مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1391 | دوره:34 | شماره:3 |تعداد مقالات:25

زمینه و اهداف: سندرم تونل کارپ (Carpal Tunnel Syndrome, CTS) شایع ترین نوروپاتی گیرافتادگی عصب محیطی در اندام فوقانی است که بوسیله معاینات ذهنی، فیزیکی و الکتروفیزیولوژی ارزیابی می شود. هدف این مطالعه بررسی روابط بین مقیاس های فوق در بیمارن CTS است.مواد و روش ها: 25 بیمار مبتلا به CTS (مجموعا 40 دست مبتلا) با شدت گرفتاری خفیف تا متوسط انتخاب شدند. ملاک های مختلف ارزیابی CTS شامل معاینه ذهنی (مقیاس شدت سمپتوم ها، مقیاس وضعیت عملکردی و مقیاس بصری درد)، تست های فیزیکی (علامت فالن و آزمون تانسیون عصب مدین) و بررسی های هدایت عصبی (زمان تاخیری هدایت دیستال حسی و حرکتی عصب مدین) از بیماران ثبت شد. آمار توصیفی و همبستگی بین متغیرهای مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در بین ملاک های مختلف ارزیابی CTS، بالاترین میزان همبستگی بین مقیاس های ذهنی وجود داشت؛ در حالیکه بین یافته های الکتروفیزیولوژی با یکدیگر همبستگی پایین و بین مقیاس های ذهنی و آزمون تانسیون عصب مدین همبستگی پایین تا متوسط یافت شد. بین مقیاس های ذهنی و یافته های الکتروفیزیولوژی و نیز بین آزمون تانسیون عصب مدین و یافته های الکتروفیزیولوژی همبستگی معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: هر یک از ملاک های مختلف ارزیابی بیماران CTS ارزش خاص خود را داشته و جنبه متفاوتی از بیماری را ارزیابی می کنند، فلذا بهبودی در ملاکهای ارزیابی ذهنی و یا تست های فیزیکی لزوما بر بهبودی الکتروفیزیولوژی (شاخص های هدایت عصبی) دلالت نداشته و نمی توانند به جای یکدیگر مورد استفاده قرار گیرند.

زمینه و اهداف: کراتین مونوهیدرات مهم ترین و متداول ترین مکمل مورد استفاده ورزشکاران است. با این حال، ابهامات زیادی در مورد مصرف کراتین مونوهیدرات و اثرات مثبت و منفی آن وجود دارد. در این راستا، مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر مکمل سازی بلندمدت کراتین مونوهیدرات بر تغییرات شاخص های آسیب سلولی سرم (کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز) مردان جوان غیرورزشکار انجام شد.مواد و روش ها: 18 دانشجوی مرد سالم غیرورزشکار (سن: 22.88±2.90 سال؛ وزن: 73.58±5.45 کیلوگرم؛ قد 173±6.79 سانتی متر)، در دو گروه ]تمرین - کراتین (نه نفر)، تمرین - دارونما (نه نفر)[ مورد مطالعه قرار گرفتند. هر دو گروه، دو ماه به تمرین های مقاومتی همراه با مصرف 250 میلی لیتر مکمل یا دارونما (0.07 گرم مکمل کراتین مونوهیدرات یا 0.07 گرم آرد گندم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) پرداختند. نمونه های خونی، قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جمع آوری شد.یافته ها: افزایش فعالیت کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز در گروه تمرین - کراتین (کراتین کیناز 83 درصد، PCK=0.006؛ لاکتات دهیدروژناز 90 درصد، PLDH=0.004)؛ و گروه تمرین - دارونما (کراتین کیناز 15 درصد،PCK=0.009 ؛ لاکتات دهیدروژناز 13 درصد، (PLDH=0.001؛ معنی دار بود. همچنین تفاوت معنی داری بین گروه ها در رابطه با میانگین فعالیت های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز (PCK=0.018؛ PLDH=0.001) و دامنه تغییرات (PCK=0.002؛ PLDH=0.005) بعد از انجام پروتکل وجود داشت.نتیجه گیری: در اثر مصرف طولانی مدت مکمل کراتین مونوهیدرات، احتمال افزایش نامطلوب آنزیم کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز، به عنوان شاخص آسیب سلولی وجود دارد.

