مجله پرستاری و مامایی
سال:1400 | دوره:19 | شماره:1 (پی در پی 138) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: کمردرد یکی از مشکلات عمده در زنان در سراسر جهان بوده نزدیک به 80درصد از افراد حداقل یک بار در طول عمر خودان را تجربه کرده اند. بی اختیاری ادرار نیز یکی از مشکلات مهم در زنان بوده که عموما با درد کمر همراه است. لذا هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی مقایسه و تاثیر هشت هفته تمرینات کگل و تمرینات ثباتی بر ناتوانی عملکردی، کیفیت زندگی و بی اختیاری ادرار زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار و کمردرد بود. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح آن مطالعه ای سه گروهی همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود. به همین منظور، 45 نفر از زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار و کمردرد به روش تصادفی در 3 گروه مساوی 15 نفری تجربی (کگل و ثباتی) و کنترل انتخاب شدند. به منظور ارزیابی فاکتورهای ناتوانی عملکردی، کیفیت زندگی و بی اختیاری ادرار به ترتیب از پرسشنامه اوسوستری، پرسشنامه کیفیت زندگی و فرم تشخیص بی اختیاری ادرار استفاده گردید. هر دو گروه تجربی به مدت 8 هفته تمرینات کگل و ثباتی (هفته ای 3 جلسه 30 تا 45 دقیقه ای) را انجام دادند. گروه کنترل در این مدت هیچ گونه تمرینی انجام ندادند. برای تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس در سطح معناداری 05/0P≤ استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج تحقیق هر دو پروتکل تمرینی کگل و ثباتی بر ناتوانی عملکردی، کیفیت زندگی و بی اختیاری ادرار زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار و کمردرد در پس آزمون تاثیر معنی داری داشته اند (05/0≤ p) و در مقایسه بین گروهی بیشترین تغییرپذیری به ترتیب مربوط به گروه تمرینی ثباتی و گروه تمرینی کگل بود (05/0≤ p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، تمرینات ثباتی نسبت به تمرینات کگل در زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار و کمردرد موثرتر واقع شد. بااین وجود مطالعات آتی با استفاده از نمونه های بیشتر جهت حمایت از یافته های این مطالعه و همچنین پیشگیری از این معضل در زنان توصیه می شود.

پیش زمینه و هدف: ارزیابی ادراک فراگیران از محیط آموزشی و استفاده از نتایج آن به منظور بهبود کیفیت محیط آموزشی همواره موردتوجه متصدیان طراحی، اجرا و ارزشیابی برنامه های درسی هست. محیط های آموزش بالینی به علت ویژگی های منحصربه فرد و پیچیده ای که دارند، از اهمیت خاصی برخوردارند و مطالعه توصیفی حاضر باهدف ارزشیابی محیط آموزش بالینی مراکز آموزشی درمانی شهرستان ارومیه از دیدگاه دستیاران رشته های تخصصی پزشکی انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی با استفاده از پرسشنامه استاندارد PHEEM به منظور ارزیابی محیط آموزش بالینی انجام شد. پرسشنامه در اختیار همه دستیارانی که حداقل شش ماه محیط آموزشی را تجربه کرده بودند قرار داده شد. 205 نفر از دستیاران سال اول تا چهارم تمام رشته های دانشگاه علوم پزشکی ارومیه پرسشنامه را تکمیل نمودند. این پرسشنامه شامل 40 سوال می باشد که به منظور ارزیابی سه حیطه ادراک از تدریس، استقلال نقش و حمایت اجتماعی دستیاران استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار 16SPSS شد و با استفاده از آنالیزهای آماری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر اساس یافته ها از 205 نفر تکمیل کننده پرسشنامه، 99 نفر زن (3/48 درصد) و 106 نفر مرد (7/51 درصد) با میانگین سنی 41/5± 08/33 سال بودند. میانگین و انحراف معیار زیرمعیار ادراک از استقلال نقش 62/9± 77/25، ادراک از تدریس 93/11± 72/24 و ادراک از حمایت اجتماعی 18/7± 35/20 می باشد. میانگین نمره کل پرسشنامه 27± 83/70 بود. همچنین نتایج حاکی از وجود ارتباط معنی داری بین متغیر نمره کل پرسشنامه با رشته تخصصی دانشجویان می باشد (05/0>p). ولی بین متغیر نمره کل با متغیرهای جنسیت و دوره تحصیلی و بیمارستان ارتباط معنی داری وجود ندارد (05/0

