مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1382 | دوره:12 | شماره:4 |تعداد مقالات:20

طی این بررسی دستگاه گوارشی 37 مورد (22 عدد ماده و 15 عدد نر) میگو متعلق به گونه Penaeus semisulcatus از صیدگاههای جنوبی استان بوشهر در آزمایشگاه مرکز تحقیقات میگوی ایران مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بدست آمده بیانگر این است که درصد شیوع آلودگی ماده ها 72 و نرها 86 درصد می باشد. این تحقیق نشان داد جنسیت میگوها تاثیر چندانی بر شدت آلودگی ندارد و هر دو جنس بطور یکسان نسبت به آلودگی واکنش نشان می دهند. از نتایج اینطور استنباط می گردد در این مرحله از زندگی میگوها، اندازه آنها تاثیر چندانی بر شدت و شیوع ابتلا به لارو تریپانورینکا ندارد. دستاورد اساسی گزارش حاضر نشانگر این است که انگل در آبهای ساحلی استان از انتشار بالایی برخوردار است.

پوسته های سیست آرتمیای دریاچه ارومیه به منظور استخراج کیتین طی ماه های دی و بهمن 1380 از سواحل رشکان و بزرگراه جمع آوری، خالص سازی و خشک گردید. در مرحله اول آنالیز ترکیب شیمیایی و بیوشیمیایی پوسته با روش استاندارد (A.O, A.C.-1995)  تعیین شد. براساس نتایج به دست آمده پوسته های سیست آرتمیا اورمیانا دارای 5/0±8/4 درصد چربی، 1±5/10 درصد رطوبت، 2±32 درصد مواد پروتئینی، 2/0±5/0 درصد مواد رنگی و 1±20/65 درصد خاکستر خالص میباشد. نوع ترکیب و درصد عناصر معدنی تشکیل دهنده آن با روش XRF تعیین گردید. بر این اساس پوسته سیست آرتمیا دارای Zn=0.05، Fe2O3=1.68، CaO=4.05، K2O=2.12، Cl=3.23، SO3=6.82،MgO= 1.14  و Na2O=1.98 میباشد. استخراج کیتین از پوسته با انجام تغییراتی در روشهای مرسوم شیمیایی طی چهار مرحله کانی زدایی، حذف مواد پروتئینی، لیپیدی و مواد رنگی انجام شد. تخلیص مواد حاصل با محلول کلرید سدیم و اسید استیک بود. براساس نتایج حاصله پوسته سیست آرتمیا دارای 3±28 درصد کیتین است. شناسایی و تعیین ساختار مولکولی کیتین حاصله با روشهای طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) و پراش پرتو ایکس (XRD) و تجزیه عنصری دستگاهی (C.H.N.O-analysis) انجام شد. سپس به منظور مقایسه کیفیت کیتین بدست آمده، طیف های حاصله از آن با طیف استاندارد سیگما و طیف دو نوع کیتین وارداتی از کشور ویتنام و چین مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه عنصری نشان داد که کیتین استخراج شده از پوسته سیست آرتمیا اورمیانا دارای6/7 درصد نیتروژن، 6/48 درصد کربن، 7 درصد هیدروژن و 8/36 درصد اکسیژن است. براساس این نتایج فرمول تجربی هر واحد کیتین حاصله (C7.6 H12.8 N1.006 O5.2)  تعیین شد.

