مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال:1399 | دوره:25 | شماره:2 (مسلسل 106) |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: مقاومت باکتری به آنتی بیوتیک ها درمان را با مشکل مواجه کرده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی گونه های باکتریایی در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن بعد از عمل جراحی سینوس های پارانازال و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها است. مواد و روش ها: اطلاعات 70 بیمار بعد از عمل جراحی سینوس های پارانازال در بیمارستان امیرالمومنین (ع) در شهر رشت در سال 1397 مورد بررسی قرار گرفت. شناسایی باکتری ها به وسیله روش های آزمایشگاهی میکروب شناسی و آزمون حساسیت میکروبی به روش انتشار از دیسک انجام شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون مجذورکای استفاده شد (0/05 ≤ P). یافته ها: 62 (88/57%) نمونه کشت مثبت باکتریایی شناسایی شد. فراوان ترین سویه، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (38/70%) بود. استافیلوکوکوس اوریوس بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی را به پنی سیلین و اگزاسیلین (52/94%) و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به پنی سیلین (62/50%) داشتند. بیشترین مقاومت در سودوموناس آیروژینوزا به سفتازیدیم (90/90%) بود. اشریشیا کلی به سفتازیدیم و آمپیسیلین (100%) و هافنیا آلویی به سفتازیدیم (100%) مقاوم بودند. کلبسیلا آیروژنز بیشترین مقاومت را به سفتازیدیم و سفیکسیم (100%) داشت. با افزایش سن بیماران، مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک ها بالاتر رفت (0/05 ≤ P). نتیجه گیری: مقاومت آنتی بیوتیکی در نمونه های باکتریایی جدا شده از بیماران بعد از عمل جراحی مشاهده شد. این موضوع ممکن است علت شکست درمان شود. پایش الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جهت انتخاب آنتی بیوتیک مناسب لازم است.

زمینه و هدف: سویه های مقاوم به سیپروفلوکساسین سالمونلا انتریتیدیس یکی از مهم ترین عوامل عفونت زای انتقال دهنده از راه مواد غذایی می باشند، به طوری که پمپ افلاکس marA در این باکتری نقش بسزایی در ایجاد مقاومت به سیپروفلوکساسین دارد. هدف از این مطالعه بررسی بیان ژن پمپ افلاکس marA در سویه های بالینی سالمونلا انتریتیدیس مقاوم به سیپروفلوکساسین با استفاده از روش Real Time PCR است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، سویه های سالمونلا انتریتیدیس از نمونه بالینی مدفوع با استفاده از روش های میکروبی جداسازی شد و مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های مقاوم به سیپروفلوکساسین با روش دیسک دیفیوژن بررسی شد. سپس وجود پمپ افلاکس marA در سویه بالینی سالمونلا انتریتیدیس مقاوم و حدواسط به سیپروفلوکساسین با روش کارت ویل و PCR بررسی شد. هم چنین بیان ژن marA در سویه های سالمونلا انتریتیدیس با استفاده از روش Real Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. در انتها، نتایج این مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه (One-way ANNOVA) تحلیل گردید. یافته ها: از میان 1200 نمونه بالینی مدفوع، 60 نمونه سالمونلا انتریتیدیس جداسازی شد که بیشترین مقاومت مربوط به سیپروفلوکساسین 9 سویه (15%) و 11 سویه حد واسط (18%) و کمترین مقاومت به ایمی پنم وکلرامفنیکل (100%) حساس بودند. نتایج روش کارت ویل و PCR نشان داد که از میان 20 سویه مقاوم و حد واسط به سیپروفلوکساسین، تمامی آن ها دارای ژن پمپ افلاکس marA بودند. به دنبال آن، بیان ژن پمپ افلاکس marA در سویه های مقاوم و حد واسط به سیپروفلوکساسین افزایش معنی داری داشته است (0/05

