تولیدات دامی
سال:1399 | دوره:22 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

هدف از پژوهش حاضر، بررسی الگوی ترجیح کدونی و ارتباط آن ها با بیان ژن برای ژن های با بیان متفاوت در بین نژادهای خالص و آمیخته سیستانی و مونت بیلیارد بود. در این مطالعه، از نتایج تجزیه بیان ژن افتراقی با استفاده از فن آوری RNA-Seq مربوط به نژادهای خالص و آمیخته سیستانی و مونت بیلیارد (دو تیمار و هر تیمار دو تکرار بیولوژیک) استفاده شد. به همین منظور پس از تعیین نواحی ORF برای این ژن ها، از نرم افزار CodonW جهت برآورد شاخص های الگوی ترجیح کدونی ازجمله CAI، ENC، GC و GC3s استفاده شد. تجزیه ترجیح کدونی برای نواحی ORF ژن های با بیان متفاوت، وجود همبستگی بالا و معنی داری (0/74) بین مقادیر شاخص GC کل و GC3s نشان داد. هم چنین همبستگی بالا و معنی داری بین مقادیر ENC با GC کل و GC3sTو (0/65و0/77) مشاهده شد که نشان دهنده ی نقش جهش در شکل گیری کدون ها می باشد. بر اساس نتایج بدست آمده در این پژوهش، عواملی ازجمله مقدار GC، جهش و سطح بیان ژن نقش مهمی در شکل گیری کدون ها در ژن های موردمطالعه در این تحقیق داشتند. این مطالعه اولین مقایسه بین گاوهای خالص و آمیخته سیستانی و مونت بیلیارد می باشد که به درک بهتر ساز وکارهای تکاملی شکل گیری الگوی ترجیح کدونی و نیز بررسی ارتباط آن با بیان ژن کمک می کند.

هدف از این مطالعه بررسی پروفایل بیان ژن در بافت تخمدان گوسفندان شال با استفاده از داده های توالی یابی RNA بود. برای این منظور، تخمدان های پنج رأس گوسفند شال بعد از هم زمان سازی فحلی جدا سازی و RNA آن ها با استفاده از فناوری Illumina Hiseq 4000 توالی یابی شد. به طور میانگین، داده های به دست آمده از توالی یابی شامل 26638311 جفت خوانش با نرخ نقشه یابی منحصر به فرد 81/08 بود. نتایج حاصل از آنالیز های بیوانفورماتیکی، بیان 21085 ژن را در بافت تخمدان گوسفندان شال نشان داد که از این تعداد 15087 ژن دارای میانگین بیان بالاتر از 10 بودند. تجزیه و تحلیل عملکردی ژن ها، معنی داری (p<0/05) بود 162 عبارت GO شامل 41 فرایند بیولوژیکی، 46 عملکرد مولکولی و 75 جز سلولی را نشان داد. همچنین آنالیز مسیرهای KEGG، 149 مسیر معنی دار ( p <0/05) را شناسایی کرد که مهم ترین آن ها مسیر پیام رسانی استروژن، مسیر پیام رسانی TGF-beta و تقسیم میوز اووسیت بود. بررسی بیان ژن های عمده برای دوقلوزایی و تولیدمثل، بیان بالایی برای ژن های INHA, INHBA, BMPR1B را نشان داد و ژن INHA یک فاکتور پاراکرین مهم در فولیکول های تخمدان جز 10 ژن با بالاترین میانگین بود. همچنین ژن های FSHR, ESR1 و ESR2 بیان متوسط و ژن های GDF9, BMP15 و PRLR بیان پایینی در نمونه ها نشان دادند. در این مطالعه برای اولین بار ترنسکریپتوم بافت تخمدان میش های شال با استفاده از فناوری RNA-seq بطور جامع بررسی شد و این مطالعه می تواند پایه ژنتیکی مفیدی برای شناخت بهتر ژن ها و فرایندهای درگیر در تولیدمثل گوسفندان شال فراهم کند.