ماهی سفید دریای مازندران (Rutilus frisii kutum) و ماهی علف خوار پرورشی (Ctenopharyngodo idella) دو گونه مهم تجاری با ظاهری یکسان هستند. نوع دوم در کارگاههای پرورشی تولید می گردد و شبیه ترین گونه به ماهی سفید دریایی می باشد. در این تحقیق ترکیبات غذایی گوشت این ماهی ها و کیفیت روغن حاصله از آنها با یکدیگر مقایسه شد. سپس به منظور نگهداری بهتر، از این دو نوع ماهی به روش گرم ماریناد تهیه و مورد ارزیابی ارگانولپتیکی قرار گرفت. همچنین عدد پراکسید و میزان مواد ازته فرار ماریناد تولیدی و نگهداری شده در 10 درجه سانتیگراد و فواصل زمانی 2 و 4 و 6 و 8 ماه محاسبه گردید و مدت زمان ماندگاری آن تعیین شد. مقایسه ترکیبات غذایی با آزمون دانکن در سطح 5 درصد احتمال، نشان داد که میانگین میزان پروتئین، خاکستر و انرژی در این دو نوع ماهی اختلاف معنی داری ندارد ولی میانگین میزان چربی، فسفر، کلسیم، عدد یدی، عدد صابونی، عدد اسیدی و عدد پراکسید در زمانهای 0 و1 و 3 و 5 و 7 روز پس از استخراج روغن آن، اختلاف معنی داری دارد. یعنی میزان چربی، عدد پراکسید وعدد اسیدی ماهی علف خوار پرورشی به ترتیب به اندازه 93/0 درصد، 1.5mEq/kg و33/4 درصد اسید چرب بر حسب اسید اولئیک، بیشتر است اما میزان کلسیم، فسفر،عدد یدی وعدد صابونی ماهی سفید دریایی بترتیب به اندازه 89/39 و01/12 ، 100 میلیگرم در 100 گرم (mmg/100gr)،  6.20%I2و 62/8، بیشتر بود. در ارزیابی حسی، داوران در ماریناد تولیدی با توجه به تجزیه واریانس، طعم، رنگ و پس طعم، ماریناد حاصله ازماهی علف خوار پرورشی را ترجیح دادند. همچنین مشخص شد ماریناد تهیه شده در 10 درجه سانتیگراد به مدت 6 ماه به خوبی نگهداری می شود.

قسمت اعظم آبزیان دریای خزر را بی مهرگان تشکیل می دهند که از این بی مهرگان، کفزیان بیشترین درصد را دارا هستند. راسته Cumacea  متعلق به شاخه Arthropoda و رده  Crustaceaبوده و نقش مهمی در تغذیه تاسماهیان دریای خزر دارند. این بررسی طی سالهای 1370 و 1371 روی 16خط عمود بر ساحل، در اعماق 10 و 20 و 50 و 100 متردر دریای خزر (سواحل گیلان) با نمونه بردار grabبا دو تکرار در سه مرحله انجام شد. بررسیها نشان دادند که حداکثر میانگین زی توده این خانواده در عمق 10 متر مربوط به خط مطالعاتی 15 (منطقه شرق) با میزان 62/9 گرم در متر مربع و کمترین زی توده این آبزی در عمق 20 متر مربوط به خط مطالعاتی 1 با میانگین 07/0 گرم درمتر مربع بود. بیشترین زی توده در فصل بهار با میانگین 48/6 گرم در متر مربع و کمترین زی توده، در فصول پاییز - زمستان با میانگین 47/1 گرم در مترمربع مشاهده گردید. عمق 100 متر با میانگین 4.99±0.45 و بیشترین و عمق 10 متر با میانگین 55/0±48/3 (X±SE) گرم درمترمربع کمترین زی توده را به خود اختصاص داد. در مجموع میانگین زی توده این کفزیان دراعماق و فصول مختلف تفاوت معنی داری را نشان داد(P<0.05) . درصد کل مواد آلی بستر دارای تغییرات محسوسی بوده به طوریکه میانگین آن از حداکثر 37/10 درصد در عمق 100 متر تا حداقل 55/3 درصد در عمق 10متر متغیر بود. همچنین بیشترین درصد ماسه بستر در عمق 10 متر با میزان 64/58 درصد و کمترین مقدار آن در عمق 100 متر با میزان 73/34 درصد بود. به طور کلی میزان زی توده این کفزیان در مناطق شرقی نسبت به مناطق غربی این استان بیشتر است، به طوریکه میانگین زی توده این آبزی در منطقه شرق 45/0±75/4 و در منطقه غرب 31/0±59/3 (X±SE) گرم در متر مربع است. آنالیز غیر پارامتری کروسکال -والیس نشاندهنده اختلاف معنی دار میانگین زی توده این آبزی در دو منطقه میباشد (P<0.05).