زمینه و هدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS; Multiple Sclerosis) یک بیماری التهابی مزمن با اتیولوژی نامشخص در سیستم عصبی است؛ اگرچه ورزش به طور معمول برای این بیماران مفید است؛ ولی با این وجود اثر پیش درمان فعالیت ورزشی شنا بر تغییرات فاکتور رشد عصبی (NGF) در مدل حیوانی این بیماری مطالعه نشده است؛ از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی اثر پیش درمان فعالیت ورزشی شنا بر سطوح NGF در رت های ماده نژاد لوییز مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی آزمایشگاهی است که روی موش های ماده نژاد لوییز انجام شد. در این پژوهش حیوانات به طور تصادفی به 4 گروه (هر گروه 5 سر) شامل گروه کنترل سالم، کنترل ام اس، شنای سالم و شنای ام اس تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل روزانه یک ساعت شنا، 5 روز در هفته و به مدت 6 هفته بود. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که سطوح NGF در گروه تمرین شنای ام اس نسبت به کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (0/006= p). همچنین وزن گروه تمرین شنای ام اس در مقایسه با گروه کنترل ام اس به طور معنی داری افزایش یافت (0/001=p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که احتمالا پیش آماده سازی با تمرینات میان مدت شنا، از طریق افزایش سطوح NGF، در حفاظت عصبی نقش دارد. از این رو، شاید بتوان پروتکل مورد استفاده در این مطالعه را برای افزایش حفاظت سلول های عصبی بافت مغز در برابر عوامل مستعد کننده ی بیماری ام اس و نهایتا برای ارتقای سطح سلامت مغز توصیه کرد.

زمینه و هدف: سمان های گلاس آینومر امروزه به دلیل سازگاری نسجی، آزادسازی فلوراید و کاهش بروز پوسیدگی لبه ای بسیار پرکاربرد هستند. سمان های دندانی باید ویژگی های اساسی از جمله حداقل ضخامت لایه ای، زمان تنظیم خالص ایده ال و استحکام فشاری بالا جهت استفاده کلینیکی دارا باشند. هدف از این مطالعه مقایسه ی ضخامت لایه ای و زمان تنظیم خالص سمان گلاس آینومر Fuji I با یک سمان گلاس آینومر جدید است. مواد و روش ها: تعداد 20 نمونه برای هر گروه سمان با نسبت پودر/ مایع 1/8: 1 برای Fuji I و 0/4: 0/72 برای سمان ایرانی تهیه شد. برای ارزیابی زمان تنظیم سمان، یک مولد فلزی به ابعاد mm10×8×5 آماده شد. 90 ثانیه پس از اختلاط سمان ها، یک سوزن به قطر mm 0/1± 1 به طور عمودی بر سطح سمان قرار گرفت. این عمل در فواصل 30 ثانیه تکرار شد. زمان تنظیم خالص به صورت مدت زمان بین اتمام اختلاط سمان تا زمانی که سوزن نتواند یک فرورفتگی کامل دایره ای ایجاد کند محاسبه شد. برای بررسی ضخامت لایه ای از دو صفحه شیشه ای استفاده شد. ضخامت مجموع صفحات توسط دستگاه میکرومتر محاسبه شد. سپس ml 0/1 از سمان در مرکز صفحه زیرین قرار گرفت و نیروی N150 از طریق صفحه بالایی بر نمونه وارد شد. اختلاف ضخامت دو صفحه با و بدون حضور سمان بین آن ها به عنوان ضخامت لایه ای سمان محاسبه شد. داده ها در نرم افزار SPSS21 وارد و با استفاده از آزمون های Kolmogorov Smirnovو t مستقل ارزیابی شدند. یافته ها: Fuji I میانگین زمان تنظیم شدن کوتاه تر و ضخامت لایه ای کمتری در مقایسه با سمان ایرانی دارد و این اختلاف از لحاظ آماری معنی داری است. نتیجه گیری: Fuji I در مقایسه با سمان ایرانی انتخاب کلینیکی بهتری برای سمان کردن رستوریشن های غیرمستقیم است.

