در قرن اول هجری، اختلافات سیاسی و تشتت آراء میان مسلمانان منجر به ظهور فرقه های مختلفی از جمله خوارج در قلمروی خلافت اسلامی شد. خوارج با اندیشه های دینی که صبغه سیاسی داشت و با رویکردی نظامی به رویارویی با قدرت حاکم پرداختند. برخورد قهر آمیز خوارج ازارقه در مخالفت با سیاست های خلافت اموی، گروه هایی از ایرانیان را به دلیل انگیزه مشترک با خوارج ازارقه در مخالفت با امویان، ترغیب کرد که به آنان بپیوندند. نوشتار حاضر در پی پاسخ به این پرسش اساسی می باشد که بسترهای نفوذ و پیامدهای سیاسی-امنیتی حضور خوارج ازارقه در کرمان چه بوده است؟ برای پاسخ به این پرسش این پژوهش تلاش دارد تا به روش تاریخی و با تکیه بر منابع اصلی به واکاوی زمینه های نفوذ و پیامدهای سیاسی-امنیتی ناشی از حضور ازارقه در کرمان بپردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد، کرمان از زمان فتوح اعراب مسلمان به دلیل پایگاه مستحکم سنت های بومی و امید به بقای حکومت ساسانی، دستخوش طغیان ها و شورش هایی علیه دستگاه خلافت بوده است. در دوره فترت خلافت اموی، بی ثباتی سیاسی، موقعیت جغرافیایی کرمان و دوری از مرکز خلافت، سلوک مناسب ازارقه با اهل ذمه مهم ترین زمینه های نفوذ و حضور ازارقه در این ایالت بوده است. از بین رفتن امنیت شهرها و گسترش ناامنی ایالات، ارتباط ازارقه با خوارج عمان و باقی ماندن ازارقه تا قرن چهارم در کرمان از پیامدهای حضور خوارج در کرمان بوده است.