مشاوره کاربردی
سال:1398 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

هدف از پژوهش حاضر بررسی مؤلفه های معنوی در معلولین با تجربه رشد پس از آسیب بود. روش پژوهش کیفی و با استفاده از تحلیل محتوای کیفی انجام گرفت. مشارکت کنندگان معلولین ناشی از تصادف خودرویی بودند. شرکت کنندگان ابتدا توسط پرسش نامه رشد پس از آسیب (Tedeschi & Calhoun) ارزیابی شدند و سپس مورد مصاحبه نیمه ساختاریافته قرار گرفتند. داده ها با استفاده از کدگذاری باز و محوری منجر به 83 کد باز و 22 کد محوری شد. (اعتقاد به هدفمندی خلقت، امیدبخشی آخرت و اعتقاد به وجود حکمت الهی). این پژوهش درکی تازه از ابعاد رشد معنوی در افراد رشد یافته پس از آسیب در بافت فرهنگی و دینی ایرانی فراهم نمود. نتیجه این پژوهش نشان داد معلولیت در کنار محدودیت ها و مشکلاتی که برای فرد معلول ایجاد می کند، منجر به تغییرات و رشد معنوی در ابعاد مختلف می شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر عملکرد خانواده و الگوهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل انجام گرفت. جامعه ی این پژوهش شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران بود. 30 زوج متقاضی طلاق به روش نمونه گیری هدفمند-داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 زوج) و کنترل (15 زوج) اختصاص یافتند. شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به صورت گروهی، هفته ای یک بار در 8 جلسه 120 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. شرکت کننده ها به پرسش نامه های سنجش خانواده و الگوهای ارتباطی در پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. داده ها به روش آماری تحلیل کوواریانس و نرم افزار آماری 22-SPSS تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون بین میانگین نمرات پس آزمون گروه های آزمایش و کنترل در مؤلفه های عملکرد خانواده (حل مشکل، همراهی عاطفی، آمیزش عاطفی و کنترل رفتار و نه در مؤلفه های نقش و تعاملات)، و مؤلفه های الگوهای ارتباطی به جز مؤلفه ارتباط سازنده متقابل تفاوت معنادار وجود دارد. در مجموع، نتایج این پژوهش حاکی از تأثیر شناخت درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر عملکرد خانواده و الگوهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق بود

تصمیم گیری در روابط عاشقانه مثل شروع یک دوره آشنایی، پیشنهاد ازدواج یا پایان دادن به یک رابطه می تواند عواقب درازمدت و مهمی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش قبل از ازدواج به شیوه برنامه آگاهی و انتخاب های بین فردی (PICK) بر تصمیم گیری دانشجویان مجرد بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. 36 دانشجوی مجرد بر اساس نمره یک انحراف معیار پایین تر از میانگین در مقیاس تصمیم گیری ارتباطی و بر اساس معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (18 نفر) و گروه کنترل (18 نفر) قرار گرفتند. شرکت کننده ها، مقیاس تصمیم گیری ارتباطی را در دو نوبت (پیش آزمون، پس آزمون) تکمیل کردند. گروه آزمایش 9 جلسه در برنامه آگاهی و انتخاب های بین فردی (PICK) به مدت 90 دقیقه دو بار در هفته شرکت کردند. یافته ها نشان داد که آموزش برنامه آگاهی و انتخاب های بین فردی (PICK) منجر به افزایش آگاهی از تصمیم گیری شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است؛ بنابراین، آموزش قبل از ازدواج به شیوه برنامه آگاهی و انتخاب های بین فردی (PICK) می تواند یک روش مناسب برای بهبود تصمیم گیری در انتخاب همسر باشد.

