سلامت اجتماعی
سال:1398 | دوره:6 | شماره:4 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: یکی از مولفه های اساسی اختلال شخصیت وسواسی-اجباری، افکار مزاحم و تکرار شونده است. زیرساخت های شناختی، طرح واره ها و سبک های مقابله ای اجتنابی در اختلال شخصیت وسواسی-اجباری همواره مورد توجه روان شناسان بالینی بوده است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله ای در افراد دارای اختلال شخصیت وسواسی-اجباری و عادی بود. روش و مواد: پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی (علی-مقایسه ای) بود. جامعه آماری این پژوهش را بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی-اجباری مراجعه کننده به درمانگاه های روان شناسی و روان پزشکی تهران در سال 1396 تشکیل می دهند. از میان مراجعه کنندگان، 140 نفر (70 نفر مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی-اجباری و 70 نفر دیگر گروه غیر بالینی) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها به کمک پرسشنامه چندمحوری بالینی، پرسشنامه راهبردهای مقابله ای اجتنابی و پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره و با کمک نرم افزار SPSS-18 انجام شد. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن گروه شخصیت وسواسی-اجباری (8/4) 37/6 و گروه عادی (7/8) 35/2سال بود. میانگین (انحراف معیار) سبک مقابله ای تسلیم (107) 418/3، جبران افراطی (20/7) 152/4 و اجتناب (18/4) 133/8در افراد دارای اختلال شخصیت وسواسی-اجباری به ترتیب بالاتر از سبک مقابله ای تسلیم (97/3) 382/5، جبران افراطی (16/2) 136/8و اجتناب 109/6(12/1) در گروه عادی است. در گروه شخصیت وسواسی-اجباری، نمرات مولفه های طرحواره های رهاشدگی/ بی ثباتی (6/8) 17/2، بی اعتمادی/ بدرفتاری (7/4) 19/3، محرومیت هیجانی (7/8) 20/9، نقص/ شرم (7/5) 18/7 و انزوای اجتماعی (8/9) 16/4 به ترتیب بالاتر از رهاشدگی/ بی ثباتی (5/1) 14/1، بی اعتمادی/ بدرفتاری (6/4) 12/5، محرومیت هیجانی (7/1) 13/7، نقص/ شرم (5/2) 11/3 و انزوای اجتماعی (7) 12/2 گروه عادی است (0/001>P). میزان تاثیر یا تفاوت برابر با 0/42 می باشد، یعنی 42 درصد تفاوت های فردی در نمرات خرده مقیاس های پژوهش مربوط به تاثیر عضویت گروهی می باشد. نتیجه گیری: طرحواره های ناسازگار اولیه رهاشدگی/ بی ثباتی، بی اعتمادی/ بدرفتاری، محرومیت هیجانی، نقص/ شرم، انزوای اجتماعی و سبک های مقابله ای اجتناب، جبران افراطی و تسلیم گروه دارای شخصیت وسواسی-اجباری از میانگین نمره های گروه غیر بالینی بالاتر بود.

زمینه و هدف: یکی از عوامل اصلی که ارکان خانواده را به تزلزل می کشاند روابط فرا زناشویی است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه و نقش هوش هیجانی و هوش معنوی در پیش بینی نگرش دانشجویان به روابط فرا زناشویی انجام گرفت. روش و مواد: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال تحصیلی 97-1396 می باشد. از این جامعه، 351 نفر با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. پرسشنامه های هوش هیجانی، هوش معنوی و نگرش به روابط فرازناشویی اجرا گردید و داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام و نرم افزار SPSS-25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن شرکت کنندگان (4/8) 27/6سال بود. با افزایش هوش هیجانی با میانگین (انحراف معیار) (19/2) 215/7و هوش معنوی با میانگین (انحراف معیار) (6/8) 57/7، نگرش سهل گیرانه به روابط فرا زناشویی با میانگین (انحراف معیار) (4/1) 28/8 کاهش می یابد (0/01>P). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام حاکی از آن است که در گام اول هوش معنوی قادر است به تنهایی 4 درصد از تغییرات نمرات نگرش به روابط فرا زناشویی را تبیین کند و در گام دوم با ورود متغیر پیش بین هوش هیجانی، این میزان به 6 درصد افزایش می یابد. بنابراین هوش معنوی قوی ترین متغیر پیش بین برای کاهش نمرات نگرش به روابط فرا زناشویی در دانشجویان است. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که با افزایش هوش هیجانی و هوش معنوی، نگرش سهل گیرانه به روابط فرا زناشویی کاهش یافت و هوش معنوی قوی ترین متغیر پیش بین برای کاهش نمرات نگرش به روابط فرا زناشویی در دانشجویان بود.

