مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1388 | دوره:31 | شماره:4 |تعداد مقالات:25

زمینه و هدف: بالا رفتن سن و سالمندی عامل مهمی در کاهش توده استخوانی و به دنبال آن پوکی استخوان می باشد. کاهش توده استخوانی ممکن است به دلیل کاهش تشکیل استخوان و افزایش تجزیه استخوانی باشد. عنصر روی به عنوان یک ریز مغذی ضروری اثرات تحریکی و مثبت بر فعالیت استئوبلاستها، تشکیل استخوان، مهار فعالیت استئوکلاستها و بازجذب استخوان در شرایط آزمایشگاهی دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مکمل روی بر چگالی توده استخوان طراحی گردید. روش بررسی: این پژوهش به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بر روی 32 زن یائسه مبتلا به پوکی استخوان مراجعه کننده به کلینیک شیخ الرئیس شهر تبریز انجام شد. افراد به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند.گروه مداخله (N=14) در یافت روزانه یک عدد کپسول 220 میلی گرمی سولفات روی حاوی 50 میلی گرم روی، گروه دارونما (N=19) دریافت روزانه دارو نما به مدت 90 روز دریافت کردند. اطلاعات فردی و پزشکی افراد با استفاده از پرسشنامه و دریافت غذایی با استفاده از 3 روز یادآمد 24 ساعته در شروع و پایان مطالعه تعیین شد. چگالی توده استخوانی با روش X-ray absorptiometry در ابتدا و انتهای مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی جامعه مورد مطالعه 57.96 سال و میانگین سن یائسگی زنان مبتلا به پوکی استخوان 48.61 سال برآورد شد. تفاوت معنی داری از نظر سن، شاخصهای تن سنجی سطح، تحصیلات و دریافت مواد مغذی مخصوصا روی، بین گروهها وجود نداشت. تغییر در میانگین دریافت موادمغذی در طول مطالعه نیز معنی دار نبود. میانگین دریافت روی از رژیم غذایی در این گروه از افراد به طور معنی داری پایین تر از مقادیر توصیه شده غذایی بود. بررسی و مقایسه چگالی توده استخوانی در دو گروه نشان داد که در گروه مداخله پس از 90 روز مکمل یاری چگالی توده استخوانی %5.15 و در گروه دارونما %2.8 بهبود یافته بود گرچه این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (P=0.08).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده احتمال وجود اثرات مثبت مکمل یاری با روی بر چگالی توده استخوانی در زنان یائسه می باشد و انجام مطالعات بیشتر در حجم نمونه بیشتر پیشنهاد می گردد.

زمینه و اهداف: آگاهی از اصول تغذیه سالم و بکارگیری آن از سوی زنان که اغلب نقش مدیریت تغذیه ای خانواده ها را نیز بر عهده دارند بر روی سلامت سایر افراد خانواده تاثیر مستقیمی دارد. این مطالعه با هدف تعیین آگاهی، نگرش و عملکرد تغذیه ای زنان شاغل دانشگاه علوم پزشکی تبریز و مداخله جهت اصلاح این متغیرها انجام گرفت. روش بررسی: این پژوهش مداخله ای بر روی 447 نفر از زنان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفت. ابتدا آگاهی، نگرش و عملکرد تغذیه ای نمونه ها با استفاده از پرسشنامه تعیین گردید. سپس مداخله آموزشی جهت دادن آگاهی درباره روشهای تغذیه صحیح به صورت یک جلسه سخنرانی (حدودا دو ساعت) و ارایه یک کتابچه آموزشی انجام گرفت. 2 ماه بعد از آن ارزشیابی تاثیر مداخله بوسیله پرسشنامه انجام گرفت. برای آنالیز داده ها از روشهای آماری آزمون مک نمار، آزمون ککران برای متغیر های کیفی و tزوج برای متغیرهای کمی استفاده گردید. یافته ها: قبل از انجام مداخله آموزشی، سطح آگاهی تغذیه ای خوب، متوسط و ضعیف به ترتیب %82.7، %16.5 و %0.8 بود و پس از انجام مداخله آموزشی، این درصدها به ترتیب به %89، %10.5 و %0.5 تغییر یافت. اختلاف موجود معنی دار نبود. قبل از انجام مداخله آموزشی، سطح نگرش تغذیه ای خوب، متوسط و ضعیف به ترتیب %29، %62.19 و %8.95 و پس از مداخله به ترتیب به %33.6، %59.3 و %7.1 تغییر یافت. این تغییر قابل توجه نبود. قبل از انجام مداخله آموزشی، سطح عملکرد تغذیه ای خوب، متوسط و ضعیف به ترتیب %33.6، %59.3 و %57.72 بود و پس از آن به ترتیب به %15.21، %33.33 و %51.46 تغییر یافت. که تغییر معنی دار در عملکرد تغذیه ای مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج حاصله نشان داد که با وجود بالا بودن سطح آگاهی تغذیه ای این افراد، عملکرد آنها در حد ضعیفی بوده، و ارایه آموزش به صورت سخنرانی و ارایه کتابچه برای تغییر عملکرد افراد کفایت نمی کند. بنابراین، استفاده از آموزش های طولانی تر و شیوه های دیگر آموزش بر اساس تحصیلات و شغل پرسنل مورد آموزش ممکن است نتیجه مطلوبتری داشته باشد.