به منظور بررسی اثرات اسید آسکوربیک و سالیسیلات پوشش دار شده در تغذیه گاوهای شیری تازه زا تحت تنش گرمایی از تعداد 44 رأس گاو هلشتاین در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 11 تکرار در هر تیمار به مدت 30 روز استفاده شد. تیمارها شامل: 1) شاهد (جیره بدون افزودنی)، 2) جیره حاوی 30 گرم اسید آسکوربیک پوشش دار به ازای هر رأس در روز، 3) جیره حاوی 10 گرم سالسیلات پوشش دار به ازای هر رأس در روز و 4) جیره حاوی 30 گرم اسید آسکوربیک پوشش دار + 10 گرم سالسیلات پوشش دار به ازای هر رأس در روز بود. میانگین تولید شیر گروه دریافت کننده سالسیلات پوشش دار از سایر تیمارها بیشتر بود (0/05>P). اسید آسکوربیک پوشش دار توانست باعث افزایش معنی دار درصد چربی شیر، غلظت گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات و اسیدهای چرب غیراستریفه و کاهش معنی دار سلول های سوماتیک شیر نسبت به دیگر تیمارها شد (0/05>P). کل مواد جامد شیر، مقدار شیر اصلاح شده براساس انرژی و چربی و نیتروژن اوره ای شیر در گروه دریافت کننده اسید آسکوربیک پوشش دار بیشتر از گروه شاهد بود (0/05>P). غلظت اوره خون در تیمار دریافت کننده اسید آسکوربیک به علاوه سالیسیلات پوشش دار نسبت به تیمار شاهد کمتر بود (0/05>P). نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن اسید آسکوربیک و سالسیلات پوشش دار می تواند موجب افزایش عملکرد تولیدی گاوهای تازه زا نژاد هلشتاین تحت تنش گرمایی شود.

به منظور ارزیابی تأثیر کبالت بر عملکرد، برخی فراسنجه های خونی و تخمیر، آزمایشی با استفاده از 24 رأس بره نر سه تا چهار ماهه با میانگین وزن 30 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و شش تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه (شاهد؛ حاوی 0/083 میلی گرم در کیلوگرم کبالت)؛ جیره پایه + 0/2 میلی گرم در کیلوگرم کبالت؛ جیره پایه + 0/4 میلی گرم در کیلوگرم کبالت و جیره پایه + 0/6 میلی گرم در کیلوگرم کبالت بودند. به منظور تعیین فراسنجه های خون در روزهای صفر، 45 و70 از سیاهرگ وداج خون گیری و برای بررسی فراسنجه های تخمیر شکمبه ای از طریق مری، مایع شکمبه گرفته شد. مکمل کبالت تأثیر معنی داری بر میزان افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک، میزان ویتامین B12، کلسترول، تری گلیسیرید، آلبومین سرم خون و همچنین غلظت های آلکالین فسفاتاز و آلانین ترانس آمیناز نداشت. غلظت آمونیاک مایع شکمبه در سطح 0/2 و 0/4 مکمل افزایش یافت (0/05>P) ولی غلظت اسیدهای چرب فرار، pH شکمبه و جمعیت پروتوزوآیی شکمبه تغییری نکرد. غلظت های کبالت، آهن، روی و مس پلاسما تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد افزودن مکمل کبالت به جیره تا سطح 0/6 با وجود تغییرات محدود در برخی فراسنجه های خونی و شکمبه ای اثر معنی داری بر عملکرد بره ها نداشت؛ به نظر می رسد که کبالت موجود در جیره پایه برای نیاز کبالت بره های در حال رشد سنجابی کافی می باشد.

