مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1392 | دوره:31 | شماره:245 |تعداد مقالات:6

مقدمه: لیشمانیوز جلدی یا سالک از جمله بیماری های بومی کشور ما است. بهبود ضایعات لیشمانیوز جلدی ارتباط مستقیم با پاسخ ایمنی سلولی با غلبه سلول های Th1 (T helper 1) و به خصوص تولید IFN-y (Interferon-γ) دارد. در مطالعات قبلی تاثیر طب سوزنی بر تحریک سلول های Th1 دیده شده است. بنابراین در این مطالعه اثر طب سوزنی بر سطح سرمی IFN-γ به عنوان یکی از عوامل موثر در بهبود لیشمانیوز جلدی در مدل موشی بررسی شد.روش ها: 60 سر موش BALB/c به سه گروه 20 تایی تقسیم شدند (شاهد یک، شاهد دو و آزمون) و به انگل (MRHO/IR/75/ER) Leishmania major آلوده شدند. موش های گروه آزمون با طب سوزنی 10 جلسه نیم ساعته و 2 بار در هفته درمان شدند. موش ها قبل از هر جلسه درمانی، جهت آرام سازی، 0.1 میلی لیتر دیازپام داخل صفاقی دریافت کردند. گروه شاهد دو نیز دیازپام را به همان صورت ولی بدون انجام طب سوزنی دریافت نمودند. سطح سرمی IFN-γ قبل از درمان، 24 ساعت پس از پایان جلسه پنجم و جلسه دهم طب سوزنی اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین سطح سرمی IFN-γ قبل از درمان، یک روز پس از جلسه پنجم درمان و یک روز پس از پایان درمان در هیچ کدام از سه گروه و همچنین بین گروه ها از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: در این مطالعه استفاده از طب سوزنی تاثیری در سطح سرمی IFN-γ نداشت. همچنین مشخص شد که استفاده از دیازپام به عنوان عامل مداخله گر در این مطالعه بدون تاثیر بود. اندازه گیری سایر عوامل ایمنی (مانند ،NK cell  لنفوسیت های T و ماکروفاژها) و همچنین اندازه گیری سطح سرمی IFN-γ در هفته اول پس از درمان می تواند موید افزایش عملکرد ایمنی در فاز ابتدایی در این روش درمانی باشد.

مقدمه: TSLC1 (Tumor suppressor in lung cancer 1) یک پروتئین مهارکننده تومور است که غیر فعال شدن آن می تواند چسبندگی بین سلولی و نیز اتصال بین غشا و اسکلت سلولی را از بین ببرد و باعث بروز فنوتیپ بدخیم و متاستاز گردد. در این مطالعه بروز ژن TSLC1، در نمونه های بافت سرطانی و بافت سالم مجاور سرطان تخمدان توسط روش ایمونوهیستوشیمی بررسی شد.روش ها: در این مطالعه از 60 نمونه سرطانی تخمدان و 60 نمونه از بافت سالم مجاور همان نمونه های توموری استفاده شد. بروز پروتئین TSLC1 با روش ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. درصد سلول های رنگ آمیزی شده از مقاطع بافتی با استفاده از میکروسکوپ نوری و نرم افزار Motic Advanced Plus نسخه 2 بررسی شد.یافته ها: حضور رنگ قهوه ای سیتوپلاسم همراه با رنگ قهوه ای غشا و یا بدون آن، هر دو برای بیان TSLC1 مثبت در نظر گرفته شد. بیان این پروتئین در بافت های سرطانی در مقایسه با بافت های سالم مجاور به طور معنی داری کاهش یافته بود (P<0.001) همچنین کاهش بیان این پروتئین از لحاظ آماری به طور معنی داری با متاستاز به غدد لنفاوی (P=0.028) و مراحل (Stage) پیشرفته تر تومور (P=0.032) مرتبط بود.نتیجه گیری: با توجه به کاهش بروز پروتئین TSLC1 در نمونه های سرطانی نسبت به نمونه های سالم در این مطالعه، بیان پروتئین TSLC1 ممکن است با پاتوژنز سرطان تخمدان ارتباط داشته باشد. از طرف دیگر کاهش بروز پروتئین TSLC1 می تواند در تهاجمی تر کردن رفتار کارسینومای تخمدان موثر باشد. بنابراین، این پروتئین به عنوان یک مارکر مولکولی تشخیصی برای بیماران با کارسینومای تخمدان می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: مدل فشار خون ناشی از دگزامتازون یکی از مدل های حیوانی در القای فشار خون است. لاکتوفرین یک پروتئین طبیعی باند شونده به آهن است که به نظر می رسد اثرات ضد فشار خونی دارد. در این پژوهش اثرات مصرف مزمن لاکتوفرین بر روی فشار خون ناشی از دگزامتازون در رت مورد بررسی قرار گرفت و با داروی مرجع کاپتوپریل مقایسه شد.روش ها: در این مطالعه تجربی ازدیاد فشار خون در رت های ویستار با تزریق زیرجلدی دگزامتازون (روزانه 30 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) به مدت 15 روز ایجاد گردید. تجویز خوراکی لاکتوفرین (300 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و کاپتوپریل (40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) 8 روز بعد از تجویز دگزامتازون آغاز گردید و به مدت یک هفته ادامه یافت. ثبت فشار خون سیستولیک به روش غیر تهاجمی انجام گردید. در طول آزمایش وزن حیوانات و در پایان، وزن غده تیموس به عنوان شاخص فعالیت گلوکوکورتیکویید اندازه گیری شد.یافته ها: تجویز دگزامتازون موجب افزایش میزان فشار خون سیستولی از 115.6 + 3.3 میلی متر جیوه به 150.1 + 7.4 میلی متر جیوه، کاهش وزن بدن و کاهش وزن تیموس گردید (P<0.05). تجویز لاکتوفرین و کاپتوپریل به صورت مزمن به مدت یک هفته موجب کاهش فشار خون در گروه های لاکتوفرین (P<0.01) و کاپتوپریل (P<0.001) گردید. لاکتوفرین همچنین توانست از کاهش وزن رت ها پیشگیری کند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر اثرات ضد فشار خون مصرف مزمن لاکتوفرین در مدل فشار خون ناشی از دگزامتازون بود. مطالعات بیشتر برای یافتن مکانیسم اثر لاکتوفرین در این مدل فشار خون پیشنهاد می گردد.