زمینه و هدف: اضطراب از جمله شایع ترین اختلالات روانی در جوامع انسانی به شمار رفته و بر خطاهای شناختی افراد تاثیر می گذارد و آموزش هوش اخلاقی می تواند در زمینه کاهش این خطای شناختی تاثیرگذار باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش هوش اخلاقی بر خطاهای شناختی زنان مبتلا به اضطراب فراگیر صورت گرفت. روش ومواد: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد بود. از بین زنان مبتلا به اضطراب فراگیر که با نامه تشخیص روان پزشک به کلینیک مددکاری و مشاوره شهر تهران ارجاع داده شده بودند، تعداد 60 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به دو گروه آموزش و شاهد تقسیم شدند. در ابتدا پرسشنامه خطاهای شناختی Ellis بر هر دو گروه اجرا و داده ها جمع آوری شد. سپس گروه آموزش تحت آموزش هوش اخلاقی قرارگرفته و در انتها هر دو گروه به طور مجدد توسط پرسشنامه خطاهای شناختی Ellis آزمون شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس در نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سنی زنان شرکت کننده در گروه آزمایش 33/1(4/7) و گروه شاهد 33/7(4/1) می باشد. میانگین (انحراف معیار) خطاهای شناختی زنان مبتلا به اضطراب فراگیر در پیش آزمون در گروه آزمایش از 4/1 (0/5) به 2/2 (0/3) در پس آزمون کاهش یافت (P<0. 01, F=48. 2). اما میانگین (انحراف معیار) خطاهای شناختی در گروه کنترل، از 3. 2 (0. 74) به 3. 0 (0. 38) رسید (0/05

زمینه و هدف: استحکام روابط زناشویی بدون داشتن روابط جنسی رضایت بخش به خطر می افتد و در این بین، اختلال در عملکرد جنسی می تواند منجر به کاهش رضایت و خودکارآمدی جنسی داشته باشد. این تحقیق با هدف تعیین رابطه اختلال در عملکرد جنسی و رضایت جنسی با میانجی گری خودکارآمدی جنسی انجام شده است. روش و مواد: روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان متاهل مراجعه کننده به سراهای محله منطقه 7 شهر تهران بودند که 133 نفر به طور در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های رضایت جنسی، پرسشنامه عملکرد جنسی زنان و پرسشنامه خودکارآمدی به دست آمد. داده ها با آزمون همبستگی پیرسون، با کمک نرم افزار SPSS-22 و تحلیل مسیر با بکارگیری نرم افزار AMOS-22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: با افزایش اختلال در عملکرد جنسی با میانگین (انحراف معیار) 15/2(5/4)، رضایت جنسی 98/5(15/3) کاهش می یابد (0/01>P) و با افزایش میزان خودکارآمدی جنسی با میانگین (انحراف معیار) 18/3 (5/7)، رضایت جنسی افزایش می یابد (0/01>P). همچنین اثر مستقیم اختلال عملکرد جنسی بر رضایت جنسی 0/54-و اثر غیر مستقیم آن به واسطه خودکارآمدی جنسی 0/14 بود، که نشان می دهد، خودکارآمدی جنسی، تاثیر منفی اختلال عملکرد جنسی بر رضایت جنسی را کاهش می دهد. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که خودکارآمدی جنسی نقش واسطه ای معناداری میان اختلال عملکرد جنسی و رضایت جنسی ایفا کرد، به طوری که وقتی خودکارآمدی جنسی افزایش یافت، تاثیر منفی اختلال عملکرد جنسی بر رضایت جنسی کمتر شد.