زمینه و اهداف: پرستاران بدلیل ترس از تحریک بیش از حد نوزاد و نیز به دلیل ناکافی بودن مطالعات در مورد ایمنی لمس، از لمس نوزاد خودداری می کنند. مروری بر مطالعات انجام گرفته نشانگر این است که هنوز ایمنی ماساژ بر شاخصهای فیزیولوژیکی نوزاد مشخص نشده است، لذا محققین تصمیم گرفتند تا به بررسی تاثیر ماساژ بر روی شاخصهای فیزیولوژیک نوزادان نارس بپردازند.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی می باشد. در این مطالعه 135 نوزاد که معیارهای ورود به مطالعه را داشته به روش تصادفی ساده به سه گروه تقسیم شدند. نوزادن گروه اول به مدت 10 روز و روزانه 15 دقیقه توسط مادرانشان با استفاده از روغن زیتون و نوزادان گروه دوم نیز به روش فوق بدون استفاده از روغن ماساژ داده شدند و در نوزادان گروه سوم هیچگونه مداخله ای بر روی آنها صورت نگرفت. محققین در طول این ده روز شاخصهای فیزیولوژیک نوزادان را ده دقیقه بعد از مداخله به طور روزانه ثبت کردند.یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین تغییرات تعداد تنفس گروه ماساژ با روغن زیتون و گروه شاهد تفاوت آماری معنی داری وجود دارد (P<0.001) و همچنین بین میانگین تغییرات میزان درجه حرارت دو گروه درمان با گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری وجود دارد(P<0.001) .نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه ماساژ نوزاد نارس تاثیر منفی بر روی شاخصهای فیزیولوژیک ندارد. لذا پرستاران می توانند بدون کمترین ترسی از اثرات نامطلوب آن به ماساژ این نوزادان بپردازند.

زمینه و اهدف: آسیب حاد ریه یک نارسایی تنفسی هیپوکسمیک تهدیدکننده حیات است. بیماران مبتلا به آسیب حاد ریه نیازمند مراقبت های شدید و تهویه مکانیکی طولانی مدت هستند. علیرغم پیشرفت هایی در درک ما از پاتوفیزیولوژی این وضعیت، میزان مرگ و میر هنوز بالاست و نجات یافتگان، بویژه کودکان درگیر، دچار کاهش شدید کیفیت زندگی می گردند. تاکنون، مطالعات متعددی سعی در یافتن عوامل مرتبط با پیش آگهی در این بیماران نموده اند؛ ولی اطلاعات موجود ناهمگون می باشند. هدف از این مطالعه تعیین عوامل موثر در سرانجام کودکان مبتلا به آسیب حاد ریه می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، 64 کودک مبتلا به آسیب حاد ریه طی مدت 22 ماه در مرکز آموزشی - درمانی کودکان تبریز بررسی شدند. سرانجام بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان تعیین و براین اساس، بیماران به دو گروه ترخیص شده و فوت کرده تقسیم گردیدند. مشخصات بیماران شامل سن، جنس، بیماری زمینه ای، مشخصات تهویه مکانیکی، گازهای خونی شریانی، درگیری ارگان، وجود ARDS و امتیاز PRISM بین دو گروه مقایسه شد.یافته ها: میزان مرگ و میر بخش مراقبت های ویژه کودکان %51.6 بود. متغیرهای غیرمستقل موثر در مرگ و میر شامل افزایش (منفی تر شدن) BE، مقادیر بالاتر PEEP و PIP و نمره PRISM بالا در بدو پذیرش و نیز وجود درگیری سایر ارگان ها و ARDS بودند. متغیرهایی نظیر سن، جنس، بیماری زمینه ای، مدت بستری، PaO2 و PaCO2 بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشتند. تنها متغیر پیش بینی کننده مستقل مرگ و میر در مطالعه چندمتغیره، نمره  PRISMبالا در بدو پذیرش بود (³ 13.5، حساسیت %75.8، ویژگی %90.3).نتیجه گیری: نمره PRISM تنها متغیر معتبر پیش بینی کننده مرگ و میر طی بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان در بیماران مبتلا به آسیب حاد ریه بود.

زمینه و اهداف: از مشکلات عمده درمان بیماری آکنه ولگاریس، ایجاد گونه های مقاوم پروپیونی باکتریوم آکنه می باشد. اسید آزلائیک با اثرات آنتی باکتریال و به دلیل عدم گزارش مقاومت باکتریال تاکنون، در درمان موضعی آکنه، مورد استفاده قرار گرفته است.هدف از این مطالعه بررسی اثرات درمانی ژل اسید آزلائیک %10 با پایه هیدرو الکلی و پایه بدون الکل در درمان بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس خفیف تا متوسط بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه بصورت یک کارآزمائی بالینی مداخله ای و دوسوکور بر روی 80 بیمار مبتلا به آکنه خفیف تا متوسط انجام شده است. بیماران به دو گروه تقسیم شده اند. گروه اول تحت درمان با ژل اسید آزلائیک 10% با پایه هیدروالکلی و گروه دوم تحت درمان با ژل اسید آزلائیک %10 با پایه بدون الکل، روزی یک بار بصورت موضعی و به مدت 8 هفته قرار گرفتند.یافته ها: در 80 بیمار تحت بررسی (16 مرد و 64 زن) پس از دریافت دارو و خاتمه دوره درمان، از نظر تعداد کل ضایعات پوستی و ضایعات التهابی و غیرالتهابی در هر دو گروه کاهش قابل توجهی وجود داشت (P>0.001) و بیماران هر دو گروه بطور یکسان روند بهبودی را در 8 هفته طی کرده اند. از نظر نوع پوست، در بیمارانی که پوست خشک داشتند، در هر دو گروه، روند بهبودی یکسان بود ولی ضایعات التهابی در بیمارانی که پوست چرب داشتند، به ژل اسید آزلائیک %10 با پایه هیدروالکلی بهتر جواب دادند.(P=0.02)  درصد بهبودی ضایعات التهابی و غیرالتهابی در پایان 8 هفته درمان، در هر دو گروه، بیش از 94 درصد بود.نتیجه گیری: ژل اسید آزلائیک %10 با پایه هیدروالکلی و پایه بدون الکل در درمان ضایعات صورت بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس خفیف تا متوسط موثر است و ترکیب اسید آزلائیک با پایه هیدروالکلی در بیماران با پوست چرب، سریعتر اثر می کند.