زمینه و اهداف: استعاره زندگی، نگرش استعاری فرد به زندگی است. هدف این پژوهش شناختن استعاره های زندگی و نیز کیفیت استعاره ها از لحاظ منفی و مثبت بودن آنها در خانواده های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی است. پژوهش حاضر انجام شد تا مشخص شود آیا خانواده های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی استعاره های زندگی منفی تری نسبت به خانواده های افراد سالم دارند یا خیر. روش و بررسی: روش این پژوهش از نوع توصیفی - مقایسه ای است که طی آن تعداد 20 نفر از خانواده های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بستری در بیمارستان روانی با تعداد 20 نفر از خانواده های افرادی که از نظر روانی سالم تشخیص داده شدند و از نظر ویژگی های جمعیت شناختی مشابه گروه بیمار می باشند، با استفاده از آزمون فن افتراق معنایی آزگود مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که استعاره های به کار رفته توسط خانواده بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به خانواده های افراد سالم  (P<0.001)تفاوت معنی داری دارند. خانواده های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی استعاره های زندگی منفی تری نسبت به خانواده افراد سالم دارند. نتیجه گیری: وجود استعاره ها به شکل منفی در خانواده این بیماران که به نوعی با بیماری ارتباط دارند، بیانگر وجود نشانه های خاص و شرایط خاصی است که احتمال ابتلا به بیماری را در این خانواده ها افزایش می دهد.

زمینه و اهداف: درد زایمان از جمله مسایلی است که بیش از 90 درصد زنان حداقل یکبار در طول زندگی، آن را تجربه می کنند و متاسفانه هنوز تعداد زیادی از آنها درد زایمان را با اصطلاحاتی از قبیل بسیار طاقت فرسا، غیرقابل تحمل و غیره توصیف می کنند. این نوع نگرش به زایمان موجب می شود که آنها در صدد انتخاب آسانترین شیوه باشند بدون آنکه عوارض و عواقب آن روش را در نظر بگیرند، در نتیجه میزان زایمان سزارین و مرگ و میر و معلولیتهای ناشی از آن در مادر و جنین نیز افزایش می یابد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر آموزشهای دوران بارداری بر میزان اضطراب و درد زایمان است. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که در آن 70 نفر از مادران بعنوان گروه آزمایش و بطور تصادفی در هفته های 16- 20 بارداری انتخاب شده و در 12-10 جلسه، آموزشهای نظری و عملی زایمان ایمن (نهضت مادری ایمن) را دریافت کردند. 70 نفر دیگر نیز پس از همتاسازی با گروه آزمایش بعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. هر دو گروه به هنگام زایمان (در تمام مراحل) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان می دهند که آموزشهای دوران بارداری تاثیر معنی داری بر میزان اضطراب، میزان درد و مدت دردهای زایمانی دارند، بطوریکه مادران آموزش دیده در مقایسه با گروه کنترل درد و اضطراب کمتری را تجربه می کنند (P=0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد که آموزش مطالب تئوری و تکنیکهای عملی به مادران موجب افزایش اعتماد به نفس و کاهش ترس و اضطراب آنان شده و محیط آرام و حمایت کننده ای را در کل دوران بارداری و زایمان ایجاد می نماید. از آنجا که مطابق تحقیقات انجام یافته اضطراب مهمترین عامل در میزان درد و سازگاری مادران با درد است، بنابراین کاهش اضطراب، موجب افزایش همکاری و سازگاری آنها شده و موجب درد کمتر و دوره زایمان کوتاهتر در افراد آموزش دیده می شود.

