مجله پرستاری و مامایی
سال:1398 | دوره:17 | شماره:11 (پی در پی 124) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: از رویکردهای نوین آموزشی که در بسیاری از دانشکده های پزشکی دنیا به عنوان روش مناسب جهت آموزش و یادگیری پذیرفته شده، برنامه درسی مبتنی بر تکلیف بوده که توسط هاردن و همکاران (1996)، در برنامه های درسی آموزش پزشکی ارایه شده است. لذا هدف از پژوهش حاضر شناسایی ویژگی ها و روش های یاددهی و یادگیری برنامه درسی تکلیف محور در رشته آموزش پرستاری است. مواد و روش کار: این پژوهش به صورت کیفی انجام گردید. بر الگوی تفسیری استوار بود و با استفاده از روش پدیدارشناسی به اجرا درآمد، شیوه جمع آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته بود که با 12 نفر از متخصصین آموزش پرستاری که معیارهای ورود رو داشتند انجام گرفت. به منظور تحلیل داده های مصاحبه شده از روش Colaizzi استفاده شد. . یافته ها: با تحلیل و ادغام یافته ها 2 مولفه اصلی شامل " ویژگی ها و روش های یاددهی و یادگیری برنامه درسی تکلیف محور " و 9 مولفه فرعی شامل "مسیله محوری، یادگیرنده محوری، انعطاف و قابلیت انطباق در سطح کلان و خرد، کاربردی و عملی بودن، روش آزمایشگاهی، شبیه سازی، حل مسیله، روش های تلفیقی، یادگیری مشارکتی"استخراج گردید. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که از میان مولفه های فرعی به دست آمده از تحلیل پاسخ های متخصصین آموزش پرستاری، مهم ترین مولفه اصلی در شناسایی ویژگی های برنامه درسی تکلیف محور (کاربردی و عملی بودن) و در مولفه اصلی روش های یاددهی و یادگیری (استفاده از روش های تلفیقی) می باشد.

پیش زمینه و هدف: کولونوسکوپی مهم ترین روش تشخیصی و درمانی برای بیماری های کلورکتال است. میزان رضایتمندی بیماران از چنین پروسیجرهای تهاجمی یک معیار مهم برای ارزیابی کیفیت مراقبت های بهداشتی است. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر آموزش تلفیقی از طریق فیلم آموزشی و کارت های تصویری بر رضایتمندی بیماران تحت کولونوسکوپی بود. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 180 بیمار سرپایی کاندید کولونوسکوپی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی ارومیه در سال 1397 انجام شده است. نمونه ها با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تخصیص داده شدند. فیلم آموزشی و کارت های آموزشی در مورد کولونوسکوپی قبل از کولونوسکوپی و در روز کولونوسکوپی برای بیمار کاندید کولونوسکوپی نمایش داده شد و اطلاعات تکمیلی ارایه و سوالات بیمار پاسخ داده شد. رضایتمندی بیماران بعد از مداخله در دو گروه توسط پرسشنامه 9-GHAA بررسی شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS نسخه 16 و روش های توصیفی و استنباطی استفاده گردید. یافته ها: میانگین نمره رضایتمندی در گروه مداخله 03/5± 07/46 و در گروه کنترل 94/7± 72/24 بود، نتایج آزمون آماری تی مستقل نشان داد که بین میانگین نمره رضایتمندی بیماران اختلاف معنی داری بین دو گروه بعد از مداخله وجود دارد (0001/0>P). بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه آموزش تلفیقی از طریق فیلم آموزشی و کارت های تصویری باعث افزایش معنی دار رضایت بیماران گردید، لذا پیشنهاد می گردد که پزشکان متخصص محترم کولونوسکوپی کننده، ریاست بیمارستان ها و همچنین دفاتر پرستاری و سوپروایزرهای آموزشی بیمارستان ها جهت ارتقاء کیفیت مراقبت و رضایت بیماران، به کارگیری چنین روش هایی، قبل از انجام پروسیجرهای اضطراب آور مدنظر قرار دهند.