زمینه و اهداف: ید یکی از اساسی ترین عناصر مورد نیاز برای تکامل غده تیروئید می باشد. با وجود اینکه برنامه یدرسانی از سال 1368 در سراسر کشور آغاز شده به طبع آن میزان ید ادراری به سطح کفایت رسیده، اما همچنان در برخی از مناطق کشور همچون آذربایجان غربی جای بحث دارد. مطالعه حاضر جهت ارزیابی مجدد وضعیت ید ادراری و میزان فراوانی گواتر در دانش آموزان دختر سنین بلوغ 17-10 سال مدارس شهر ارومیه طراحی گردید.مواد و روش ها: تعداد 500 دانش آموز دختر از نواحی آموزشی و پرورشی شهر ارومیه با روش خوشه ای انتخاب شدند. دانش آموزان سه گروه تقسیم شدند: گروه اول؛ قبل از سن بلوغ (n=61)، گروه دوم؛ در سن بلوغ (n=354) و گروه سوم؛ بعد از سن بلوغ (n=85) ید ادراری و میزان فراوانی گواتر مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی و میانه ید ادراری در گروههای یک تا سه به ترتیب: 13±1.10 و 16±1 ساله و 125 mg/L، 142 mg/L و  170 mg/Lبود. میزان فراوانی گواتر در این 3 گروه %3.3، %14.6 و %8.3 گزارش شد. فراوانی گواتر در بین گروه 1 و 2 اختلاف معناداری داشت (P=0.03). ارتباط معنادار و مثبتی بین سن و ید دفعی ادرار مشاهده شد (P=0.008).نتیجه گیری: این مطالعه توصیفی - مقطعی، نشان دهنده سطح ید ادراری در 77.2 درصد از دانش آموزان کفایت است. بالاترین میزان فراوانی گواتر در دانش آموزان سن بلوغ 14.6 درصد مشاهده گردیده است که نشان دهنده نیاز بالای متابولیکی، تغییرات هورمونی دوره بلوغ و نیز عوامل تغذیه ای به ویژه نیاز بالا برای دریافت ید می باشد.

زمینه و اهداف: با توجه به مطالعات محدود مربوط به اثر مصرف کوآنزیم Q10 بر پاسخ فشار اکسایشی ناشی از انجام فعالیت های ورزشی، تحقیق حاضر به منظور تعیین اثر مکمل سازی کوتاه مدت کوآنزیم Q10 بر ظرفیت ضداکسایشی تام و مالون دی آلدئید سرم مردان غیرفعال پس از یک وهله فعالیت هوازی انجام شد.مواد و روش ها: 20 مرد غیرفعال داوطلب (25±3 سال، درصد چربی %13±2 و اکسیژن مصرفی بیشینه 39±2 میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه) در دو گروه تصادفی همگن شده مکمل (با مصرف روازنه 2.5 میلی گرم کوآنزیم Q10 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و شبه دارو (با مصرف روزانه 2.5 میلی گرم دکستروز به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) تقسیم شدند. همه آزمودنی ها پس از 14 روز مکمل سازی در یک قرارداد ورزشی هوازی روی نوار گردان با %75 اکسیژن مصرفی بیشینه به مدت 30 دقیقه شرکت نمودند. نمونه های خونی، قبل از مکمل سازی Q10 و قبل و بعد از قرارداد ورزشی گرفته شد. میانگین (انحراف استاندارد) داده های طبیعی با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس مکرر، بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی داری پنج درصد بررسی شدند.یافته ها: نتایج حاکی است که مصرف 14 روزه کوآنزیم Q10 در حالت پایه بر شاخص فشار اکسایشی (مالون دی آلدئید) تاثیر معنی داری نمی گذارد (P>0.05). به علاوه، فعالیت هوازی باعث افزایش معنی دار مالون دی آلدئید و کاهش معنی داری ظرفیت ضداکسایشی شد (P<0.05)؛ با این حال، دامنه افزایش مالون دی آلدئید، و همچنین افت توان ضد اکسایشی گروه مکمل سازی کوآنزیم Q10 پس از انجام فعالیت هوازی کمتر از گروه شبه دارو بود (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاضر می توان نتیجه گرفت که مکمل سازیکوآنزیمQ10  می تواند با افزایش ظرفیت ضداکسایشی تام پایه، از تغییرات نامطلوب شاخص های مالون دی آلدئید سرمی به عنوان شاخص آسیب های فشار اکسایشی ناشی از انجام یک وهه فعالیت هوازی در مردان غیرفعال بکاهد.