مقدمه: میگرن همی پلژیک خانوادگی (familial hemiplegic migraine یا FHM) یک نوع نادر از میگرن است که نقش ژن CACNA1A در آن به اثبات رسیده است. در مطالعه حاضر، 6 جهش شایع ژن CACNA1A بر روی بیماران مبتلا به فرم معمول میگرن در جمعیت اصفهان بررسی شد.روش ها: جمعیت مورد مطالعه شامل 74 بیمار بود که به دو گروه با سابقه فامیلی و بدون سابقه فامیلی ابتلا به میگرن تقسیم گردیدند. اطلاعاتی نظیر فرکانس و مدت زمان حملات میگرنی، شدت بیماری و کیفیت زندگی بر اساس پرسشنامه HIT6 (Headache impact test) و MSQ2(Migraine-specific quality of life questionnaire) گردآوری شد. نمونه های  DNA بیماران برای تعیین توالی اگزون های 5، 16، 32 و 36 ژن CACNA1A آماده شد.یافته ها: 50 بیمار مبتلا به میگرن با سابقه فامیلی و 24 بیمار بدون سابقه فامیلی بودند. میانگین ± انحراف معیار تعداد حملات میگرن در ماه (فرکانس) و مدت زمان حملات میگرنی (میزان سردرد بر حسب ساعت در ماه)، شدت بیماری و کیفیت زندگی در مبتلایات به میگرن با سابقه فامیلی به ترتیب 9.66 ± 8.11، 18.08 ± 11.49 ساعت، 62.84 ± 7.03 و 44.8 ± 13.5 در بیماران بدون سابقه فامیلی به ترتیب 9.95 ± 9.39، 18.83 ± 12.11 ساعت، 61.04 ± 6.55 و 38.38 ± 10.9 بود. تنها تفاوت معنی دار در کیفیت زندگی در دو گروه بیماران مشاهده شد (P=0.047). آنالیز تعیین توالی در ژن CACNA1A در 30 بیمار مبتلا به میگرن با سابقه فامیلی مثبت نشان داد که در 9 نفر از بیماران پلی مورفیسم (G® Ant 2369) در اگزون 16 وجود داشت. همچنین در تعیین توالی هیچ جهشی مشاهده نگردید. در این تحقیق ارتباط معنی داری بین میانگین فرکانس، مدت زمان حملات میگرنی، شدت بیماری و کیفیت زندگی با پلی مورفیسم دیده نشد.نتیجه گیری: داده های این مقاله حاکی از آن است که در بین 30 بیمار مبتلا به میگرن در جمعیت اصفهان، هیچ جهشی مشاهده نشد. به عبارت دیگر ارتباطی بین ژن درگیر در FHM و مبتلایان به میگرن در اصفهان وجود ندارد.

سرطان یک اختلال چند عاملی می باشد که بررسی آن ها نیازمند انجام مطالعات همه جانبه بر روی سلول ها، DNA، RNA و پروتئین های تومور می باشد. این نوع از مطالعات به نام Omics می باشند که شامل ژنومیکس و پروتئومیکس هستند. بانک تومور یک واژه است که به طور معمول برای جمع آوری، ذخیره سازی و استفاده از بافت تازه در مقاصد تحقیقات زیست پزشکی سرطان استفاده می شود. اکثر بانک های تومور به جمع آوری نمونه هایی از بافت تومور می پردازند که نیازی به آن برای تشخیص های پاتولوژیک بعد از جراحی و برداشتن تومور نیست. این بافت اغلب به منظور یخ بستن به سرعت در نیتروژن مایع قرار داده می شود یا این که ممکن است در محلول های ثابت کننده نگهداری شود. اکثر مراکز سرطان دارای بانک توموری هستند که ذخیره سازی نمونه های توموری از بیمار و بافت سالم مجاور آن را انجام می دهند. تغییر در روش های تشخیص و شناسایی بیومارکرها نیازمند دسترسی به تعداد کافی از نمونه ها دارد و فراهم نمودن یک بانک از تومور ها یک قدم ضروری در این مورد است. سالیانه، ده ها و شاید صدها عمل جراحی در کشور ما انجام می شود که گنج بزرگی از سلول های سرطانی است و می توان با جمع آوری آن ها یک بانک تومور ایجاد نمود.