پیش زمینه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری متابولیک در جهان می باشد و خودمراقبتی از راهکارهای اساسی جهت کنترل بیماری محسوب می شود. مطالعات متعدد، علت عدم انجام خودمراقبتی مطلوب در بیماران دیابتی را موانع روانی می دانند و به نظر می رسد یکی از عوامل موثر بر آن، پریشانی عاطفی باشد. بنابراین این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین خودمراقبتی با پریشانی عاطفی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی از نوع همبستگی، تعداد 380 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو، از میان افراد مراجعه کننده به مرکز تحقیقات درمانی دیابت یزد در سال 1397 به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه پریشانی عاطفی و پرسشنامه خودمراقبتی بیماران دیابتی بود. داده ها پس از جمع آوری، از طریق نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و آزمون های آماری توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره خودمراقبتی بیماران 13/13 ± 65/56 و میانگین نمره پریشانی عاطفی آنان 15/15 ± 82/40 بود، بنابراین خودمراقبتی و پریشانی عاطفی اکثر بیماران در حد متوسط بود. بر اساس ضریب همبستگی پیرسون، بین نمره خودمراقبتی و پریشانی عاطفی بیماران دیابتی همبستگی منفی و معنی دار مشاهده شد (25/0-=r، 01/0 = p). بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه کاهش پریشانی عاطفی، به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر بهبود رفتارهای خود مراقبتی بیماران می باشد، بنابراین نیاز توجه به آن در برنامه های آموزشی و مشاوره ای، جهت افزایش رفتارهای خودمراقبتی بیماران و پیشگیری از عوارض دیابت احساس می شود.

پیش زمینه و هدف: خطاهای دارویی رایج ترین خطای پزشکی است که به عنوان یکی از عناصر دخیل در ایمنی بیمار بشمار می آید و عوارضی را ایجاد کند که در اثر ترکیب دو عامل انسانی و عامل سیستمی ایجاد می شود. تعهد اخلاقی پرستاران از متغیرهای مهم رفتار فردی و سازمانی است که بر عملکرد شغلی و رفتار آنان در خوداظهاری خطاهای دارویی اثرگذار می باشد؛ مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط تعهد اخلاقی با خطاهای دارویی اظهارشده در پرستاران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است که 326 پرستار شاغل در پنج مرکز آموزشی درمانی ارومیه با روش نمونه گیری مرحله ای و با استفاده از دو پرسشنامه تعهد اخلاقی کادوزیر و خطاهای دارویی اظهارشده محقق ساخته مورد برسی قرار گرفتند. درنهایت پس از جمع آوری داده ها؛ به وسیله نرم افزار SPSS18 با استفاده از آمارهای توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نمونه ها اکثرا مونث (8/71%) با مدرک کارشناسی (7/88%) بودند. میانگین وقوع خطای دارویی در سه ماهه گذشته برابر 64/1± 1/1 برای هر پرستار بود. بیشترین نوع خطا؛ دادن دوز اشتباه، ثبت اشتباه و داروی اشتباه بود. 5/29 درصد خطاها ازنظر اهمیت در سطح متوسط و بالا بودند که 7/26 درصد منجر به آسیب در بیماران شده بود. ارتباط معنی دار بین سابقه کار و میزان خطا مشاهده شد. اکثر پرستاران نمره تعهد اخلاقی پایین (میانگین 6/7± 67/30) را کسب کردند. بین تعهد اخلاقی و نمره خطای دارویی همبستگی معنی داری یافت نشد (035/0 =r، 52/0=p). بحث و نتیجه گیری: باوجود عدم ارتباط معنادار بین خطاهای دارویی و تعهد اخلاقی به عنوان یک عامل فردی، به نظر می رسد نقش عوامل سازمانی در ایجاد خطاهای دارویی پررنگ تر می باشد. در کنار اهتمام بیشتر به رفع عوامل فردی در جهت کاهش خطاهای دارویی، ضرورت دارد که مدیران و مسوولین بهداشتی در جهت ارتقاء و بهبود عوامل سازمانی در جهت کاهش خطای دارویی و افزایش ایمنی بیمار تلاش نمایند.