گسترش فضای مجازی، زمینه ارتباطات مجازی در میان نوجوانان و گروه های همسالان شان را فراهم ساخته است و در نتیجه ممکن است آسیب های ارتباطی در فضای مجازی ایجاد گردد. خشونت مجازی یکی از آسیب هایی است که می تواند زمینه را برای انواع خشونت های متداول فراهم کند. هدف پژوهش حاضر بررسی تجارب نوجوانان از خشونت و پرخاش گری در فضای مجازی به روش کیفی از نوع پدیدارشناسی بود. اطلاعات با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته و به روش کولایزی جمع آوری می گردید. 16 دانش آموز 14 تا 16 ساله منطقه 18 تهران که در شبکه های اجتماعی مجازی فعال بودند بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند. تحلیل مصاحبه ها منجر به شناسایی 2 مضمون اصلی (حاضرجوابی و قلدرنمائی) و 7 مضمون فرعی (انگیزه، الگوسازی، انتقال جدال کلامی، نمایش خود جعلی، دعوای مجازی، دعوای گروهی مجازی و تشدید دعوا) و 102 مفهوم اولیه شد. به هر حال، خشونت در شبکه های اجتماعی مجازی ابتدا به صورت الگوسازی جدال کلامی تجربه می شود و سپس با نمایش خود جعلی به صورت قلدر نمائی نشان داده می شود تا نیاز به دیده شدن و مطرح شدن را ارضاء نمایند.

هدف پژوهش حاضر مطالعه و شناسایی آسیب های مؤسسه های مشاوره شغلی و کاریابی به روش پژوهش کیفی و نظریه ی زمینه ای بود. جامعه ی این پژوهش کلیه ی مدیران مؤسسات مشاوره شغلی و کاریابی داخلی و خارجی (62 مؤسسه داخلی و 6 مؤسسه خارجی) و کارجویان مراجعه کننده به این مؤسسات در استان اصفهان بود. 14 مدیر (10 مرد و 4 زن) و 9 کارجو (6 مرد و 3 زن) به روش نمونه گیری داوطلبانه و از طریق مصاحبه انتخاب گردیدند. داده ها به روش تحلیل موضوعی کدگذاری و تفسیر شدند. از نتایج بررسی آسیب ها به روش مصاحبه عمیق در نمونه ی مدیران چهار آسیب سیستم های ضعیف، محدودیت ها، گسستگی و نقص عملکرد و در نمونه ی کارجویان دو آسیب نقص عملکرد و سیستم های ضعیف به دست آمد، و بررسی به روش مشاهده و تحلیل عملکرد مؤسسات نشان داد که مهم ترین آسیب مؤسسات عبارت اند از: عدم توجه به مشاوره شغلی، تحلیل مشاغل، سنجش افراد، ناآشنایی با خودشناسی و عدم تشکیل پرونده روان شناختی، عدم حضور متخصص مشاوره شغلی در هیئت مرکزی، عدم استفاده از نیروی متخصص مشاوره شغلی، تبدیل شدن مؤسسات به بنگاه های کاریابی، ناآشنایی مؤسسات مشاوره شغلی و کاریابی به مدل های مشاوره ای و برنامه های ایجاد شغل. در نتیجه با توجه به آسیب های ذکر شده توسط مدیران و کارجوها، ضروری است که هر مؤسسه ی مشاوره شغلی و کاریابی از یک مشاور شغلی با مدرک کارشناسی ارشد مشاوره ی شغلی به منظور ارائه ی خدمات مشاوره شغلی استفاده نماید.

کیفیت زندگی در دوره سالمندی به دلیل مشکلات جسمانی، روان شناختی و توان بخشی کاهش می یابد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه تأثیر درمان معنویت محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر بهبود کیفیت زندگی سالمندان انجام شد. پژوهش حاضر از طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه ی پژوهش شامل کلیه سالمندان ساکن در سرای سالمندان شهر زابل بود که 36 (سه گروه 12 نفره) سالمند بالای 60 سال در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. برنامه های معنویت درمانی گالانتر و سیگل و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در 14 جلسه 90 دقیقه ای در گروه های آزمایش برگزار گردید و پس از گذشت دو ماه، آزمون پیگیری گرفته شد. شرکت کننده ها به پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت پاسخ دادند. داده ها به روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که معنویت درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش بهبود کیفیت زندگی سالمندان می شود و آثار این بهبود در دوره پیگیری هنوز قابل مشاهده است (001/0 p <)، و روش مداخله معنویت درمانی نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر مثبت تری بر بهبود کیفیت زندگی سالمندان دارد (001/0p< ). بر اساس این نتایج می توان گفت که استفاده از روش های درمانی مبتنی بر معنویت به دلیل قرابت فرهنگی و دینی می تواند از سایر روش های درمانی از جمله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود کیفیت زندگی سالمندان کارایی بیشتری داشته باشد