اثر جیره های دانه کتان و سویا بر عملکرد میش های ماکویی در دوره انتقال در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و یک میش در هر تکرار با استفاده از 16 راس میش آبستن شکم دوم نژاد ماکویی با میانگین سن سه سال و وزن (2/4+_65 کیلوگرم) که در یک محدوده از روزهای زایمان مورد انتظار(5+_30 روز) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد( جیره پایه)، جیره حاوی 10 درصد دانه کتان: جیره حاوی 10 درصد دانه سویا: و جیره حاوی نسبت 50: 50 دانه کتان و سویا بود. تیمارهای آزمایشی تاثیری بر مصرف خوراک میش ها در قبل و بعد از زایش نداشتند. وزن بره ها و ترکیب شیر میش ها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. تولید شیر میش های تغذیه شده با جیره حاوی کتان بیش تر بود(p<0/05). میش های تغذیه شده با جیره حاوی مخلوط دانه کتان و دانه سویا بیشترین غلظت پروتئین کل سرم را داشتند(p<0/05). سایر متابولیت های سرم تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرارنگرفتند. غلظت اسیدوالریک مایع شکمبه در میش های تغذیه شده با جیره های دارای دانه سویا و مخلوط دانه سویا-دانه کتان بیش ترین مقدار بوئ(p<0/05). نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از جیره دارای دانه کتان و دانه سویا تا سطح 10 درصد جیره بدون اثر منفی بر مصرف خوراک باعث بهبود عملکرد میش ها در دوره انتقال و افزایش تولید در اوایل دوره شیردهی می شود.

هدف از این پژوهش بررسی اثر بنتونیت، کائولن و کربن فعال بر جذب مس، آهن و منگنز به روش های برون تنی و درون تنی در بره بلوچی بود. در آزمایش برون تنی، اثر جاذب بر جذب مواد معدنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل با محلول های استاندارد مس، آهن و منگنز با غلظت های به ترتیب هفت، 20 و 30 میلی گرم بر لیتر، چهار سطح جاذب ها (بدون جاذب، 10، 20 و 40 گرم در لیتر) و PHسه 5/5، 6/4و 7/5 و به مدت 60 دقیقه انکوباسیون بررسی شدند. در آزمایش درون تنی، اثر افزودن بنتونیت، کائولن و کربن فعال در سطوح صفر (شاهد)، 10 و 20 گرم در کیلوگرم به خوراک با استفاده از 36 رأس بره پرواری در سن 7-6 ماهگی، به مدت 90 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. مصرف خوراک، افزایش وزن و غلظت مس، آهن و منگنز خون و پشم در روزهای صفر، 45 و 90 آزمایش اندازه گیری شد. در آزمایش برون تنی، کربن فعال بیشترین و کائولن کمترین جذب عناصر معدنی را با افزایش جاذب و pH داشتند (p<0/05). در آزمایش درون تنی اثر تیمارها بر مصرف خوراک، وزن بدن، افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک و مقدار آهن پشم و خون معنی دار نبود. مقدار مس و منگنز خون و پشم در بره های تغذیه شده با جاذب کمتر از تیمار شاهد بوئ (p<0/05). به طورکلی، استفاده از جاذب ها به خصوص کربن فعال در غلظت پایین باعث جذب کمتر مواد معدنی می شود. همچنین، از روش آزمایشگاهی می توان برای انتخاب جاذب بدون انجام آزمایش های حیوانی استفاده کرد.

اثر فضای آخور و اندازه ذرات خوراک بر مقدار مصرف و قابلیت هضم مواد مغذی جیره با استفاده از از 40 راس گوساله در حال رشد هلشتاین با میانگین وزن 32/8± 295/6 کیلوگرم در طرح چرخشی با آرایه فاکتوریل 2×2 (با چهار تیمار، چهار دوره و چهار بهاربند) شامل فاکتور فضای آخور (24 و 48 سانتیمتر) و فاکتور اندازه ذرات علوفه (4/6 و 7/1 میلی متر) بررسی شد. . تیمار ها در این آزمایش شامل: 1) تیمار با 24 سانتی متر فضای آخور و میانگین اندازه ذرات علوفه 4/6 میلی متر (24/ریز)، 2) تیمار با 24 سانتی متر فضای آخور و میانگین اندازه ذرات علوفه 7/1 میلی متر (24/درشت)، 3) تیمار با 48 سانتی متر فضای آخور و میانگین اندازه ذرات علوفه 4/6 میلی متر (48/ریز)، 4) تیمار با 48 سانتی متر فضای آخور و میانگین اندازه ذرات علوفه 7/1 میلی متر (48/ درشت) بود. در رابطه با اثرات متقابل نشان داده شد که قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی برای تیمار 48/درشت در مقایسه با سایر تیمارها بطور معنی داری بیشتر بود (p<0/05). قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی برای تیمارهای حاوی علوفه با اندازه درشت از تیمارهای حاوی علوفه با اندازه ریز بیش تر بود (p<0/05). در نهایت این که تغذیه گوساله های ماده در حال رشد با جیره حاوی علوفه های با اندازه درشت، ضمن کمک به ایجاد محیط شکمبه ای سالم تر، قابلیت هضم مواد مغذی را افزایش می دهد.

