بالینی پرستاری و مامایی
سال:1398 | دوره:8 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

مقدمه تاثیر هوش هیجانی در موفقیت افراد در سازمان های بهداشتی درمانی از اهمیت خاصی برخوردار است، لذا هدف از اجرای پژوهش حاضر اثر آرام سازی بنسون و آرام سازی پیشرونده ی عضلانی بر هوش هیجانی پرستاران بخش های ویژه بوده است. مواد و روش ها در این مطالعه کارآزمایی بالینی 105 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستان آیت الله کاشانی و هاجر(س) شهرکرد در سال 1397-1398شرکت داشته، که به صورت تصادفی در دو گروه مداخله آرام سازی پیشرونده ی عضلانی (35 نفر) و آرام سازی بنسون(35 نفر) و یک گروه کنترل(35 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله آرام سازی بنسون، تمرینات آرام سازی بنسون را به مدت 20 دقیقه یک بار در روز به مدت سه ماه انجام دادند. گروه مداخله آرام سازی پیشرونده ی عضلانی، تمرینات آرام سازی را به مدت 45 دقیقه و به مدت سه ماه روزانه انجام دادند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ی هوش هیجانی شرینگ و اطلاعات دموگرافیک بود که در سه نوبت قبل از مداخله، بلافاصله و سه ماه بعد در سه گروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss نسخه18 و با سطح معنی داری (=0. 05 (p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها بر اساس نتایج آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات مشخص شد که میانگین نمرات هوش هیجانی قبل و بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله در گروه آرام سازی پیشرونده ی عضلانی تفاوت معناداری دارد(P=0. 008) درحالی که این تفاوت در گروه کنترل معنا دار نمی باشد(P=0. 515). همچینن مشخص شد که میانگین نمرات هوش هیجانی در گروه آرام سازی بنسون قبل و بلافاصله بعد از مداخله معنی دار نشد (P=0. 345) در حالیکه قبل و سه ماه بعد از مداخله در گروه آرام سازی بنسون معنی دار شد(P=0. 002) نتیجه گیری با توجه به نتایج این پژوهش دریافت می شود که روش های آرام سازی پیشرونده ی عضلانی و بنسون تاثیر مطلوبی بر هوش هیجانی دارند و می توانند به عنوان روش هایی مفید در بهبود هوش هیجانی بخش های مراقبت ویژه، اجراشده و آموزش داده شوند.

هدف کلیه یکی از تمایز یافته ترین ارگان های بدن است. اختلال در عملکرد کلیه می تواند آسیب جدی به سلامت جسمانی و روانی فرد وارد کند. در صورت نارسایی کلیه، دیالیز وظیفه کلیه را انجام خواهد داد و فرد تا آخر عمر نیازمند دیالیز می شود. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی الگوی تلفیقی مشاوره معنوی و شناختی بر تاب آوری و خودکارآمدی بیماران همودیالیزی شهر خرم آباد بود. روش کار روش پژوهش شبه آزمایشی به روش پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه بیماران همودیالیزی که در بهار سال 98 در بیمارستان شهید رحیمی شهر خرم آباد همودیالیز می شدند، تشکیل داد. روش نمونه گیری در این پژوهش بدین صورت بود که از میان کلیه افراد که در بیماراستان شهید رحیمی خرم آباد همودیالیز می شدند، با رعایت ملاک های ورود و خروج به صورت در دسترس 30 نفر انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جایگیزین شدند. س[WU1] پس در شرایط یکسان و همزمان، پیش آزمون با پرسشنامه های تاب آوری و خودکارآمدی از هر دو گروه به عمل آمد. سپس مداخله با روش الگوی تلفیقی مشاوره معنوی و شناختی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مجددا از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. یافته ها میانگین تاب آوری در پیش آزمون برای گروه آزمایش 24 و در پس آزمون 37، همچنین خودکارآمدی در این گروه قبل مداخله 26 و بعد از مداخله 39 بوده است و در گروه گواه تغییر معناداری ایجاد نشد. همچنین نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان دادکه مداخله الگوی تلفیقی مشاوره معنوی و شناختی بر افزایش تاب آوری وخودکارآمدی [WU2] بیماران تاثیر معنادار داشته است (0/001>P). نتیجه گیری با توجه به نتایج این مطالعه می توان گفت، الگوی تلفیقی مشاوره معنوی و شناختی باعث افزایش تاب آوری و خودکارآمدی بیماران همودیالیزی شده است. لذا می توان از این روش جهت افزایش تاب آوری و خودکارآمدی بیماران همودیالیز استفاده کرد.

