مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه
سال:1400 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: کارسینومای آناپلاستیک تیرویید (ATC)، یکی از انواع بدخیمی های تیروییدی است. پیش آگاهی ATC بد بوده و مبتلایان دارای بقاء 2-6 ماهه هستند. در مطالعه ی حاضر اثر کورکومین بر توان زیستی و میزان بیان ژن های p21 و Bcl-2 در رده سلولی کارسینومای آناپلاستیک تیرویید انسان SW-1736)) مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: در این مطالعه رده سلولی کارسینومای آناپلاستیک تیرویید انسان SW-1736)) در محیط کشت RPMI-1640 با 10% سرم جنین گاوی کشت داده شد. با تیمار سلول ها در غلظت های 5/2، 5، 7/5 و10 میکرومولار کورکومین و انکوبه شدن در طی زمان 24 و 48 ساعت، توان زیستی با روش رنگ سنجی MTS تعیین گردید. میزان بیان ژن های p21 و Bcl-2 نیز به وسیله ی آنالیز Real Time-PCR در رده سلولی کارسینومای آناپلاستیک تیرویید تیمار شده، مشخص گردید. نتایج: بر طبق یافته ها، توان زیستی سلول های آناپلاستیک تیرویید در هر دو زمان انکوباسیون 24 و 48 ساعت، در تیمار با غلظت 5/7 میکرومولار از کورکومین به طور چشم گیرتری نسبت به گروه کنترل و در مقایسه با گروه های آزمایشی دیگر کاهش یافت. همچنین تیمار سلول ها با غلظت های (2/5، 5، 7/5 و 10 میکرومولار) کورکومین به مدت 24، 48 و72 ساعت، سبب تغییر معنی داری در میزان بیان ژن Bcl-2 و p21 نسبت به گروه کنترل گردید. نتیجه گیری: کورکومین اثر مهاری بر رشد و تکثیر سلول های سرطانی آناپلاستیک تیروییدی انسان دارد.

زمینه و هدف: با توجه به بروز پاسخ فیزیولوژیک و ایمونولوژیک متعاقب فعالیت حاد وامانده ساز در بدن انسان و شواهد موجود در زمینه تقویت سیستم ایمنی به دنبال مصرف آلویه ورا، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مصرف کوتاه مدت عصاره گیاه آلویه ورا بر استرس ایمونولوژیک دختران فعال جوان متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز کراس فیت انجام گردید. روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 دختر جوان فعال سالم (سن 33/2 ± 03/23 سال؛ وزن 36/6 ± 55/65 کیلوگرم؛ شاخص توده بدن 2/47± 22/99کیلوگرم/مترمربع) به طور تصادفی در دو گروه تجربی (مصرف 300 میلی گرم عصاره آلویه ورا و فعالیت وامانده ساز) و کنترل (مصرف 300 میلی گرم دارونما و فعالیت وامانده ساز) قرار گرفتند. دو گروه پس از مصرف دوهفته ای آلویه ورا و دارونما، فعالیت ورزشی منتخب کراس فیت را تا حد واماندگی اجرا کردند. نمونه های خونی جهت سنجش متغیر های ایمنی در شرایط مشابه در سه مرحله پیش آزمون، پس از دو هفته مصرف عصاره و پس از آزمون وامانده ساز اندازه گیری و با استفاده از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بون فرونی در سطح0/05>P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: مصرف دو هفته مکمل آلویه ورا مقادیر ایمونوگلوبولین ها A, G, M را به طور معنی دار افزایش داد (0/001=p) اما تمرین حاد وامانده ساز موجب کاهش معنی دار آن ها گردید (0/001=p). از طرف دیگر میزان کورتیزول پس از یک جلسه تمرین حاد وامانده ساز افزایش معنی داری یافت (0/001=p) که این افزایش در گروه مصرف کننده آلویه Bورا معنی دار نبود (0/62=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد مصرف دو هفته عصاره گیاه آلویه ورا با بهبود فاکتور های سیستم ایمنی بدن و ممانعت از افزایش غلظت کورتیزول می تواند تا حدی آثار سرکوبگر فعالیت حاد وامانده ساز بر سیستم ایمنی دختران جوان فعال را تعدیل کند.

