مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1399 | دوره:19 | شماره:5 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) یا سندروم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) به عنوان یک بیماری مزمن تاثیر عمیقی بر کیفیت زندگی زوجین مبتلا به این ویروس دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی عوامل زمینه سازی است که دلبستگی عاشقانه را در زوجین مبتلا HIV به وجود می آورد. روش بررسی: این مطالعه با رویکرد نوع کیفی و با بهره گیری شیوه تحلیل محتوی قراردادی با روش استقرایی انجام شده است. مشارکت کنندگان شامل 14 زوج HIV مثبت بودند که با روش نمونه گیری هدفمند وارد مطالعه شدند و مورد مصاحبه های چهره به چهره و نیمه ساختار یافته قرار گرفتند. بعد از گردآوری داده ها، تمامی مصاحبه ها پیاده سازی شدند و مورد بازنگری قرار گرفتند و طبقات استخراج گردید. در ابتدا شباهت های معنایی مورد بازنگری قرار گرفت و زیر طبقات مشخص شدند و سپس در بازنگری مجدد زیرطبقات مرتبط در یک طبقه قرار گرفتند. یافته ها: به طور کلی طبقه اصلی در این مطالعه عوامل زمینه ساز دلبستگی عاشقانه و زیر طبقات شامل «عشق و دوست داشتن»، «امنیت عاطفی»، «فداکاری»، «حمایت اجتماعی»، «اطمینان و دلگرمی دادن»، «حفظ رابطه ی مثبت»، «مراقبت از همسر» و «قدردانی از همسر» بود. نتیجه گیری: وجود دلبستگی عاشقانه در زوجین مبتلا به HIV زمینه ساز رفتارهای عاشقانه، حمایت و مراقبت گرایانه و رابطه امن و ثمربخش بود. کیفیت زندگی در زوجین مبتلا به HIV با وجود این عوامل بالا رفته، که این خود به بهبود وضع جسمانی و روانی آنها کمک می کند.

مقدمه: دیدگاه و آگاهی پرسنل و همراهان بیمار در استفاده از الکتروشوک برای درمان بیماران با افسردگی شدید، موثر است و می تواند اثرات مثبت و منفی بر روند درمان آنها داشته باشد. هدف: بررسی و سنجش میزان آگاهی و نگرش همراهان و پرسنل در استفاده از الکتروشوک درمانی برای درمان بیماران با افسردگی ماژور در بیمارستان ابن سینا بندرعباس بود. روش: مطالعه حاضر بصورت یک ارزیابی بود که جامعه مورد مطالعه آن از پرسنل درمان و همراهان بیماران مراجعه کننده به مرکز ابن سینا بندرعباس در سال 1395 انتخاب شد. 187 نفر از همراهان و 56 نفر از پرسنل این مرکز بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و پرسشنامه استاندارد با پایایی بالا را در ارتباط با نگرش و آگاهی از الکتروشوک درمانی تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 و آزمون t مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه و همبستگی آزمون کای اسکویر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میزان آگاهی همراهان و پرسنل تفاوت معناداری با یکدیگر نداشت و بیش از نیمی از همراهان و بیش از 60 درصد پرسنل، آگاهی متوسط نسبت به الکتروشوک درمانی داشتند. همچنین بیش از 70 درصد همراهان و بیش از 95 درصد پرسنل نسبت به الکتروشوک درمانی نگرش مثبت داشتند و نگرش پرسنل بطور چشمگیری بهتر از همراهان بیماران بود. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت آگاهی و نگرش پرسنل و همراهان بیمار در بهبود روند درمان با الکتروشوک، آموزش و اطلاع رسانی مستمر برای ارتقاء سطح آگاهی و نگرش افراد ضروری است.