اثر تغذیه ال-کارنیتین پیش از بلوغ بر فراسنجه های کیفی منی تازه و منجمد-یخ گشایی شده با استفاده از 12 قطعه خروس مادر گوشتی سویه راس ( 12 هفتگی) به مدت 18 هفته، در یک طرح کاملا تضادفی با سه تیمار ( سطوح صفر، 250 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم ال-کارنیتین در جیره) و چهار تکرار انجام شد. اسپرم گیری به روش مالش شکمی از 26 تا 29 هفتگی(چهار مرتبه) انجام شد. اسپرم های گرفته شده در هر نوبت بعد از رقیق سازی (نسبت 1 به 20 با بلتسویل) به دو بخش تقسیم شدند، یک بخش منجمد شد و قسمت دیگر بلافاصله مورد بررسی قرار گرفتند. فراسنجه های جنبایی(کل و پیش رونده)، زنده مانی، ریخت شناسی، یکپارچگی و پراکسیداسیون غشاء اسپرم پیش و پس از فرآیند انجماد-یخ-گشایی بطور مجزا سنجش شدند. در اسپرم تازه، رابطه بین ال-کارنیتین و نابهنجاری خطی منفی و رابطه بین ال-کارنیتین و زنده مانی خطی مثبت(0/05>P) بود. آنالیز درجه دوم در جنبایی پیش رونده و غلظت مالون دی آلدئید معنی دار بود(0/05>P). پرندگانی که از جیره های حاوی ال-کارنیتین استفاده کردند، از لحاظ درصد جنبایی پیش رونده، زنده مانی، ناهنجاری و غلظت مالون دی آلدئید در اسپرم تازه، و همین صفات به همراه جنبایی کل و یکپارچگی غشاء پلاسمایی در اسپرم منجمد شده، نسبت به پرندگان گروه شاهد کیفیت بالاتری داشتند(0/05>P). در اسپرم منجمد، رابطه بین ال-کارنیتین و شاخص های جنبایی، زندمانی و یکپارچگی غشاء خطی مثبت و بین ال-کارنیتین و غلظت مالون دی آلدئید خطی منفی(0/05>P) بود. رابطه بین ال-کارنیتین و جنبایی کل و پیش رونده، یکپارچگی غشاء و غلظت مالون دی آلدئید بصورت درجه دوم بود(0/05>P). بر اساس نتایج این تحقیق، ال کارنیتین جیره ای قبل از بلوغ فراسنجه های کیفی اسپرم پیش و پس از انجماد را در خروس های مادر گوشتی بهبود می بخشد.

هدف از این پژوهش، بررسی معادلات رگرسیونی پیش بینی انرژی قابل متابولیسم گندم با استفاده از محتوای شمیایی آنها با استفاده از مطالعه متاآنالیزی بود. پایگاه داده ای متشکل از ترکیبات شیمیایی و محتوای انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت (AMEn )، نمونه 111از واریته های مختلف گندم از منابع منتشر شده قبلی استخراج و بررسی شد. اطلاعات نمونه ها شامل پروتئین خام (CP)، چربی خام (EE)، فیبر خام (CF)، خاکستر (Ash) و AMEnبود. میانگین AMEn، (کیلوکالری در کیلوگرم2917/46) و میانگین CP، EE، CF و Ash به ترتیب 12/53، 2/12، 1/61، 1/56 (درصد ماده خشک) بود. با استفاده از پایگاه داده های طراحی شده، معادلات متا-رگرسیونی برای پیش بینی محتوای AMEn از روی ترکیبات شمیایی برازش شد. بهترین معادله به صورت CF% 185/4 + EE% 175/8 + CP% 45/8 + 1648= (کیلوکالری/کیلوگرم) AMEn به دست آمد. از این معادله می توان برای پیش بینی انرژی واریته های گندم در کارخانه های خوراک دام و یا مزارع پرورش طیور استفاده نمود.