هامون ماهی (Schizothorax zarudnyi) یکی از با ارزشترین گونه های اقتصادی بومی از سیستم آبهای جریان دار رودخانه ای به آبهای ساکن، تالابهای سه گانه هامون و چاه نیمه های سیستان می باشد. در این مطالعه، چرخه تولید مثل، نوع تخم ریزی، زمان تخم ریزی و همچنین محدوده دمای تخم ریزی این ماهی با انجام زیست سنجی، کالبد شکافی، توزین گناد و کبد از تیرماه 1377 لغایت خرداد ماه 1378 مورد بررسی قرار گرفتند. حداکثر مقدار شاخص وزنی گناد Gondosomatic Index (GSI)، 7.9 و 9.63 بترتیب در ماههای اسفند و فروردین با میانگین دمای ماهانه 14 تا18 درجه سانتیگراد و حداقل مقدار (GSI)، 0.92 در اردیبهشت ماه مشاهده گردید. تغییرات مقادیر GSI نشان از داشتن چرخه تولید مثل سالانه می باشد که تقریبا از اردیبهشت ماه شروع و در فروردین ماه سال آینده خاتمه می یابد. قطر اووسیتها از مهرماه که با افزایش معنی دار GSI (P<0.01) همراه بود و در گروه مجزا قرار داشتند در حالیکه پراکنش اووسیتها از اردیبهشت ماه فقط در یک گروه مشاهده گردید. مقادیرشاخص وزنی کبد Hepatosomatic Index(HSI) در طول دوره استراحت تخمدان (اردیبهشت ماه تا شهریور ماه) کم و بیش دارای نوساناتی بودند و از مهرماه توام با افزایش معنی دار GSI، شاخص وزنی کبد افزایش یافت و این روند تا بهمن ماه ادامه داشت و در ماههای اسفند و فروردین نسبت به ماههای قبل سیر نزولی داشت. شاخص چاقی Condition Factor (CF) در طول چرخه تولید مثل ماهی نوساناتی داشت و حداقل مقدار در فررودین ماه (0.92) مشاهده گردید. با توجه به بررسی های فوق، تخمدان این گونه از نوع Synchronous و از گروه یک بار تخم ریز(Single Spawner)  می باشد.

در این تحقیق سمیت حاد ترکیبات فنل و 1- نفتول روی ماهیان سیم (Abramis brama orientalis) و سفید(Rutilus frisii kutum)  تحت شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشات به روش ساکن طی 96 ساعت انجام شد و کلیه پارامترهای مهم فیزیکی، شیمیایی و فیزیکوشیمیایی آب نظیر دما، pH، اکسیژن محلول، سختی و هدایت الکتریکی کنترل گردید. آزمایشات با پنج تیمار و سه تکرار در هر تیمار انجام شد. داده ها با استفاده از برنامه نرم افزاری Quatro pro, statgraphics و روش آماری Probit Analysis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقدار LC50، 96 ساعته فنل و 1- نفتول برای ماهی سفید به ترتیب 5928/21 و 1544/2 میلی گرم در لیتر و برای ماهی سیم به ترتیب 25.1880 و 2.8490 میلی گرم در لیتر تعیین شد. حداکثر غلظت مجاز(MAC)  فنل برای ماهی سفید و سیم به ترتیب 1593/2 و 5188/2 میلی گرم در لیتر و حداکثر غلظت مجاز 1- نفتول برای ماهی سفید و سیم به ترتیب 2154/0 و 2849/0 میلی گرم در لیتر به دست آمد.نتایج آزمایشات نشان دادند که ماهی سفید در برابر فنل و 1- نفتول حساستر از ماهی سیم می باشد و ترکیب 1- نفتول نیز برای هر دو ماهی سمی تر از فنل است.