مقدمه ناباروری یک بحران پیچیده زندگی است که منجر به فشارهای عمیق عاطفی و روانی بر زوجین می شود. ناباروری و مراحل درمان آن زمینه های به وجود آمدن استرس و ناامیدی است. هدف پژوهش حاضر بررسی بررسی تاثیر رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر استرس ناباروری و امیدواری زنان نابارور بود. روش کار روش این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز درمان ناباروری شهرستان خرم آباد در سال 1398 بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش بدین صورت بود که از میان کلیه زنان نابارور که در سال 1398دارای پرونده در مراکز درمان ناباروری شهرستان خرم آباد بودند و با رعایت ملاک های ورود و خروج به صورت تصادفی 30 نفر انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. سپس طبق شرایط یکسان و همزمان، پیش آزمون در قالب پرسشنامه های استرس ناباروری و امیدواری از هر دو گروه آزمایشی و گواه به عمل آمد. سپس مداخله با روش رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایشی اجرا شد ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مجددا از هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. یافته ها نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان داد که مداخله رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر کاهش استرس ناباروری و افزایش امیدواری زنان نابارور تاثیر مثبت و معنادار داشته است(0/001>P). نتیجه گیری با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت، رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر کاهش استرس ناباروری و افزایش امیدواری زنان نابارور تاثیر معنادار داشته است. بنابراین پیشنهاد می شود، درمان هایی از این قبیل برای ارتقای سلامت روانی در زنان نابارور استفاده گردد.

زمینه و هدف هوش معنوی بعنوان توانایی رفتار با دلسوزی و خرد همراه با آرامش درونی و بیرونی، عنصر کلیدی در رویارویی با چالش های استرس زا در بخشهای مراقبت ویژه است که پرستاران این بخشها می توانند از آن به بهترین نحو در مدیریت شرایط استرس زای بخش و بیماران بهره مند گردند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش بر ارتقاء هوش معنوی و مولفه های آن صورت گرفته است. روش بررسی این مطالعه نیمه تجربی دوگروهه پیش آزمون-پس آزمون روی 82 پرستار (40 نفر در گروه آزمون و 42 نفر در گروه شاهد) انجام شد. نمونه گیری به روش آسان در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی لرستان (شهید رحیمی و شهید مدنی) صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها مقیاس هوش معنوی کینگ با روایی و پایایی تایید شده بود. جمع آوری داده ها در سه نوبت قبل از مطالعه، بلافاصله بعد و یک ماه بعد از مطالعه انجام گردید. جلسات آموزش هوش معنوی طی 8 جلسه به صورت کارگاهی برای گروه آزمون برگزار گردید. در گروه شاهد هیچ گونه مداخله ای انجام نشد. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی و استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 15 در سطح معنی داری P=0. 05 انجام شد. یافته ها آزمون تحلیل کوواریانس (با تعدیل اثر مقادیر پایه هوش معنوی) نشان داد که اثر اصلی مداخله آموزش بر میانگین نمرات هوش معنوی معنادار بوده (p<0/05) به طوریکه میانگین نمرات هوش معنوی گروه آزمون از 53. 37 در زمان قبل از مطالعه به 78. 50 پس از مطالعه افزایش یافت. همچنین آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که اثر مداخله بر میانگین نمرات چهار حیطه هوش معنوی نیز معنادار بوده (p<0/05) به طوریکه آموزش باعث افزایش معنادار میانگین نمرات حیطه های هوش معنوی در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد گردید. نتیجه گیری از آنجا که بر اساس یافته های مطالعه حاضر پرستاران بخش ویژه قبل از مطالعه از سطح متوسطی از هوش معنوی برخوردار بوده اما آموزش کارگاهی باعث ارتقاء سطح هوش معنوی آنها شده لذا با استفاده از پروتکل های آموزش هوش معنوی و تقویت آن در پرستاران می توان به آن ها در جهت سازگاری با استرس های محیط کاری و زندگی کمک کرده و به دنبال آن کیفیت کار مراقبتی آن ها را افزایش داد.