زمینه و هدف: بیماری لوپوس به دلیل ماهیت مزمن و ناتوان کننده آن می تواند منجر به ایجاد اثرات نامطلوبی به ویژه در زنان مبتلا شده و سبب کاهش کیفیت زندگی، کاهش اعتماد به نفس و افزایش تنش روانی فرد شود. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری و خودگسستگی بیماران زن مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستماتیک شهر تهران بود. روش و مواد طرح پژوهش تجربی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. این مطالعه با مشارکت 60 از بیماران زن مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستماتیک شهر تهران از اول خرداد تا پایان شهریور سال 1397 انجام شد. این افراد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. 30 نفر در گروه آزمایش و 30 نفر در گروه گواه به صورت تصادفی تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه تاب آوری و پرسشنامه خودگسستگی بود. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری و تحلیل کوواریانس یک راهه با استفاده از نرم افزار SPSS-20 صورت گرفت. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن گروه آزمایش (6/9) 33/5و گروه گواه (5/9) 34/7سال بود. میانگین (انحراف معیار) تاب آوری گروه آزمایش در پیش آزمون (5/3) 42/5 بود که در پس آزمون به (8/5) 50/4افزایش یافت (0/01>P) اما میانگین (انحراف معیار) گروه گواه در پیش آزمون، (9/2) 28 بود که در پس آزمون به (8/7) 30/2 رسید که این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. میانگین (انحراف معیار) خودگسستگی گروه آزمایش در پیش آزمون (4/2) 44/8بود که در پس آزمون به (5/3) 32/4 کاهش یافت (0/01>P) اما میانگین (انحراف معیار) خودگسستگی گروه گواه در پیش آزمون، (3/6) 48/2بود که در پس آزمون به (3/2) 48 رسید که این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد، درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی، تاب آوری بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستماتیک را افزایش و خودگسستگی را در آنها کاهش داد.

زمینه و هدف: در حیطه روان درمانی کودکان تلاش های گسترده ای به منظور درگیر ساختن والدین در فرایند درمان کودکان مبتلا به نشانگان آسیب شناسی روانی انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش تعامل والد-کودک و آموزش فرزندپروری به شیوه Adler-Dreikurs بر نشانگان بالینی کودکان انجام شد. روش و مواد: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه شاهد انجام شد. جامعه آماری مادران مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 11 شهر مشهد در نیمه دوم سال 1396 بودند. تعداد 60 نفر همراه فرزندشان به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه شاهد، هر گروه 20 نفر قرار گرفتند. ابتدا پیش آزمون برگزار شد. سپس اعضای گروه تعامل والد-کودک، 15 جلسه آموزش در حوزه تعامل والد-کودک و اعضای گروه فرزندپروری به شیوه Adler-Dreikurs، 10 جلسه آموزش مبتنی بر رویکرد Adler-Dreikurs دریافت کردند. گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکرد. بعد از اتمام دوره های آموزشی، پس آزمون و دو ماه بعد، آزمون پیگیری از شرکت کنندگان سه گروه گرفته شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه سیاهه رفتاری کودک (CBCL)-Achenbach انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش ازتحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با بکارگیری نرم افزار SPSS-21 استفاده شد. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن مادر و کودک در گروه های تعامل والد-کودک (4/5) 32/2و (1/5) 9 و در Adler-Dreikurs (3/7) 33/9و (1/5) 9/6 و در شاهد (4/2) 32/7و (1/4) 9 سال بود. میانگین (انحراف معیار) نشانگان بالینی در گروه والد-کودک از (9/6) 170/5، در مرحله پیش آزمون به (13) 153/4در پس آزمون و (9) 155/9پیگیری کاهش یافت (P<0/05). همچنین در گروه Adler-Dreikurs میانگین (انحراف معیار) نشانگان بالینی از (19/1) 173/1در مرحله پیش آزمون، به (8/1) 134/9 در پس آزمون و (11) 136/6در مرحله پیگیری کاهش یافت (P<0/05). اما در گروه شاهد نمرات نشانگان بالینی در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی نداشتند. مقایسه دو گروه مداخله نشان داد میانگین نمرات نشانگان بالینی در گروه مداخه به شیوه Adler-Dreikurs کاهش بیشتری نسبت به گروه تعامل کودک-والد داشته است (P<0/05). نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که آموزش تعامل والد-کودک و آموزش فرزندپروری به شیوه Adler-Dreikurs هر دو باعث کاهش نشانگان بالینی کودکان شدند اما آموزش فرزندپروری به شیوه Adler-Dreikurs اثربخشی بیشتری داشت.