این تحقیق به منظور تعیین غلظت نیمه کشنده حشره کش ارگانوکلره آندوسولفان، تعیین محدوده کشندگی و تعیین مقدار حداکثر غلظت مجاز سم و بررسی علایم رفتاری و ضایعات بافتی ناشی از تاثیر سم بر روی برخی اندامهای حیاتی در بچه فیل ماهی (Huso huso) انجام پذیرفته است. حشره کش آندوسولفان (امولسیون 35 درصد) به روش ساکن و براساس روش استاندارد (OECD) روی 150 عدد بچه فیل ماهی با وزن 3 تا 5 گرم در درجه حرارت 1±24 درجه سانتی گراد، طی چهار روز و در شرایط محیطی ثابت (در آزمایشگاه) به منظور تعیین غلظت نیمه کشنده آن مورد آزمایش قرار گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از برنامه های Quatropro و spss پردازش شده و با استفاده از معادله خطی ضریب همبستگی،LC  روزهای مختلف تا 96 ساعت پس از قرار گرفتن ماهیها در معرض سم تعیین گردید.نتایج حاصله نشان داد که میزان LC50 در فواصل زمانی 24، 48، 72 و 96 ساعت بترتیب 0.0063، 0.0016، 0.0006 و 0.0003 میلی گرم در لیتر می باشد. محدوده کشندگی با حداقل 0.001 و حداکثر 0.0025 میلی گرم در لیتر تعیین شد. همچنین حداکثر غلظت مجاز سم (MATC) برای فواصل زمانی 24، 48، 72 و 96 ساعت بترتیب 0.00063، 0.00016، 0.00006 و 0.00003 میلی گرم در لیتر تعیین گردید.در بررسی ضایعات ناشی از سم، ماهیان مسموم از نظر بالینی علایمی از قبیل شنای غیر عادی، چرخش، تنشج شدید و افتادن به کف آکواریوم را از خود نشان دادند. همچنین ماهیهای مسموم، رنگ پریده تر بوده و دچار اختلال تنفسی شده و بویژه در غلظتهای بالای سم در فاصله زمانی کوتاهی تلف شدند. از نظر آسیب شناسی بافتی نیز در غلظتهای بالای سم (≥1ppm)، پرخونی، تورم و جدا شدن لایه پایه رشته های آبششی، پرخونی و نکروز بافت کلیوی، پرخونی عروق، دژنرسانس سلولهای کبدی و تا اندازه ای نکروز کبدی در ماهیان مورد آزمایش مشاهده گردید. با توجه به نتایج (<0.1) LC50 و محدوده کشندگی، آندوسولفان را برای بچه فیل ماهی باید در دسته سموم «خیلی زیاد سمی» (Very High Toxic) در نظر گرفت.

در این تحقیق خصوصیات بافتی تخمدان ماهی تون زرد باله (گیدر) (Thunnus albacares) در دریای عمان طی اسفند ماه 1376 تا آبان ماه 1377 مورد بررسی قرار گرفت. تخمدان 40 عدد ماهی تون زردباله نمونه برداری و در محلول بوئن تثبیت گردید. نمونه ها مطابق روش استاندارد بافت شناسی، آبگیری، شفاف سازی و پارافینه شده و سپس مقاطع 5 میکرونی از آنها تهیه و به وسیله میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. تخمدان گونه فوق فاقد (Germinal disk) می باشد. تفاوت بافتی بین سه بخش میانی، ابتدایی و انتهایی تخمدان در هیچ یک از مراحل جنسی وجود ندارد (P<0.01). چهار مرحله جنسی شامل: نابالغ، در حال بلوغ، در حال رسیدن و رسیده در ماهیهای آزمایش شده مشاهده گردید. اندازه قطر اووسیت در تخمدان طی روند اووژنز دارای مراحل: نابالغ (کمتر از 20 میکرون) در حال بلوغ (بیشتر از 40 میکرون) در حال رسیدن (کمتر از 60 میکرون) و رسیده (120 میکرون) بوده و در مجموع تخمدان این ماهی از نوع ناهماهنگ (Asynchronous) میباشد.

قارچها دسته ای از عوامل بیماریزا بوده که دارای پراکندگی وسیعی می باشند و می توان گفت مکانی پیدا نمی شود که در آنجا اسپورهای قارچی یافت نگردد. قارچ ها به عنوان یکی از عوامل مهم بیماریزا در میگو مطرح می باشند و بیماریهایی مانند بیماری آبشش سیاه (Black Gill) در میگوهای جوان و بالغ و مایکوز لاروی ایجاد می نمایند. در این مطالعه 578 عدد میگوی ببری سبز پرورشی (Penaeus semisulcatus) استان بوشهر (سایت حله) مورد بررسی قرار گرفت. مجموعا 719 مورد کلنی قارچی از سطح خارجی، آبشش، همولنف، هپاتوپانکراس و آب استخرهای پرورش میگو جداسازی و شناسایی شد. از این تعداد 526 کلنی کپکی (15/73 درصد)، 179 کلنی مخمری (89/24 درصد)، 12 مورد میسیلیوم استریل (1.66 درصد) و 2 مورد کلنی ناشناخته (27/0 درصد) شناسایی شد. از بین قارچهای جدا شده گونه های آسپرژیلوس (45/9در صد)، گونه های فوزاریوم (78/7 درصد)، گونه های کلادوسپوریوم (35/6در صد)، آسپرژیلوس نایجر (11/6درصد)، رودوترولا روبرا (98/5 درصد)، آسپرژیلوس فلاووس (98/5 درصد) گونه های پنیسیلیوم (84/5 درصد)، آلتر ناریا آلترناتا (28/5 درصد)، کاندیدا آلبیکنس (28/5 درصد) و سایر گونه های کاندیدا (14/5 درصد) به ترتیب بیشترین فراوانی را داشتند و 60/37 درصد سایر گونه های قارچی بودند. هیچ کدام از کلادوسپوریم های جدا شده توانای هیدرولیز ژلاتین 12 درصد را نداشته، لذا بیماریزا نبودند. از بین آسپرژیلوسهای جدا شده 2 مورد (65/4 درصد) توانایی تولید آفلاتوکسین را دارا بودند.