زمینه و اهداف: هلیکوباکترپیلوری عمدتا در دوران کودکی کسب می شود این باکتری در نیمی از مردم جهان کلونیزه شده است و افزایش عمق دانش بشری در مورد راههای انتقال این ارگانیسم می تواند اطلاعات مهمی را در استراتژی های مداخله ای آینده در اختیار قرار دهد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان و والدین آنها می باشد. روش بررسی: 116 کودک (میانگین سنی 8.38±3.21) سال و والدین آنها تحت ارزیابی قرار گرفتند. کودکانی که با شکایات مختلفی چون درد مزمن شکمی، تهوع و استفراغ های مکرر، سوء هاضمه و اسهال مزمن و... به بخش آندوسکوپی بیمارستان کودکان تبریز مراجعه نموده بودند با آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی و بیوپسی بافت و والدینشان به روش سرولوژی (بررسی آنتی بادی اختصاصی علیه HP) ارزیابی شدند بعلاوه والدین پرسش نامه استانداردی را نیز با راهنمایی سوال کننده تکمیل نمودند. یافته ها: در طی این مطالعه 116 کودک و والدین آنها مورد بررسی قرار گرفتند. شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان مورد مطالعه 60.3 درصد بود. همچنین 57.8 درصد از مادران و 37.9 درصد از پدران از نظر سرولوژی هلیکوباکترپیلوری مثبت بودند. در این مطالعه ارتباط آماری قوی بین سرولوژی مادر و ابتلای کودک به عفونت هلیکوباکترپیلوری بدست آمد (P=0.03). میانگین سنی کودکان مبتلا به هلیکوباکترپیلوری از نظر آماری به طور معنی داری بیشتر از موارد غیرمبتلا بود (P=0.006). بین محل استراحت کودک (P=0.42) و امکانات محل زندگی کودک (P=0.0) آب لوله کشی، نحوه دفع زباله و استفاده از یخچال و...) و ارتباط آن با وجود هلیکوباکترپیلوری در کودک رابطه معنی داری بدست نیامد. نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که ابتلای والدین مخصوصا مادر به هلیکوباکترپیلوری نقش کلیدی در انتقال عفونت به کودک دارد. افزایش سن به علت افزایش تماس های محیطی احتمال ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری را افزایش می دهد.

زمینه و اهداف: جراحی فانکشنال اندوسکوپیک سینوس ها یکی از اعمال جراحی برای درمان بیماریهای سینوسهای پارانازال مثل سینوزیت و پولیپوز مجاری بینی است که توسط اوتولارنگولوژیست ها انجام می شود. بسیاری از مولفین عوارض جراحی اندوسکوپیک سینوسها را بدو دسته مینور و ماژور تقسیم بندی می کنند. عوارض مینور شامل خونریزی، عفونت، چسبندگی، انسداداوستئال، کرختی لب و دندان، یا عود بیماری می باشد. عوارض ماژور شامل کم شدن بویایی یا آنوسمی، اکسپوژر چربی اوربیت، آسیب عضلات خارج چشمی، از دست رفتن بینایی، آسیب عروق، اکسپوژر دورا، نشت مایع مغزی نخاعی، آسیب داخل جمجمه، یا مرگ باشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج و عوارض جراحی فانکشنال اندوسکوپیک سینوس ها در بیماران مبتلا به بیماری مزمن سینوسها است. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، آینده نگر بدون گروه کنترل، 62 بیمار که نیاز به جراحی اندوسکوپیک برای درمان بیماری مزمن مقاوم به درمان دارویی سینوسها داشتند وارد مطالعه شدند. در تمام بیماران معاینه چشم و گوش و حلق و بینی و عمل جراحی فانکشنال اندوسکوپیک سینوس انجام شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران 38.35±13.97 سال (دامنه 15 تا 75 سال) بود. از 62 مورد بیمار عمل شده 7 نفر (11.2 درصد) عارضه چشمی بعد از عمل (یک نفر سلولیت (1.6 درصد)، شش نفر (9.6 درصد) تورم پلکها و پرخونی چشمی) دیده شد. از عوارض دیگر سه بیمار خونریزی بینی و یک بیمار نشت مایع مغزی نخاعی بعد از عمل بود. بعد از جراحی در 52 بیمار (83.77 درصد) اصلاح و بهبودی در علایم قبل از عمل مشاهده شد. نتیجه گیری: عوارض چشمی و گوش و حلق و بینی ناشی از جراحی فانکشنال اندوسکوپیک سینوس ها معمولا مینور بوده و به درمان کنسرواتیو و درمان دارویی جواب می دهند.

