نهادهای انقلابی و کمیته ها از اولین و مهم ترین اقدامات در تاریخ انقلاب اسلامی ایران بود که در راستای تامین امنیت و نظم امور جامعه انقلابی شکل گرفتند, نهادها و کمیته های انقلاب به صورت مردمی از دل نهضت اسلامی-انقلابی شکل گرفته و سازمان یافت, مردم به صورت خودجوش در مساجد و محله های مختلف شهری و روستایی کمیته را با محور قرار دادن، روحانیون یا افراد مورد اعتماد محلی شکل دادند, هدف اصلی کمیته در آخرین روزهای دودمان پهلوی ایجاد امنیت و استقرار نظم از یک سو و مبارزه با رژیم پهلوی و ضد انقلاب از سوی دیگر بود, سوال اساسی مقاله این است که مهم ترین اقدامات امنیتی-انتظامی در زمان رخداد انقلاب چه بود و نظم و امنیت جامعه انقلابی با چه مکانیسم هایی تامین می شد؟ به نظر می رسد کمیته و نهادهای جدید برآمده از انقلاب نقش سامان دهی امور و کاردکرد انتظامی و امنیتی داشتند, در آن دوره تاریخی به دلیل فقدان آمادگی لازم نهادهای انتظامی، ازهم گسیختگی شهربانی و ژاندارمری و عدم اعتماد مردم؛ نظم و امنیت به خوبی برقرار نمی شد, در نتیجه نیاز به نهادها و کمیته برای استقرار نظم و امنیت ضرورت داشت, مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، از نوع کیفی و مبتنی بر منابع تاریخی این موضوع را بررسی کرده است, یافته های تحقیق بیانگر آن است که نظم و امنیت در جامعه پیش و پسا انقلابی تا تاسیس نهاد انتظامی رسمی، مردمی بود,