تاثیر میکروالمنتهای روی (به صورت ZnCl2)، نیکل (NiCl2.6H2O)، کبالت (CoCl2)، منگنز (MnCl2-2H2O)، آهن (FeCl2)  و مس [به صورت کلرید مس CuCl2، سولفات مس CuSO4.5H2O، استات مس (CH3COO)2Cu.2H2O و نیترات مس Cu(NO3)2.3H2O] بر سطح فعالیت کل آنزیم های پروتئولیتیک قلیایی (تریپیسین با کد آنزیمی 3.4.21.4 (E.C) کیموتریپسین E.C.3.4.21.1 و پپتیدازهای مختلف) در مخاط روده، آنزیم پروتئاز اسیدی (پپسین در E.C.3.4.23.1) در مخاط معده و فعالیت آنزیم فسفاتاز قلیایی (E.C.3.1.3.1) در ضمائم باب المعده بچه فیل ماهی اندازه گیری گردید. این تحقیق با 5 تکرار در هر تیمار بروش in vitro در دو غلظت 1 و1×10-4  میلی گرم در لیتر از یونهای Cu2+, Fe2+, Mn2+, Co2+, Ni2+, Zn2+ انجام گرفت. در این بررسی 217 عدد بچه فیل ماهی با وزن متوسط 25±7 گرم کالبد گشایی واندامهای مورد نیاز از بدن ماهیان خارج و در حالت انجماد نگهداری گردیدند. در آزمایشگاه پس از رفع انجماد، آزمایشات انجام گرفت. نتایج کسب شده نشان داد که در اغلب تیمارهای تحت تاثیر میکروالمنت ها، سطح فعالیت آنزیم های پروتئولیتیک (قلیایی و اسیدی) و فسفاتاز قلیایی، کمتر از تیمار شاهد (میزان میکروالمنت صفر میلی گرم در لیتر) می باشد. سطح فعالیت کل آنزیم های پروتئولیتیک قلیایی، تحت تاثیر استات مس با غلظت 1 میلی گرم در لیتر در مخاط  روده و سطح فعالیت آنزیم پروتئاز اسیدی (پپسین) تحت تاثیر میکروالمنت روی با غلظت 1×10-4 میلی گرم در لیتر و نیترات مس با غلظت 1 میلی گرم در لیتر در مخاط معده، بطور معنی دار بیش از تیمار شاهد اندازه گیری گردیدند (p<0.05). همچنین سطح فعالیت آنزیم فسفاتاز قلیایی، تحت تاثیر نیترات مس با غلظت 1×10-4 میلی گرم در لیتر در ضمائم باب المعده بطور معنی داری بیش از تیمار شاهد می باشد (p<0.05)

