تعداد 122 نوزاد دارای ناهنجاری آشکار مادرزادی از مجموع 4252 نوزاد متولد شده در 6 ماه اول سال 1378 با تعداد چهار برابر خود یعنی 500 نوزاد فاقد ناهنجاری آشکار مادرزادی مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: فراوانی ناهنجاری آشکار مادرزادی 8/2 درصد گزارش گردید. شایع ترین ناهنجاری به ترتیب مربوط به دستگاه ادراری تناسلی با فراوانی 7/48 درصد، دستگاه عضلانی- اسکلتی با فراوانی 1/23 درصد، سر و صورت با فراوانی 5/8 درصد، پوست با فراوانی 8/6 درصد و دستگاه عصبی با فراوانی 2.6 درصد بود. میزان ناهنجاری ها در نوزادان پسر بیشتر از نوزادان دختر گزارش شد (64.7 درصد پسر و 3/35 درصد دختر). بین وجود ناهنجاری و مصرف دارو در طی حاملگی ارتباط معنی داری وجود داشت.استنتاج: با توجه به ارتباط بین ناهنجاری و مصرف دارو توسط مادر در طی حاملگی دادن آموزش بیشتر به مادران در این مورد توصیه می شود.

سابقه و هدف: اشعه لیزر به دلیل برش ظریف همراه با هموستاز، شرایط استریل و کاهش عوارض بعد از عمل جراحی های راه هوایی را آسان نموده ولی در مجاری هوایی فوقانی به دلیل نزدیکی لوله تراشه با محل عمل خطر اشتعال و سوختگی لوله تراشه و بافت های اطراف آن وجود دارد که خطر آن در هر عمل جراحی به حدود 5/0 تا 5/1 درصد می رسد. این مطالعه عوارض دو روش بیهوشی عمومی تکنیک آپنه و ونتیلاسیون کنترله مداوم با لوله پوشش دار رادر بیمارستان امیر اعلم تهران درسال های 78تا 79 بررسی می کند.مواد و روش ها: دو گروه 22 نفری از بیماران کاندید لیزر درمانی در سنین 10 تا 60 سال و ASA 1 تا 2 با وزن کمتر از 100 کیلو گرم را با دو روش فوق تحت بیهوشی عمومی قرار دادیم. داروهای القای بیهوشی و نگهداری آن در هر دو گروه یکسان بود. مانیتورینگ ها شامل الکتروکاردیوگرافی (NIBP, ECG) پالس اکسی متر وکاپنوگراف بود.یافته ها :تغییرات همودینامیک هر دو گروه یکسان بود ودر هیچ مورد هیپوکسی یا دیس ریتمی نداشتیم. در گروه تکنیک آپنه اکثر اعمال جراحی در 2 تا 3 نوبت آپنه انجام می شد که هر آپنه 2 تا 4 دقیقه طول می کشد. در گروه تکنیک آپنه Petco2 در انتهای آپنه 38 تا 47 میلی متر جیوه بود. زمان لیزر درمانی گروه آپنه 9 تا 10 دقیقه کوتاه تر از گروه لوله پوشش دار بود.استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش در گروه تکنیک آپنه هیپوکسی، دیس ریتمی و هیپوکاپنی خطرناک و طولانی مدت نداشتیم و به دلیل حذف لوله تراشه از محیط عمل، لیزردرمانی به راحتی و بدون خطر آتش سوزی و با زمان کمتر انجام می گیرد. جراح نیز محیط عمل مناسب و بدون خطر خواهد داشت.