زمینه و هدف: در کنار پیشرفت های مدرن پزشکی، درمان داخل وریدی به بخش ضروری مراقبت از بیمار تبدیل شده است. درمان وریدی مانند هر روش تهاجمی دیگر دارای عوارض جانبی است. فلبیت شایع ترین و عفونت خطرناک ترین عارضه می باشند. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر پماد آلویه ورا و نیتروگلیسرین بر میزان بروز و شدت فلبیت ناشی از کاتتر وریدهای محیطی بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی یک سو کور تصادفی سازی شده بود که بر روی 150 بیمار بستری در بخش های داخلی بیمارستان کوثر سنندج در سال 1397 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به سه گروه «نیتروگلیسرین»؛ «آلویه ورا» و «کنترل» تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها مقیاس درجه بندی فلبیت بود. پس از انجام رگ گیری پماد در قسمت بالاتر از کاتتر استعمال و با پوشش استریل پوشیده شد. بیماران در فاصله زمانی هر 12 ساعت تا 48 ساعت بعد از رگ گیری مورد ارزیابی قرار گرفتند و بروز و شدت فلبیت طی 48 ساعت بررسی شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های کوکران، مجذور کای، تحلیل واریانس یک طرفه با تست تعقیبی توکی و آزمون اندازه گیری مجدد استفاده شد. داده ها با استفاده از نسخه 12 نرم افزار STATA مورد تحلیل قرار گرفتند و سطح معنی داری 05/0 درنظر گرفته شد. یافته ها: سه گروه از لحاظ کاهش شدت فلبیت در 12 ساعت اول (0/005>P)، 24 ساعت (0/005>P)، 36 ساعت (0/001>P) و 48 ساعت بعد از کاتترگذاری (0/001 >P) تفاوت معنی داری داشتند. این میزان کاهش فلبیت در گروه آلویه ورا از گروه نیتروگلیسرین بیشتر بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود جهت کاهش فلبیت از پماد نیتروگلیسرین و پماد آلویه ورا استفاده شود هر چند استعمال پماد آلویه ورا در کاهش فلبیت موثرتر است.

زمینه و هدف: نیکوتین به عنوان یک عامل استرس اکسیداتیو شناخته شده، با تولید گونه های فعال اکسیژن سطح تعادل پرواکسیدانی-آنتی اکسیدانی از بین می برد. مطالعه ی حاضر برای ارزیابی نقش اسید رزماری، یک آنتی اکسیدان، بر تعادل پرواکسیدانی-آنتی اکسیدانی سرم و میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپر اکسید دیس موتاز طراحی گردید. . مواد و روش ها: 36 موش بالغ نر نژاد NMRI به شکل کاملا تصادفی در شش گروه تقسیم گردیدند. موش ها برای 30 و15روز تحت درمان قرار می گرفتند: گروه های 1 و2 نرمال سالین، گروه های 3 و4 نیکوتین را با دوز (mg/kg 0/5) و گروه های 5 و6 دوزهای (mg/kg 0/5) نیکوتین و (mg/kg 10) اسید رزماری را دریافت می کردند. برای اندازه گیری تعادل اکسیدانی-آنتی اکسیدانی و میزان آنزیم های کاتالاز و سوپر اکسید دیس موتاز از پروتکل های استاندارد استفاده شد. یافته ها: در گروه های 15 روزه، در گروه دریافت کننده نیکوتین افزایش معنی داری در سطح تعادل پرواکسیدانی-آنتی اکسیدانی (5/1768± 100) در مقایسه با گروه کنترل (0/3315± 90) مشاهده گردید. در گروه های 30 روزه، گروه دریافت کننده نیکوتین، افزایش معنی داری در سطح تعادل پرواکسیدانی-آنتی اکسیدانی (3/5213± 106) در مقایسه با گروه کنترل (1/3291± 87) نشان داد (0/05≤ P ). سوپر اکسید دیس موتاز، در گروه دریافت کننده ی نیکوتین 15(1/12± 1/21) و 30 روزه (0/26± 1/89)، کاهش معنی داری در قیاس با گروه کنترل 15 (0/09± 2/90) و 30 (0/08± 2/82) روزه نشان دادند. کاتالاز، در گروه دریافت کننده ی نیکوتین 15(2/30± 12/13) و 30 روزه (1/42± 11/57)، کاهش معنی داری در قیاس با گروه کنترل 15 (2/21± 25/12) و 30 روزه (1/29± 24/17) روزه نشان دادند (0/05 ≤ p). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که اسید رزماری موجب اصلاح سطح آنزیم های آنتی اکسیدانی شده و عدم تعادل پرواکسیدانی-آنتی اکسیدانی را متوازن می کند.