صدف مروارید ساز محار (Pinctada fucata) به علت تولید مروارید، یکی از آبزیان بسیار با ارزش خلیج فارس محسوب می گردد. هدف از این بررسی تاثیر هیدروکربنهای نفتی بر تراکم و نابودی این صدف می باشد. برای این منظور مناطق لاوان (دردور، هدآباد و چلیل)، نخیلو و هندورابی به عنوان زیستگاه های کنونی صدف محار و مناطق بستانه، مغویه، ملو و گشه بعنوان مناطقی که قبلا زیستگاه های کنونی صدف محار و مناطق بستانه، مغویه، ملو و گشه بعنوان مناطقی که قبلا زیستگاه آن بوده و اکنون کاملا نابود شده اند، انتخاب گردیدند. نمونه برداری در سال 1380 و کلیه آزمایشات براساس روش MOOPAM, 1999 و به وسیله دستگاه اسپکتروفلوروفتومتر (UVF) انجام شد. بررسیهای آماری نشان می دهد که میزان هیدروکربنهای نفتی در رسوبات و بافتهای نرم صدفهای ایستگاههای لاوان (دردور، هدآباد و چلیل)، نخیلو و هندورابی با هم اختلاف معنی دار داشته و زیستگاههای لاوان احتمالا به دلیل مجاور بودن با پایانه های نفتی آلوده ترند. ضمنا میزان هیدروکربنهای نفتی در بافتهای نرم صدفها در زمستان (بهمن ماه) بیشتر از تابستان (تیرماه) بدست آمد. با توجه به اندازه گیری تراکم صدفها می توان نتیجه گرفت که در زیستگاههای کنونی با افزایش میزان هیدروکربنهای نفتی در بدن صدفها و رسوبات، از تراکم این آبزی کاسته میشود ولی در زسیتگاههای قبلی آلودگیهای نفتی تاثیری در نابودی صدفهای محار نداشته است و احتمالاً عوامل دیگری مانند صید بی رویه، مدفون شدن زیستگاهها در زیر گل و لای، کمبود مواد غذایی و غیره دخالت داشته اند.

در این تحقیق مناسب ترین دما و مدت شوک دهی (شوک گرمایی) و زمان پس از لقاح جهت ارتقا تتراپلوئیدی در ماهی قزل آلای رنگین کمان مورد بررسی قرار گرفت. این امر با استفاده از شوک گرمایی 28 درجه سانتی گراد در زمان های متفاوت پس از لقاح (5/49، 54، 58.5، 63، 67.5، 76.5 و 81 درجه – ساعت) و مدت زمانهای متفاوت شوک دهی (8 ، 10 و 12 دقیقه) اعمال گردید. تجزیه و تحلیل گسترشهای خونی به روش اندازه گیری مساحت و حجم هسته ای و سلولی گلبول های قرمز خون مشخص نمود که در تیمارهای مختلف، تتراپلوئیدی به میزان صفر تا 75 درصد القا گردیده است. لیکن بالاترین بازده تتراپلوئیدی در شوک گرمایی 28 درجه سانتی گراد در زمان 74 درجه - ساعت پس از لقاح و در مدت زمان شوک دهی 12 دقیقه حاصل گردید که در این تیمار بازده تتراپلوئیدی 4/8 درصد بوده است. تشخیص تتراپلوئیدی در ماهیان، به روش رنگ آمیزی نیترات نقره و تعیین حداکثر تعداد هستک ها در سلول نیز تایید گردید. تعداد هستک ها در سلول های دیپلوئید 1 (2n) تا 2 عدد و در سلولهای تتراپلوئید 3 (4n) تا 4 عدد بود.

نظر به اینکه اطلاعات زیستی اندکی بخصوص در رابطه با تغذیه سرخو معمولی Lutjanus johni وجود داشت. از اردیبهشت ماه 1357 لغایت تیر ماه 1376 به مدت 15 ماه جمعا 613 نمونه مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا شاخص خالی بودن معده (CV)  و ترجیح غذایی (Fp) این ماهی محاسبه شد. از معده های بررسی شده تعداد 44 عدد پر،27 عدد نیمه پر و 542 عدد خالی بودند. شاخص خالی بودن معده برابر با 4/88 و میزان ترجیح غذایی برای سخت پوستان 6/55، ماهی 3/44 و نرمتنان 1.4 بدست آمد. در بررسی جزیی تر سخت پوستان، Fp برای خرچنگ 54، عقربک 2/23، میگو 2/20 و لابستر 5/2 محاسبه شد. در نهایت نتیجه گرفته شد که احتمالا این ماهی یک گونه کم خور بوده و غذای اصلی آنها را سخت پوستان تشکیل می دهند که از این میان خرچنگ غذای اصلی محسوب می شود.