مقدمه: کنسر کولون یکی از شایع ترین کنسر ها در میان جوامع است که برای تشخیص آن مدالیته ها گوناگونی وجود دارد. با استفاده از سی تی کولونوگرافی امکان دیدن یافته های خارج کولونی نیز وجود دارد که ممکن است اهمیت بالینی زیادی داشته باشند. در این مطالعه به بررسیفراوانی این نوع یافته ها پرداختیم. روش ها: در این مطالعه مقطعی که در سال های 1395 تا 1398در شهر اصفهان انجام گرفته است تعداد 402 بیمار با شکایات مربوط به کولونکه قبلا تحت سی تی کولونوگرافی قرار گرفته اند وارد مطالعه شدند. اطلاعات مرتبط به یافته های خارج کولونی در این بیماران جمع آوری شد و تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد بین تعداد یافته های کلی خارج کولونی و یافته های خارج کلونیبا اهمیت متوسط با سن ارتباط معنی داری وجود داشت. به این ترتیب که با افزایش سن، تعداد یافته های کلی خارج کولونی و همچنین تعداد یافته های با اهمیت متوسط افزایش پیدا میکند (p <0. 001). بحث: به صورت کلی می توان نتیجه گرفت که استفاده از سی تی کولونوگرافی در بیماران با شکایات کولون و خصوصا بیماران مسن می تواند منجر به پیدا کردن یافته های خارج کولونی با اهمیت بالا شود.

زمینه و هدف: تشخیص به موقع تحلیل داخلی ریشه، یک مساله ی چالش برانگیز در اندودنتیکس می باشد. فیلترهای پردازش جهت تسهیل تفسیر تصاویر در اهداف تشخیصی یا درمانی به کار می روند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تغییرات کنتراست در تشخیص تحلیل داخلی ریشه در تصاویر CBCT می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی آزمایشگاهی مورد_ شاهدی، 50 دندان تک ریشه به طور مزیودیستالی برش داده شدند. ضایعات تحلیل داخلی به طور مصنوعی در یکی از موقعیت های سرویکال، میانی یا اپیکال ایجاد شد. تصاویر CBCT قبل و بعد از ایجاد حفرات تهیه شد. تصاویر با سه کنتراست کم، متوسط و زیاد توسط دو رادیولوژیست بررسی شدند. داده ها با استفاده از آزمون Kappa وMacNemar در نرم افزار SPSS مورد آزمون قرار گرفت. صحت کلی با استفاده از آنالیزهای تحت منحنی Roc محاسبه گردید. نتایج: بیشترین حساسیت و اختصاصیت و صحت کلی مربوط به تصاویر با کنتراست کم می باشد (به ترتیب 100٪ ، 100٪ و 100٪ در مشاهده گر اول و 92٪ ، 100٪ و 96٪ در مشاهده گر دوم). در ناحیه ی اپیکال، حساسیت، اختصاصیت و صحت کلی در همه ی کنتراست های کم، متوسط و زیاد، به ترتیب 100٪ ، 100٪ و 100٪ می باشد. در حالت کنتراست زیاد-تحلیل سرویکال، تفاوت معنی دار آماری با واقعیت وجود دارد (p=0/016). نتیجه گیری: کنتراست کم می تواند به عنوان یک فیلتر پردازش در تشخیص تحلیل داخلی ریشه به کار رود.

زمینه وهدف: اوج اکسیژن مصرفی (VO2 peak) یک پیشگویی کننده قوی بقاء دربیماران قلبی است. همچنین کسرتزریقی بطن چپ (LVEF) منعکس کننده ظرفیت عملکردی قلب است. هدف از این تحقیق، مقایسه اثرتمرین تناوبی باشدت بالا (HIIT) وتمرین تداومی باشدت متوسط(MICT) برVO2 peak وLVEF بیماران قلبی بعداز جراحی پیوند بای پس شریان کرونر (POST CABG) بود. روش بررسی: 24 بیمارPOST CABG (15مرد و 9زن) بامیانگین سنی 3. 16± 60. 75 سال ومیانگین شاخص توده بدن(BMI) 28. 40± 1. 09 کیلوگرم برمترمربع بصورت تصادفی به سه گروهHIIT، MICT، وکنترل (CG) تقسیم شدند. گروه های تمرین (HIIT وMICT) بمدت هشت هفته، هفته ای سه جلسه، وجلسه ای 45 دقیقه ورزش کردند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی درسطح معنی داری 0. 05 بررسی شدند. یافته ها: هردو گروهHIIT وMICT بعداز هشت هفته برنامه CR بهبودمعنی داری درVO2 peak نشان دادند (P < 0. 05)، وگروهHIIT درمقایسه باگروهMICT بطورقابل توجهی بهبود بیشتری درVO2 peak نشان داد(P = 0. 011). LVEF بیماران بعداز هشت هفته برنامهCR درهیچ یک از دوگروهHIIT وMICT تغییرمعنی داری نکرد(P > 0. 05)، و بین دوگروه نیز تفاوت قابل توجهی مشاهده نشد (P = 1. 000). بعلاوه طی اجرای فرآیندتحقیق هیچ حوادث ناگوار قلبی عروقی مرتبط باHIIT و یاMICT رخ نداد. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج تحقیق حاضر، بنظر می رسدHIIT نسبت بهMICT برای بهبودVO2 peak بیماران POST CABG موثرتر است، وعلیرغم شدت بالایHIIT، استفاده از آن دربرنامهCR بیمارانPOST CABG می تواند ایمن باشد. این نتایج می تواند به متخصصین طب ورزش جهت انتخاب سبک مناسب وشدت مطلوب تمرینات ورزشیCR و درنتیجه بهبود ظرفیت ورزشی وکیفیت زندگی بیماران قلبی کمک کند.