زمینه و اهداف: شیوع چاقی و اضافه وزن در کشورهای در حال توسعه بطور چشمگیری در حال افزایش است. چاقی جزو اختلالات روانی بشمار نمی آید اما خطر بیماریهای روانی را بالا می برد شامل مشکلات رفتاری درونی شده که تشکیل شده از انزوا طلبی، اضطراب/افسردگی و شکایات جسمانی. هدف از این مقاله بررسی ارتباط چاقی و اضافه وزن با رفتارهای درونی شده در دختران مدارس ابتدایی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در تبریز انجام گرفت، 300 دانش آموز دختر که بصورت طبقه ای تصادفی بر حسب نمایه توده بدنی، انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها چک لیست رفتاری کودک بود. این ابزار 113 سوال دارد که 32 سوال آن برای تعیین مشکلات رفتاری درونی شده کودکان طراحی شده است و رفتارها با مقیاس سه درجه ای رتبه بندی می شوند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات گروه چاق و دارای اضافه وزن در مقیاس انزواطلبی، اضطراب / افسردگی و کل رفتارهای درونی شده، بالاتر از گروه دارای وزن طبیعی بود. گروه چاق و اضافه وزن در مقیاس رفتارهای درونی شده، میانگین نمره بالاتری نسبت به گروه با وزن طبیعی داشتند (P<0.05). بر اساس این نتایج، چاقی و اضافه وزن با مشکلات رفتاری درونی شده در دختران ارتباط مثبت و معنی دار داشت (P<0.001، r=0.219).نتیجه گیری: یافته ها نشان دهنده همبستگی مثبت بین چاقی، اضافه وزن و مشکلات رفتاری درونی شده می باشند. افزایش وزن می تواند عامل خطری برای افزایش مشکلات رفتاری درونی شده در دختران باشد؛ بنابراین پیشگیری از چاقی می تواند از روی دادن بعضی از مشکلات رفتاری پیشگیری نماید.

زمینه و اهداف: استئوآرتریت زانو شایعترین بیماری های روماتیسمی می یاشد. حس پروپریوسپشن نقش اساسی در محافظت از مفصل دارد. بررسی میزان اختلال این حس در استئوآرتریت زانو و ارتباط آن با شدت درد و درگیری رادیولوژیک در مطالعه حاضر انجام گرفت تا تاکید بیشتری بر این حس در درمان و توانبخشی بیماران اعمال گردد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی – مقایسه ای تعداد 25 بیمار با استئوآرتریت زانو با میانگین سنی 59.2±7.6 سال و تعداد 15 نفر افراد سالم با میانگین سنی 54.9±4.6 سال در گروه بیمار و کنترل قرار گرفتند. از دستگاه ایزوکاینتیک برای کمی نمودن حس پروپریوسپشن در سه زاویه 30، 45 و 60 درجه اکستانسیون زانو استفاده گردید. ایندکس های Western Ontario and McMaster Universities Index of Osteoarthritis (WOMAC) و (VAS) Visual Analog Scale برای تعیین شدت درد و روش درجه بندی Kellegren-Laverene برای درجه بندی رادیولوژیک بکار رفت. از آزمونهای آماری یو مان ویتنی و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن در نرم افزار SPSS 16 برای آنالیز استفاده گردید. یافته ها: میانگین خطای زاویه ای برای زانوی راست در گروه بیمار و کنترل به ترتیب 6.09±4.03 درجه و 2.28±0.93 درجه بود. میانگین خطای زاویه ای برای زانوی چپ در گروه بیمار و کنترل به ترتیب 6.086±5.13 و 3.19±1.78 بود (P<0.05). میانگین خطای زاویه ای در گرید 2 رادیولوژیک برابر با 5.4±4.2 درجه و در گرید 3 برابر با 6.83±3.46 بود (P=0.386). ارتباط بین میانگین خطای زاویه ای با ایندکس WOMAC و VAS معنی دار نبود (P=0.18) و (P=0.22). نتیجه گیری: حس پروپریوسپشن در استئوآرتریت زانو مختل می گردد که می تواند باعث فشار بیشتر بر مفصل و تشدید استئوآرتریت گردد ولی میزان آن با شدت درد و شدت درگیری رادیولوژیک رابطه ای ندارد؛ بنابراین لازم است در هر مرحله از شدت بیماری اقدام مناسبی برای تقویت این حس در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: استفاده از رزین های چسباننده یکی از روش های بهبود تطابق لبه ای و کاهش ریز نشت ترمیم های کامپوزیت است. هدف از این مطالعه مقایسه ریز نشت ترمیم های کلاس پنج کامپوزیتی باند شده با رزین های چسباننده خود اچ کننده دو مرحله ای و تک مرحله ای به صورت آزمایشگاهی بود. روش بررسی: در سطوح باکال 30 دندان پر مولر سالم انسانی کشیده شده، حفرات کلاس پنج تعبیه شد. دندانها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه 1، از رزین چسباننده خود اچ کننده دو مرحله ای و در گروه 2، از رزین چسباننده خود اچ کننده تک مرحله ای استفاده شد و دندان ها با کامپوزیت ترمیم شدند. پس از ترموسایکلینگ، رنگ آمیزی و برش، ریز نشت نمونه ها، زیر استریومیکروسکوپ مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور مقایسه ریزنشت در لبه های اکلوزالی و جینجیوالی در هر گروه، از آزمون Wilcoxon استفاده گردید و جهت مقایسه ریز نشت در لبه های اکلوزالی و جینجیوالی در دو رزین چسباننده، از آزمون Mann-Whitney U استفاده شد. یافته ها: تفاوت آماری معنی داری، در میزان ریز نشت لبه های اکلوزالی وجینجیوالی در دو گروه وجود داشت (P<0.05). در مقایسه میزان ریز نشت دو رزین چسباننده در لبه های اکلوزالی و جینجیوالی، تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد (P>0.05). نتیجه گیری: در هر دو گروه، ریز نشت در لبه های جینحیوالی به طور معنی داری بیشتر از لبه های اکلوزالی بود و تفاوتی در میزان ریز نشت لبه های اکلوزالی و جینجیوالی در دو سیستم چسباننده وجود نداشت.