پیش زمینه و هدف: کاهش میل جنسی یکی از شایع ترین انواع اختلالات عملکرد جنسی است. انجام مشاوره با رویکرد راه حل محور به دلیل این که دیدگاهی خوش بینانه و امیدبخش نسبت به مشکلات زندگی دارد، می تواند کمک های مفیدی را به زوجین در حل این مشکل ارایه دهد. مطالعه حاضر باهدف تعیین تاثیر مشاوره راه حل محور بر میل جنسی کم کار در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر همدان انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1395 روی 120 زن با کاهش میل جنسی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر همدان انجام شد. زنان به صورت تصادفی به دو گروه آزمون (60 نفر) و کنترل (60 نفر) تقسیم شدند. 7 جلسه 90 دقیقه ای برنامه مشاوره ای و مراقبتی برای گروه مداخله برگزار گردید. فرم های اطلاعات فردی و اجتماعی و پرسشنامه ارزیابی میل جنسی کم کار، قبل و بعد از جلسات مشاوره در هر دو گروه، تکمیل شدند. داده ها از طریق نرم افزار SPSS-16 و آزمون های آنالیز کوواریانس و آنالیز کوواریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد میانگین و انحراف معیار میل جنسی در گروه آزمون قبل از مداخله، 2/3± 8/8 بود که بعد از مداخله به 7/1± 7/6 رسید (001/0p=). در گروه کنترل، تفاوت معناداری بین نمرات قبل و بعد از مداخله دیده نشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان دهنده موفقیت مشاوره با رویکرد راه حل محور در بهبود میل جنسی زنان بود، بنابراین از این روش مشاوره می توان در بهبود میل جنسی زنان سود برد.

پیش زمینه و هدف: عفونت ویروس پاپیلومی انسانی (HPV) زمینه ساز سرطان بوده و پیشگیری از آن از طریق واکسن در تمام کشورها موردتوجه قرار گرفته است. ازآنجایی که مدل اعتقاد بهداشتی (HBM) یکی از کاربردی ترین مدل ها برای تعیین علل انجام و عدم انجام رفتارهای بهداشتی می باشد ازاین رو مطالعه حاضر باهدف تعیین رابطه بین سازه های HBM با قصد انجام واکسیناسیون HPV در بین دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در بین 202 نفر از دانشجویان دختر رشته پرستاری-مامایی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1398 انجام گرفت. مشارکت کننده ها بر اساس روش سرشماری انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک و سازه های HBM در زمینه HPV و واکسیناسیون آن بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS (16) استفاده گردید. 05/0>p معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از بین سازه های HBM، همه سازه ها به جز سازه موانع درک شده با قصد دانشجویان برای انجام واکسیناسیون HPV ارتباط معنی دار آماری نشان دادند. درمجموع سازه های HBM، 62 در صد واریانس قصد به واکسیناسیون HPV را تبیین کرد. قدرت پیشگویی کنندگی خودکارآمدی درک شده بیش از سایر سازه های مدل بود. نتیجه گیری: مطالعه حاضر آشکار کرد که توان HBM در تبیین قصد به انجام واکسیناسیون HPV خوب و قابل توجه بود. لذا می توان از نتایج این مطالعه برای طراحی مداخلات آموزشی جهت بهبود باورها و نگرش های زنان نسبت به واکسیناسیون HPV استفاده کرد.