زمینه و هدف: ذهن آگاهی یک سازه چند بعدی است و ابعاد مختلف آن می تواند بر کاهش و بهبود علایم و نشانه های جسمانی و هیجانی در افراد مبتلا به اختلالات مختلف نقش مهمی ایفا کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین ساختار عاملی و ویژگی های روان سنجی پرسشنامه جامع تجارب ذهن آگاهی در دانشجویان بود. روش و مواد: روش این پژوهش از نوع همبستگی و تحلیل عاملی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن که در نیم سال اول تحصیلی 98-1397 در حال تحصیل بودند که تعداد 473 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. برای به دست آوردن داده ها از پرسشنامه جامع تجارب ذهن آگاهی و مقیاس بهوشیاری استفاده شد و داده ها با استفاده از روش های ضریب همبستگی و تحلیل عاملی اکتشافی و نرم افزار آماری SPSS-22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن شرکت کنندگان پسر (6/2) 25/1و دختر (5/4) 23/8سال بود. پرسشنامه جامع تجارب ذهن آگاهی از سه مولفه تشکیل شده است. میانگین (انحراف معیار) مولفه درک همراه با بینش و تمرکز زدایی فعال (9/5) 52/3، مولفه آگاهی از تجارب درونی و بیرونی (6/5) 48/7، مولفه عمل با آگاهی، پذیرش و جهت گیری بدون قضاوت (5/9) 26/4و ضریب آلفای کرونباخ آن به ترتیب 0/85، 720 و 0/61 به دست آمد. میانگین (انحراف معیار) نمره کل پرسشنامه برابر با (14/8) 127/5و ضریب آلفای کرونباخ آن 0/90 بود. هر سه مولفه پرسشنامه جامع تجارب ذهن آگاهی به همراه نمره کل آن به صورت مثبت با نمرات پرسشنامه ذهن آگاهی (MAAS) همبسته اند (0/01>P). نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که پرسشنامه جامع تجارب ذهن آگاهی در دانشجویان از همسانی درونی و روایی همگرای مناسبی برخوردار بود.

زمینه و هدف: اعتیاد به اینترنت در میان جوانان و به خصوص دانشجویان به یک مشکل عمده اجتماعی تبدیل شده است. به نظر می رسد با توجه به اثرات اجتماعی و روانشناختی مشارکت در فعالیت های ورزشی بتوان از اثرات زیان بار اعتیاد به اینترنت کاست. هدف این پژوهش تعیین رابطه بین میزان مشارکت ورزشی و اعتیاد به اینترنت در دانشجویان دانشگاه های شهرکرد بود. روش و مواد: روش تحقیق همبستگی و از نوع کاربردی بود که به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری آن دانشجویان دانشگاه های شهرکرد در سال تحصیلی 97-1396 بودند. از این میان 379 نفر به صورت تصادفی و سهمیه ای انتخاب و به صورت داوطلبانه در تحقیق مشارکت کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه محقق ساخته میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی دانشجویان برحسب میزان دقیقه در هفته و پرسشنامه اعتیاد به اینترنت Young جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS-23 و روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه، 188 (49/6%) نفر از شرکت کنندگان مرد و 191 (50/4%) نفر زن بودند. با افزایش مشارکت ورزشی با میانگین (انحراف معیار) (8/3) 105/3میزان اعتیاد به اینترنت (0/8) 2/2 درمیان دانشجویان کاهش یافت (0/05>P). همچنین متغیر مشارکت ورزشی اعتیاد به اینترنت را پیش بینی می کند، به این ترتیب که با افزایش یک واحد در نمره متغیر مشارکت ورزشی، اعتیاد به اینترنت 0/33 واحد کاهش می یابد. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که با افزایش مشارکت در فعالیت های ورزشی میزان اعتیاد به اینترنت دانشجویان دانشگاه های شهرکرد کاهش یافت.