زمینه و اهداف: افسردگی پس از زایمان یک اختلال خلقی است که علاوه بر تاثیرات جسمی و روانی بر مادر، روی دیگر اعضای خانواده، به ویژه در رابطه با نوزاد تاثیرات مخربی می گذارد. با توجه به شیوع بالا و افزایش هر ساله این اختلال، نتایج متفاوت تحقیقات قبلی در مورد عوامل موثر بروز اختلال و همچنین افزایش زایمان های سزارین، این مطالعه درصدد آن بود که نقش نوع زایمان، تغذیه نوزاد و برخی از متغیرهای مربوط به حاملگی و زایمان بر افسردگی پس از زایمان را بررسی کند.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه همبستگی است. نمونه شامل 195 نفر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای از بین مراجعه کنندگان 15 مرکز بهداشتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز انتخاب شد. ابزارهای پژوهش، شامل مقیاس افسردگی پس از زایمان ادینبورگ و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک بود. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق برنامه SPSS/16 و با استفاده از ضریب همبستگی، مجذور کای و رگرسیون چندگانه انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که 50.8 درصد از مادران، افسرده هستند و نوع زایمان، تغذیه نوزاد، سن مادر و حاملگی ناخواسته نقش معنی داری در پیش بینی افسردگی پس از زایمان دارند.نتیجه گیری: با توجه به این نتایج، راهنمایی در مورد برنامه ریزی برای حاملگی، سن حاملگی، انتخاب درست نوع زایمان و شیردهی، و بعد از زایمان نیز اطلاع رسانی در مورد نشانه ها و درمان این اختلال ضروری است.

زمینه و اهداف: استئوآرتریت زانو یکی از علل شایع ناتوانی در سنین بالاست. سندرم درد و دیسفانکشن میوفاسیال تا حدی مسوول درد و ناتوانی در این بیماری می باشد. این مطالعه جهت بررسی تاثیر درمان درد و دیسفانکشن میوفاسیال در استئوآرتریت زانو انجام گرفته است.مواد و روش ها: در یک مطالعه کار آزمائی بالینی تصادفی، 60 بیمار مبتلا به استئوآرتریت دو طرفه زانو به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. گروه کنترل 16 جلسه درمان فیزیوتراپی روتین را دریافت کردند. گروه مداخله علاوه بر آن، درمان نقاط ماشه ای میوفاسیال را نیز دریافت نمودند. متغیرهای مورد بررسی شامل درد، خشکی مفصل، ناتوانی فیزیکی، دامنه حرکتی زانو و کارآرایی فیزیکی بودند.یافته ها: قبل از درمان متغیرهای مورد بررسی در بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی دار نداشتند. بعد از درمان متغیرهای فوق ابتدا با نتایج قبل از درمان در همان گروه و سپس با نتایج بعد از درمان گروه دیگر مقایسه گردیدند. بجز کارآیی فیزیکی که در گروه کنترل تفاوت قابل ملاحظه نکرده بود، تمام متغیرها در هر دو گروه بعد از درمان بهبودی را نشان دادند. با این وجود، مقایسه دو گروه نشان داد بجز دامنه حرکتی، که تمام متغیرها در گروه مداخله بهتر از گروه کنترل است.نتیجه گیری: درمان فیزیکی درمان موثری در استئوآرتریت زانو است. با اضافه کردن درمان درد و دیسفانکشن میوفاسیال می توان تاثیر درمانی آن را افزایش داد.

زمینه و اهداف: لکنت زبان اختلالی حرکتی در جریان روان و پیوسته گفتار بوده که می تواند در شدتهای مختلف بروز کند. بر اساس تجربیات بالینی به نظر می رسد که پاسخ افراد لکنتی خفیف، متوسط و شدید به انواع شیوه های گفتاردرمانی یکسان نمی باشد. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی شیوه گفتار کشیده در درمان افراد لکنتی شدید است.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مداخله ای تجربی است که در آن 30 فرد مبتلا به لکنت شدید 14- 8 ساله تحت 20 جلسه گفتاردرمانی فشرده با شیوه گفتار کشیده قرار گرفتند. 30 نفر گروه شاهد بدون شیوه گفتار کشیده فقط جلسات مشاوره و کتابخوانی داشتند. نمرات شدت لکنت قبل، بلافاصله و 4 ماه پس از مداخله به وسیله مقیاس SSI-3 تعیین شد و در نرم افزار SPSS به کمک آزمون آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمرات شدت لکنت قبل از مداخله و بلافاصله بعد از مداخله در افراد لکنتی شدید اختلاف معناداری دارد (P=0.0001). همچنین معلوم شد اختلاف میانگین نمرات شدت لکنت قبل از مداخله و 4 ماه پس از درمان از لحاظ آماری معنادار می باشد (P=0.0001). این در حالیست که چنین اختلافات معناداری در گروه شاهد دیده نشد (P<0.05).نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد که شیوه گفتار کشیده روشی موثر و کارآمد در کاهش شدت لکنت افراد لکنتی شدید بوده و همچنین ماندگاری و ثبات این شیوه درمانی در گفتار افراد لکنتی شدید حتی تا 4 ماه پس از مداخله نیز وجود دارد.

