سابقه و هدف: کارسینوم معده از فراوانترین و بدخیم ترین سرطان بوده و تشخیص زودرس بیماری در شیوه درمان و میزان بقای بیماران بسیار موثر است. در سال های اخیر ژن های متعددی بیان شده اند که احتمال ارتباط بروز آن ها با پیش آگهی و بقای بیمار مطرح شده می باشد. هدف این مطالعه، چگونگی بروز پروتئین های حاصل از ژن های p53 و HER2 در سلول های کارسینوم معده از طریق ایمونوهیستوشیمی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه بلوک های پارافینی 114 نمونه گاسترکتومی مبتلایان به کارسینوم معده انتخاب و نتایج حاصله از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با یافته های هیستوپاتولوژیک مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و تست آماری Chi-square انجام شد.یافته ها: در این مطالعه نسبت مرد به زن 1.92، میانگین سنی 10.92±65.44 سال، شایعترین محل تومور آنتروم یا پیلور (54 مورد) و میانگین اندازه تومور 2.62±5.32 سانتیمتر بود. در طبقه بندی لورن نوع روده ای (101 مورد) و در طبقه بندی مینگ نوع ارتشاحی (74 مورد) فرم غالب بود. از نظر تمایز (Grade)، درجه 2 (58 مورد) و از نظر مرحله بیماری،T3 (76 مورد) از بیشترین فراوانی برخوردار بودند. متاستاز به غدد لنفی نیز در 70 مورد دیده شد. میزان بیان پروتئین های p53 و HER2 به ترتیب 52.6 درصد و24.6 درصد بوده و این دو ارتباط آماری بسیار خوبی با هم نشان دادند (p<0.05). همچنین بین بروز پروتئین p53 با اندازه تومور، محل تومور (فوندوس یا تنه و بیش از 1 ناحیه درگیر) و متاستاز به غدد لنفاوی ارتباط آماری معنی دار (p<0.05) دیده شد. بروز پروتئین HER2 نیز با سن، اندازه تومور و طبقه بندی لورن نوع روده ای ارتباط آماری معنی دار ((p<0.05 داشت.استنتاج: مطالعه حاضر نشان داد که بروز پروتئین p53 با اندازه بزرگتر تومور و متاستاز به غدد لنفاوی همراه است. پروتئین HER2 نیز با سن بیماران، اندازه تومور و طبقه بندی بودن ارتباط داشت.