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی پاسخ برخی از شاخص های هماتولوژیک به 6 هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مصرف مکمل امگا-3 در دانشجویان پسر کم تحرک بود. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی 32 نفر از دانشجویان پسر غیر ورزشکار دانشگاه سیستان و بلوچستان، در 4 گروه مساوی 8 تایی کنترل، امگا-3، تمرین و تمرین+امگا-3 به طور تصادفی تقسیم شدند. گروه امگا-3، روزانه 2 گرم امگا-3 دریافت کردند. گروه تمرین، تحت تمرین تناوبی شدید قرار گرفتند. گروه تمرین+امگا-3 نیز تحت ترکیبی از همان برنامه تمرینی به همراه مصرف مکمل امگا-3 قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش آماری آنکوا در سطح معنی داری 0/05≥ p تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد، پس از 6 هفته، تغییرات برخی شاخص های هماتولوژیک نسبت به پیش آزمون شامل، گلبول های قرمز و هموگلوبین در گروه های تمرین+امگا-3، تمرین وامگا-3 افزایش معنی دار (0/05≥ p) و درصد هماتوکریت و تعداد گلبول های سفید خون در گروه های تمرین+امگا-3، تمرین وامگا-3 کاهش معنی داری (0/05≥ p) نشان دادند. درحالی که تغییرات حجم پلاسما ثابت بود، همچنین نتایج بین گروهی در هیچ کدام از شاخص های بیوشیمیایی تفاوت معنی داری نشان نداد (0/05≤ p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل از مطالعه به نظر می رسد، تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل امگا-3 نسبت به انجام هر یک از مداخلات به تنهایی، تغییرات قابل ملاحظه تری را بر پارامترهای هماتولوژیک دانشجویان پسر کم تحرک موجب می شود.

زمینه و هدف: ریسک های تحول سازمانی، رخدادهای احتمالی نامطلوب با پیامدهای منفی هستند که تحول سازمانی را تهدید می کنند. هدف از این پژوهش، شناسایی ریسک های تحول سازمانی در دانشگاه های علوم پزشکی، استخراج روابط بین این ریسک ها و طبقه بندی آن ها بر اساس قدرت هدایت و وابستگی آن ها است. مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع پژوهش های آمیخته است، ابتدا ریسک های تحول سازمانی با استفاده از روش نظریه داده بنیاد شناسایی و سپس با استفاده از روش مدل سازی تفسیری ساختاری، روابط بین ریسک های تحول سازمانی تعیین شده اند. در نهایت با استفاده از تحلیل MICMAC نوع ریسک های تحول سازمانی با توجه به اثرگذاری و اثرپذیری بر سایر ریسک ها مشخص شده است. جامعه مورد مطالعه در هر دو بخش کمی و کیفی، افراد درگیر در فرآیند تحول (اعضای هییت علمی و مدیران دانشگاه های علوم پزشکی کشور) بودند. برای انتخاب نمونه مورد مطالعه، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شده است. یافته ها: تحلیل مصاحبه های انجام شده، به ظهور 33 ریسک تحول سازمانی در 10 دسته منجر شد. بر اساس مدل سازی تفسیری ساختاری، ریسک های تحول سازمانی در پنج سطح طبقه بندی شدند. نتیجه گیری: با توجه به اینکه ریسک های مربوط به مدیریت دانش تحول، ریسک های مربوط به اهداف تحول و ریسک های مربوط به ادراک نسبت به تحول دارای بیشترین اثر بر سایر ریسک ها هستند و در عین حال کمترین اثر را از آن ها می پذیرند، لازم است این ریسک ها در اولویت بررسی قرار گیرند.