زمینه و اهداف: دفورمیتی زانو مرتبط با استئوآرتریت یکی از شایعترین شکایت های مراجعه کننده به جراحان ارتوپدی است. استئوتومی فوقانی تیبیا یکی از روش های درمانی پذیرفته شده برای استئوآرتریت داخلی زانو با دفورمیتی واروس است. روش های استئوتومی قسمت فوقانی تیبیا شامل استئوتومی گوه باز و گوه بسته می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج روش های استئوتومی در بیماران مبتلا به دفورمیتی ژنوواروم است.مواد روش ها: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی، 32 بیمار با دفورمیتی ژنوواروم (42 زانو) مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران بر اساس سن و جنس همسان شده در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. سپس با استئوتومی گوه باز و گوه بسته درمان شده و برای مدت 6 ماه بعد از جراحی مورد پیگیری قرار گرفتند و با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: 32 بیمار مبتلا به دفورمیتی ژنوواروم (10 مورد (%31.2) دو طرفه) شامل (%87.2) 25 زن و (%21.8) 7 مرد مورد مطالعه قرار گرفتند. شیوع عوارض بعد از جراحی استئوتومی گوه باز و گوه بسته مشابه بود (12.5%). رضایتمندی کلی بیماران از روش گوه باز %87.5 و گوه بسته %75 بود. مهمترین عارضه در روش گوه باز شکستگی داخل مفصلی و در روش گوه بسته فلج عصب پرونئال بود. از نظر مدت جراحی، مدت توانایی تحمل وزن و برگشت به فعالیت روزانه بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری (p>0.001) وجود داشت. در سایر پارامترها شامل اصلاح زاویه واروس و امتیاز Lysholm and the Tegner Activity و اندکس Insall Salvati تفاوتی وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که در پیامد بالینی بیماران بین دو روش استئوتومی تفاوتی وجود ندارد و هر دو روش در نتایج درمانی نهایی موفق هست با این حال مزایای روش استئوتومی گوه باز نسبت به بسته از نظر کمتر بودن عوارض عصبی و سیر بهبودی سریع تر بیماران و رضایتمندی بیشتر بیماران برتری دارد.

زمینه و اهداف: ویتامین D تنها ویتامینی است که بصورت هورمون در بدن عمل می کند و توزیع بیش از دویست ژن در بدن را کنترل می کند. کمبود این ویتامین سنتز و ترشح انسولین در انسان را مختل می کند. هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی ویتامین D3 در کودکان مبتلا به دیابت قندی نوع 1 و ارتباط آن با HbA1c بوده است.مواد و روش ها: در یک مطالعه تحلیلی، سطح سرمی ویتامین D در 50 کودک مبتلا به دیابت قندی نوع 1 با 50 کودک سالم که از نظر سن، قد، وزن و جنس با گروه اول همسان بودند مقایسه گردید. در گروه مورد، همبستگی بین سطح سرمی ویتامین D3 و HbA1c نیز ارزیابی شد.یافته ها: میانه سطح سرمی ویتامین D3 در گروه بیماران بطور معنی داری کمتر از گروه سالم بود (31.05 میلی مول در لیتر با IQR=25.60 در برابر 42 میلی مول در لیتر با IQR=21.65؛ P=0.01). در گروه دیابتی 19 بیمار (%38) دچار کمبود ویتامین D3 و 31 بیمار (%62) با سطح ناکافی ویتامین D3 بودند؛ در حالی که در گروه غیردیابتی، 9 کودک (%18) دچار کمبود ویتامین D3 و 41 کودک (82%) با سطح ناکافی ویتامین D3 بودند (P=0.03). همبستگی معنی داری بین سطح سرمی ویتامین D3 و HbA1c وجود نداشت (rho=0.06، P=0.70).نتیجه گیری: کودکان مبتلا به دیابت قندی نوع یک در مقایسه با کودکان سالم سطح سرمی ویتامین D کمتری دارند. این کاهش در سطح ویتامین D رابطه ای با کنترل گلیسمیک ندارد.