سابقه و هدف: تشخیص حاملین ژن بتاتالاسمی به منظور مشاوره و پیشگیری از تولد بیماران دچار تالاسمی از اهمیت زیادی برخوردار است. اساس تشخیص میزان هموگلوبین A2 است. گفته شده که همزمانی آنمی فقر آهن با بتاتالاسمی موجب ساخته نشدن هموگلوبین A2 و در نتیجه مخفی شدن تشخیص بتاتالاسمی می گردد. لذا در طرح غربالگری کشوری متقاضیان ازدواج به کسانی که دچار میکروسیتوز و هیپوکرومی با Hb A2 نرمال باشند به مدت یک ماه قرص سولفات آهن تجویز شده و مجدداً آزمایشات تکرار می شود. موارد و نتایج این مداخله ثبت و گزارش نمی شود. به منظور روشن ساختن تاثیر تجویز سولفات آهن بر تشخیص بتاتالاسمی مینور در سال های 78 و 79 این مطالعه انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه یک کارآزمایی بالینی باز بود. افراد مورد مطالعه دو گروه بودند. گروه اول شامل مادران بیماران تالاسمیک مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی بود که قطعا دچار تالاسمی مینور بوده و به لحاظ جنس و موقعیت اجتماعی- اقتصادی احتمال وجود فقر آهن هم در آنها وجود داشت. گروه دوم شامل کسانی بود که قبل از ازدواج برای بتاتالاسمی مینور در آزمایشگاه مرکز بهداشت استان غربالگری شده و دچار میکروسیتوز (MCV≤FL80) بودند ولی Hb A2 نرمال داشتند (Hb A2<%3.5). برای هر یک از موارد به مدت یک ماه روزانه دو قرص سولفات آهن تجویز شد. CBC، اندکس های گلبولیHb A2 ، سطح سرمیIron ،TIBC  و Ferritin قبل و پس از مداخله کنترل گردید. درصد اشباع ترانسفرین (SI) محاسبه شد. مبتلا به فقرآهن به کسی اطلاق شد که SI≤%16 و Ferritin≤15 ng/ml داشته باشد. برای مقایسه نتایج قبل و بعد از مداخله آزمون t زوج استفاده شد.یافته ها: گروه اول شامل 27 خانم با میانگین سنی 36 سال مبتلا به تالاسمی مینور بود که همگی Hb A2 بالای 5/3 درصد داشتند (5.5±0.7). هشت نفر (40 درصد) کم خونی فقرآهن نیز داشتند. در تمام موارد قبل از مداخله Hb A2 بالای حد تشخیص بود. حتی در آنهایی که فقرآهن داشتند تغییرات وضعیت آهن قبل و پس از مداخله بارز نبود. در گروه دوم، 20 نفر (12 مرد و 8 زن با میانگین سنی 8/20 سال) در مطالعه شرکت کردند. در این گروه 9 نفر دچار فقرآهن بودند. تجویز سولفات آهن میزان هموگلوبین A2 را در کل گروه (قبل 2.9±0.3 درصد و بعد 2.9±0.2 درصد) تغییری نداد. تغییرات وضعیت آهن بارز و نشان دهنده مصرف آهن بود.استنتاج: تجویز آهن باعث تغییر معنی دار Hb A2 نمی شود. توصیه می شود اطلاعات طرح کشوری ثبت، استخراج و تحلیل و گزارش گردد.

سابقه و هدف: عفونت های روده ای ژیاردیایی شایعترین پارازیت روده ای خصوصا در کودکان می باشند. طیف نشانه های حاصله بسیار متنوع و ازبدون علامت تا اسهال حاد و علایم غیراختصاصی گوارشی متفاوت است. آلودگی مجدد بدون علامت خصوصا در شرایط هیپرآندمیک فراوان می باشد. براین اساس ضرورت درمان آلودگی خصوصا در موارد بدون علامت مورد سوال است و جهت پاسخ به این سوال، مطالعه فوق در کودکان 2 تا 10 ساله شهر ساری طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تجربی بر روی 405 کودک 2 تا 10 ساله مهدکودک ها و مدارس ابتدایی شهر ساری که دریک ماهه اخیر سابقه بیماری گوارشی نداشتند، انجام گرفت. پس از اندازه گیری و ثبت قد و وزن، کودکان به دو گروه مورد (204 نفر) و شاهد (201 نفر) تقسیم شدند. گروه مورد با مترونیدازول 20-15 mg/kg/day به مدت 5 روز و گروه شاهد با دارونما (شربت ب کمپلکس) به مدت 5 روز تحت درمان قرار گرفتند. دو تا سه هفته و 3 ماه بعد مدفوع کودکان مورد ارزیابی دید مستقیم و با روش تغلیظ سازی و فرمل اتر قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج با آزمون کای دو انجام شد. شش ماه پس از پایان درمان مجددا قد و وزن کودکان اندازه گیری و با قد و وزن اولیه بر اساس Z score و آزمون t مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: ازگروه مورد 2 تا 3 هفته بعد 30 نفر (16 درصد) و در 3 ماه بعد 60 نفر دیگر (5/29 درصد) آلودگی داشتند که نشان از اثر 84 درصدی مترونیدازول و آلودگی مجدد سه ماهه 5/29 درصد داشت. در گروه شاهد طی 3 ماه بعد 36 درصد موارد بدون درمان از آلودگی پاک شدند (پاکسازی خود به خودی). شانس آلودگی مجدد با خطر نسبی 89/1 و P<0.01 معنی دار بوده است. موارد پاکسازی خود به خودی نیز با X2=8.81 و P<0.01 معنی دار بوده است، ولی در رابطه با اثر بر روند رشد قدی و وزنی بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.استنتاج: با توجه به نتایج پژوهش و در نظر گرفتن خطر آلودگی مجدد 30 درصد طی 3 ماه و پاکسازی خود به خودی 36 درصد و عدم تأثیر بر روند رشد قدی و وزنی، می توان گفت که کودکان بدون علامت ژیاردیایی نیاز به درمان ندارند ولی بهتر است تعریف دقیقی از موارد بدون علامت بیان شود.