زمینه و هدف: تاب آوری از جمله عواملی است که می تواند از بروز مشکلات روانی در میان جوانان و نوجوانان پیشگیری کند. هدف پژوهش حاضر، طراحی و تبیین مدل تاب آوری روان شناختی بر اساس احساس حمایت اجتماعی از طریق سخت رویی در دانش آموزان دوره متوسطه شهر ساری بود. روش و مواد: پژوهش حاضر از نوع همبستگی با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری مطالعه کلیه دانش آموزان دوره متوسطه اول مدارس شهرستان ساری بودند که به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای 280 نفر از آنها انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس تاب آوری، پرسشنامه حمایت اجتماعی و مقیاس سخت رویی استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و الگویابی معادلات ساختاری با بکارگیری نرم افزارهای SPSS-22 و AMOS-22 استفاده شده است. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن دانش آموزان پسر، (2/4) 13/4و دختر (2/5) 13/8سال بود که دامنه سنی از 13 تا 14 سال را شامل می شد. با افزایش میانگین (انحراف معیار) حمایت اجتماعی (7/7) 45/3، سخت رویی (16/1) 89/4و تاب آوری (14/6) 84/3افزایش یافت. همچنین سخت رویی در رابطه بین حمایت اجتماعی و تاب آوری نقش میانجی داشت. از بین مولفه های حمایت اجتماعی، بیشترین اثرگذاری، مربوط به حمایت خانواده با بار عاملی 0/87 و در متغیر تاب آوری بیشترین اثرگذاری، مربوط به مولفه های تصور از شایستگی و پذیرش محبت با بار عاملی 0/75 و در سخت رویی، بیشترین اثرگذاری، مربوط به مولفه تعهد با بار عاملی 0/89 بود. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که با افزایش حمایت اجتماعی، سخت رویی و تاب آوری افزایش یافت. همچنین به واسطه افزایش سخت رویی، تاثیر حمایت اجتماعی بر تاب آوری به میزان جزیی بیشتر شد.

زمینه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیشرونده است که عملکرد حسی-حرکتی را تحت تاثیر قرار می دهد و ناتوانی جسمانی ناشی از آن منجر به اختلال در سلامت روانی افراد نیز می گردد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر علائم بهبودی ناتوانی جسمانی و بهزیستی روانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش و مواد: این مطالعه به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون در سه مرحله و با دو گروه آزمایش و گواه انجام شد. جامعه آماری، بیماران عضو جامعه مولتیپل اسکلروزیس شهر تهران بودند که از بین آن ها، 60 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش وگواه قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های ناتوانی جسمانی Vickreyو بهزیستی روانی Ryff جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-19 و آزمون های تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از شرکت کنندگان در مطالعه 27 (45%) مرد و 33 (55%) زن بودند. میانگین (انحراف معیار) نمره ناتوانی جسمانی در گروه آزمایش از (0/5) 3/9 قبل از مداخله به (1/3) 2/8 بعد از مداخله و (1/4) 3/0 در دوره پیگیری کاهش یافت (0/001=P). ولی تغییرات در گروه گواه معنی دار نبود. میانگین (انحراف معیار) نمره کل بهزیستی روانشناختی در گروه آزمایش از (7/7) 45/5قبل از مداخله به (6/4) 65/9بعد از مداخله و (4/5) 67/7در دوره پیگیری افزایش یافت (0/002=P). میانگین (انحراف معیار) نمره مولفه های بهزیستی روانی در گروه آزمایش شامل استقلال از (2/3) 9/9 قبل از مداخله به (2/5) 12/6بعد از مداخله و (2/6) 12/7در دوره پیگیری (0/02=P)، نمره تسلط بر محیط از (1/5) 7/7 قبل از مداخله به (1)9/7 بعد از مداخله و (1)9/7 در دوره پیگیری (0/03=P)، نمره رشد شخصی از (2/1) 6/8 قبل از مداخله به (2/6) 8/5 بعد از مداخله و (2/5) 8/7در دوره پیگیری (0/04=P)، ارتباط مثبت با دیگران از (2/5) 7/6 قبل از مداخله به (2/1) 10/1بعد از مداخله و (2/4) 10/8در دوره پیگیری (0/04=P)، هدفمندی در زندگی از (2/7) 6/8 قبل از مداخله به (2)11/7بعد از مداخله و (2/6) 12/1در دوره پیگیری (0/01=P)، و پذیرش از (2/2) 6/9 قبل از مداخله به (3/6) 13/3بعد از مداخله و (3/1) 13/7در دوره پیگیری (0/004=P) افزایش یافتند. تغییرات نمرات مولفه های بهزیستی روانی در گروه گواه معنی دار نبود. نتیجه گیری: مطالعه نشان دادکه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی موجب بهبود ناتوانی جسمانی و بهزیستی روانی، در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز شد.

