مقدمه: یکی از مهم ترین تغییراتی که در بدن یک خانم باردار رخ می دهد ترشح شیر بعد از زایمان است. در صورتی که نوزاد از این شیر تغذیه نکند یا به هر نحو دیگری این شیر از داخل پستان ها تخلیه نشود، سبب بروز مشکلاتی برای مادر می شود. مداخلات دارویی و غیردارویی متعددی برای سرکوب شیردهی بعد از تولد نوزاد وجود دارد. این مطالعه مروری با هدف بررسی مقالات و متون مرتبط در این زمینه برای پیشنهاد یک پروتکل واحد در این گونه موارد انجام شد. با مراجعه به سایت های معتبر و علمی sciencedirect، Cochrane، Elsevier و Pubmed کلیدواژه های suppression of lactation، Treatments for suppression of lactation، Drugs in breastfeeding، Lactation after Perinatal، Neonatal, or Infant Loss و غیره مورد جست وجو قرار گرفت و حدود 26 مقاله مربوطه دریافت و بررسی شد. نتیجه گیری: در حال حاضر روش های پیشنهادشده برای قطع شیردهی در مادرانی که اندیکاسیون های لازم را برای انجام این کار دارند، پاسخگوی تمام زنان درگیر در این شرایط نبوده و شناسایی و به کاربردن روش های مختلف سرکوب شیردهی در مورد مادرانی که به دلایل گوناگون منع مصرف شیر دارند، می تواند در مدیریت هر چه بهتر سرکوب شیردهی کمک شایانی داشته باشد. براساس نتایج مطالعات مرور سیستماتیک مربوطه به نظر می رسد که در شرایطی که مادر، میزان ترشح شیر کمی دارد، بهتر است به علت عوارض کمتری که دارد از روش های غیردارویی برای سرکوب شیردهی استفاده نمود، اما موثرترین درمان ها به ترتیب استفاده از بروموکریپتین و کابرگولین ها بوده، ولی هنوز هم رایج ترین درمان سرکوب شیردهی از طریق استرادیول است.