زمینه و اهداف: افسردگی یک مشکل روانشناختی با رویکردهای درمانی مختلف دارویی و غیر دارویی است. درمان حل مساله نوعی مداخله روانشناختی کوتاه مدت است و می تواند به تنهایی و یا همراه با سایر رویکردهای درمانی استفاده گردد. ما اثر بخشی درمان حل مساله در کاهش شدت افسردگی را مطالعه نمودیم. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای ما 64 نفراز دانشجویان دانشگاه تبریز را که بر اساس تشخیص مقیاس افسردگی بک (II) مبتلا به افسردگی بودند را انتخاب نموده و آنان را به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار دادیم. گروه مداخله شش جلسه درمان حل مساله (بر اساس روش گلدفرید و دیزرال) در عرض سه هفته دریافت نمودند. در پایان بر روی هر دو گروه مقیاس افسردگی بک اجرا شد. یافته ها: در مجموع 64 دانشجو (مذکر / مونث، با میانگین 22 سال و دامنه سنی 18 الی 26 سال) مورد مطالعه قرار گرفت. نمرات مقیاس افسردگی بک در گروه مداخله از 19.97 به 15.96 تغییر یافت (P<0.01). و در گروه کنترل نمرات از 18.09 به 18.28 تغییر یافت و این تغییر در گروه کنترل معنی دار نبود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد درمان حل مساله شیوه ای موثر برای کاهش شدت افسردگی می باشد.