زمینه و هدف: امروزه با گسترش دسترسی به اینترنت و شیوع روز افزون استفاده از محصولات هرزه نگاری در بین اقشار مختلف جامعه، مقابله با مصرف هرزه نگاری و پیامدهای زیان بار فردی و اجتماعی آن مورد توجه متخصصان سلامت جامعه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی بسته مشاوره زوجی تلفیقی بر میل به هرزه نگاری اینترنتی سه مرد متاهل بود. روش و مواد: این پژوهش یک مطالعه مداخله ای بدون شاهد بود که به عنوان یک مطالعه آزمایشی تلقی می شود. نمونه مورد پژوهش شامل سه مرد متاهل با استفاده روزانه زیاد از هرزه نگاری اینترنتی و همسرانشان بود که از بین زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره مناطق سه و پنج اصفهان از دی تا اسفند 1397، به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. مداخله شامل 14 جلسه براساس تلفیق راهبردها و تکنیک های نظم بخشی هیجان و آموزش جنسی بود. میل به هرزه نگاری اینترنتی مردان به وسیله پرسشنامه هوس هرزه نگاری قبل از مداخله (3 تا 5 بار)، زمان مداخله (4 بار) و پیگیری (3 بار) و در مجموع برای همه افراد 36 بار اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری نمودارها انجام شد. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) میل به هرزه نگاری اینترنتی مشارکت کننده شماره 1 قبل از مداخله (0/6) 76/3بود که در زمان مداخله به (18/5) 50/2و در پیگیری به (1) 25 کاهش یافته است. میانگین (انحراف معیار) میل به هرزه نگاری اینترنتی مشارکت کننده شماره 2 قبل از مداخله (1/6) 70 بود که در زمان مداخله به (13/7) 47/2و در پیگیری به (1/1) 28/6 کاهش یافته است. میانگین (انحراف معیار) میل به هرزه نگاری اینترنتی مشارکت کننده شماره 3 قبل از مداخله (0/8) 74/2بود که در زمان مداخله به (16/8) 50/7و در پیگیری به (0/6) 25/3کاهش یافته است. شاخص ناهمپوشی داده های بین دو موقعیت مجاور نشان داد که مداخله برای هرسه مشارکت کننده با 100% اطمینان موثر بوده است. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که بسته مشاوره زوجی تلفیقی موجب کاهش میل به هرزه نگاری اینترنتی در مردان متاهل شد.

زمینه و هدف: ازدواج و تشکیل خانواده یکی از عوامل موثر در بهداشت روان و شیوه زندگی افراد محسوب می شود که نقش آن در کاهش نابسامانی های فردی و اجتماعی مشخص گردیده است. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر پشیمانی از انتخاب همسر در افراد متاهل در حال تحصیل در مقطع متوسطه شهرستان گنبد کاووس بود. روش و مواد: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون، پس آزمون با یک گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد متاهل در حال تحصیل در مقطع متوسطه شهرستان گنبدکاووس در سال تحصیلی 97-1396 بودندکه تعداد 60 نفر از آنها به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. هر دو گروه در پیش آزمون شرکت کردند، بعد برای گروه آزمایش ده جلسه 90 دقیقه ای هفتگی آموزش شناختی رفتاری برگزار شد ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد، سپس از هر دو گروه پس آزمون و آزمون پیگیری بعد از 45 روز به عمل آمد. داده ها با استفاده از مقیاس پشیمانی از همسر جمع آوری و با کمک روش تحلیل کواریانس یک راهه و نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن شرکت کنندگان در گروه آزمایش (7/5) 33/1و در گروه گواه (6/8) 34/6سال بود. میانگین (انحراف معیار) نمره پشیمانی از انتخاب همسر گروه آزمایش از (2/4) 31/2در پیش آزمون به (3/1) 20/1در پس آزمون و (1/7) 18/4در پیگیری کاهش یافت (0/001>P) اما میانگین (انحراف معیار) نمرات پشیمانی از انتخاب همسر گروه گواه در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی نداشته است. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که آموزش شناختی رفتاری منجر به کاهش پشیمانی از همسر در میان افراد متاهل در حال تحصیل در مقطع متوسطه شد.