پیش زمینه و هدف: واژینیسموس یکی از انواع اختلالات جنسی است که می تواند سبب ناباروری شود و علاوه بر آسیب بر سلامت روان و جنسی، مفهوم زنانگی و توانایی مادر بودن را تحت تاثیر قرار دهد. مطالعه حاضر باهدف بررسی اثربخشی هیپنوتراپی بر عملکرد جنسی، فاجعه سازی درد و باورهای غیرمنطقی درباره ترس از رابطه جنسی انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل، همراه با پیگیری دوماهه است. با استفاده از نمونه در دسترس، 30 زن مبتلا به واژینیسموس با روش کمینه سازی به صورت تصادفی در دو گروه پانزده نفری قرار گرفتند. گروه آزمایش با توجه به پیشرفت فردی هر آزمودنی، به طور میانگین در سه جلسه 90 دقیقه ای با استفاده از هیپنوتیزم و حساسیت زدایی منظم مورد درمان قرار گرفتند و گروه کنترل در این مدت تحت هیچ درمانی نبودند. دو گروه با استفاده از سه پرسشنامه عملکرد جنسی، فاجعه سازی درد و باورهای غیرمنطقی درباره دخول واژینال در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری موردسنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج تفاوت معنی داری بین دو گروه ازنظر عملکرد جنسی، فاجعه سازی درد و باورهای غیرمنطقی درباره رابطه جنسی در مرحله پس آزمون و پیگیری نشان داد (p<0/001) بطوریکه پس از خاتمه درمان تمام 13 نفر در گروه آزمایش موفق به برقراری رابطه جنسی شدند. بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که استفاده از هیپنوتیزم امکان درمان زنان مبتلا به واژ ینیسموس را در جلسات کمتر و بدون حضور همسر فراهم می کند.

پیش زمینه و هدف: کانسر پستان شایع ترین بدخیمی و دومین علت مرگ ناشی از کانسر در زنان محسوب می شود، به نظر می رسد تشخیص زودرس آن نقش مهمی در کاهش مورتالیتی و موربیدتی این بیماری داشته باشد، مطالعه حاضر با هدف تاثیر مصاحبه انگیزشی بر تغییر رفتار ماموگرافی پستان بر اساس مدل تغییر انجام شد. مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی، از نوع پیش و پس آزمون با گروه کنترل بود. 50 نفر از زنان بالای 40 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک به طور تصادفی بلوکی در دو گروه مصاحبه و کنترل وارد شدند. مصاحبه انگیزشی طی 5 جلسه یک ساعته، یک بار در هفته بر روی گروه مصاحبه انگیزشی اجرا گردید. در گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت پرسشنامه مربوط به ویژگی های دموگرافیک و پرسشنامه ارزیابی مراحل تغییر قبل و دو ماه پس از مداخله، توسط هر دو گروه تکمیل گردید. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، تی مستقل، مک نمار، مجذور کای و آزمون دقیق فیشر انجام شد. سطح معناداری نیز P<0. 05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سن در گروه مصاحبه انگیزشی و کنترل به ترتیب (19. 6) 36/49، (77. 6) 38. 49 و میانگین سن ازدواج در گروه مصاحبه (21/3) 49. 18 و در گروه کنترل (3. 42)18. 74 بوده که اختلاف معنادار نبود (P>0. 05). در گروه مصاحبه انگیزشی بین مراحل پیش تفکر و عمل قبل و 2 ماه بعد از مداخله تفاوت معناداری مشاهده نشد (به ترتیب P= 0. 333, 0. 219). درحالی که در مرحله تفکر یا آمادگی و نگهداری قبل و بعد از مصاحبه اختلاف معنادار بود (به ترتیب P= 0. 006, 0. 035). در گروه کنترل اکثریت زنان قبل از مداخله در مراحل تفکر (24 درصد) و نگهداری (32 درصد) قرار داشتند. لیکن در این گروه در هیچ یک از مراحل تغییر، تفاوت قبل با بعد از مداخله معنادار نبود (P>0. 05). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مداخله مصاحبه انگیزشی، مبتنی بر مدل مراحل تغییر در ارتقاء رفتار انجام ماموگرافی موثر بوده و می تواند موجب ارتقاء رفتارهای غربالگری می شود.