زمینه و هدف مهم ترین عامل تاثیرگذار بر کیفیت مراقبت، توانایی پرستاران برای تصمیم گیری بالینی موثر است. از آن جا که شناسایی درک پرستاران از تصمیم گیری بالینی، گامی مهم درجهت ارتقاء کیفیت مراقبت هاست، این مطالعه با هدف تعیین درک پرستاران از تصمیم گیری بالینی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام شد. روش بررسی مطالعه از نوع توصیفی بود. جامعه پژوهش را پرستاران بالینی شاغل در بیمارستان های آیت الله کاشانی و هاجر(س) شهرکرد و سیدالشهداء(ع) فارسان تشکیل دادند. از این جامعه 300 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و نسخه فارسی مقیاس تصمیم گیری بالینی در پرستاران (CDMNS) جمع آوری شد و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (من ویتنی و کروسکال والیس) و نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 تحلیل شد. یافته ها میانگین نمره کل درک پرستاران از تصمیم گیری بالینی 53/13± 11/119 بود که در سطح بالایی قرار داشت. میانگین نمرات تصمیم گیری در خرده مقیاس های جستجو برای راهکارها یا پیشنهادات جایگزین، غربال کردن اهداف و ارزشها، ارزشیابی و ارزشیابی مجدد پیامدها و جستجوی اطلاعات و تلفیق بیطرفانه اطلاعات جدید به ترتیب (38/3± 15/29)، (50/3± 76/33)، (1/4± 9/25) و (2/4± 30/29) بود که در خرده مقیاس جستجوی اطلاعات و تلفیق بی طرفانه اطلاعات جدید در سطح پایین تری قرار داشت. همچنین نتایج نشان داد که سن، سابقه کاری و بخش محل کار با نمرات درک از تصمیم گیری رابطه معناداری داشتند (P<0/05). بطوری که با افزایش سن و سابقه کاری درک از تصمیم گیری کاهش یافت. همچنین درک از تصمیم گیری پرستاران بخش قلب بیشتر از سایر بخش ها بود. نتیجه گیری با توجه به پایین بودن درک پرستاران از تصمیم گیری بالینی در خرده مقیاس جستجوی اطلاعات و تلفیق بی طرفانه اطلاعات جدید خصوصا در پرستاران با سابقه کاری بالا لازم است جهت افزایش توانایی پرستاران باسابقه در زمینه جستجوی اطلاعات جدید برنامه ریزی صورت گیرد.

زمینه و هدف متداول ترین روش درمان سنگ های کلیوی، سنگ شکنی برون اندامی است. اکثر بیماران در طی این پرویسجر دچار اضطراب می شوند. توجه به اضطراب این بیماران بر روند بهبودی آنان بسیار اثرگذار است لذا هدف از این مطالعه، مقایسه بررسی تاثیر انحراف فکر بر سطح اضطراب بیماران تحت سنگ شکنی برون اندامی بوده است. روش بررسی این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال 1397 بر روی 120بیمار که جهت عمل سنگ شکنی برون اندامی به بیمارستان آیت ا. . کاشانی شهرکرد مراجعه نمودند، انجام شد. بیماران به روش در دسترس وارد مطالعه شدند و به روش شبه تصادفی طبقه ای به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمون علاوه بر مراقبت روتین، حین عمل آوای طبیعت همراه با مناظر زیبای آن را دریافت کردند و گروه کنترل تنها مراقبت روتین دریافت کردند. میزان اضطراب بیمار بر اساس پرسشنامه اشپیل برگر اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و آزمون t و تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها میانگین تغییرات نمره اضطراب در گروه دریافت کننده انحراف فکر، 98± 56/21-و در گروه کنترل 12/8± 21/5-بود که بین گروه کنترل و گروه دریافت کننده انحراف فکر از نظر تغییرات نمره اضطراب اختلاف معنادار بود(p=0/001). نتیجه گیری روش انحراف فکر در کاهش سطح اضطراب در بیماران تحت سنگ شکنی برون اندامی موثر است و می تواند در آینده در مدیریت اضطراب این بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