زمینه و هدف: تحقیقات نشان داده است که سطوح سرمی هموسیستیین، ویتامین B12 و فولات در ارتباط با مقاومت به انسولین می باشند. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات یوگا به همراه رژیم غذایی DASH بر سطوح سرمی هموسیستیین، ویتامین B12، فولات و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت بارداری بود. مواد و روش ها: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 36 زن مبتلا به دیابت بارداری به روش تصادفی انتخاب و به سه گروه 12 نفره، تمرین یوگا، رژیم غذایی DASH و ترکیبی (تمرین یوگا و رژیم DASH) تقسیم شدند. مداخله تحقیق شامل هشت هفته تمرینات یوگا، سه جلسه در هفته و هر جلسه تمرین به مدت 60-50 دقیقه انجام شد. رژیم غذایی DASH نیز تحت کنترل متخصص تغذیه کنترل شد. 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از مداخله تحقیق خونگیری به صورت ناشتا انجام شد. یافته ها: پس از هشت هفته کاهش معنی داری در سطح قند خون ناشتا در گروه ترکیبی نسبت به گروه رژیم غذایی DASH مشاهده شد (045/0 = P). همچنین در گروه ترکیبی کاهش ویتامین B12 نسبت به گروه رژیم DASH به صورت معنی داری بیشتر بود (047/0 = P)، ولی تفاوت معنی داری در تغییرات مقاومت به انسولین، هموسیستیین، و فولات بین گروه ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: اگرچه هر دو روش تمرینات یوگا و رژیم غذایی DASH برای کاهش گلوکز خون مفید است با وجود این اثر معنی داری بر مقاومت به انسولین و سطوح هموسیتیین و فولات ندارد و نمی تواند از کاهش ویتامین B12 در دیابت بارداری جلوگیری کند.

مقدمه: درموسکوپی یک روش تشخیصی غیرتهاجمی است که اجازه مشاهده ویژگی های مورفولوژیکی که با چشم غیرمسلح قابل تشخیص نیست را فراهم می کند. درموسکوپی باعث بهبود قابل توجه در دقت تشخیصی ضایعات پوستی شده است. هدف این مطالعه ارزیابی کاربرد درموسکوپی در تشخیص بالینی ضایعات پوستی بدخیم و ضایعات پوستی پیش بدخیم می باشد. روش ها: این مطالعه مشاهده ای آینده نگر بر روی240 بیمار با ضایعات پوستی مشکوک به بدخیمی و پیش بدخیمی انجام شد. تمام بیماران تحت ارزیابی درموسکوپی و هیستوپاتولوژیک قرار گرفتند. نتایج درموسکوپی با یافته های هیستوپاتولوژیک به عنوان استانداد طلایی تشخیص مقایسه شد. یافته ها: از میان 240 ضایعه پوستی مورد بررسی 69 مورد (8/28 %) خوش خیم، 75 مورد (3/31 %) پیش بدخیم و 96 مورد (0/40 %) بدخیم بودند. توافق بین درموسکوپی با نتایج بیوپسی 4/75 % بود. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و دقت درموسکوپی در تشخیص ضایعات بدخیم به ترتیب برابر 42/85 %، 59/70 %، 40/80 %، 42/77 % و 27/79 % می باشد؛ این موارد برای ضایعات پیش بدخیم به ترتیب برابر 67/ 66 %، 59/70 %، 43/71 %، 75/65 % و 54/68 % بود. بحث: نتایج این مطالعه نشان داد درموسکوپی یک ابزار ارزشمند برای تمایز ضایعات پوستی مختلف می باشد. همچنین حساسیت و ویژگی بالای درموسکوپی به ویژه در تشخیص ضایعات بدخیم نشان می دهد درموسکوپی می تواند به عنوان یک ابزار تشخیصی روتین در بررسی های درماتولوژیک استفاده شود و قبل از انجام بیوپسی تهاجمی پوست، کمک زیادی به تشخیص دقیق ضایعات پوستی کند.