زمینه و هدف: چاقی یک بیماری مزمن و پیشرونده است که با کاهش کیفیت زندگی و نگرانی های بلندمدت در مورد سلامت جسمانی و روانی همراه است. هدف این پژوهش اثربخشی هم افزایی روش های تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه و درمان شناختی رفتاری بر طرح واره های ظاهر و سبک زندگی کارآمدی وزن افراد مبتلا به چاقی بود. روش ها: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، بر روی افراد مبتلا به چاقی مراجعه کننده به مرکز مشاوره روان شناختی و کلینیک تحقیقات چاقی آرین پویا شهر مشهد در سال 1399 انجام شد. 40 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (20 نفر) و کنترل (20 نفر) تخصیص داده شدند. گروه اول تحت درمان تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه و درمان شناختی رفتاری قرار گرفت و گروه دوم فقط تحریک ساختگی را به همراه درمان شناختی رفتاری دریافت نمودند. ابزار پژوهش شامل، پرسشنامه های سبک زندگی کارآمدی وزن و طرح واره های ظاهر بود. نتایج: میانگین نمرات طرحواره های ظاهر در دو گروه تجربی و کنترل متفاوت بود(0/05>p). همچنین بین دو گروه در نمرات سبک زندگی و کارآمدی وزن تفاوت معنی داری وجود داشت (0/05>p). به طوری که اثر هم افزایی تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه و درمان شناختی رفتاری موجب بهبود نمرات سبک زندگی و کارآمدی وزن در بین واحدها گردید (0/05>p). نتیجه گیری: هم افزایی روش های تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه و درمان شناختی رفتاری می تواند جهت درمان نشانه ها و علایم بالینی افراد مبتلا به چاقی استفاده شود.

زمینه و هدف: تامین منابع مالی نظام سلامت، یکی از دغدغه های عمده اغلب دولت ها است و خیرین سلامت نقش به سزایی در این زمینه دارند. این پژوهش با هدف طراحی الگوی تامین مالی نظام سلامت در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با رویکرد مشارکت اجتماعی خیرین انجام شد. روش ها: این مطالعه کیفی به روش نظریه پایه در سال 1399 در سطح دانشگاه های علوم پزشکی کشور انجام شد. مشارکت کنندگان را خبرگان، اساتید دانشگاهی و خیرین نظام سلامت تشکیل می دادند. نمونه گیری به روش هدفمند انجام شد. داده ها از طریق مصاحبه عمیق و ساختارنیافته با مشارکت کنندگان جمع آوری شد و به روش استراوس و کوربین تحلیل گردید. یافته ها: از مجموع یافته ها، 13 طبقه اصلی شامل انگیزه کمک مالی به نظام سلامت در جامعه، اعتمادسازی در میان خیرین، توجیه و تشریح طرح های توسعه ای نظام سلامت برای خیرین، ایجاد امکان بازدید از طرح ها و پروژه های نظام سلامت برای خیرین، آگاهی رسانی در جامعه در خصوص اثرات مثبت مشارکت اجتماعی در نظام سلامت، تقویت مثبت اقدامات خیرین، ترویج فرهنگ مشارکت در جامعه، توصیه های دینی در خصوص وقف، محدودیت های قانونی حاکم بر مشارکت های اجتماعی خیرین، وضعیت اقتصادی حاکم بر جامعه، جذب نظام مند منابع مالی از خیرین نظام سلامت، مصرف صحیح منابع مالی جذب شده از خیرین نظام سلامت، بهبود نظام سلامت کشور، بدست آمد. نتیجه گیری: برطبق یافته ها، ارتقاء انگیزه کمک مالی به نظام سلامت در جامعه با رویکرد مشارکت اجتماعی خیرین