زمینه و هدف: کهیر مزمن، یک بیماری پوستی با راش های مداوم همراه با خارش و یا آنژیوادم، پاپول و پلاک های ملتهب است که تحت شرایطی از مرحله حاد به مرحله مزمن تبدیل شده و سال ها موجب اضطراب و افسردگی بیمار می شود. هدف مطالعه حاضر بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به کهیر مزمن در استان کردستان بود. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر بر روی 228 بیمار مراجعه کننده به کلینیک آلرژی بیمارستان بعثت (به عنوان بیمارستان مرجع درجه 3) در استان کردستان طی سال 1395 صورت گرفت. به صورت سرشماری انتخاب (به دلیل فراوانی کم بیماران، محدوده سنی انتخاب شده شامل کل گروه های سنی بود) و پس از انجام معاینه های اولیه و تایید تشخیص کهیر مزمن مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری داده ها به روش سرشماری انجام شد. از تمامی بیماران قبل از ورود به مطالعه اجازه گرفته شده و پرسشنامه ها جهت تکمیل در اختیار آن ها قرار داده شده است. اطلاعات بیماران با استفاده از پرسشنامه DQLI جمع آوری شد. برای تحلیل از آزمون کای دو و از ضریب همبستگی اسپیرمن با کمک نرم افزار SPSS نسخه 15 استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 10/55± 34/81 سال بود. تحلیل اطلاعات نشان داد که بین کیفیت زندگی و جنسیت ارتباط معنی دار وجود داشته است (0/001p). نتیجه گیری: نتایج گویای تاثیر بیماری کهیر مزمن بر ابعاد مهم کیفیت زندگی بیماران بود. به نظر می رسد این بیماران از لحاظ روحی و روانی درگیر شده و سطح رضایت آن ها از کیفیت زندگی کاهش یافته بود.

زمینه و هدف: 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید یک علف کش معروف و سمی است که به طور گسترده ای برای از بین بردن علف های هرز پهن برگ در محصولات غلات استفاده می شود. این علف کش در برابر تجزیه بیولوژیکی و شیمیایی در محیط زیست مقاوم است. هدف از این مطالعه، سنتز و بهینه سازی نانو ذرات تیتانیا در تخریب نوری 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید از محلول های آبی در هر دو راکتور نوری جریان ناپیوسته (batch) و جریان پیوسته (flow) شامل دایودهای ساطع کننده نوری (LED) است. مواد و روش ها: ابتدا نانو نورکاتالیزگر P25/β CD سنتز شد و سپس کارایی آن در تخریب نوری 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید با نانو نورکاتالیزگر تجاری P25 در هر دو راکتور نوری با جریان ناپیوسته و پیوسته مقایسه شد. پارامترهای تاثیرگذار شامل دوز نانو نورکاتالیزگر، انتخاب نانو نورکاتالیزگر مناسب، مقدار اولیه β-CD بر روی بستر نانو نورکاتالیزگر، زمان نوردهی و نوع راکتور نوری بررسی شدند. ارزیابی بازده تخریب نوری، با بازده جذب هر نمونه با اسپکتروفتومتر UV-Vis در طول موج 284 نانومتر انجام شد. یافته ها: مقدار بهینه نانو نورکاتالیزگر P25 و P25/β-CD به ترتیب g/L 1 و 0/1 بود. بازده تخریب نوری 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید در راکتور نوری با جریان ناپیوسته در مدت زمان بهینه 5 ساعت به ترتیب 81 و 85 درصد بود. این بازده در راکتور جریان پیوسته، در مدت زمان 5 ساعت در حضور نانو نورکاتالیزگر P25 و P25/β-CD به ترتیب 88/8 و90/4 درصد به دست آمد. همچنین پس از 5 دوره متوالی از کاربرد نانو نورکاتالیزگرها، بازده تخریب نوری در حضور P25 و P25/β-CD به ترتیب 82/6 و 84 درصد به دست آمد که نشان دهنده پایداری قابل توجه آن ها است. نتیجه گیری: فرآیند تخریب نوری برای حذف آلاینده های آلی همچون علف کش ها از محیط های آبی کاربرد موفقیت آمیزی دارد.