سابقه و هدف: مطالعه انگل های داخلی جوندگان از لحاظ پزشکی، بهداشتی، دامپزشکی و زیست شناسی حایز اهمیت می باشد. طبق مطالعات انجام شده، میزان آلودگی به انواع انگل های کرمی داخلی شامل نماتودها، سستودها و ترماتودها در مناطق مختلف ایران متفاوت است، لذا جهت تعیین انواع انگل های کرمی داخلی جوندگان و شناسایی انواع آنها بر حسب گونه و منطقه صید، به خصوص در مناطق شهری استان مازندران، مطالعه ای در سال های 76 الی 78 انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه به روش توصیفی بر روی371 سر جونده که از شهرهای مختلف استان مازندران با تله های زنده گیر صید شدند، انجام گرفت. جوندگان صید شده پس از انتقال به آزمایشگاه و ثبت مشخصات جهت جدا سازی انگل های کرمی داخلی کالبد گشایی شدند. انگل ها به روش انگل شناسی جدا و از لحاظ طبقه بندی با میکروسکوپ نوری در حد جنس و گونه شناسایی شده و اطلاعات مربوط به هر جونده و انواع انگل های جدا شده ثبت گردید.یافته ها: از مجموع 371 سر جونده در 7 گونه که از نواحی مختلف استان مازندارن صید گردیدند، بیشترین تعداد جونده صید شده از بخش مرکزی استان مربوطه به شهر ساری و کمترین تعداد مربوط به شهر آمل می باشد. بیشترین درصد جونده صید شده از گونه راتوس راتوس (40 درصد) و کمترین درصد از جنس آپودموس (2 درصد) بوده است. از 6 گونه جونده 8 گونه انگل کرمـی روده ای جـدا گـردید که 3 گـونه آن از نماتودهـا (2/27 درصد)، 3 گـونه از سستودهـا (7/19 درصد) و یک گونه از ترماتودها (3/0 درصد) می باشد. میـزان آلودگی جوندگان به انواع انگل های کرمی روده ای 2/47 درصد می باشد. میزان آلودگی جوندگان به انگل های کرمی روده ای عبارت بود از: سیفاسیا ابولاتا 5/3 درصد، نیپواسترونژیلوییدس گونه خزری7/2 درصد، تریکوسفال موریس7/9 درصد، هتراکیس اسپوموزوا 3/11 درصد، هیمنولپیس دیمنوتا 15درصد، سیستی سرکوس فاسیولاریس 5/0 درصد، متاواتینا 4 درصد، و واکینوستوما ایلوکانوم 3/0 درصد.استنتاج: نتایج حاصل از مطالعه نشان می دهد که توزیع جوندگان بر حسب مناطق جغرافیایی متفاوت بوده و میزان آلودگی به انواع نماتودهابیشتر از انواع سستودها و ترماتودها می باشد. شدت آلودگی به انواع نماتودها بیش از سایر انگل های کرمی داخلی بوده است. در این تحقیق برای اولین بار دوگونه انگل کرمی داخلی نیپواسترونژیلویس گونه خزری و اکینوستوما ایلوکانوم شناسایی و گزارش شده است.

آدنوکارسینوم اوراکوس یک تومور نادر دستگاه ادراری- تناسلی با پیش آگهی ضعیف می باشد که از بقایای آلانتوئیس در خارج مثانه منشا می گیرد. درمان انتخابی آن سیستکتومی رادیکال و رزکسیون اوراکوس به طور کامل می باشد. بیمار حاضر آقای 32 ساله ای است که با هماچوری ماکروسکوپی مراجعه کرده و با این تشخیص معرفی می شود.