نهایتا منجر به بهبود وضعیت نظام سلامت می گردد. گرچه در این خصوص باید راهبردها، شرایط و بسترهای مختلف مرتبط با موضوع مد نظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: ارتقاء رضایت شغلی پرستاران نقش بسزایی در بهبود کیفیت خدمات پرستاری دارد. سبک رهبری سرپرستاران یکی از مهمترین عوامل موثر بر رضایت شغلی پرستاران می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای تاثیر آموزش سبک رهبری تحول گرا و تبادل گرا به سرپرستاران بر رضایت شغلی پرستاران انجام شد. روش ها: این مطالعه نیمه تجربی دو گروهی(رهبری تحول گرا و رهبری تبادل گرا) با مشارکت 11 سرپرستار و 216 پرستار از بیمارستان های امام رضا (ع) و قایم (عج) شهر مشهد انجام شد. سبک رهبری تحول گرا و تبادل گرا طی شش جلسه دو ساعته به مدت یک ماه به دو گروه از سرپرستاران آموزش داده شد. پرسشنامه رضایت شغلی قبل و یک ماه پس از اجرای مداخله توسط پرستاران (در دو گروه) تکمیل گردید. نتایج در دو گروه، قبل و بعد از مداخله مقایسه گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شد. نتایج: رضایت شغلی در گروه تحول گرا (0/001>p) و تبادل گرا (0/033=p) پس از اجرای مداخله افزایش داشت. گرچه، رضایت شغلی در گروه تحول گرا نسبت به گروه تبادل گرا بیشتری بود. نتیجه گیری: آموزش سبک رهبری تمام عیار مرکب از سبک تحول گرا، تبادل گرا و عدم مداخله منجر به افزایش بیشتر رضایت شغلی پرستاران می گردد.

زمینه و هدف: دیابت یک مشکل عمده سلامتی در سراسر جهان است. آموزش رفتارهای خودمراقبتی یکی از عوامل مهم در مهار این بیماری تلقی می گردد. این مطالعه با هدف مقایسه دو روش آموزشی مشاوره تلفنی به همراه پرسش و پاسخ و پمفلت به همراه سی دی آموزشی بر رفتارهای خودمراقبتی مبتلایان به دیابت نوع 2 انجام شد. روش ها: این پژوهش به روش نیمه تجربی انجام شد. جامعه آماری را تمامی مبتلایان (بالای 30 سال) به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت روستایی بالا خواف در سال 1399 تشکیل می دادند. تعداد 50 نفر از مبتلایان به دیابت نوع 2 به روش تصادفی انتخاب و به دو گروه مشاوره تلفنی به همراه پرسش و پاسخ و سی دی آموزشی به همراه پمفلت اختصاص داده شدند. جمع آوری داده ها در بدو ورود به مطالعه و دو ماه پس از اتمام آموزش از طریق پرسشنامه روا و پایا انجام شد. تحلیل داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 انجام شد. نتایج: 60 % واحدهای مورد مطالعه خانم بودند. میانگین سنی در گروه پمفلت به همراه سی دی آموزشی و مشاوره تلفنی به همراه پرسش و پاسخ به ترتیب 9/38 ± 61/76 و 6/80 ± 58/64 سال بود. رفتارهای خودمراقبتی بین دو گروه تفاوت معناداری داشت، بطوری که میانگین نمرات گروه مشاوره تلفنی به همراه پرسش و پاسخ بیشتر از گروه پمفلت به همراه سی دی آموزشی بود (0/001 >p). همچنین این تفاوت در هر یک از زیر مقیاس های رفتار خودمراقبتی بیماران مشاهده گردید (0/05> p). نتیجه گیری: آموزش مشاوره تلفنی به همراه پرسش و پاسخ بر رفتارهای خودمراقبتی مبتلایان به دیابت نوع دو موثرتر بود. پیشنهاد می گردد از این روش آموزشی به منظور تغییر رفتارهای خودمراقبتی این بیماران استفاده شود.