هدف از این آزمایش، بررسی تاثیر پودر گیاه دارویی زوفا، پادزیست ویرجینیامایسین و آسپرین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و شاخص های آسیت در جوجه های گوشتی تحت تنش سرمائی بود. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار، پنج تکرار و 20 جوجه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه بدون افزودنی، 2 و 3) به ترتیب جیره پایه حاوی 300 گرم در تن پادزیست ویرجینیامایسین یا داروی آسپیرین، و 4 و 5) به ترتیب جیره پایه حاوی 0/5 و یک درصد پودر گیاه زوفا بودند. خوراک مصرفی، وزن بدن و شاخص بازده تولید اروپائی پرندگانی که جیره های حاوی پودر گیاه زوفا ( 0/5 و یک درصد) دریافت کردند از پرندگان شاهد بیشتر بود و این پرندگان ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05 >P ). تغذیه پرندگان با جیره های حاوی پودر گیاه زوفا یا آسپرین، درصد تلفات آسیتی، هماتوکریت و شاخص آسیت (نسبت وزن بطن راست به کل بطن ها) را در 42 روزگی کاهش داد (0/05 >P ). اثر تیمارهای آزمایشی بر عیار پادتن علیه نیوکاسل و آنفلوانزا و وزن نسبی بورس فابرسیوس، تیموس و طحال جوجه های گوشتی در 42 روزگی معنی دار نبود. با توجه به نتایج آزمایش حاضر، افزودن آسپرین یا پودر گیاه داروئی زوفا به جیره در شرایط تنش سرمائی میزان بروز آسیت و تلفات ناشی از آن را کاهش می دهد.

به منظور ارزیابی تأثیر جاذب سموم دوجزیی بیوتوکس بر وضعیت سلامت و فراسنجه های تولیدی، 16رأس گاو هلشتاین در دو گروه بیوتوکس (جیره حاوی بیوتوکس) و شاهد (جیره فاقد بیوتوکس) قرار گرفتند. مقدار خوراک مصرفی، ماده خشک مصرفی، وزن بدن، تغییرات امتیاز بدنی، دمای راست روده، نرخ تنفسی، ضربان قلب، مقدار شیر تولیدی و ترکیبات شیر و فراسنجه های خونی، اندازه گیری و ثبت شدند. در گروه شاهد، ماده خشک مصرفی، وزن بدن و نمره وضعیت بدنی از هفته چهارم به بعد کاهش معنی دار و دمای بدن، نرخ تنفسی و ضربان قلب درکل دوره افزایش معنی داری(p<0/05) داشتند. در گروه بیوتوکس، تولید شیر در کل دوره به طور غیر معنی دار و در هفته های پنجم تا هفتم به طور معنی دار(p<0/05) افزایش یافت. مقدار پروتیین شیر(p<0/05) در گروه بیوتوکس، و درصد چربی(p<0/05)، درصد لاکتوز(p<0/05)، تعداد سلول های پیکری و آفلاتوکسینM1 شیر(p<0/05) در گروه شاهد بیشتر بود. مقدار مواد جامد شیر در گروه بیوتوکس در کل دوره به طور غیر معنی دار و در هفته های پنجم تا هفتم به طور معنی دار(p<0/05) افزایش یافت. تغییرات گلوکز، پروتیین کل و کراتینین پلاسما در کل دوره معنی دار نبود ولی کراتینین در آخر دوره در گروه شاهد افزایش معنی داری(p<0/05) داشت. مقادیر آسپارتات ترانس آمیناز(p<0/05) و آلانین آمینوترانسفراز(p<0/05) پلاسما در گروه شاهد بیشتر بود. بر اساس نتایج این تحقیق، در شرایطی که خوراک مصرفی آلودگی مایکوتوکسینی چندگانه داشته باشد استفاده از بیوتوکس سبب بهبود سلامت، تولید شیر و فراسنجه های تولیدی گاو های شیرده می شود.