مقدمه: در راستای ارائه خدمات کیفی و ایمن، وزارت بهداشت اقدام به تدوین استاندارد های اعتبار بخشی بیمارستانی در ایران کرده است. بر پایه این استاندارد ها بیمارستان ها موظفند فهرست بازبینی مشخص از اقدام و درمان هایی که نیاز به گرفتن رضایت کتبی از گیرنده خدمات دارد، داشته باشد و رضایت آگاهانه بر اساس آن گرفته شود. هدف: بررسی کیفیت ثبت رضایت آگاهانه بیماران در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت توصیفی_تحلیلی در بیمارستان های آموزشی برگزیده دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1393 با استناد به 303 پرونده موجود در بایگانی این بیمارستان ها انجام شد که این موارد به صورت نمونه گیری تصادفی رده بندی شده بوده که هر طبقه، بخش بستری تلقی شد و بر اساس مراجعات بیماران، نمونه ها به طور تصادفی سیستماتیک از هر بخش انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای گرد آوری شدند و کیفیت ثبت اطلاعات در برگه ی رضایت آگاهانه، بر اساس اهداف طرح بررسی شد. متغیرهای مهم مطالعه شامل سن، جنس، تحصیلات، محل سکونت، وضعیت بیمه، نوع اقدام تشخیصی، سرویس و علت بستری و. . . بود. نتایج: ثبت نوع اقدام تهاجمی در 6/59%، ثبت شفاف و قابل فهم منافع و مزایای اقدام تهاجمی در 4/31 %، ثبت شفاف و قابل فهم عوارض و عواقب احتمالی اقدام تهاجمی در 5/45%، ثبت توضیح لازم مربوط به روش های جایگزین اقدام تهاجمی در 6/8% و ثبت توضیح لازم مربوط به خطر احتمالی در صورت درمان نشدن تهاجمی در 1/22 % موارد کیفیت مطلوب داشتند. نتیجه گیری: مساله ای که در تکمیل فرم رضایت آگاهانه در بیمارستان های مورد پژوهش بیش از همه مورد توجه است، ثبت امضای دو طرف رضایت نامه است تا جنبه ی قانونی به آن دهد. در حالی که ارائه اطلاعات به بیمار پیرامون اقدام درمانی پیشرو روی هم رفته کیفیت خوبی نداشت.