زمینه و اهداف: استرس اکسیداتیو عبارت از عدم تعادل بین تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن و ظرفیت دفاع آنتی اکسیدانی بدن است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر آملودیپین بر دفاع آنتی اکسیدانی در آترواسکلروز می باشد. روش بررسی: تعداد 36 خرگوش سفید نر از نژاد نیوزیلند را به چهار گروه 9 تایی تقسیم نمودیم: گروه کنترل، گروه دریافت کننده داروی آملودیپین، گروه دریافت کننده رژیم پرکلسترول، گروه دریافت کننده رژیم پر کلسترول به همراه آملودیپین. پس از 8 هفته حیوانات بیهوش شدند و نمونه های خونی و بافتی قلب تهیه شد. یافته ها: مقادیر کلسترول و تری گلیسیرید در گروه کلسترول نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (P<0.01). [کلسترول 860.3±0.06 در مقایسه با گروه کنترل 49.1±0.6، و تری گلیسری در گروه کلسترول 446.6±2.5، کنترل 95.5±1.7] در رژیم غذایی پر کلسترول باعث کاهش اندکی در میزان فعالیت سوپر اکساید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و گلوتاتیون ردوکتاز (GR) در بافت قلب گردید. مصرف آملودیپین موجب افزایش معنی داری (P<0.01) در غلظت آنزیم های فوق در هر دو گروه کلسترول+آملودیپین و گروه آملودیپین گردید [آنزیم SOD در گروه آمیلودیپین 3.11±0.24، در گروه کلسترول+آمیلودیپین 2.94±0.13 در مقایسه با گروه کنترل 2.04±0.16 گروه کلسترول 1.94±0.19]. [آنزیم GPX در گروه آمیلودیپین 469±24، در گروه کلسترول+آمیلودیپین 458±31 در مقایسه با گروه کنترل 356±26 گروه کلسترول 264±22]. [آنزیم GR در گروه آمیلودیپین 0.32±0.04، در گروه کلسترول+آمیلودیپین 0.34±0.04 در مقایسه با گروه کنترل 0.24±0.01 گروه کلسترول 0.22±0.03]. مصرف آملودیپین موجب کاهش معنی داری (P<0.01) در میزان MDA گردید [MDA در گروه آمیلودیپین 8.63±0.6، در گروه کلسترول+آمیلودیپین 11.18±1.4 کنترل 8.71±0.8 گروه کلسترول 14.381.1]. نتیجه گیری: مصرف آملودیپین با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و کاهش سطح MDA در بافت قلب دارای آثار مفید برای جلوگیری از عوارض آترواسکلروز و آسیب های عروقی ایجاد شده در اثر استرس اکسیداتیو بدنبال این بیماری می باشد.

زمینه و اهداف: تشخیص میزان و درجه فیبروز کبدی در هپاتیت های مزمن ویروسی برای پی بردن به پیش آگهی بیمار و اندیکاسیون درمان لازم است. بیوپسی کبدی با عیوب و عوارضی همراه است که تکرار آن برای ارزیابی مجدد و پیگیری درمان کمتر مورد پذیرش است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح سرمی اسید هیالورونیک (HA) با مرحله و درجه فیبروز کبدی در بیوپسی کبد است. مواد و روش ها: این مطالعه به روش مقطعی - تحلیلی روی 69 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن B یا C که در سالهای 1386-1385 به واحد ما مراجعه کرده و تحت بیوپسی کبد و نمونه گیری همزمان خون قرار گرفته بودند انجام شد. هیچکدام از بیماران، داروهای موثر بر غلظت اسید هیالورونیک استفاده نمی کردند و کسانی که آرتروپاتی داشتند از مطالعه خارج شدند. یافته ها: از مجموع 69 بیمار مورد مطالعه، 48 نفر (69.6 در صد) مرد و 21 نفر (30.4 درصد) زن بودند. ویروس عامل در 29 بیمار (42 درصد) هپاتیت C و 40 بیمار (48 درصد) هپاتیت B بود. شدت فیبروز کبد (stage) با سطح HA همبستگی مستقیم (P=0.042، r=0.25) و با سطح پلاکت همبستگی معکوس (P=0.002، r=-0.37) داشت. میزان التهاب کبد (Grade) با سطح HA و ALT همبستگی معنی داری نداشت (به ترتیب P=0.9، r=-0.01 و P=0.09، r=0.21)، اما با میزان پلاکت همبستگی معکوس نشان داد (P=0.003، r=-0.36).نتیجه گیری: تطابق نتایج حاصل از مطالعه ما با مطالعات مشابه جهانی، نشان می دهد که سطح سرمی HA، مارکر مفیدی برای تعیین شدت فیبروز در بیماران با هپاتیت B وC  است و می تواند تست غیرتهاجمی مناسبی برای جایگزینی بیوپسی کبد در پیگیری فیبروز کبدی باشد.