پیش زمینه و هدف: ادبیات پژوهش نشان می دهد که حمایت اجتماعی با خودمراقبتی در بیماران مبتلا به آسم رابطه دارد اما مکانیسم های زیربنایی این رابطه نیاز به پژوهش بیشتر دارد. این پژوهش به منظور بررسی نقش واسطه ای استرس ادراک شده در ارتباط بین ابعاد حمایت اجتماعی و خودمراقبتی در بیماران مبتلا به آسم شهر گرگان انجام شد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه بیماران مبتلا به آسم کلینیک تخصصی آسم بیمارستان صیاد شیرازی شهر گرگان در نیمه اول سال 1399 تشکیل دادند. نمونه ی پژوهش شامل 127 نفر که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند و به پرسشنامه های استاندارد استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983)، حمایت اجتماعی سیمت و همکاران (1988) و خودمراقبتی فارسی (1385) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثر حمایت اجتماعی از خانواده (11/0=β ، 01/0P<)، اثر حمایت اجتماعی از دوستان (09/0=β ، 01/0P<) و اثر حمایت اجتماعی از دیگران (08/0=β ، 01/0P<) با نقش واسطه ای استرس ادراک شده بر خودمراقبتی مثبت معنادار است. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، می توان نتیجه گرفت که حمایت اجتماعی از طریق استرس ادراک شده بر خودمراقبتی اثر می گذارد. بنابراین، توجه به مداخلات و آموزش ها در جهت مدیریت استرس و کسب حمایت اجتماعی می تواند روش مطلوبی برای افزایش خودمراقبتی باشد.

پیش زمینه و هدف: بخش های بهداشت و درمان کشور در سال های اخیر به دلیل افزایش هزینه ها با چالش های متعددی روبرو است. این موضوع مدیران پرستاری را ملزم به یادگیری مهارت های مدیریت مالی کرده است تا بتوانند ضمن کاهش هزینه ها، در ارایه مراقبت های موثر و کارآمد پیشرو باشند. این عامل مستلزم دانش و مهارت کافی در مدیریت مالی است. بر همین اساس، این پژوهش دانش و مهارت های مدیریت مالی مدیران پرستاری را در بیمارستان های دولتی ایران بررسی می کند. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یکی مطالعه توصیفی-تحلیلی می باشد که مبتنی بر یک رویکرد کمی با استفاده از یک طرح مقطعی است که از روش سرشماری برای جمع آوری داده ها از 269 مدیر پرستاری بیمارستان های دولتی در دو استان فارس و سیستان و بلوچستان از طریق پرسش نامه استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل توصیفی و آزمون مقایسه میانگین ها (تی تست و تحلیل واریانس یک طرفه) در نرم افزار آماری SPSS انجام شد. یافته ها: مدیران پرستاری در هر دو استان موردمطالعه نشان دادند که سطح کمی از دانش و مهارت ها را در مدیریت مالی دارند. جنسیت، سن، تجربه کاری و سطح تحصیلات نیز تاثیری بر مهارت های مدیریت مالی مدیران پرستاری ندارد. هم چنین، نتایج نشان داد که سطح دانش مهارت های مدیریت مالی (702/2) از میزان توانایی به کارگیری مهارت های مدیریت مالی (425/2) در بین مدیران پرستاری بیشتر است (942/9=t و 0005/0 =P). بحث و نتیجه گیری: مدیران پرستاری نقش مهمی در مدیریت مالی بیمارستان ها دارند اما دانش، مهارت و شایستگی کافی در مدیریت مالی ندارند. توصیه می شود که آموزش و یادگیری در زمینه مدیریت مالی با استفاده از یک رویکرد چندرشته ای برای مدیران پرستاری انجام شود تا قادر به کسب دانش و مهارت های مورد نیاز باشند. باید برنامه های یادگیری و راهنمایی تجربی مستمر برای مدیران پرستاری قبل از تصدی سمت های مدیریتی تدوین شود.