مقدمه: جهت درمان بیماری میگرن بعنوان نوعی سردرد تکرار پذیر، درمان های پیش گیرانه پیشنهاد می گردد. از داروهایی که جهت درمان پیش گیرانه استفاده می شود می توان به والپروات سدیم و منیزیم سولفات اشاره کرد. روش کار: در این تحقیق 65 بیمار در محدوده سنی 18 تا 50 سال با سابقه میگرن با حمله حاد میگرن در دو گروه وارد مطالعه شدند که گروه اول سدیم والپروات و گروه دوم منیزیم سولفات دریافت کردند. تجویز و تزریق دارو توسط نفر اول و ارزیابی علایم و میزان درد توسط نفر دوم بدون اطلاع از داروی تجویز شده انجام شد. سپس سیر اثر این داروها از نظر کاهش میزان درد نیم ساعت بعد از تزریق و 1 و 2 ساعت بعد مورد ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS v. 11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد میانگین سن نمونه های مورد مطالعه 11/36 با انحراف معیار 97/10 بوده است. به طور متوسط 60 درصد بیماران دارای سابقه فامیلی مثبت برای بیماری میگرن بودند. همچنین گروه منیزیم سولفات و والپروات سدیم در نیم ساعت پس از تزریق، یک ساعت و دو ساعت پس از تزریق دارو با قبل از تزریق دارو تفاوت معنی داری نداشتند 999/0 P-Value= و 788/0 P-Value=و 783/0 P-Value=). نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد بین والپروات سدیم و منیزیم سولفات در کاهش دادن درد ناشی از حملات حاد میگرن تفاوت معنی داری وجود ندارد. لذا استفاده از هر کدام از این دو دارو در بهبود درد بیمار، تفاوتی با یکدیگر ندارند.

زمینه و هدف: اولین فرمولبندی AAPMTG-43 در سال 1995 برای چشمه هایی با فعالیت ظاهری ارایه شد. در سال 2004 فرمول تغییر یافته آن برای محاسبه دوز چشمه های براکی تراپی نوکلیویدی تکمیلمورد استفاده قرار گرفت. در ادامه کار با دو شرط، نرمالیزه کردن قدرت کرمای هوا و در نظر گرفتن طول فعال تیوب اشعه ایکس مینیاتوری نزدیک به صفر این فرمولبندی برای تیوب های اشعه ایکس مینیاتوری با نام دستورالعمل TG-43U1 مورد بهره برداری واقع شد. بر اساس ساختار هندسی تیوب های اشعه ایکس مینیاتوری و توانایی کدمونت کارلو، لازم دیده شد که دستورالعمل TG-43U1 برای تیوب های اشعه ایکس مینیاتوری با استفاده از این کد مورد ارزیابی قرار گیرد. روش بررسی: کمیت های s_k، Λ ، g(r) و F(r, θ ) برای انرژی های 40، 45 و 50 کیلو الکترون ولت از طریق شبیه سازی تیوب های hemisphericalو hemispherical-conical با کد MCNPX(2. 6. 0) محاسبه شدند. یافته ها: بعد از اجرا شدن کد مونت کارلو، نتایج مقادیر عددی قدرت کرمای هوا، ثابت آهنگ دوز، تابع دوز شعاعی و تابع آنیزوتروپی بصورت جدول و نمودار ارایه گردید. نتیجه گیری: توافق خوبی بین نتایج تیوب اشعه ایکس مینیاتوری hemisphericalبا تیوب کاربردی در سیستم AXXent و تیوب اشعه ایکس مینیاتوری hemispherical-conical با تیوب بکار رفته درسیستم Intrabeam با اجرای پروتکل TG-43U1 حاصل شد.