زمینه و هدف: نیاز روزافزون به استفاده از منابع آب شیرین دانشمندان را به استفاده از آب و پساب های شور سوق داده است. یکی از روش های موثر و کم هزینه استفاده از گیاهان مقاوم به شوری جهت تصفیه پساب های شور می باشد. مطالعه حاضر باهدف بررسی تصفیه زیستی پساب شور با استفاده از گیاه کینوا و تاثیر تنش شوری بر آن در شرایط کشت هیدروپونیک انجام شد. روش ها: در این مطالعه در محیط هیدروپونیک، آزمایشات برروی گیاه با 3 تکرار در 4 مداخله با سطوح شوری شاهد (آب شهر)، 5، 10 و 15 ds/m و به مدت 28 روز در pH 5/5-6 انجام شد. در نهایت مشخصات مهم مورفولوژیکی و میزان جذب عناصر مهم در بخشهای مختلف گیاه و رفتار گیاهان در برابر شوری اندازه گیری گردید. نتایج: از بین صفات مورفولوژیک اندازه گیری شده برای گیاه کینوا، شاخص های وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه و وزن خشک پانیکول در سطوح مختلف شوری آب تفاوت معنی داری داشتند (0/05p<). همچنین تفاوت معنی داری بین میزان عناصر مورد مطالعه (کلسیم، سدیم، پتاسیم، کلر و منیزیم) موجود در برگ، ساقه، ریشه، پانیکول و کل گیاه کینوا با سطوح شوری وجود داشت (0/05p<)، به گونه ای که با افزایش سطح شوری آب میزان عناصر کلسیم و پتاسیم جذب شده در اندام های مختلف گیاه کینوا در بیشتر موارد به طور معنی داری کاهش و در عین حال میزان جذب عناصر سدیم، کلر و منیزیم افزایش یافت. نتیجه گیری: بر طبق نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که گیاه کینوا یک گیاه مقاوم در برابر شوری می باشد که می توان از آن جهت تصفیه آب ها و پساب های حاوی مقادیر بالای شوری استفاده نمود.

زمینه و هدف: ترومای حاد آکوستیک از علل مهم کاهش شنوایی حسی عصبی است. این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط با اختلالات وستیبولار در مبتلایان به کم شنوایی حسی عصبی ناشی از ترومای حاد آکوستیک انجام شد. روش ها: این مطالعه با مشارکت 31 نفر از بیماران مذکر مبتلا به کم شنوایی حسی عصبی ناشی از ترومای حاد آکوستیک مراجعه کننده به درمانگاه گوش و حلق و بینی یکی از بیمارستانهای تهران طی سالهای 1398-1396 انجام شد. تعداد و یافته های بالینی و دموگرافیک مختلف بین افراد با و بدون اختلالات وستیبولار مقایسه گردیدند. نتایج: میانگین سن مبتلایان با و بدون اختلالات وستیبولار به ترتیب 4/94 ± 36/1 و5/20 ± 31 سال بود. در بین شاخص های مختلف (از جمله آزمون های پارامتریک برای بررسی آستانه و نهفتگی آزمونVEMP) تنها یافته مرتبط با اختلال وستیبولار نهفتگی P13 در سمت چپ بود که در افرادی که اختلالات وستیبولار داشتند میزان آن بالاتر بود. تعداد و زمان گذشت از حوادث تروماتیک تاثیری بر ایجاد اختلالات وستیبولار نداشت. نتیجه گیری: در مجموع از بین عوامل موثر بر اختلالات وستیبولار بیماران با اختلال شنوایی حسی عصبی ناشی از ترومای حاد آکوستیک، بجز سن بالاتر و فاز طولانی تر نهفتگی P13 در گوش سمت چپ، در مورد سایر شاخص ها ارتباطی یافت نشد.