زمینه و اهداف: فراوانی اختلالات عضلانی اسکلتی شغلی در دندانپزشکان بالا است ولی با توجه به کمبود اطلاعات کافی در رابطه با عوامل خطرزا در کشور ایران، بررسی جامع میزان فراوانی این دسته از اختلالات و تعیین عوامل خطرزا در دندانپزشکان شهر تبریز، هدف این مطالعه بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 100 دندانپزشک (80 مرد و 20 زن) به طور تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرارگرفتند. پرسشنامه ای شامل برخی مشخصات زمینه ای و عوامل خطرزای فیزیکی در محل کار و نیز جدولی شامل محل دردهای احتمالی در نواحی آناتومیک بدن به صورت شماتیک برای تعیین محل دقیق درد مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: بالاترین فراوانی دردهای عضلانی اسکلتی، به ترتیب به نواحی گردن، کمر، شانه و مچ دست و دست اختصاص داشت (%48، %38، %25، %25). بین متغیرهای جنسیت، سن، وزن، کشیدن سیگار، دست راست و چپ، روزهای کاری در هفته، اوقات فعالیت، سابقه کاری، نوع تابوره مورد استفاده، قابلیت تنظیم نور یونیت و محیط کار، ادامه فعالیت با وجود آسیب دیدگی و عدم آگاهی از ارگونومی با شکایات عضلانی اسکلتی ارتباط معناداری وجود نداشت. بین قد کمتر از 171 سانتیمتر و درد ناحیه ران، عدم انجام فعالیت ورزشی به صورت مرتب و درد عضلات ساق، استفاده از یونیت های غیرقابل تنظیم و درد در ناحیه مچ دست و دست، ویزیت 10-5 بیمار در یک روز کاری و درد زانو، استراحت مابین دو ویزیت کمتر از 5 دقیقه و درد شانه، عدم رعایت وضعیت استاندارد حین کار و زانودرد، انجام فعالیت برای دسترسی به اشیاء دورتر و درد ناحیه ران، مفصل ران و ساق و نیز انجام فعالیت های تکراری و دردهای نواحی شانه، توراسیک، آرنج، زانو و ناحیه ساق ارتباط معناداری وجود داشت (P>0.05).نتیجه گیری: گردن درد و کمردرد بالاترین فراوانی را دارا بود. انجام فعالیت های تکراری در وضعیت ایستا با اکثر دردهای عضلانی اسکلتی شغلی مرتبط بود.

زمینه و اهداف: نتایج مطالعات نشان می دهد که گرچه هر یک از اعضای خانواده ها می توانند در معرض خشونتهای خانوادگی قرار بگیرند ولی در این بین، زنان به واسطه ویژگیهای زیستی، خصوصیات روانی و باورهای فرهنگی مستمرا بیش از سایرین قربانی خشونتهای خانوادگی بوده اند. بر این اساس، محققین در پژوهش حاضر سعی بر این داشته اند تا با بررسی کیفی مساله خشونت در جامعه ایرانی، به تشریح عمیقتر چگونگی فرایند شکل گیری روزمره خشونت میان خانواده ها و پیامدهای آن بر پیکر سلامت فرد و جامعه پرداخته باشند.مواد و روش ها: جامعه مورد بررسی زنان معروض خشونت هستند که به مراکز درمانی و قانونی شهر تبریز مراجعه نموده اند. داده های پژوهش از تعداد 26 نفر نمونه زن و 7 نفر صاحب نظر، طی مصاحبه های عمیق جمع آوری شده و سپس داده ها مطابق تجزیه و تحلیل روش نظریه زمینه ای استرائوس و کوربین (1998) کدگذاری و دسته بندی شدند.یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد خشونت علیه زنان در خانواده با طی سه مرحله اصلی متعامل شامل تغییر در نگرشهای ذهنی، قرار گرفتن در موقعیتهای تنش زا و کنشی معطوف به رهایی به منصه ظهور و توجه می رسد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق به صورت ضمنی نشان می دهد عکس تمایزات زیستی طبیعی میان زن و مرد، تشخیص رفتارهای بهنجار در روابط خانوادگی به ابهام گراییده است.

زمینه و اهداف: شیوع مقاومت داروئی در بیماری سل یک نگرانی عمده بهداشتی در جهان می باشد. این امر ممکن است باعث تاخیر در منفی شدن خلط بیماران اسمیر مثبت گردد. هدف از این مطالعه، بررسی بیماران اسمیر مثبت و تاثیر مقاومت احتمالی داروئی در سرعت منفی شدن خلط می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر به مدت 2 سال (سال های 1386-1385) کلیه بیماران با سل ریوی اسمیر مثبت (90 مورد) در مرکز سل و بیماریهای ریوی تبریز مورد مطالعه قرار گرفتند. خلط بیماران (هم اسمیر و هم کشت) در شروع درمان، پانزدهمین روز و سپس ماهانه به مدت شش ماه پس از شروع درمان استاندارد چهار داروئی (ایزونیازید - ریفامپین - اتامبوتول - پیرازینامید) بررسی شده و نتایج حاصله مورد آنالیز واقع گردید. بررسی مقاومت دارویی در محیط کشت لونشتاین جانسون با روش نسبی صورت گرفته است.یافته ها: در مجموع تعداد 90 بیمار (43 زن - 47 مرد) وارد مطالعه شدند. متوسط زمان منفی شدن اسمیر یک و نیم ماه و منفی شدن کشت یک ماه بود. یک مورد مقاوم به داروهای ایزونیازید و ریفامپین و استرپتومایسین وجود داشت که پس از 6 ماه داروهای رده دوم برای وی شروع شد. در تعداد 4 مورد دیگر، اسمیر آنها تا 6 ماه مثبت باقی ماند ولی کشت منفی بود. پس از ماه 7 اسمیر آنها منفی شد.نتیجه گیری: در طی 2 سال صرفا یک مورد مقاومت چند دارویی تشخیص داده شد و میزان مقاومت در شهرستان تبریز پایین است و به همین جهت سرعت منفی شدن خلط در بیماران در سطح مورد انتظار می باشد. معضل مقاومت دارویی در جهان و امکان تشخیص در کشورمان، ضرورت بیماریابی و درمان مناسب را جهت بهبود وضع موجود نشان می دهد.