زمینه و اهداف: در سالهای اخیر اعمال جراحی لاپاراسکوپی جزو شایعترین روشهای جراحی سرپایی بوده اند. بیهوشی مناسب و ایده آل برای این اعمال، فراهم نمودن القا بیهوشی آرام و راحت، شرایط مناسب جراحی و ریکاوری سریع با حداقل عوارض بعد از عمل می باشد. علی رغم عدم معرفی تکنیک بیهوشی ایده ال برای لاپاراسکوپی سرپایی، به نظر می رسد که بیهوشی کامل وریدی با پروپوفول نسبت به عوامل استنشاقی، القا و ریکاوری سریعتر و کمترین عوارض بعد از عمل خصوصا تهوع - استفراغ را داشته باشد. در این مطالعه بیهوشی وریدی با پروپوفول با روش بیهوشی روتین توسط داروهای استنشاقی در لاپاراسکوپی های ژنیکولوژیک تشخیصی مقایسه شده و نیز تاثیر اضافه نمودن N2O به بیهوشی وریدی با پروپوفول نیز مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش بررسی: تعداد 150 خانم با ASA کلاس I یا II (کلاس I یا II درجه بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا) داوطلب لاپاراسکوپی تشخیصی لگنی به صورت تصادفی در سه گروه جای گرفتند. گروه 1 بیهوشی روتین (القا با تیوپنتال و نگهداری با هالوتان+اکسیژن)، گروه 2 بیهوشی کامل وریدی با انفوزیون پروپوفول و گروه 3 بیهوشی وریدی با پروپوفول به همراه N2O%50 در اکسیژن را دریافت کردند. بیماران از نظر میزان و شدت تهوع - استفراغ، میزان سداسیون (خواب آلودگی)، شدت درد و سایر عوارض بعد از عمل و نیز فاصله زمانی ورود به ریکاوری تا ترخیص از ریکاوری مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: بروز تهوع - استفراغ و خواب آلودگی بعد از عمل و فاصله زمانی ورود به ریکاوری تا ترخیص از ریکاوری به طور معنی داری در گروه 2 و 3 بهتر از گروه 1 بود (P<0.05).اضافه کردن N2O میزان تهوع - استفراغ را افزایش نمی دهد ولی شدت آن را کمی بیشتر می کند. همچنین سه گروه از نظر شدت درد، نیاز به داروی ضد درد و سایر اثرات جانبی بعد از عمل تفاوت معنی داری نداشتند (P>0.05). نتیجه گیری: بیهوشی کامل وریدی با پروپوفول در مقایسه با روش استنشاقی روش مناسبی برای اعمال لاپاراسکوپی ژنیکولوژیک سرپایی بوده و عوارض بعد از عمل که ترخیص بیماران را دچار مشکل می سازد با این روش کمتر است. همچنین اضافه نمودن N2O به پروپوفول تاثیری در بهبودی بی دردی بعد از عمل ندارد؛ با این وجود، عوارض بعد از عمل و زمان ترخیص از ریکاوری را نیز افزایش نمی دهد.

زمینه و اهداف: تومورهای سیستم اعصاب مرکزی مجموعه نئوپلاسم هایی را شامل می شوند که مغز، نخاع یا مننژها را درگیر می کنند که ممکن است منشا آن ها به صورت اولیه از خود سیستم اعصاب مرکزی یا به صورت متاستاز از محل دیگری باشند. شیوع تومورهای سیستم اعصاب مرکزی در جوامع مختلف بر حسب سن، جنس، محل آناتومیکی و پاتولوژی متفاوت است. هدف ما از این مطالعه تعیین درصد فراوانی تومورهای سیستم اعصاب مرکزی بر حسب متغیر های فوق الذکر در بیماران مراجعه کننده به بخش جراحی مغز مرکز آموزشی - درمانی امام خمینی تبریز در ده سال اخیر است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی گذشته نگر، جامعه مورد بررسی 1781 بیمار دارای تومور مغزی و نخاعی بودند که همگی در طی ده سال (1376-1385) در بخش جراحی مغز و اعصاب مرکز آموزشی - درمانی امام خمینی بستری و تحت عمل جراحی توده سیستم اعصاب مرکزی قرار گرفته بودند. و نمونه پاتولوژی آن ها به بخش پاتولوژی مرکز آموزشی - درمانی امام خمینی ارسال و نتایج گزارش پاتولوژیکی 1220 بیمار در آن بخش موجود بود. سپس داده ها جمع آوری و در نرم افزار SPSS 13 وارد شدند و مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: 51.6 درصد مرد و 48.4 درصد زن بودند. بیشترین سن ظهور توده ها در دهه 4 تا 6 عمر بود. 92.6 درصد از ضایعات در مغز و 7.4 درصد از آن ها در نخاع قرار داشتند. تعداد کل تومورهای اولیه 1180 نفر بودند که 96.7 درصد از کل توده های سیستم اعصاب مرکزی را تشکیل می دادند. شایع ترین تومور اولیه سیستم اعصاب مرکزی در بزرگسالان آستروسیتوم می باشد (29.6 درصد). بین شیوع اکثر تومورها در جنس زن و مرد تفاوت وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که شیوع تومورهای اولیه مغزی بیشتر از تومورهای متاستاتیک است. تومورهای آستروستیک شایعترین تومور اولیه مغزی در بزرگسالان است.