پیش زمینه و هدف: همواره در شرایط سخت و بحرانی ازجمله اپیدمی کرونا، پرستاران با استرس فراوانی مواجه هستند که می تواند تمایل به ترک خدمت در آن ها را افزایش دهد. ازآنجایی که تاب آوری به عنوان یکی از توانایی های افراد برای سازگاری در شرایط تنش زا مطرح می باشد، لذا هدف پژوهش حاضر پیش بینی تمایل به ترک خدمت در پاندمی کرونا بر اساس مولفه های استرس شغلی و تاب آوری در بین پرستاران بیمارستان امام خمینی شهرستان مهاباد می باشد. مواد و روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش تمام پرستاران بیمارستان امام خمینی شهر مهاباد بودند که تعداد آن ها در سال 1399 برابر 250 نفر بود با استفاده از فرمول کوکران تعداد 151 نفر به صورت روش نمونه گیری تصادفی ساده، به عنوان نمونه انتخاب شدند که از این تعداد، پ 140 پرسش نامه دقیق و قابل استناد بازگردانده شد. ابزار پژوهش، شامل سه پرسشنامه استاندارد تمایل به ترک خدمت کیم و همکاران (2007)، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیوید سون (2003) و پرسشنامه استرس شغلی فیلیپ آل رایس، (1999) بود. تجزیه وتحلیل داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و از طریق نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام پذیرفت. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش مشخص گردید که بین تمایل به ترک خدمت با استرس شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و استرس شغلی تمایل به ترک خدمت پرستاران را پیش بینی می کنند (746/0=r و 001/0=p). همچنین مشخص شد که بین تاب آوری با تمایل به ترک خدمت رابطه منفی و معنی داری وجود دارد و تاب آوری تمایل به ترک خدمت پرستاران را پیش بینی می کنند (887/0=r و 001/0=p). نتیجه گیری: تاب آوری و استرس شغلی، می تواند تمایل به ترک خدمت پرستاران بیمارستان امام خمینی مهاباد را در دوره ی پاندمی کرونا پیش بینی کند. لذا شایسته است مدیران امر، با کاهش عوامل استرس زای شغلی و اجرای برنامه های آموزش تاب آوری، تمایل به ترک خدمت پرستاران را در پاندمی کرونا کاهش دهند.

پیش زمینه و هدف: امید یکی از نیازهای روانی انسان است که در پرستاری اهمیت زیادی دارد. مطالعات در این زمینه نیز نشان می دهد که پرستاران به علت تعاملات زیاد خود با بیماران، در ایجاد امید نقش مهمی دارند. این مفهوم در پرستاری به خصوص در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مبهم باقی مانده است. شناخت هر چه بیشتر این مفهوم می تواند پرستاران را در ارایه مراقبت های پرستاری یاری دهد. پژوهش حاضر باهدف تحلیل مفهوم امید در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با استفاده از رویکرد تکاملی راجرز صورت گرفته است. روش کار: این مطالعه، با رویکرد تکاملی تحلیل مفهوم راجرز انجام شده است. در مرحله مرور متون، پایگاه های اطلاعاتی Science Direct، Springer، Google Scholar، PubMed، Proquest، Magiran، Iran medex، SID، Embase، Scopus، Ovid با استفاده از کلیدواژه های مفهوم امید، انتظار، ایمان، باور، آرزو، مولتیپل اسکلروزیس، پرستاری، Nursing، Hope concept، Hope، Wish، Belief، Faith، Expectation و Multiple Sclerosis بدون محدودیت زمانی جستجو گردید. درمجموع 17 موردمطالعه انتخاب شدند. تجزیه وتحلیل متن مقالات منتخب به روش تحلیل درون مایه ای و استقرایی انجام گردید. یافته ها: در این مطالعه ویژگی های این مفهوم تحت عنوان برتری، دستیابی به اهداف، تعادل بین دوگانگی عاطفی و درونی و دید مثبت نسبت به آینده تعیین گردید. پیشایندهای این مفهوم در دو بعد عوامل فردی و عوامل محیطی-اجتماعی و پیامدهای آن در دو بعد جسمی و روانی شناسایی گردید. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه با واضح سازی مفهوم امید در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، می تواند به توسعه نظریه ها و تیوری ها و حتی ساخت ابزارهای موردنیاز کمک کند.