زمینه و اهداف: کولیت اولسراتیو و بیماری کرون از بیماری های تحت تاثیر اختلالات ایمنی روده هستند. سندرم روده تحریک پذیر یک بیماری عملکردی چند فاکتوری است. سرنخ بسیاری از شواهد این فرضیه را که فرآیند التهاب مخاطی درجه پایین ممکن است نقش مهمی را در پاتوژنز بیماران سندرم روده تحریک پذیر ایفاء کند حمایت می کند. هدف از این مطالعه بررسی انفیلتراسیون سلول های T و شمارش دو فنوتیپ مهم (CD4+ و +CD8) در نمونه بیوپسی مخاط بیماران (Inflammatory Bowel Disease) IBD ،(Irritable Bowel Syndrome) IBS و مقایسه با افراد سالم داوطلب است.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی، 83 بیمار شامل 35 بیمار کولیت اولسراتیو و 48 بیمار سندرم روده تحریک پذیر با 37 فرد سالم داوطلب مورد مقایسه قرار گرفتند. نمونه های بافتی از طریق بیوپسی کولون در طی کولونوسکوپی بدست آمد و به روش های هیستولوژیکی و ایمونوهیستوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته: 37 داوطلب سالم و 35 بیمار کولیت اولسراتیو با 48 بیمار IBS مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس سن و جنس تفاوت آماری معنی داری بین سه گروه وجود نداشت و آنها با یکدیگر همسان بودند. شمارش سلول های T شامل  +CD4و +CD8 در بیماران سندرم روده تحریک پذیر مشابه افراد سالم داوطلب بود و نسبت آنها تفاوتی را با یکدیگر نداشت ولی شمارش سلول های +CD4 T و نسبت +CD4+ /CD8 به طور معنی داری نسبت به افراد سالم در بیماران کولیت اولسراتیو بیشتر بوده (P>0.001). شمارش +CD8 در مقایسه با سندرم روده تحریک پذیر و افراد سالم پایین تر بود(P>0.001) .نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که انفیلتراسیون سلول های +CD4 T و +CD8 نقش مهمی را در اختلال ایمنی مخاطی بیماران سندرم روده تحریک پذیر ندارد و نیاز به ارزیابی سایر فنوتیپ های سلول های T یا مدیاتورهای ایمنی در مطالعات آینده است.

زمینه و اهداف: آلودگی هوا یکی از مشکلات مهم شهرهای بزرگ و صنعتی است و به طور جدی سلامت ساکنین این شهرها به خصوص افراد پرخطر از جمله زنان باردار را تهدید می کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر منوکسیدکربن محیط بر میزان سقط خودبخودی جنین بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر، مطالعه ای مورد - شاهدی است که در مقطع زمانی تیرماه تا بهمن ماه 1389 بر روی 148 سقط خودبخودی و 148 خانم باردار انجام شد. نمونه ها به صورت در دسترس، از 10 بیمارستان در سطح شهر تهران جمع آوری شدند و ارتباط بین منوکسیدکربن به عنوان آلاینده محیطی و سقط خودبخودی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: دو گروه از نظر سن، سن همسر، سن اولین زایمان، میزان تحصیلات، متوسط درآمد خانوار، نوع و فاصله با زایمان قبلی، سابقه سقط قبلی، پاریتی، شاخص توده بدن، مدت زمان اقامت در تهران، مدت زمان کاری و مدت زمانی که در طی روز بیرون از منزل سپری می کردند، همسان بودند (P<0.05). یافته های حاصل از آزمون آماری T-test نشان داد که میانگین غلظت منواکسیدکربن محیط در گروه مورد (4.09±2.09 PPM) به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد (2.81±1.07 PPM) بود (P<0.001). و همچنین سقط جنین در این مناطق 1.98 برابر بیشتر بود (CI95% 1.55 - 2.53). جهت بررسی ارتباط میان سن حاملگی و غلظت منوکسیدکربن محیط از مدل رگرسیون خطی استفاده شد که نتایج نشان دهنده ارتباط آماری معکوس میان دو متغییر مذکور بود.(P<0.001) نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که میان غلظت منوکسیدکربن موجود در محیط و وقوع سقط خودبخودی جنین رابطه معنی داری وجود دارد.