زمینه و هدف: بی هوشی عمومی یکی از روش های مهم برای کنترل کودکان کم سن یا با مشکلات خاص است که نیازمند ترمیم های وسیع دندانی هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان موفقیت درمان های دندانپزشکی تحت بی هوشی عمومی در کودکان مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی همدان در سال های 1394 تا 1396 است. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر، 60 بیمار مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی همدان در سال های 96-1394 که درمان های دندانپزشکی تحت بی هوشی را دریافت کرده، حداقل 6 ماه از درمان آن ها گذشته بود مورد معاینه قرار گرفتند. معاینه روی صندلی دندانپزشکی توسط آینه و سوند انجام گرفت و اطلاعات مربوط به موفقیت یا شکست در فرم مخصوص هر بیمار ثبت گردید. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 14 و از آزمون کای دو جهت مقایسه نسبت موفقیت درمان های دندانپزشکی مختلف استفاده شد. یافته ها: میزان موفقیت درمان های پالپ (پالپوتومی/پالپکتومی) بالا بود (98%). در ترمیم دندان های خلفی، روکش استنلس استیل (SSC) با 1/5% شکست، موفق ترین ترمیم ها است. میزان شکست SSC به طور معنی داری از آمالگام (8/06%) کمتر بود (0/004=p). در ترمیم های قدامی، کامپوزیت یک سطحی با شکست 5/5% کمترین و ترمیم بیلدآپ قدامی با شکست 10/7% درصد بیشترین شکست را داشت. نتیجه گیری: در بین درمان های ترمیمی، SSC به دلیل درصد موفقیت بسیار بالا، به عنوان ترمیم انتخابی در درمان های تحت بی هوشی مطرح است. انجام فلورایدتراپی و معاینات دوره ای در پیشگیری از شکست های پس از درمان تحت بی هوشی بسیار موثر است.

مقدمه و هدف: پیامد های جسمی و روان شناختی از مهم ترین مشکلات بیماران مبتلا به سرطان کبد است که با تاثیر بر توانایی و کیفیت زندگی بیماران بحران های تازه ای در آن ها ایجاد می نماید. با توجه به ضرورت کاهش و رفع این پیامد ها، مطالعه با هدف بررسی پیامد های ناشی از روش جراحی در بیماران مبتلا به سرطان کبد انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی 53 بیمار مبتلا به سرطان کبد مراجعه کننده به مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) شهر تهران از آبان ماه 1397 لغایت خرداد ماه 1398 به روش نمونه گیری در دسترس، با استفاده از پرسشنامه عملکردی درمان سرطان، مقیاس های اضطراب و افسردگی بیمارستانی، شدت خستگی، بررسی علایم ادمونتون و ویژگی های دموگرافیک در دو مرحله (قبل و یک ماه بعد از درمان) انجام شد. جهت روایی ابزار ها به مطالعات قبلی استناد و پایایی آن ها نیز با استفاده از آزمون مجدد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS نسخه 21، آمار های توصیفی، آزمون همبستگی و تی زوجی انجام شد. یافته ها: شدت خستگی، بی اشتهایی، درد، اضطراب، اختلالات خواب و سایر مشکلات بعد از درمان در مقایسه با قبل از درمان افزایش چشمگیری داشتند (0/05>p). رابط معنی داری میان این پیامد ها با وضعیت عملکردی بیماران (0/001>p) بود. نتیجه گیری: بیماران مبتلا به سرطان کبد پیامد های جسمی و روان شناختی را در حد متوسط تا شدید تجربه کرده اند. با توجه به تاثیر این پیامد ها بر زندگی و میزان بقاء بیماران، یکی از وظایف مهم و کلیدی در بخش های سرطان، پیشگیری، شناسایی و کنترل عوارض ناشی از درمان سرطان کبد است.