به منظور شناسایی ماهیان قناتهای بخش مرکزی شهرستان بیرجند طی سالهای 1379 تا 1380 همراه با کار گسترده صحرایی، صید و نمونه برداری از 44 قنات صورت گرفت. نمونه برداری با استفاده از تور دستی با چشمه های 6 میلی متر انجام گرفته و نمونه های صید شده در فرمالین 10 درصد تثبیت شدند. پس از انتقال به آزمایشگاه تا حد گونه مورد شناسایی قرار گرفتند. تعدادی از نمونه ها نیز به کشور کانادا فرستاده شدند و توسط پروفسور Coad شناسایی گردیدند که نتایج مورد تایید قرار گرفتند. گونه های شناسایی شده 2 گونه تحت عنوان سیاه ماهی (Capoeta fusca) و گارا (Garra rossica ) متعلق به خانواده کپور ماهیان (SYPRINIDAE) هستند. سیاه ماهی(Capoeta fusca)  تنها از شرق ایران گزارش شده است(Coad, 1998)  و از نظر حفظ ذخایر بومی و ارزشمند کشور ایران، اهمیت دارد.

دراین تحقیق تغییرات ذخایر تاس ماهی روسی یا چالباش( Acipenser gueldenstaedtii )در آبهای ساحلی ایران در دریای خزر با برسی نوسانات صید و صید به ازای واحد تلاش و پارامترهای مختلف جمعیتی از قبیل طول، وزن و سن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ذخایر و صید تاس ماهی روسی در آبهای ایران در سه دهه اخیر کاهش داشته است. درسال بهره برداری 1350 تا 51 به میزان 837 تن صید شد و صید در واحد تلاش آن 2/6 کیلوگرم بود که با یک روند نزولی، صید در سال 1378 به 57 تن و صید در واحد تلاش به 340/0 کیلوگرم در سال 1378 کاهش یافت. فراوانی مایهان جوان در صید، در ده ساله گذشته کاهش یافته و در حال حاضر ماهیان مسن تر غالب هستند. از آنجائیکه فراوانی نسل های جوان و رهاسازی بچه تاس ماهی روسی که تامین کننده صید در سال های آتی میباشند، کاهش یافته و از طرفی صید غیر مجاز نیز افزاش یافته است، لذا صید این ماهیان در سالهای آینده کاهش خواهد یافت.

بررسی ترکیب گونه ای و فراوانی ماهیان تالاب امیر کلایه لاهیجان در سال 1380 به صورت فصلی انجام گرفت. برای این منظور در اواسط هر فصل به مدت 7 تا 10 روز به وسیله آلات مختلف صید مانند تور گوشگیر، پره، سالیک، ساچوک و الکتروشوکر عمل صید صورت گرفت. پس از صید ماهیان به آزمایشگاه منتقل شدند و به کمک کلیدهای شناسایی معتبر مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج حاصل از مطالعات صورت گرفته روی 1639 عدد ماهی نشان داد که در این تالاب 7 راسته، 9 خانواده و 15 گونه و زیر گونه ماهی متعلق به رده ماهیان استخوانی زیست میکنند. این ماهیان شامل: Tinca tinca, Rutilus rutilus caspicus natio, Blicca bjoerkna, Cyrinus carpio, Leucaspicus delineatus caucasicus, Scardinius erythrophthalmus, silurus glanis, Esox lucius, Cobitis taenia, Carassius auratus gibelio , Syngnathus abaster, pungitius platygaster, Gambusia holbrooki, Proterorhinus marmoratus, perca fluviatilis  بودند. در بین راسته های مختلف، راسته Cypriniformes و راسته Gasterosteiformes، در بین خانواده های مختلف، خانواده Cyprinidae  و خانواده Cobitidae و در بین گونه های مختلف، گونه perca fluviatilis و گونه Scardinius erythrophthalmus  به ترتیب بیشترین و کمترین فراوانی مطلق و فراوانی نسبی را به خود اختصاص دادند. ضمن اینکه ذخایر Esox Iucius, Tinca tinca  بسیار قابل توجه بوده و به همین دلیل است که مولدین مورد نیاز شیلات جهت بازسازی ذخایر از این تالاب تهیه میشوند. شایان ذکر است گونه های Cyprinus carpio, Scardinius erythophthalmus, Cobitis taenia برای اولین بار دراین تالاب صید و شناسایی شدند.