زمینه و اهداف: ارزیابی ارتباط تغییرات خصوصیات بیومکانیکی قرنیه با عمق ابلیش در فتورفرکتیو کراتکتومی (Photo Refractive Keratectomy= PRK) برای بیماران دارای نزدیک بینی و نزدیک بینی همراه آستیگماتیسم.مواد و روش ها: 96 چشم که دارای نزدیک بینی و نزدیک بینی همراه آستیگماتیسم بودند و کاندیداهای مناسب برای جراحی PRK بودند قبل از عمل و سه ماه بعد از عمل توسط دستگاه (Ocular Response Analyzer) ORA از نظر  (Goldman - correlated intraocular pressure) IOPg ,(Corneal Hysteresis) CH ,(Corneal Resistance Factor) CRF   (Corneal - compensated IOP) IOPcc ومورد ارزیابی قرار گرفتند. قبل از عمل میزان عیوب انکساری و بهترین دید اصلاح شده با عینک تعیین شد، تصویربرداری با اورب اسکن 2،Zywave  و ORA جهت بررسی های قبل از عمل انجام گرفت. چشم های مناسب به روش Customized PRK تحت عمل جراحی رفرکتیو قرار گرفتند، عمق ابلیشن (Ablation depth) AD محاسبه شد. تغییرات پارامترهای بیومکانیکی قرنیه محاسبه و ارتباط بین میزان عیوب انکساری اصلاح شده باAD ، ارتباط بین AD و تغییرات CH، CRF ،IOPcc و IOPg ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه تحلیل آماری قرار گرفتند و P کمتر از 0.05 از لحاظ آماری معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین MRSE و CCT قبل از عمل به ترتیب -4.13±1.98 دیوپتر و 544±34 میکرون بود. میانگین 74.81±30 AD میکرون بدست آمد. میانگین CRF ,CH قبل از عمل به ترتیب 10.00±1.36 میلی متر جیوه و 10.20±1.51 میلی متر جیوه بود که بعد از عمل به ترتیب به 7.55±1.81 میلی متر جیوه و 6.74±1.72 میلی متر جیوه کاهش یافتند. این مطالعه نشان داد میزان اصلاح عیوب انکساری با میزان AD رابطه همبستگی قوی دارد، (P<0.001 وRs=0.87 ) و هر چه AD بالا باشد رابطه همبستگی مثبت با CH (P<0.002 و Rs=0.41) و CRF (P<0.001 و Rs=0.66) پیدا می کند.نتیجه گیری: تغییرات CH و CRF پس از انجام Customized PRK نشان دهنده تغییرات در بیومکانیک قرنیه است و این تغییرات ارتباط و همبستگی مثبت با میزان اصلاح عیوب انکساری دارد و CRF بیشتر از CH تحت تاثیر قرار می گیرد.

زمینه و اهداف: حاملگی و در گستره وسیع تر، روند بارداری و زایمان تاثیر چشمگیری بر سلامت جامعه دارد. در زایمان دخالت استرس های روانی، هیجانی و فیزیکی امری اجتناب ناپذیر است و به عنوان واقعه ای که دارای ابعاد روانی اجتماعی و احساسی عمیق است برای همیشه در ذهن مادر باقی می ماند. درک یک زن از درد زایمان با فاکتورهای بسیاری شامل تاثیرات فرهنگی، اجتماعی، روانی، محیطی و روانشناسی تحت تاثیر قرار می گیرد. چون مطالعه اندکی در زمینه درد زایمان در کشور ما انجام شده است بنابراین بر پژوهشگر الزامی شد تحقیقی در این زمینه انجام دهد.مواد و روش ها: مطالعه توصیفی - تحلیلی، با استفاده از روش نمونه گیری احتمالی چند مرحله ای و با در نظر گرفتن سهمیه هر طبقه 150 نمونه برای هر گروه انتخاب شدند. گردآوری داده ها با چک لیست و درد زایمان با معیار آنالوگ بنیانی (VAS) با مصاحبه سنجیده شد. داده ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و کای دو و رگرسیون لجستیک و تحلیل واریانس دو عامله و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. و در این مطالعه مقدار P<0.05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید.یافته ها: در این مطالعه میانگین شدت درد در بیمارستان های دولتی در زنان نخست زا (8.21±2.65) و در چندزا (8.10±2.48) و در بیمارستان های خصوصی در زنان نخست زا (8.90±1.09) و در چندزا (9.07±1.13) بود. نتایج نشان داد که میانگین شدت درد در بیمارستانهای خصوصی بیشتر از دولتی بود (p>0.001). نتایج نشان داد که نوع بیمارستان، عوامل محیطی، درمانی و مراقبتی و ترس و اضطراب از زایمان عوامل پیش بینی کننده شدت درد بیماران به حساب می آیند. ارتباط بین ترس، اضطراب و عوامل محیطی درمانی مراقبتی با درد، در نخست زاها برخلاف چندزاها معنی دار نبود و ارتباط بین سطح حمایت با درد در نخست زاها معنی دار بود. ولی در چندزاها معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که نوع بیمارستان و عوامل محیطی، درمانی و مراقبت و ترس و اضطراب از زایمان، شدت درد را افزایش می دهند. لذا مدیران بهداشت درمانی با سازماندهی و استاندارسازی مراقبت ها در بیمارستانها می توانند به کاهش شدت درد کمک نمایند.