پیش زمینه و هدف: بیماری ایدز یک باندمی و چالش بهداشتی در دنیا بوده و همه افراد جامعه در معرض خطر این معضل بهداشتی هستند. دراین بین جوانان و نوجوانان به ویژه دانش آموزان آسیب پذیرتر از سایر افراد جامعه هستند، بر اساس رویکرد سازمان بهداشت جهانی، تنها راه موثر برای پیشگیری و کنترل این بیماری، آموزش بهداشت همگانی بوده و گروه های پرخطر و آسیب پذیر باید در اولویت برنامه های آموزشی قرار بگیرند. مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 60 دانش آموز پسر دوره دوم متوسطه شهر اشنویه در سال 1399 در دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل قرار گرفتند. برنامه آموزشی برای گروه مداخله به روش سخنرانی، بحث گروهی و نشان دادن فیلم آموزشی انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه سه قسمتی روا و پایا شامل مشخصات شخصی، آگاهی و سازه های مدل اعتقاد بهداشتی بود. داده ها با استفاده از آزمون های Independent t test، Chi-Square و Repeated measures در نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: مطالعه آشکار کرد که قبل از مداخله آموزشی اختلاف معنی دار آماری بین دو گروه ازنظر متغیرهای آگاهی، حساسیت، شدت، منافع، موانع و خودکارآمدی درک شده وجود نداشت (05/0P). بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر، تاثیر و کارایی الگوی اعتقاد بهداشتی را در ارتقاء باورهای بهداشتی در خصوص پیشگیری از ایدز آشکار کرد و نتایج این تحقیق می تواند برای آموزشگران حوزه سلامت اعم از بهداشت و درمان که در طراحی برنامه های آموزشی مرتبط با بیماری ها تلاش می کنند، مفید و سودمند باشد.

پیش زمینه و هدف: سرطان یک بیماری مزمن شایع است که باوجود پیشرفت هایی در درمان و مراقبت، تمام ابعاد زندگی شخصی-خانوادگی-اجتماعی فرد را متاثر ساخته و با توجه به پیامدهای روانی-اجتماعی شدیدی که به دنبال دارد نیازمند سازگاری جسمی-روانی-اجتماعی می باشد؛ این مسیله در نوجوانان چون در دوره تغییرات تکاملی پیچیده هستند حایز اهمیت بسیاری است. همچنین ادراک نوجوان از حمایت های ارایه شده از سمت دوستان و ارتباط آن با سازگاری نوجوان با سرطان جای بسی بحث و تحقیق دارد؛ لذا این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین ادراک حمایت از جانب دوستان و سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری در نوجوانان مبتلا به سرطان انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی-همبستگی تعداد 95 نوجوان 20-11 ساله مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان سرطان امیر و درمانگاه امام رضا "ع" شهر شیراز در سال 1398 با توجه به معیارهای ورود به روش نمونه گیری در دسترس و با تکمیل فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه های حمایت ادراک شده دوستان و سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری در این پژوهش شرکت نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS v. 25 و آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی در سطح معنی داری 05/0> P تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که از بین مشخصات دموگرافیک بین سن با سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری رابطه معکوس وجود داشت، و بین دیگر شاخصه ها رابطه معناداری نبود. نمره کل سازگاری روانی-اجتماعی بین دخترها و پسرها اختلاف معنادار نداشت و همچنین میانگین نمرات ادراک حمایت از جانب دوستان و نمره کل سازگاری روانی-اجتماعی بین بیماران مبتلا به سرطان خون و سایر انواع سرطان اختلاف معنادار نداشت. درصد بیشتر بیماران ادراک متوسطی نسبت به حمایت از جانب دوستان (2/63 درصد) با نمره کلی 24/23 داشتند. سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری نیز با نمره کلی 01/2 در سطح سازگاری قوی قرار گرفت و بیشترین سازگاری مربوط به بعد نگرش نسبت به بیماری با میانگین 47/0 ± 29/2 و کمترین سازگاری مربوط به بعد اختلالات روان شناختی با میانگین 82/0± 74/1 بود. نمره ادراک حمایت از جانب دوستان با نمره کل سازگاری روانی-اجتماعی و ابعاد نگرش نسبت به بیماری و محیط اجتماعی رابطه مستقیم داشت (05/0