مقدمه. شرایط متغیر و نامطمئن بیماران و محیط بالین، مستلزم آن است که پرستاران تصمیم گیران باکفایتی باشند تا بتوانند به نیازهای مددجویان خود پاسخ دهند. در سال های اخیر دولت و جامعه، پرستاران را به دلیل کاهش کیفیت خدمات مورد انتقاد قرار داده اند ولی به ندرت دیدگاه ها و تجارب پرستاران در مورد عوامل اثرگذار بر نحوه کار و عملکرد آنها مورد بررسی قرار گرفته است. به همین دلیل، این مطالعه به بررسی تجارب، دیدگاه ها و ادراکات پرستاران ایرانی درباره عوامل موثر بر فرایند تصمیم گیری بالینی در پرستاری و موانع موجود در برابر آن پرداخته است.روش ها. در این مطالعه کیفی با استفاده از روش گراندد تئوری (Grounded Theory)، تجارب و دیدگاه های پرستاران در مورد عوامل تاثیر گذار بر عملکرد و نحوه تصمیم گیری بالینی آنها بررسی شد. مصاحبه های باز با 38 نفر از پرستاران و سایر اعضای تیم سلامت و نیز 12 جلسه مشاهده و ثبت یادداشتهای عرصه برای جمع آوری داده ها استفاده گردید و سپس به روش تحلیل مقایسه ای مداوم (Constant Comparison Analysis) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج. پنج مقوله اصلی از داده ها استخراج گردید که نشانگر عوامل اصلی تاثیر گذار بر تصمیمات بالینی پرستاران بود. از دیدگاه مشارکت کنندگان، برخورداری از کفایت بالینی و اعتماد به نفس مهمترین عوامل درونی مؤثر بر تصمیمات بالینی پرستاران بوده و فرهنگ سازمان، دسترسی به ساختارهای حمایتی و آموزش پرستاری مهمترین متغیرهای خارجی موثر بر آن بودند.بحث. اگرچه برخورداری از اعتماد به نفس و کفایت بالینی نقش موثری در تصمیم گیری های بالینی پرستاران دارند ولی فرهنگ و ساختار سازمان مهمترین عنصری است که سایر متغیرها را تحت تاثیر خود قرار می دهد. مدیران و مربیان پرستاری مسوولیت دارند تا موانع موجود را تشخیص داده و شرایطی را در سازمان ایجاد کنند که تسهیل کننده تصمیم گیری بالینی توسط پرستاران باشد.