پیش زمینه و هدف سلامت عمومی، صرفا نداشتن بیماری یا ناتوانی نیست، بلکه حالتی از رفاه بوده که با توجه به آن فرد قادر است با استرس های معمول زندگی کنار آمده، از نظر شغلی و تحصیلی مفید واقع شود. عوارض بیماری مولتیپل اسکلروزیس والدین تاثیرات بالقوه ای بر سلامت عمومی فرزندان دارد. لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر برنامه مبتنی بر مدل سازگاری روی بر سلامت عمومی فرزندان بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد. مواد و روش ها این مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی 80 نفر از فرزندان جوان مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس، عضو انجمن ام اس و سازمان بهزیستی شهرکرد در سال 1397 انجام گردید. نمونه ها بصورت در دسترس انتخاب، فرم بررسی روی، توسط آن ها تکمیل و افرادی که کمتر از 80 درصد نمره کسب کردند، وارد مطالعه و به صورت تصادفی به گروه کنترل و مداخله تخصیص یافتند. پرسشنامه سلامت عمومی GHQ_28، در هر دو گروه قبل، بلافاصله بعد و دو ماه بعد از مداخله تکمیل گردید. در گروه مداخله برنامه مبتنی بر مدل سازگاری روی تدوین، اجرا و پیگیری شد. شامل شش جلسه بود که دو جلسه آموزش و ارائه مطالب عمومی و چهار جلسه آموزش و مداخله مستقیم توسط پژوهشگر (با مشارکت و همکاری مشاور روانشناس) برای هر شرکت کننده(1) انجام شد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار21 SPSS و آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها قبل از مداخله، میانگین نمرات سلامت عمومی بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت(716/0p=). ولی بلافاصله بعد(p=0/025) و دو ماه بعد از مداخله(p<0/001) تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد. نمرات سلامت عمومی در گروه مداخله افزایش معنی داری نشان داد. نتیجه گیری استفاده از برنامه مبتنی بر مدل سازگاری روی، بر سلامت عمومی فرزندان مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس تاثیر مثبت دارد.

زمینه وهدف نوزادان نارس از یک سو جهت حفظ حیات و ادامه روند تکامل سیستم های بدن نیاز به بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان(NICU) دارند. از سوی دیگر مواجهه متعدد با پروسیجر های تهاجمی می تواند باعث ایجاد استرس های زیادی شود که با تکامل عصبی حسی او مغایرت دارد. مشاهده مستقیم نوزاد و شناخت رفتار های نوزاد می تواند پرستاران را در انجام مراقبت های حمایتی تکاملی یاری رسانده و باعث کنترل درد و استرس در آنان شود؛ لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر لالایی بر تغییرات الگوی خواب نوزادان نارس بدنبال ساکشن لوله تراشه انجام گرفت. روش بررسی در این کارآزمایی بالینی 25 نوزاد بستری شده در بخش NICU بیمارستان حضرت زینب(س) شیراز در سال 1395 مورد بررسی قرار گرفت. به منظور اختصاص تصادفی نمونه ها با استفاده از روش پاکت بسته دو حالت A وB در نظر گرفته شد. اگر نوزاد در حالت A قرار می گرفت ابتدا 10 دقیقه قبل و ده دقیقه بعد از ساکشن از طریق هدفون صوت لالایی پخش شد ودر 24 ساعت بعد هدفون بدون پخش لالایی(سکوت) برای نوزاد گذاشته می شداگر در حالت B بود عکس آن صورت می گرفت. در نهایت هر نوزاد دو بار مورد ارزیابی قرار می گیرد. در هر دو حالت پاسخ های فیزیولوژیک فیلم برداری شده از طریق ابزار APIB ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون من ویتنی تحلیل شد. یافته ها نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمره خواب ده دقیقه قبل از ساکشن در گروه لالایی و سکوت مشاهده نشد(p=0/77)، اما میانگین نمره خواب ده دقیقه بعد از ساکشن در دو گروه، تفاوت معناداری نشان داد (p=0/004) همچنین مقایسه میانگین نمره خواب در گروه لالایی قبل و بعد از ساکشن و همچنین در گروه سکوت با سطح معناداری 0/001 تفاوت معناداری را نشان داد. نتیجه گیری با توجه به یافته های این مطالعه لالایی بهبود الگوی خواب نوزادان نارس بدنبال پروسیجر دردناک موثراست لذا توصیه می شود پرستاران از این روش به عنوان مداخله ی موثر در بهبود الگوی خواب نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان استفاده کنند.