زمینه و اهداف: سوء مصرف مواد و تبعات ناشی از آن یکی از مهمترین نگرانی های اجتماعی محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر شرکت در کارگاههای مهارتهای زندگی در نگرش و افزایش دانش لازم نسبت به جلوگیری از سوء مصرف مواد می باشد. روش بررسی: در این مطالعه 293 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی تبریز شرکت داشتند از همه شرکت کنندگان خواسته شد که پرسشنامه هایی را در قالب دانش، نگرش و مهارتهای لازم برای جلوگیری از سوء مصرف مواد جواب بدهند. سپس در جلسات سه گانه کارگاهی (دانش، نگرش و کارگاه پیشگیری از سوء مصرف مواد) شرکت کردند. بعد از پایان کارگاهها همه شرکت کنندگان مجددا پرسشنامه ها را جواب دادند و نتایج بوسیله روش های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که نسبت دانش، نگرش و مهارتهای جراتمندی بعد از شرکت کردن در کارگاههای آموزشی تغییر یا افزایش پیدا کرد. ارتباط آماری معنی داری در تغییر نگرش نسبت به سوء مصرف مواد بعد از شرکت در کارگاهها بوجود آمده (P<0.01). هم چنین در این راستا 37.74 درصد افزایش در دانش شرکت کنندگان مشاهده شد (P<0.01). در همین رابطه ارتباط معنی داری در افزایش مهارتهای اجتماعی شرکت کنندگان بعد از کارگاه وجود داشت (P<0.01) بعلاوه درصد رشد مهارتهای اجتماعی بین دانشکده ها معنی دار بود (P<0.01) این تغییرات در بین جنسیت معنی دار بوده (P<0.02) و در بین پسران بالاتر است. نتیجه گیری: بعلت افزایش توانایی های شناختی، شرکت همه دانشجویان دانشگاه در کارگاههای آموزشی مهارتهای زندگی ضروری بنظر می رسد.

اختلالات فشارخون و عفونت از علل مهم مرگ مادران باردار در سراسر جهان می باشد. در این مطالعه 11 زن باردار که در آنها تشخیص پره اکلامپسی در حین بارداری و بیماری قلبی قبل از بارداری داده شده بود، از نظر تغییرات دوران بارداری، بروز عوارض در حین زایمان و عوارض مربوط به نوزاد مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که شایعترین بیماری قلبی، تنگی دریچه آئورت (45.5 درصد)، پرولاپس دریچه میترال (27.27 درصد) و سپس تنگی میترال (18.8 درصد) بودند. تنها مورد مرده زایی، یک نوزاد پسر بود که با ناهنجاری فتق دیافراگماتیک به دنیا آمده بود. اضافه شدن فشارخون حاملگی بر بیماری قلبی سبب ایجاد وضعیت خطرناکی برای مادر و جنین می گردد. لذا غربالگری در جمعیت زنان در سنین باروری با ناراحتی قلبی ضروری به نظر می رسد.

سندرم ژوبرت اختلال نادری است که خودرا با طیفی از علایم عصبی، تنفسی، کلیوی، چشمی و رادیولوژیکی نشان می دهد. در این گزارش مورد شیرخوار دختر 8 ماهه ای معرفی می شود که در بدو تولد به علت نارسایی تنفسی در بیمارستان بستری بوده و از آن زمان هیپوتون است. در معاینه چشمی دیستروفی رتین جهت وی مطرح گردیده است. در 4 ماهگی دچار عفونت ادراری می گردد و در بررسی ها دارای کلیه دیسپلاستیک یکطرفه است. در سن 8 ماهگی مجددا با علایم تب هیپرپنه و آپنه به بیمارستان مراجعه می کند. در ظاهر شیرخوار دختر شل با رشد فیزیکی نرمال و تاخیر تکامل واضح پیشانی بلند، فاصله زیاد چشم ها، نیستاگموس افقی و عمودی، ناحیه تمپورال فرورفته، پل بینی عمیق و دهان باز و ترشح فراوان بزاق و افت درصد اشباع اکسیژن به دنبال تجویز فنوباربیتال است. آزمایشات خونی و ادراری وی نرمال است اما دارای آژنزی ورمیس و نمای دندان مولار در کلیشهMRI  می باشد.